Yoluna
Uzak dur
dediler
Ben
senin kölenim
Kimi
ilgilendirir ki
Ruhumu
feda etmişim ezeli
Tutamam ben
bu sözü
Yoluna
baş koymuşum
Sanki sensiz
Can
taşımak hoş mu geliyor
Benden
canımı istesen
Bir can
nedir ki
Gönül
kuşum
Canımdan
can üstüne binlerce can veririm
Âşıklar
sürme çekerler
Sevgilinin
bastığı toprağa
Rüzgârlar
duysun
Yolunun
tozunu savursunlar
Gözlerime
dolsun
Güzelim...gözlerime
Sensizlik
uykuları girmesin
Gönlüm
bir an gelip gaflete düşmesin
Zorlanmaz
mı
Gözyaşlarım…
Hazinesini
tüketen müflis tüccar gibi
Bende fer
bırakmadı
Karanlıklarda
Gündüz
mü gecemi fark edemiyorum
Sırf ötelerden
akseden
Yanağın
ışığını
Kendime
rehber edindim
Korkmuyorum nedensiz
Kılavuz
aramak için çabamda yok
İllaki
bulurum seni
Değil
mi…
Hani
Aramızda
sözler var
Vefa
yolunda ölmeye dair
Yemin
billah…o sözlerimden dönmedim asla
Güneşe
hasret kalmış
Duvarın
gölgesi gibi kararsam da
Aslında tedirginimde bir yandan
Olmasını
istemediğim bir çok çok ihtimal için
Aklım
sabretmeye dayanamadığından
Şimdi deliliğe
vurdum kendimi
Eğer ki ölürsem
Sevdan
zerrelerime işlemiş
Derdinle
gömülürüm...
Nasıl
olsa
Bir gün doğarsa
üstüme
Çok şükür kavuştum
Çok şükür derim
Susuverir
toprak olmuş
Yıllarca
inlemiş bedenim
İsmail Hakkı Altuntaş
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar