DYLAN THOMAS

Bunlarada Bakarsınız

Dylan Marlais Thomas (d. 27 Ekim 1914, Swansea, Galler - ö. 9 Kasım 1953, Greenwich Köyü, Amerika Birleşik Devletleri) Galli şair.

Modernizm ve Romantizm akımlarından etkilenmiş olan şair, 20. yüzyılın en etkili şairlerindendir.

Thomas'ın babası İngilizce öğretmeniydi. Okul çağında okul gazetesinde çalışan ve bu gazete için yazılar yazan Thomas, 16 yaşında bu okuldan ayrıldı. Sonrasında bir gazetede muhabir olarak görev yapan şair, 1934'te 20 yaşındayken İngiltere'ye taşındı.

Yine 1934'te önemli eserlerinden olan 18 Şiir'i yayınladı. 1937'de tanıştığı Caitlin Macnamara ile evlenen Thomas, Laugharne'e yerleşti. II. Dünya Savaşı döneminde bir süreliğine Londra'da kalan sanatçı, bu dönemde BBC televizyonundaki şiir programlarında okuduğu şiirlerle büyük ilgi gördü. Savaş bittiğinde sanatçı Laugharne'e geri döndü ve doğa imgelerini konu alan şiirler yazdı.

Savaş bitince Thomas Laugharne'e geri döndü ve bu dönemde doğa imgeleriyle yüklü şiirler yazdı. Fern Hill (Fern Tepesi) başlıklı şiirinde doğup büyüdüğü Galler'deki kırsal manzarayı şu dizelerle betimler:

“  Yemyeşil, umursamaz, o mutlu avludaki ambarlar arasında ünlü,

    Bir de türkü tutturup o çiftlik yurdummuş gibi,

    Yalnızca bir kerecik genç olan o güneşte,

    Zamanın da izniyle oynayıp koşuşurken

    Hep öyle pırıl pırıl Tanrı'nın esirgeyişinde,

    Yemyeşil, pırıl pırıl, hem avcı, hem

    çobandım, buzağılar

    Ses verirdi öttürdüğüm boynuza, tepelerde

    tilkiler donuk donuk havlarken

    Pazar çanı ağır ağır çınlardı

    O kutsal derelerin çakıllarında.

            ”

Thomas şiirlerinde doğa sevgisini, doğum ve ölüm arasındaki gizemli ilişkiyi canlı ritimler, alışılmamış imgeler ve oluşturduğu yeni sözcüklerle dile getirmiştir.

Dylan Thomas edebiyat konulu konferanslar vermek üzere ilk kez 1950 ilk baharında ABD'ye gitti. Daha sonraki yıllarda alkol bağımlılığı yüzünden sağlığı giderek bozuldu. 1953'te radyo oyunu Under Milk Wood'un (Korunun Dibinde) yayımlanması nedeniyle New York'a gittikten birkaç gün sonra, aşırı miktarda alkol aldığı için öldü.

Eserleri

    18 Poems (18 Şiir)

    Fern Hill (Fern Tepesi)

    Under Milk Wood (Korunun Dibinde.)

    Collected Poems (Toplu Şiirler)

    Portrait of the Artist as a Young Dog (Sanatçının Genç Bir Köpek Olarak Portresi)

    Adventures in the Skin Trade and Other Stories (Deri Ticareti Serüvenleri ve Öbür Öyküler)

    The Hand that signed the paper

Erişim: https://tr.wikipedia.org/wiki/Dylan_Thomas

Bir konferans turunda karısı Caitlin'e yazdığı mektup çok güzeldir.

Ah Caitlin, Caitlin, Caitlin..

Sevgilim, sevgilim...

 Neredesin, neredeyim ben ve niçin yazmadın ve seni seviyorum her gün ve gecenin her saatinin her saniyesi.

Seni seviyorum, Caitlin.

Bu iki hafta boyunca kaldığım bütün otel odalarında, her an seni bekledim.

''Neredeyse gelir'' diyorum perişan halimle, birazdan çıkıp gelecek odaya: yeryüzündeki en güzel kadın benim ve ben onunum.

Dünyanın sonuna ve çok çok sonrasına kadar.

Caitlin seni seviyorum.

Beni unuttun mu?

Benden nefret mi ediyorsun?

Neden yazmıyorsun?

İki hafta kısa bir süre gibi gelebilir, ama benim için çok ama çok uzun. Ve sana hayranlığım kadar derin. İki haftadır burada, bu sıcak cehennemdeyim ve tek bildiğim şey seni beklediğim. Ve sen asla gelmiyorsun.

Sevgili Cat, karıcığım, benim güzel Caitlin'im.

İki haftada bütün kokuşmuş yerleri dolaştım. Güneyin en ucuna gittim, on dört günde on dört konferans sundum ve elimden geldiğince az harcıyorum. Eve biraz para getirebileyim ve seninle güneşli bir yerlere gidebilelim diye.

Şimdi New York'tayım iki gündür, seninle kaldığımız odada. Seni bekliyorum, ışığı bekler gibi.

Sonra birden burada olmadığını görüyorum. Ve sonra ışık sönüyor ve seni karanlıkta görmem gerekiyor. Seni seviyorum. En derinden aşığım sana, bildiğim tek derinlik. Her gün sıkıcı bir işkence ve her gece senin için bir yanış. Lütfen, lütfen yaz. Seni düşünerek katlanıyorum bu berbat hale.

Birlikte olacağız. Ve istersen eğer bir daha asla ayrılmayacağız. Sana taptığımı söyledim. Öyle, ve seni istiyorum da. Tanrım, geceler uzun ve yalnız.

Ah sevgili Cat...

Seni seviyorum.

Babasının ölümü üzerine yazdığı şiiri

GİTME O GÜZEL GECEYE TATLILIKLA

Gitme o güzel geceye tatlılıkla

İhtiyarlık yanmalı ve saçmalamalı gün kapandığında;

Öfkelen, öfkelen ışığın ölmesinin karşısında.

Akıllı adamlar, bilmelerine rağmen karanlık uygundur sonlarında,

Sözleri şimşek çaktırmamış olduğu için onlar

Gitmezler o güzel geceye tatlılıkla.

İyi insanlar, son defa ellerini sallarlar, bağırarak ne kadar parlak

Dans edebileceğini güçsüz eylemlerinin yeşil bir koyda,

Öfkelenirler, öfkelenirler ışığın ölmesinin karşısında.

Vahşi insanlar güneşi uçarken yakalamış olan,

Ve öğrenen, çok geç, yas tuttuklarını ona yolunda,

Gitmezler o güzel geceye tatlılıkla.

Ağır hastalar, ölüme yakın, körleştiren görme gücüyle gören

Kör gözlerin gök taşları gibi alevlendiğini ve şen olmasını,

Öfkelenirler, öfkelenirler ışığın ölmesinin karşısında.

Ve sen, benim babam, orada hüzünlü dorukta,

Yalvarırım, lanet et, hayırdua et bana şimdi acımasız göz yaşlarınla.

Gitme o güzel geceye tatlılıkla.

Öfkelen, öfkelen ışığın ölmesinin karşısında.

DO NOT GO GENTLE INTO THAT GOOD NIGHT

Do not go gentle into that good night,

Old age should burn and rave at close of day;

Rage, rage against the dying of the light.

Though wise men at their end know dark is right,

Because their words had forked no lightning they

Do not go gentle into that good night.

Good men, the last wave by, crying how bright

Their frail deeds might have danced in a green bay,

Rage, rage against the dying of the light.

Wild men who caught and sang the sun in flight,

And learn, too late, they grieved it on its way,

Do not go gentle into that good night.

Grave men, near death, who see with blinding sight

Blind eyes could blaze like meteors and be gay,

Rage, rage against the dying of the light.

And you, my father, there on the sad height,

Curse, bless, me now with your fierce tears, I pray.

Do not go gentle into that good night.

Rage, rage against the dying of the light.

Çeviren: Vehbi Taşar

https://youtu.be/jIfK809B0Qs

***

Ve artık hükmü kalmayacak ölümün

Ve artık hükmü kalmayacak ölümün.

Ölüler çırılçıplak birleşecek tek bir gövdede

Yeldeki ve batı ayındaki adamla;

Kemikleri ayıklanınca ve yitince arı kemikler

Yıldızlar olacak dirseklerinde ve ayaklarında;

Delirseler de uslu olacaklardır her zaman

Batsalar da denize doğacaklardır yeni baştan;

Sevenleri kaybolsa da sonrasız yaşayacaktır sevgi;

Ve artık hükmü kalmayacak ölümün

Ve artık hükmü kalmayacak ölümün.

Kıvrımları altında denizin

Yatacaklar upuzun ölmeksizin yelcene;

Kıvranıp işkence aletleri üstünde

Adaleleri çözülünceye dek

Kayışla bağlasalar tekerleğe ezilmeyecekler

Avuçlarında ikiye bölünecek inanç,

Tek boynuzlu canavarlar yönetecek onları

Yıpratamayacakları her şeyi o paramparça kıracak;

Ve artık hükmü kalmayacak ölümün.

Ve artık hükmü kalmayacak ölümün.

Martılar ağlamayacak artık kulaklarına

Dalgalar kırılmayacak gürültülerle deniz kıyılarında;

Bir mayıs çiçeği soldu mu hiçbir çiçek

Başkaldırmayacak vuruşlarına yağmurun;

Çılgın ve ölü olsalar da çiviler gibi,

Başları çekiç gibi vuracak papatyalara,

Güneş batıncaya dek güneşte kırılacaklar,

Ve artık hükmü kalmayacak ölümün.

Marslı Soytarı

Bir gülün etinden, siz, iplik iplik;

Bir esrar sökseniz, bu kalbim midir..?

Gözyaşımdan kopup gelen bu sürme kirpik,

Açmış bir taç yaprak değilse nedir?

Büyülü bir yapraktan dökülmüş gibi,

Bütün kederimdir, bu bende, oyuk,

Bu oyuk göklerin dibinde miydi,

Yoksa neden bu kadar sessiz ve soluk? ..

Düşünürüm bir an, yokluk bir parça;

Direnmem, her şeyden soğur bu ruhum,

İçine kapanmış rüyalarım ile güya,

Bu hepsi ebedi, hüzünleri korurum!

Ölüme Kalmayacaktır Bu Dünya

Ölüme kalmayacaktır bu dünya.

Çırılçıplak ölüler

Aydaki rüzgardaki adamdan olacaktır;

Kemikleri tertemiz ve tertemiz kemikleri yok olduğunda,

Yıldızlardan olacaktır, ayakları, dirsekleri;

Akılları başlarında olacaktır delirseler de,

Denizlere batsalar yükseleceklerdir yine;

Yok olsa da sevgililer sevgi yok olmayacaktır;

Ölüme kalmayacaktır bu dünya/

Ölüme kalmayacaktır bu dünya.

Dalgaların altında upuzun yatanlar

Dağılıp gitmeyeceklerdir denizde;

Burulsalar da kasları koparan

Çemberlerinde gerili, kırılmayacaklardır;

Kopsa da ellerinde gerilen insanları,

Kötülükler dolu dizgin delip geçse de onları;

Paramparça olsalar da çözülmiyeceklerdir;

Ölüme kalmayacaktır bu dünya.

Haykırmaz olsa da kulaklarında martılar

Gümbürdemez olsa da dalgalar kıyılarda;

Çiçeklerin fışkırdığı yerde bir çiçek bile

Kaldırmaz olsa başını çarpan yağmura;

Deli de olsalar ölü de çiviler gibi

Başverecektir kişilikleri, kırçiçeğinden sürer gibi;

Çıkacaklardır güneşe tükeninceye dek güneş,

Ölüme kalmayacaktır bu dünya.

Aydaki Palyaço

Gözyaşlarım sessiz sürüklenmeleri gibidir

Bir kaç büyülü gülden petallerin,

Ve bütün kederlerim yarığından akar

Hatırlanmayan karların ve göklerin

Sanırım, değmiş olsaydım yeryüzüne,

Parçalanacaktı;

O kadar acıklı ve güzeldir,

O kadar ürkek bir rüyâ gibi.

Can İştahı

özendiğim bir cüzü canlılığın

özendiğim belki bir kudret

benden büyük bir yüz

benim filizlenme çağım

köklerimde bir kelime “tahribat”

bu tasadır işte benim yok edicim

dilsizim yeterince

boynu bükük bir güle bile

“güle güle” demeye

Ve gün görmemiş canlılığım

yakalanmış gibi yine

o amansız cansızlık hastalığına

…

o kudrettir işte azgın sularla

kayalıkları süpürüp geçen

kanıma işleyen-akışa dilveren-

bir ay yüzü gibi bende

bende bir heyecan olan

ve yeterince dilsizim yine

damarda dolaşan kanı ağız şeklinde

oymaya zamanın tahtasına

baharda bir dağın

o can cilasını emdiği gibi

…

zamanın dudakları işte,

o canlılık emen sülük;

sever çin işkencesi gibi

biriktirmeyi kudretini,

ama çökelmiş bir kan

alır ondaki ağrıları

ve yine dilsizim işte

anlatmakta bir rüzgârın

zamanla soldurma iklimini

ve dilsizim tarif etmekte

aşık mezarlarını

zamanın eprittiği göğü

göğün döktüğü yıldızları

dilsizim çünkü ben

yazdıkça sayfalar boyu

kıvrık çeneli kurtçuklar

belirir üzerimde

bir “can iştahı” diye

özendiğim bir cüzü canlılığın

özendiğim çocuğu büyüten ses:

belki bir büyü

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar