Üç Noktam...Ne güzel mektuplar yazardın eskiden?

 

Üç Noktanın Söylediği

…

O, bunu biliyordu. Askere giderken eşiyle son kere yalnız kaldığında demişti ki, “Eve gönderdiğim her mektubun sonuna üç tane nokta koyacağım; üç tane nokta… O üç nokta senin içindir, anladın değil mi?“

Hiç anlaşılmaz mıydı? Eski askerliklerin uzun yıllarında, derbeder fasılalarla eve gönderilen her mektubun sonunda hep o üç nokta vardı.

Analar, babalar, teyzeler, amcalar, komşular ve tanıdıkları hatırlarının sorulmasına memnun oluyorlar, dualar gönderiyorlar ama mektubun sonundaki o üç noktaya hiç mi hiç dikkat etmiyorlardı.

“Üç nokta“nın muhattabı ise her defasında bir öncekinden leziz hasret ve aşk cümleleri okuyordu. Hiçbir edibin o güne kadar kaleme almaya muvaffak olamadığı güzellikteki aşk mektupları, üç noktanın içindeki daracık mekanda, her defasında ter-u taze sevgi kelimeleriyle uzun yolculuklar ediyor, günlerce kayınbabanın emekli cüzdanında, kayınvalidenin En’am cüzünün arasında bir muska ihtimamı ile gezdirildikten sonra lütuf kabilinden gelin hanıma da gösteriliyordu. Onun mektupta yazılanlara aldırış ettiği yoktu; son satırın sonundaki üç noktayı arıyor, buluyor, okuyor, taze havadisler ve mahrem sevgi sözlerini deşifre ediyor ve daima, o üç noktayı buğulanmış gözlerinden süzdüğü üç damla gözyaşı ile yıkıyordu.

Seneler, seneler sonra, bütün sözlerin mahremiyet yaşmağını yırtıp, üryan tekilliklere düştüğü bir gün, yüreğinın tam üzerinde sakladığı son mektubu çıkarıp sonundaki üç noktayı okşarcasına seyrederek sevgilisine şöyle demişti:

– Sahi Ahmet Bey, ne güzel mektuplar yazardın eskiden?

Ahmet Turan Alkan

Üç Noktanın Söylediği, sayfa 209

Üç Nokta . . .

Üç noktayla yaşamasını öğreneceksin hayatı.

Nice yaşanmışLıkLar kaLacak gönLünde!

Tam seviyorum derken anlamını unutacaksın sevmenin.

Eller göreceksin tutmasını biLmeyen.

Şöyle sıkıca kavrayamıcak seni.

En ihtiyacın olduğu anda uzanmayan…

Gözler göreceksin bir damla yaş akmamış.

Şöyle sevgiyle içten içe bakmamış.

Sanki bir cam parçası ya da mercan tanesi,

Zümrüt olsa ne yazar içi zulüm hanesi.

Sonra diller göreceksin.

Aşktan mahrum, sevda sözcükleri yalan olucak.

Aşk şarkıları çok uzak…

Kalpler göreceksin!

İçinde sevdadan eser yok.

Sorsan içindedir aşkın alası,

Bir de girip baksan rengi kararmış bir kan pompası.

Âşıklar göreceksin bir birinden ayrı.

Zalimin eline düşmüş,

Bir diktatörün elinde kukLa.

Aman SEVME,

Aşkı kaLbinde sakLa…

Ya da aşığım diyenler göreceksin.

Söz de âşıktır onların ki.

Ama ne gönül var ortada

Ne de sevdanın sesi.

Sonra nokta koymak isteyeceksin hayata

Ama noktalar çok görülecek sana.

Bari virgül verin dinlenmek için,

Dinlenmesi mi olur senin gibi bir için?

Bir soru işareti belirmesin kafanda.

Düzen böyle gelmiş, böyle gider dünyada.

Ünlemlere yer verme sonra başını yerler

Karanlık zindanlarda seni mahkûm ederler.

Üç noktayı koy ardı ardına.

Yarım kalmışlığına yan.

Düzen arama dünya da

Hayattan habersiz insaN.

Şiir: Ahmet Eren (Erenşah)

Seslendiren: Kahraman Tazeoğlu

Şikayet olmasında bak ne haldeyim

Yoksa unuttun mu da beni bilmem el gibi

Gece gündüz de durmaz ahuzardayım of

Sazımda sızlayanda sırma tel gibi vay

Kar mı yağdı da güvendiğim dağlara

Sam mı değdi de mor sümbüllü bağlara dost

Diyemiyom da bağlanmışım ağyare

Çiğnetirsin beni ele, yel gibi vay

Niçin O sarp yere yuvanı kurdun

Kuru petek gibi balsız mı kaldın

Bir kez koklamadım da canım sarardın soldun

Poyraz eli de değmiş gonca gül gibi

Elestim özmümden ikrarım verdim

O günden bugüne de canım sözümde durdum dost

Yetiş Şekip’ine de gayri müşkülde kaldım

Fiskeden bulanan da ufak göl gibi dost

Karanlık bir gece yol görünmüyor

Yürüyorum dikenlerin üstünde

Kara çalı bana aman vermiyor

Yürüyorum dikenlerin üstünde yaralıyam

Güneş erken doğup şafak atmıyor

Gökteki bulutu söküp atmıyor

Ay karardı güneş ışık tutmuyor

Yürüyorum dikenlerin üstünde yaralıyam

Yavaşa yavaş ilerlerken kaplani

Benim ile yola çıkanlar hani

Geri dönsem taşa tutar el beni

Yürüyorum dikenlerin üstünde yaralıyam

Gül yüzlü sevdiğim kim dedi sana

Ne derse desinler inan yalandır

Asacaksan sicim istemez boynum

Ak zülfünü yar boynuma dolandır

Ak zülfünü yar boynuma dolandır

Asacaksan sicim istemez boynum

Ak zülfünü yar boynuma dolandır

Ak zülfünü yar boynuma dolandır

Gel bu sırrımızı duyurma nasa

Can kurban ederim suçum varısa

Bir elimde sazım birinde asa

Tut elimden kapı kapı dilendir

Tut elimden kapı kapı dilendir

Bir elimde sazım birinde asa

Tut elimden kapı kapı dilendir

Tut elimden kapı kapı dilendir

Sinemde gizli yaralar

Sızlar Leylam olmayınca

Karşımda dursa güzeller

Bakmam Leylam olmayınca

Ecel bana gel-gel dese

Gayrı sonun geldi dese

Benden canımı istese

Vermem Leylam olmayınca

Sefil ALİ’m sevda zordur

Gittiğin yol sonsuz yoldur

Deseler ki Cennet budur

Girmem Leylam olmayınca

Söz- Beste : Sefil ALİ

Kaldır nikabını görem yüzünü

Aç başını yaradanı seversen

Siyah zülfün mah yüzünün üstüne

Tel tel eyle yaradanı seversen

Şeker baldır damağında dişinde

Lam elif yazılı siyah kaşında

Hamailin olayım sakla döşünde

As koynuna yaradanı seversen

Karac'oğlan der ki girme kanıma

Kipriklerin ok atıyor canıma

Bensiz varma sen ellerin yanına

N'olur dilber yaradanı seversen

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar