ABDÜRRAHİM FEDÂÎ’NİN KASÎDE-İ NÛNİYYESİ

Bunlarada Bakarsınız

 

Hazırlayan: Mine ŞAHİN

ABDÜRRAHÎM FEDÂÎ’NİN HAYATI

Abdürrahîm Fedâî, Prizren’de dünyaya gelmiş, on dokuzuncu yüzyılda yaşamıştır. Dedesi Maksut Bey ve babası Ali Bey Prizren’in ileri gelen saygın ailelerinden biridir. Katlanova ve Doyran’da han, hamam ve arazileri olan bu aile oldukça zengindir.

Babası Ali Bey, Fedâî’nin eğitimine oldukça önem vermiş, onu dönemin en iyi okullarında okutmuştur. İlk eğitimini Üsküp’te alan Fedâî, ardından Mısır el-Ezher’de eğitimini tamamlamış ve Üsküp’e dönmüştür. Müderris olarak zahirî ilimler için icazet alan Fedâî, Üsküp Medresesi’nde müderrislik yapmaya başlamıştır. Uzun süre bu görevini sürdüren Fedâî, dinî ilimler konusunda dönemin sözü dinlenir âlim kişileri arasında yer almıştır.

Üsküp Medresesi’nde eğitim vermeye devam ettiği sıralarda Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] ü’l- Arabî’nin sohbetlerini duyar ve bu sohbetlerden çok etkilenir. Sonraki dönemlerde Fedâî’nin Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] ’la uzun ilim tartışmalarına girdiğini görmekteyiz. Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] ’un ilimle ilgili görüşlerinden, konuya getirdiği yorumlardan oldukça etkilenen Fedâî, ona biat etmek istediğini açıklar. Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] , bu isteğini kabul etmesi için bir şartı olduğunu, bu şartı kabul ettiği takdirde kendisine biat edebileceğini dile getirir. Fedâî, şartını kabul ettiğini söyler ve şartını sorar. Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] ’un şartı Fedâî’nin kalın dudaklı, kara ve çirkin kızıyla evlenmesidir. Fedâî, bu şarta en ufak bir tereddüt göstermez ve kararlılığını yineler. Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] , bu kararı ailesine nasıl kabul ettireceğini sorunca, Fedâî kararına ailesini karıştırmayacağını söyler. Ailesinin tüm karşı çıkmalarına rağmen Fedâî sözünden dönmez ve Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] ’un kızı Latife Hanım’la evlenir. Ailesinden, ailesinin zenginliğinden ve şöhretinden tevhit ilmi uğruna fedakârlık yaptığı için Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu]   kendisine Fedâî ismini verir. Ancak belirtilmesi gerekir ki kâmil bir mürşitten maddî ya da manevî bir çirkinliğin zuhûr etmesi düşünülemez. Dolayısıyla Latife Hanım da aslında çirkin bir kadın değildir.

Fedâî’nin Latife Hanım’la olan evliliğinden Hacı Kemal Efendi, Hakkı Efendi ve Ali Efendi olmak üzere üç oğlu olmuştur. Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] ’un Latife Hanım’ın haricinde Şerif Efendi adında bir oğlu vardır. Oğlu ve halifesi olan Şerif Efendi’nin hiç çocuğu olmadığı için Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] ’un soyu Latife Hanım ve Abdürrahîm Fedâî ile onların çocuklarından devam etmiştir.

Fedâî, tevhit ilminde zevki yüksek bir ihvân ve cezbeli bir zattır. Tevhit makâmlarını kısa sürede tamamlamış ve ilmindeki derinlik ilhamla günden güne artmıştır. Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] ’un Melâmet-i Nûriye’yi yaymasında en önde gelen isimlerden biri olmuş, bu uğurda etkin görevlerde bulunmuştur. Geçmiş dönemlerdeki melâmîlerin merkezî yönetim tarafından bir tehdit unsuru görülüp kıyıma ve sürgüne uğratılmalarına rağmen, Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] ’un gayreti ve halifelerinin yönlendirmesi ile melâmîler merkezî yönetim tarafından bir tehdit olarak görülmemiş, herhangi bir kıyım ve sürgüne uğramamışlardır. Abdürrahîm Fedâî, Ali Urfî Efendi, İştipli Salih Rıfat Efendi, Hacı Süleyman Bey, Şeyh Kemal Efendi, Vehbi Efendi, Hacı Maksut Efendi, Salih Lütfü Efendi ve pek çok önemli melâmî, haklarında ortaya atılan asılsız iddiaların görüşülerek giderilmesinde ve melâmetin yeni yüzünün merkezî yönetim tarafından kabul görmesinde etkin rol oynamış, örnek yaşantılarıyla halk tarafından benimsenmişlerdir. Dolayısıyla melâmet büyük bir coğrafî alanda geniş kitlelere yayılmıştır.

Bu zaman zarfında Fedâî’nin, Üsküp Melâmî dergâhında Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] ’un baş halifesi olarak görev yaptığını görmekteyiz.

Bursalı Mehmet Tâhir’in Osmanlı Müellifleri adlı kitabında (1333: 39) bahsettiğine göre Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] , 1884 yılında ikinci kez hacca gitmeye niyetlenmiş, damadı Abdürrahîm Fedâî, torunu Hacı Kemal Efendi ve ihvanıyla birlikte bu hacca katılmışlardır. Fedâî, hac dönüşü sırasında Muharremin birinci günü 1885 tarihinde vefat etmiş, Süveyş civarında Ayn-ı Musa denilen yerde defnedilmiştir. Vefatından sonra Üsküp Melâmi dergâhına büyük oğlu Hacı Kemal Efendi şeyh olmuştur.

Eserleri

Abdürrahîm Fedâî, tevhit makâmlarını çok çabuk tamamlamış, âlim bir zattır. İlmindeki derinlik ilham ile artmıştır. Dolayısıyla birçok eser vücuda getirmiştir. Hem manzum hem de mensur olarak eser veren Fedâî, yazdığı bu eserlerle ihvânının kısa sürede olgunlaşmasına katkıda bulunmuştur.

Manzum eserleri şunlardır: Dîvân, Kasîde-i Nûniyye, Kasîde-i Tâiyye, Merâtibü’l- Vücûd, Risâle-i Vehbiyye, Şerh-i Sırr-ı Ene ’l-Hakk, Şerh-i Şâfiyye.

Bu eserlerinin içinde “Risâle-i Vehbiyye ” melâmi öğretisinde yeni açılımlar ortaya koyması bakımından önem taşımaktadır. Eser, edebî olarak devrik cümlelerden oluştuğu ve kafiye bakımından başarısız olduğu için eleştirilse de fenâ makamlarından tevhid-i ef‘âl ve tevhid-i sıfât tariflerinin rabıtalarında yapılan yenilik nedeniyle önem taşımaktadır. O dönem öğretilerinde uygulanmakta olan Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] ’un Risâle-i Sâliha’sındaki tevhid-i ef‘âl makâmının “Lâ Fâile İllâ Allah” ve tevhid-i sıfât makâmının “Lâ Mevsufe İllâ Allah ” olan rabıtaları, “Lâ Fâile İllâ Hû ” ve “Lâ Mevsufe İllâ Hû. ” olarak yeniliğe uğramıştır.

Abdülbâki Gölpınarlı Melâmîlik ve Melâmîler adlı kitabında Kasîde-i Nûniyye, Kasîde-i Tâiyye, Merâtibü’l-Vücûd, Risâle-i Vehbiyye, Şerh-i Şâfiyye adlı eserlerini zikrederken (1931: 305-307), Bursalı Mehmet Tahir, Osmanlı Müellifleri adlı kitabında (1333: 39) bu beş eserin haricinde Şerh-i Sırr-ı Ene’l-Hakk’tan da bahseder. Ancak Kasîde-i Tâiyye ve Şerh-i Şâfiyye içerik olarak bilinemediğinden mevcut eserlerle aynı olup olmadığı anlaşılamamıştır.

Fedâî’nin mensur eserleri şunlardır: Hediyetü’l-Hac, Hakîkatü’l-Melâmiyye, Risâle-i İrâde-i Cüz‘iyye, Mecmu ‘â-yı İlâhiyyât, Risâle-i Ahvâl-i Melâmiyye, Risâle-i Rûh-i Kızıl alâ Esrâr-ı Mebzûl Muammâ-yı Sırr-ı Ezel, Şerh-i Beyt-i Hâfız Şirâzi, Tasavvufta Iyd, Tefsîr-i Sûretü ’l-Kevser.

Gölpınarlı (1931: 305-307), Hediyetü ’l-Hac ve Tefsîr-i Sûretü’l-Kevser adlı eserlerinin haricinde diğer eserlerden hiç bahsetmemiş, Bursalı Mehmet Tahir de kitabında (1333: 39) bu iki eserin yanı sıra Risâle-i Ahvâl-i Melâmiyye, Mecmu‘â-yı İlâhiyyât adlı eserlere yer vermiştir.

Gölpınarlı, Fedâî’nin Tefsîr-i Sûretü’l-Kevser adlı eseri hakkında bilgi verirken “İlim ve ihâtası, tasavvuftaki rusûhu tamamiyle bu tefsirde görünüyor” demiştir. Ancak bunun yanı sıra “Abdürrahim Efendi keşke bu risâleden başka risâle yazmasaydı; hele nazma hiç özenmeseydi ” diyerek diğer eserleri hakkındaki düşüncelerini ifade etmiştir. Ancak şunu söyleyebiliriz ki; şair kimliğinden ziyâde tasavvufî kimliği ön plâna çıkmış olan Fedâî, birçok talebe yetiştirmiştir. Dolayısıyla kaleme aldığı eserlerdeki amacı sanat yapmak değil, talebelerinin olgunlaşmasına katkıda bulunmaktır.

Tasavvufî Şahsiyeti

Fedâî’nin tasavvufî şahsiyetinin şekillenmesindeki büyük etkenlerden biri, küçüklüğünden itibaren iyi bir eğitim almış olmasıdır. Döneminin zengin ve saygın kişilerinden biri olan babası Ali Bey, onun iyi bir eğitim almasını sağlamıştır. İlk eğitimine Üsküp’te başlayan Fedâî, daha sonra Mısır el-Ezher’de eğitimini tamamlamış, ardından Üsküp Medresesi’nde müderrislik yapmaya başlamıştır. Bu dönemde kendisine saygın bir yer edinen Fedâî, dinî ilimler konusunda sözü dinlenir, âlim kişilerden biri olmuştur.

Müderrisliği sırasında Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] ü’l-Arabî’nin sohbetlerini dinleyen Fedâî, ondan çok etkilenerek ona biat etmeye karar vermiştir. Dolayısıyla tasavvufî şahsiyetinin şekillenmesindeki diğer iki büyük etkenin Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] ü’l-Arabî ve onun kuruculuğunu üstlendiği Melâmet-i Nûriyye olduğunu söyleyebiliriz. Arapça bir kelime olan melâmetin sözlük anlamı “kınama, ayıplama, kötüleme ve karalama "dır. Tasavvufî olarak melâmet, “kınayanların kınamasından çekinmeden doğru yolda yürümek" demektir (Uludağ, 2001: 241). Melâmiyye-i Kassâriyye’nin kurucularından biri olan Hamdun Kassâr’a göre melâmet, “selâmeti terk etmek "tir.

9. yüzyılda özellikle Nişâbur’da yaygınlık kazanan ve etkileri günümüzde hâlâ sürmekte olan bu tasavvuf anlayışını benimseyenlere “melâmî " ya da “melâmetî "; bu akıma da “melâmiyye" ya da “melâmetiyye" denmiştir (Azamat, 2004: 24-25).

Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] ’un baş halifesi olarak Üsküp Melâmî dergâhında görev yapan Fedâî, son devre Melâmîliğinin merkezî yönetim tarafından kabul görmesi için çok çaba sarfetmiş, Melâmet-i Nûriyye’nin geniş halk kitlelerine yayılması için etkin görevlerde bulunmuştur. Tevhit ilmi uğruna birçok fedakârlığa katlanması sebebiyle Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu]  ona Fedâî ismini vermiştir.

Vahdet-i vücûd felsefesini hayat felsefesi hâline getiren Fedâî, tevhit makâmlarını çok çabuk sürede tamamlayan, cezbeli bir zattır. İlmindeki derinlik her geçen gün ilhamla biraz daha artmış, bu ilhamla bir sürü eser vücûda getirmiştir. Kaleme aldığı bütün eserlerinde bu düşünce sistemini tasavvufî bir dil kullanarak anlatmış, böylelikle ihvânının kısa bir sürede olgunlaşmasına katkı sağlamıştır.

Mürşidi Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu]  gibi, özellikle Muhyiddîn İbnü’l-Arabî’nin etkisi altında kalan Fedâî’nin Bâyezîd-i Bistâmî, Fahreddîn er-Râzî, Hallâc-ı Mansûr gibi mutasavvıflardan da etkilenmiş olduğu Kasîde-i Nûniyye’sinde bu isimlerden bahsetmesinden açıkça anlaşılır.

Seyyid Seyyid Muhammed Nûr ü’l-Arabî [kuddise sırruhu] ve Fedâî Üzerindeki Etkisi

Seyyid Muhammed Nûr ü’l-Arabî [kuddise sırruhu]

1813 yılında Mısır’ın “Mahalletü’l-kübrâ” adlı kasabasında dünyaya gelen Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] ’un hayatı hakkındaki bilgileri halifelerinden Harîrîzâde Kemâleddin Efendi’nin Tibyân ü Vasâ ’ili ’l-hakâ ’ik fî beyân-ı selâsili ’t-tarâik adlı eserinden ve Bursalı Mehmet Tâhir’in onun hakkında yazmış olduğu menâkıbnâmesinden öğrenmekteyiz. Hz. Ali’ye nisbet edilen Noktatü’l-beyân adlı eseri şerh etmesinden dolayı “Noktacı Hoca. ” , Mısır’dan gelip Rumeli’ye yerleştiği için “Arap Hoca” (Azamat, 2005: 34) ve Hz. Peygamber salla'llâhü aleyhi ve sellemin torunu Hz. Hüseyin soyundan geldiği için “Seyyid” lakaplarıyla tanınır.

Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] ü’l-Arabî, üstad ve mürşidi Hasan el-Kuveynî’nin “Artık sana bütün ilimlerin yolu açıldı. Anadolu ’ya git” emriyle Anadolu’ya gönderilmiş, bir süre sonra da kendi isteğiyle Rumeli’ye geçmiştir. 1839-1870 yılları onun Rumeli Nakşîliği ve Melâmilik arasında bir tasavvuf sistemi kurmaya başladığı bir dönem olmuştur (Bolat, 2003: 23).

Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] , İstanbul’a geldiğinde Melâmiyye-i Bayrâmiyye (Orta Devre Melâmîleri) şeyhi Abdülkadir Belhî’yi kendisine bağlamak ve Melâmîliğin tek temsilcisi olmak istemiştir. Ancak Belhî’nin bunu kabul etmemesi üzerine bu isteğine erişememiştir (Bolat, 2003: 23).

Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] ’un Şerif Efendi ve Latife Hanım olmak üzere iki çocuğu olmuştur. Halifesi ve oğlu Şerif Efendi’nin hiç çocuğu olmadığı için maddî ve manevî soyu Latife Hanım ve damadı Fedâî ile onların çocuklarından devam etmiştir.

Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] ü’l-Arabî, kaleme aldığı eserlerde üçüncü devre Melâmîliğinin görüşlerini ortaya koymuştur. Abdülbâki Gölpınarlı (1931: 287-290) bu eserlerin elli beş tane olduğunu, bunların otuz sekiz tanesinin Türkçe, on yedi tanesinin ise Arapça olduğunu belirtir. Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] ’un bu eserlerinde, Melâmiyye-i Nûriyye olarak bilinen üçüncü devre Melâmîliğinin tasavvuf düşüncesinin özündeki vahdet-i vücûd anlayışı ve kendi temellendirdiği tevhit anlayışı vardır.

Melâmet-i Nûriyye’yi yaymak için büyük çaba harcayan Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] , bu gayretini galibiyetle sonuçlandırmış, Rumeli ve Batı Anadolu gibi geniş bir coğrafyaya yayılan Melâmet-i Nûriyye için Üsküp, Manastır, Prizren, Doyran, İştip, Tikveş, Köprü, Selânik, İstanbul gibi şehirlerde dergâhlar kurulmuştur.

Melâmet-i Nûriyye’nin geniş bir coğrafî alanda ve geniş kitlelere yayılması için halifeleriyle birlikte gayret gösteren, birçok halife yetiştiren ve birçok talebeye hocalık eden Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] , 1888 yılında kendi evinde vefat etmiştir.

Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] ü’l-Arabî’nin Fedâî Üzerindeki Etkisi

Üçüncü devre Melâmîliğinin kurucusu olan Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] ü’l-Arabî, Abdürrahîm Fedâî’nin hem mürşidi hem de kayınpederidir. Dolayısıyla Fedâî üzerinde hem maddî hem de manevî etkisi büyüktür. Özellikle Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] ’un sohbetleri sırasında ilim üzerine yaptığı yorumlardan oldukça etkilenen Fedâî’nin tasavvufî şahsiyetinin şekillenmesinde Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] ü’l-Arabî’nin etkisi oldukça fazladır. Bu etkilerden en önemlileri üçüncü devre Melâmîliğinin tasavvuf düşüncesinin özündeki vahdet-i vücûd anlayışı ve Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] ’un temellendirdiği tevhit anlayışıdır.

Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] ’a göre tevhit zevkle elde edilir ve yaşanarak bilinir. Bunun için bir bilinçlenme gerekmektedir. Bu bilinçlenme şeyhin sâlike telkin etmesiyle elde edilir. Dolayısıyla bu sülûk altı basamaktan oluşmaktadır. Bu basamakların ilk üçüne tevhit makâmları, yani makâmât-ı fenâ; son üç basamağa da ittihat makâmları, yani makâmât-ı bekâ denilir.

Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] , Risâle-i Sâliha adlı eserinde bu makâmlardan şu şekilde bahsetmiştir:

Tevhîd-i ef‘âl basamağı: Sûretlerden görünen bütün işlerin Allah’ın işi olduğunu bilmek ve zevk etmektir. İnsana göre iyi ve kötü olan bütün işleri Allah’a nispet etmek gerekmektedir.

Tevhid-i sıfât basamağı: Hayat, ilim, irade, kudret, duymak, görmek, konuşmak vb. sıfatların hepsi Allah’a aittir. Yani diri olan, bilen, kadir olan, işiten, gören, söyleyen Allah’tır. Salikin bu sıfatlarla vasf olunanın Allah’ın zatı olduğunu bilmesi gerekmektedir. Bu sıfatlar salike birer aynadır. Yani hayat ancak Allah’a mahsustur; eşyada görünen hayat Allah’ın hayatıdır.

Tevhid-i zât basamağı: Vücût Allah’ın vücûdudur. Ondan başka hiçbir şeyin bağımsız bir vücûdu yoktur.

Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] , bu fena makâmını, 1834-1835 yılında Koçana’da müderrislik yaptığı sırada rüyasında bizzat Hz. Peygamber [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in kendisine öğrettiğini belirtir. Yine kendisinin söylediğine göre, 1837’de Hz. Peygamber salla'llâhü aleyhi ve sellemin elinden hırka giymiş ve 1843 yılına kadar bu üç makâmı zevk etmeye çalışmıştır (DİA, 2004: 561).

Makâm-ı Cem‘: Bu makamda Allah, salike zahir olur ve salikin kendisi batın olur. Bu makâmın saliki eşyaya bakınca ilâhi sûretlere bakar. Yani Allah ve melekleri; kısacası ilâhi sıfatların hepsi, Allah’ın zatında batındır. Hükümlerin hepsini icra eden Allah’tır. Bu makama kurb-i ferâiz denir.

Hazretü’l-Cem‘: Hazretü’l-Cem‘ demek, Allah’ın batın, halkın yeniden zahir olması demektir. Yani, zatın ilminde batın olan ve ilâhi ilimde gizlenen halk, Allah’ın esmâsıyla yeniden zahir olur. Dolayısıyla gören, işiten, söyleyen Allah’tır. Bu makamda kul, Allah’ın gücünü kendinde hisseder. Kulun hayatı, kudreti, duyması, görmesi hep Allah’ladır. Bu makâma ulaşan kişiler herkesin bildiğini bilir, işitir ve görür. Bu makama kurb-i nevâfil denir.

Cem‘ü’l-Cem‘: Salik bu makâmda hüve’l-evvel, hüve’l-âhir ve’l-zâhir ve’l bâtın âyetini bir bakışta görür. Bu âyetin anlamı “Evvel benim, âhir benim, zahir benim, batın benim” demektir. Kul, bu basamakta Allah’ın gücünü kendinde duyar. Çünkü Allah onun vücûdunda zahir olmuştur. Artık evvel de âhir de zahir de batın da kulun kendisidir.

Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] ü’l-Arabî, Hz. Peygamber salla'llâhü aleyhi ve sellemin bu bekâ makamlarını kendisine Mekke’de hac sırasında telkin ettiğini belirterek seyr ü sülûk anlayışının son makâmı olan Ahadiyyetü’l-Cem‘ makamını yine Hz. Peygamber [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in rüyasında ona telkin ettiğini söyler (DİA, 2004: 561). Muammed Nûr aynı eserinde şu sözleri söylemektedir: “Cem ‘ü ’l-Cem ‘ makamından sonra bir makam daha vardır. Fakat o makâmı anlatmaya ne benim gücüm yeter, anlatacak olsam bile, ne senin anlamaya gücün yeter. Bu makâmı biz telkin edemeyiz. Çünkü Kurân ’da “Yetimin malına da yaklaş mayınız” diye buyrulmaktadır. Hakiki yetim ise Hz. Peygamber’dir ve onun malı ahadiyettir. Eğer Hz. Peygamber salla'llâhü aleyhi ve sellemin kendisi bizzat telkin ederse bu makâmdan zevk alınır. Aksi takdirde zevk alınamaz. ”

Buna göre Fedâî, Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] ’un tevhit anlayışından bizzat etkilenmiş, kasîdesinde onun temellendirmiş olduğu bu tevhit anlayışına yer vermiştir.

Fedâî’nin Kasîde-i Nûniyyesi’nden yola çıkarak Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] ’daki vahdet-i vücût anlayışından da etkilendiği görülmektedir. Vahdet-i vücût tasavvufun esâsıdır. Arapça bir terim olarak vahdet-i vücûd “varlığın birliği” demektir. Tasavvufî mânâda ise “Allah ’tan başka varlık olmadığının idrâk ve şuûruna sahip olmak ve bilmek” demektir (Cebecioğlu, 2004: 683).

Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] ü’l-Arabî, “Vâridât Şerhi”nde insanları vahdet-i vücûtta üç mezhep üzerinde görür. Birinci mezhep, avâm mezhebidir ki onlara göre bu vücûd, Hakk’ın vücûdundan farklı bir vücûttur. İkinci mezhep, havâs mezhebidir. Onlar da bu vücûdu Hakk’ın vücûdunun gölgesi olarak sayarlar. Üçüncü mezhep, doğru yol üzerinde olan kişilerin mezhebidir. Onlar vücûdu Hakk’ın vücûdu olarak görürler. Yine ona göre İlâh ve Allah sözcükleri “kaplamak” anlamına gelir. Bütün varlıkları tanrılık vasfından başka kaplayıcı bir ilâh yoktur. Ona göre Allah’ı kimse tevhit edemez. Çünkü O, ezelî sâbıkta ve ezelî lâhikta kendi olduğu gibi bu sûretlerle görünendir. O’ndan başka O’nu kimse tevhit edemez. Çünkü O, ehad’dir (Gölpınarlı, 1931: 243). Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] ü’l- Arabî’nin bu fikirleri Fedâî’nin Kasîde-i Nûniyyesi’nin çeşitli beyitlerinde karşımıza çıkmaktadır:

Ehadsin gayrı yok senden tecellî sana sen ittin

Göründün kendine kendin çün oldun cümleye ayân

Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] ’a göre secde yalnız Allah’adır. O’nun vücûdundan başka vücûd yoktur. Dolayısıyla kendisine secde eden yine O’dur.

Odur mirât cemâl oldur yine kendini kendinde

 Göründi hem dahi bildi o durur hem musalliyân

Odur âşık dahi dilber ider kendini hem takdîs Musallîkendine kendi kamu elsine-i insân (K.24)

Yukarıda örneklerini verdiğimiz beyitlerden de anlaşılacağı gibi Fedâî, Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] ’un vahdet-i vücûdla ilgili söylediklerinin tesirinde kalmıştır.

Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] ü’l-Arabî’nin Fedâî üzerindeki bir diğer etkisi, Muhyiddîn ibnü’l- Arabî’dir. Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] ’da Arabî’nin etkisi oldukça bâriz bir şekilde görülmektedir. Hemen her eserinde ondan örnekler veren Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] ’un kendi isminin sonuna getirdiği “el-Arabî” lakabı da bu etkiyi gözler önüne sermektedir (Gölpınarlı, 1931: 243). Fedâî de mürşidi gibi Arabî’den etkilenmiş, Kasîde-i Nûniyye’sinde ondan bahsetniştir.

Bizim seyyidimiz bil sen ki şeyh-i ekber-i Hakdır

Hemân Hakk berekâtından bizi kılmaya mahrûmân

Ki Muhyiddîn-i Arabî ki bir sırr-ı mukaddesdir

Kulak tut cânımın cânı bu sırdır ekber-i sırrân

Yukarıdaki beyitlerden de anlaşılacağı gibi Fedâî de Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu]  gibi Arabî’yi mukaddes bir sır ve sırların en büyüğü olarak görmekte ve eserlerinde onun ismini yâd etmektedir.

Bütün bunlardan yola çıkarak, Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] ’un damadı olması, tevhit ilmi için her şeyinden vazgeçerek ona biat etmesi, başta İbnü’l-Arabî olmak üzere onun etkilendiği şahsiyetlerden etkilenmesi, tasavvufî görüşlerini -özellikle vahdet-i vücût anlayışını ve temellendirmiş olduğu tevhit anlayışını- benimseyerek bunları Kasîde-i Nûniyye’de ele alması Seyyid Muhammed Nûr [kuddise sırruhu] ’un Fedâî’nin hayatındaki etkilerinin birer yansımasıdır, diyebiliriz.

MANZÜME-I NUNNIYE FEDÂÎ  [Nesre Çeviri]

Bismillâhirrahmânirrahîm

Mefâ‘îlün Mefâ‘îlün Mefâ‘îlün Mefâ‘îlün

NlYAZ MAKAMINDAN SÖZLER

Rahmân ve Rahîm Olan Allah’ın Adıyla

Ey Allah’ım, senin şükür ve hamdını hangi dillerle edelim? Hepimiz âciz olmuşuz, âcizlerin hamdı nasıldır?

Birsin. Senden başkası yoktur. Sana sen tecelli ettin. Kendine kendin göründün, çünkü herkese âşikâr oldun.

“Kendi kendisini bilen” sıfatınla [bütün âlemlere] zuhûr ettin, hem de bütün esmânı giydin. Ey Allah’ım sen çok mukaddessin.

Sen hakikatinle, varlığınla birsin, asla çoğalmadın. Başlangıcı olmayan başlangıçsın, zuhûratın her an gelir.

Sen tek kutsal olansın ki senden başka [İlah] asla gelmedi. Gökyüzünde ve yeryüzünde bütün sûretlerini tasvir edecek kimse yoktur.

Zâhir isminle varlık nüshasını dizersin. Âlem ve insan olarak iki nüshada da vechin göründü.

Ayrıntılı bir şekilde zuhûr ettin, âfâkın âyeti göründü. Besmele oldun, çünkü besmele yine insanın başlangıcıdır.

Nice özet ve ayrıntı sensin. Hem tafsilatlı hem de öz olan sensin ki senden başkası yoktur.

Görünen kesretin sûreti senin esmânın sıfatlarıdır. Sen tek olarak geldin, sende noksanlık yoktur.

Velâkin zâtının kendisinde bütün esmâ sıfatlarından münezzeh ve mukaddessin. O vasfedenlerin vasfı nedir?

Zâtın zâtına aynadır ki sen kendine sûretsin. Rahmân sensin ki o büyük rûhunla zuhûr ettin.

“Kim beni görürse” hadîsini hem söyledin hem işittin. Ahmed’i ayna ettiğin gibi insan sûretinde göründün.

O Ahmed [salla'llâhü aleyhi ve sellem]in pâk yüzünü gören, [o parlaklığın] senin pâk vechinin parlaklığı olduğunu şüphesiz anladılar. Ey Allah’ım sen çok mukaddessin.

Muhammed, Ahmed ve Mahmud  [salla'llâhü aleyhi ve sellem] adlı nice esmâyla evvel ve âhir göründün. Kurân da “Namaz kılın” dedi.

Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in sûretiyle göründün ki o sûret dahi sensin. Sen vücut aynasında ona salât eden Sübhânsın.

Ona [Hz. Muhammed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]e] yine salât ettik, çünkü bize “Namaz kılın” dersin. Pek çok insan o pâk zâta salât etsin.

O temiz Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in zâtına salât etmek nedir bilsem? O salâtın salâtı gerçektir, hem aranılan insan odur.

Hakk duâlar ederken arada kimse kalır mı? Ayna ile görünenler arasındaki farklılık acaba nedir?

Hamîd ve Mahmûd    odur.

Dolayısıyla hepimiz âciz bulunduk, aczimizi itirâf         ettik. Asla arada kalmadık.

Ayna ve cemâl odur, kendinde kendini gördü ve de bildi. Kendine secde eden de odur.

O öyle yüce bir ashâbdır ki Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem] onlara göründü. O dostlar, [Hz. Peygamber [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in] kutsal yüz güzelliğini görmek için can atmışlardır.

Yine âciz olduk, bizden selâm olsun. Çünkü Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in aynası gelmiştir. [Bunu] dostlar bilir.

O aynaların aynası haktır, [çünkü] Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in sûreti göründü. Onun için “Etin etimdir” gelmiştir, delili anla!

Aşık da dilber de odur. Hem kendini takdis de eder. Kendi kendine namaz kılar. Bütün insan dillerinde olan odur.

Selam ettiler, gerçi selam eden yine kendisidir. İhvân, hakîkat ehlinin tanıklığında doğruyu bildi.

Ey Allah’ım, hangi yüzle sana teşbih, takdis, salât ve selam edelim? Hepimiz cansız olmuşuz.

Altı yönde [doğu, batı, kuzey, güney, yukarı, aşağı] mahbûs olan pek çok ilgi ve perde ortaya gelmiştir. Ancak sensiz hiçbir şey mevcut değildir.

Ey sevgili! Bütün zerrelerimizde sen zuhûr etmişsin. Hani bir söz? Hani bir göz? Nerede o görünen insan?

Hakk’ı bulan kalp, doğruyu alan eller, yüzünü gören gözler [ve onu] teşbih eden diller nerede?

Hakikate giden ayaklar, hakikati duyan kulaklar nerede? Eğer yardımın olmazsa hepimiz hüsrân oluruz.

Velâkin hepimiz sana yalvarırız ki evvel ve âhir sensin. Cömertlik ve lütfundan ne varsa sen herkese verirsin.

Ayrıca Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]i her şeye rahmet olarak gönderdin. Yâ Rabbi! Onu bizlere şefâatçi kıl.

Sen bizlere merhamet edersin.

Ey Hakk, seyyid Ahmed, Hz. Mustafa’nın ehl-i beyti, Sıddık Ekber, Hz. Fâruk, Hz. Osmân ve Hz. Ali, Ve yüzleri tertemiz olan Hz. Zehrâ, Hz. Hasan ve Hüseyin,

Tertemiz eşler, Hz. Ensâr ve muhacirler,

Ey Rabb’im, hepsine inandım. Sen cümlesini mübarek kıl. Eğer onlara bağışta bulunursan, bizi de [onlardan] ayırma.

BU KİTABI YAZMAMIN SEBEBİ

Ey ihvân! Gelelim maksadımıza ki bu fakir Fedâî bir gece “Bu nazmın sebebi nedir?” diye sordu. Bil ve anla.

Ey ihvân! Muhabbetler ederek, hem Hakk kadehinin şarabını içerdik, hem de herkes zevk içinde olurdu.

Pek çok tevhid sırrı, makâm ve marifetlere dâir nice sözler söylenirdi. [Bunları duyunca] hepimiz sarhoş olurduk.

Kimimiz sevgilinin boyunu Tûbâ’ya benzetirdik; kimimiz güzellerin saçları için “güzel kokulu büklümler” derdik.

Sevgilinin saçlarını gören âşıklar gerçek küfre girmişti ve “And olsun bürürken o geceye” [âyetinin] sırrı sonsuz bir şekilde gelmişti.

O yanakları gören şüphesiz ona “dolunay” derdi. O kişi “Kuşluk vaktine and olsun” [âyetini] okurdu. Bunu tefsir edenler o yanaklarmış.

Onun kaşlarını gören “İki yay aralığı kadardır” derdi; o meydan, eşitlik çizgisi sırrının nuruyla dolmuştu.

Kime kirpiklerinin oklarını saldıysa onu yaralamıştı. O kişi aradan kalkmıştı ve susuz kalmıştı.

O insan, sevgilinin vasfını söyleyemezdi, [çünkü] dili tutulmuştu. [Sevgilinin] kayıkçı gözleri bazı âşıkları gark etmişti.

Kimi kıyamet kibriydi, kimisi de mahşer ve mizandı. Kimi huri ve gılmandı, Kurân’ın sırlarını okurdu.

Kimisi o benin sırrını tefsir etmişti. O ihvân: “[Sevgili] her zerrede nasıl belliymiş?” derdi.

İhlâs sûresini okurdu, meğer o beni şerh etmiş. O sûre bir işaretmiş, insan sûretiyle ona görünmüş.

O melâmet meclisinde pek çok sır [ortaya] dökülürdü. Orada hiç yabancı yoktu, hepsi teklifsiz dost oldu.

O mecliste olan âşıklar o an “Melâmet şehrinde bulunan her şey belli olsun” diye talep ettiler.

Melâmet ehlinin hâlini biraz izâh edeyim. Onlara sîret nasıldır ve kimler edepli oldu?

Onlara ulaşmak ve zevklerini bulmak nasıldır? Sâlik feyze nasıl varır? Şarabı nûş eden kimdir?

Nedir hakiki iman? Taklit ve delil ile anlamak nedir? Hem mertebeleri nedir? İyi ile kötü ve doğru ile yanlış arasındaki farkı gösteren her şey gelsin.

Gerçek mürşit kimdir? Hem onun vasıfları nedir? Usûl ehlinin durumu nedir? Hepsini açıkça anlatalım.

Dalâlete düşen kimdir ve dalâlet ehlinin hâli nedir? Açıklansın. Doğruluk ehli belli olsun ki şeytan hile yapmasın.

O yolu kat edenlerin hâli açıkça nedir? Herkese zuhûr etsin ve o kovulmuş kişi bilinsin.

Tevhid makâmları ve hakikati görmek nedir? Ey cân! Nice şahit ehli gelmiştir, fetih nasıldır?

Pek çok hakîki esrârı ortaya çıkaran anahtar nedir? O Allah, mutlak bilinmeyen zâttan nice [sırlar] açar.

Acaba Nâciye [Müslüman] fırkası kimlerdir? Bilinsin. O cehennem fırkası da açıklansın. Dostlar [hepsini] bilsin.

Bazı âyet ve hadisler, hakikat ehlinin lisanıyla söylensin, hem de ihvân bugün [bu sözlerle] biraz zevk alsın.

Ey cân! O meclis ruhunun sırrı kabul edildi. Çünkü ihvân o mecliste bunu talep etti.

O rûhânî nûrlu meclis ki Hakk’ın rûhu mukaddesmiş. Çünkü sırrıma kuvvet verdi ve onunla açıkladım.

Nice tahkîk, sayfaların levhasında yazıldı ki bütün âşıklara bundan nice lezzet ve tatlar gelir.

Okuyan sâlik şüphesiz ki meslek nedir, âdab nedir, tahkîk nedir, taklîd nedir, o hakîkat ehli nedir diye bilir.

O hazret-i dilber nedir? Şüphesiz gözlere görünür hem de herkese delil olur. Bütün istenen şeyler açığa çıkar.

Pek çok kovulmuş şeytan geceden yanar. Etme! [O doğru yoldan ayrılma.] Ki o [yol] doğruluk çırağıdır. Bütün şeytanlar ise taşlanmıştır.

Allah onlara azap eder ve onlar cehennemde kalır. Bugün ateşten çıkamazlar, cehennem onları kuşatmıştır.

Çünkü Allah onları kahredici eliyle tutup, gazabına uğratmıştır. Hepsini kovmuştur ki onların hepsi kâfir olmuştur.

İnsan ve onun sırrı nedir? Allah onlara görünsün. Çünkü onlar Muhammed salla'llâhü aleyhi ve sellem nûrunu görmez, secde etmezler.

Onlara insanın sırları okunsa hiçbiri hoşnut olmaz. O zatın nûru hepsini perişan eder, hepsi yok olur.

Fakat o güzel dostlar mukaddes mürşidin yüzünü görmüştür. O erler Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in nûruyla aydınlanmıştır.

Gözleri ve kulakları Hakk’ın nûrudur. Önlerinde de Hakk vardır. O mertlerin tabiatları hep Hakk olmuştur.

Ahlâkları ve imânları da Hakk olmuştur. Sevgili onlara yukardan ve tahtından görünmüştür.

Dilberin mazharı onlardır. Herkese perver olan onlardır. Yanaklarının parıltısını salınca bütün âşıklar mahv olmuştur.

[Sevgilinin] zülüflerini gören âşıklar, nice canlar fedâ ettiler. Ki saçlarının her bir teline gâlip olan âşıklar asılmıştır.

Mecnûn onlardır ki “Ben Hakkım” diye bağırmışlardır. Çünkü  [sevgilinin]    o yanaklarının benini kutsal görmüşlerdir.

Ey sevgili, o fettan gözlerin bir an âşıklara bakınca, âşıklar aradan kalktılar. [Artık] onlar sevgiliden başkası değildir.

O ayrılar ki toplanıp ikisi bir yere gelmiştir. Dersi güzel koysan Cem’in Cem’i esrarlarını verirler.

İhlâs Sûresi okundu ki o boylarına bir mahlastır. “O Allah birdir” sırrını görenler Kurân’ın mazharıdır.

Yani âşıklar “İki yay aralığı kadar” sırlarını açıkta görür. Hem o ders “Daha yakın”dır ki kaşlar arada hatadır.

O kirpikler bir belâ salarak pek çok ayrılıkla vurmuştur. Aradaki küfür ve imânları gidererek sadece sevgili kalmıştır.

Âdem mushafı [Kurân] okunsa, _L sırları her an bilinse; Kurân “Secde edin” demiş, [o Kurân] Hakk’ın yüzü olmuştur. Bunu bilesin.

O dilberin yüzü görünse ve o sırlar âşikâr olsa, dilberin manevi hazzının aydınlığıyla söz sırları ortaya çıkar.

Onlar; Hakk’ın makâmına erip didarını görenler, ehlullahın ve dostların kıymetini bilenlerdir.

Ey Allah’ım, hepimiz niyâz kapında âciz olarak durmuşuz. Ey Rabb’im elimizden tut da rahmetine gark olalım.

Sakın sen bizleri evliyâ nazarından uzaklaştırma. O kutsal kalplerin dergâhında bize de bir han ver.

Ey sevgili, o vahdetin nûru Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in meşâlesinden gelsin; Mahmud’un sırrı bilinsin, hepimiz mahvolalım.

Evvel O’dur, âhir O’dur, zâhir

O’dur, bâtın O’dur. Bütün mutlak gerçek O’dur ki her an hepimiz kalalım.

Ey sevgili, sana binlerce salavât ve selâmlar olsun. O “Kim beni görürse” ve Allah’ın sırrına mazhar olmuştur.

O birlik denizine dalan ihvânın hepsini her an görüştür ki onların hepsi [aslında] bir tek sevgilidir.

Yüce Melâmiye yolu hakikatin kendisidir. Ona intisâbeden yüce kişilerin, Allah onların sırlarını mukaddes ve mübarek eylesin, gerek bölümleri, gerek yüce meşrepleri, gerek sülûklannın neticeleri, gerek gizli olan dedikodu ashâbının, daha ziyâde zâhitlerin yokluk idrâklerinin sebebi ve o yüce yola zorla nisbet etmeleri cehâletten dolayıdır. Onları bahislerinin reddi ve Melâmiye yolu, özellikle Muhammed meşrepti olan en mükemmel zâttan özel telkinle kabul edip dedikoduyla anlaşılmadığı beyânından ibâret olan kutsal beyitlerdir.

Bugün nice mert kişi melâmet dersinden ders almıştır. Birisi ise ortada olan bir irfâna yeni başlamıştır, bil.

O dersten sır almışlar için meziyetler de vardır. Özetle o derse can atanlar için irfân üç kısım olmaktır.

Bidâyet ehli rubûbîyetin [Allah’a mensubiyetin]  doğuşunu gördüler. Bugün, onların hepsi amellerinin doğuşundan sarhoş olmuştur.

Nice nakış ve işlemelerden, hareket ve duruşlardan amel dersi alırlar. Onlara bunlar göründü.

Bugün onlar konuşsalar, ortaklık bağıyla bir anda tevhid ateşini yakarlar. Câhil olan kişi bunları bilemez.

Sen nice zâhidleri bil ki o şirk ve cehaletlerinden nelere cebrî dediler. Aşağılık kimseler onları bilemez.

[Onlar] “Sizi yarattı” dersini okurlar ve vahdetin vechini bulurlar. Ey cân! Bil ki onlar eserlerin nûrunu görürler ve sır olurlar.

Cebriye nedir, onun şirki neden gelmiştir, bilir misin? O pislere bugün itâat edenlere günahkâr vücut denmiştir.

Bugün Allah’ın birliğine inananlar, günahkârlardan uzaktır. [Allah’ın birliğine inananlar] Allah’tan başkasını aslâ göremezler. Bunu delil olarak tut.

Bu dersi ne dedikodu san ne de kelâm ilmi diye şaşır. Hiç kimse, Aristotales’ten bile [bu dersten aldığı gibi] dermân alamaz.

Pek çok sûretler hem de kaba başlar gördüm. Tevhit sırrından eserle işleri gümüş gibi çalıştı.

Bugün Haydar’ın kadehini içen o bütün erler, Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in sülûkuyla doğru yolu buldular.

Ey oğlum, sözümü işit! Dostlar sana Cebrî ya da Kader! sözü söylemiş olsa da [aldırma. Çünkü] kâmil insan ne Cebrî ne de Kaderî’dir.

Bugün amellerin cennetine gidip pek çok lezzet aldılar. Sevgili onlara bir görünse yarının cennetini önemsemezler.

Aynı zamanda onlar mecâzî olan nisbetten daha mukaddes oldular. Bununla beraber bütün dostlar hakîkat nisbetini bulmuş oldu.

Onların sözlerini işitsen ya da onları görsen dahi sakın cahillerle kıyaslama. Çünkü onlar artık bilgili oldular.

Bugün vahdet şehrinde bulunan o topluluğun değerini hangi dillerle vasf edeyim ki? O ârifler âciz olmuştur.

Onun için sözümü kestim, o ihvânın vasfını yapamam. Başlangıç ve nihâyet nedir? [O] Rahmân hiçbir yola gitmedi.

Vasat ehlinin hâlini işit, bu bölümden biraz bahsedeyim. Allah hakkı için onun açıklamasını ben yapamam. Onu târif eden Allah’tır.

İhvân, melâmet dersinden pek çok sıfatın sırrını alıp, bugün sıfat ehli olmuştur. Nice cânlara şükürler olsun.

Bugün mecaz nisbetinden ve vasıflarından ayrıldılar. O sıfatın sırrını bulanlar kendilerini tannân diye vasıflandıranlardır.

Bunlar yedi sıfatın nisbetini Hakk’a vermiştir. Bugün “O hiçbir şeyle vasıllanamaz” dersinde yanan onlardır.

Allah’ın sıfatlarının tecellisi, o temiz yüzde tecelli eyledikçe tek bir an bile olsa dostlar şüphesiz görürler. Bunu bil.

Bunların hepsi Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in öğrettiği dersi almış, o mukaddes mürşidin yüzünü görmüştür. [Buna] sen de inan.

Sakın ola mürşidlerini dedikodu sanıp, hayâl zannetme! [O mürşitler] Allah’tan nüzûl etmiştir. Bilesin ki sevgilinin rahmeti böyledir.

Bugün o mürşidi hâlinden âciz olmuş bil. [Onun] zerresini bile asla söyleyemem. Onun vasfını

Kurân anlattı.

Bunu o değerli inci olan Muhammed salla'llâhü aleyhi ve sellemin sözünden işit. Hem insan hem de Kurân ona “İkizler” demiştir.

Ey cân! Haydar-ı Kerrâr’ın, o yârın ne dediğini işittin mi? Hakikat ehline “Ben Kurân’ım” dermiş.

Allahu Teâlâ buyurdu: “Biz onlara, ufuklarda ve kendi canlarında âyetlerimizi göstereceğiz ki onun [Kurân’ın] gerçek olduğu onlara iyice belli olsun” bu âyet-i kerîmenin sımna ölçüt ve mazhar olan Melâmiye tâifesini anlatan bahistir.

Ey sevgili, gece gündüz onların tafsilatlı sırrını oku. Birçoğuna “Göstereceğiz” âyeti delil olmuştur.

Ufukların âyeti ve ruhların tafsilatlı sırrı okundu! Ne hoş o en yüce insana ki gerçek odur, mutlak odur.

Okunu uzağa atmaktan kaçın. [Onu] uzakta sanma ve şaşırma. Zâhidlerin sözüne kanma, bu sırrı bütün dostlar bilir.

Kendisini        [günahlardan] arındıran ihvân cennet sıfatlarına girmiştir. Senin yüzünün kırmızı şarabını daima içenler bunlardır.

Bunlar ayna olup sevgilinin cemâlini bulmuşlardır. Bugün Allah’ın sıfatlarının nûrunun sahibi hem de gözü bunlardır.

Bu kişiler sahk ehli olmuş, sevgilinin huzuruna varmışlardır. Onlar vahdetin nurundadırlar, [artık] onları ateş yakamaz.

Allahu Teâlâ buyurdu: “Onun benzeri gibi bir şey yoktur. O, öyle isiten, öyle görendir görendir” kutsal ” sözünde ancak Semî ve Basâr özünde isimlerinin Hakk’a mahsus olması ve tevhîd tevhîd-i sıfât makâmının sırrına mazhar olan yüce mesrepli Melâmîleri serh ve anlatan bahistir.

İşiten O’dur dersini oku ve gören O’dur dersini de bil. [Bu iki ders] onlar hakkında geldi. Ne hoş o âlemlerin Rahmân’ına!

Bunlar fenâ ehli olmuş ve fenânın değerini bilmiştir. [Allah] Muhammed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in pâk elinden onlara beyaz tenli adam verdi.

Zâhidler bunları hem bilmez, hem de yüzlerini görmezler. Onlara görünen gölgedir, ihsan sahipleri böyle bildi.

Onun için taş atmışlardır. Bu taşları bulamazlar. [Çünkü] kendilerine batmıştır. O tâife cehennemin dibinde hüsrân içinde yanar.

Nicesi ufukları gördü ve cümlesi berbat oldu. Kahredici Allah hepsini tuttu. Çünkü onlar yalan söylediler.

Sen “Eğer yüz çevirirseniz” hem de “Allah bana yeter” de. Allah: “Bu dediklerin sana yeterli, sakın sen o cehennem tâifesinden olma!” dedi.

 Melâmiye tâifesinin zikirlerinin en büyük isimler ve vücûd zikri olduğu ve hiçbir an hâlî olmayıp “Onlar, o kullardır ki ne ticâret ı ne alış-veriş onları Allah’ın zikrinden alıkoyar” kutsal sözünün ölçüt ricâli olup ihlâsa erdikleri ve şeytanın, lânet onun üzerine olsun, onları yoldan çıkarmaktan ümidini kesdiği yüce güzelliğin zikir ve beyânıdır.

Ey cân! Velâkin bir sözüm kaldı, bunu diyeyim de işit ve bil. Onlar zikrederler mi? İnsanlar onların zikrini hiç görmediler.

Bil ki onlar her nefeste en büyük isimleri zikrederler. Hûriler vücutlarına vücut zikri olmuştur.

Nice mülkler, nice insan ve de felekler onların zikrini göremez. Lânetlenmiş şeytan onlara boyun eğdiremeyince şaşırdı.

Kurân-ı Kerîm “Mevki sahibi kimseler vardır” dedi. “Alıkoyamaz” [âyetini] oku ve anla. Ticâret ve satış tereddütü olanlara bir eksiklik veremez.

Onun için ihlâsı bilen kâmil bir kişiye “İhlâs nedir?” diye sormuşlar. Ey sevgili, kulağını aç ve dinle.

İhlâs odur ki melekler onu yazamaz, çünkü bilmezler. Şeytan dahi yazamaz, çünkü böyle insan görmez.

Hûri ve güzelleri oku da onların şanlarını bil. Şeytan onları fenâfillahta bulur mu?

İnsan ve şeytan nedir? Bil ki hepsi dünya ile ilgili şeylerdir. Başkası bunları ne görür ne de bilir.

Bu bir melâmet sırrıdır. [Bu sırrı] Allah’tan başkası bilmez. Onların hepsi izzet hareminde sevgili olmuşlardır.

Gerçi sana bakarlar ve söz bile söylerler. Velâkin onların hem sırrı hem de yüzleri Rahmân’dır.

Bilesin ve anlayasın ki onların izleri görünmez, sırları okunmaz. Allah onları bilir, aşağılık kimse ise bilemez.

Görünüşte onlar son saftadırlar, halbuki mihraptadırlar. Bilesin ki (gerçek) imam onlardır.

Onun için o canlar görünüşte yoksul olmuştur. Çoğu kendisini halk şeklinde [halktan biri gibi] gizlemiştir.

Bugün melâmet şehrinin bahçesinden güzel bir gül götürdüm. Bu tek reyhan sana yeter, vasıflarım sen anla.

Bir grup daha vardır ki onlara bile candır. Hepsi zâtla ilgili olmuştur, bunlara “[Zâtın] aynısıdır” dediler.

Vücutlarını fenâ ederek Hakk’ın vücuduna gitmişlerdir. Arada kalmamıştırlar, meğer iyiliğin yüzü onlardır.

Allahu Teâlâ buyurdu: “Yeryüzünde bulunan her şey fânidir. Rabb’inin yüzü hâkidir*’ kutsal sözünün sırrına sûret olan mazhann beyânı ve mazhar olan kişilerin sıfatlan ile hâllerinin bahsidir.

Fenâdan fenâ dersinde kendi kendilerini yok ettiler. Onlar “Yeryüzünde bulunan her şey fânidir” [âyetini] sülûkla öğrendiler.

Aynı zamanda onlar mahv oldular, canları düzlük görmedi. Hem onlar aradan kalktılar, [artık] onları zaman göremez.

O Haydar’ın mazharının sırrı, onlara kadehinden içirdi. [O kadehten içenlerin] hepsi şaşkına döndü. O canların hepsi bugün hayrandırlar.

Ne hoş o ihvânın sâkisine ki pek çok kişiyi kendinden geçirdi. Bitmeyen şaraptan hepsi Haydar gibi olurlar.

Ey Allah’ım! Haydar’ın sırrının cemâlinden kimseyi mahrum etme ve Peygamber [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in akrabalarının sırrından bu fakiri uzaklaştırma.

Bu fenâ dersini alanlar aradan kalktılar. Mürşid o kişilere kadeh sununca, onlar da sevgiliyi buldular.

Ey sevgili! Cennetler, mal ve mülkler, felekler nedir ki herkes onların zevkine kapılıp hayran oluyor?

Sen “Hiçbir göz görmedi” hadisini okuyup sırrını anla ki ihsân sahibi: “Bu hadîsin değerini bil!” diye buyurmuştur.

Kendilerini zâta adamış olan erler, tevhidlerle birdirler. Nitekim pirler: “Allah’tan başka mevcut [var olan] hiç kimse yoktur” dediler.

Mecâzi vücutlarıyla Allah’a sefer ederler. Bil ki amellerinin durumundan dolayı bu yolculuğa çıkanlar onlardır.

Hakikat sahiplerine “yükselen kimseler” derler. Çünkü makâmları merdiven oldu ve göğe yükseldiler. Bunu sen de bil.

Cümlesi [Allah’a] kavuşmuştur ve nicesi fiillerin sırrıdır. Aynı zamanda sıfatlarının sırrı gelmiştir. Nicesini bil ve inan.

Kâmil bir mürşit elinden vahdet şarabının kadehini nûş edip fenâ makâmının zevkinden sarhoş olan âşıklara câhil kişilerin meczûb ve mecnûn telkin ettiklerini zikir ve beyân eden bahistir. Sarhoş olan akîk ehlini anlatan fasıldır.

Onu Allah’ın nûru boğdu ve o kişi fâni oldu. Zâtın pervanesi o kişidir bil. Ona “kendisine secde edilmiş ” dediler.

Onun değerini anlayıp bilecek ve ona varacak bir er nerede? Bilsin ki onun sözü gerçketir. Ona divâne derler.

Hakkın birliğinde o vahdet kadehinden içen kişiye ne güzel! Aşkının galip gelmesi Allah’tandır; [fakat] ona çılgın derler.

Ey kardeşim, Kurân’ın bizi ere verdiğini sen duydun. O cahil kişiler peygamberlere nasıl çılgın derler?

Hâşâ! Peygamberlerin hepsi her şeyi kavrayan üstün akıldan ve Tanrı âleminden gelirler. Aşağılık kimseler bunları bilemez.

Ey cân! Cahiller Firavun [gibi] oldu. Onun için mirasçılar bugün aşağılık cahil kimselerden nice eziyet çekerler.

Ey Allah’ım! Bizleri Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in yolundan uzaklaştırma. Onun yoluna canımı vereyim ve vechine kurban olayım.

Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in sofrasından her an hakikatlerin lokmasını yiyeyim, Aşk şarabından içeyim ve cümleye meydân olayım.

Hakikat denizine dalıp, çeşitli cevherler çıkarayım. Bugün o zatın nurunda parıltıya gark olayım.

Ey Allah’ım! Hz. Peygamber [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in ve onun ehl-i beytinin çevresinden bizleri çok uzaklaştırma.

Nasıl bir dil fenâdan fenâ sırrını şerh etsin? Onun için Hakk mürşidi onu kadeh vererek seyrân ettirir.

Fenâ makâmlannın dedikodu ile kabul edilmeyip, ancak Muhammedi bir kâmil mürşitten zevk ile alınacağı beyânındadır.

Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in beyaz elinden o Hakk şarabını içen kişi, sırların fenası dersinden manevî hazza ulaşacağını dahi bilir.

Şükürler olsun ki ihvan bugün melâmet meclisindedir. Sâki onlara beyaz eliyleşarap içirmektedir.

Fenâda dilim tutulduğu için sözlerimi kestim.   Fenâ dedikoduya sığmaz,   onun zevkiyle hepsi kanarlar.

Ey cân! Geçen güzel takriri özetleyeyim, işit. Biri fiiller, biri sıfatlar, biri de sensin. Buna inan.

Bu üç makamın üzerinde olan diğer bir makâm da zâtdır. Pir: “Fenâfillâh” dedi ki sülük edilen yol buna dayanmıştır.

Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in sülûkunu bilsin ki zât da [bu sülûkun] sonudur bil. Sâlikler, Allah’a doğu olan seferin sırrını onunla anlarlar

Fiillerini sülük esnasında [Allah’a verenin] henüz yolun başında olduğunu bil. Ortada ise sıfatlarını Allah’a verir.

Zâta seyr-i sülük edenler nihayet seyr ehli olmuştur. Allah’ın varlığı içinde yok olarak bugün ve bundan sonraki her an yolculuğu bitirmiştir.

Allah’a doğru olan seferi bulduysan huylarını öğrendin. Ey kardeşim! Ondan zevk al.

Allah’a doğru yapılan seyrin makâmlan tevhid-i efâl, tevhid-i sıfat, tevhid-i zât makâmlanndan ibâret kutsal kelimeler ile bildirilerek Allah için yapılan seferin kutsal makâmlanna zikir ve anlatımına başlamadır.

Ey cân! Allah için yapılan yolculuğun makâmından biraz sözler işit. Allah sana yardım etsin de ondan lezzet al.

Rabbani nüzûl ve Rahmani istiva nedir? Hakk, nasıl insan sûretinde olurmuş? Bu nasıl delildir?

Alemlerin övüncünden cevherler dolu sözler işittin. O rahmân olan Rabb’im dünyanın semâsına nüzûl edermiş.

[O Peygamber salla'llâhü aleyhi ve sellem]: “Gecenin üçte biri kalıp üçte ikisi gittiğinde Rabb’im nüzûl eder, gök şereflenir” demiş.

Kurân sana: “ O Rahmân arşa hâkim oldu” dedi. Nitekim “İnsan sûretindeki Rahmân eserlerdedir” dedi.

Bekâbillâh makâmının sırlarını keşfedenler, Allah’ın nüzûl ettiğini görürler. Gezerek hayran olurlar.

Hem Rahmân’ın istivâsı hem de insan sûretinin sırlarını bilirler. [Bundan ötürü] onlar Allah’a bir noksanlık veremez.

Onlar ferahlık ehlidir ki gözlerinde Hakk vardır. Görünüşte insan olsalar bile bilen de bulan da Hakk’tır.

Kibrît-i ahmer [Mürşit] ve en büyük tılsım olan kâmil Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in meşrebi, mükemmel tenzîh ve teşbihi bir araya getirip Hakk’la bâki olan böyle kutsal bir zâta erişince “O Rahmân arşa hâkim oldu” kutsal sözünde olduğu gibi bâtın olan büyük çabalarının           esrânyla keşfedileceğinin zikir ve kutsal tasrihlerinin bahsidir.

Sen bekâ kadehini Hakk mürşidinden nûş etsen bile, Rahmân’ın sûretini     bekâ makâmında görürsün.

Ahmed meşrebli olursun, tenzihle teşbihi bir araya toplarsın. Hakikat ehli şüphesiz böyledir.

Sen her bakışta Rahmân’ın tecelli eylemiş olduğunu gördün. Tenzihle ve teşbihle ikisini bir araya toplarsın.

Ey canımın canı! Ayrıca nice âlemin yanağında o sevgilinin yanağının beni bugün nasıl bir güzellik almıştır?

Nice gonca açılıp “[Nereye dönerseniz] Allah’ın yüzü [zâtı] oradadır” âyetini okusun. Ağız bir helva şekeridir ki bütün âşıklar [bu şekeri] tatmıştır.

O     nergis gözleri öyle fitnedir ki cihan kavgayla dolmuştur. Bugün herkes feryat eder, pervâneler nûrunda yanar.

O     Tûba boylu güzelin sırrını bil. Mahşeri her an o hazırlamıştır. Hesap tartısı bile kirpiklerin hançeriyle kurulmuştur.

İkisi birleşecek derecede hilal kaşlarını çatmıştır. Onlar bugün “O ay gibi güzeller bizdendir” demişler.

Bugün mahbûb ve hûriler zülüflerinin zincirlerini çekerler. “Ben Hakk’ım” sırrını söyleyen Mansûr [bu zülüflere] asıldı.

- Bekâ ehli olan manevî kudret ve kuvvet sahibi evliyâlann, izzet -i hareminin sevilen sûretleri ve Q manevî güzelliğe mazhar olan ve ~ belki sevilen sûretlerde görünen cemâl güzelliği onlardan ışık artırıp ve parlatıp, âşık ve mâşuğun o kişilerden ibâret olduğunu ve vezirlik sımm şerh ve beyân eden kutsal fasıldır.

Bugün dersi okuyup anla, bekâ dersinden uzaklaşma. Nasıl bir mahbûb ve âşık olduğunu göresin.

Sen, seni sende aradın. Seni q sende buldun. Seni sende gördün. Hem görünen hem de gören Rahmân’sın.

Kendine mirât olmuşsun. Nasıl sûret olmayasın ki? Sana baktık, seni gördük, [sen] kendine ışıklar yakarsın.

Sana: “Gül yanaklısın ve gül yanağında benin var. Ben üzerinde kara kılın var, silahsız olan âşıkları o yanakta yanıyor zannet” dediler.

Ne hoş hapsedilmiş varlıklara! Eşyayı ve felekleri ara. Senin derdin çâk eder. İnsanlar böyle dedi.

Kuran’da “Nefislerinizde de” âyeti gelmiş, “Görmeyecek misiniz?” dermiş işit! Güzel koku saçan sensin, anla!

Velîlik şâhı Aliyyü’l- ül Murtazâ’nın, Allah sırrını _r mukaddes ve mübarek eylesin, insanı açıkladığı kutsal sözünün  şerhidir. Kutsal sözü de şudur: *

“Devâ sendedir. Sen hissetmezsin. Devâ sendendir. Sen görmezsin. Sen açık bir kitapsın. Öyle açıklayıcı bir kitapsın ki harflerinle gizli olan şeyler açığa çıkar. Kendini küçük bir gezegen sanırsın. Ancak senin içinde en büyük âlem saklanmıştır. Senin, dışarıdan bir şeye ihtiyacın yok. Senin düşüncen ve düşündüğün şeyler içindedir. İstifâde etmek için kitaplara bakarsın. Kitabı tasnif eden kişi senden bahseder” diye buyurmuşlardır.

Velîlik şahını da bil. [Ona] Aliyyü’l- Murtazâ derler. Ey cân! Onun ne buyurduğunu işit! İnsan hangi esrârı bir araya getirir?

Sen açık bir kitapsın. Öyle açıklayıcı k bir gezegen sanırsın. Ancak senin ihtiyacın yok. Senin düşüncen ve ;ın. Kitabı tasnif eden kişi senden

Devâ da vedâ da şendedir; fakat gâfil olduğun için kendini göremezsin. Acaba sen neden sarhoş oldun?

Sen kapladığın yeri çok küçük sanırsın. Ey cânân! Velâkin kapladığı ne varsa hepsi şendedir.

Sen istifâde etmek için bütün kitaplara bakarsın. Ey sevgili! Bütün kitaplara musannef şendedir.

Sakın kendinden uzak bakma. Çünkü uzak sanmana lüzum yoktur. Sen Kurân-ı Kerîmsin. [Her şey] harflerinle açıkça bildirilir.

Haydar, Allah onun yüzünü mükerrem kılsın, böyle buyurmuştur: “Senin nasıl bir sır olduğunu ancak sen bilirsin ki bir araya gelmişsin. ”

Âlemin övüncü efendimiz hazretlerinin, salât ve selâm ona olsun, takvâ sâhibi mümin kulunun kalbi ferâh olup, bunun Hakk’ın cilası olduğuna ve insanların her birinin dünyada uyuyup, öldükten sonra uyanacaklarına ve ölmeden önce ölmek her mümin kula farz olup, mecbûri ölümün ise peygamberin sünneti olduğuna dâir buyurdukları “Yarattığım yerlere ve göklere sığmadım ama mümin kulumun kalbine sığdım. Müminin takvâsı verâdır. İnsanlar uykudadır. Ölünce uyanırlar. Ölmezden evvel ölünüz” gibi cevher yağdıran sözlerinin şerhidir.

Ey cân! Âlemlerin övüncünün bir hadîsinde ne buyurduğunu, o yüce kutsal kelâmdan ne dediğini dinle.

Ey dost! “Semâ, arş ve başka ne varsa [hiçbirine] sığmadım; fakat sığdım. Müminin takvası veradır.

kulumun kalbine sığdım” sırrını işit.

Ey canımın canı! Yine bir söz nüzûl etti, işit. Alemlerin övüncü bu sözüyle Hakk’a derman oldu.

Bir hadîsinde: “İnsanlar uykudadır” diye buyurmuştur. “Ölünce uyanırlar” hadîsiyle açıklamıştır, bil.

Ey cân! Eğer sen benliğini öldürmeği başaramazsan, bu bir işarettir. Bugün erler, benliklerini öldürmek arzusuyla uyanık kalırlar.

Uykuda olduğunu anla ki ölümün nerede olduğunu arayıp bilesin. Ölümün tâ nerelerde olduğunu bulasın ki o seni ikaz eder.

“Ölmezden evvel ölünüz” emrini her an işittin. Çünkü nice kâmil insana ve sana ölmek farz olmuştur.

Ey yüce sevgili! Nice kişiye mecburî ölüm sünnet olmuştur. “Ölünüz!” emrini anla ki seçilmiş ölüm vâciptir.

Ey eşsiz ve yüce kişi! Nasıl ki kendi benliğini öldürmek ihtiyârıyla ölürsen, [bu durum] pâk sâkinin eliyle o zevki içmeğe benzer. Dinle ve anla.

O Efendimiz’den, salât ve selâm  ona olsun, her mümin kişinin irâdesiyle ölmesi hakkında gelen “Ölünüz!” emri ancak Muhammedi mazhar olan  mükemmel bir kâmil elinden fenâ şarabının kadehini nûş etmeye bağlı olduğu için melâmet  şehrinde vahdet meyhânesini bulup vahdet şarabını nûş ederek " efendimizin, salât ve selâm ona olsun, “Allah evliyâlanna öyle bir şarap hazırladı ki onlar şarabı içtikleri zaman sarhoş olurlar. Sarhoş oldukları zaman kendilerinden               geçerler.

Kendilerinden geçtikleri zaman görürler. Gördükleri zaman cisimleştirirler. Cisimleştirdikleri zaman öyle bir dilde konuşurlar ki onu sarhoşlar anlamaz. [Onlar] güçlü ve yüce Allah’ın huzurunda hak meclisindedirler” Kutsal sözünde buyurduğu üzere en büyük evliyâ hazretlerine, Allah esrârını kutsal ve mübarek eylesin,

O hazırlanmış olan aşk ve a muhabbet şarabı hakîki bir kâmil -i mürşidin elinden içip İsrafil, ve sen fenâ makâmlanmn sûretlerini o sâliğe üfürüp, . defalarca sarhoş ederek, diğer ^ defalarda fenâ kırılıp sâliğin a ölüm sımm da zevkten sonra en büyük kıyâmeti görüp ihyâ r olmasıyla hakîkati keşf ederek vahdet makâmına ve Cem makâmına erişip İlâhi vücûda mazhar olması sûretinin açıklamasıdır.

Haydar’ın elinden iki üç kadeh nûş edersin. Ufukları ve insanı ölmek sırrının kaplamış olduğunu görürsün.

Melâmet şehrine varırsan meyhânesini bul. Az miktarlık şarap değil, öyle sanma. Bil ki o vahdet şarabıdır.

Bu mey, günahkârların kendi ! içlerinden çıkan suyun şarabıdır. Sana bahsettiğim diğer meyi Rahmân’ın eli vermiştir.

Eserlerde gelen “Allah evliyâlarına öyle bir şarap hazırladı ki” sözünü işittin. Bu sözü delil olarak oku.

Ey yüce ihvân! O şarabı içtiğin olurlar. Sarhoş oldukları zaman Gördükleri zaman cisimleştirirler. anlamaz. Onlar her şeye gücü yeten

her an sen de mahvolursun. Ölmek sırrının [her şeyi] nasıl kapladığını görürsün.

Ey cân! Mürşidin İsrafil’i sana sûrunu üfürür. Defalarca sarhoş olursun. Ey mertlerin sonuncusu işit!

Diğer defa sahk olursun, diğer defa ise pîr-i mugan olursun. Pîr-mugan olmak şüphesiz böyledir, bil.

O Hakk mürşidinin nasıl ihyâ ettiğini işit. İsrâfil’in [sûru] üfürdüğü gibi onların hepsi üfürülmüş oldu.

O büyük kıyameti görünce sâlikin bütün azâları uyanır. Allah’ın vechinde her zamanki eşitliği göremez.

“[Bugün] mülk kimin?” diye işitse tard etme. [Hepsi] yine Allah’ındır. O [Allah] tek ve kahhâr olandır. O evvel zamandır.

O vücûdu ve unsurları mecâzi olarak fenâ olmuş görür. Hem hakîki hayatı bulur, hem de Rahmân ona görünür.

Allah ona zâhir oldu ve âlemdeki varlıklar ona zerrece gözükmedi. [Şimdi] âlemin ne olduğunu bilemez ve başkaları onun için geçicidir.

Hem zâtı bulur, hem zât olur, hem de zâtı vücûdunda görür. “Ben Hakk’ım” sırrının kendinde açıkça keşfolduğunu görür.

Vücûd arşında Rahmân’ı eşit görür. Ki her zaman “O Rahmân arşa hâkim oldu” sırrı durur.

Rabbâni nüzûl ona nasıl peydâ olur? Hadiste söylediği an sırrı ona zuhûr eder.

Ey sevgili! Bu makamın adına “hakikat ehli” demişlerdir. Cem makamındaki o kişilerin sözleri haktır. Sen de anla ve inan.

“Diğer bir nam da kurb-ı ferâizdir” diye buyurmuşlardır. Hakk zâhir olmuştur. Bil ki bu yoldakilerin hepsi Allah’ladır.

Sâlik Hakk’a kuvvet olur ve Hakk onlarla zâhir olur. “Muhakkak ki Allah kulunun lisanıyla söyler” o an.

Onun için âlemin övüncü o hadîste bildirdi. Kurân’da da “[Allah] o kulları görür” [âyeti] gelmiştir.

Hakk “Zâhir” ismiyle tecelli eylese, âlem veya insan olarak vücûttan başka Hakk kalır mı? Anla.

Onun için kâmil derler. Bu keşif makâmı odur. O sâlik her ne keşfettiyse hep Hakkı bulmuştur. İnan.

Bu sır “[Nereye dönerseniz] Allah’ın yüzü [zâtı] oradadır” sırrıdır. Bu sır Rahmân’ın sûretidir. Bu sırla yürekli gençlerin zâhir olduğunu görürsün.

Zikrolunmuş Hakk sâliği ölüm sımm kendi vücûdunda ve ufuklarda zevkten ve kendinden geçtikten sonra kâmil bir mürşit eliyle dirilerek ebedî hayatla hakkânî bekâyı bulup en büyük kıyâmeti zevk edinmiş ve görmüştür. “Rabb’imi tüysüz delikanlı sûretinde gördüm” hadîs-i şerifinde gelen tüysüz genç sûreti üstün tecellî olan kuvvet birliğinden olup o tecellîde asla beraberlik ve başkalık olmayıp, tüysüz genç gibi tek o cemâl ve zât güzelliği bütün sûretler ve mânevî olan sevgililer ve sûretler iyi hallerde zâhir olmuştur. Belki bütün varlıklar, o zâtın güzelliğini tüysüz gençten ibâret bulup görünen başkalık, beraberlik, çirkinlik ve nefret etme ancak itibâr tâyini, görme başkalığı ve hicâbı üzeredir. Yüce tahkikte ve evvel tecellîde başkalık ve beraberlik yoktur. Ancak onun bir olan zatı güzellikten ibârettir. Onun için bu meşhedde olan kâmil ârifin gözünde cemâli görmekten başkası bulunmayıp, “Allah güzeldir, güzeli sever'’ hadîs-i şerifinde buyrulduğu kutsal sözün mazharı olmuştur. Zikrolunan bu mârifetleri ifâde eden kutsal beyitlerdir.

“Rabb’imi tüysüz delikanlı süretinde gördüm” hadîsini anla. Nice peygamber sözü geldi. Sen noksan sanma.

Güzellerin yanağının üzerine parlak ışığını salmıştır. “Allah bir nûrdur” âyetinin sırrını okuyarak Allah’ı tanı.

O, “Allah güzeldir” ve “Güzeli sever” olmuştur. Yani o sevgili “zâhir” ismiyle zuhûr etmiştir.

Câhil [olan kimse] sevgiliye bakamaz, çünkü sevgili zâhid olmuştur. Onun için sevgiliyi seyretmeye başka bir isim vermişlerdir.

Bu makâma varan ârif Rabb’ini bulmuştur. İrfân sahipleri “Kim [kendini] bilirse [Rabb’ini bilir.] ” dersini okumuştur.

Hayâllerin, evhâmların, usûllerin ve cisimlerin hepsini Hakk nûrlandırır ve nûruyla bezer.

Hakk’ın şarabını içersin, hem âfâk hem de enfüste vechinin doğmuş olduğunu görürsün. Zevk de zevk alan da budur.

Eger dalgıç olduysan zât denizine gark olursun, [orada sevgilinin] mübârek vechini bulursun. Çünkü bütün dalgaları böyle olmuştur.

Bu, bir Muhammed zevkidir. Hayal ya da hülya sanma. Onun kendisi apaçık belli oldu. O diğer görünen nedir?

Bu, bir Muhammed keşfi ve sırf vahdettir.         Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]den alacaklarını alanlar aldılar. Bu sırla geçmiş dersler hatırlandı.

Şirinlik muskaları, kesâfetler ve [buna benzer] hiçbir isim Allah’la ilişkilendirilemez. O, apaçık kendisidir.

Ey cân! Hakk Resûlü hadisinde ne söylemiş, işit. Kutsal dilden remzin işaretlerini bil ve inan.

 Efendimiz’in, salât ve selâm ona â olsun, Hakk lisânıyla kutsal .. hadîste “Hasta oldum, ziyaretime  gelmedin. Senden yemek istedim, beni doyurmadın... ve devamı” buyurduğu kutsal sözü Cem ı makâmına işârettir ve Hakk ii vücûdunun halk sûretiyle  sûretinin zuhûru seyridir. Ancak  hicâb ehlinin hulûl, birlik ve intibâ gibi kuruntuya düştükleri kötü huylar onda olmayıp belki hazret-i vücûdun “Bütün vücûtlar [varlıklar]             arasından...” münezzeh ve mukaddes bulunduğu ve bu makâma Rabb’in nüzûlü tâbir olunup ancak Muhammedi zevkle zevk etmenin keşif ehlinin hâli olduğunu anlatan kutsal beyitlerdir.

Ey yüce sevgili! “Hasta oldum, yurmadın... ziyaretime gelmedin.

Senden yemek         istedim,        beni doyurmadın...” sözü geldi. Anla.

Allah’ın nüzûlünün sırrı, halkın sûretinde görünmesidir. Halkın sûretinin her an onun sûretiyle yer değiştirdiğini görürsün.

Başka sûretlerle asla kendinden başka şekilde görünmez. Bâtından münezzehtir. O zîşânın pek çok sûreti vardır.

“Onun benzeri gibi bir şey yoktur” [âyetini] oku da ona benzer bir şey olmadığını anla. İki cân da onun bütün benzerlerinden münezzeh olduğunu bilir.

Bekâ makâmından dersini almış olan ârifler buna “ikinci fark” derler, bilesin. Bu dersi mürşid öğrendi.

Eğer mürşidi bildiysen onun mübârek vechinden [bu dersi] alırsın. Hakk, nasıl tenzih edilmiş görürsün. Buna inan.

Ey sevgili! Bu makâm ehli takvâ erbâbının cennette bulunacakları makâmdır. Irmak ve bahçelerde vildanlar onunla birlikte oldular.

Takvâ sâhibi iki kısma ayrılır. Bir p kısmı havâs yani nitelikli kişiler ^ olan Cem ehlidir. Cem ehli ihsân makâmında         bulunup,  efendimizin, salât ve selâm ona ıi olsun, “İhsan, sanki onu görüyormuş gibi Allah’a ibâdet a etmendir. Sen onu görmesen de o seni görür'’ kutsal sözünde buyurduğu hakikatin iki kısmını açıklar ve ikinci kısmı da hazret-i Cem sâhibidir ki hassu’l-havâs yani üstün niteliklere sâhip kişilerdir. Zikredilen hakikatin iki kısmını ihsân birliği ile iki kısım olarak içine alma hâlini açıklayan kutsal beyitlerdir.

Bunlar müttak! ve güçlü takvâ sahipleri   olmuşlardır.

Bölünmüşlerdir; çünkü âleme cân olmuşlardır.

Onlar Hakk’ı gözettikleri için bugün hulku göremezler. Allah’tan çekinmişlerdir. Onun için bu kimseler Allah’ın nûru olmuştur.

Bunlar çok kuvvetli bir kavimdir. Kuvvetleri şiddetlidir. Bu kimselere şeytan varamaz. Onun için inkârcı [onlardan] kaçmıştır.

O dahi çok büyük sözdür. Bil ki azametinin nûru yakar. Hakk’ın cemâline pervâne olurlar, hem de susarlar.

Ey cân! Bilirsin ki onlar ihsân ehli olmuşlardır. Ahmed ihsânı şerh eyledi. Oku ve sen de ihsân eyle.

Ey cân! Hz. Peygamber [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in hadîsinde “İhsan” dediğini işit. O an “Sanki onu görüyormuş gibi Allah’a ibâdet etmendir” sözünü de işit.

“Sen onu görmesen de” sözünü bil. Ey sevgili! “O seni görür” sözü de cânlara geldi. Anla.

Ey cân! Bu kutsal, yüce sözde ne sırların olduğunu işit. Âlemin övüncü Cevâmiü’l Kelim’le [Kurân-ı Kerîm Te] beyân eder.

Bu kutsal sözün başı Cem esrârını öğretir. Bundan dolayı Cem ehlinin âbidleri olan kimseler [hakikati] görmüş oldu.

Bekâ ehli olan Cem ehline Hakk zâhir olmuştur. [Cem ehli] Hakk’ı görümüş ve Hakk olmuştur. Rahmân’ın sûreti artık odur.

Onun sözü ne içindir? Çünkü o Hakk’ı gördü, dersin. Bu durum Cem ehlinin Hakk ile hazır olduğuna işârettir.

Onun için “İhsân, Hakk’ı görüyormuş gibi ibâdet etmendir” diye buyurmuştur.

Hakk, Cem makâmı ehline zuhûr ettiyse [o makâm ehli] Hakk’ın kendisi olmuş ve güyâ Hakk onların gözüne ayân olmuştur.

Bunun bir sır olduğunu bil. Çünkü aziz ve şanlı olan [Allah] Kurân’da:        “Onun yüzünden/zâtından başka [her şey yok olacaktır.] ” diye buyurmuştur. Ayân sâhipleri bu vechi gördü.

Hakikat şarabını, hakikat mürşidinin elinden içer. Bekâ sırrının dersini o erenden başkası bilmez.

Bu bir hakikat keşfi ve hakikat ehlinin sırrıdır. Sakın bunu şeyhlerin hayallerinin resmi zannetme.

Âlemin övüncü “Sanki sen [onu görüyormuş gibi] ” sözünü söylemişse de asıl nişan Hz. Hakk’ın         varlığının tecellisindedir.

Vahdet nûrunda olan güzel dostlar bugün mahvoldular. Bu sırra mâlik olan kişiye “Ne sevimli ihvân” de.

Görenler nasıl âbidlerdir? Pervâne gibi nûrda yanarlar. Nasıl bir gözle görsünler ki onlar artık sarhoş oldu.

Vücutlarını teslim etmişler ki dârda diyârı gördüler. Bugün onlar Hakk’ın cemâlinin nûrunda gark olmuşlardır.

Onun için Ahmed ve Mahmûd [isimli Hz. Peygamber]: “Sen Hakk’ı görmesen de o Hakk seni açıkça görür” diye sonradan buyurdu bilesin.

O kutsal sözün sonu hazret-i Cem’e işaret eder. Allah Bâtın ismiyle şüphesiz onlara bakar.

Bu kutsal beyitler, takvâ sahiplerinin üstün niteliklere sahip olan ikinci kısmını bildirip, hâllerini açıklar.

[Allah] onları şüphesiz görür. Çünkü bâtınları Hakk olmuştur. Rab onlara nüzûl etmiştir: çünkü onlar sultan olmuştur.

Bugün dâra bakarlarsa şüphesiz dârı görürler. Onları gören Rahmân onlara diyâr olmuştur.

Bu kavim bir hakikat ehlidir ki ihsân mazharı olmuşlardır. Hem [Allah] onları şüphesiz görür. Çünkü onlar mükâfatlandıran ve cezalandıran   Allah’ın mazharıdır.

Ey cân! İhsân ehli kısacası iki kısma ayrılmıştır, işit. Birincisi Hakk’ın onlara zâhir olması, olduğu gibi görünmesidir.

Bunların dış görünüşleri Hakk’tır. Hepsi bugün Hakk olmuştur. Âzâları da Hakk olmuştur. Hakk, bunlarla devrân eder.

Zâhire gelen o sûret ibâdetdir, bil. İbâdetleri sonsuza kadar hâlis olmuştur. Dostlar bunu bilir.

Onlar ubûdet ehli olmuşlardır. Çünkü onlarda hiçbir eser yoktur. Beşeriyetleri gitmiştir. Onları zâhiren insan olarak görürsün.

Onlar baktıkları zaman Allah’ı görürler. Çünkü vicdanları da Hakk olmuştur. Vasfeden kişi bu makâm ehlinin sırrını daha nasıl anlatsın?

Bunlar, Hakke’l-yakîn ehlidirler. Şüphe etme. Çünkü zâhir olan Hakk’tır. Başkası bunları göremez.

Hâlis takvâ sâhipleri bunlardır, çünkü bunlar didâr ehlidirler. Hakk onlara güzelliğini verir. Kurân sana bunları der. İşit.

Onlar bütün sûretlerde Allah’ı kayırdıkları için takvâ sâhipleridir. Bil ve inan.

Ey cân! Diğer kısmı işit ki onlar ilk kısımdan daha âlâdırlar. Fakat pek çok insan bunu bilmez.

Onlar hem mahv ehli olmuştur, hem de kendilerine sahv ehli denmiştir. Ziyâde güzellik olan Kurân o kişiler hakkında gelmiştir.

İhsân makâmında bulunan takvâ sâhiplerinin görme ashâbı olup, sıfatlar ve İlâhî esmâlarla zuhûr ettiklerini ve Hakk’ın mazharı olduklarını şerh eden kutsal beyitlerdir.

Ve “İhsân edenler için” âyetini Kurân’da okuyup anla. Çünkü Rahmân onlara güzelliği ziyâdesiyle verir. Bilesin.

Güzeliğinin görünmesi haktır. “Sanki sen [onu görüyormuş gibi] ” ona işâretmiş. Hadîsi okuyup öğrendin. Sırrı nasıldır, diye bil ve inan.

Ziyâde verilen nedir ve neye işârettir? Tefsir ehli: “[O ziyâdeler] Cennet, hûri ve gılmanlardır” dedi. Bil.

Yani hakîkat ehlinde Hakk’ın sûretini giyerler. O ihsânı bol olan Allah, bütün varlıklarda zuhûr eder.

Onlar âleme esmânın sıfatları ve

Hakk ile çıkarlar. Hakk giysisini giyerler. Rahmân’ın sûreti [işte] budur.

Harf ve kelimelerde âleme nokta olurlar. Çünkü âfâk ve enfüs onlara tâlip olmuştur.

Arş ve felekler balıklardan tâ balığa kadar onu arar. Kim varsa ona âşıktır. En mükemmel insan odur.

Bütün yıldızlar, arş ve felekler onunla birlikte oldular. Bugün devvâr ve envâr herkese tuz ve ekmek dağıtır.

Onun kalbi arş, kürsî ve ona denk daha ne varsa o kadar geniş olur. Çünkü Allah kalbine sığdı, anla.

Her şey ona nisbettir. Sanırsın ki cevval noktasıdır. Ona bir şey nisbet değildir. Yüzü Rahmân olan geldi.

“Sen olmasaydın sen olmasaydın [âlemleri yaratmazdım]” sözünü oku, ne sır olduğunu bil. Bütün felekler ona muhtaçtır. Herkese can olan o sırdır.

- Bundan önceki kutsal beyitler ile  açıklanmış olan ve ihsân  makâmında bulunan hakîkat ehli, efendimiz hazretlerinin, salât ve selâm ona olsun, Hakk lisânıyla “Ben gizli bir hazine idim. Bilinmeyi istedim ve bilinmek için halkı yarattım” in Kutsal sözünde buyurduğu “Ben  hazine idim” sırrına mazhar olan .. erlerdir. O zâtın tecellisinin sırrıMuhammedi’dir. Bu kutsal beyitlerle kendisine işâret olunup buyruldu.

O, sırların sırrı Muhammed’dir. O, hakîkat sırrıdır. Allah: “Ben hazine idim.” der. İnsana bak ve hâzineleri tanı. yarattım

Ey cân! Bu hâzinenin açılmasının tılsımı nedir, bilir misin? Bu hâzineyi fetheden kimdir ki en mükemmel insan odur.

Onun anahtarları nedir ve onu fetheden kimdir? O hâzinede mahzûn olan ve ona nişân olan nedir?

Bu hâzineye tanıdık olan ve bu hâzineyi bulan ihsân ehlidir. O gözleri fettan olan da budur.

Onun için âlemin övüncü bil ki onlara “İhsândır” dedi. Zîra Hakk’ın ihsânına nail olan kullar ve cennetler nedir?

Kalemler Hakk’ın ihsânını yazamaz. [Çünkü] bütün kalemler ikiye ayrıldı. Beşer onu bilemez çünkü ona sahip olan sevgili Hakk’tır.

Onun için ziyâde sözü Kurân’da bilinmeyen bir şekilde geldi. Ki ilkine meçhûl olmuştur. O insan bunu bilemez.

Ey cân! Bu nedenle “Kâmil insan bilinmez” dediler. Çünkü [o] Hakk’ın aynasıdır. Nice hakikat belli oldu.

Allahu Te‘âlâ buyurdu: “Allah, sizi kendisine karşı dikkatli olmanız hakkında uyarmaktadır. Allah, kullarını çok esirgeyicidir'’ bu kutsal sözde nefse söz olarak buyurulmuştur. Kâmil insanın mutlak meçhul olduğuna işârettir. Bu kutsal beyitler onu şerh edip anlatır.

Sen “Allah, sizi kendisine karşı dikkatli olmanız hakkında uyarmaktadır.” sözünü oku da kendisini bil. İrfân bilen kişi nasıldır? Allah’ın kendisini nasıl bilmiştir?

ında uyarmaktadır. Allah, kullarını da uyarmaktadır.

“Allah, kullarını çok esirgeyicidir” ki kullarını menetti. Onun kendisini bilmek için o diğer kişi nasıl çalışır?

Onun için câhiller yüce nebileri bilemez. Pek çok ezâ ve cefâya Firavunluk ederler.

Bu yüzden mirasçılara bütün zamanlarda ve asırlarda câhil olanlar taş attılar. Pek çoğu onlara iftira attı.

Müftülerin fetvâsıyla nicesini menfî ettiler. Bazılarını taşlayıp, bazılarını darağacında astılar.

Ey cân! Yalancı müftüler ellerini kana batırdılar. Nice canlara kıydılar. Bu da Allah’ın bir hikmetidir.

Ey cân! İki şey müşkül olmuştur. Bunları sana diyeyim de işit. Kâmil insanı bilmek bile inan ki Hakk’tan şüphe etmek demektir.

Velâkin kâmil insanı bilmek Hakk’ı bilmekten daha güç olur, anla. Sûretle noksan olur, o insan nasıl bilinir?

Fakat Allah münezzeh, mukaddes ve müberrâdır. O asla sûret kabul etmez. Mübârek sevgili odur.

Ey cân! Hakk’ı bilmek nedir? [O’nun] bilinmez olduğunu bilmektir. Sakın “Bildim” diyen câhil kişiye inanma! O hiçbir zaman Hakk’ı bilmemiştir.

Ey oğlum! Gel, gözümün nûru. Olan takriri işittin. [Bu takrir] sana biraz esrâr verdi, birazına da sen inan.

Tefsir ehli “ziyâde” sözünü yorumlamıştır.         “Ziyâde,cennettir. O, ihsânın küçük bir parçasıdır” diye buyurmuşlardır.

Çünkü Kurân bunu kapalı söylemiştir. Diller bunu nasıl

tarif eder? Bu bir mutlak meçhuldür. Allah sana [bunun için] ihsân verir.

Mutlaka Hakk’ın halîfesi olan a Âdem’in, tılsımlı bir gizli hazine olması sebebiyle gerek  meleklerin ve gerek şeytanın kendisini bilmediklerini beyân eden kutsal beyitlerdir. “Biz emâneti göklere, yere ve dağlara sunduk; onu yüklenmekten kaçındılar,     onun sorumluluğundanjdan korktular; onu insan yüklendi; [bununla beraber onun hakkım tam yerine getirmedi] çünkü o, çok zâlim, çok câhildir.” Hakk hazretlerinin, onun yüceliği artsın, buyurduğu kutsal sözünün de şerhidir.

Âdem’in sırrını işittin. Melekler bile [bu sırrı] bilmediler, anla. Sen Kurân oku ki onun hakkında biraz sözler söylenmiştir.

Lanetli şeytan şaşırarak hiçbir zaman secde etmedi. Onun için şeytan kovuldu ve lânet halkasını giydi.

Allah: “Secde edin” diye buyurunca bütün melekler secde ettiler. Lânetli [şeytan] büyüklük edip kaçtı. Böylece kovulmuş oldu.

Yine bil ki Hakk’ın halifesi tılsımlı bir gizli hazinedir. Eğer tılsımını çözersen ihsânın ne olduğunu bil.

Âlemi mutlak Hz. Âdem’e “Secde edin” dedi. Âdem’e “Âleme secde et” demedi.

O duâyı oku. Hakk “Bil” ve “Bilmiyorsunuz” der. Yani hazretlere keşf etmez. Kurân bize böyle geldi.

tıu yüklenmekten kaçındılar, on[un :r onun hakkını tam yerine getirmedi]

Ne güzeldir o Mevlâ’nın hikmeti, ne güzeldir o yüce kudret. Her şeyden tenzih edilmiştir. Çünkü akıllar [onun büyüklüğü karşısında] şaşakalır.

Onu görecek bir gönül, onu bulacak can, onu görecek o göz nerede? Gören de görünen de odur.

“Kaçındılar” sözünü oku da anla. Arz, dağlar ve semâ Hakk’ın nice emânetini sahiplenmedi.

Fakat bil ki o insan bu emaneti sahiplendi. Çok zâlim ve câhil olan o insan onları yaratana Hakk dedi.

Acaba [emânete] sahip olan insan niçin bu kadar zâlim ve câhil olmuştur? Onun sırrını diyemem. Mürşid, sen Kurân oku ki o Kurân bunun için sana kâfidir.

Acaba sahiplenen kimse sahiplendiği şeyi bilir mi, bir bilsem. O zat sahiplendiği şeyi bilirse ona sahip derler mi?

O sahiplenen kimse emaneti bilmezse acaba zâlim olur muydu bir bilsem. Yahut o kişi bunu bilirse ona özellikle zâlim denilir mi?

Bütün insanların bu emâneti nasıl sahiplendiklerini bir bilsem. Bu câhil olan insanlar da mı     acaba        emâneti sahiplenmişlerdir?

Hâmillerin ârifi oldular. Zâlim ya da câhil neden olsunlar? Zâlim ve câhil sözlerinin ne sır olduğunu bir bilsem.

Övenin sıfatları yoksa kusurun sıfatları gelmiştir. Çünkü yüklenerek [diğerleriyle

arasında] fark olmuştur. Nisbetin vasfı olur mu?

Eğer câhillere nisbet olursa keşke onların nisbetini bilsem. Ariflere nisbet acaba o güzel insan mıdır?

O Kurân’a ne hoş ki var olanların hepsini kendinde toplamıştır. Zâhir olan Allah insan mazharında kelâmıyla belli olmuştur.

İnsan bakar, insan görür, insan söyler, insan bulur. [Allah] o güzel zâtını ne kadar küçük insana sığdırmıştır.

O, asla bir yere sığmaz. Bütün eşyayı      kuşatmıştır.

Kuşatılmamıştır. Mutlak olan, sultan olan ve Sübhân olan odur.

[Allah], “Çok zâlim” ve “Çok câhil” derken o insana hitap eder. İnsanın bütün esrârını o mahzûn Kurân getirdi.

Allah’ın kelâmı [olan Kurân] bütün kelimelerle nüzûl etti. İnsan lisânına geldi. Böyle bir ihsân bulunur mu?

Allah’ın Resûlü, salât ve selâm ona olsun, buyurdu: “Ey insan! Eşyayı senin için yarattım, seni de kendim için yarattım” kutsal sözünü anlatan kutsal beyitlerdir.

Ey insan! Hakk: “Bütün eşyayı senin için yarattım” dedi. Onun için eserlerde geldi. Bunu işit ve bil.

Ey sevgili! Nasıl bir sır olduğunu duy. Rahmân’ın mazharı sensin ki “Seni kendim için yarattım” diye buyurmuştur.

Bundan dolayı Hakk, âlemi iki nüsha olarak yaratmıştır. Bir nüshada insan vardır ki o âleme can olmuştur.

Diğer nüsha âlemdir. Bunu yerden göğe kadar bil. Sûrette olsa da en büyük insan olmuştur. Bil ve inan.

O insanın nüshası küçüktür. Hakk’a o sûret olmuştur. Bugün âlemin aynasında o Yezdan’ın yüzü göründü.

Bütün âlem ona bağlıdır ki bedenler rûha nisbettir. O, herkese delil oldu. Bugün onun sırrını okuyup anla.

Ey sevgili! Bilirsin ki eğer can olmazsa beden ölüdür. Bu yüzden semâ da insanla aydınlandı.

Çünkü halifelik sırrını bugün taşıyan odur. Anla. O Hakk’ın gücüyle olmuştur. Onun için kendisine secde edildi.

Fakat kendisini bilen ârifler, kendisini bilmeyen câhiller olarak ikiye ayrılmışlardır. [İşte] bütün kovulmuşlar o câhil olanlardır.

“O incire and olsun” sûresini okuyup, “En güzel biçimde yaratılan insan”ı bil. Aynı zamanda kovulmuş olan kimdir, diye o sûre açıklar.

Ey cân! Hakk, “Ancak imân edenler” diyerek, ârif kişileri kovulmuş kişilerden ayrı tutar.

İmânın üç kısma bölündüğünü anlatır.

İmân da benim anla. “Biri taklittir” demişlerdir. [İmân] hakîki delille üç kısma ayrılmıştır. Bil ve inan.

Taklit ile mümin olan kişi şeriatı kabul etmiştir, bilesin. Çünkü hakîkate taklitle gidilir. [Sakın] şüphe etme!

“İnandık” sözünü oku ki mecâz, [hakikate ulaşmak için] bir köprü olmuştur. İşit ey cân!

Hakikat ehli gerçekte böyledir.

Ey cân! Fakat [ebedî] taklitte kalan insan için korkulur. Allah esirgesin neticede onun işi çok kötü olur.

Onun için müçtehidlerin hepsi “Taklitte kalan o insan özellikle günahkâr olur” diye ittifâk ettiler.

Oğlum, gece gündüz çalış ve sakın taklitte kalma. Hakk’a yalvarırsan seni taklitçi kılmaz.

Kâmil mürşide erişen sâliğin ne vechle feyze vardığını, ne vechle feyzi kesildiğini ve kâmil mürşide vardığı o an bir takım insanların şeytanı olan mürşit yolunun kesilmesi ile kendi arasında ne vechle soğukluk bırakmaya çalıştığını ve buna benzer bölümleri anlatır.

Velâkin mürşide varıp onun sözünü toylaşan, onu        taklit ederek ve ona teslim olarak sonsuz inci çıkarsan.

Bil ki mürşidin Hakk’tır. Onun hallerini araştırma ve tecrübeler kılma. [Aksi takdirde] yüzün kararır.

Ey cân! İsterse bin senelik hizmet boşa gitsin, eğer teslimin yoksa o hizmetler sana cehennemdir.

Nice sâlikler ve tâlipler bin bir türlü emek çekerler. Sonunda işleri çıkar ve hepsi şeytan olur.

Ey cân! [Onlar] bugün pek çok ilimden esrâr alamazlar. Çünkü teslim olmadılar. Onların hepsi reddedilmiş kimselerdir.

Eğer mürşidden parlak bir inci bile aldıysan bunun değerini bilmek için çalış ki başlıca şükredenlerden olasın.

“Ey mürşid, incini ben kaptım” deme. Buna gerek yok. O kaçtığın mekâna mürşidin büyük eli varır.

O inciyi gördüğün anda kesenin içinde bulursun. Sakın sen onu kesende zannetme. Onu tutan Rahmân’ın elidir [kudretidir].

Ey canımın canı! Söylediğim sözü işit ve [aklında] tut. Cehenneme girmekten ve özellikle şeytandan kendini koru!

Pek çok yolun kesilmesi çeşitli sûretliler tarafından olsa da asıl şeytan vesveselerle seni aldatmaya çalışır.

Ey yüce sâlik! Bilesin ki şeytanın birinci kastı, mürşidle aranda şüphe ve zan uyandırmaktır.

Eğer mürşid ile sâlik arasında kıl kadar az miktarda aldanmışlık olsa, ona o an galibiyet gelmez.

“[Allah, şöyle der:] “Ey huzur içinde olan nefis! Sen O’ndan razı, O da senden razı olarak Rabb’ine dön! [İyi] kullarımın arasına gir. Cennetime gir.” kutsal sözünde işaret yoluyla olan “[İyi] kullarımın arasına” ve “Cennetim” kutsal kelimelerinin neden ibâret olacağını anlatan kutsal beyitlerdir.

“[İyi] kullarımın arasına gir” sözünü oku. Kurân: “Cennetime gir” sözünü de dedi. Ey cân! Cennetler nedir diye işit.

Cennetler ki evliyâ olup içine girenleri bulmuş, Hakk’ın civârında durmuştur. Onlara şeytan varamaz.

Ey Allah’ım! Sen elimden tut. Çünkü koruyanların en hayırlısı sensin. Bize bak ve delâlet ehlinden bizi uzak tutma.

Sen O’ndan razı, O da senden razıEy benim Rabb’im! Kutsal kalbinde ve o İlâhî katında bizi koru ki muhafaza edenlerin en hayırlısı sensin.

Taklit bölümünden çıkıp istidlal imânı bölümlerine giriştir ve Hakk hazretlerinin, onun yüceliği artsın, “Biz onlara, ufuklarda ve kendi canlarında âyetlerimizi göstereceğiz ki onun [Kurân’ın] gerçek olduğu onlara iyice belli olsun” kutsal sözünü tefsirdir.

Taklidin ne olduğunu bildiğin gibi istidlâlin ne olduğunu da bil. Mertebesini de anlayıp, ikisi arasındaki farkı göster.

Müessere eserden varan şey delil ile ispatlanmıştır. Ey dost! Bil ki Bûra deveye delâlet etmiştir.

Varlığın eserlerini oku ve ne yazılmış olduğunu uzun uzadıya gör. Sevgilinin arz ve semâda kılavuzluk ettiğini görürsün.

Hakk: “Ufukların âyetini ayrıntılı göstereceğiz” dedi. O yüzü mutlak olan görünür. Bu âyeti okuyan kişi ayân sahibi olur.

Bütün zerre ve bütün feleklerde ne varsa Allah’ın birliğine işâret olduğu gibi her şeye uzun uzadıya bir delildir.

Ey sâlik! İyice düşün. Ayrıntılı mushafı oku! Görsen o güzel Mennân nice âyetleri donatmıştır.

İrfân mektebine gidip harfleri oku. Bilesin ki kâinâtın harflerinden “Allah’tan başka İlâh yoktur ve Hz. Muhamemmed onun elçisidir” ibâreleri çıktı.

“Ol!” sözünü dahi anla. Acaba [o harfler] nasıl harflerdir bir bilsem. Çünkü bütün insanlar göstereceğiz ki onun [Kurân’ın] onun sırrıyla vücut buldu.

Eğer kâinata imân nûruyla bakarsan Allah’tan başka her şey bâtıl olur ki Sevgili [bunu] tasdikledi.

İstidlâl imâm nihayetinde akıl ve  delile taklitten hâlî olmadığı, bir p çeşit taklit olduğu için ve zâta delil sayılan yeni çıkan hakîkat vücûdunda sırf yok olup istidlâl ile olamayacağını anlatır.

İstidlâl imânı beyânının faslıdır.

Ancak bir delil ile ispat edilen imân delillerini kainattan almışdır. O da bir çeşit hareket ettirmedir.

Nice akıl, o pâk zâtta mutlak olanı anlar. [Onun] haddinin olması aslâ mümkün değildir. Delâlet eden de delâlet olunan da odur.

Ey cân! Pek çok yeni şey eskiye delâlet etsin. O yeni çıkan şey bil ki yokluktur. Pek çok vücûda o delildir.

Onun için kâmiller: “Yeni bir şey eskiye gelmiş olsa eser kalmaz” dediler. Ey sevgili, delilin bu olduğunu işit.

Bil ki halk Hakk’ıyladır. Ona herhangi bir hacim yoktur. Hepsini bir araya toplasın. Ey sevgili, yok olan hiçbir zaman varolmadı.

Sadece yok olan sonradan olandır, Hakk’ın vücûduyla olandır. Yokluk nasıl delil olur? Hâkimler bunun nasıl olduğunu bilirler.

“Rabb’inin gölgeyi nasıl uzattığını görmedin mi? İsteseydi onu sabit kılardı. Sonra biz güneşi gölgeye delil kıldık. Sonra onu kendimize yavaş yavaş çektik” âyet-i kerîmesini şerh edip esrarlı  nükteleri açıklayan ve halkın Hakk’a delil olduğunu ifâde edip anlatan kutsal beyitlerdir.

Evet, âlem Hakk’a gölgedir. Onun gölgesi bile kendisidir. Bugün gölgesi olan kişi gölgeden ayrılır. İşit ey dost.

“Rabb’inin gölgeyi nasıl uzattığını görmedin mi?” [âyetini] oku. O gölgelerin nasıl uzadığına aydınlık delil olmuştur.

Ey sevgili! “İsteseydi onu sabit kılardı” [âyetini] işit. Eğer Hakk dil eşeydi her şey sabit olurdu.

Aleme, feleklere ve daha ne varsa hiçbirine zuhûr etmezdi. Gâiblerin gaybı görünmez, hepsi gizli olurdu.

Ey sevgili! Fakat zâtın güneşi gölgelere delil oldu. Gölgeleri nasıl kımıldattığını sen görürsün.

Çünkü gölge yokluk oldu. Nice vücût ona versin. Bugün aklın gölge olduğu için pek çok gölgeyi anladı.

Gölgeler hakikatlerin hakikatidir ve hepsi onun mazharıdır. Ey sevgili! O, Hakk’ın mutlak zâtında tektir. Bil.

Bugün nûru gölgede ara. Sakın onun için “Gölgedir” deme. Ey yüce sevgili! Niçin gölgeyi gördüğün       gibi  nuru göremiyorsun?

“Sonra onu kendimize yavaş yavaş çektik” [âyetini] oku ve nasıl kabzolunduğunu bil. Gölgenin nasıl kabzolduğunu daima görürsün.

Gölgeden biraz sırlar oku ve biraz sözlerin ne olduğunu anla. Sen her bakışta görürsün. Çünkü zâhir sende bâtın olmuştur.

Sana senden zuhûr etti. Sana yine senden varır. Senden çıkar sana varır. Gölgenin esrârı da budur.

Vücut senden sûret alır. Senden yine sana varır. Sende ne kavuşmak ne de ayrılmak bâtın oldu.

Allah’ın hikmeti şaşılacak şeydir ki nûr ile açığa çıkardı. [O nûr] gölgelerin önüne geldi. Ey insan! Gölge olduğunu oku.

Nûrunu eline alıp, gölgeni bulmak için ararsın. Bugün o gölgeyi bulamazsın. [Acaba] o belirsiz şey nereye kaçtı?

Eğer güneş sağ tarafa geçse, o gölge sola kaçar. [Güneşi] sol taraftan gördüğü zaman da o gölge sağa kaçar.

O nûr başına çıkıp, yukarda durursa gölge sana asla görünmez. Bu, Allah’ın esrârıdır.

 “Ümmetim yetmiş üç firkaya . ayrılacaktır. Bir grup hariç onların hepsi cehennemliktir.

[Sahâbe’den] denildi ki: “Ey ıı Allah’ın Resûlü! Onlar kim?” ı Dedi ki: “Onlar benim ve  ashâbımın yolundan gidenlerdir.” hadîs-i şerifinde gelen gerek cennet ehli olan Nâciye fırkasının iddiâlannı, Nâciye fırkasının neden ibâret olduğunu ve cehennem ehlinin ateş ehli olmasının sebebinin vücut ortaklığına kalmalarından ileri geldiğini ve buna benzer esrârı anlatır.

Ey sevgili! Bugün vücûdunu iki tane gören kişi hayâl âleminde kaldı. Onlar bugün hakikati nasıl buldular ki tahmin ehli oldular?

O mahcupların kimi Kaderiyye’den, kimi de Cebriyye’dendir. Kimi de hepsi cehennemliktir. [Sahâbe’den] 'e ashâbımın yolundan gidenlerdir.”

Hulûliyye’dendir ki onlar vücutlarını ispatladılar.

Ey sevgili! Onun için haberde yetmiş üç fırka bildirilmiştir. Yetmiş iki fırkayı da bil. Onları cehennem kuşatmıştır.

Bunların hepsi vücut şirkinde kalmıştır. [Ancak] Nâciyye diye adlandırılan Müslüman fırka onlardan değildir. İşitin dostlar.

“Onlar benim ve ashabımın yolundan gidenlerdir” dediğini oku. Allah’ın Resûlü buyurmuştur. İşit.

Yani bilesin ki âlemin övüncü, soru soranın suâli gibi ashâbına Nâciyye olan fırkayı buyurmuştur.

O Allah’ın Resûlü buyurarak: “O Nâciyye fırkası onlardır ki ben onlar üzre yaratıldım” diye mutlak bir cevap bile vermiştir.

Ashâbım da o şey üzre yaratılmıştır. Onlar Nâciyye fırkasıdır ki onları ateş yakmamıştır.

Ey cân! Kelâm âlimleri bu hadis üzerine uzun uzadıya kuru gürültü yazdılar. Bil ki bu tahminler yığma oldu.

Çünkü bu hadisle yetmiş üç fırka [birbirlerine] meydan okurlar. “Nâciyye fırkası biziz” diye iddia ederler.

Gerçek bir tanedir, iki olamaz. Nasıl yetmiş üç tane olmuştur? Bunu bilen o ârif ki mürşidini görmüş oldu.

Çünkü Hakk, kendini bilir, Kurân’da vasfını anlatır. Onu bilmek, onunla birlikte olmaktır. [İşte] Nâciyye fırkası odur.

O Allah’ın mutlak vechi her an herkese göründü. Kudretinin büyüklüğünü anla ki gözleri her cana baktı

Allah’ın Resûlü buyurdu: “Allah’ın [yüzünü sakladığı] yetmiş bin hicâbı [örtüsü] vardır. Onları açarsa [bakanların] gözleri yanar. Allah’ın Resûl’ünün sözü doğrudur” zikrolunmuş kutsal sözde gelen yetmiş bin hicâbın neden ibâret olduğunu ve dedikodu ehlinin kesrette kaldıkları için Muhammed salla'llâhü aleyhi ve sellemin meşâlesinden almaları şart olan hakîkat yoluna erişemeyip dedikoduda kaldıklarını, bahis ve kavgayla meşgul olduklarını ve sünnet ehli imâmlann kitap hâline getirdikleri kelâm ilminin ancak bidat ehli olan red husûsundan ibâret olup, illâ Hakke’l-yakînden ibâret olan keşif ve şühûda ulaştırmadığını anlatan beyitlerdir.

İşittin ki eserlerdeki gerçek, yetmiş bin perdedir. Ey dost, bize nisbet olarak bu perdelerin tabiri gelmiştir.

Hakk, kimseye gizli değildir. Ona perde olmaz. Ey cân! [Kalbindeki perdeden dolayı] asıl mahcûb sensin. İnsanın mahcûbiyeti budur.

Onun için dedikodu ehlinin kesrette olduğu bellidir. O ahmak sana: “Vücut yüz elli oldu” der.

Dedikodu denizine girmiştir, elini salarak fili aramaktadır. Meğer o şaşkın kiminin hortumunu, kiminin de kuyruğunu tutmuştur.

Allah Resûlü’nün, geçen hadisinde ne buyurduğuna iyice dikkat et! Ashâbı, Resûl olduğu için onunla bereberdir.

Ey cân! Bil ki Hakk’ı bulmak işaret olmuştur. Bütün tâlipler o Muhammed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in meşâlesinden olurlar.

Nice ashâb o meşaleden olup, [Hakk’ı] o yolda bulumuştur. O yolda hem Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in tuttuğu yol, hem de sevgili görünür.

Ey cân! “O yolda dedikodu ve kelâm ilmi var mı?” diye sor. O zaman bunlar okunmazdı. Herkese Kurân yeterdi.

Çünkü hepsi dersini Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in pâk vechinden alırlardı. Kâmil insan onlardır ki Allah onlara tulü etmişti.

Ey cân! “Kim beni görürse” hadîsini okuyup Hakk nedir diye bilip anla. Mürşidin izini gözle ki Rahmân’ın mazharı odur.

Sakın “Kelâm ilmi Hakk’ı bildirir” zannedip onu anma. O ilim kuru gürültüdür. Bil ki Allah bundan münezzehtir.

Ey cân! Bu ashâbdan sonra şeyhler kelâm ilminden faydalanarak biraz sözlerle dîni inançlardan bahsetmiştir.

Fakat o zaman bidat ehli türemişti. İlim ve kelâm okurlardı. Onlar reddolunsunlar.

Hakîkat ehli ise onlardan uzaktır. O imamlar pâktır. Gerçek mezheplerini Muhammed salla'llâhü aleyhi ve sellemin meşâlesinden almışlardır.

O kişi, kelâm ilmini bilip aynı zamanda da okuyandır. O iki seçenekten birisidir: ya Müslüman ya da kâfirdir.

Ey cân! Eğer Müslümansa ne okuduğunu bilemem. O nasıl mümin olmuştur? O vakit kelam ona ne verdi?

Ey cân! O kişi imânını nerden aldı da mümin oldu? Çünkü kelâm okumaya yeni başladı. Fakat o, kelâm okumaya başlamadan çok önce Müslüman olmuştu.

Çünkü kelâm ilmini okumadan önce o mümin oldu. Kelâm ilmi ona ne vermiştir? Hepimiz [bu duruma] şaşırırız.

Eğer “Okumadan önce o kâfirmiş” dersen, o mezhepteki kişiler [kelâm ilmini] okurken Allah korusun mümin olacak.

Ey cân! Onun için kâmillerin hepsi hem kana boyandılar, hem de yana yana yürürler. Dostlar, [onların] eteklerinden tutun.

Nicesinin gözleri ve yüzleri Allah’tır. Kulakları da Hakk’tır. O yüzlerden Kurân okunur.

Tahkik ehli olan yüce kimselerin Q eski zamanda bulunup bağlanmadığı ve zamanın hükmünden çıktığına dâir Bâyezîd-i Bistâm hazretlerinin * Arapça cümlesi olan kutsal sözüne delil, zikrolunan kutsal söz şudur: “Sabah ve akşam kavramı olmaksızın Allah’ın indinde nasıl sabahladın [bulundun]? diye Bâyezid’e soruldu.” kutsal beyitler buna tercümândır.

Bizim seyidimiz bil ki Bâyezid-i Bistâm’dır. Allah sırrını mukaddes ve mübârek eylesin.

O,     Allah’ın sırrı olmuştur.

Ey cân! Ona “Nasıl sabahladın ^ [bulundun]?” diye sormuşlardır. O zât: “Sabah ve akşam yoktur” diye buyurmuştur.

Allah’la sabahladım ki Allah’ın indinde zaman yoktur. Ey cân! Sakın sen usanıp da gece uyuyanlardan olma.

Ey cân! Sen sabahı bulursun. Çünkü bahar geldi. Güzel gülü görürsün, [o gülü] koruyan vasfını yapar.

Sakın kalbini taş edip de _L doğruyu biliyorken gözünü hedeften şaşırma. Sakın Hakk’tan kaçıp gitme, Hakk sana her zaman görünür.

Sakın yolu kolay sanma. [Bu yolda] ne uyu ne de uyan. Bugün hem sonsuz inci hem de ganimet fırsatı [karşına] çıkar.

Ey cân! Bugün o güzel gülün tarifini yapamam. [Dilerim] Allah sana yardım eder de o nûr sana gelir.

Yürütme kelâmı yeterli geldi. Bu yüzden orda bitir. Ey dostlar, gerçek imânla ilgili biraz sözler dinleyin.

Allahu Teâlâ buyurdu: “Allah . kendisinden başka tanrı olmadığına şahittir. Bütün  melekler ve ilim ululan da adâleti p yerine getirerek şâhittirler. ii O’ndan başka tanrı yoktur. Güçlüdür, hikmet sahibi O’dur” kutsal sözünde geçen fiilî şehid gerek Allah kelimesine, gerek ilim sâhiplerine ve gerek meleklere isnâd olunup tedbirli ve ona dayanan üç şey olduğunun hikmet ve sırrını anlatan kutsal beyitlerdir ve şühûd imânına başlangıçtır.

Ey canım! Şühûd imânının ne olduğunu bilmek için “Allah [kendisinden başka tanrı olmadığına] şahittir ” âyetini oku. Ayet sana şerh eder ki dostlar bunu açıkladılar.

Allah’a şükürler olsun, bugün hepimiz O’nun kapısına geldik. Bizlere [kapısını] açsın diye hepimiz kıyâmda durduk.

Ey cân! Hakîkat lisânından biraz sözler diyeyim de dinle. Şühûd imânı nedir diye Kurân sana beyân eder.

Bütün melekler ve ilim uluları da ür, hikmet sahibi O’dur.

Ey benim canım! Bu âyette şehid lafzı vehim olarak geldi. Üçe isnâd olmuştur. Hem Hakk’ın görülmesinin üç şâhidi vardır.

Çünkü “Allah [kendisinden başka tanrı olmadığına] şahittir” diye buyurdu. Şühûdu kendisine isnâd ettiğini anla ve dinle. Âlimler ona meyletti.

Nice meleği Hakk’a meyletmiş görürsün. Hepsi Hakk’ın şâhidi olur ki şâhidler mazhar olmuştur.

Müşâhede makâmına varmak Hakk’ın vahdetini bulmaktır. Kurân: “O makâma varmak ikilikle           olmaz”       diye buyurmuştur, anlayasın.

Hakk’ı tanıyan ârifler ve bütün melekler, Hakk’ı temâşâ ederler. O an her şey aradan çıkmıştır.

Hakk’ı müşahede edemeyen şâhitler buna işârettir. Eğer onlar kendi vücûtlarını görürlerse, vücûtları onlara perde olur.

Bu makâma ulaşan erler vücûtlarını fenâ ettiler. Hakîkat ehli onlardır ki o erler Allah’la bâki oldular.

Fenâ dersini bitirerek bekâyı makâm edinmişlerdir. Allah’ın bir olduğunu görmüşlerdir. Gözle gören de görünen de onlardır.

Murat olan o kişi hakîkate vardığı gibi Allah’la fâni oldu. Hem fenâ makâmlarında bekâ sırrını da buldu.

Zuhûr ettiği yerler Hakk olmuştur. Hem bütün mertebeleri tek tek giymiştir. Âlem meydanında Hakk gözünde devrân eder.

Yükseliş ve alçalış ile dâr ve diyârı görür. İrfân bahçesinde güzel gül ona ayân olur.

O er yüce ilmiyle can incisinde, yakînde gezer. Hakke’l-yakîn, ayne’l-yakîn ve ilm-i yakın oldu.

Bu sırrı keşfeden erler, gerek Allah’a doğru yapılan seyre gerekse Hakk’a ermek için manevî yolculuğa çıkarlar.

Mürşitler bugün hakikatten dersler alıp, talebeliğe devam etmişler ve        sevgiliyi bulmuşlardır.

Bugün Allah’ın kudretini bulup, o kudretle Hakk hazretlerinin huzuruna varmışlardır. [Hakk ile onlar] arasında hiçbir şey kalmamıştır.

Bakarsa Hakk ile bakar, yürürse Hakk ile yürür. Yani bütün azâsı Hakk olmuştur. [Hakk’ı] açıkça görür.

Allah’ın Resûl’ünü işitip, sen de sözlerini duydun. Ey dost! Yüce kutsal makamdan Hakk’ın ne dediğini dinle.

Allah’ın Resûlü, salât ve selâm ona olsun, Hakk’tan aktardığı hadîs-i kutsîde buyurdu: “Kul, kurb-ı nevâfille [yaptığı nâfilelerle] bana yaklaşır. Hatta ben onun işittiği kulağı, gördüğü gözü, konuştuğu dili, tuttuğu eli, yürüdüğü ayağı olurum, ve devamı...” yukarıda söylenmiş olan hadîs-i şerîf kurb-ı nevâfile işarettir. Allah’ın Resûlü, salât ve selâm ona olsun, buyurdu: “Muhakkak ki Allah kulunun lisanıyla söyler: “Allah kendisine hamdedeni işitir” Bu hadîs-i şerîf de kurb-ı ferâize işârettir. Bu iki kurbun zevki ancak kâmil bir mürşite varmakla olup bunun kuru gürültüyle olamayacağını ve kuru gürültüde bulunanların kıyâmet gününe dek kavgaları kesilmeyip, lâzım olan kavga  onun işittiği kulağı, gördüğü gözü, ıdedeni işitir.” delilinde kaldıklarını anlatan kutsal beyitlerdir.

Qq [Allah] “İşittiği kulağı” ve “Gördüğü gözü” dermiş. O kulun bütün azâsı odur. Hadîsi hem oku hem de dinle.

Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in lisânını görsen pek çok hakîkate lisân olmuştur. Ey sevgili! Hakk’ın kulu bile Hakk’ın kelâmı olmuştur.

Kurb-ı ferâiz ve kurb-ı nevâfil hadîs ki yakınlığın mazharı olduysan yakınlığın yakınlığını bilirsin.

Eğer kadehi mürşidin beyaz elinden nûş ettiysen, o yudum zevkini bilirsin. Ey lezzet alan kişi! Bunu nasıl bildin?

Mürşide gitmemekten, Allah’ın elini tutmamaktan kaçın. [Bunları yapmadan] şühûd ehli olamazsın. Hakîkat sahipleri bunu kabul etmez.

Sakın hakîkate dedikoduyla varılır sanma. [Hakîkat] meşâlenin nûrundan göründü. O nûr Allah’ın nûrudur.

Onun için hakîkat ehli bin seneden sonra bile gelse ayrılığa düşmez. Çünkü o Allah’ın nûruyla dolmuştur.

İstidlâl ehli bile olsa taklit ehlini görürsün. Eğer o kör, bir meclise gelse bil ki münakaşa eder.

Ey dostlar! İşitin ki bir kişi filin hortumuna “Kazık”, diğer biri de karnına “Sofra” dedi.

Filin hortumunu tutan kişi “Tuttuğum şey kazıktır” der. O karnını tutan kişi ise “O şey sofradır” der.

İstidlâl meydana çıktı. Ey cân! İstidlâl ehlinin onun kazık olduğunu isbât etmek için pek çok delil söylediğini gör.

“Çünkü ben o göbeği sağlam bir şekilde tuttum. O kesin kazıktır” diye buyurdu. İsbâtını böyle söyledi.

Diğer sofra diyen kişi ise “Elimin yapıştığı o yer geniştir” diyerek delillerini gösterir.

Senedini aydınlatır. “Sen dahi işitmişsin. Nice şah öğle vaktinde filinin üstünde taht kurmuş ” der.

Ey cân! O ispatlanan şey, deliller meydana çıkarır. Bütün istenilen şeyler ispatlanıp ihtilâfla meydana çıkar.

Bil ki binlerce münâkaşa ve anlaşmazlıklar senin olsa da eğer sağlam bir temel olmazsa [bunlar] aradan kalkmaz. Anlayasın.

Kâmil bir mürşit olan hakîki bir ârif, istidlâl ehlinin delille ispatladıkları şeyi kaldırmayıp belki delille ispatladıkları şeyin arasında olan münâkaşa ve ihtilâfi kaldırmayarak hakîkati beyân eder. Hâşa câhillerin kemâl ehline iftira edip, [onlar] şeriatı tamamen kaldırır, diyerek söze karışık bir mâna vermeye kalkışırlar. Bu ise iftirânın ta kendisidir. Hakîkat mezhebinde eğrilik ehlinin söze ayrı bir mânâ vermeye kalkışması gibi olmayıp doğruluğu kesin olan bilgileri kesen zâhir üzerine yükleyerek tuttukları yolu tahkik ederler. İhtilâfi da ittihâda çevirirler. Nitekim kutsal beyitlerden anlaşılır.

Şühûd makâmına varmış bilgili bir ârif çıkar. O güzel dost bütün görüşüyle fili görür.

Hem        münâkaşa     ve anlaşmazlıkları aradan kaldırır. Çünkü onu gören tahmin ehli değil, ârifl eri erdir.

Allah’a hamd ve şükürler olsun. Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in sakisinin elinden Hakk’ın kadehini içirdi. [Böylece] şüphe aradan kalktı.

Ancak o bilgili mürşit münâkaşa ehlini görseydi “İkinizin de sözleri doğru” diyerek onlara hakem olurdu.

Hortumu tutan kişi fili tutmuştur. Fakat tuttuğu şey filin hortumudur. Hem karnını tutan kişi de fili tutmuş olur.

Fakat filin karnını tutmuş olan kişi filin bir tarafındadır. O fili tuttuğun sanır. Bu, taklit ehlinin işidir.

Ey cân! Gözlerine Hakk dolan o âriflere ne hoş! Çünkü bu akıllı dostların yeni hâlidir.

Taklit ehlinin istidlâl ehliyle ve istidlâl ehlinin şühûd ehliyle düşman olmaları ve birbirlerinin hakkında küfre varana kadar tecâvüz edercesine söz söylemeleri tuttukları yolun gereği olup bir diğerinin yolunu anlayamamaktan ileri gelmiştir. Hatta kâmil bir mürşite varsalar aralarında olan çekişme kalkıp hepsi birlik olurlar. Nitekim bu kutsal beyitlerden anlaşılır. Dikkatli bir şekilde bakılsın.

Ey oğlum! Biraz sözler işit. Çünkü “Bana kulak ver ve bil” dedim. Taklit ehli olanlar delille ispatlanan şeye düşman olurlar.

Çünkü delile dayanarak ispat edenlerin söylediği şey, delille anlamaktır. Taklit ehli bunu anlayamaz. Onun için karşı karşıya geldiler.

Taklitçi olan o kimse delille anlamaktan âcizdir. Çünkü istidlal makâmı taklit edenlere karşıdır.

Dinleyin ey dostlar! Eğer istidlâl ehli kendi makâmından söz söylese, taklitçi olanlar onu tekfir ederler.

Ey canım! Bunu duyduğun gibi şühûd ehlinin hâlini de duy. Şühûd ehlinden olanlar delille ispatlayanlara karşı çıkarlar.

Ey cân! Eğer şühûd ehli kendi makâmından söz söylese, delile dayanarak ispat eden kişiler onları kâfir sayar. Bundan dolayı [o ispatçılar] âciz oldu.

Onun için câhil ve bilgisiz kişilerin nice Hakk dostunu kâfir saydıklarını çok görürsün. O câhil ve bilgisiz kişilerin hepsi şeytandır.

Ey cân! Bundan dolayı Hakk şühûd ehline zâhir olmuştur. Eşyânın doğruluğunu araştırırlar. Onlara görünen Hakk’tır.

Onun ilmi tahmin, zan, hayal ya da tereddüt değildir. Çünkü gördüklerini anlatırlar. Hepsi şâhit olmuştur.

Nitekim istidlâl ehli, ilim makâmından söz söyler. Ona ilmen malûm olur. O, taklitçi değildir.

“Kezâ şühûd ehlinin görüleni bil ki meydanda olur. Gözle gördüğün [gerçek] âlimlerin hâli değildir” dedi.

Ey yüce dost! Biri ateştir. Fakat ona baktığı halde onu bilmez ve işitmez. Onlar ne ateşi ne de onun yakıcılığını görmüştür.

Fakat bu örneği taklit ehline taklit edermiş. Onların misallerini sana anlatayım da hem dinle hem de inan.

Birisi o ateşi ve yakıcılığını gördü. Fakat o ateş kendisini yakmadığı için o kişi gayr olmuştur.

İstidlâlin misali budur. İstidlâl ehli olanın hâli de budur. Firkatte gezdiği için sevgili ona görünmez.

Şühûd ehlini dinle, sana ondan biraz daha bahsedeyim. [O kişiler] ateşi ve onun yaktığını görüp yandılar. İşitin ey dostlar!

Onun arzusu gözle görülen, meşhûd ve vicdandır. Bunların zevkiyle onlar göz sahibi oldular.

Allahu Teâlâ buyurdu: “Ey iman edenler! İman ediniz” şu âyet-i kerîmede “İmân edenler” lafzının tefsirinde tefsir ehli her ne kadar mânâları birkaç şekilde tefsir etmişse de bir mânâsı da Hakk’ın, onun yüceliği artsın, taklit ve istidlâl ehli olan müminleri hakîki imâna dâvet edip “İmân ediniz” diye emretmiş ve onların da hakîki imâna gelmelerinin kendilerine farz olduğu zikrolunan emirden anlaşıldığını anlatan kutsal beyitlerdir.

İşit ey cân! Onun için Hakk: “Ey imân      edenler!” diye buyurmuştur. Onun için Kurân oku.

Nice sonra “İmân ediniz” diyerek istidlâl ve taklit ehli olanlara doğru yolu bulmayı, hakikati teklif eder.

Rahmân, hakîki yola gelip şühûd ve hakîkat ehli olsunlar diye [onlara] teklif etti.

Ey oğul gel! Taklitte kalmamak için gece gündüz çalış. Hakk dostuna varıp onu tasdikle ve o meşrepte geri gel.

Sözlerini sende işitmiş olup da zevk etmeyen kişileri de tasdikle ki onlara ehil olasın.

İşit ey cân! Allah korusun onları inkâr eden olursun. Mutlak kâfir olursun. Hem kâmil kişinin sözü de budur.

Onun için âlemin övüncü hadîsinde buyurmuştur. Yüce kutsal makâmdan söz söyleyerek, cevher dağıtmıştır.

“Allah, bir kimse velîlere düşmanlık ederse, bana düşmanlık etmiş gibi olur, dedi” demiştir.

Allah’ın Resûlü, salât ve selâm ona olsun, Hakk’tan aktardığı hadîs-i kutsîde: “Kim ki benim velîlerime düşman olursa bana savaş açmış olur'’ Bu hadîs-i şerifinin mânâsını ve bütün ehlullâhın nûr ve birlikten ibâret olduğu için birini inkâr etmenin ve ona düşmanlık yapmanın herkese bulaştığını ve [bunun] inkâr olduğunu anlatan kutsal beyitlerdir.

Ey dostlar, onun için bir kimse, bir velîye düşman olursa, Allah korusun onun imânı yok olur.

Ey Allah’ım! Velîlerin meclisinden bizi uzaklaştırma. Nazarını üzerimizden kesme. Bu duâya “Âmin” de.

Senin zevkini bize nasip et, kadehlerini içelim. Hakk meydanına çıkıp hepimiz Haydar olalım.

Ey gözümün nûru! Bir söz daha klamıştır, [onu da] işitip anla. Dizilmiş inci budur. Kulağına küpe et.

Ve akran topluluğundan bin veliyi ikrâr etsen, eğer birini o an onlardan saymazsan,

O binini de inkâr etmiş olursun. Evliya olduğu için onların hepsi vahdetin nûrudur. Ey sevgili! Sakın onları ayırma.

Ey cân! Nitekim iki peygamber ayrılığa düşemez, niçin iki velî ayrılığa düşsün. Kâmil insanın misâli budur.

Onun için hakîkat ehli arasında ayrılık yoktur. İhvanlarımız bile birdir. Onlarda da farklılık yoktur.

Melâmiye yolu hakikatin kendisi rj olup o yolun insanları o yol ile hakikati çıkardığı vakit o insanlara meşhedlerinin uzaklığı ve yakınlığı bir olup seyitleri olan mürşitleriyle daima  görüşürler ve her biri bir diğeriyle buluşur. Onların esrarından mahcup olanların onlara daima “Cebriyette kalırlar” dediğini anlatan kutsal beyitlerdir.

Eğer ihvanlarımızdan biri doğuda diğeri batıda olsaydı, onların hepsi [yine de] her zaman buluşurlardı.

Birisi kuzeyde birisi de güneyde olup onlara mürşidleri yetişse bile körler bunu bilmezler.

Ey canım! Sen Hızır’ı dinle. Mûsa ile hâlini oku. Çocuğun başını neden kestiğini dinle ey cân!

Aynı zamanda Mûsâ âlim olsun diye duvarı da düzeltti. Ey ihvân! Gayb ilminin esrârı şaşılacak şeydir, anla.

Şükürler olsun ki hazretler ihvâna her zaman yetişir. Gayb ilminin sırlarını öğretir. Hepsi [buna] şaşa kalır.

Ey cân! Bütün ihvân aydınlanır ve Allah’ın yardımıyla gâlip gelir. Üstelik bu, Hakk’ın inâyetinin aslıdır. Nice lisan şükreder.

Allah’ın Resûlü, salât ve selâm ona olsun, buyurdu: “Ben sana ne kadar hamdetsem de senin ff kendine hamdettiğin gibi z hamdedemem.” Allahu Teâlâ buyurdu: “Ey Davûd ailesi,şükredin!           Kullarımdan şükredenler pek azdır*’ zikrolunan hadîs-i şerîf ve âyet-i kerîmeyi şerhtir ve kullarının şükürden âciz olduklarının esrânnı anlatan kutsal beyitlerdir.

İşit ey cân! Allah’ın Resûlü bir hadîsinde şöyle buyurdu: “Senin [kendine] hamdettiğin gibi hamdedemem”

Aynı zamanda Allah’ın en büyük Resûlü, Hakk’ın senâsında olduğu o an “Kendine” der.

“Ey Allah’ım, ben sana senâ bile edemem. Nitekim sen kendine nasıl etmişsin” der. İşit ey dost.

Bu sözü dedi. Çünkü âlemin övüncü bizim aczimizi bildirdi. Bir an bile şükredemeyiz.

Nasıl bir dil onun şükrünü etsin? Nasıl bir can onu idrâk etsin? Nasıl bir göz onun sırrını görsün? Her an herkes odur.

Ey cân! “Kullarımdan şükredenler pek azdır” âyetini oku. Kurân “Az oldu” der. Şükredenin abasını işit.

Şekûr, Hakk’ın isimi erindendir. Hakk’ın illa ki tek ismi olmaz. Hakk ile Hakk olan kullar kalîl olmuş oldu.

Yani Hakk’a ayna ol. Bil ki arada olan kişi şükretmez. Vücûdu arada olan şükreden değil, kâfir olan kişidir.

Kişi kendini kaybetmeden kul olamaz. Onun için Hakk: “Kullarım” diyerek [kişiyi] kendine bağladı.

Muhammedi bir kâmil mürşitten telkin yoluyla erilen hazret-i Cem makâmı, hakîkat ehlinin lisânında “kurb-ı nevâfil” diye tâbir olunur. Adı geçen yüce makâma vâsıl olmadan Allah’ın çok şükreden kullarından olunamayacağını anlatır. Hazret-i Cem makâmı ile doğruluğu meydana çıkan yüce kimselerin şeriata ait hükümlerle edeplenip câhil olan mennâcîn tâifesi gerek zâhirî temizlik ehlini ve gerek bâtınî temizlik ehlini inkâr edip hayvan gibi tabiatta kalarak şeriat işleriyle uğraşmayan dalâl ehlinin inanç ve amellerinden mukaddes olduğunu beyân eden kutsal beyitlerdir.

Hakk, ona bütün esması ile zuhûr etse, bu makâmı bilen dostlar “Bu Cem makâmıdır” derler.

Bu makâmda velî oldu, hatta kendisini buldu. Oku ey ihvân! Esmânın mazharı geldi.

Ey cân! Bunun zevkini alan erler, edepli bir şekilde gezerler. Şeriat yolunda terbiye veren bir erkek olur.

Bil ki şeriat hükmü, hatta peygamberin sûreti gerçektir. Sakın şeriatten çıkma. Üstelik eksik kalırsın.

Ey cân! Hakk’ın mürşidini buldun ki senin mürşidin haktır. Ey yüce dost! Bilgisiz câhilin mezar yeri gibi olma.

“O şeriata ne gerek var? Biz zaten hakîkat ehli olduk” deme. Şeriat yolunu tutarsak biz câhil ve bilgisiz oluruz.

Namaz, oruç hatta temizlenmek nedir, bil. Abdest dahi kuru laftır. Bunlar yeri çukurda olan kişilerin sözleridir.

Ey yüce sevgili! Şeriat, mânânın sûretidir. Hakikati bil. Beden cansızdır. Canı bil ki dostlar [canı] bedensiz görmesin.

Kalbimden âhlar çıkar. Üstelik gözlerime kan dolar. Eğer Hakk yardım etmezse, benim hâlim nice olur dostlar?

Hazret-i Cem makamına tâbir olan hakîkat ehlinin ikinci keşif diye ifâde edildiğini ve adı geçen makâmın zevkinin neden ibâret olduğunu anlatan bahistir. “Allah’ın doksan dokuz ismi vardır. Kim onu sayarsa cennete girer” hadîs-i şerifini şerhtir.

Ey cân! Bil ki bu makâmın ismine “İkinci keşif” dediler. Sâlik, esmânın kâşifi, Rahmân’ın mazharı olmuştur.

Ey yüce dost! Bil ki o sâlik yedi sıfatı kendisinde bulduğu için yedi sıfatla kendini vasıflanmış gördü.

Yedinin, zâhir ve bâtınla birlikte yedi olduğunu oku. Ey cân! Zâtla beraber olan insan doksan sekiz olur.

“Esmâ-i Hüsnâyı kendinde sayarsın. Şüphesiz cennete girersin.” Allah’ın Resûlü böyle der.

Sakın saymayı isimleri saymak diye zannetme! Lâkin saymanın özü, esmâyı vücûdunda bulmaktır.

Ey cân! Bulmak ise Hakk’ın mazharı olmaktır. Bil ki esmânın mazharı olan aynı zamanda Allah’ın mazharıdır.

Ey yüce dost! Cennete girer demekten murat “Esmâyı sayan kimse zâtın cennetine girer” demektir.

Eğer mürşidi bulamazsan onun zevkini sana nasıl anlatayım? Bu, Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in telkinidir. Bu telkinde kendilerine gelirler.

Buna ayne’l-yakîn derler. Bunda hem dârı görürler, hem de diyâr gizli olur. Ki o da her an ortadır.

Onun vasfını nasıl yapayım? Afak, enfüs, cennet ve cehennemin hepsi her an onunladır.

Allahu Te‘âlâ buyurdu: “Allah’ın rahmetinin eserlerine bak” ve yine buyurdu ki: “Allah’ın kelâmını işitebilmesi için ona sığınma hakkı tanı ” Bu iki âyet-i kerîme ile Allah’ın Resûlü buyurdu: “Kim ki Allâhu Teâlâ ile konuşmak isterse Kurân-ı Kerîm okusun.” hadîs-i şerîfini şerhtir.

“Bak” âyetini oku! Her zerre onu gösterdi. Ayrıca sevgiliyi her şeyde açıkça görürsün.

Ey cân! Kurân’ı okursun. Hakk’ın kelâm ile sana nice sözler söylediğini görürsün. Ey dost! Hakk’ın kelâmını işit.

Ey oğlum! Allah’ın kelâmını işit. Kurân: “Allah’ın kelâmını işitebilmesi için” dedi. Eğer Hakk’ın sözünü işitmek istersen Kurân oku.

Kurân olduğunu anla. Çünkü bugün onun mazharı oldun. Lisânına nüzûl etti. O, hazret-i Kurân’dır.

İşit ey dost! Allah’ın Resûlü: “O, Kurân’ın sahibidir” diye buyurmuştur. “Hakk’la kelam etmeği murâd eden

kişi Kurân okusun. Hakk’la kelâm etmek odur” demiştir. “Ey Allah’ım! Onu bizim için kolaylaştır.” Hz. Ahmet böyle der.

Kurân-ı azîm’in okunması birçok mertebe üzere olup, bunlar avâmın, nitelikli kişilerin ve üstün nitelikli kişilerin okumasıdır. Kurân’ın bazen azîm isminin sıfatıyla, bazen kerîm isminin sıfatıyla nitelenip Kurân- ı Azîm ve Kurân-ı Kerîm denilmesi mertebesinde olduğuna işaret edilip, her mertebenin okuyucusunun o mertebenin vasfıyla vasıflandığını anlatan kutsal beyitlerdir.

Kurân’ı okuyan kişiye mertebeler vardır, dediler. Biri lafzını okumaktır. Onda başka hatâ olmadı.

Çünkü o kişi Kurân nedir diye hakikati düşünmeden okumuştur. Bu [kişi] câhildir. Ne okuduğunu bilmez.

Fakat biri de Kurân okur. O, hakikati düşünmüştür. O kişi Cebrâil’in Kurân olduğunu hayâl eder.

Başka bir kişi daha vardır. O kişi de hakikati düşünerek okumuştur. Sanki Cebrâil’den ders alıp peygamber olmuştur.

İşit ey cân! Biri vardır ki yüksek mertebelerden olan budur. O dost, Kurân’ı Hakk’ın sıfatı olarak kendinde görür.

Hakîkat ehlinden başka biri de Kurân okurmuş. O mükemmel insan, sıfatları zâtın kendisi olarak görür. Bilesin.

Zâtı bir olan bu insan hepsinden üstündür. Yüce Kurân’ı okuyarak yücelerin yücesi olur.

Yüce Kurân bu kişiye azîm katından menzil yapar. Nitekim Kurân, kerîm katından onun sıfatlarını okur.

Kurân’ın vasfını yapıp sözler söylemek benim ne haddime? Sadece o vardır. Ondan başkası yoktur. Kurân oku ve Kurân dinle.

Ey yüce cân! Bütün hakîkat ehli: “Kurân, Hakk’ın sıfatları olduğu

gibi sıfatlar da zâtın kendisi olmuş” dediler.

Onun için hiçbir insan ve cin [onun] vasfına kâdir olamaz. Tecellî etse, hepimiz onun lütfuyla aydınlanırız.

Allah, bize kelâmını lütfü nedeniyle indirdi. Eğer, dağlara nüzûl etseydi hepsi dağılırdı.

Mâdem ki Kurân bize geldi, hepimize rehber olan odur. Bize delil olarak da geldi. Allah’ı onunla buluruz.

Ey Allah’ım! O Kurân’ı hepimize şefâatçi kıl. Hakk hazretlerinin       huzürunda

yüzümüz Kurân olsun.

Hazret-i Ali, Allah onun yüzünü mükerrem kılsın, şöyle buyurdu: “Hazret-i Ali, Allah onun yüzünü  mükerrem kılsın, şöyle buyurdu: “Yeryüzünde ve gökyüzünde olan ne varsa semâvî kitaplardadır. Semâvî kitaplarda olan ne varsa onlar da Kurân-ı Kerîm’dedir. Kurân-ı Kerîm’de olan ne varsa Fâtiha sûresindedir. Fâtiha’da olan ne varsa Besmele’dedir. Besmele’de olan ne varsa Besmele’nin başındaki bâ harfindedir. Bâ harfinde olan ne varsa bâ’nın altındaki noktadadır. İşte ben o bâ’nın altındaki noktayım” lI Şu kutsal sözde adı geçen esrâr e bitmez tükenmez olduğu için ü uzun uzadıya anlamak ve £ anlatmak mümkün olmasa da zamanın fatihinin kalbe feyiz verdiği ve kalbi fethettiği lâyihalardır. Sülük ehlini ve âşıkları hidâyete götüren bazı mârifetleri anlatır.

Gel ey cân! Yine bir söz dile geldi. “[Bu söz] Haydar’ın sözüdür. Bu sözü velilikle  “Hazret-i Ali, Allah onun yüzünü e varsa semâvî kitaplardadır. Semâvî ı Kerîm’de olan ne varsa Fâtiha q ne varsa Besmele’nin başındaki bâ e ben o bâ’nın altındaki noktayım.” açıklar” dediler. Anlayasın.

İster arz ister semâ olsun, var olan her şeyin sırrını, semavi kitapları bir araya getirerek o an onların hepsini kapsamıştır.

Ey cân! Meğer Kurân diğer kitaplarda ne varsa hepsini kapsamıştır. Bil ki o mertlerin şâhı böyledir.

Kurân’ın esrârını da başlangıcı içine almıştır. Ne varsa o başlangıçta vardır. O esrâr besmeledir.

Ey cân! O esrârı besmele içine alırmış. Meğer besmelenin bâ’sı o esrârla ayân olurmuş.

Bâ’da olan sırları da meğer nokta içine almıştır. Kısacası bütün esrârları nokta açıklamıştır.

Bil ey cân! Meğer velîlik şahı, Aliyyü’l-Murtazâ’dır. Yine: “Ben bâ’nın altındaki noktayım” dermiş. İnan.

Kısacası bütün esrârları kitaplar toplamıştır. Ey cân! Aliyyü’l- Murtazâ hepsini bir araya getirmiştir. Bilesin.

Tevrât, İncîl ve Kurân’ın her biri semâvî kitap olup yüce mertebelerini beyândır. Tevrat ehli olan Yahudiler ile încil ehli olan Hristiyanlar ve Kurân ehli olan Müslümanlar’ın her birinin ibâdetlerine ayrılan günlerin ayrılma sebeplerinin ne olduğunu anlatan ve diğer mârifetleri kapsayan kutsal beyitlerdir.

İşit ey cân! İncil’de, Tevrat’ta ve Kurân’da hangi sırların toplanmış olduğunu sana diyeyim.

Ey cân! İncil, sıfatın esrârını içine alarak gelmiştir. Nitekim Tevrat da amellerin sırrını beyân ederek gelmiştir. Bil.

Nitekim Kurân da fiilleri, sıfatları, zâtı ve sonsuz cevherleri içine alır.

Kısacası hepsini bir arada işit ve şüphe etme. Ey sevgili! Onun için ehlullah Kurân ehlidir. Bilesin.

Ey dost! Bil ki o kişi Kurân’ın mazharıdır. O, zâtın mazharı olarak geldi. O, Tevrat ve İncil’deki bütün sırları bildi.

Ey cân! Bu yüzden Hristiyanlar bâtın ehli olmuştur. Rûhanî olarak pazar günleri şarap içerler.

İşit ey ihvân! Zirâ Pazar günü şüphesiz bâtın olur. O gün Cumartesiye nisbet olarak gelmiştir.

Fakat bil ki Tevrat ehline Cumartesi gün olur. Yahudilerin o günü tuttuğunu görürsün.

Çünkü Tevrat ehli, bidâyet ehlidir, bil. Ey dost! Nitekim Cumartesi günü onlar zâhir ehli olmuşlardır.

Kurân ehli, Muhammed ümmeti olanlardır. Ey dost! Sen de işit. Gün olarak onlara Cuma günü gelmiştir.

Bil ki Muhammed ümmetinden olanlar, âhir zamân kavmidir ve onlar son peygamberle müşerref olmuşlardır.

Aynı zamanda onlar vahdet ehlidir. Onun için sözü bir araya getir. Çünkü Cuma günü diğer günlerin yerine geldi ve diğer kavimler rüyâ tabircisi gibi oldular.

Ey dost! Zira onlar teşbih ve tenzihi, zâhirle bâtını bir araya getirmişlerdir.

Tevrat ve İncil’in esrârı topluca Kurân’dadır. Onun için gece gündüz Kurân oku.

Ey cân! Hz. Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in kim olduğunu işit. O zât bütün âleme geldi.            “Ben   dinleri tamamlayanım” dermiş. Efendimiz’e, Allah’ın salât ve selâmı ona olsun, uyup onun hâliyle gidenlerin kutsal hâllerini anlatan beyitlerdir.

O Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in ümmetine ne hoş! Bütün esrârı cem etti. Ayağının tozunda ve bütün hâllerde kurban oldu.

Gözler nazar ederse ona o görünen kişi görünür. Aynı zamanda medheden kişi onun mehdine yapmak için sözler söylerse

[Kendini] onun yolunda görür, onun emrine kul ve sırrına mazhar olur. Çünkü Hakk’a ermek üzere yolculuğa çıkar.

Var olanın esrârını bilir. Hepsi onun için bellidir. Mutlak vahdetin     nûru   onu aydınlatmıştır.

Ey oğlum! Sana yine bir söz diyeyim de sen istifâde et. Ey yüce dost! Vakitlerin sırrı nedir, diye kulak ver.

Zındıkların, Melâmiye tâifesine mahsus olan hüzzamca ibâdet ve âyinlerini saçma saydıklarını reddeden, pek çok gizli hükmü toplayan ve en büyük nebilerin her şahsı tabiat illetinden çıkarıp istifâde etmeye görevli, İlâhî hâkimler olduğunu anlatan kutsal beyitlerdir.

İbâdetlerin niçin hakîkat olup geldiğini, aynı zamanda haftanın niçin gelmiş olduğunu bütün ayrıntılarıyla işit.

Zîra insanları rûhun nefsi bir araya getirmiştir. O, karanlık ve aydınlık olmak üzere iki sûretli bir insandır.

Kötülük içindeki nefis ve çocukluk karakteriyle kalırsa hiç şüphesiz hüsrana uğrarlar.

O insan tabiatının çukurunda kalmaya tenezzül eder. Bil ki o [kişi] aydınlanamaz. Çünkü mânevi yolculuk yapmamıştır.

Bil ki edepler, ibâdetler, seyr ve sülûklar ilerlesinler diye koyulmuştur.

O vakitlerde gaflet ve işgaller kılmışlardır. Onların hepsi her zamanki gibi mahcûb olurlar.

Ey sevgili! Onun için peygamberlerin [onlara] siyâset götürdükleri gibi ibâdetler götürdüklerini de işit.

Ey cân! Çünkü peygamberler İlâhî hâkimler olup, devâlar kıldılar. Sakın şüphe etme.

Onları tabiat hastalığından çıkardılar. Tedavi edip nice nûrlarla nurlandırdılar. Sakın şüphe edenlerden olma.

İşit ey dost! Pek çok vakitte nice âyinler, nice ibâdetler, duâlar ve nice salâtlar ederler.

Ey cân! O vakitler eskiden gafletle geçerdi. [O vakitler gafletle] geçmesin diye beş vakit namaz farz olarak gelmiştir.

Bil ki buna benzer nice saat, nice günler ve geceler meşrû olmuştur. Ey cân! Bunları anla ki âlâ olasın.

Onun için abdest farz oldu. Eğer en küçük bir pislikten haberdâr olduysan bil ve abdest alarak nûr ol.

Ey insan! Eğer sen en büyük insan pisliğinden haberdâr olursan, guslün neden farz olduğunu görürsün.

Zîra o haldeyken dikkatsiz olursan,        onunla          hem temizlenesin hem de mukaddes olasın.

Bu yüzden bil ki peygamberlerden ümmetlere dahi gelmiştir. Her ümmete bir gün meşrû olmuştur.

Kimine cumartesi, kimine pazar meşrû olmuştur. Bize de cuma günü meşrûdur. Onun için hepimiz bir yere toplanmışız.

Ey cân! Zîra haftalar çok gafletle geçmiştir. İnan ki [bu yüzden] ümmetler nice vahşetlere düşmüşlerdir.

Ey cân! Bil ki bütün ümmetler vahşet ve firkatten çıksın diye haftadan bir gün tahsis edildi.

Toplu bayramlar yapsınlar, Rab’leriyle ahbaplık etsinler. İnsanlar, hem Allah’ın hem de insanın rızâsını bulsunlar.

Ey sevgili! Hakk, bir ümmete vakit meşrû ederse ve eğer o ümmet vaktini bilmezse Rahmân’ın kovduğu ümmetlerden olur.

Bu bölüm Yahudi kavminin, lânet onların üzerine olsun, günleri olan Cumartesi gününün değerinin bilmemeleri sebebiyle maymun olduklarını ve buna kıyasla diğer ümmetlerin de Cenâb-ı Allah’ın ibâdet için koyduğu günleri bilmemeleri hâlinde İlâhî gazâba uğrayacaklarını ve buna rağmen Hakk Teâlâ’nın yardımının olduğunu anlatan beyitlerdir.

[İbâdet] günleri Cumartesi olan Yahudi kavmini işittin. Çünkü o günün değerini bilmediler. Kurân’ın: “[Aşağılık] maymunlar olunuz” [âyetini]

Getirdiğini işittin. Ey cân! Bunu kıyasla. Kim o günlerini bilmezse şüphesiz hakîr olanlardan olur.

Bu tafsilatı zaptet. Hâlini münevver et. Söz ve ahlâkınla Kurân’ın mazharı olursun.

Ey Allah’ım! Herkese nazar et, hem de herkesin elinden tut. Bizi [Senden] mahrum etme. Çünkü hakimlerin en kuvvetlisi sensin.

Sensiz hareket nerede? Kulak ve göz nerede? El ve ayak dahi nerededir? Çünkü iki cihan da hep sensin.

Varlıkları garazsız ve illetsiz olarak yarattı. Çünkü lütfunun aslı, vücûdu ve âlemleri devrân eder.

Noktanın damlasını bir nüsha kıldığın gibi o nüshada da bütün sırlar nüsha olarak okundu.

Her kim ki Hakk’ın, onun yüceliği artsın, emrettiği şeyi terk edip nefsinin arzusuyla bir söze farklı bir mânâ vermeye kalkışırsa Hakk’ın, onun yüceliği artsın, sonunda o kişiyi gazâp ile kabul edeceğini anlatan bahistir.

Ey oğlum! Yine bir söz söyleyeyim. İşitmekten bile usanma. Allah sana yardım etsin ki kapılar sana açılsın.

Ey cân! Cumartesinin Yahudilere gün olması nasıl bir sırdır? Çünkü [o gün] onlara gelmişti. Onlar o gün başka işle uğraşamazlardı.

Meğer o hâin kavim pek çok düzen ve hile ile balık avlamak istemişler.

Ey sevgili! Çünkü balıklar zuhûr edermiş, anla. O gün de cumartesi olunca Yahudi hile yaparmış.

Meğer o uğursuzlar balıkları avlayıp hapsetmek için çeşitli hileler yaparlarmış. Oku ve anla.

O hâinler, ertesi gün pazar olup da avlanacakları için cumartesi gününden balıkları hapsetmiştir.

Allah’ın gazabı yetişti. Bil ki onlar tard oldular. İşit ey sevgili! Allah: “[Aşağılık] maymunlar olun” diye buyurdu.

Yani Hakk onların yüzünü çirkin bir şekle soktu ve maymun gibi oldular. Hakk, sûretlerini maymun ederek, [onları] lanetledi.

İşit ey cân! Onun için Hakk: “Aşağılık [maymunlar] olun” diye buyurdu. Yani onları kovulmuş kişilerden kıldı ve onlar uzak oldu.

Hakk hazretleri, onun yüceliği artsın, fazilet ve ihsanının kemâliyle herkesi temizlediği için haftada bir günü cân ve gönülden kendisine ibâdet edilmesi için koymuş olduğunu ve istidâddan uzak olanlar koyulmuş olan günün değerini bilmedikleri için kimisinin domuz, kimisinin maymun sûretine sokulduğunu anlatır ve şekil değiştirme kutsal şeriatta vâsıl olmuştur.

Ey oğlum! Bunu işittiğin gibi biraz sır dinleyip anla. Hakîkat ehli: “Şekil değiştirme ve onun sırrı nedir?” diye sormuştur.

Ey cân! Cumartesi Yahudi kavmine meşrû olduğu gibi o günde Hakk’la birlikte olmak da onlara farzdı.

O gün dünya işleriyle meşgul olmaları harâmdı. Çünkü Hakk’tan başka bir şeye dönmeyi Hüdâ harâm kılmıştı.

Kısacası, Hakk’ın dileği onların kendisi ile beraber olması ve kendisinden başka bütün meşguliyetleri kalplerinden temizlemeleriydi.

Meğer o hafta onlar hile yapamamışlardı.         Temiz kalplerini bil. Çünkü Allah onları imtihan etti.

Kalpleri Hakk’la dolu olmadığı için çirkin bir şekle sokuldular. Meğer yüce sûretden çıkıp hayvan oldular.

O kişi Hakk’tan uzak olmuş ve Hakk’la beraber olmamıştır. Anla ki Rahman’ın huzûrundan kovulan kişinin kalbi daima dünya olmuştur.

Zîrâ o, insanlığın en yücesinden nüzûl etmişti. O hayvanın ufku, istidâddan uzak olmuş makamdır.

Ey sevgili! Onun için mesh Kurân’da gelir. Hem bilesin ki hadîste bile gelmiştir. Onlar maymun ve domuzdur.

Çünkü insanlıktan çıkıp, çirkin bir şekle sokulmuşlardır. Ey sevgili! Kıyamet günü onlar o sûretlerle toplanırlar.

Zîra kalplerinin sîreti hangi sûretlerle olduysa, yarın kıyamet gününde o sûretlerle görünürler.

Ey yüce sevgili! O suyun hangi madenden olduğunu görür müsün? O maden zuhûr ederse onun tabiati ona yansır.

Ey sevgili! Böyle olan insan hangi hayvanın tabiatıdır? Çünkü [o görünüş] ona damgalanmıştır. Ayrıca o sûret onda toplanmıştır.

Muhammed ümmetinden olan aşağılık kimselerin sûretleri değişmezse, manevî bir değişim olur. Pek çok arifin, pek çok câhil kişinin içlerinin değiştiğini görüp yüzlerine vurmadıklarını ve İlâhî ahlâk ehliyle vasıflandıkları için sır keşfetmez olduklarım anlatan kutsal beyitlerdir.

Ey cân! Nice ârif, nice câhil görmüştür. Onlar [câhillerin] içlerinin nasıl olduğunu görürler. Müşkül kılma.

Fakat arifler, o pişmiş kimseler, ayıpları örttükleri gibi câhillerin ayıplarını da yüzlerine vurmazlar.

Onlar Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in ahlâkıyla ahlâklanmışlardır.     Çünkü

câhiller, görünüşte insan gibi olmuşlardır.

Fakat câhil ve bilgisiz kişilerin içleri hayvan gibi olur. Çünkü hakkıyla hakîki insan olamazlar.

Ey cân! Bunlardan bir nasihat al. Çünkü Hakk sana Yahudi kavmini açıkladı. Onların tabiatı hayvan gibi oldu.

Görünüşleri insan olan nice inatçılar vardır. İnatçı olmuş ümmet Cuma günü hile yapar.

Ey canım! Cuma gününün bize gün olduğunu işittin. Hakk’la beraber olalım diye o gün bize farz oldu.

Günahkârlar Cuma günü nice ahâksızlık ve günahkârlık yaparlar. Lâkin bil ki yüce Mevlâ’nın hikmeti şaşılacak şeydir.

Aynı zamanda Cuma günü hem bayram hem de gecelerin en itibarlısıdır. Câhil kişiler ise [bu gece] Hakk’a lâyık olamazlar.

Nice ikiyüzlüler vardır ki kalpleri mühürlenmiştir. Lâkin kalpleri ticâretle tüccar olmuştur.

Kimisi bağlar giyerek bir süre dağlarda dolaştı. Görünüşte onlar secde ederler; ama aslında alış-veriş yaparlar.

İşit ey cân! Nice namaz kılan kişiler vardır. O ahmaklar: “Namaz bize hesap tutanağı olmuştur” demişler.

Yani namaza dursan nice hesaplar edersin. Namazla alış­veriş ederek tüccar olursun.

Bunlar, Yahudi kavmi gibi hile edip dururlar. Allah, böyle câhil olan cümle hayvanlardan bizleri korusun.

Ey cân! O sûretler ki ibâdet etmişlerdir.  Görünüşte

[yaptıkları] ibâdettir. Fakat o ibâdet yarın onlara yılan olacaktır.

Kimisine şeytan, kimisine zehirli bir hayvan, kimisine de ateş olacaktır. Hakikat ehli böyle der.

Yarın, kıyâmet gününde ibâdet olan sûretleri hem yüzlerine çarpılır, hem de o ibâdet onlara ateş olur.

Fakat o hakikati arayanların yüzü mihraptadır. Yüzleri Hakk’ın secdesi olmuştur. Onlara Sübhân görünür.

Hakk’la ibâdet eder, Hakk’la Kurân okur. Hakk’la olup Hakk’la gelir. Onların hepsi Hakk’a gelir.

Ey Allah’ım! Kimseden uzak olma. Çünkü sen yakın olansın. Her an yüzünü görelim. Çünkü sen zâhirlerin en zâhirisin.

Gözümde görünen ve sözümde söylenen sensin. Gören de bilen de sensin. Kör olanlar hangisini görürler?

Semâvî kitaplardan İncîl-i şerîf ile Tevrât-ı şerifin kapsadığı sırlan Fâtiha-i şerîfenin ne vechle topladığını anlatan kutsal beyitlerdir.

Gel ey oğlum! Çünkü esrârın ne olduğunu işittin ve bildin. Kurân, hem İncil’i hem de Tevrat’ı kapsamıştır.

Ey cân! Nasıl kapsadığını bugün duydun. O sırların hepsi Kurân’da toplanmıştır.

Çünkü Fâtiha, zât, sıfat ve fiiller onda zikrolunmuştur. Ey cân işit.

Bütün hazretleri bir araya topladı. Biri ulûhiyet, biri rübûbiyet biri de hazret-i Rahman’dır.

Bil ki biri de [onun] rahmetidir. Biri ise mâlik olmasıdır. Onların hepsi beş tanedir. Kurân ve esrârı budur.

Mutlak tekin kendisine işaret, lillâhtır. O, eşyaya başlangıç oldu. Hem bâtının sırrı da odur.

Rab, vücûda bile geldi. Hem eşyaya mazhar oldu. Alemlerin Rabb’i geldi. Kurân’ın Fâtihasını oku.

İşit ey cân! Çünkü eşya, varlıkları ve hakikatleri hep bir arada hamdeder. Çünkü o, Allah’ın mazharı oldu.

Hakk’ın sıfatları hem nitelikleri hem de olgunlukları meydana çıkarır. Ey cân! Bu da hamdoldu ki Sübhân’ın tesbîhi budur.

Onun âşikar olmasını bil. [Aşikâr olması] birliğinin delilidir. Her an şükredip, onu teşbih ederler.

Bu yüzden “âlemler” kelimesi âlemden türemiştir. Hakk, onlarla bilindiği için ona “Âlem” derler.

Ey cân! Neden akıllar çoğul olarak geldi ve “âlemler” denildi? Sen de bir nükte oku ve o nükte de başka olsun.

Ey sevgili! Zîra Rab olan Allah, biri zâhir biri bâtın olmak üzere iki türlü terbiye eder. Bilesin.

Ey sevgili! O zâhir terbiye, olgunluk vermektir. Görünen olgunluk, o eşyanın kemâle varmasıdır.

Bâtın terbiye herkeste olan terbiyedir. Mârifet ilmiyle olur. O Allah, kemâle erdirir.

Kısacası bütün eşya bil ki âriflerin yaratıcısınındır. Hem onu tesbîh de ederler. Çünkü [onlar] canlı oldular.

Bil ki o Rahman ismi vücûda dağılmıştır. Bütün eşya Rahman’ın rahmetiyle çoğalır.

Âlâ ve aşağılık olan kim varsa Rahmân ona haz verir. Çünkü rahmeti herkese aittir. Şeytan ve insan ayırt etmez.

Sen onun Rahîm ismini de bil. O isim husûsi bir rahmettir. O rahmetle ancak [Allah’a] kul olan insan gelmiştir.

Kısacası kâmil insanı tanı. Sakın sen hayvanı [insan] sanma. Çünkü kâmil insan Rahmân’ın sûreti oldu.

O, rahmet özelliği bularak hem kâmil hem de gerçek bir mürşit oldu. Onlara besinân oku.

Amellerin zevkini alanlar amellere işâret  oldu. Rahîm’lerine şühûd ederek Rahîm’e mazhar oldu.

Ey cân! O Mâlik ismini de bil. O son noktadır. İnsan kıyâmet gününde o Mâlik’ten ceza aldı.

Hakk hazretlerinin, onun yüceliği artsın, herkesin istidâdına göre ceza ve mükâfatı olup [insanlara karşı] tek türlü olmadığını anlatan kutsal beyitlerdir.

Ey sevgili! Eğer [kişi] zâhid ve âbidse cennet ve hûriler ona cezadır. Eğer amellerine kavuşan biriyse amelleri ona tecelli eder.

Zîrâ amellerini fenâ etmek o sâlike ceza olur. Çünkü o fâni olmuştur. Allah, ona amelinin tecellisini verir.

Eğer sıfatları fenâ etse, Hakk’ın sıfatlarının tecellisi o sıfattaki sâliklere şüphesiz ceza olur.

Eğer zâtı fenâ etse, zâtın bekâsı o sâlike şüphesiz ceza olur. Sâliklerin cömertliği böyledir.

Allah’ın mutlak zâtı, bütün hazretleri toplar. Hamd ona oldu. Çünkü o, bütün eşyada belli oldu.

Bütün eşya, sıfatlar ve fiiller ona vücuttur. Hepsi onun esmasıdır. Hamîd ve Mahmûd odur.

Nasıl ki başlangıç Allah olmuşsa, dönülüp gidilecek yer yine o Mâlik’tir. Tafsil, başlangıç ile son arasında ve toplu bir şekilde geldi.

Kısaca çeşitli hamdler hem de hamdlerin tamamı olmuştur. Eşya, bütün dillerle beraber ona hamd eden ve hamd edilen olmuştur.

Bütün eşyada hamd eden nasıl hamd edilen olmuştur? Çünkü o, bir başkası değil, mazharın zahiri olan Rab’dir.

O sâlik Hakk’ı eşyada gördüğü gibi o esmâ dahi o insanın huzurunda hitap etti.

Fâtiha-i şerîfenin müşahede ehlinin Kurân’ı görmesi üzerine indiğini ve Muhammedi hidâyet ehlinin Cem’in Cem’i sâhibi olup gerek günahkâr, gerek gazâba uğramış kişilerin kimlerden ibâret olduğunu anlatan kutsal beyitlerdir.

Günahkâr ve gazâba uğramış kişileri anlatan fasıldır.

“Ey Rabb’im! “Bize hidâyet ver. Doğru yolunu bulalım” dediler. Onlar Allah’a yaraşır yolda oldular.

Onlara rahmetinin hasını Rahîm ismin vermiş. Yâ Rabbi! O yola bizi hidâyet eyle. O yol, kâmil insanın yoludur.

Ey cân! Bil ki o doğru yol nebilerin yoludur. O yolda mirasçılar canlarını verdiler.

O “Bize hidâyet ver” demeden evvel Hakk’ı görmüştür. Çünkü Rabb’ini eşyada gördü. Allah’ım, bütün ibâdetler sanadır.

Bundan başka senden ancak yardım isterim. Çünkü senden başka yardım edecek hiç kimse yoktur.

Çünkü ben yoktum. Senin vücûdunla oldum ve [dünyaya] geldim. Vücûdun vücûdumdur. Sen hem ibâdet eden hem de ibâdet edilensin.

O bilgili sâliğin duâsında ne dediğini anla. “Kendisine gazap olunanlardan başkası” diyerek izân edersin.

Yani ey benim Rabb’im! O yola bizi hidâyet eyle. Çünkü [o yol] kendisine gazap olunanlardan başkasının yolu olmuştur.

O gazâba uğrayanların yolu, zulmet yoludur. O yollar madde yolunda kalanların tuttuğu yoldur.

Zâhir ehli olanların hepsi cismâniyet hicâbında ve hislerin lezzetlerinde hapistir.

Zâhirin            güzelliğinden  çıkamazlar, bâtın onalara tecelli etmemiştir. Gazâba uğrayanların hepsi bâtında kalanlardır.

Onlar Yahudiler gibi bakarlar ve zâhiren görürler. Ruhlarının hâli şekil değiştirmiştir ve hepsi hakikatte hayvandır.

Rabb’im, beni şu yoldan koru! Ey Rahmân! Sakın beni o gazap yoluna ortak etme.

Yani rahmetinin hazzını Rahmân isminden alırlar. Onların hepsi, herkese ait olan rahmetinde gazâba uğramış olurlar.

Onlar, maddenin perdesinde bâtının kovulmuş olanlarıdır. Hepsi mahbûs kalmıştır. Onların hepsi Yahudi’dir.

O bilen şahit “Doğru yolu şaşırmışlar”ı okur. Yani “Ey benim Rabbim! Sen beni koru” der.

Doğru yolu şaşırmış olanlar, bâtında kalanlardır. Onlar, nurâniyetle mahcûb olan ve doğru yoldan ayrılanlardır.

Onlar Hakk’ın vücudunu hasretmiş olan teşbih ehli ve Hristiyan kavmidir. Onlar zâhir olmadılar.

Bil ki onlar zâhir hükümlerle bağlı kalmadılar. Zâhir nedir, diye bilemezler. Onların hepsi zındıktır.

O Ahmed’e mazhar ve Muhammed’e [salla'llâhü aleyhi ve sellem] meşrep olan kimdir? O kişi hem Hakk’ı halkla bulur, hem de Mahmûd gibi olur.

Dârı ve diyârı görür. Fenâ olup, bekâyı bulur. Eli kârda, gözü ise yârdadır. Ona dilber görünür.

Hakk’ın bütün hazretlerini bulmuş ve de görmüştür. Hakk ile Hakk olmuştur. Rahmân’ın sûreti bu kişidir.

O yol, Allah’ın yolu ve doğru yoldur. O yolla birlikte Mustafa oldu. O yolda o sultan oldu.

Tevhit lisânıyla niyaz eden kutsal beyitlerdir.

Ey Allah’ım! Bizi Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in yolundan uzaklaştırma. Hem bütün âsiler senin cömertlik ve feyzini alırlar.

Lütfunun ta kendisinden Mustafa bize geldi. O zâtın fitilinin nûrundan pek çok nûr aydınlandı.

Nice şahit, âyet, tafsilat ve delil pek çok karanlığı kaldırdı. O Kurân bizi nûrlandırdı.

Pek çok kadeh içirdi ve sarhoş edip kandırdı. Yâ Rabbi! Senden başka ne anne ne de babalar bıraktı.

Ey yüce sevgili! Gözümüzü kapasak da açsak da her an görünürsün. Sen osun ki körler bile seni görür.

Görünen ve gören sensin. Bulunan ve bulan sensin. Kuru tâbirimle sen busun ki: Sadece sen varsın. Senden başkası yoktur.

Fâtiha-i şerîfenin kapsadığı hazretleri açıklayan kutsal beyitlerdir.

Fâtiha-i şerîfenin esrânnı anlatan bölümdür.

Gel ey sevgili! Fâtihâ’nın sırrını biraz işittiğin gibi Besmele’nin kapsadığı esrârı da işitip kavra.

Çünkü Fâtiha’da olan bütün esrâr besmelede de toplandı. Ey cân! İşitip sağlam bil.

İsim o şeydir ki bir şeyi onunla bilirsin. İşit ki tahkik ehli: “Allah’ın ismi nedir?” diye sordular.

Ey cân! Sen dahi bil ki sûretlerin çeşiti esmâ olur. Çünkü onların hepsi Hakk’a delâlet eder.

Olgunlukları, nitelikleri ve hakikatleriyle sıfatlara ve zâta işarettir. Kurân’ın esrârı odur.

Ey cân! Anla ki onların vücûtları o Hakk’ın vechine işârettir. Aşikâr olmaları Hakk’ın birliğine delildir.

Ey cân! Allah’ın ismi bile mutlak zât olmuştur. Yani nitelenebilir ve nitelenemez

olduğuna inan.

Hem tecrit edilmiş hem de mutlaktır. Ona: “Lezzetlerin ismi” derler. Ey yüce sevgili! Kısacası [o isim] mutlak zâttan ibarettir.

Aynı zamanda Rahmân isminin feyiz veren olduğunu bildin. Bütün eşya kâbileler hâlinde Rahmân’ın rahmetini verir.

Eşya onunla daha iyi kemâle varır. Yüce ve sefil olan kim varsa başlangıca rahmet olur.

Nitekim Rahîm ismini bil ki rahmetinin nihâyeti odur. Yüce insan sınıfı onunla kemâle erdi.

Ey canım! Sözün kısası, Besmele’nin mânâsı başlangıç okuyup hem de Rahmân’ın sûretini söylemek değildir.

O yüce insan topluluğunun sûreti, sıfatlarla zâta ve fiilere delil olur.

Bil ki ism-i azâm geldi. Ne varsa hepsinin yerine geçti. Ey canım! Onunla anla ki Kuran’ın sırrı o ism-i azâmdır.

Âlemin övüncü efendimizin “[Sözlerin en anlamlısı] Kurân-ı Kerîm bana verildi ve ben dinleri tamamlamak için gönderildim” kutsal hadîsini nihayette şerhidir. Nebilerin en değerlisini, salât ve selâm ona olsun, anlatan bölümdür.

Onun için Hz. Ahmed hadîsinde “Cevâmiü’l-Kelim [Kurân-ı Kerîm] bana verildi” diye buyurmuştur. İşit ey dost!

Başka bir hadiste de: “Ben güzel ahlâkı tamamlamak üzere gönderildim” diye saâdetle buyurmuştur.

Ey cân! Allah’ın Resûl’üne verdikleri o sözler nedir? Bil ki o amamlamak için gönderildim.

eşyanın hakikati olmuştur.

Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in tamamlamış olduğu güzel ahlâk nedir? O, eşyanın sûretidir ki yardım ondan geldi.

Evvel odur, âhir odur, zâhir ve bâtın odur. Gökyüzü, yeryüzü ve zerreler onunla feyizlendi.

Rahmân’ın Besmelesi ve Kurân’ın Fâtiha’sı odur. İncil, Tevrat ve Kurân’ın mazharı odur.

Ahmed odur, Mahmûd odur, sevgili de âşık da odur. İcmâl ve tafsil odur, hatta cilve yapan odur.

Onunla okurum, hem de onunla başlarım. En büyük besmele, şükürler ve hamdler odur.

Kutsal Besmele’nin gerek söylenişine göre ve gerek ortadan kaldırılışına göre olan işâret ve esrânnı anlatır.

İşit ey cân! Sana bir söz söyleyeyim de kabul et. Besmele’nin harfleri toplam on sekizdir.

Fakat Kurân’da yazarken on dokuz oldu. O üç elif yirmi birin içinde mahzûf olmuştur.

Ey yüce sevgili! Bu, on sekiz bin âleme işârettir. Derler ki: “Bin, eliftir. Tam sayılar odur.”

Onun için elif ile tâbir ederler. Büyük ve küçük olan ne varsa bütün eşyadan maksat odur.

O ki yazılmaz, telaffuzla zâhirdir. O mutlak zât odur. On dokuz kere okuduğunu bil.

Ey yüce ihvân! On dokuzuncusu nedir, bilir misin? Âlem ve insan odur. O, asıl yerinden ayrılmıştır.

Ey cân! Uç elif daha gizlidir. Onlar hangileridir? Anladın ki onlarla beraber yirmi bir olurdu.

Biri İlâhi âlemlerdir, biri İlâhi kudret ve ulûhiyet âlemidir. Biri de rûh ve melekler âlemidir. Ey dost! Bununla üç olduğunu işit.

O zât hem sevgilinin sıfatları hem de fiilleridir. İşit. Ey dost! Bil ki üç mahzûf elif onlardır.

Onun için Hz. Ahmed’e ashâbı: “İsmin elifine ne oldu?” diye sordular. [Onun] ne cevap verdiğini işit sevgili.

O yüce peygamber cevabında “Şeytan çaldı” diye buyurdu. Bu sırrı anla.

Ey dost! O yüce peygamber sonradan yine “İsmi elife karşılık uzatın”          diye buyurmuştur.

Ey cân! Onun için Besmele isminin uzatıldığını görürsün. Bu, Resûl’ün emridir ki onda sonsuz sırlar vardır.

Çünkü zâtın sırrı nasıl ayrıntılı bir şekilde açıklanmışsa, Rahmân’ın âşikâr olması da bütün eşyada tafsilatlı olmuştur.

Eşya ona perdelenerek, görünmez ve bilinmez oldu. Hem yerde ve gökte ne varsa odur.

O mukaddes zâtı bil ki sıfatlarla gizli geldi. Ey cân! Sıfatları da işit. O filer de gizlilik verdi.

İnsan hepsini (kendinde) toplayıp en büyük tılsım olmuştur. Rahmân “Secde edin” diye buyurunca âleme halife oldu.

Ey cân! O kişi Besmele işâretlerini [kendine] çekmiştir. İnsan hepsini kendinde toplamıştır. Şeytan bunu bilememiştir.

Ey cân! Onun için “Eserlerde hakikat geldi. Besmelenin bâ’sı bugün onunla var oldu” derler.

Besmelenin bâsı olan aldın Muhammedi hakikatten ibaret olduğuna işarettir ve Muhammedi hakîkat. olan en büyük ruha vâki olan İlâhi hitâbı anlatan beyitlerdir.

Nebî’nin ruhuna dek, salât ve selâm ona olsun, İlâhi hitâbın faslıdır.

Meğer o besmelenin bâ’sı ilk akıl olan Hz. Muhammed[salla'llâhü aleyhi ve sellem] dir. Ona hitap bile geldi ki sana “İşit ve inan” der.

“Senin için âlemi yarattım. Seninle âleme baktım. Yeryüzünde ve gökyüzünde ne varsa hepsine seninle rahmet ederim.”

“Nitekim ben sana efendi olurum. Sen de bana mülk müsün? Seni âlemin efendisi yarattığım gibi sen de bana şükret. ”

Rab: “Bütün âlem senin mülkündür, bütün kullar senin için yaratıldı” diye biraz söyleyince o sultan utandı.

İşit ey cân! “Hayâsından biraz zuhûr etti. Allah’ın heybeti tuttunca yürekler yanar” derler.

Terinden su olmuştur. O sudan da eşya yaratılmıştır. Buharından semâlar yaratılmıştır. Her şeye o cân olmuştur.

O suyla hayat sırrı geldi. Gökyüzü ve yeryüzü dizildi. Ayrıntılı âlem kuruldu ve mükemmel insan yaratıldı.

O “Biz [hem] öncekileriz ve [hem de] sonrakileriz” sırrıdır. Anla. Bunu en büyük resûl dermiş. Nihayetsiz şükürler edelim.

“Niçin aklın bâ’sı odur? Bâ alfabede eliften sonradır” dedim.

“Ey cân! [Bunun] sırrını işit.

En büyük ruh olan Muhammed salla'llâhü aleyhi ve sellemin bâ ile tâbiri ve işâreti, bâ’nın mânâsı olan bitiştirilmesi münâsebetiyle bütün eşyânın iâdesi ve bağlanması sebebi olduğunu anlatan kutsal beyitlerdir.

Elif, zâta işârettir ki bâ, ikinci mertebede gelmiştir. Hem de Rahmân’ın [yarattığı] ilk aklı bildin.

Bâ’nın mânasını da bildin. Çünkü [o] kavuşturmak için geldi. Bütün eşya [onunla] Hakk’a bağlanmış olur.

İşit ey cân! Yani gökyüzü ve yeryüzünün hepsi Allah’ın resûlü olan en büyük ruhla vasıflanmıştır.

O bâ Allah’ın Resûl’üdür. Allah’ın bekâsı da odur. Kavuşan da kavuşturan da odur. Kavuşmak onunla oldu.

Ey cân! Nasıl ki Fâtiha’nın sırrı Kurân’ın sırrında gelmişse Besmele’nin sırrı da bâ’da gelmiştir.

Nitekim İncil, Tevrat ve başka hangi esrar varsa hepsi o bâ’da saklıdır. Bâsinân’ın sırrı odur.

Gözlerimin nûru, sözlerimin sırrı ve kulağımın işitmesi o bâ’dır. Hem bizlere sevgili olan da odur.

Etrafı saran bütün eşya ve varlıklar onunla gelmiştir. [O] bütün âleme berekettir. Meydan onunla açılır.

Hangi dil onun medhini yapsın hem de görsün? Hangi göz onu görür? Hem Allah’ın sırrı da odur.

En büyük ruh olan Muhammed salla'llâhü aleyhi ve sellemin tanzîm eden lisânıyla zikri meydana çıksa o adı geçen hazretin nûru doğup âşıkların hepsi o nûrun sır ve ziyâ kuvvetinin yanında sarhoş ve susuz olup âşıkların dilinde sarhoş ve susuz olarak zuhûr eden niyâzın ve kelimelerin mukaddes ifadesi olan kutsal beyitlerdir.

Allah’a hangi dillerle şükredelim? Bütün diller onun övgüsünde lâl ve âciz olmuştur.

Onun zikrini edersin. Övgü ve senâ etsek o asla zikir sayılmaz. Âcizlerin övüncü olan o geldi.

Var olan odur, biz yok olduk. Yok olanların vasfı, tesbîhi ve takdisi nedir, diye hepimiz şaşa kalırız.

O kutsal cömertlik sahibi, yok olanların lisanında nice tesbîh ve takdisle hamd ederek zuhûr etti.

Hem kendini tesbîh eder hem de senâlar ederek şükreder. Cömertliğinden “Kulum!” diye buyurdu ve hepimizi şükreden kıldı.

Ey Allah’ım! Bizi bizden al. Biz asla olmayalım. Sen varsın ve [hakikat] sensin. İnsan arada kalmasın.

Sen hem bülbül hem de gülsün. O sevgilinin yanağısın. Söz de sensin, söyleyen de sensin. Bütün âlemin sevgilisi sensin.

Güzel yanağının noktasının sırrı [bütün âlemi] tuttu. Çünkü nokta, besmelenin bâ’sıdır. Bismillâhirrahmân oku.

Kurân-ı Kerîm’in en büyük ismi içine aldığını ve en büyük ismin ne olduğunu anlatan hakikat, ehline işâret eder.

Ey yüce sevgili! Besmele’nin sırrını işittiğin gibi eğer kâmil mürşitten de kadeh içtiysen,

Bismillâh’ın nice esrârını vicdânınla bulursun. Bütün âlemi bütün varlıkları Besmele’nin tutmuş olduğunu görürsün.

O sin [harfi] bâ ile geldi. “Bes” diye okuyup işittin. Fetihle okusan beştir. Ey yüce sevgili! Bu sana yeter.

Kurân’ın başlangıcı bâ’dır ki [başta] Bismillah nüzûl etmiştir. Son sûre Nâs’tır. O Kurân’ın sonunda okundu.

Besmele’nin bâ’sını ve Nâs sûresinin sin’ini alırsın. Bes o bâ ve sinle sırrını bulur. [İşte] Kurân odur.

Allah’ın en büyük ismi Rahmân ve Rahîm’dir. Hem gören hem görünen Kurân, her sâlike bir delildir.

Sâliklere mürşit ve Hakk’a erenlere kasdolunan odur. Tâliplere istenilen odur. Hem herkese ferahlık verir.

Allah’ın Resûlü, salât ve selâm ona olsun, buyurdu: “Allah’ın adıyla başlamayan her önemli iş eksiktir” şu hadîs-i şerifi şerh edip açıklayan kutsal beyitlerdir.

Eğer bir şeye başlasan ki o şey önemli bir iştir. Meğer o sûretlerin en güzeli olan sevgili onunla olmuştur.

Onun için âlemin övüncü “Biliniz ki en büyük isim odur” diye hadisle besmelenin sırrını şerh etti. İşittin.

“Eger önemli işe besmelesiz başlansa o [iş] faydasızdır” buyurdu. O sultanın böyle şerh ettiğini işittin.

İşit oğlum! Niçin önemle kayd olduğu da bir sırdır. O müminler, ârifler ve o dostlar iyi hâllerdedirler.

Hakk’a bakmak Cem makâmıyla olurmuş. Herkese meşru olduğunu herkese tenbih eder.

Ey cân! Çünkü en güzel onlar önemli iştir. Hepsi zâttan gelirler ve hepsinde Rahmân görünür.

Ey cân! Fakat kötülükler her ne kadar eşyanın levhindeyse de bu, aykırı bulunmuştur. İbâdet edenlerin hâlleri odur.

Onun için besmele çekmek haramdır. İtâat etmesin. Çünkü Hakk bâtın olmuştur. Hz. Rahmân görünmez.

Aykırı olan şeyler nefsin kesretinden gelmiştir. Çünkü bütün âsiler gayrılıkla evvelden gelir.

Zîrâ şerin, kesretin, hâllerin ve mevcut olmayanların hepsinin sıfatlardan ve çeşitli kullardan olduğunu bil.

Bütün kesret hâllerinde ve kötülüklerde cümle ârifler Hz. Cem makâmında olurlar.

Kendi hâllerini görüp, kendilerine nisbet ederler. O nisbette görünürler. Edeplilerin işi budur.

“Rabb’imiz biz [kendimize] zulmettik” âyetini oku. Âdem ile Havva’yı işittin. Kendilerine nasıl nisbet ettiklerinin delili işte al burada.

O lânetli ve kovulmuş şeytan: “[Öyle ise and olsun ki] beni azdırmana karşılık [ben de onları saptırmak için her halde Senin doğru yoluna oturacağım.] ” derken onun nasıl küstahlık edip, kovulduğunu işittin.

Her ne kadar tecellîlerin hepsi yüce ve de bayağı olsa da zât her şeyi kuşatmıştır. Bil ki hepsi helâk olmuştur.

Bütün esmanın mazharı zıtlarla gelmiştir. Mukaddes sevgilinin vechi bil ki tektir. Onda noksanlık yoktur.

Bütün renklerde [çeşitlerde], vasıflarda ve hâllerde göründü. Her şeyden münezzehtir. Bismillâhirrahmân odur.

“Önemli olan bir işe eğer besmeleyle başlamazsa [o iş] şükürsüzlükle kesilmiştir. ” O zîşân böyle buyurmuştur.

Zâhir uleması hadîslerin arasında kalarak kuru gürültü yapmıştır. Onların hali açıkça kuru gürültüdür.

Hâşâ! Allah’ın Resûlü’nün sözü, çelişkiden ve zıtlıkla söylenmekten uzak ve mukaddestir. Çelişki, câhillerin anlayışıdır.

Çünkü “O vahiy sâhibi, kulumdan mukaddestir.

[Hevâdan] söylemiyor” mazharı o eksikliği nice fehm eder.

Fakat “[Kuluna] vahyettiğini [vahyetti.]” sırrını her ne kadar anlatmışsa da hadisinin söylenişinin     başlangıcında sonsuz sırlar vardır.

Zıtlık ve çelişki yoktur. O, mutlak zâtın sözüdür. Câhiller bunu bilemez, [bunu ancak] Muhammed [salla'llâhü aleyhi ve sellem]  görür.

Şühûd ehline ve tevhîd makâmına “Onun sırrını Hakk’ın nazarıyla bakan ârifler bilir” diye tenbih eder.

Ey cân! Çünkü Besmele tam Cem hâliymiş. Bil ki bu eşya gerçekte sadece ve sadece odur, başkası değildir.

Ey dostum! Hamd ederek kemal ortaya çıkar. Aynü’l-Cem makâmı ise görenin de görünenin de bir olduğu makamdır.

O sır, Allah’ın en büyük sırrıdır. O, Rahmân’ın besmelesidir. Hamd, tesbîh ve takdis odur. Ey insan “Hiçbir şey yoktur ki...” [âyetini] oku.

Kıble odur, merci odur, vâhid ve ehad odur. Eşya onunla başlar. [Fakat] kör onu noksan görür.

Onun için dedikodu ehlinin şekilci olduğu bellidir. Çelişki ve zıtlıkla sözleri yüz elli defa söyler.

O zâtın kutsal varlığına câhillikten nice evhâm ve hayâller nisbet eder. O Allah her şeyden münezzehtir.

Ey cân! Peygamberlerin şereflenmeleri de kutsaldır. Vahdet nûrunun sırrında hepsi pâk olmuştur.

Kelâmları Allah’ın kelâmı ve sûretleri Hakk’tır. Sen “Kim beni görürse” [hadîsini] okuyup, pâkların ne zamandan beri sır olduğunu anla.

Kutsal hadîste bile Hakk’ın lisânıyla buyurmuştur. İşit ey cân! Bu nükte sana şerefli bir nüktedir.

Eğer bir kimse bir kere hamd ile besmeleyi aralıksız okursa o ihsanın nasıl olduğunu işit ve bil.

Hakk: “O insan yarlıganmış ve kabul olmuş olur. Enbiyâdan evvel gelip [bana] kavuşur” diye buyurmuştur.

Hakk: “Bana evliyâdan da evvel varır” diye buyurmuştur. Ey yüce ihvân! Bu hakikattir. Sakın şüphe etme.

Ey cân! Çünkü besmele hamdla birleşse, bu makâmda sen sevgilinin tekliğini ve sırrını görürsün.

O sultan: “Allah vardı ve O’nunla beraber başka hiçbir şey yoktu” dedi. Bu makâm halkı sığmadı. Bütün peygamberler susuz kaldı.

Haydar’ın sırrının ifadesi olan “Şu an dahi öyledir”i oku. Bu sırra mazhar olanlar Allah’ın sırrını ananlardır.

Ey Allah’ım! Bizler kimiz? Bilsem ki acaba sen var mısın? Âlem nedir? İnsan nedir? Acaba biz yok olduk mu?

Kimisi varsın dedi, kimimiz yoksun dedik. Bu var-yok nereden geldi? Hepimiz şaşa kalırız.

Eğer yoksan bu esmâ nedir? Eğer varsan adlanmış olan kimdir? Bu var-yoktan münezzehsin. İnsan sûretiyle göründün.

Bu yokların dilinde nice şükürler ve takdisler, ibâdetler ve teşbihler edersin. Sende noksanlık yoktur.

Aynı zamanda sen hakîki varlıksın. Vücutla mevcut olmadın. Görünen ise sonradan peyda olan varlıktır. O, bir hülyâ değil dermândır.

El ve dil sensin. Hem gören hem de görünen sensin. Sen Ahmed ile göründün, lisanın da Kurân’la geldi.

“Benim Allah ile öyle anlarım olur ki, hem melekler hem de Allah’a yakın olanların hepsi o anda yeksân olur” dersin.

Şanların şanı ve canların canı o andır. [Onun] bütün delili o andır. Muhammed [salla'llâhü aleyhi ve sellem] o andadır.

Peygamber [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in sözü o andır. Sâliklere rehber olan odur. Besmelenin mübesmili odur. [Buna] “Haydar’ın sırrı” derler.

Diller nasıl seni tesbîh eder, bülbül nasıl senin övgünü yapar? Sen bülbülsün hem de gülsün. Bütün dilberlere göründün.

Yanaksın hem de bensin, aynı zamanda sevgililere cansın. Pek çok âşığa kansın. Sevgili nice kanlar döker.

Yanan meydan fitiline pervâne de gelsin. Başkası değil, [sadece] sensin. Bülbül buna şâhitlik eder.

Zamanlara zaman sensin. Mekânlara mekân sensin. Sen her şeyden münezzehsin. Rahmân olduğuna şüphe yoktur.

Ey Allah’ım fetih kapısı ile Muhammed [salla'llâhü aleyhi ve sellem]in olgunluğunu besmeleyle feth ettin. Sen bizi [bundan] mahrûm etme.

Cemâlinin tecellisiyle [beni] aydınlatıp, bağışla. Çünkü ben bir hiçim. [Bana] zuhûr et ki herkese sultan olan sensin.

Besmelenin noktası ve Allah’ın isminin sırrı hakkıyla ufukları ve ruhları tutmuştur. [Bu yüzden] Rahmân sûretiyle göründün.

Rahîm’sin, bunda asla şüphe yok. Habîbin müsemmâ oldu. Bütün ârifler onunla insan sûretini buldu.

Seninle ikrar etmeye geldim. Biraz sırlar açığa çıkarayım. Ağşina ve kendisinden yardım beklenen Allah’ım, fetihlerin fâtihi sensin.

Gel ey sâlik! Biraz sözler işit. [Bu sözler] takrire geldi. Bu da sırdır, gerçeği meydana çıkar ki Haydar’ın sırrını bulasın.

Meğer “Bismillahrrahmân” ve de “Er-Rahîm”i anla sen. Bil ki ârifler [Allah’ın] bu üç ismiyle besmele okur.

Allah zâtın ismi, Rahmân zâtın sıfatı, Rahîm de fiilleridir. Bekânın görülmesi budur.

Bekâ ehlinin zâtdan tenezzül eylediğini bil. Tahkikat ehli hem sıfatlarla hem de fiillerle geldi.

Allah’ın ve Rahmân’ın mazharı geldi. Rahîm sûretiyle görünerek makâm tuttu.

Zâtda cem ile oldu ve sıfatlarda hazreti buldu. Fiillere zuhûr etti. O zaman hilâfeti buldu.

Besmele okudu. Rahîm ve Rahmân’ını buldu. Cem’in cem’i makâmıyla insan sûreti göründü.

Halifelik sırrını bulup şühûd makâmına erdi. Âlemlerin hepsini kendinde bir gördü.

Mürşit budur ki imam oldu ve mihrapta bile durdu. Âlemlerin hepsi ona uydu. Kurân bununla okunur.

Devamlı namazı buldu. Bulanlar namazlarını kıldı. Bununla secdeler oldu. İmamların imamı budur.

Bütün âlemlerin sırrı olan inciyi bununla buldular. “Kuşluk vaktine and olsun” ki bunun yüzü ve Allah’ın sırrı oldu.

Bunun vasfında diller âcizdir, takdir edemezler. Çünkü o Hakk’ın maksadıdır. Allah’ın besmelesi odur.

Biraz vasfını yaptığım zaman, “Niçin çoktur?” deyip uzaklaştın. Esmânın mazharı, bütün hazretler ve güzel sultan budur.

Ey sevgili! Eğer kâmil mürşitten kadeh içtiysen marifet makamında hem Allah hem de onun sırrı olursun.

Ey canım! Geçen takrirde Cem makamının esrarından ve Hz. Cem’den bazı hakikatler işittin.

Cem’in Cem’i esrânnı ve diğer İlâhi hakikatler ile değerleri anlatan bölümüdür.

Fakat Cem’in Cem’i [makamının] esrarı geçmedi. Ey ihvân! Cem’in Cem’i nedir, diye benden biraz sırlar işit.

Makâm-ı efâlde bütün fiillerini Hakk’a nisbet ettin. Cemü’l- Cem makamında ise o fiilleri kendine nisbet edersin.

Hakk mürşidiyle fiillerin makamına nüzûl edersin. Cem’in Cem’i makamında olursun. [Sakın] şüphe etme.

Hem Allah’ın hem de Rahmân’ın mazharı olursun. Rahîm mazharını görürsün. Ey sevgili! Sen nasıl böyle oldun?

Kısacası esmânın hepsi, hazretler ve başka ne varsa hepsini sende görürsün. Herkese açıkça göründün.

Kendini sende görürsün ve sende dediğimi bende görürsün. Bütün âlemde ve her yerde kendini sultan olarak bulursun.

Esmâ-i Hüsnâ’yı okuyup sırlarını kendinde bulursun. Hakikatlerin hepsinin bende nasıl delil olduğunu görürsün.

Mürşidinin kim olduğunu görürsün. Haktır ve herkese birdir. Herkeste görürsün; ancak [o mürşit] başkası değil, Allah’tır.

Rahmân’ın arş üzerindeki egemenlik sırrını bilirsin. Ne sırlar ayân olur, hem [bu sırlar] gözüne gizli değildir.

Ayrıca o Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in nûru bil ki bütün eşyayı kuşatmıştır. Sırrının nice olduğunu görüp daima uyanık olursun.

Gözünü kapayıp açsan da uyuyup uyansan         da nurların nûrunun âfakta nasıl belli olduğunu görürsün.

O Allah, âlemin bütün zerrelerine vech olmayı düşünmüştür. Eşyalar “Emret” dedi. Devrân eden o nûrdur.

O nûr başlangıç ve bitiş noktası olmuş, bütün eşya ona varmıştır. Gözlerini [o nûr] kaplamıştır. Gözlerinin nûru bu nûrdur.

Fakat sen itâat et, sakın körlerden olma. Gece gündüz vakitler deme. Uyuma ve taşkınlık etme.

Mürşidini bildin. Kurân, O Rahmân kalp gözünü açsın ve şeytan gözünden çıksın diye sana nice deliller verir.

Gece ve gündüz nedir? Çalış ki vakitleri görmeyesin. Rahmân’ın rahmetini bulasın ve o sevgili sana görünsün.

Bekâ sırrı belli olsun diye “Rabb’inin yüzü bâkidir.” der. [Bu âyetle] O Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in sırrını görürsün. Sen Kurân oku.

Eşyanın “Yeryüzünde bulunan her şey fânidir” sırrını nasıl bulduğunu görürsün. Pek çok dostun bekâda nasıl makâm tuttuğunu bilirsin.

Besmele’nin             sırrını açıklayamam. O, varlıkların ayrıntılı sırrıdır. Kurân [onun] sırlarını yazdı. Elim sana bir delildir.

Onun için hazret-i Haydar sana: “Toplu bir şekilde yazmanın esrârı ayrıntılı Besmele olmuştur” der. İşit ihvân.

O Besmele’nin noktası nice esrâr yurdunu kaplar. Aynı zamanda o Haydar ı Kerrâr’ın, o mertlerin şâhının o sırla,

Nasıl geldiğini anla ve “Ben [bâ’nın altındaki] noktayım” [sözünü] dinle. Bütün Kurân’da Aliyyü’l-Murtazâ’mn sırrını görürsün.

“İlim bir noktadır” ve “Onu câhil çoğaltmıştır” dedi. Onun bu sırrını bildin mi? Ey yüce cân! Bugün bu sırrı işit.

Hakk’ın sıfatlarının bilgisi basittir. Kısım kısım bölünmeyi hiç kabul etmez. Hakk’ın zatı gibidir. Onda [herhangi bir] noksanlık yoktur.

Bütün eşyayı kuşatmıştır. Ne varsa eşyada saklıdır. Tafsilat ondan geldi ki onun en büyüğü insandır.

Zâtın zâtını keşfetmesinden sıfatlar zâhir olmuştur. Aynı zamanda eşyanın hepsi keşfolunmuştur ki hepsi bir yere toplanarak onda gelmiştir.

Kendisine kendi göründü ve bütün eşya zuhûr etti. Ayrıntılı olan âlemin nüshası onunla şerh olur.

Ey cân! Kendi rahmetini nefs üzerine yazmıştır. “Rabb’iniz yazdı” [âyetini] okuyup bildin. [Bu sözü] hem dinle hem inan.

Kitabın “Oku [kitabını]!” ve “Bugün hesap sorucu olarak sana nefsin yeter” der. Meğer sen, o yazılmışları yazan kitap olmuşsun.

Ki o ilim, mâlum olanın kendisidir. Yazan ise yazılmış olanın kendisidir. Rahîm, rahmete kavuşmuş kişinin kendisidir. Rahmân’ın nasıl olduğun anla.

Nefsin kitabını okuyup, sana yeterli olan hesabını bil. Rabb’inin pek çok rahmeti nefsine yazdığına inan.

İlim noktasını görürsün ki nice kesret vahdettir. Onda gizli olmuştur ki kesret ona noksanlık vermez.

Kesret vahdetin kendisidir, vahdet de kesretin kendisidir. O, çoğalmaktan uzaktır. Hakikat ehli bunu görür.

Ey yüce cânım! Uzun uzadıya açıklamak ve kısa olarak anlatmak bize nisbettir. Lisanda “Allah’tan başka ilah yoktur” diye ifâde etmişlerdir.

Bazı ârifler, hurma çekirdeğiyle bir hurma ağacını benzetirler. Bu benzetmeyi anlatmak için yaparlar. İşit ey insan!

Ayrıca o bazı ârifler noktayı harflere nisbet benzetirler. Ey canım! Bu da bir çeşit anlatmadır.

Noktayı görürsün. Bütün harfler onda birdir. Harfler ondan çıktı ve bütün sözler düzeldi.

Bütün harfler ve kelimeler noktanın kendisi olmuştur. Nakış ve harflerin hiçbiri [aslında] yoktur. Var olduklarını sanma.

Nokta, vâhid emridir. Allah’ın en büyük sırrı odur. “Eğer hepsi zuhûr etse Kurân odur” dediler.

Zâhir olduğunu da fark et. Şüphesiz görürsün. Hem bil ki bütün sûretlerde göründü. Furkan odur” dediler.

Ey cân! Bu da her şeyden tenzih edilmiş bir anlatmadır. Akıllar âciz oldu. Akıllı kişi bunu temsil edemez.

Onun için Peygamber [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in sırrı Haydarı Kerrâr’dır. Hem o herkese rehberdir. O sultanın nasıl olduğunu işit.

“O câhil noktayı çoğaltırmış. O kesrette kalmıştır. Vahdeti göremez” dedi. Bil ey cânan.

O âlemlere kesret, herkese de kuvvet verir. Nefsin kesretinde kalırlar. Onların hepsi mahcûb oldu.

Çünkü kör olmuşlardır. Bugün vahdeti göremezler. Bugün kovulmuşlardır. Sevgili onlara görünmez.

Kimisi hülyâda kalmıştır. Kimisi dedikoduya dalmıştır. O sevgilinin mukaddes vechi onlara gizli olmuştur.

O rûhâni Haydar olan sâki, beyaz eliyle onlara kadehini vermez. Cümlesi [o kadehten] mahcûb geldi.

Peygamber ve Haydar kimdir? Nûrlara nûr olan ve gözlere dilber olan kimdir? O körlerin hiçbirisi [bunları] göremez.

Onlar değerini bilmediler. Zulmette kalan kara canlar kanlarını döktüler. [Böylelikle] Onların hepsi kovulmuş oldu.

“Yetimin malına da yaklaşmayın” âyetini okuyup anla. Peygamber [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in ilmi nasıldır? Hem ilmin pîri de odur.

İşit ey canımın canı! Kendini mürşide ver ki seni senden alsın. O sana yine kan verir.

Ey benim canım! Nûş edesin diye sana nice kadeh sunar. Şüphe yok ki sevgili sana görünür. [Onda] zevk alanların zevkini bulursun.

Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in vârisi olursun. Gözünden o kesret gider. O Peygamber [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in nasıl imam olduğunun sırrını görürsün.

Sen fenâ makâmında bütün fenâyı bulursun. Bekâ makâmında da Rahmân’la bâki olursun.

Noktanın ilmine ve Haydar’ın sırrına mazhar olursun. Peygamber [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in sırrı, bâ’nın altındaki o noktadadır.

Onun için o yiğitlerin şâhı: “Ben bâ’nın altında noktayım” diye buyurmuştur. Hem o da yiğitlerin bir nüktesidir.

Çünkü o, Peygamber [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in sırrı olan Hz. Haydar’dır. “Etin etimdir” dersini oku. Delil nasıldır bil.

Aynı zamanda Peygamber hadîsinde: “İlmin Medine kapısı olan Haydar” dedi. İşitmişsin ey yüce dost!

Ey cân! Çünkü o âlemin övüncü ilmin Medine’si olduğu gibi Aliyyü’l-Murtazâ da ona kapı olmuştur.

İlmin ne olduğunu bildin ki zâtın kendisi olduğuna inandın. Bütün varlıklar ondadır. O, her şeyi kuşatmıştır.

O âlemin övüncü ilme Medine olmuştur. Bütün ilmi kuşatarak sevgilinin mazharı görünmüştür.

Çünkü ilim o bilinenin kendisidir. Bütün bilinen şeyler aslında odur. Bütün eşya ona mazhardır. O sultan cümleye göründü.

“Öncekilerin ve sonrakilerin ilmini bildim” diye hadîsinde buyurmuştur. Delilin nasıl olduğunu anlamak için oku.

Medine olduğunu bütün hazretleri toplamasından anla. İcmâl ve tafsil onunla zâhir oldu.

Her ne kadar ismi ümmî olsa da kendisi ana kitap olmuştur. Tafsilatlı bütün kitaplar onunla ortaya gelmiştir.

Ey cân! Aliyyü’l-Murtazâ ilmin kapısı olmuştur. Bu da bir nüktedir, anla ki onda sonsuz sırlar vardır.

Ey yüce cân! Nesnenin kapısını o nesneye parça olmuş görürsün. O nesneye dâhil olmak bil ki o bâ ile istenildi.

Akıllar da o şeyden ayrı olmaz, birleşmişlerdir. “Etin etimdir” sırrını okuyup o sırrın açıkladığını bil.

Mustafa ve Murtaza’nın nûru bil ki vahdetin nûrudur. O nûra erişenler o nûra şahit oldular.

Herkes kapısını bulamadığı için o şehre giremez. Çünkü [sadece] kapıyı bulanların şehre girdiğini görürsün. Şüphe etme.

Ey ihvân! Lâkin kapı veliliktir. Şehre girmek için bir âlettir. O yurtta kim varsa dizilerek kapıdan girer.

Ey yüce cân! Hakikatler hâzinesinin şehri olduğunu bil. Allah’ın mazharı gelmiştir. Mazharı da bil ve şaşır.

Ey cân! Kapıya varmak o şehre vâsıl olmaktır. Şehrin sultanı, o yurdun hâzinesidir.

Ey cân! O kişi [hakîki] akıllara varmıştır. Bakıp şehri görür. O kör kişi ise şehri görmez, o kapıyı bile görmemiştir.

Kapının ismini okur; ancak o kişi kapıyı bilemez. Fakat o ahmâk kapının sûretini tasvir eder.

Câhil olduğu için feyz alamaz. Kapının işini bilemez. Evhâm hayâl etmiştir. [Dolayısıyla] O sevgili ona nasıl görünsün?

Zihninde şekillendirdiği sûret, Hakk’ın sûreti değildir. O sûret, şeytanın sûretidir. Allah bunu kabul etmez.

Ey yüce cânım! Ayrıca o kapıyı mazhara eriştirmezse, o kapıyı ayrı görse hem şehirsiz hem de doğru yoldan sapmış olur.

Onun için Hz. Ali taraftarı olanlar doğru yoldan ayrılmış ve bil ki kâfir olmuşturlar. Onlar kapıyı bilmeyerek “Şehirsiz kapı” demişler.

“Aliyyü’l-Murtazâ ayrıdır, o Allah olmuştur” dediler. [Onu] Tanrılık vasfıyla nitelendirenler şüphesiz kâfir oldular.

“Zâhirde kalanların hepsi zâhire mensuptur” cümlesi de bâtıldır. Aliyyü’l-Murtazâ’nın şânını câhiller bilmez oldular.

O da sûrette kalmıştır. Hakikat sırrını göremez. O mukaddes vech, Hakk’ın sırrına noksan verdi.

O câhil de şehri ayrı görür ve kapıyı bilmez. [Çünkü] Tertemiz içi kirlendi, hatta şeytan oldu.

Biri bâtında biri de zâhirde kalmıştır. Ayrıca sûrete taparak kapıyı görmemiştir. Onların hepsi kördür.

Dolayısıyla mürşidi görmek sâliklere zor olmuştur. Kimi sûrette kalmıştır, kimisi de yoldan sapmıştır.

Sûrette kalan sâlik, mürşidini şekil verilmiş olarak tanıdı. Şeyh şeklini görerek onu mürşit sandı.

Mürşit olan Hakk’ın kendisidir, başkası değil. İşit ey cân! Mürşit sûretiyle göründü. O, Allah’ın nûru olmuştur.

Ey cân! Hakk mürşidi olan kişi peygamberin sûreti, aynı zamanda Aliyyü’l-Murtazâ’nın sırrıdır. Şüphe etme.

O sûret ki insan sûretinde ve sakal olarak göründü. O el ve ayaktan ibâret gördüğü sâlik de hayvandır.

Sûret şeklinde şekillenmiş görünen insan sûretidir. O, sâlike mürşit değil, belki şeytan olur.

Sâliklerin türlü emekler çektiklerini görürsün. Kendi şeyhinin şekli onları yanıltır.

Bazen inkâr ettiler. Çünkü sûrette kalmışlardır. Neden şeyhlerini görmezler? Onların hepsi hayvandır.

Hepsi kovulmuş olarak gelir, onlar sevgiliyi görmemişlerdir. Çünkü sûreti kabul ederler. [Onların] şeyhleri sakaldır.

Bil ki mürşit görüntüsünün ardında Allah’ın nûru vardır. “Oysa Allah, onları arkalarından kuşatmıştır” âyetini oku.

Bu bir melâmet sırrı hem de Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in sırrıdır. Bu sırla mürşit geldi. [Bu sırla] sevgilinin mürşidi bulunur.

Ey yüce sevgili! Aynı zamanda bil ki mürşit dopdolu bir âlemdir. Fakat içten bağlılığı olan tâliplerin nâdir olduğunu işit.

Oğlum! Çünkü İlâhi kapı sâlike mürşittir. Hakikatte olan mürşidin o Allah olduğunu işittin.

Bazı vakitlerde mürşit, taş gibi cansız olan şeydir. Uzağa gitme! Ağaçlar, hayvanlar ve başka ne varsa hepsi mürşit oldu.

Atlar nasıl yük taşıyorlarsa mürşitler de bal arısıdır. “[Onları karada ve denizde] taşıdık” âyetini okursun.

Ve “Rabb’iniz vahyetti” sırrını bildiysen nasıl vahy olduğunu görürsün. O sâdık kişiler irşâd alır.

Çünkü bütün eşyalar Allah’ın kapısı olmuştur. [Onlar] Hz. Hakk’a delildir. Hakikati arayanlar [onlardan] irşâd alır.

Pek çoğu at ve köpekten irşâd aldılar. Nice oluk ve de dişi kedi âriflere irşâd oldu.

Hani o içten bağlılığı olan tâlipler, hani o Hakk’ı bilen sâlikler? Hani o Leylâ’nın Mecnûn’u? Hakk’a asıl âşık olan odur.

Hem âşık hem de mâşuk, o matlûbun tâlibi, hem de o Ahmed ve Mahmud’un hepsi o tek olan sevgilidir.

Güzelliğini ezelde satıp, aşkını alan odur. Pazarlar kılıp hem de aldı. [Sadece] o vardır, arada başkası yoktur.

Kendini ezelde sevdi. Arayıp kendini buldu. Kendi kendine mürşit ve her şeyde eşit olarak göründü.

Her zerreye vechini yaydı. Hem göründü hem de gördü. Bütün eşyada okundu ki herkes [onu] öğrenmiş oldu.

Ayrıca Hz. Ahmed, herkese rahmettir. Arif, haber aldığı nûrunu eşyada belirgin olarak gördü.

Ayrıca Hz. Haydar, sevgilinin ve diyarın sırrıdır. Gaffar’ın mazharı odur. İçenler kevser suyundan içtiler.

Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in maşrıkı odur. Muhammed-i Nûr işrâk eder. Nice sâliklere mürşiddir ki o en büyük yardımcıdır.

Ey Allah’ım! Bizler kimleriz ki “Arifler gördü” dersin. Lütfunun inâyetinin ta kendisinden kendine kendin göründün.

Aynı zamanda kendini bilen sensin. Birsin. Hû sensin. Sevgilinin lisânından: “De ki: “O, Rahmân’dır” dersin.

Sen: “Allah de ve sonra da bırak [onlar boş laflarla oyalanıp dursunlar.] ” diye buyurdun. Bizler kimleriz? Bu gökyüzünde ve yeryüzünde sensiz hiçbir şey yoktur.

Senin vasıflarım anlatanlar kimledir ki onların hepsi sensiz. Nasıl bilsinler ki? Senin bilinen ilim olduğunu bilemezler.

Zikrini ederler. Fakat o hem zikir hem de zikredendir. Kim varsa hepsi zikrolunmuştur. Her şeyi zikreden sensin.

Vasfedenler hâlini anlatır. Sen bütün vasıflardan uzaksın. Mukaddes ve yücesin. O şâm yüce olan sensin.

Ey Allah’ım! “O’na bir küfüv [denk] de olmadı” sın. Herkesin dilinde sen varsın ki söyleyen de sensin.

Seni bilmemek [aslında] bilmektir. Bilmek bilmemek oldu. Cömertliğinden buyurarak “Beni bilmeyen asıl bilendir” dersin.

Kendini keşf ederek, “bilgili” ismini koyarsın. Senden başka âlim yoktur. Bilen de bilinen de sensin.

Fedâi aradan kalktı. Çünkü yoktu ve yok oldu. Gören de görünen de sensin. [Cümleye] insan sûretinde göründün.

Senin vechin, cemâlin ve sırrın Muhammed [salla'llâhü aleyhi ve sellem] dir. Kemâlinle zuhûr ettiğini o âciz [kişi] nasıl bilsin?

Ey Allah’ım! Feyzini bizden kesme. Bütün eşya sana esmâdır. Bir ismin de Fettah’tır. [Bu isminle] bize her kapıyı aç.

Ey Hakk! Zatının hakkı için, ey Hayy! Senin cemalin ve senin ilminin kudreti ey Rabb! Bizi ere bütün kapıları açar.

Ey sevgili! Aşkını yazarken kalemler ikiye ayrıldı. Âşıkların nûru Ahmed’dir. Hepsi nûrların nûrudur.

Bâtın, kimlere bâtın, kimlere zâhir olmuştur? Bâtın, zâhirin aynısıdır. Zâhir, bâtın oldu.

Herkesi herkesten hem arındırır hem de arınırsın. Ey Sübhân! Sen, herkesin benzetmesinden mukaddessin.

Tenzihsin teşbihin kendisisin ve teşbihsin tenzihin kendisisin. Benzetmelerden uzaksın, [aynı zamanda] benzetilensin. Akıllı kimse bunu idrâk edemez.

“Mürşit, dişi kedidir” dedim. Sakın bu söylediğimi önemsememezlik etme.

Bistâmî’nin, Allah sırrını mukaddes ve mübârek eylesin, o sevgilinin ne söylediğini işit.

“Bir gün bir teveccühte dişi kedi gördüm. O miskin, bütün azâsıyla avına tâlip olur” dedi.

O şöyle teveccüh etmişti ki başkasına bakmazdı. İstediği bütün kılları ve yüzü avcının elindeydi.

Ben, avlanmasını engellemek ve yönelişini kesmek için niyet ettim. [Fakat] kesilmedi. Çünkü o, âşıktı.

Onu bu hâlde gördüğüm gibi şaşa kaldım. Bana bir nidâ geldi. Ey yüce dost! O nidânın ne olduğunu işit.

“Ey Bâyezid Bistâmi! Niçin şaşırıp da [ondan] nasip almazsın. Çünkü Allah’ın sırrı odur.”

“Acaba sen kediden daha mı aşağılık mı olursun? Aradığın şey aşağılık mıdır? Kedinin aradığı faredir. Kedinin nasıl bir âşık olduğunu gör.”

“Miskin bütün azâsıyla nasıl da istediğine saldırmıştır. O hayvan, vücûdunun bütün zerresiyle [hedefine] yöneldi.”

“Onun aradığı aşağılıktır, pistir, kıymeti yoktur. Onun gayretini görürsün ki avını avladı. ”

“Ey dost! Senin aradığın sevgili acaba ondan daha mı alçaktır? Ya sen gayretinde acaba ondan da mı alçaksın?”

O seyid Bâyezid Bistâmi bu sesi işittiği gibi bütün azâsına titreme geldi ve susadı.

Gözleri dumanlandı ve sarhoş oldu. Kendinden geçti [ve yine kendine] geldi. Ey ihvân! Onun ne dediğini ve nasıl mürşit olduğunu işit

Dermiş ki: “Şüphesiz pek çok mürşitten doğru yolu gördüm. Fakat o miskin kedi bana en iyi mürşitti.”

Pek çok hayvandan nice doğru yolu görmek buna örnek oldu. Nice sâdık sâlikler [bunları] gördü.

Hepsi Hakk’a baktı. Bütün eşya ona rehber oldu. Çünkü hepsinden [o] göründü. Bütün arifler gördüler.

Gel ey ihvân! Sen sâdıksın. Avının kim olduğunu anla. Allah’tan başkası yoktur. Nasıl olduğunu bil ki alçaklardan olmayasın.

Dünya ve onun içindekiler nedir? Ahiret ve onun içindekiler nedir? Cennet ve hûriler nedir? Hepsi helâk oldu.

Bil ki kutsal sevgilin hem evvel hem de âhirdir. Ondan başkasına bakmak haramdır. Ondan mahrûm olma.

Yine bil ki bazı eserlerde kutsal söz söylerler. Ey sevgili! Mukaddes bir zâtın ne dediğini bil ve işit.

“Rabb’imi at sûretinde gördüm” Bu da bir sırdır. At, Hakk’ın aynası olmuştur. Sakın sen uzaklaşma.

Bazı rivâyet edenler “O, Peygamber [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in sözüdür” dermiş. İşit, sen anlamazsın. [Çünkü] sen câhilsin, o sâdıktır.

Çünkü Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in esrârı mukaddestir. Pirlerin hepsi [o esrârı]           Muhammed salla'llâhü aleyhi ve sellemin meşâlesinden alırlar.

Hayâl ya da hülyâ sanma. Çünkü o hakîki bir görüştür. Arifler, “Rabb’inin [gölgeyi nasıl uzattığını] görmedin mi?” kadehinden içtiler.

Bu bir kadehtir. [Bu kadehi] ilmin Medine’si olan sâki verir. Ey cân! Bu şaraptan içmeyenlerin hepsi kör olmuştur.

O şaraptan içmeyen âşıkların gözleri kadeh olmuştur. Meyhânedeki bütün eşyâ da onun için sâkînin nûrunun kendisidir.

Kadehi kırılsa, meyhane yansa, sakiden başka herkes yine sarhoş olsa da dert değildir.

Ansızın bir yere baksa, baktığı şey kendinden geçer. Haydar’ın kâsesi ölüleri canlandırır.

Bu kadeh herkesi sular. Bütün eşya içki içer. Gökyüzünde ve yeryüzünde olan ne varsa hepsi bu şaraptan sarhoş olur.

Bu mey, hem arşı, hem felekleri hem de kürsîyi döndürdü. Bu meyi o sâki sundu. [O sâkinin] sırrı herkese canandır.

Bu şaraptan meyhanedekiler içti, zâhid ise kaçtı. Bu şarapla zühde mensup kişiler sarhoş olmuş, zâhidlerin hepsi kendinden geçmiştir.

Bu şaraptan kaçarsan bulursun, bu şarabı bulursan ölürsün. Bu şaraptan cehennemin ateşi sönmüştür. Anla.

Hem sana dediğim bu şarap, o günahkârların içtiği şarap değildir. İçip kendilerinden geçtiler. O bir parça şarap buna hayran olur.

Günahkârların içtiği o şarap şüphesiz haram olmuştur. Âşıkların içtiği bu şarap ise farzdır. Sakın şüphe etme.

Sen “Allah evliyâlarına şarap hazırladı” sözünü işittin ve bildin. Bu son hadîsi oku.

Gel ey oğlum! Bunun da bir nükte olduğunu anla ve yine dinle. [Bununla] hemen Hakk’ın feyiz kapısını açarsın. Teşekkür et.

Bizim seyidimiz bil ki Hakk’ın en büyük şeyhidir. O anda Hakk bizi bereketinden mahrum kılmasın.

Muhyiddîn Arabi mukaddes bir sırdır. Ey canımın canı kulak tut, sırların en büyüğü bu sırdır.

Der ki: “Bir gün birden bire ata binmeyi murad ettim. Ancak o at durmayıp, çok hareket ederdi”

Binilmesine razı olmazdı, çünkü o miskin rahatsızdı. “Ey miskin, ey ele geçirilmiş insan!” diye seslendim.

“Seni Allah yaratmıştır. Neden muzdaripsin? Razı olmamakla âsi oldun. İtâat etmek sana farzdır.

Ey ihvân! O hayvanın dile geldiğini ve ne dediğini işit. Der ki: “Evet, itâatler farz olur, buna şüphe etmem.”

Fakat o kimse Rabb’ine bağlıysa hepimiz boyun eğip, secde ederiz. Şüphe etme.

Eğer bir kişi efendisine boyun eğerse o kuldur. Hepimiz boyun eğmişiz, bil ki ele geçirilmiş hayvanlar olduk.

O kul bizim gibi seyidine âsi olursa itâat etmek bize farz olmaz. Çünkü biz âsi oluruz.

Seyid Muhyiddîn: “Benim işittiğim gibi bil. Bende bir isyan olduğunu bilip, şüphe etmem.” der.

O an ben tövbe edip, seyidime geri döndüm. Ey ihvân! O hayvancığın itâat ettiğini işit.

Ey Hakk yolcusu! Gel ve atın nasıl mürşit olduğunu işit. Bu sırrı bilip kâmil insan olasın.

Bütün eşya sanâ itâat etmiştir. Şüphe etme. Fakat Rabb’ine gelip itâat et ve [sakın] âsi olma.

Sana itâat etmek de isyan etmek de şendendir. Sakın sen kendine isyanda bulunma. Arif ol.

Ey cân! Nice evliyaların, arslanların ve yırtıcı kuşların hepsi itâatkâr olmuşlardır.

Bil ki bütün zerreler, gerek felekler, gerek mülkler ve başka ne varsa itâatkârdır. Şüphe etme.

Oğlum! Yine âhlar çıkar, gözler sabah vakti ağlayıp nice kanlar döker. İnsan ne yapsın?

Yok olanlarda ne vardır? Hepimiz kemâlden dolayı hayrân olmuşuz. Yok olanların itâati nasıldır? Hepsi isyankârdır.

Ey dost! İtâatleri secde olsa, ibadetleri hep yapsa, bütün herkes ona itâat etse o tamamen Hakk’ın fazlıdır.

Ey Allah’ım! Sen hepimize rahmetinle nazar et. Hepimiz asi kullarız. Bizleri [kendine] bağlı kıl.

Beden de can da varlığımız da şendendir. Ey Allah’ım! Bizde olan bütün hâller şenindir.

Senin faziletinin cömertliği kusurlarımızı örttü. Gerek dünyada ve gerek ahirette ihsân eyleyen o cömertliktir.

Eğer cömertliğini bütün zerrelerden ve âlemden biraz kesecek olsan hepsi o anda yok olurlar.

“İnsanın üzerinden uzun bir süre geçmedi mi?” [âyetini] hem işittin hem de bildin. Bizi insan olarak sen yarattın.

Yoktuk, yine yo kuz. [Sadece] sen varsın ve yine sensin. Ey sevgili! Sen-ben dediğim tabir bize nisbettir.

Görmenle, işitmenle, hayatla, kudretle ve başka ne varsa hepsini isminle isimlendir. [Çünkü] insanı insan yaptın.

İnsan, zâtının sırrı ve sıfatlarının hepsidir. Evvel ve âhir olan sensin. Sen, yaratanların hayırlısısın.

Sensiz ismimiz de resmimiz de yoktur. Bütün esmâya ad olmuşsun. Her an her şeyden göründün.

Helâk olan ne yapsın? Kendini nerede bulsun? Sensiz nasıl olsun ki yok olan şey zaten var olmaz.

Fakat cömertlik ve faziletin her an eşyanın sırrıdır. Cemâlin, Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in sırrıyla hep övülmeye değer oldu.

Güzelliğini görenler, Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in güzelliğinin sırrını görürler. O, eşyaya rahmettir ki hem şefâat eden hem de şefâat edilen odur.

Ey Allah’ım! Bütün ihvânı hem affet, hem de makbûl et. Sakın bizi kendinden uzaklaştırma. Herkese Rahmân sensin.

İsyanımızı da affedip, vücûdumuzu yok et. Sen herkese rahmet et ki herkes âciz oldu.

Bilenlerin bileni sensin. Allah sensin. Gerek evvel, gerek âhir olsun bütün hamdler her an sanadır.

Fedâ! yokken, cömertlik denizinde kendini buldu. Çünkü olmayan şeylerin hepsi seninle vücûda gelir.

Gel ey sâlik! Biraz sır işittiğin gibi satırlara gelen esrârın değerini de anla.

Yüce kutsal makâmdan gelirsin. Şüphelenme. Bilen de bilinen de odur. Devrân eden odur.

O Haydarı Kerrâr neden “Mutlak nokta oldum dememiştir de bâ’nın altı oldum” diye buyurmuştur?

Bâ’nın altı ile nüktesini bağlamıştır. Esrarında sonsuz olan bir nükteyi derim. Anla.

Ey cân! Bildiğin gibi bâ Muhammed [salla'llâhü aleyhi ve sellem]in sırrıdır. O evvel olan akıl her şeye hemdir.

Kerrar, Allah onun yüzünü mükerrem kılsın, akl-ı külle birlikte meydana çıkmıştır. Hakîki sır böyledir.

Onun için hazrete, Hz. Haydar’dan daha yakın [kimse] olmaz. Büyük ruhuyla her an bulundu ve zâhir oldu.

O “ [Kuluna] vahyettiğini [vahyetti.]” sırrını işitip, ne olduğunu anla. Doğruluğu belli olmuş gerçek sözleri herkes şâhit olarak gördü.

O Hz. Ahmed, ona her an yüz binlerce salât olsun, der ki: “Bir oğlum sultanların sultanıdır”

Aliyyü’l-Murtazâ gizlice tüm enbiyâ ile bütün eserlerde gelip benimle zâhir olmuştur.

O sultan açıkça: “Hz. Ahmed’le geldi” dedi. Sakın sen gaflete düşme. Çünkü herkese açık bir şekilde geldi.

Çünkü nokta bâ’nın altındadır, bâ ile bin harf görürsün. Her ne kadar görünüşte iki olsa da sevgilinin noktası hep birdir.

Nokta bâ’yı bildirdiği gibi, bâ’nın altında olmuştur. Eğer nokta görünmezse o bâ nasıl okunur?

Bil ki bâtın olan bâ’dır. Görünen noktanın sûretidir. Onunla harflerin hepsi sevgiliyi bulurlar.

Fakat harflerin sûreti noktayı gizli yapar. Noktayı bazen eğri hem de kavisli görürsün.

Bazen de sûrette doğrulukla göründü. Elif’i de lâm’la lâ olarak okursun.

Ey cân! İki elifin birleşmesiyle lâm-elif’i görürsün. Ey ihvân! Birazcık eğrilikle lâm-elif okunur.

Bir mim de görünüşte köklülükle zâhirdir. O mim, nakış sûretinde Hû şeklinde göründü.

Bâtının noktasını gördün. Pek çok elif nakşolur. Diğer bir nakış ise âhirde eğri olarak görünür.

Lâm ismi çok az eğrilerek birleşir. Lâ sûretinde olunur, hem köklü mim gelir.

Sen lâ’nın içinde yer almış bir “elem”      okursun.       Bu, Muhammed [salla'llâhü aleyhi ve sellem] in keşf ettiği ayrıntılı bir sırdır.

Onun için en büyük sultan “Nebilerin      sonuncusudur” sözünde zuhûr etti. Kurân “elem” okusun.

“O kitap [Kuran]; onda asla şüphe yoktur” der, anla. Oğlum, sakın şüphe etme ki en mükemmel insan odur.

Fakat Allah’tan sakınanlar hakikati korudular. Onlar gerçekten [hakikati] bildiler. Onlara o sır delildir.

Aynı zamanda onlar o mutlak bilinmeyene imân ettiler. O birliğin bilinmemesi herkese gizlenmiştir.

Bil ki o gizli olanların en gizlisidir. Hem herkes onda helâk olmuştur. O bir zâtın bahsidir ki bilinmeyen onda nisb ettir.

Çünkü bütün vasıflarda ve esmâda bağlılık kabul etmez. O çok şanlı [Allah] aynı zamanda akıl ve hayâllerin hepsinden mukaddestir.

Bağlantılardan ve her şeyden mutlaktır. Aynı zamanda başıboşluktan da mutlaktır. O bütün bağlantılarda açıkça göründü. Onda noksanlık yoktur.

İlimle malûm, cahillikle meçhûl olmadı. O, zâtın hakikatidir ki insan [bunu] idrâk edemez.

Sultan: “Allah vardı ve O’nunla beraber başka hiçbir şey yoktu” der, işit. İçindeki hadîste de “Şu an dahi öyledir” der.

Pek çok akıl fehmeder ki akılların hepsi yeni ortaya çıkmıştır. Yeni ortaya çıkan şeylerin hepsi helâktır. Helâk olan [bunu] anlayamaz.

Bu makam, tafsilin kendisidir ve tafsil, icmâlin kendisidir. Ey dost! İcmâli de tafsili de işit.

Bu, ancak bize nisbet olur, bak ki insandan başkası yoktur. Hakk’ın kendisi eşya olur. Gözlerde âşikâr olan hep odur.

Bâtınsız bâtın, zâhirsiz zâhir ve evvelsiz evveldir. Allah’tan başka sevgili yoktur.

Kesret Hû ile Hakk’tır. Hem halk olan da odur. Tenzih edilmekten münezzehtir. Ona hiç esmâ söylenmez.

Bu makâmın sahibi Ahmed’dir. Bu makâmda zahmet gider. Bu makâm rahmetin kendisidir. Sevgilinin noktası budur.

“Daha yakın durur” sırrı hem yokluğu hem de gölgesidir. Bu makâm parlayan bir incidir. En mükemmel insan odur.

En mükemmel insan odur. 0, yükselme ve alçalmayla dünyayı hatmetti. Hem de iki kavis arasındaki mesafeyi buldu.

Hakk’ın zuhûruyla geldi ve sırrı Ahmed’i buldu. Rahmân’ın sûreti, maddî bir nûr olarak göründü.

Ayna gölgesini giderdi, birlikle beraber nokta doldu. Hayalî çizgi aradan kalktı ve o, merkez oldu.

Mükemmel olgunluğunu buldu. Sarhoşluğunu gidererek, kendine geldi. Muhammed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in nûruyla doldu. Ahmed’e vâris olan odur.

Onun işaretini İhlas sûresi verir. “O Allah birdir, diye söyle ki [onun] sana ihsân olan sırrını anlarsın” dermiş.

Mirasçılar ve miraslar Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in makâmına mahsustur. Onlar doğal olarak [bu makâma] varırlar. Çünkü onlar miras buldular.

Bu bir zevktir, İlâhî faziletinden cömertliğini verir. O zât bu yerde herkese ayân olur.

Bunun vasfından diller âciz olduğu için bunu târif edemezler. Ey sevgili! Hakîkati araştıranların       “Allah’tan uzaklaşmak” dediğini işit.

“Allah’la birlikte sefere çıkmak” hem de “Allah’ta Allah’la fâni olmak” [Bunlar] Muhammed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in makâmlarıdır. Mürşit sana [bu makâmları] gösterdi.

Ey sâlik! Gel ve Ali’nin sırrını yine dinle. Âlemin övüncü [onun] hakkında ne buyurmuştur anla.

Allah’ın Resûlü: “Ey Ali! Sen, bana Harun’un Mûsa’ya olan yakınlığı mesafesindesin. Sen çok şanlısın” diye buyurmuştur.

O ulu sultan: “Fakat benden sonra gerek nebi   gerekse peygamber olarak kimse gelmez” demiştir.

Bu, mukaddes bir sözdür. Sonsuz olan esrarında akıllar âciz olmuştur. Ey ihvân! Bu nükteyi işit.

Peygamberliğin övüncü gerek zâhir gerekse bâtınla herkese rahmet olarak gelmiştir. Kurân ona delil olur.

Ey cân! Fakat o zaman o meydana gelmişti. Bilesin ki câhiliye dönemiydi ve kavminin hepsi müşrikti.

Onun için o şanlı nebî, o câhil kavmine merhamet ederek zuhûr etti ve şeriatı meydana çıkardı.

[Onları] zâhirle görevlendirdi, o kavim onun emrini aldı. [Çünkü] câhil Araplar’ın çoğu müşrik olmuştu.

İçlerinin temizlenmesine meyilli değillerdi. Onun için âlemin övüncü onları zâhirle görevlendirdi.

Bâtının esrârına üstü kapalı olarak, zâhire ise açıkça dâvet etti. Şüphe etme.

Ey sevgili! Onun için Allah Resûlü herkesin tevhit kelimesini söylemesini buyurdu.

Yani, tevhid zikrini diliyle söylerse o        kişi şüphesiz müslümandır.          O sevgili böyle derdi.

Ey ihvân! “Tevhit kelimesini söyleyen gerek malıyla gerek canıyla masûm olmuştur” diye buyurmuştur.

“Aynı zamanda o kimsenin hesabı Allah katindadır. O müslümanın kalbinin bahsini yapmak câiz değildir” demiştir.

Onun için pek çok münafık o saadet meclisinde bulunup, geri çevrilmezlerdi. O sevgili [onları] kabul ederdi.

Bu da Hakk’ın bir rahmetidir. Bu da Allah’ın bir ihsanıdır. Muhammed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in dini Allah’ın rahmetine kavuşmuş olanlara yayıldı.

Kemâlini bulduğu gibi hepsi zâhirle olmuştur. Hepsi şeriatı bildi. O kavmin hepsi âlim oldu.

Yani zâhiri şeriat açıklanarak yayılıp geldi. Ey cân! Aliyyü’l- Murtazâ nice esrâr getirdi.

Çünkü şeriat esrârını yaymakla görevlenmişti. O sevgili açıkça bâtının yayılması için görevliydi.

Ve o zât üstü kapalı olarak da zâhiri yaymakla görevliydi. Şüphe etme. Bu da Allah’ın bir rahmetidir.

Ey canım! Bilesin ki Aliyyü’l- Murtaza nebi olmadı. Fakat Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in özelliği velîlerin sonuncusu olmasıdır.

İlim şehrinin kapısına hakîkat mazharı olmuştur. Besmelenin sırrı odur. Ey ihvân! O sırrı okudun.

Onun için bütün esrâr, alâ ve alçak olan ne varsa hepsi ondan gelir. Herkese sevgili olan odur.

Onun “Ben Allah’ın kelâmıyım” sözünü işittin. “Bâ ta” sözünü de dermiş. Bütün esrâr onda gizlendi.

Onun için Hz. Ahmed, Ali’ye nisbet ederek “Yiğitlerin şâhı olan sen, bana Hârun yakınlığındasın” dedi.

Bâ’nın altında olan noktanın Murtazâ olduğunu bildin. Ey sevgili! Zikredilen sözü Ahmed de tasdikledi.

Çünkü o Mûsa yakınlığında oldu. Bunu sen de bildin. O esrârı yaymakla görevli olan Ali’dir. Şüphe etme.

Fakat sûret ehli zâhirde kalanlardır. Kalpleri kör olmuştur. Onların hepsi imânsızdır.

Onlar velilik makâmlarından hiç bir şey alamazlar. Hepsi Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in rûhani nûrundan çıkarılmıştır.

Onlar, münâfıklar gibi “Lâ ilâ” ile tevhit ederler. Tevhidin sırrını bilmezler. [Çünkü] onlar hayvandır.

Hepsi, boş söz konuşup dedikoduya dalmıştır. Hemen Biz bulduk” diyerek mümin oldular.

Onlar kabuk ehlidir. Cevizin kabuğunu derler. [Çünkü] onlar cevizin özünü bulmadılar. Hepsini insan zannederler.

Ey cân! Çünkü tevhit dört kısım üzre olmuştur. [Onların] ikisi kabuk, ancak diğer ikisi özdür.

Bundan dolayı kabuk iki tanedir. Biri yeşil kabuktur. Altında da bir tane beyaz kabuk vardır.

Ey cân! O yeşil kabuk pistir. Bir işe yaramaz. Ne yiyecek oldu, ne de yenilebilir. Ateşe atarsın.

Ey yüce sevgili! Eğer [o kabuğu] koyarsan ateşi söndürür. O, yerde olduğu zaman olur. O yeri bilen olmaz.

Yani o bir işe yaramaz. Ateşte tutuşup yanmaz. Bir köşede hemencecik çürür. Taklidin örneği budur.

Ey cân! Talitçi eğer boş sözle tevhit ederse tevhidi kabuktur. O câhil, [tevhidin] mânasından habersizdir.

O tevhidin kabuğu nedir? Tevhit sözünü Lâ ilâ ile tevhit eder. İnan ki [bunun] mânası yoktur.

Hem mânasını tasdik etmemiştir, hem de yüzeysel söyler. Bilinmeyen mâna, o yeşil kabuktur.

Fakat yeşil kabuğun iç kabuğu koruduğunu bil. O tevhit, kabuktur. Şüphe etme ve inan.

Sahibini korur. Onun kanı haram olmuştur. Şeriatta da malı haramdır. Sakın şüphe etme.

Onun için münâfıklardır. Şeriatta reddedilmezler. Eğer ölürlerse Müslüman kabrinde gömülürler.

Zîra hakikat olursa onların hepsi kâfirdir. Sen şüphe etme. O Kurân sana şahittir.

O beyaz kabuk nedir, bil ve sırrını anla. O taklitçinin Lâ ilâ ile tevhit etmesidir.

Mânasını tasdik ve tasavvur eder. Ancak onun sırrını elde edememiş, görememiştir.

Ey cân! Çünkü bu tevhidin sahibi tasdiklenmiştir. Eğer tevhidinde sabitse canını ateşten kurtarır.

Fakat o taklit edip durursa bil ki [ondan] korkulur. Çünkü o taklitçi olmuştur. Hem bir şeye karar veremeyen de odur.

Azıcık kuruntu, şüphe, tereddüt ve zanla tevhidi gider, hiç kalmaz. Taklitçinin işi pek yamandır.

Gel ey sâlik! Benden tevhidin özü nedir, o öze ulaşanlar kimlerdir ve hâlleri nasıldır, diye [sözler] işit.

Bil ki o öz, beyaz kabuğa bitişmiştir.      Kabuğuna ulaşmaktan maksat öze ulaşmaktır.

Çünkü o mazlûm, yalan sözlerle avunmuş ve mazûr olmuştur. Aynı zamanda bedene gıda olmuş ve ruhça yalan sözlerle avunmuştur.

Putun kabuğu hem latif, hem yumuşaktır. Katılaşmadı. İkinci kabuğun katı olduğunu öğrendin.

Bundan dolayı taklit imânı katı inanç sahiplerinin hâli olmuştur. Onların hepsinin taklitçi olduğuna şüphe etme.

Onların hepsi taşlaştı. İnanç üzeredirler. Kendilerine delil gösterilse de bağlılıklarından vazgeçmediler.

Ey sevgili! Çünkü delille anlamak da düşünceyi bir nevi katılaştırmaktır. O inanca bağlı olanlar da akıllarının söylediklerinde kalırlar.

Ya teşbihle sınırlayan ya da tenzihle bağlayandır. Onların hepsi donuklaşmıştır. Beyaz kabuğun örneği işte budur.

Lâkin öz olan tevhit, görülen tevhittir. O, keşfedildiği zaman olur. Ey dost! [Onlar] onu zevkle bildiler.

Gerek cismâni olarak gerek rûhâni         olarak lezzet bulmuşlardır. Hakikatin gülbahçesinde hepsi [ondan] lezzet almıştır.

Onlar nereye baksa her şeyi görürler. O çok şanlı [Allah] cemâlini göstererek onlara âşikâr olmuştur.

Bütün cemâl ehli bast ehli olmuştur. Onun yüzlerini görenler halka onun yüzünün güzelliğini anlatmışlardır.

Özleri akik taşı gibi olmuştur. Kanlı gözyaşlarına mazhardırlar. Onlar dalgalansalar, ondan cevherler gelir.

Onlar bir nefes verse nice ölüler dirilir. Kendilerine ölümün geldiği nice kimselere İsâ olmuşlardır.

Çünkü onlar öz olmuşlar ve mülâyimleşmişlerdir.        O şâhitlerin hepsi Mahmûd’un ahlâkıyla ahlâklanmışlardır.

Bâtınları öz olduğu gibi eşyanın özünü de bulurlar. O akıllı kişiler varlık kitabını okurlar.

Cevizin özünün dört kısma ayrıldığını görürsün. O kabuk da az miktarda aralarında yer alır.

Kabuklar aralanarak özü dört kısma bölmüştür. Onlar arada olmasalar [cevizin] içi bölünmüş olmazdı.

Ey cân! Onun için “Hakk’ın ilmi dört tane oldu” derler. Biri şeriat biri de tarikattır.

Biri hakikat biri de mârifettir. Lâkin her biri özdür. Akıllar bunu taksim etti.

Çünkü özün içinde olan o kabuklar özü dörde böldüler. O ikinci kabuktan sabit olarak farkı gösterirler.

Onu taksim eden ona bitişmiştir ve taksim eyleyen odur. Ancak bütün insanların hepsi tek bir öz olur.

Sen ârifsin ki kabuğu kırmadan [özü] bulmak, o özün zevkini almak imkânsız olur.

Ey cânım! Donukluk, [onun] taklit olduğuna işârettir. Donukluk ehlinin amacı hakikati kırmak oldu.

Gerek tenzih, gerekse teşbih aklın tahmini oldu. Onlar Hakk’ı sınırlarlar. Muhakkıklar böyledirler.

Tecelliler onu kırar ve tek olan ayân olur. Pek çok giysiyle görünür. Fakat o sevgili [aslında] birdir.

Arif donuklaşmaz. Bütün zerrelerde o vechi görür. O sevgili ona teşbih ve tenzihle görünür.

Kabuklar, öze dâhil olarak özü bölmüşlerdir. Kuruntu ve hissiyat odur ki [gerçek] yanıltan asıl onlardır.

Çünkü çoğu insan, vücut tek iken Hakk’a kesret vererek “Vücûdumuz iki tanedir” demiştir.

O evhâm, his ve tahminlerin yanıltması budur ki Hakk’ın vücûdu tek iken ona çokluk verdiler.

Ey cân! Hakk’ın vücûdu olup, akıl ve evhâm kabuğuyla onu bölümlere ayırırlar. Donukluk ehli işte böyledir.

Ey cân! Müşâhede ehli aynı zamanda öz ehli olanlardır. Görülenin görülmesi şühûd ehlinin hâlidir.

Çünkü şâhit, müşâhede eder ve görüleni ister. Hepsi gölge ehli olmuştur. Gölgelerin hepsi onlara birer kabuktur.

Fakat temyiz ehli gölgeleri atıp, aradaki kabukları temizleyerek özü buldu.

Ve vahdeti bulup, onu seyretmeye nâil oldularsa da azıcık temyiz ederler. Şüphe etme.

Bilesin ki onların makâmı vahdeti seyretmektir. Onlara kesret yoktur. Çünkü olar [vahdeti] görenlerdir.

Fakat onlar kendisine ulaşılanla birlikte olmadılar. Ey cân! Asıl tevhid, bu yüce meşreptir.

Asıl tevhide varanlar [gerçek] mutlak olmuşlardır. Muhammed salla'llâhü aleyhi ve sellem, bütün temyiz ve nisbetlerden mukaddestir.

Ey cân! Onların makâmı ahadiyetü’l-ayndır. Onlarda gölge olmaz. Çünkü onlar aslın kendisidir.

Ey cân! Fakat onların makâmları seyretmek olmuştur. Onlar, seyredilenin birliğinde gölge olmuştur.

Yüzünde ince bir perde ile cevizin özünü görürsün. Şühûd ehlinin perdesi o özü kuşatmıştır.

Eğer o perde yırtılırsa ince öz üzerine çıkar. Özün kendisi onlara vâsıl olur ve gölgelerin hepsi kalkar.

Nitekim lübbün kendisi olan o muhakkıklar      Muhammed salla'llâhü aleyhi ve sellem ümmetinden olanlardır. Onlar onun aynısı oldular.

Onların makâmı özün özü olmuştur. Bundan şüphe etme. İçi cevizin sırrı olan yağdır. [O yağ] onlara imândır.

İlk öze ve onun sırrına bulaşmışlardır. Onlar hepsinden geldiler. Çünkü Allah’ın birliğine inananlar bunlardır.

Ey cân! Bu tevhit zevktir. Vahdetin kendisidir. O vahdet kesrette olsa bile kesret onun kendisidir.

Sen, bu vahdet ehlini bil. Onların hepsi muhakkiktir. Eşyanın hakikatini bilirler. [Zaten] onların hepsi zâta geldi.

Onların sırlarını yazamam, çünkü o bir sondur. Ey dost! Onlar mutlak meçhuldürler.

Bilinmezler.

Ey sâlik gel! Duyup, okuyup sırlarını öğrendin. Bütün tevhit çeşitlerinin hayranı oldun.

Hemen o en kutsal bağışlayıcı sana yardım etsin. Yüce maksadını bulup, hakikat ehli olasın.

Kendi birliğine varasın ki seni kabuklardan, taklitten ve ona bağlanmaktan korusun.

Koruyanların en hayırlısı odur.

Sonsuz tevhit ilmi gelmiştir. Sakın gafil olma. Dalgıç olup gece gündüz tevhit denizinde çalış.

Zîrâ Hakk’ın bir olduğunu bildin. Ona ortak olmak mümkün değil. Çünkü [hiçbir şey ona] ortak olamaz. İnsanın tevhidi nasıldır?

Hakk, zâtında vahittir. Birdir. Mutlak odur. O, başkasının tevhidinden münezzehtir.

Rahmân odur.

Bütün hazretlerde o birdir. Bütün nisbetlerden mukaddestir. Gerek aklî gerek hissî olarak bütün hazretlerde görünür.

Fakat evhama kapılanlar kesrette kuruntuya düştü. Vücûda ortak oldu. Onun için tevhit geldi.

Çünkü tevhit, hakikatin kendisinde şirkin kendisi oldu. Hem tevhid eden hem tevhid edilen tevhitten ayân olarak gelir.

Çünkü bil ki tevhit sözü ikilikle nisbet olur. Böyle olduğunu bildiğin gibi şüphe etme. [Aksi takdirde] şirke düşersin.

Onun için hakikat ehlinin “Bir kimse Hakk’ın tevhidini yapamazsa o müşrik olmuştur” dediğini bil.

Sen “Allah [kendisinden başka tanrı olmadığına] şahittir” [âyetini] okudun. Hakk kendine şâhittir. Bir olduğunu zaten bilir. Gören de görülen de odur.

Tevhid olan Lâ ilâ kendisiyle ispatlanmıştır. Kendisinin ispatı yine kendisidir. Tek ve Rahmân olan odur.

Velâkin mutlak vahdetin, zâtın kendisi olduğunu bildin. O, mertebelerde zuhûr etti. Açıkça belli olan kendisidir.

Görünüşte kesret olarak görünür. O kesretin bâtını ise vahdettir. Bütün esmâ ona geri döner. Sırların sırrı o sırdır.

Mertebelerin bâtını Hakk olsa da zâhiri halkdır. O halk da hakikatin kendisinde irfân bilir. Başkası bilmez.

Çünkü sen mürşidi bulup onun telkinini aldın. “Kim [kendini] bilirse [Rabb’ini bilir.]” dersinden zevklerin tadını aldın.

Nefs nedir? Rab nedir? Mirât nedir? Sûret nedir? Hakk ve Muhammed [salla'llâhü aleyhi ve sellem] nedir? [Bunların] hepsi sana açıkça göründü.

Bazen zâhir olarak göründün, bazen bâtın olarak bulundun. Bazen de zâhir ve bâtınla sevgilinin yüzü olarak göründün.

Evvel ve âhir, hem de zâhir ve bâtını okudun. [Hakikat] sensin. Şüphe etme ki [bu hakikati] yolculukla iyice öğrendin.

Allah’a doğru seyriyle gittin. Böylece Allah için seyrine vardın. Allah’la beraber seyrinde ise vech-i Rahmân’ı gördün.

Hakk ile halkı bilip halk ile Hakk’ı buldun. Hakk ile halk oldun. Allah’ın sırrı sensin.

Kendini nokta olarak gördün. Bütün harflerle zâhir oldun. Hem kelimelerde hem de mânalarda belli olan sensin.

Sen-ben defterini silip bütün harfleri ortadan kaldırdın. Sana nisbet edilen her şeyden mukaddessin. Sevgilinin noktası yine sensin.

Bütün esmâ ile okunup, bütün gözlerle göründün. Bütün ilimlerle bilindin. Devreden sensin.

Arşa bakan seni gördü. Kürsîde olan da sensin. Ey yüce sultan! Bütün felekler seninle döner.

Ey sevgili! Felekler, dört unsur, bitkiler ve hayvanların hepsi ancak seninle olur.

Sen bu denilen sırsın, bunlarda o sır sensin. “Biz” tâbiri geldi. Ona Kurân dedi.

“Ben şenim” gelmiştir. Bil ki o, zâtın ismidir. Zamirlerin hepsi esmâdır. Allah hepsine müsemmâdır.

Bazen zâhir, bazen bâtın olan o sevgilinin vechi mukaddestir. Tecelli ettiği an âşıklara hata gelir.

“Sen” zâhir olur ki onda bâtın olan “ben”dir. “Ben”de “sen” zâhirdir. O “ben” diye söyleyen Rahmân’dır.

Hem “Ben Allah’ım” sırrı geldi. Hem de Mûsa bunu ağaçtan duydu. Muhammed [salla'llâhü aleyhi ve sellem]’e lisan oldu. Sen Kurân oku.

Sen “Kim beni görürse” hem de “[Ey Muhammed], attığın zaman sen atmadın” sırrını işittin. “[Nereye dönerseniz] Allah’ın yüzü [zâtı] oradadır” [âyetini] okuyup delilin nasıl olduğunu gördün.

Önce nokta olduğunu bildin. [Sonra] bâ’yı altında gördün. O sultan sana mükemmel besmele sırrında göründü.

O, bütün mülkün Adem’i secde ettiği sırdır. Hepsi secde eden oldular. Devreden o sırdır.

Tûfan üzerinde Nûh gelirken imân edenleri koruyan o sırdır. Duâlar kabul olmuş, onlara boğulmak isabet etmemiştir.

Kurân: “Onun cömertliğine sır olan o gemidir. Kararını verip hem de tutmuştur. Suları teskin eden o sırdır” dedi.

Nemrûd’un ateşi o sırdır ki o ateşi hazreti İbrahim söndürdü. Ateş gül bahçesine döndü ve Rahmân’ın Halil’i onda zevk buldu.

Mûsa’nın âsası o sırdır ki onun büyük bir ejderha olduğunu duydun. Firavun’un hilesini yuttuğuna inan.

Bütün sihirbazları Firavun’un toplaması o sırdır. Mûsa’ya biraz korku gelince o sihirbazlar imân ettiler.

Yûsuf’un yüzü o sırdır. Çünkü tecelli ettiği anda “O insanoğlu değil, Rahmân’ın meleğidir” dediler.

Yakûb’a ilham veren müjdeci o sırdır. Gömleğinden Yakûb’un gözleri açıldı. Kurân’da okudun.

Hz. Yakûb’un Yûsuf’u araması o sırdır. Onunla Yûsuf’u gördü. Sırlara sır olan o sırdır.

Ayrıca İsâ’nın sofrası İsrâil oğullarına indi. İhsan eylediği o sırdır. Hepsi [bunu] açıkça gördü.

İsâ’nın nefesi o sırdır. Pek çok kör ve hasta onunla iyileşti, kuşlar da o nefesle uçtular.

Ölülere can vererek, eşyayı dirilten o sırdır. Hem sözünün izni odur, onunla izin buldular.

O bütün varlıklar da bir sırdır. Aynı zamanda gelmiş geçmiş bütün zamanlarda gördüğün şeylerden farklıdır.

Ahmed-i Muhtar salla'llâhü aleyhi ve sellem, o sırdır. O, peygamberlere sultan olarak geldi. Bütün peygamberlere tâbi olup hepsine esas olan odur.

Hepsi ona birer daldır. Çünkü o sır Ahmed’dir. O, gece vakti “Sultanlara sultan olan odur” diye buyurdu.

Ona tâbi olan âlimler, beni İsrail oğullarının nebisi gibi olmuştur. İşittin ki sana mürşit odur.

O bilgili ârif de ona mirasçı olmuş ve peygamberlik makâmında gelmiştir. Şüphe etme.

O sırla hepimiz mertebelerde bulunup, mertebe bulduk. [Mertebe] bulanlar aslına vardı. Sevgilinin hâli o sırdır.

Mustafa’nın akrabaları ve ashâbı o sırdır. Hepsi her an ona uyarak zâhir oldular.

[O], peygamberlere peygamber olmaktan çekinerek geldi. Son [peygamber] odur. Bu, Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in en kutsal sırrıdır. Bu sır devrân eder.

O sırla Sıddık Ekber nicemizi katletti. O sırla Hz. Ömer’in nasıl haber verdiğini işittin.

O zât Sâriye’ye uzaktan tenbih ederek “Dağa sığın” dedi. [Böylece] Sâriye îkâz oldu.

O sırla Sâriye, Ömer’in sesini duyarak [onun söylediğini] bildi. O sırla Hz. Fâruk düşmanını gördü.

Aynı zamanda o sırla Hz. Osman Kurân okurdu. O zât dikkat etmeyince, düşmanından dolayı şehit oldu.

O sırla Hz. Haydar tevhid ilmiyle mazhar olmuştur. Hz. Muhtar, vasiyetle Allah’ın aslanı olarak kalmıştır.

O sırla diğer ashâbın hepsine yıldız olarak geldi. Her biri [ona] tâbi olsa, tâbi olanların hepsi hidâyet bulur.

O sırrı taşıyan veliler yaklaşmışlar ve onun kardeşi olmakla müjdelenmişlerdir.

Bütün azâlar, zâhir ve bâtın ne varsa o sırdır. Onlar hizmetlerini ederek, yolculuklarını tamamlarlar.

Gören o gözler sırdır, hem sözler söyler hem de işitir. Pek çok hazretler âlemlerde nice işlerle uğraşır.

O sırla işiten kulaklar, konuşan ve bakan olmuştur. Pek çok eşyada bâtın olurken aynı zamanda zâhir olmuştur.

O konuşan insanın dili, o sırla gördü hem de duydu. Nice yerde zuhûr ederek nice kuvvetle zâhir oldu.

Buna kıyas olarak nice hâlleri, kuvvetleri, zâhiri, bâtını ve birbirlerine hizmet etmeyi eşit görmeleri bir sırdır.

Esmâ-i Hüsnâ bu sırdır. Evvel mertebede anahtarlar evvelin aynısıdır. O, zâtda ayân oldu.

Aynı zamanda zâta şüûnâtdır. İkinci mertebede gelir. O [mertebe] Hakk’ın ahvâlidir. Bil ki esmâ onda gizlidir.

Mutlak zâtın birliği Hakk’ın ilk tecellisi, Ahmed ve ehadin birleşmesinin sırlara sırdır.

Noktanın çoğaldığı o sırdır. Gerek arşa, gerek ferşe her şeye delil olan o sırdır.

Sadece o sır vardır. Evveli ve âhiri yoktur. Bütün evvel ve âhirlerin hepsi o sırda birdir.

Bağlanmak nesep yoluyla, kardeşlik ise nefis yoluyladır.

Kesretteki o vâhid, vahdetteki o kesret nedir? O kesret vahdetin kendisidir. Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in sırrı o bir araya getirmedir.

O en kutsal zâtın sırrı akıl ve evhâmların toplamıdır. Münezzeh ve mukaddestir. O Sübhân’ın vechi odur.

Sen akıl, kuruntu ve resmî ilimle o sırrı alamazsın. Sakın kendini bunlarla oyalama.

Aklî araştırmalar ve felsefe seni o sırdan uzaklaştırır. Sakın sen [bu sebepten dolayı] mahcûb olma.

Akıllıların ayrılığa düştüklerini görürsün. [Onlar] pek çok mezhepte göründüler. Onların hepsi dedikoducudur.

Çünkü onların çoğunun evham ve tahminlerden geldiğini bildin. Hatâdan hâlî olmazlar. Onlar doğruluktan ayrılmış bir ashaptır.

Övünçlü Râzi’yi işittin. O, kelâm ehline reis olmuştur. Onun kıssasını işit ve inan.

Bir öğrenci bir gün onun meclisine gitmişti. Meğer hoca Râzi o susuzun ağladığını görürmüş.

Derdi ki: “Bana yazıklar olsun! Ömrüm boşa gitti. Hakikatten harman oldum ve dedikodularda kaldım.

Öğrenci, “Vay bana” diye söylenirken o bilgili hoca bunu görüp mahzûn oldu ve “Ey insan!” dedi.

“Sebep nedir, ne oldu da sen ağlıyorsun? Bana bildir. Ey sultan! Dertlere derman sensin. Neden ağlıyorsun?”

Öğrenci: “En büyük dert bende var. Çünkü [bunca sene] ömrümü boşa harcadım. Dermanım nedir, bilmem” diye söyledi.

Çünkü ben bir meselede nice delillerle [savunduğumu] ispat etmiştim ve güyâ meseleyi sağlam bilmiştim.

O mesele, otuz seneden fazla araştırılırken pek çok muhaliflerimi reddettim.

O hakikat meselesinde pek çok araştırmayı geciktirerek güyâ bunun doğru olduğunu zannettim ve tam tersini doğru bildim.

Yüce öğrenci yine “Ben nasıl üzülmeyeyim? Onda pek çok meseleler ve pek çok hatalar var” dermiş.

Güyâ ben [bu meseleyi] birçok delille inceleyip doğruluğunu araştırdım. Fakat “Hakikat nedir? diye asla bilmiyormuşum.

Çok zamandan sonra caiz olan şeyin [aslında] gerçeğin zıddı olduğunu bildim. O meseleler bende delille şüphesiz görünsün.

Onun için sana “Ömrümü boşa harcadım”dedim. Dedikodularda      hakikati bilemem.

Yüce imam Râzi’den [bu sözleri] işittin. Nice resmî ilimle hakikate varılmayacağını tenbih et ve buna inan.

Hemen sen seyr i sülûkla hakîki ilimler için çalış. Vâris,

Muhammed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in meşalesinden o ilmi aldı.

Aynı zamanda Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in bir mazharı hakîki ilme vâristir. Onu kendine mürşit et. Hakîki ilmi bulursun.

Mürşit nedir? Tahkik nedir? Seyr nedir? Sülük nedir? [Onun] ayrıntılı zikri ileri geçmiştir. Ey yüce ihvân! Hemen çalış.

Ey          Allah’ım!        Sen cömertliğinden ve faziletinden bize yardım et. Ahmed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in yolundan  bizi     sakın uzaklaştırma.

O en kutsal mürşidin nûru eşyayı aydınlatıp, o en kutsal nûr her parladığında gözünü [ondan] ayırma.

İmâmda ve de [onun] arkasında, sağda ve solda, yukarda ve de aşağıda her an bütün yönlerde kıl.

Aynı zamanda vücûdumuzun her zerresini o en kutsal nûrla münevver ve mukaddes kıl ki Rahmân’ın rahmeti budur.

Gözümüzle baksak, hem bakış hem de gözümüz odur. Gözümüzü kapasak o şanı yüce olan yine görünür.

Eğer bir şey işitsen, işittiğini işiten odur. İşitmezsen yine odur. Çünkü Settâr ve Mennân odur.

Gözlere görünür, fakat o görünürken gözler gider. Kendini gören o mahcûbtur. Bütün âşıklar ona hayrandır.

Bu bir melâmet sırrıdır. Melâmîlere de şandır. Bu sırrı keşfeden ârif, [onu] her zerrede ayân görür.

Gel ey sâlik! Sakın gece gündüz vaktini boşa harcama. Geçen takrirleri gözetirsen Allah’ı ve onun yolunu bulursun.

Güzelce ettiğim takrirleri kulak tutup anla. [Bu] İlâhi bir galibiyettir. Gözün varsa görürsün.

Hakikati meydana çıkaran Hakk mürşididir. Eğer sen itâat edersen o sana kâfi gelir. Ancak başkası sana harâm olur.

Esrâr nedir? Melâmet nedir? Melâmet ehli kimdir? Seyr-i sülük nedir? İnsan ona nasıl varır?

Pek çok ilim ve edep hem de pek çok hakikat ve sır bulursun. Şüphe etmezsen inanç sahibi olursun.

Hemen Hakk yardımcın olsun, Hakk’ın ilimlerini çoğaltsın. Muhammed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]e mazhar olasın, sana [hakikati] kat! olarak bildirsin.

Ey sâlik! Hakk’ın mârifetlerinin sonu yoktur. Hakk’ın aynası olursun. İlâhi sırlar her an sana belli olur.

Sözü sürdürmeyi kesdik. Bu kadarı sana yeterlidir canım. Hakk, sana [hakikati] hemen öğretsin. Var olan [sırların] hepsi sana belli olsun.

Ey Allah’ım! Sana şükürler olsun ki evvel ve âhir sensin. Bütün dillerde kendine hamd edersin.

Bütün hazretler ve mertebelerde seferini her an kurdun. Gerek yüce gerek bayağı kim varsa hepsi senin ihsânını aldı.

Bütün hazret âlemleri senin cömertliğini meydana çıkardı. Her şey her an senin lutf-ı keremine muhtaçtır.

Muhammed, cömertliğinle zuhûr edip bize geldi. Cemâlini açıklayıp bize bildirdi ve meydana çıkardı.

O en mükemmel insana yüz binlerce salât olsun. Çünkü bütün ârifler o nûrla can buldular.

Her ihtiyacı gideren odur, her kıblede mum odur. Ariflere ayna odur. Herkese o feyiz verir.

Ey Rabbim! Sen [Hz. Muhammed [salla’llâhü aleyhi ve sellem]in]      ashabına, ailesine ve mukaddes akrabalarına da salâtlar et ki onlar bize imam oldular.

Bizi onlarla bir araya getir. Düşmanları da kahret. Onlar vahdetin nûrudurlar. Bizi o nûrdan uzaklaştırma.

Fedâi hakir ve âciz bir şekilde yüzünü sürüp sana geldi. Onun bütün günahlarını affet. Sakın onu mahrum eyleme.

İtibarlı Hz. Ahmed, itibarlı ehl-i beyt, en kutsal ashâblar, ahbâblar ve bütün pirler,

Yâ Gufrân! Hepsini bizden hoşnut et, [onların] nazarlarını üzerimizden kesme. Çünkü bize ayna ve ağşina onlardır.

O bütün ihvânı da vahdet noktasının sırrı toplayıp tutmuştur ki hepsi onda susuz kaldılar.

Ey kapıları açan [Allah]! Onlar senin “Duâları kabul ederim” sözünü bilmezlerse de senden isteyen herkese istediklerini ver.

Ey Allah’ım! Benim Nûniyye kasideme göz atan, onu okuyan herkesi fütûhatinle mutlu kıl!

Onu fethet. Zâtının tecellisine onu mazhar et. Bütün esrârını bildir. Ona kolaylık ver.

Ey Rabb’im! Onu taassuptan temizle, ona insaf ver. Sakınıp inkâr et. Onu inkârcılardan etme.

Vahdet sırrını bildir. [Bu sırrı] ona da kolaylaştır. Bütün esrarları öğretip onu [sırları] keşfeden yap.

Melâmet sırrını bildir ve Melâmet ehlini de buldur. Bulursa onu da kabûl et. Çünkü onlar hakikat oldular.

Yâ Rabbi! Yolu bilmeyen kâfiri, hem de hakikati inkâr eden o câhili doğru yola eriştirip, şâd eyle.

Onun inkârını kaldırıp, câhilliğini yok et. Sen kâmil bir mürşidi ona yardımcı gönder.

Fedâi’nin duâsı çok, isteklerinin ise sonu yok. Ey Mennân! “Yâ kulum” diyerek, onu da onlardan biri yap.

***

Allah’a şükürler olsun ki Usküp şehrinde ikâmet eden ve müderrislik yapan, Ali oğlu Abdürrahîm Fedâ! Efendi, Allah onları bağışlasın, tarafından nazmedilen bu Nûniyye manzûmesinin istinsah edilmesi tamamlandı. Sübhan’a muhtaç olan ve Nuniyye’yi yeniden yazan ben fakir Kazanlı Nizameddin oğlu Abdurrauf, Allah onları bağışlasın, tarafından 1318 yılının 15 Recep’inde [yazıldı].

Allah’ın salât ve selâmı Peygamber Efendimiz’e, yüce ailesine ve ashâbına olsun.

 

 

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar