BİZ SULTANLAR TAİFESİNİN FAKİRLERİ, CÂNÂN ARZULARININ ESİRİYİZ
سعدی
ما گدایان خیل سلطانیم
شهربند هوای جانانیم
بنده را نام خویشتن نبود
هر چه ما را لقب دهند
آنیم
گر برانند و گر ببخشایند
ره به جای دگر نمیدانیم
چون دلارام میزند شمشیر
سر ببازیم و رخ نگردانیم
دوستان در هوای صحبت یار
زر فشانند و ما سر افشانیم
مر خداوند عقل و دانش
را
عیب ما گو مکن که نادانیم
هر گلی نو که در جهان
آید
ما به عشقش هزاردستانیم
تنگ چشمان نظر به میوه
کنند
ما تماشاکنان بستانیم
تو به سیمای شخص مینگری
ما در آثار صنع حیرانیم
هر چه گفتیم جز حکایت
دوست
در همه عمر از آن پشیمانیم
سعدیا بی وجود صحبت یار
همه عالم به هیچ نستانیم
ترک جان عزیز بتوان گفت
ترک یار عزیز نتوانیم
Biz sultanlar taifesinin fakirleri,
cânân arzularının esiriyiz
Kölenin kendine âid adı bulunmaz, bize
ne lakap koyarlarsa biz oyuz.
Eğer bahş ve kabul ederlerse, başka
bir yer ve yolunu bilmeyiz
Sevgili kılıncını vurduğunda,
yaralanmaz, can veririz
Dostlar yârin sohbeti arzusuyla altın
saçıyor, bizse baş vermekteyiz
Ey, akıl ve ilim, Hakk’ın huzûrunda
bizi ayıplama, pişmânız
Cihâna gelen her yeni gülün aşkıyla
binlerce destanımız yazarız
Dar gözlü ve kısır bakışlılar meyveler
seyreder, biz ise bostâna bakarız.
Sen güzel insan yüzüne bakıyorsun, biz
ise Hakk’ın san‘atına hayrânız.
Her ne söylersek Dost’u anlatmaktan
başka , ömür boyunca ondan pişmânız
Ey Sa‘dî, yârin sohbeti olmadı mı,
cümle âlemi hiçe sayarız.
Aziz cânı terketmek konuşulabilir,
aziz yârimizi terketmeyi asla konuşmayız
(Not: Tercüme mefhum üzerinedir.)
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar