SAHTE GAZETECİLİK

Bunlarada Bakarsınız

 

S.N. Ilchenko

MEDYA'yı Yönetiyorum

SN Ilchenko

SAHTE GAZETECİLİK
ÖZEL KURS

çalışma rehberi

Moskova Berlin 2019

İnceleyenler:

AM Shesterina, Filoloji Doktoru, Televizyon ve Radyo Gazeteciliği
Bölümü Profesörü , Voronej Devlet Üniversitesi;

L. K. Lobodenko, Filoloji Doktoru, Doçent,
Sosyal Bilimler ve Beşeri Bilimler Enstitüsü Gazetecilik ve İletişim Bölümü Profesörü

Güney Ural Devlet Üniversitesi

Ilchenko, S.N.

  Sahte gazetecilik. Özel kurs: ders kitabı / S. N. Ilchenko. - Moskova ; Berlin: Direct-Media, 2019. - 308 s.

Gazeteciliğin “ders kitabı karşıtı”, gazeteciliğin nasıl yapılmaması gerektiğine dair bir kitabı okuyucuların dikkatine sunuyoruz. Yazar, sahte gazetecilik gibi modern dünyanın böyle bir fenomeninin ­medya alanında ortaya çıkma ve işleyiş mekanizmalarını ortaya koyuyor, ­siyasetten enformasyona kadar birçok insani faaliyet alanında sahte yayılmanın gerçeklerini aktarıyor .­

bilgi kanunsuzluğunun mevcut koşullarında sahte haberlere ve sahte gazeteciliğe karşı koymanın nasıl ve hangi yollarla mümkün olabileceğine dair okuyuculara pratik öneriler sunulmaktadır .­

gazetecilik, halkla ilişkiler ve reklamcılık okuyan öğrencilerin değil, aynı zamanda en geniş okuyucu kitlesinin ­ilgisini çekecek ­.

 

İçindekiler

giriş. 7

Bölüm 1. 8

Sahteler nereden geliyor 8

Edebiyat 21

Kendi kendine muayene için güvenlik soruları 21

Bölüm 2. 21

Sahte nerede ve ne zaman doğdu. 21

Edebiyat 36

Kendi kendine muayene için güvenlik soruları 37

Bölüm 3. 37

Sahte sahte çekişme. 37

Edebiyat 54

Kendi kendine muayene için güvenlik soruları 54

4. Bölüm.. 54

Basılı medyada sahte. 54

Önerilen literatür listesi 80

Kendi kendine muayene için güvenlik soruları 80

Bölüm 5. 80

Sahte radyoda görünebilir mi ? _. 80

Önerilen literatür listesi 91

Kendi kendine muayene için güvenlik soruları 91

Bölüm 6. 92

TV sahte: "resimler" ve kelimeler 92

Önerilen literatür listesi 106

Kendi kendine muayene için güvenlik soruları 107

Bölüm 7. 107

Sahte + Ağ = Dolandırıcılık. 107

Önerilen okuma. 123

Kendi kendine muayene için güvenlik soruları 123

Bölüm 8. 124

Sahte tabloid. 124

Önerilen Kaynaklar 128

Kendi kendine muayene için güvenlik soruları 129

Bölüm 9. 129

Sahte siyasi: 129

ve diğer hikayelerin tüm gerçeği 129

Önerilen okuma. 144

Kendi kendine muayene için güvenlik soruları 144

10. Bölüm.. 144

Sahte ve gerçek sonrası 144

Önerilen okuma. 149

Kendi kendine muayene için güvenlik soruları 150

Bölüm 11. 150

Sahte kazara ve sahte kasıtlı 150

Önerilen Kaynaklar 161

Kendi kendine muayene için sorular 162

Bölüm 12. 162

Anti-sahte. Kimsenin aldatılmadığından nasıl emin olunur  ?. 162

Önerilen Kaynaklar 186

Kendi kendine muayene için güvenlik soruları 187

Çözüm.. 187

Önerilen literatür listesi 188

Ek 1. 198

Atölye. Sahte nasıl ortaya çıkar 207

BÖLÜM 2. TERÖRİZM FAALİYETLERİNİN YENİ TÜRÜ OLARAK 2016 GÜZEL TERÖR SALDIRISI 208

2.1.            OLAYLARIN KRONOLOJİSİ 14 TEMMUZ 2016. 208

2.2.            NICE'TAKİ TERÖR SALDIRISI ÖRNEĞİ ÜZERİNDE SİNEMATOGONİK ETKİ 212

2.3.            TERÖR SALDIRILARININ MEDYA HABERİNDE YENİ İLKELER   213

2.4.            CANLI Terör Saldırısı 216

2.5.            RUS MEDYALARININ OLAYLARA TEPKİLERİ 217

BÖLÜM 3. NICE'TA TERÖR HABERCİLİĞİNİN SONUÇLARI 220

3.1.            KULLANARAK TERÖRİST EYLEMLER.. 220

14 TEMMUZ 2016 OLAYLARINDAN SONRA TIRLAR.. 220

3.2.            KİTLE ÜZERİNDEKİ ETKİ TÜRÜNÜ DEĞİŞTİRME. 223

3.3.            GÖRÜNÜRLÜKTEN GÜVENİLİRLİĞE GEÇİŞ _. 224

Ek 3. 225

K. A. Krupochkina. Televizyon programlarında  sporda doping konusu  (fragman) 225

BÖLÜM 2. SES VE GÖRÜNTÜ KULLANIMININ ANALİZİ -  TELEVİZYON GÖSTERİMLERİNDE DOPİNG HAKKINDA BİLGİLER.. 225

2.1.            Alman TV kanalı ARD'nin Rus sporlarında dopingle ilgili bir dizi televizyon programı 225

2.2.            Rus sporlarında doping konusunda Hajo Zeppelt tarafından yapılan gazetecilik soruşturmalarının analizi 227

2.3. "Icarus" ve "Yüksek Başarı Hastalıkları" belgesellerinin karşılaştırmalı analizi 239

İkinci bölümle ilgili sonuçlar 248

 

giriiş

(GAZETECİLİK KARŞITI DERS KİTABI)

haber olduğu konusunda hemfikir . ­Medya alanında yakınlarda, anlam ve içerik olarak tam tersi olan bilgi ve sahte olabilir . Bu ders kitabının yazarı, sonuçta bir gazetecinin mesleğini ­ve genel olarak tüm medyayı itibarsızlaştıran bu olumsuz olgularla birkaç yıldır mücadele ediyor. Bu mücadelenin farklı derecelerde etkinlik ve başarı ile gerçekleştiği açıktır. Buna paralel olarak gazetecilik mesleğini öğrenme süreci de yaşanıyor.

Bilgi ve gazeteciliğe adanmış modern literatürde, teorisyenlerin ve uygulayıcıların bu önemli insan ve profesyonel faaliyet alanı hakkında kendi fikirlerini izleyicilere aktarmaya çalıştıkları çok sayıda format ve tür vardır ­. Yani şimdiye kadar gazeteciliğin ideal olarak nasıl olması gerektiğinden bahsediyorlardı . Ve sorun değil. Popüler Sovyet filmi "Moskova Gözyaşlarına İnanmıyor" un kahramanının tekrarlamayı sevdiği gibi "Ve bu normaldir" . Ancak, ­şu anda elinizde tuttuğunuz kitap biraz farklı düzenlenmiştir.­

İlk olarak, yazar bu eğitimin metnini oluştururken tamamen farklı bir yaklaşım önerdi. Kategorik olarak zıt bir şekilde formüle edilebilir : ­Gazeteciliğin KARŞIT KITABI olacaktır . Yani GAZETECİLİK NASIL YAPILMAZ üzerine bir kitap. Yazarın böyle bir niyetinin anlamı, sahte gazetecilik gibi modern küreselleşmiş dünyanın böyle bir fenomeninin medya alanında ortaya çıkma ve işleyiş mekanizmalarını ortaya çıkarmak ve daha geniş olarak - yayılma ­ve varoluş gerçeklerini tanımlamak ve sistematik hale getirmek ­politikadan bilgiye kadar birçok insani faaliyet alanında sahtecilik ­.

modern gazetecilerin ve medyanın okuyucular, izleyiciler ve dinleyiciler arasında dünyanın sahte bir resmini oluşturduğu yol ve teknikleri görselleştirmeyi mümkün kılan kapsamlı olgusal materyalden yararlandı. , kullanıcılar , izleyicinin bilinci ­her şeyden önce "olayların resmi" aracılığıyla oluşturulan sanal gerçeklik gösterisine yöneldiğinde . Bu da dünyadaki tüm medyanın çalışmalarının böylesine önemli bir yönünü, yaydıkları bilgilerin ­doğruluğu ve güvenilirliği gibi pratikte görmezden geliyor .

Sahtekarlıkla ilgili bu kitap, okuyuculara ­yalnızca Gerçekte bu olgunun türleri ve türleri , kültür ­, tarih ve siyaset. Metninin önemli bir kısmı , hem gerçekte ­hem de medyada , Rus ve yabancı medyada sahte yaratma yöntem ve tekniklerinin ifşa edilmesiydi .

Kılavuzun son bölümünde ise okuyuculara, bilgi kanunsuzluğunun mevcut koşullarında sahtekarlığa , ­sahte haberciliğe ve hakikat sonrası fenomene nasıl ve ne şekilde direnebileceğine dair pratik öneriler sunuluyor .

Yazar, kendi yaratıcı, pedagojik ve bilimsel deneyimine dayanarak , yayınlanması önerilen kitabın her şeyden önce beşeri bilimlerde yüksek öğrenim almaya odaklanan genç ( öğrenci) izleyiciler için ilginç ­ve yararlı olacağını varsayar ­. Ve en çok ­da siyaset ve hükümet faaliyetleri, gazetecilik , halkla ilişkiler ve reklamcılık gibi alanlarda .

çeşitli yaş kategorileri ve statülerdeki izleyicilere benzer ­konularda halka ­açık konuşmalar yapma deneyimi, kitapta ortaya konulan sorunların sosyal ­ve yaş özellikleri açısından daha geniş bir izleyici kitlesinde de ilgi uyandıracağını düşündürmektedir . . Moderne güvenmeyen herkesi ilgilendirir . _ ­_ kitle iletişim araçları ve bilgi politikası. Bilinen " ­önceden uyaran önceden silahlanmıştır " atasözünü başka kelimelerle ifade edecek olursak, mevcut ders kitabı hakkında okuyucularının yalnızca metnini okuduktan sonra silahlanmakla kalmayıp aynı zamanda hakkında edindikleri bilgileri nasıl, nerede ve nasıl kullanacaklarına ­dair özel tavsiyeler alacaklarını söyleyebiliriz. ­modern sahte gazeteciliğin anlamı, doğası ve tezahürü.

Bölüm 1

Sahteler nereden geliyor

her şey ­bilinçte gerçekleşir . Herkesin zihninde olan , gerçekte olur . _

George Orwell. "1984"

Medya alanındaki mevcut durum , George Orwell'in ünlü distopik romanının kisvesi altında toplanan kasvetli kehanetlerini giderek daha fazla anımsatıyor . Bir anlamda, çok daha karamsar ­olduğu ortaya çıktı , İkinci Dünya Savaşı'ndan kısa bir süre sonra, şimdi bizden çok uzak olan 1984'te tamamen manipülatif bir bilgi toplumunun ­oluşumunu öngördü. ­Otuz yılı aşkın bir süre geçti . O zamandan beri, dünya zaten çeşitli türden birçok felakete maruz kaldı : güçlü SSCB'nin çöküşü ve dünya haritasının yeniden dağıtılması , World Wide Web'in ve sosyal ağların ortaya çıkışı, küreselleşme ve demokrasi ve liberalizmin ­toplam saldırısı , İslam'ın ve Müslüman medeniyetinin ­gelişmesi ve yayılması, Amerika Birleşik Devletleri'nin hegemonyası ve Çin'in yükselişi ve son olarak, ülkeler ve kıtalar ­boyunca acımasız ve alaycı terörizm kampanyası .

bunların çoğu , 1984'ün yazarına şu ilkeye dayalı ürkütücü uyarılarını ve kehanetlerini haklı çıkarıyor gibi görünüyor: “Görüyorsunuz ! Seni uyardım!" Anlamak için neler olduğunu anlamamız gerekiyor : ­Bu sahteler nereden geliyor ve onlar için o besini ­oluşturan nedir ? Petri kaplarındaki bir et suyunda olduğu gibi , gerçek ­anlamda gerçek olmayan ve yalan mikrop kolonilerinin hızla büyüdüğü iletişimsel bir ortam . Bize göre topluma zarar veren bir olguyu yalnızca analiz etmek ve anlamak istemiyorsak , o zaman gelecekte yalnızca sahte gazeteciliğe karşı mücadele ve muhalefet yönlerini görmemeli , aynı zamanda tıbbi bir ­terim kullanalım da anlamalıyız. , anamnezi. Bu, hastalığın sonuçlarını değil , nedenlerini ­ele almak için önemlidir .

Ve bu zor (hemen diyelim) meselede, " modern gösteri medeniyetinin siyasi alt yüzü " dediğimiz şey olmadan kimse yapamaz . "İfade özgürlüğü" kategorisi ile günümüzde çok popüler hale gelen kavram - "bilgi ­savaşları" arasında doğrudan bir bağlantı kurulması onun sayesindedir .

Bugün, George Orwell'in distopik romanının 70. yıl dönümü. Ve giderek daha açık hale geliyor : Ne kadar haklıydı, ­böyle bir dünya değiştiricide yaşamanın ve Büyük Fransız Devrimi sırasında bile düşünülen demokratik değerlere özlem duymanın ­imkansızlığını tam tersine kanıtlıyor ­: özgürlük, eşitlik, kardeşlik ­. Zamanla, bir tür zihinsel mantraya dönüşen bu kelime-sembollere, zaten bilinen "demokrasi" ve "liberal değerler" eklendi. Ve bunları medya faaliyeti alanına göre tahmin edersek ­, o zaman kolayca bilgi profesyonellerinin aşina olduğu "ifade özgürlüğü" ve "medya bağımsızlığı" gibi memlere dönüştürülürler.

ilerici ve demokratik Ogonyok dergisinin önderlik ettiği tartışmalardan birinde , bu satırların yazarı aniden Web'den yukarıdaki alıntılarda yeni bir terim olan "gösteri medeniyeti" keşfetti. ­Ve sonra her şey bir araya geldi. Gerçekliğin medya alanı ile ilişkisinin bariz sorunları ve bilişsel ­uyumsuzluklar etrafında dönen düşünceler, insanlığın çeşitli kitle iletişim kanalları aracılığıyla okuduklarını, gördüklerini ve duyduklarını analiz etmeye yönelik kavramsal yaklaşımın kusurlu olduğunu gösteriyor , bir ­miktar uyum ve mantık buldu.

"Medeniyet göstermek" nedir? Yanıt, Edgar Allan Poe'nun "Berenice" (1835) adlı kısa öyküsünde bulunabilir: " ­Çevremdeki maddi dünya bana bir görüntüler koleksiyonu gibi geldi ­ve yalnızca görüntülerdi; sadece günlük varlığımın gıdası, ama bu varoluş, onu tüketiyor ve kapatıyor.

Romantik bir yazarın eski bir çalışmasından bir alıntıyı uyarlayarak ­ve modern bir eş anlamlılar yardımıyla mevcut medya özgürlüğü ve bağımsızlığı paradigmasına çevirerek , daha katı ­bir tanım sunacağız ­: uygarlığın toplumdaki modern bir bilgi ilişkileri sistemi olduğunu gösterin, ekran gerçekliği ile ampirik gerçeklik ­arasındaki çelişkili ilişkilerle karakterize ­edilen , kitle bilgisinin yayılması için görsel kanalların baskınlığı ve ­nesnel ve öznel faktörlerin medya pratiğindeki çatışma etkileşimi nedeniyle .

la'nın ünlü aforizmasını hatırlamanın ­zamanı geldi. Burstina: " Televizyonda gösterilene kadar hiçbir gerçeklik gerçeğe dönüşmez ­." İnsanlık, Kasım 2013'ün ikinci yarısından itibaren Ukrayna'da meydana gelen ­tüm olaylarda böylesine şüpheci bir ifadenin net bir örneğini aldı . Batı ­dünyasında uzun yıllardır özgür basın kavramının dayandığı öncelikler ve ­değerler sistemi hakkında ciddi bir şekilde düşünmemizi ­sağlayan şey, tam da dünyadaki medyanın komşu kardeş ülkede olup bitenleri haber yapma şeklidir . . Dünya. Soğuk Savaş döneminde ve ­iki sosyo-politik sistem arasındaki çatışmada durum buydu . Bu kısmen daha sonra, dünya tek kutuplu olma tehdidiyle karşı karşıya kaldığında gerçekleşti . Ancak, 11 Eylül 2001 terör saldırılarının trajik bir şekilde damgasını vurduğu yeni yüzyılın ­ve milenyumun başlangıcı , dünya medeniyeti, yalnızca tüm uluslararası sistemin değil ­, önemli bir dönüşümün kanıtıdır. ancak medyanın ve içinde çalışanların rolü bu tür süreçlerde daha da katı ve net hale geldi ­. Geçen yüzyılın ortalarında , Amerikalı siyaset ­bilimci Paul Linebarger, Psychological Warfare adlı kitabında , siyasi gerçeklikte meydana gelen değişikliklerin hızını ve kitle bilincinin bunların ­algılanmasındaki yetersizliğini tartıştı ­. Basitçe söylemek gerekirse, medyada yaratılan dünya resmi, izleyicinin analitik bir yana, neler olup bittiğini ­derinlemesine ve derinlemesine düşünmesine izin vermediğinde , "... Tartışmanın hararetinde," yabancı bir araştırmacı kaydetti ­, " tüm bu insanlar olayların o kadar hızlı geliştiğini düşünmek istemediler ki, ne Komünistler ne de muhalifleri bunların önemini takdir edemiyor. Bu tür olaylar arasında ­hidrojen bombasının yaratılması, Stalin'in ölümü ve devletin dünya haritasında görünmesi yer alıyor.

İsrail. Bütün bunların neyi tehdit ettiğini birçok kişi ancak olay olduktan ^[3]sonra anladı .

, hem Ukrayna çevresinde hem de Ukrayna'nın kendisi de dahil olmak üzere dünyadaki durumun ne kadar hızlı ­değiştiğini de gözlemleyebiliriz . Siyaset , Avrupa'nın ve dünyanın nispeten istikrarlı bir döneminde , ­bir tür ­bütünsellik olarak algılanmayan eğilimlerin katalizörü haline geldi . gazetecilerin çalışmalarının eski ilkelerine saldırı ve tüm sistemin işleyişinin ­temellerinin bozulması KİTLE MEDYA. Bu, büyük ölçüde binlerce kurbana yol açan Ukrayna siyasi krizinin radikalleşmesiyle ­kolaylaştırıldı . Medeniyeti göster, eğer daha önce kendini hatırlattıysa , ­o zaman ilk bakışta, Rus sınırlarının çevresi boyunca bir dizi "renkli" devrim gibi egzotik seçenekler veya bir kerelik olay aşırılıkları ­, "Bronz Asker" etrafındaki durum gibi ” Tallinn'de .

Bununla birlikte, sosyo-psikolojik ­durumun geri döndürülemez siyasallaşması Mart 2014'te Kırım sorununun çözülmesi ve “Rus baharının” başlamasıyla bağlantılı olarak hızla ivme kazanan Rus toplumunun durumu , bize göre, açıkça ­düşmanca bir bilgiye ­bir tepkiydi . Ukrayna medya topluluğunun politikası ve çoğunlukla onu ­destekleyen Batı özgür basını . Şov medeniyetinin siyasi alt yüzü, bir televizyon kamerasının çıplak gözüyle görünür ­hale geldi . Örnekler sonsuzca ­verilebilir . _ Bize göre sadece bazılarına , en çarpıcılarına odaklanacağız .

Eylül 2014'te, Rusya Federasyonu Devlet Dumasının bazı milletvekilleri, Euronews kanalının bugün ücretsiz ve herhangi bir kısıtlama olmaksızın yayın yaptığı ­Rusya'da yayınını yasaklamak için bir girişimde bulundu . Ayrıca devlet ­televizyonu Rossiya-K'de Euronews programlarına sabah 6.00'dan 10.00'a kadar dört saat yayın süresi verilmektedir . Eski Dünyanın popüler TV yayıncısının ne yetkilileri ne de izleyicileri tarafından göz ardı edilemeyecek ­başka bir durum daha var . ­Yerli holding VGTRK, kanalın kurucularından biridir. Tüm bunlar , Euronews'in ülkemizle ilgili pozisyonunun az çok nesnel olması gerektiğini ummamıza izin veren ve buna izin veren ­faktörlerdir .­

12 Eylül ­2014 tarihinde Euronews yayınında meydana gelen olay bu güveni büyük ölçüde sarstı. Ve aslında milletvekilinin yayın yasağı girişimine ivme kazandırdı ­. Her çeyrek saatte bir yayına giren haber bültenleri, Kiev yakınlarındaki ormanlarda Ukrayna ordusunun ve gönüllülerin savaş sanatında ustalaşmak için nasıl eğitim aldıklarının ve Rusya ile yaklaşan gerilla savaşına nasıl hazırlandıklarının hikayesini defalarca yeniden üretti. ­Nezalezhnaya medyası tarafından geleneksel olarak (özellikle Kasım 2013'ten beri) gösterilen, özellikle sürekli bilgilendirici Rus karşıtı histeri ve hafif derecede milliyetçi şizofreni ­dikkate alındığında, ­her şey kabul edilebilir ve anlaşılır olacaktır . ­Ama şu anda değil! Müstakbel Bandera “orman kardeşlerinin” büyük bir coşkuyla nişan aldığı ve ateş ettiği hedef, Rusya Devlet Başkanı'nı ve hatta ­yüzü süsleyen ve geçmiş yirminci yüzyılın en iğrenç kişiliklerinden birini hatırlatan ilgili unsurlarla tasvir edildi.­

Gündelik mantık açısından bile, böyle bir "sanat ­" bireye hakaret olarak değerlendirilebilir ve değerlendirilmelidir. Ama devlet başkanından, milletin liderinden bahsettiğimize göre, ­bu pisliği başlatanların açıkça ­komşu kardeş devleti ve halkını hedef aldıkları açıktır. Dolayısıyla milletvekillerimizin tepkisi oldukça doğal ve haklı görünmektedir ­. Dahası, yasaklanma tehdidi bile Euronews liderleri için bu kanalın hakkında çok fazla yayın yaptığı hoşgörü konusunda bir ders olmalıydı . Ancak aynı zamanda gazetecileri, hoşgörünün herkes için geçerli olduğunu unutuyor. Ve yayında ­tekrarlanan bu tür saldırgan çizimlerin tadını çıkarmak tamamen onursuz ve profesyonelce değil ­. Hayatta olduğu gibi. Bir anlaşmazlıkta yeterli tartışma olmadığında, olağan gündelik mantık, ­"sen bir aptalsın!"

Ancak ülkemizin uhrevi alanı ­Ukrayna'ya kıyasla siyasi gerçekliğe daha uygun görünüyor. Ukrayna makamları , bir buçuk düzine Rus televizyon kanalının ­kendi ülkelerinde yayınlanmasını yasakladı . Bu tür iç karartıcı olaylar, Batı ve Ukrayna medyasının Rusya'ya karşı yürüttüğü enformasyon savaşının maliyetidir. Böyle bir durumda, algılayan kitlenin tüm yelpazesinde bilgi etkisini artırmak ­en iyi cevaptır.

Burada hatırlatılması gereken bir diğer önemli örnek ise ağ teknolojileri ile bağlantılıdır. Bu nedenle , 14 Mayıs 2014'te Kuzey-Batı Lenizdat.ru medyasının haber portalı, oldukça keskin “Yeter” adı altında yeni bir proje başlattı. Yalan." Başlatıcıları , "Ukrayna sorunu" hakkındaki ­en çarpıcı ­bilgi tahrifatları hakkında haftalık olarak rapor vermeyi amaçladı. Bununla birlikte, potansiyel izleyiciler arasında sanal alan sahiplerinin nesnelliği ve iyi niyetleri hakkında ­hemen şüpheler doğdu. Merakla, olası tahrifatların ana analizi ­yalnızca Rus medyası ve bilgi kaynakları ile ilgili olarak yapıldı. Ancak "gerçeği arayanlar" Lenizdat.ru ­kaynağının web sitesinin ziyaretçilerinden öfkeli bir tepki aldıktan sonra ­, Ukrayna tarafının yalanları ortaya çıkarmak için ayrı ayrı girişimleri yayınlanmaya zorlandı. Böyle bir gerçek, 6 Haziran 2014 tarihli 4 numaralı incelemede ortaya çıktı.

İnternet kaynağında ­70 gerçek yayınlandı ve bunlardan ­sadece 4'ü bağımsız medyaya yönelik eleştiri içeriyordu.Tuhaf bir dengeden daha fazlası. Özellikle de yabancı medyanın hiçbir şekilde "sorumlu tutulmadığını" düşündüğünüzde. İfade özgürlüğüne gelince, projenin yazarlarının konumu burada tuhaf olmaktan da öteydi. Bu nedenle, bu satırların yazarının Lenizdat.ru'da inceleme olarak yayınladığı böyle bir eylemle ilgili keskin ve öfkeli yorumlara yanıt olarak , portalın gazetecilerinin bu şekilde profesyonel görevlerini yerine getirdikleri ruhuyla yalnızca bir kez yanıt aldı. görevi ve buna hakkı vardır. ­Ve incelemelerin tonu faulün eşiğinde yasaklayıcı bir şekilde sertleştiğinde, ­site yöneticileri birkaç ­yorumu sildi. D. Orwell'i bir kez daha hatırlamamak için: "Küçük kurallara uyarsanız, büyük kuralları çiğneyebilirsiniz."

Klyan'ın ölümünün resmi versiyonunu ­kesinlikle alaycı bir şekilde tartışan 4 Temmuz 2014 tarihli 7 numaralı yayın, gazeteciliğin etik normlarının tamamen dışında görünüyordu . İddiaların ­özü , iddiaya göre bir kurşundan değil , kalp krizinden öldüğü idi . Orwell'in hayaleti bir kez daha üzerimizde beliriyor : “ NASIL olduğunu anlıyorum ; NEDENİNİ anlamıyorum . "

Ancak, açık bir cevap var . Ve ­Rusya ve vatandaşları ile ilgili olarak, P. Linebarger'ın 60 yıl önce çalışmasını yazdığı aynı bilgi savaşının serbest ­bırakılması gerçeğinden oluşuyor . Ve bunun tek ­bir anlamı var : Böyle bir durumda ­bilginin tarafsızlığından bahsetmek, tüm Batı medyasının özgür olduğunu ve kimseden bağımsız ve sebepsiz yere bir yayın politikası yürüttüğünü söylemekle aynı şeydir . ­Amerikalı psikolojik savaş teorisyeninin bu kavramlarla ilgili hiçbir yanılsaması yoktu ­. Haklı olarak, savaş koşullarında ­izleyici yönünde bilgi iletmek için başka mekanizmalar olduğuna (veya olması gerektiğine) işaret etti. Basitçe söylemek gerekirse, ­propaganda kurallarının bu tür aşırı koşullarda geçerli olduğunu belirtti. “ Ne olursa olsun, neredeyse tüm etkili propagandalar doğrudur. Gerçeği seçici bir şekilde kullanıyor ^[4]. ”

Sahte gazetecilik fenomeni, gösteri medeniyetinin derinliklerinde kendiliğinden ortaya çıkmadı. Burada artık “Fırsat Penceresi” teorisi olarak adlandırılan ve denizaşırı bir araştırmacının adını taşıyan ­Joseph Overton kavramını hatırlamak yerinde olacaktır ­. Ona göre, toplumdaki her sorun için bir “fırsat penceresi”, herhangi bir fikrin kamuoyunda meşrulaştırıldığı ve kamusal söyleme girmeden önce düşünülemez olarak kabul edilen bir tür anlaşılır ­görsel çerçeve vardır. ­artikülasyon için. Ancak "fırsat penceresi" boşluklarına yerleştirilerek, kamuda ve en önemlisi bilgi alanında "vatandaşlık hakkını" alıyor gibi görünüyor. Lenizdat.ru çalışanları tarafından gerçekleştirilen ukrofake'lerin hikayesi , sözde profesyonel mesajlara ve bilgilerin doğruluk derecesini belirlemek için yönergelere dayanarak gazetecilerin çalışmalarının etik normlarının ­ne zaman göz ardı edildiğinin canlı bir örneğidir .­

, kitle bilinci üzerinde olumsuz bir etkisi olan bu tür küresel bilgi teknolojilerine ­yönelik keskin eleştirel tavrını kendisi ifade etti . Diğer ­yurttaşları ise sadece yeni bir savaş türü yürütmek için çok daha tehlikeli ve zararlı bir konsept geliştirmek için acele etmiyorlardı . Buna "Ağ Merkezli Savaş " adı verildi , daha doğru bir şekilde " Ağ Merkezli Savaş " olarak tercüme ­edilecekti . Yeni konseptin ideologları , ­ABD Donanması Koramiral Arthur Cebrowski ve ABD Savunma Bakanlığı uzmanı John Garstka idi. Silahlı kuvvetlerin ­yapısına böyle bir kavramın girmesinden sonra ­ana saldırının yönünü gizlemediler . Amerika'nın güçleri, dağıtılacaktı. Bugün "ağ merkezli savaş " teorisi çerçevesinde bu "grev"in sonucu ortadadır. Yerli medya sistemi , üstün “düşman enformasyon güçleri” nin iyi düşünülmüş, sistematik ve kitlesel ­saldırılarına direnmek zorunda kalıyor . Bilgi alışverişinin olduğu , komutanın kararlarının aktarıldığı , fiziksel alanın temsilinin kontrolünün olduğu ­; sanal gerçeklikte yansıtır . Bilgi üstünlüğü ­mücadelesinde "temel bir sıçrama tahtası " dır . Aynı zamanda , bu teorinin geliştiricileri , bilgi ­üstünlüğünün , taraflardan birinin " üstün bilgi pozisyonları" aldığı bilgi alanının durumunu karakterize ettiğine ­inanıyor .

" ­ABC" çalışmasına atıfta bulunmak uygun olacaktır. medya". Haklı olarak " en kıt kaynak olan dikkat için ^[5]sürekli bir mücadele olduğunu " savundu . Bu tez, modern medya bağlamında alakalı ve adil olmaktan öte görünüyor. Dahası, tamamen yeni bir coğrafi bilgi durumunun farkında olmadan katılımcıları ve tanıkları haline gelen Rus toplumu, birkaç yıldır medya yüzleşmesinde kendi savunma mekanizmalarını başarıyla geliştiriyor . Bu konuda ­kullanılan yöntem ve tekniklerin bir analizi, ­ders kitabının sonraki bölümlerinde sonraki sunumun konusudur . Esas olarak giriş niteliğinde ­olan bu bölümde görev daha yereldi ­: medya tarafından üretilen ­bilgi akışlarının nesnelliğine ve dünya topluluğunun şu anda bulunduğu siyasi duruma yönelik eski liberal tutumların yeterliliğini belirlemek (her halükarda, Rusya ­ile çatışmaya dahil olan kısmı , dahil Ukrayna meselesinde ).

Bu nedenle, "ifade özgürlüğünün" yeşerdiği yer olarak modernitenin bilgi alanına ilişkin geleneksel görüş yanlış görünmektedir ­, çünkü bir asırdan uzun bir süre ­önce aktif bir yazar tarafından haklı olarak işaret edildiği gibi. "Parti Teşkilatı ve Parti Edebiyatı": "Toplum içinde yaşamak ve toplumdan bağımsız olmak mümkün değildir ." Ardından, yirminci yüzyılda nihayet profesyonellik paradigmasında ­şekillenen böyle bir tezin geçerliliğini göstereceğiz . gazetecilerin ve medyanın faaliyetleri. Bu da aslında kelimenin tam anlamıyla " ­sahte gazetecilik" olgusunun oluşmasının ön koşullarını oluşturdu . on yıllar modernin ­bir unsuru haline geldi uygarlığı göster.

İtalyan yazar Umberto Eco'nun ölmekte olan romanı “ Sıfır Numara” (2015) , bugün “sahte gazetecilik” olarak tanımlayabileceğimiz profesyonel gazetecilik faaliyetinin ­sürecini oldukça açık bir şekilde ­ortaya koydu . Özü, iletişimsel doğası ne olursa olsun, belirli bir medyanın içeriğini oluşturmak için ana araç olarak sahte kullanımında yatmaktadır . Bugün, yaratıcısının profesyonelliğini ve sahtekarlığını gösteren bir istisnadan gelen sahte, bir bilgi alanı yaratmanın ­ve onu profesyonel bir ortamda genellikle "bilgi ­gürültüsü " olarak adlandırılan şeyle sınırına kadar doyurmanın tamamen kabul edilebilir bir yöntemine dönüştü . ­Yani, yapılandırılmamış ve işlenmemiş gerçekler, bilgiler, yargılar, görüşler, ­istatistikler ve rakamlar vb.den oluşan bir koleksiyon. Farklı ülkelerdeki ve farklı tartışma platformlarındaki uygulayıcıların sesleri , yetkililerin ve toplumun nasıl olduğunu giderek daha fazla duyuyor. gerçeğe değil, makul bilgiye ihtiyaç duyar .

Yerli gazeteciliğin ­(dünya gazeteciliğinin yanı sıra ) gelişimindeki bu tür eğilimlerle , " ­gerçek gazeteciliğin " yerini "makul gazetecilik", "kanaat gazeteciliği" ve son olarak "izlenim gazeteciliği" aldığı yeterli bir kesinlikle ifade edilebilir. gazetecilik ­”. İkincisi , çeşitli iletişim ortamlarında henüz çok belirgin değil , ancak gazetecilik atölyemizin kapısını çaldığına dair ilk sinyaller, her yerde hazır ve nazır ­olanlardı . sahtelerin yayılması .

nasıl tanımlanır ? İngilizce'den ­tercüme edilen "sahte" kelimesi , genel tabirle "sahte, sahte" anlamına gelir - "sahte". Çoğu zaman, terim bir isim olarak çevrilir ve aynı şekilde "sahte, sahte" anlamına geldiği için olumsuz bir çağrışım taşır. Modern medya alanında sahte gazetecilik ilkelerini uygulamanın fiili uygulamasına dayanarak , sahteyi, gerçek gerçeklere ve ampirik gerçekliğe ­karşılık gelmeyen ­ve medyada yayınlanan güvenilmez ve doğrulanmamış bilgiler içeren bir gazetecilik mesajı olarak tanımlamayı öneriyoruz ­. Aynı zamanda ­, bir medya temsilcisi adına böyle bir eylemin hedef belirleme faktörünün, ­kendisinden alınan bilgilerin sahte olarak nitelendirilmesi için gerekli bir koşul olmadığını not ediyoruz. Yani, bizim açımızdan, bir gazete veya derginin sayfasında, radyo veya televizyonda, bir haber ajansının web sitesinde, kötü niyetli olarak sahte görünmesinin gerçeğini görmek hiç de gerekli değildir. ­mesajın yazarının kasıtlı olarak olayın ­dokusunu, görgü tanıklarının ifadelerini, istatistikleri ve rakamları çarpıttığı niyet ­. Tipik bir örnek, Mart 2016'da RBC kanalının yaptırımlar sayesinde Rusya'da tarım ürünleri üretiminin %3400 arttığı mesajıdır . Böyle bir figürün ortaya çıkmasının ­, ilgili editörün dikkatsizliği veya hatasının sonucu olduğu açıktır . Ancak böyle bir yanlışlık yapan gazetecinin ­ülkemizdeki tarımsal üretimin büyümesine ilişkin istatistikleri kasıtlı olarak abarttığı varsayılamaz .­

Bugün gazetecilik pratiğinde ve medya faaliyetlerinde bulunan çeşitli sahte türlerin tipolojisini ve özelliklerini çalışma rehberimizin ilerleyen bölümlerinde ele alacağız .

Çalışılanların ortaya çıkma nedenleri ­sorusuna dönersek ve bu metinde anlatılan olguya bakıldığında , sahte haberciliğin modern medya alanında ortaya çıkmasının hem nesnel hem de öznel sebeplerden kaynaklandığı ­ileri sürülebilir . Ve her şeyden önce, medya endüstrisinin medyada yeni formatların ve bilgi sunum türlerinin kullanımındaki ihtiyaçları . Amerika Birleşik Devletleri'ndeki en büyük İspanyolca televizyon şirketi Univision'ın hikayesi bu anlamda belirleyicidir . Yönetimi , sahte ­haber yayınlama konusunda uzmanlaşmış bir hiciv sitesi olan The Onion'un %40'ını satın aldı . Saygın bir yayın olan İngiliz The Financial Times gazetesine atıfta bulunan çevrimiçi kaynaklara göre , anlaşma yaklaşık 100 milyon doları buldu ­. Açıkçası, bu durumda, geleneksel medyaya sahte bilgi tedarikinin ^[6]ana kaynağı olan Ağın ­iletişim yetenekleri ile tele ticaret konusunu birleştirme girişimi var .

, medya alanında yalnızca ­tüm bilgi işleme sistemi ciddi bir teknolojik deformasyona uğradığında ortaya çıkan ­ve izleyiciler için ciddi sosyo- psikolojik sonuçlara ­yol açan dünya gazeteciliğinin karakteristik bir özelliği olduğu belirtilmelidir. . Bunlar, "resmin" hızının ve görsel netliğinin, basit bir sözlü veya yazılı mesajdan daha önemli bir haber izlenimi kaynağı haline gelmesinden ibarettir. Ayrıca “ses+resim”, “metin+resim” kombinasyonlarında görsel bileşen baskındır . Bizim için bu durum , dünyadaki katılımın bir sonucudur .­ gösteri gibi bir olgunun bilgi alanı- medeniyet.

Bu tür çelişkilerin açık bir örneği, 11 Eylül ­2001 olayları ve bunların medya camiasında sonradan yorumlanmasıdır. Tüm dünya terör eylemini ve Dünya Ticaret Merkezi'nin iki kulesinin yıkılışını canlı olarak "görmüş" gibiydi ­. Bu çekimler , "terörizm" denen kötülük dünyasının görsel bir sembolü haline geldi . Ve ayrıca - ­Amerika Birleşik Devletleri ve müttefiklerinin Afganistan'daki müteakip belirleyici eylemleri için bir tür duygusal gerekçe . ­Ve bu trajik olayların genel kabul görmüş versiyonundan şüphe duyanlar tarafından daha sonra hangi mantıksal yapılar ve kanıtlar yapılırsa yapılsın, ana itiraz ve karşı argüman, yanan ve ­yıkılan WTC kuleleriyle ^[7]aynı canlı çerçevelerdir .

Gösteri medeniyeti koşullarında mesajın alaka düzeyi, yalnızca doğrulanmamış ve doğrulanmamış bilgiler, isimler, gerçekler nedeniyle değil, aynı zamanda görünürlük faktörü nedeniyle de taklit edilir. Burada izleyici, otantik olmayan, sahnelenmiş çekimler kullanılarak uygun bir şekilde organize edilmiş veya hatta özel kayıtların parçalarının, dış mekan güvenlik kameralarından kayıtların, video kaydedicilerin görsel yazışma ilkesine göre seçilmiş ­görsel izlenimlerin insafına kalmıştır . ­hatta video arşivlerinden bile ­. . Bugün gazetecilerin çalıştığı bu tür koşullar ve koşulların birleşimi ­, “sahte gazetecilik” veya “sahte gazetecilik” olarak tanımladığımız böyle bir olguyu ortaya çıkarmaktadır.

hayatının ilk kurbanlarından birinin tarih gazeteciliği ya da ­geçmişle ilgili hikayelerle ilişkilendirilen medya faaliyeti olması anlamlıdır . Modern gazetecilik ­materyallerinde tarihsel bir konuyla ilgili gerçekliğin yeterliliği ve bilgilerin, gerçeklerin, video çizimlerinin güvenilirliği sorunu, artık medyada ve kamu gündeminde giderek daha ­fazla yer alan geçmişin yorumlama süreçleri ­bağlamında alakalı ve önemlidir . . Buradaki bir tür başlangıç noktası, yıldönümü tarihiydi - Birinci Dünya Savaşı'nın başlamasının 100. yıldönümü. "Belirli bir konuda" bir dizi belgesel televizyon dizisi ortaya çıkardı.

Onların ayırt edici özelliği, haber filmlerinin aktif kullanımıydı. Kullanılan video materyallerinin analizi, görüntülenen görsel ­sekansın, öncelikle askeri harekâtın olay ana hatlarını anlatan bir dış ses metnine karşılık gelmediği sonucuna varmayı mümkün kıldı . ­Ve ayrıca açıklayıcı parçaların seçimine anakronik bir yaklaşımın kullanılması hakkında ­. Yani, belgesel televizyon dizilerinin yazarları, kroniğin düzenlenmesinde 20. yüzyılın tamamen farklı tarihsel dönemlerine ait parçalar kullandıklarında. Aslında savaşın gidişatına dair gerçeklerin, isimlerin, olaylar dizisinin “sözlerle” ifade edildiği ve bambaşka bir “resmin” ortaya çıktığı, sahte belgesel televizyon sinematografisi sürecini ele aldığımız söylenebilir. ­gövde çerçevesinde ­izleyicilere sunulur .

Açıkça söylemek gerekirse, geniş bir izleyici kitlesi için, araştırmacıların yeterlilik ve güvenilirlik sorununa eleştirel yaklaşımındaki bu kadar titizlik ­aşırı görünebilir . ­Bununla birlikte, gazetecilik mesleği için, kaynak video açıklayıcı materyalin şu veya bu şekilde ücretsiz olarak ele alınmasına ilişkin bu tür "varsayımlar", olgusal gerçeklik kriterlerinde bir azalmaya yol açar. Bu, kaçınılmaz olarak, ­yalnızca tarihsel konulardaki materyallerin değil, aynı zamanda günümüzle ilişkilendirilen materyallerin hazırlanmasındaki taleplerde bir azalmaya neden olur. Sahte haber gazeteciliği süreci, ­medya alanının bir gerçeği haline geldi ­. Çoğu zaman, geçmişin belirli olaylarıyla ilgili gazetecilik materyali, programları, projeleri oluşturmak için tarihi haber filmlerini seçme ilkesinde ifade edilir . ­Çerçeve içi ­içerik açısından "benzer" (tercihen ­ana olay örgüsüyle yaklaşık olarak aynı döneme ait) video açıklayıcı materyal seçiminde ifade edilir . Ve sonra, Devrimci Askeri Konsey Başkanı Yoldaş L. D. Troçki'nin filmde askerlerin geçit törenini kabul etmesi artık önemli değil

Tüm eğitim ve perde arkasında spiker , Mart 1921'de isyancı Kronstadt'a saldıran birliklerin Mihail Tukhachevsky tarafından komuta edildiği metnini okur .

Yakın ­gelecekte tarih alanında gazeteciliğin sorunlu alanı perspektif genişliyor. Ve bu, 1917'deki iki Rus devriminin 100. yıldönümüyle büyük ölçüde kolaylaştırıldı . Buradaki ilk "sahte kırlangıç " belgeseliydi­ TV filmi “Kronstadt. 1921”, Sovyet Rusya'da siyasi gidişatın değişmesine yol açan trajik olayların tartışmalı ve güvenilmez bir versiyonunu sunuyor ­: “savaş komünizmi” nden NEP'e . Bununla birlikte, bu ­tarihi dramanın dokusunun nesnel bir sunumu yerine , izleyiciler ­neredeyse tek bir kaynağa dayanan bir gösteri aldı - bu trajik olaylara katılanlardan birinin anıları. Üzülerek belirtilebilir ki, seyirciler ayrıca ­tarih konusunda bu tür “sahte” haberciliğin benzer yayın ürünlerini görmüşlerdir.

Bu konu ayrı bir bilimsel makaleyi ve hatta bütün bir monografiyi hak ediyor. Bu arada, bizim için açık olan bilgilere böyle bir yaklaşımın taklitçi doğasını düzeltiriz ­. İzleyicilerin dikkatini ve duygularını manipüle etmenin karmaşık şemasını ve yöntemlerini basitleştirerek, sahtekarlık yaratıcıları olan gazeteciler için KESİN bilgileri bildirmektense bir tür duygusal ve entelektüel darbe indirmenin daha önemli olduğunu söyleyebiliriz. ­Yaklaştırma günahı, önemli sonuçlarla doludur ve bilgi eksikliği, dahil olmak üzere görsel bilgi ­, artan panikle doludur. Özellikle çok sayıda insanın ölümüne yol açan trajik aşırılıklardan sonra ­. 13 Kasım 2015'te Paris'te meydana gelen terör saldırısından birkaç gün sonra tüm dünyanın gözlemleyebildiği şey . ­Havai fişek patlamasından tam anlamıyla bir gün sonra, Fransız başkentinin sokaklarına dökülen insanlar tam bir paniğe kapıldılar ve "gözlerinin baktığı her yere" dedikleri gibi bir kalabalığın içinde kaçmak için koştular.

Resimlerin görünürlüğü ile sözlü bilginin doğruluğu arasındaki bu tür çelişkiler bağlamında, profesyonellerin, yani gazetecilerin kendilerinin konumu son derece önemlidir ­. Böyle bir tartışma eğiliminin göstergesi, 1 Kasım 2015'te, kelimenin tam anlamıyla Rus Boeing'in Sina üzerinde düşmesinden sonraki gün yayınlanan “Vladimir Solovyov ile Cumartesi Akşamı” programıydı . Vladimir Solovyov'un bizi ilgilendiren programına Fransız gazeteciler camiasının ­temsilcisi , ünlü Agence France Presse'nin eski çalışanı Dmitry de Koshko katıldı . Dünya çapında güvenilir ve doğrulanmış haberler sağlama konusunda çok yüksek bir üne ­sahip olan bu sağlam medya devinde 33 yıllık bir deneyime sahiptir . Anlaşmazlık, gazetecilerin belirli olayları haber yapma konusundaki tarafsızlığına döndüğünde , Mösyö de Catschko çok açıklayıcı bir söz söyledi: “Nesnellik, biz gazeteciler için başka bir kelimedir. İşimizde sadece iki şeye ihtiyacımız var: kaynaklar ve dengeli bilgi.”

İlk bakışta böyle bir tanımda önemli bir çelişki yoktur. Bununla birlikte, herhangi bir süreç veya fenomenle ilgili olarak "nesnellik " ­terimi, öznelliğin reddini ima eder ve gösterilen veya anlatılan ile gerçek durum arasında yeterli bir korelasyon arzusunu belirler. "Denge" - zaten bir terim olarak belirli bir değerlendirme anını taşır, tam da birisinin dengeyi belirlemesi, belirlemesi ve nihai olarak ­birincil bilgi toplamanın gerçek koşullarında uygulaması ­gerektiği gerçeğinde . Ayrıca , Dmitry de Koshko'nun sunumunda, tespit ettiğimiz sorunun tamamen anahtarı olan bir cümle duydum: “Sivil toplumun normal şekilde işlemesi için eksiksiz, makul bilgilere ihtiyacımız var ­. Ekonomik açıdan güvenilir bilgi ­daha önemlidir.”

Bu tezin kanıtı, Kasım 2015'te Paris'teki terör saldırısıyla ilgili trajik olaylardan kısa bir süre sonra elde edildi. Yine birçok haberin sahte doğasını hatırlatmak zorunda kaldılar. Örneğin, 13 Kasım 2015'te Fransa'nın başkentinde hayatını kaybedenler için bir yas işareti olarak Eyfel Kulesi'nin aydınlatmasının kapatıldığı mesajı. Aslında , arka ışık , ­önceden onaylanan programa göre basitçe kapatıldı. Kesin ölüm sayısının henüz belirlenmemiş olması önemlidir. Trajedinin tamamen değerli video kanıtlarının ­olmaması, aynı zamanda onun sahte yorumlanması için bir fırsat yaratıyor .­

Sadece profesyonel kendini koruma amacıyla ve gazeteciliğin sosyal açıdan önemli bir eylem ­olarak itibarını kaybetme korkusu nedeniyle, bu tür eğilimlerle mücadele etmek gereklidir . Ancak sahtekarlığa karşı direnme yöntemleri, bunları ifşa etme ve çürütme seçenekleri, sonraki bilimsel düşüncelerin konusudur . ­İki yerli şakacı, Nadezhda Savchenko'nun avukatını kelimenin tam anlamıyla "boşandığında", böylece ikincisi sanıklarından açlık grevini durdurmasını ve olası bir takası kabul etmesini talep ettiğinde, tüm dünya sahte bir bilgi alanı oluşturmanın ne kadar kolay ve özgürce mümkün olduğuna ikna ­oldu ­. Ukrayna ile. Mart 2016'da yaşanan bu olay , modern medya kültüründe taklit etmenin, dürüst ve nitelikli gazeteciler tarafından kamuoyuna iletilen objektif ve doğrulanmış bilgilerden çok daha inandırıcı ve izleyiciler tarafından onaylandığının bir başka açık kanıtıdır .­

Ancak, bir bilgi kültürü olgusu olarak doğrudan sahtenin kendisine dönmenin ­ve dünyada ilk kez nerede ve ne zaman “ortaya çıktığını” anlamaya çalışmanın zamanı geldi. Bu bir sonraki bölümün konusu olacak.

Edebiyat

1.     Bolz Norbert. ABC medyası. M.: "Avrupa" yayınevi, 2011. - 136 s.

2.     Weiband I. D. 5000 yıllık bilişim. - M.: Kara sincap, 2010. - 352 s.

3.     Doktor Ken. Newsononomi: Haberleri değiştirecek on iki trend . ­M., 2013.

4.     Ilchenko S. N. Gazetecilik faaliyetinin temelleri. Ders kitabı ve uygulama. Moskova: Yurayt, 2018. - 311 s.

5.     Castells, M. İletişimin gücü [Metin]: ders kitabı. ödenek ­/ M. Castells; başına. İngilizceden. N. M. Tylevich; bilimsel altında ed. A. I. Chernykh; Ulusal araştırma Üniversite "İktisat Yüksek Okulu". - M.: Ed. İktisat Yüksek Okulu Evi, 2016. - 564 s.

6.     Linebarger P. Psikolojik savaş. Kitle bilinci işleme teorisi ve pratiği ­/ çev. İngilizceden. E. V. Lamanova. - M.: ZAO Tsentrpoligraf, 2013. - 445 s.

7.     Lenin V. I. Parti örgütü ve parti edebiyatı ­. Herhangi bir sürüm.

Kendi kendine muayene için güvenlik soruları

1.     Gösteri medeniyeti olgusunu tanımlar .

2.     Gazetecilik ­pratiğinde sahte görünmenin ön koşullarını adlandırın .

3.     Sahte tanımla .

4.     Sizce sahte bir gazetecinin hatası mı yoksa kasıtlı bir yalan mı?

5.     Sahte gazetecilikte görsel ve sözlü bileşenler nasıl ilişkilidir?

6.     Sizce bilginin doğruluğu ile akla yatkınlığı arasındaki farkı belirleyen nedir?

7.     Tarihi TV yapımlarındaki görsel sahtekarlıklara örnek veriniz.

Bölüm 2

Sahte nerede ve ne zaman doğdu

Halk, iyi söylentilerdense kötü söylentilere inanmayı tercih ediyor .

sarah bernard

"Sahte" terimi, modern ­gösteri medeniyetinin bir kavram özelliğidir. Bize göre ikincisi, ­yüzyılların değişimiyle ilişkili kronolojik parametrelerde kendini gösterdi. Bu aynı zamanda , teknik ve teknolojik yenilikler kompleksinin mevcut medyanın ­pratiğe tam olarak girmesine karşılık gelir ­: çevrimiçi topluluklardan "sayılar" temelinde bilgi toplama, işleme ve dağıtmanın yeni yollarına kadar. Dijital öncesi çağda, gazetecilik profesyonel çevrelerinde, ­medya aracılığıyla izleyicilere sunulan güvenilmez, doğrulanmamış, yanlış bilgileri ifade eden başka terimler benimsendi . ­Basitçe söylemek gerekirse, söylentiler, dedikodu, yanlış duyumlar. Elektronik öncesi çağda, bu fenomenin yazılı medya (gazeteler ve dergiler) ile doğrudan bir çağrışımı vardı ve "gazete ördeği" olarak aday gösterildi. Bu köklü ­kelime kombinasyonu, bir yalan anlamına gelir, ­kitle iletişim araçları tarafından basılı organına ilgi çekmek ve ­popülaritesini artırmak için özel olarak üretilmiş bir sansasyon ^[8].

Bunu zaten tanıdık olan "sahte" kelimesinin tarihsel eşanlamlısı olarak tanımlıyoruz ­. Bu nedenle, sahte gazeteciliğin ­protoformları geliştirilip sadece basında değil, diğer medya türlerinde de yayıldığında bile terimin anlamını koruduğuna dikkat ederek geçmişin medya deneyimine dönelim. ­. Gazeteciliğin geçmişine dönelim ve böylesine gürültülü bir terimin ontolojik kökleri hakkında hangi versiyonların mevcut olduğunu hatırlayalım.­

ifadesinin kökeninin birkaç versiyonu vardır ­. Bunlardan biri Pyatigorsk'un devrim öncesi mizah dergisi "Spa ­Needle" da yayınlandı. Malzemenin adı: "Ördek". Yazarlar, Tarım Gazetesi'nin Paris baskısının yayınlanmasında ­çok açıklayıcı bir örnek buldular . Materyal 1776'da basılmıştır . İçinde okuyuculara ­ördekleri yakalamanın orijinal bir yolu sunuldu. Yazarın tarifine göre, büyük bir meşe palamudu İskenderiye yaprağı çözeltisinde kaynatılır, ardından ince ama güçlü bir ipe bağlanır ve suya atılır ­. Doğal olarak ördek meşe palamudunu hemen yutar, ancak bitkisel kaynatmanın güçlü müshil etkisi nedeniyle kısa süre sonra kordonla birlikte kuşun vücudundan geçerek dışarı çıkar. Sonra aynı meşe palamudu ikinci ördek tarafından yutulur ve ona da aynı şey olur, sonra üçüncüye vb.Makalenin yazarı, bir mübaşirin bu şekilde 20 ördek yakaladığını iddia etti. Bir ipe bağlanarak havalandılar ve ­"şanssız avcıyı" havaya kaldırdılar ^[9].

Yazarın özeti açıktır: açıklanan metne , bir gerçek olarak sunulan korkunç bir saçmalık deniyordu . Bu metin ­18. yüzyılın sonunda pek çok tartışmaya ve tartışmaya neden oldu . O zamandan beri “ördek ­koi”, “parmaktan emildi” haberi olarak anılıyor.

Akademisyen Viktor Vinogradov bir keresinde "ördek" teriminin kökeninin farklı bir versiyonunu önerdi ^[10]ve açıkladı. Bruce ­, Napolyon döneminde sansasyonelliğiyle ünlü bir taşra gazetesiydi. Robert Cornelissen, ­ördeklerin oburluğu hakkında materyal yayınladı. Gazetecinin bildirdiği gibi, oburluklarını kanıtlamak için ördekler üzerinde bir deney yapıldı. Yirmi ­ördek teker teker parçalara (ve tüylere, kemiklere) bölündü ve ­kardeşlerine yemeleri için verildi. Ve böylece, son ördeğe kadar, sadece bir tane kalana kadar, et ve kemik yiyen ve 19 ördeğin kanını içen bir sonraki ördekle yaptılar. Bu "şişman" ördek, mantıksız gazete "haberleri" ile eş anlamlıdır.

İlgilendiğimiz deyimin kökeninin üçüncü versiyonu ­Fransa'dan geliyor. 16. yüzyılda "aldatmak" anlamına gelen "vendre des canards a moitie" ifadesi yaygınlaştı ­. Edebi çeviri şu şekildedir: " ­ördek satmak suçun yarısıdır." Fransızcadan gelen "canard" kelimesi daha sonra 19. yüzyılın ortalarında İngilizceye geçmiş ve aldatma, uydurma anlamlarına gelmeye başlamıştır. Şimdiye kadar, Fransa'da ­adının ^[11]gerçek çevirisi "bir demet halinde uçan ördekler" olan bir "Canard enchainee" gazetesi var .

Seçenekleri çevrimiçi olarak bulabilirsiniz^[12] fonetik ile ilişkili "ördek" teriminin ortaya çıkışı: İngiliz gazetelerinin gazetecileri tarafından doğrulanmamış, bilinmeyen bir kaynak, ­N. T.'yi - İngilizceden değiltanıtlanmamış - tanımlanmamış , tanımlanmamış. Doğal olarak, bu tanımlar ­bilgi kaynağına atıfta bulundu. Bu sürüm, anlamsal ve fonetik faktörler dikkate alındığında da geçerlidir. Ne de olsa, "En-te" sesi Alman (die) Ente - "ördek" e benzer .

Luther'in deneyimini de hatırlıyor . ­Gerçek olmayanı belirtmek için Lugenda kelimesini kullandı . Kelime bir dizi dönüşümden geçti (Lugende - Luge - Ente) ve "ördek" Ente kaldı.

meyveler yerine ördeğe benzer meyvelere sahip bir İskoç ağacı ­, Hindistan'ın ­Hebrides ağaçlarındaki ördekler , ördek yavrularının yumurtadan çıktığı kabukları büyüten ağaçlar - tüm bu icatlar ­bir ördeğin çağrışımsal karşılaştırmasının nedeni haline geldi ve yanlış bilgi.

Rusya'da "gazete kurgusu" anlamındaki "ördek" kelimesi, ­Avrupa gazete jargonu teriminin birebir çevirisidir ­. Bu kavram , II. İskender'in Büyük Reformları döneminde basının yeniden canlanmasıyla bağlantılı olarak, ­19. yüzyılın ikinci yarısından önce Rus diline girdi .

20. yüzyılın, ­türü, örgütsel ve yasal statüsü, uyruğu vb. Geçen yüzyılın ilk yarısında, yazılı medya ve radyonun kitlesel bilginin yayılmasında baskın kanallar olduğu gerçeği , ­tam da "ördeklerin" kendi faaliyet alanlarında egemen olduğu açıktır . ­20. yüzyılın ikinci yarısı, geleneksel medya ailesinde televizyonun başı çekme zamanıdır ­. Daha sonra göreceğimiz gibi , yanlış, doğrulanmamış, önyargılı olarak seçilmiş ve işlenmiş bilgilerin çeşitli biçimlerde ve türlerde yayılmasına yabancı değildi . ­Bu da, gösteri medeniyeti gibi modern toplum fenomeninin ortaya çıkması ve kurulması için ön koşulları oluşturdu ­. Bir medya olarak televizyonun bunda kesinlikle kilit bir rolü olmuştur.

Ağ kaynaklarının ve bilgi ile ilgili kanalların medya pratiğinde kök salması ­ve yayılması ­(özellikle ülkemizde) yeni yüzyılın başında ve yeni milenyumda gerçekleşti. Bilgiyi yaymak ve izleyiciyi etkilemek için diğer tüm kanalları ezip geçen, sanallık yanılsaması yaratmak için tam bir araç olan şov uygarlığı hipotezini doğrulayanın bir iletişim ­fenomeni olarak İnternet olduğu söylenebilir ­. Ve tüm bunlar - bizi çevreleyen ampirik gerçekliğin resminin medyada yeterli bir yansıması yerine.

Bununla birlikte, "ördek" terimi, geçen yüzyılda radyo ve televizyonla uğraşanların profesyonel günlük yaşamlarında kök salmadı. Terimin "gazete" sıfatıyla çağrışımı değişmedi ­. Geçen yüzyılın farklı dönemlerinde gelişen elektronik ortamın her iki versiyonunda da en çok ­"aldatmaca", "yanlışlık", "yanlış anlama", "çarpıtılmış gerçek", "yanlış bilgi" terimleri yetersizlikleri belirlemek için kullanılmıştır. duyulan ve gösterilen gazetecilik materyalleri , "gizemlendirme", " gerçekliğin ­simülasyonu ", "dezenformasyon", "aldatmaca" ve ­anlam ve anlam bakımından birbirine yakın diğerleri.

Bu bağlamda, "sahte" teriminin ortaya çıkışı, gazetecilik teorisi ve pratiği için bir takım sorunları ortadan kaldırdı, ancak bu tür örnek ve olguların olumsuz değerlendirilmesini hiçbir şekilde değiştirmedi.

Görünüşünün öznel ve nesnel nedenlerini daha yakından analiz etmeye değer. Burada , yerini gösteri medeniyetine bırakan "gösteri toplumu " gibi bir kavramın felsefi anlayışına dönüyoruz . Guy Debord, “ üretimin modern gelişme düzeyine ulaşmış toplumlarda , tüm yaşam büyük bir performans yığını olarak görünür . Daha önce doğrudan ­deneyimlenen her şey şimdi temsilin içine itiliyor .”^[13]

Modern haber alanında , "görüntüler" güvenilir haberlerin yerini aldı.­ bilgi, kitle iletişim araçlarındaki "imgeler" gerçeğin ­yerini alır . Medya “imgeleri” ve medya sembolleri yavaş yavaş olup bitenlerin gerçekliğinin ­yerini alıyor ve yerini alıyor, imajlar ve semboller günlük haber ­gündemini oluşturuyor .

gibi bir fenomenin, modern gazetecilik teorisyenleri tarafından ­böyle bir felsefi işaretin ­işareti olarak tanımlandığına dikkat edilmelidir. "medeniyet göster" gibi fenomenler . Gösteri toplumunun, gösteri medeniyeti toplumunun ana faktörlerinin çok aktif gelişmesiyle toplum gerçekliğe olan güvenini kaybeder ­. Kendi medyalarını "sahte" içerikle çok aktif bir şekilde dolduran izleyiciler, ­yavaş yavaş bilgi kaynağına ­ve dolayısıyla bu bilgiyi yayma kanalına - medyaya olan güvenini kaybetmeye başlar.

Performansı, görüntülerin aracılık ettiği insanlar arasındaki sosyal ilişkiler olarak anlamak, medya alanında neler olup bittiğini anlamak için metodolojik bir anahtar sağlar. Medya içeriği, nüfusun günlük yaşamını etkilediği ve aynı zamanda gerçek gerçekleri görüntülerle değiştirerek toplumun belirli kararlar almasına yardımcı olduğu için, ­" ­sahte" bir şehir, ülke veya dünya nüfusunun yaşamı üzerinde zararlı bir etkiye sahip olabilir. (kitle iletişim araçlarının türüne ve önemine bağlı olarak).

Çarpıtılmış veya "sahte" bir gündem - bir performans - birkaç aktör tarafından oluşturulabilir. Devlet (cumhurbaşkanı ­, hükümet, ayrı bir departman tarafından temsil edilir), ­ülkenin günlük organizasyonu için normların ve yönergelerin tezlerini kitlesel izleyicilere yansıtır. Kendi "sahte" gerçekliği , çalışanlar ve/veya medya sahipleri tarafından oluşturulabilir ­: örneğin , günlük bir içerik gündemi ­oluşturan ­günlük olarak haber içeriğini seçen baş editörler veya medya editörleri . Televizyon kanallarında çarpıtılmış bir gerçeği izleyiciye göstermenin, içeriğin son kullanıcıya "ulaştığı" için daha kolay ­olduğunu vurguluyoruz . aynı anda birkaç içerik tüketimi kanalı aracılığıyla bilgi : video ­dizisi , ses dizisi.

Bir haberin asla gerçek gerçeği, “gerçeği” yansıtamayacağı, her zaman “ikincil gerçeklik” olduğu genel kabul görmektedir . Genellikle özel bir zanaat olarak, gerçekliği modelleme yöntemi olarak yorumlanır . Modern televizyonun uygulayıcılarından biri olan K. Gavrilov, " Haberlerde olmayan gerçekte değildir" diyor ­.­

Haberin her zaman ­“ikincil bir gerçeklik” olduğu konusunda bu kadar açık bir anlayış, izleyicilerin şu ya da bu bilgiyi belirli bir sembolik biçimde algılamaya alıştıklarını değil, aynı zamanda simülatif televizyona da alıştıklarını gösteriyor. Ayrıca, “ikincil” bir gerçeklik hakkında böyle bir haber hikayesi yaratarak , neler olup bittiğine dair yaratıcı bir anlayışa dayanan bir gazeteci, ­medyanın çalışmasında görece özgürlük eksikliği koşullarında bile kendi yaratıcı fikirlerini ­gerçekleştirebilir .­

Sahte haber gibi bir fenomen, 20. yüzyılın ortalarında yabancı medya söylemine girdi . Bu terim, medya teorisyenleri ve izleyiciler tarafından sahte haberler için değil, komedi dizilerindeki parodi hikayeler için kullanılıyordu. Bu tür ilk komedi programı 1970'lerde Amerikan televizyonunda yayınlandı, ­Weekend Update programı, komedi programı ­Saturday Night Live'ın (bir akşam programı formatı) bir haber taslağıydı. Yazarlar-senaristler böyle bir taslağı ­televizyonda "şu doğru", parodi haber programı olarak tasarladılar. Bu tür hikayeler , popülaritesini bugüne kadar koruyan hiciv eskizleriydi . Böylece ­The Daily Show'un eski sunucusu John Stewart, 2008'de Amerika Birleşik Devletleri'ndeki en saygın gazeteciler arasında zirveye girdi.

Modern söylemde "sahte" haberler, ­çarpıtılmış bilgilerle eş anlamlıdır. Bu eğitimin aşağıdaki bölümlerinde bununla ilgili daha fazla bilgi edinebilirsiniz . Bu arada , birçok modern teorisyenin "sahte" içeriğin, "sahte haberlerin" temelinin dezenformasyon olduğuna inandığını ­not ediyoruz .

Oxford Sözlüğü ­"dezenformasyon"u biraz ayrıntılı olarak tanımlar: "yanıltmayı amaçlayan yanlış bilgi ­, özellikle de bir hükümet kuruluşu tarafından rakip bir otoriteye veya medyada verilen propagandadır ­" .

Ozhegov'un sözlüğü daha özlü: dezenformasyon yanlış bilgidir.

, "simülasyon", "simülakrum", "hipergerçeklik" gibi post-modernizm felsefesinin bu tür fenomenlerinin bir sonucu olduğunu belirtmekte fayda var . ­Bu temel teorik kavramları ortaya koyacağız.

Gerçekliğin simülasyonunu ve ­insan bilincinin, özellikle teknolojik olarak gelişmiş ülkelerde gerçeği fanteziden ayırt edememesini tanımlayan ­fenomeni karakterize eden “hiper gerçeklik” terimi, Fransız postmodernist filozof Jean ­Baudrillard tarafından tanıtıldı. .

Modern araştırmacıların belirttiği gibi: " Jean Baudrillard'ın dünya görüşünün ­temel kavramlarından biri olan hipergerçeklik, ­hakikat, yeterlilik, gerçeklik fenomenlerinin artık ontolojik olarak temellendirilmiş olarak algılanmadığı ve ­sembolik bir düzenin fenomenleri ^[14]olarak algılandığı durumu karakterize eder."

Gazeteciler günün resmini çizdiklerinde, ana hikayeyi seçtiklerinde ­ya da hangi konuların medyada yer alıp hangilerinin medyaya yansımayacağını seçtiklerinde ­bir hiper gerçeklik, yapay bir gerçeklik yaratıyorlar. Yukarıdan da görülebileceği gibi, ­gazetecilik gerçeği her zaman yanlış olarak adlandırılamaz, ancak her zaman ikincil olarak düşünülmelidir.

Terimin yazarının kendisinden alıntı yapacak olursak ­: " Eğriliği artık gerçeğe ait olmayan bir uzaya bu geçişte , ne de gerçeğe , simülasyon çağı tüm göndergelerin yok edilmesiyle ­başlar - daha da kötüsü: işaret sistemlerinde yapay olarak yeniden dirilmeleri ... [...] Artık bu bir taklit, ne tekrarlama, ne de parodi. Gerçeği gerçeğin işaretleriyle değiştirmekten bahsediyoruz ­, yani operasyonel kopyası, yarı kararlı bir ­işaret makinesi, programatik, kusursuz, gerçeğin tüm işaretlerini veren ve hepsini atlayan tüm gerçek süreci korkutma operasyonundan bahsediyoruz. iniş çıkışlar^[15]

Ve ilerisi. Medyada, içerikte, bilgide ­, "tüketilecek olay ­tüm endüstriyel üretim konveyörü tarafından ^[16]filtrelenir, ezilir, işlenir ."

Bu söyleme göre birincil gerçek gerçeklik, ­bireyin doğrudan katılımcısı olduğu , çevremizde olup biten bir olaydır ; ­bir kişinin duyuların yardımıyla bağımsız olarak algıladığı şey. Bilgileri işledikten ­sonra , gazeteciler kendi ­izleyicilerine ikincil bir gerçeklik sağlar - bir simülakr ürünü, simülakr haber, simülakr görüşler, simülakr içerik ­.

J. Baudrillard bu konuda oldukça kesin bir şekilde şunları yazmıştır: “ ­Simulacre var olmayanın taklididir. Rol yapmak, ­gerçekte sahip olmadığınız bir şeye sahipmiş gibi davranmaktır. Gerçekliğin bir modele dönüştüğü postmodern durumda, gerçeklik ve göstergeler arasındaki karşıtlık ­ortadan kalkar ve her şey bir simülakruma dönüşür.^[17]

Baudrillard'ın fikirleri ­Roland Barthes, Marshall McLuhan, Slavoj Zizek, Michel Foucault, Gilles Deleuze gibi bir dizi modern araştırmacı tarafından da geliştirildi. Örneğin, Roland

Barth şunu belirtti: "İkincil sistemde ( mitolojik ) nedensellik yapaydır, yanlıştır, <...>".^[18] Aynı zamanda, bilgilendirme mesajları her zaman işlenmiş, ikincil bir gerçekliği yansıtır. Ayrıca başka bir akademisyene göre, "medya sahipleri her zaman halka istediğini vermeye çalışıyorlar, çünkü güçlerinin ­mesaj veya programda değil, aracın kendisinde ^[19]olduğunu düşünüyorlar . "

Buna göre, gazetecilerin gücü iletişim kanallarında yatmaktadır ­. Yukarıda belirtildiği gibi, birkaç içerik dağıtım kanalına sahip olan televizyon muhabirleri yapay gerçekliği en iyi şekilde oluşturabilir.

Televizyon izleyicisi, kendisine sunulan bilgileri ekranda olup bitenlerin doğrudan bir katılımcısı, olup bitenlerin bir görgü tanığı ­ve olayın tam bir katılımcısı olarak algılama olanağına sahiptir. Televizyonun görsellik gibi temel bir niteliği, ­izleyiciye olayı doğrudan göstermesini sağlar. Görselliğin yardımıyla, televizyon muhabirleri ­şimdiki zamanı modellemek için doğrudan bir fırsata sahip olurlar .­

Örneğin J. Baudrillard, ilahi imgeleri, ikonları ilgisiz ve ilahi simülakrlar veya bir tanrı simülakrları olarak adlandırır ^[20]. Bu mantığı izleyen TV spotları, gerçeğin benzer simgeleri olarak adlandırılabilir. Gazeteciler, örneğin bir liderin, bir kralın, güçlü bir liderin simülakrını siyasi bir lider hakkında hikayeler göstererek yaratma fırsatına sahiptir ­. Yetkililer, etkiyi sürdürmek için kitlesel izleyiciye kendisini hatırlatması gerektiği gerçeğiyle bunu haklı çıkararak, bu tür hiper-gerçekçi planlarla ilgilenebilirler. Ayrıca gazeteciler, ilgili gerçekleri seçerek ve ­olan bitenin gerekli resmini oluşturarak bir aktörü, olguyu, sorunu veya konuyu itibarsızlaştırma fırsatına da sahiptir .­

Simülakr yaratmak için gazeteciler tekniklere ­başvuruyor aldatmacalar, kendi izleyicilerini yanlış bilgilendirme. Bazen çok özlü ve basit bir şekilde: " Telgraf cümleyi kısalttıysa , ­radyo haberleri kısalttı ve televizyon gazeteciliğe bir sorgulama enjeksiyonu yaptı."^[21]

yer alan ­haberlerde gazeteciler tarafından gösterilen ve anlatılan olaylar ile gerçekte gerçekleşen olaylar her zaman farklı şeylerdir .

Simülakr ve sahte, postmodern felsefenin ana kategorilerinden biridir. Jean Baudrillard, postmodernizm çağını tam bir simülasyon çağı olarak görüyordu. Araştırmacı, "Öncelikle Jean Baudrillard'ın adıyla ilişkilendirilen simulakrum kavramının oluşumu," diyor, " ­Jacques Derrida'nın yapısöküm teorisinin gelişimine paraleldi. Bununla birlikte ­, Baudrillard kendisine "postmodern sahnenin sihirbazı, postmodernitenin gurusu, ­modern metafiziğin Walt Disney'i, süpermen'i "öznenin ölümü" ile değiştiren "melankolik Nietzsche" gibi biraz belirsiz unvanlar kazandı. [...] Ide ve Derrida ve Baudrillard'ın görüşleri farklı düzeylerde teorilerdir” ^[22].

Gerçekliğin simülasyonu, simüle edilmiş gerçeklik kaçınılmaz olarak modern haber içeriğini "doldurur". Rus televizyonundaki TV spotlarındaki sahtecilikler, sahte belgesel tarzında kısa filmlere dönüştü. “Yanlışlama, sahtecilik o kadar sıradan hale geldi ­ki, en çılgın komplo teorileri pek çok hayran buluyor ve meslekten olmayan biri şu soruyu soruyor ­: aslında Holokost var mıydı? Ortaçağ el yazmaları sahte miydi ­? Ve aya iniş - başarılı bir TV programı değil mi? Geleneksel dünya haritası artık güvenilir değil ­, ”diyor Stanislav Zelvensky.^[23]

Medya bilgilerinin artık “gerçeklerin” “gerçekliği” ile hiçbir ilgisi olmaması da önemlidir; "gerçeklik" de zaten test edildi."^[24] Yavaş yavaş, gazetecilikteki teorik "gerçek" kavramı ve "gazetecilik-gerçek" olgusunun kendisi aşınıyor . Bütün bunlar, elit kültürün bir tür sembolü olarak basılı ­elit iş basınında korunur .

Medyanın çok sayıda insana karşı sorumluluğu vardır . Bu kitlesel haber ­_ kaynaklar, izleyiciler için dünyanın tam bir resmini oluşturabilir (özellikle de yalnızca tek bir bilgi kanalı aracılığıyla haberleri ­tüketen kısmı ). çoğunluktan ­beri _ hala televizyon gibi bir kaynak aracılığıyla haberleri tüketiyor - televizyonun izleyicilerin zihinleri üzerinde daha fazla gücü ve etkisi var. Böylece, televizyon ­muhabirleri bazı olayları “susturma” ve bazılarından “hayali”, simülatif duyumlar yaratma fırsatına sahip olurlar.

Modern bir bilim insanı durumu, "Kolektif bilinçaltımızı hayata uyandırma yeteneğine sahip olan televizyondur", "düşüncenin eski ve temel yapılarını - mitler ve arketipler - harekete geçirmek için. Efsane yanlış bilgi değildir, dünyayı yapılandırmanın en önemli yoludur , ­çok eski zamanlara dayanan.^[25]

çok eski zamanlara dayanan dünyayı yapılandırmanın en önemli yoludur . ­Elbette, ­yukarıda açıklanan mantığı izleyerek, yalan ile simülasyonu, tahrifatı birbirinden ayırmak önemlidir. J. Baudrillard fikirlerinin şifresini çözerek, "Gizlenmek ­, gerçekte sahip olduğunuz şeye sahip olmadığınızı iddia etmek demektir" diyor. Rol yapmak, gerçekte sahip olmadığınız bir şeye sahipmiş gibi davranmaktır . Biri varlığı, diğeri ­yokluğu ifade eder.^[26]

toplumun her alanında derin köklere sahip olduğunu rahatlıkla söyleyebiliriz . Nüfusun gerçeğin nerede kurgunun nerede olduğunu anlaması zor. Seyirci, medyayı diğer bilgi kaynaklarından ayıran tekrarlayan işaretlere alışır: herhangi bir site ­, önemli ve iyi bilinen medyaya ait birkaç sembol eklenerek bir haber kaynağı olarak üretilebilir ; video ­dizisine uzman bir yorumla eşlik ederek ve karakteristik bir ses ­eşliği ekleyerek, herhangi bir TV veya video mesajı haber haberi sanılabilir . Böyle bir mesajdan çıkan diğer sonuç çok kritik hale gelir .

“İşte bu yüzden ­tüm silahlı soygunlar , adam kaçırmalar vb. şimdi, bir şekilde, simüle edilmiş ­soygunlardır, yani hepsinin medyanın şifre çözme ve ritüel orkestrasyonunda önceden belirlenmiş olması, mizansen ve olası sonuçlarda önceden belirlenmiş olması, - modern topluma yönelik eleştiriyi şiddetlendiriyor J Baudrillard . - Kısacası, bir işaretler topluluğu olarak işlev gördükleri yerde ­, yalnızca işaretlerin tekrarına mahkumdur ve kesinlikle "gerçek" amaçlarına uygun değildir. Ama bu onları zararsız yapmaz. Tam tersine, özünde ne içerikleri ne de amaçları olan, ama birbirleri tarafından sonsuzca kırılan hiper-gerçek olaylar olarak, tam da bu yüzden, ­yalnızca birbirleriyle ilişkili olarak gerçekleştirilebilecek bir düzen açısından kontrol edilemezler. ­gerçek ve rasyonel, nedenler ve amaçlar, gönderge düzeninin ­yalnızca göndergede hüküm sürebilen yanı, yalnızca determinist bir dünyayı yönetebilen ve bu sonsuzluğa ilişkin olarak hiçbir şeye gücü yetmeyen determinist bir güç tarafından. simülasyonun tekrarı, bu ölçülemez nebula, artık gerçeğin çekim yasalarına tabi değildir, gücün kendisi ­bu uzayda dağılmaya başlar ve (görevlerinden ve nihai hedeflerinden ayrılmış ve gücün etkilerine mahkum edilmiş) bir güç simülasyonu haline gelir . ve kitle simülasyonu).^[27]

Tüm haberler, kitlesel izleyicinin "gönderdiği" toplu işaretleri haklı çıkarır . Gazeteciler , gerekli uzmanları veya gerekli video içeriğini ­seçerek gerçeği çarpıtıyorlar. Bununla birlikte, yukarıdakilere dayanarak, genellikle görsel "kanıt ­" olduğu açıktır - işaretçiler önceden tasarlanmış bir yapıya sahiptir ­veya bunları oluşturmak için kesinlikle orijinal olmayan ­ekran ve ekran çizimleri kullanılır.^[28] Geçen yüzyılın ikinci yarısında M. McLuhan, "fotoğraf ve televizyonun bizi yazılı ­ve özel bir "bakış açısı"ndan bir grup ikonunun karmaşık ve kapsayıcı dünyasına geçmeye teşvik ettiğini belirtti. Kitlesel televizyonun büyük bir izleyici kitlesi var, bu bağlamda, ^[29]gazetecilerin kendi hikayelerinde gösterdikleri bilgiler, sakinlerin çoğunluğu için mümkün olduğunca anlaşılır olmalıdır. Ancak ­20. yüzyılın son üçte birinde bilginin manipülasyonunda ve kitlesel izleyiciler tarafından algılanmasında TV'nin önceliği hemen gelişmedi. ­Kamu bilinci büyük ölçüde yazılı basın tarafından bu duruma hazırlandı.

Bu anlamda, ünlü Batı ­Alman gazeteci Günther Wallraf'ın deneyimi gösterge niteliğindedir. Gazetecilikle ilgili yerli ders kitaplarında, adı en çok gazetecilik soruşturması gibi bilgi atölyesi çalışanlarının bu tür çalışma biçimleriyle bağlantılı olarak anılır. Bu arada, onu ve medya alanındaki başarılarını ­tam olarak bizi ilgilendiren sahte konularla veya daha doğrusu medyanın ve belirli gazetecilerin gerçekleri, görüşleri nasıl "yorumladığı" konusundaki gerçek ve yalanlarla bağlantılı olarak genişletmeye değer . ­, istatistikler. , fenomenler. Basitçe söylemek gerekirse, okuyucularına, izleyicilerine, dinleyicilerine ­, kullanıcılarına yalan söylerler.

Almanya'nın en büyük ve popüler yayınlarından biri olan Bild'in yazı işleri müdürlüğünde Hans Esser adıyla çalıştı . Sonuç ^[30], Bir Duygunun Doğuşu kitabıydı . Hans Esse ­Rum (1977), Savcılık için Tanıklar tarafından Bild'de bulunan adam . ­Bild'in Açıklaması Devam Ediyor (1979), Bild'in Başarısızlık Rehberi (1981) 29 . Bu baskılarda Wallraf, ­Batı Almanya'nın en iyi bilinen basılı medyalarından birinde uygulanan "bilgi yaratma" yöntemlerinin geniş bir panoramasını sundu. ­Yazarın solcu inançları ve görüşleri, değerlendirmelerinde ­Bild'de çalışırken gözlemlediği keskin eleştirel sonuçların ve alaycı değerlendirmelerin ortaya çıkmasına büyük ölçüde katkıda bulunmuştur. Ancak bizim için Wallraf'ın kitaplarındaki ve deneyimindeki ana nokta, tipolojisini sonraki teşhir çalışmalarında kısmen kaydettiği o "gazete ördeklerini" yaratma tekniklerinin ve yöntemlerinin teşhiri olacaktır ­.

Günter Wallraf, neredeyse kimliğini gizleyerek çalıştığı medyayı "Bild yazı işleri ekibine profesyonel bir aldatmaca atölyesi denebilir" diye tanımlıyor . - Bunu ­, şunun ve bunun tahrif edilmesi için resmi ve hatta yazılı bir emir varmış gibi hayal etmeyin . ­Bizim için biraz ıhlamur pişir ; ­veya: ­buraya ağır bir kızılcık koyun! Sahtecilik "Bild"de sinsice ve sistemli bir şekilde ^[31]işlenmektedir ^[32]. Aşağıdakiler, "Harz'daki Speleolog" hikayesi biçimindeki açıklayıcı bir örnektir .­

Walraf, özü bu zor mesleğin Harz kentindeki tek temsilcisi olan bu isim altında bir malzeme için üstlerinin onayını aldı. Görüşmeleri reddetti ve mineral koleksiyonu hakkında konuşmayı tercih etti. Ancak materyalin teslimi için son tarih geliyor ve kahraman ­gazete için fotoğrafının çekilmesini bile istemiyor. Daha sonra gazeteci, ­onu, kayadaki bir yarıktan sıkışan ve böylece bu karakteri malzemenin kahramanı olarak geçiren, miğferli bilinmeyen bir kişinin fotoğrafını onaylamaya davet eder. Ve bilgilendirici bir bonus olarak, kendisi hakkında bir makalede mineral koleksiyonundan bahsetmeyi öneriyor. Mağaracı isteksizce ­başka birinin rötuşlanmış bir fotoğrafının yayınlanmasını kabul eder ve burada tanınmaz. Malzeme planlandığı gibi "Bild" de çıktı ve "mağaracı-jeolog" buna hiçbir şekilde itiraz etmedi. Ve bu , liderler ve çalışanlar adına yayın okuyucularının ­en alaycı aldatmacası değildi ­.

Günter Wallraf'ın Bild'deki gizli görevi sırasında gözlemleyebildiği gibi, bilgiyle çalışmanın editoryal ilkeleri bazen yayın kahramanlarına ­daha sert ve acımasız davranmayı mümkün kılıyordu. Bu anlamda "Zacksenhausen'den gelen vampir" durumu ­fazlasıyla açık. Lise öğrencisi Mikael K., uyuşturucu yasasını ihlal ettiği şüphesiyle tutuklandı, tutuklandı. Ve o zamanlar en çok okunan Alman tabloidinde olumsuz "tanıtımına" hemen başladı . ­Ön sayfada manşet var: "Bazen insan kanı içtim." Bild muhabirlerine göre talihsiz Michael, bu yayının yapıldığı ana kadar onlarla tanışmamış veya temas kurmamış olmasına rağmen konuştu.

Zavallı adamın etrafındaki tutkular daha da arttı. Gazete, ­sayfalarında, ­Michael K.'nin gerçek bir sadist ve kan emici olduğunu iddia eden bir psikoloğun sahte tanıklığına atıfta bulunuyor. Ve şimdi "Bild" , ^[33]1925'te idam edilen ve 24 kurbanı ^[34]ısırarak öldüren Gannover'den tekrar suç işleyen Fritz Haarman ­ile karşılaştırılıyor . Bilda'daki bu heyecanın doruk noktası ­, tüm bu iftiraların kahramanının bir solcu ve bir terörist olduğunun iddia edilmesiydi.

Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, Batı Alman tabloid yayınlarının diğer "kahramanları" yalnızca karalama ve iftiraların talihsiz kurbanları değil, aynı zamanda ­sahte hekimler ve kahinler gibi şüpheli ahlaki karaktere ve şüpheli faaliyetlere sahip karakterlerdi . ­Ancak basılı edisyonun bu tür içerikleri okuyucularını şaşırtmadı ­. Ne de olsa, bilgiyle çalışmanın bu tür ilkeleri sayesinde ­, kelimenin tam anlamıyla magazin dergileri aldılar.

H. Wallraf'ın meslektaşı Uwe Wandrei'nin ironik seçkisi "Bild Okuma Rehberi"nde tabloid ilkelerini nasıl yorumladığına dikkat edelim:

•        “Makaleleri sonundan, manşetleri sonundan ve ­önce son sayfaları okuyun.

•        Fotoğraflar sizi yanıltmasın, hiçbir şey kanıtlamazlar.

•        En son raporlar neredeyse her zaman yarı ­hayalidir: yazı tipi ne kadar cesursa, gerçek o kadar incedir.

•        Kendinize her gün sorun: Gazetelerde neyi özlüyorsunuz ­?

•        Hiçbir bilgiye güvenmeyin. Basılı olduğu için ­mutlaka doğru değildir.

•        Unutma, gerçeği satın alabilirsin ama tüm gerçeği göze alamazsın!^[35]

Bugün, "sahte" terimi, "gazete ördeği" için modern bir eşanlamlı olarak algılanabilir ve yorumlanmalıdır. Bu, medya ortamında kesinlikle yeni bir olgu değildir. Ancak , internetin yaygınlaşma sürecine paralel olarak ve her şeyden önce ülkemizde profesyonel terminolojik dolaşıma "girdiği" gerçeğine dikkat etmek önemlidir ­. Ağın ­geniş dağıtımından hemen sonra "gazete ördekleri" ­daha çok sahte olarak adlandırılmaya başlandı ve çok sayıda sosyal açıdan önemli sonuçla ­"büyümüş" . Sonuçta, başlangıçta gazeteciler zararsız ­sahte ürünler kullandılar ve bunları şakalar, pratik şakalar ve aldatmacalar şeklinde sundular. Bunlardan bazılarına örnekler verelim . Dağıtım kanallarının farklı olduğunu unutmayın .­

Böylece, 1 Nisan 1994'te Amerikan radyo istasyonu National Public Rad⅛ , Pepsi'nin bir promosyon duyuracağını duyurdu . Şirket logosu dövmesi yaptıran herkes , hayatının geri kalanında %10 indirim alacaktır . Ay boyunca kampanya koşullarını yerine getirenler, ­dürüstçe kazandıkları ödülleri almak için yazı işleri müdürlüğünü aradılar. Bununla birlikte, böyle bir şaka için, radyo sadece zaten dövmesi olan gençlerden bir dizi çağrı almakla kalmadı, aynı zamanda birkaç gün sonra, böylesine sert bir şaka nedeniyle belirli bir kurbandan bir dava aldı.

1980'de BBC yayıncısı , Londra'nın efsanevi mekanik saati Big Ben'in elektronik saatle değiştirileceğini duyurdu . ­BBC , "Zamana ayak uydurmak için eskimiş ­mekanik saatler elektronik hale gelecek" dedi. Duyuru ­İngiliz kamuoyunu heyecanlandırdı. Muhafazakarlıkları ve geleneklerine düşkünlükleriyle tanınan İngilizler, önce şiddetle protesto etti, sonra protesto boşa çıktı.

1998'de Amerikan basılı yayını USA Today , Burger King'in yakında solak insanlar için yeni bir hamburger türü çıkaracağına dair sansasyonel bir duyuru yaparak okuyucularıyla oldukça yanlış bir şekilde alay etti . Bu şaka bugün hala geçerli, çünkü şirket ­, istediği hamburgerleri asla alamayan müşterilerinden hala kızgın mektuplar alıyor .­

1976'da , tüm kanallardaki saat beş haber programı, ­kendisini "Ashtar Galaktik Komutanlığının Vrillon'u" olarak adlandıran garip bir sesin yayınlanmasıyla kesintiye uğradı . Aynı komutan, uzaylı ırkının ­insan ırkını yok etmeye niyetli olduğunu söyledi. Televizyonda böylesine garip bir mesajdan sonra , İngiltere'deki polis karakolları, bir uzaylı istilasına inanan paniğe kapılmış vatandaşlardan gelen çağrılarla kelimenin tam anlamıyla dolup taştı. Görünüşe göre bu, Orson Welles'in yönettiği ( ­H.G. Wells'in aynı adlı romanından uyarlanan ) ­ünlü radyo oyunu "The War of the Worlds"ün ­30 Ekim 1938'de yayına giren bir tür canlı yayın versiyonuydu. ve dinleyiciler üzerinde ­o kadar güçlü bir izlenim bıraktı ki, birçoğu ­Amerika Birleşik Devletleri'nin uzaylı istilasına gerçekten inandı.

1995'te Irish Times , Disneyland'ın Vladimir Lenin'in cesedini satın almak için Rus hükümetiyle pazarlık yaptığını iddia eden ­bir makale yayınladı . ­Gazeteye göre, anıt mezarın Lenin'in naaşı ile birlikte yeni Eurodisneyland'a taşınması planlanıyor. Mozolenin hala Moskova'daki Kızıl Meydan'ı süslediğini hatırlatmama gerek var mı?

Örnekler sonsuza kadar çoğaltılabilir. Sahte gazetecilikle tanışmanın bu aşamasında ­birkaç tez kaydetmek bizim için önemli .­

Birinci. Çoğunlukla zararsız bir şaka olan "gazete ördeği" yerini "sahte" kavramına bıraktı. İnternet bugün, ­gerçeği ne olursa olsun, herhangi bir bilgiyi büyük bir hızla çoğaltma fırsatı sunuyor.

Saniye. Web sitesinden para kazanma, dikkat çekmek için yanlış, doğrulanmamış ancak sansasyonel haberleri kullanmaya teşvik eden trafiklerine bağlıdır .­

Üçüncü. İnternet, sahte bilgi miktarının artması için bir uyarıcı haline geldi,

Dördüncü. 2013-2014'ün sosyal ve politik olayları, gazetecilerin ve medyanın uygulamalarında sahtecilik sayısındaki katlanarak büyümenin katalizörü oldu ­.

Komşu kardeş ülkedeki darbeyle bağlantılı olarak ­Rusya-Ukrayna ilişkilerinde yaşanan akut krizden önce, dezenformasyon sorununun o kadar şiddetli olmadığını belirtelim ­. Rusça siteler, genellikle kötü niyetli, ancak eğlence amacıyla "ördekler" kullandı.

diğer ülkelerin medyasının da dahil olduğu aktif bir enformasyon savaşının ­eşlik ettiği açıktır . ­Hem bir ülkenin hem de başka bir ülkenin vatandaşlarının aklına getirilen bilgilerden ­neler olup bittiğine dair bir izlenim ediniliyor. Ve ­bu izlenim aracılığıyla kişi manipüle edilebilir. İnsan itici gücü olarak sahte haberler hızla internetin ötesine geçti ­ve geleneksel medyanın dikkat çekmesi, hedef kitlenin zihinlerini yanlış bilgilendirmesi ­ve manipüle etmesi için popüler bir yol haline geldi.

2012 yılına kadar ana yayınlara bakılırsa , yanlış bilgi yayarak kamuoyunun ­manipülasyonu ­gölgede kaldı. Analistler ve çevrimiçi medya kütüphanesi Public.ru “ ­Medya Manipülasyonları” ^[36]tarafından yapılan bir araştırmaya göre, bu türden daha fazla bilgi 2014'te ortaya çıkmaya başladı ve ­sahte haberlerin % 37'si Ukrayna'daki olaylarla ve Rusya ile Ukrayna arasındaki siyasi ilişkilerle ilgili ­. 2014'ten önce ­­, asılsız haberler içeren özel olarak kışkırtılmış materyallerden bahsederken "gazete ördeği", "ördek" , "aldatmaca", "dezenformasyon" vb. ".

, bir sonraki bölümde medya alanında artık ne tür ve türde sahtelerin göründüğünü öğrenmek zorunda kalacaklar.­

Edebiyat

1.     Agranovsky V. En eski ikinci. M., 1999.

2.     Walraf G. Muhabir suçluyor. M., 1988.

3.     Volkovsky N. L. Gazeteciler için 111 masal. SPb., 2014.

4.     Ilchenko S. N. Gösteri medeniyeti: gerçekliğin sonu mu? SPb., 2014.

5.     Raspopova S. S., Bogdan E. N. Sahte haberler. M., 2018.

6.     Harris S. Lies: Gerçeği söylemek neden her zaman daha iyidir? M., 2018.

7.     Shomova S. A. Memler oldukları gibi. M., 2018.

Kendi kendine muayene için güvenlik soruları

1.     20. yüzyılın başından önce "sahte" teriminin eşanlamlıları biliniyordu?

2.               "Gazete ördeği" ifadesinin kökeni nedir?

3.               Sahte bir gazete "ördek" den ne kadar farklıdır?

4.     Gazeteciliğin ­geçmişinden gazete "ördeklerine" bir örnek verin .

5.     ve 21. yüzyılın başında gazete "ördekler" örnekleri verin .

6.     Gazetecilerin profesyonel tirajında "sahte" kavramı ne zaman sağlam bir şekilde yerleşti ?­

7.     Medyanın türü, uygulamasında sahte haberlerin varlığıyla nasıl ilişkilidir?

Bölüm 3

Sahte sahte çekişme

Beş ­kez tekrarlanan herhangi bir hikaye gerçek olur .

Larry Sticks, Beyaz Saray Basın Sekreteri

Önceki bölümlerde , " sahte" teriminin Rusça'ya tam anlamıyla çevrildiğinde kazandığı anlamlara dikkat ettik . Terimi bir isim olarak anlarsak , o zaman "sahte, sahte, sahte" anlamına gelir . Bu terimi bir isim olarak anlarsak , çeviri versiyonu daha da basittir - "sahte, sahte, yalanlar, yalanlar . "

Bugün, bu terim medya pratiğinde yaygın hale geldi. Terimin en yaygın kapsamı, İnternet portallarından geleneksel medya sitelerine kadar çeşitli ağ kaynaklarıdır. Sahte, bilgi alanındaki bir fenomen olarak, Web alanında olduğu kadar elektronik ortamda da sanal gerçeklik yaratarak gerçeği taklit eden şov-medeniyet gibi küresel bir fenomenle doğrudan ilişkilidir. Gazetecilik pratiğinde haberlerin, bilgilerin, olayların sahte olarak tanımlanması, potansiyel bir izleyici kitlesinin ona olan güvenini kaybetmesi anlamına gelir. Bunu, bu eğitimin sayfalarında bir kereden fazla hatırlayacağız.

sahte türlerini ayırt etmek gelenekseldir :­

-        hayali gerçekliklerini artırmak için uygun bilgisayar görüntü düzeltme programlarında işlenmiş sahte fotoğraflar;

-        taklit etmek üzere tasarlandıkları için yanlış zamanda ve yanlış yerde çekilen, kaynak malzemenin zaten kullanılmış veya görüntülerinden düzenlenmiş video klipler;

-        prensip olarak - kural olarak, gerçek olmayan bir video resmine sahip herhangi bir sahte haber;

-        sayfanın "sahibinin" fotoğraf görüntüsünün vazgeçilmez kullanımıyla diğer kişiler adına oluşturulan sosyal ağlardaki kişisel sayfalar;

-        ödünç alınmış bir fotoğraf portresinin varlığıyla da karakterize edilen sahte twitter hesapları .

Bilginin ­(görsel ve sözlü) özgürce yorumlanması için tüm bu seçenekler , basit ­kitle iletişimi yoluyla gösteri medeniyetinin gücünün muzaffer yürüyüşüne tanıklık ediyor ve izleyicinin daha yeterli olabilecek o dünya resmine ilişkin algısını ciddi şekilde deforme ediyor . ­gerçeklik. Ayrıca , ­gazetecilerin ve medyanın faaliyetlerinde pratik bir terim olarak sahtenin en ­çok ağ iletişimi alanına karşılık geldiğine dikkat edelim .

Denis Dragunsky, “Take and Peep” gazetecilik kitabında ­şöyle diyor: “... çıkar gözetmeyen bir oyun ile kasıtlı tahrifat arasındaki fark net olmadığından, sahte ile gerçek arasındaki fark aynı şekilde yavaş yavaş silinir. yol. Dijital ortamda her gerçek sahte, her sahte sahte ilan edilebilir ; ve orada çözebilir, tartışabilir ­, kanıt bağlantıları yığabilirsiniz.^[37]

Bu terimin kendisinin birincil olmaması, ancak bir neolojizm ve iki kelimenin türevi olması, sanki "bağlantıyı kanıtlamak" anlamına geliyormuş gibi bir bütün olarak karakteristiktir ­. Basitçe söylemek gerekirse, ağ metninde söylenenleri doğrulayan bir kaynağa bağlantı. Tipik bir örnek, Wikipedia çevrimiçi dizinindeki materyallerin organizasyonudur.

İnternet alanına dalmanın derinliği öyle olabilir ki, kanıta aç olanlar onları asla gerçek bir biçimde elde edemezler. Bu nedenle, zaman kaybı açıktır , bu da bir ­gerçeği en başından belgelemek veya görgü tanıkları tarafından teyit etmek yerine ­doğruluğun kanıtını aramak zorunda kalan bir gazetecinin profesyonel kaynaklarını önemli ölçüde zayıflatır . ­Mark Zakharov'a göre gerçeğin yorumunu hatırlıyoruz ­. "Aynı Munchausen" filminde şu ifade geliyor: "Bu bir gerçek değil, gerçeklerden çok daha kötü. Yani gerçekten öyleydi ­”, aslında, Munchausen'in tüm biyografisi devasa bir ­edebi sahtedir. Bununla birlikte, kahramanın kendisi tarafından reddedilen: "Munchausen, aya uçmasıyla değil, asla yalan söylememesiyle ünlüdür ."

Modern gazeteciliğin sahte bilinci, şov uygarlığının temel bir özelliğinden gelir: ­pratik olarak güvenilir bir bilgi kaynağı ­olarak herhangi bir görüntünün özgünlüğü . Orijinalliği doğrulanmadan Web'de yayınlanan Büyük Vatanseverlik Savaşı ­askerlerinin portrelerini içeren terk edilmiş fotoğraf posterlerinin görüntüsü , 12 milyon insanı bir araya getiren samimi ve büyük bir halk eylemi hakkında eşmerkezli çevrelerde ayrılan ­olumsuz bir bilgi kaynağı haline geldi. farklı şehirlerde ve köylerde. Kontroller için neredeyse hiç zaman yoktur ve bu nedenle rakiplerin önüne geçmek ve ilk "ötüşen" olmak için zamana sahip olmak önemlidir . Rupert Murdoch'un "doğruluktan çok hız " ilkesi tam olarak­ sahte ideolojiyi gazetecilerin, özellikle de genç neslin zihnine sokmak için profesyonel bir ön koşul ­. Ayrıca selfie gibi bu kadar büyük ve biraz da aptalca bir hobide onay almışa benziyor . Selfie'ler bir anlamda sahtekarlığın alternatifi ­olarak görülebilir . Ancak tam olarak uygulama ve yerleştirme ilkeleri ­profesyonel medya ortamını ilgilendirmediği sürece. Biri diğerinden daha iyi değildir, çünkü birlikte arama ­sürecinin maksimum öznelleştirilmesi için verimli bir zemin ­oluşturur . potansiyel bir izleyici kitlesine teslim edilme olasılığı ile bilgi almak ve işlemek .

medya kanallarından geçen modern bilgi akışının ­düzenlenmesindeki öznel faktör , bugün her zamankinden daha açıktır . Özellikle son iki yılda Ukrayna kriziyle ilgili olaylar bağlamında . Şov medeniyetinin maliyeti, çeşitli medya kuruluşlarının faaliyetlerinde ­kendini gösterdi . tabiiyetleri ­, uzmanlıkları ve statüleri ne olursa olsun konuları sonuna kadar kapsar.

Bu tezi , daha önce bahsettiğimiz Kuzey -Batı medyası Lenizdat.ru haber portalının faaliyetleri örneği üzerinde gösterebiliriz . 2003'ten beri var ve çevrimiçi yayına benzeyen klasik bir haber sitesi . Popülerliğinin resmi istatistikleri : ayda 47.900 ziyaretçi . Bir bilgi kaynağı olarak , St. Petersburg, Leningrad bölgesi ve Kuzey -Batı bölgesindeki ana medya tarafından alıntılanmıştır . Yapı ve ­karaktere göre yerleştirilen bilgi, bu bilgi kaynağı bölgesel bir medya olarak kabul edilmelidir . Bununla birlikte, bu medya ­çalışanlarının baskın ilgi nesneleri ­, medyanın faaliyetleriyle ilgili tüm unsurlardır . Bu nedenle Lenizdat.ru, hem yurt içinde hem de yurt dışında profesyonel bir hedef kitleye odaklanmış ­bir site olarak nitelendirilebilir .

14 Mayıs 2014 tarihinde, bu kaynağın yönetimi “Yeter” adlı yeni bir proje başlattı . Yalan." Onun fikri , kaynağın çalışanları tarafından medya ­alanında keşfedilen "Ukrayna sorunu " hakkındaki bilgilerin ­tahrif edildiğini kanıtlayacak gerçeklerin haftalık bir derlemesini yayınlamaktı ­. Projenin başlangıcında, belirli bir operasyonel terim bile tanıtıldı - ukrofake. Çeşitli medya kuruluşları tarafından yayınlanan Ukrayna krizinin çeşitli yönleriyle ilgili yanlış bilgileri ifade ­etti ­. Ancak projenin ilk sayılarında “Yeter. Yalan”, yalnızca Rus medyasının uygulamalarından örnekler bulabilir. Aynı zamanda bu adaylıkla ilgili çifte düzeltme yapıldı ­. "Ukrofake" terimine "Rus" sıfatı eklendi ­. Aynı zamanda, kaynağın kullanıcılarından bu projenin tek taraflı doğasıyla ilgili birkaç eleştirel incelemesinden sonra , ­Lenizdat.ru yönetimi, Ukrayna ve Batı medyası tarafından üretilen dim fake'leri yayınlayarak sorunlu durumu karıştırmaya çalıştı . ­Ancak girişim başarılı olmadı. Yalnızca birkaç Rus olmayan ukrofake yayınlandı. Bu dengesizliğin nedenleri, ­sahte formatın doğasını anlamak için son derece önemlidir, bu yüzden onları ­daha ayrıntılı olarak analiz edeceğiz.

Bugünlük proje “Yeter. Yalan” milletin bela noktasında yer almaktadır . ­En son dim fake seçkisi 4 Nisan 2015 tarihinde web sitesinde yayınlandı. Geçtiğimiz dönemin en çarpıcı sahte sahtekarlıklarının bir özetiydi ve ­6 örnek içeriyordu. Açıkçası, medya ortamında Ukrayna'nın durumu hakkında güvenilmez bilgi arama fikrinin bir şekilde tükendiğini söyleyebiliriz.

analiz edilen proje çerçevesinde , İnternet kaynağında 22 sayıda 75 gerçek yayınlandı . Resmi olarak ­hepsine " Ukrofakes" adı verildi. Kaynak istatistikleri ­şu şekildeydi: projenin yazarları tarafından her tür ve türden ­Rus medyasında ( televizyon, radyo yazılı basın , haber ajansları, İnternet kaynakları) 66 ukrofake bulundu ; 4 adet dereotu örnek alınmıştır .­ Ukrayna medyasındaki yayınlardan ; Projede açıklanan 5 yanlış gerçek hem Rus ­hem de Ukrayna medyasında ortaya çıktı . Görüşümüze göre, bu proje ile ilgili ­yorumlar gereksizdir.

Web'de kullanım ilkelerine ­göre yukarıda belirtilen sahte sınıflandırmaya ek olarak , sahte tipoloji için başka seçenekler de sunuyoruz ­. Her şeyden önce, medyadaki tüm sahtekarlıklar birkaç gruba ayrılabildiğinde , ­menşeine göre.

yanlış bilgi ^[38]yaymak değil, aldatmak, bir tür eylem çağrısı yapmaktır . Amerikalı filozof James Fetzer, ^[39]kasıtlı yanlış bilgilendirmeyi yalanlarla ­bir tutuyor . Örneğin, her harita bir dereceye kadar hatalıdır ­ve haritayı yapan haritacı bunu bilir. Yollar gibi belirli özellikler gerçekten ölçekli olarak çizilmiş olsaydı , ­görülemeyecek kadar küçük olurlardı . Bu tür hatalara rağmen, yazarı ­kasıtlı olarak ek ayrıntılar ekleyerek veya görüntüleri özel bir şekilde ele alarak belirli bir hedefe ulaşmak istemedikçe, tüm haritalar yanlış bilgi değildir . ­Her durumda, haritacı bu tür özelliklerle yanılıyor ­. Yani, bu örnekte, kasti dezenformasyon gibi bir sahte ile uğraşıyoruz .

Bu kategori aynı zamanda bilgilendirme politikasının "sebebiyle" oluşturulan sahteleri de içerir. Bu durumda malzemenin bir kısmı gerçeğe karşılık gelir ve ana kısım belirli bir önyargı ile sunulur. Tipik bir örnek, 2016'da Amerika Birleşik Devletleri Başkanı seçimi için seçim kampanyasının yapıldığı günlerden birinde ­TV ölçümleriyle kaydedilen Hillary Clinton'ın bayılma ­hikayesidir . Tüm dünya bu görüntüleri gördü, ancak yalnızca adayın rakipleri onun iddia edilen hastalığı hakkında bilgi yaymaya başladı.

olgusal bir hataya dayanmaktadır . Acele ve görüş peşinde koşmak , birçok gazetecinin doğruluk kontrolü yapmamasının ­veya eksik verilere dayalı haber yayınlama olasılığına izin vermemesinin, hikayenin amacına bağlı olarak anlam katmasının nedenidir . Örneğin ­2018 yazında Soyuz uzay aracının derisinde bulunan deliğin hikayesi ­. Gemi, Rus ve Amerikan kozmonotlarının katılımıyla uluslararası bir mürettebatın bulunduğu ISS'ye yanaştı. Resmi kanallardan gelen bilgi eksikliği nedeniyle, gazeteciler ve birçok medya ­, kasıtlı bir sabotajın elbette Amerikan astronotlarının "suçlu" olduğu ^[40]bir versiyonunu yaymak için acele etti ­.

aldatmayı göstermez , az miktarda bilgiye dayalı bir "düşünme" örneğidir . ­Aynı sahte kategori, ­metnin yanlış tercümesine dayalı yayınları içerir. Örneğin, Kaliningrad bölgesinde ­, haber ajanslarından biri, ­kaynağa bağlantı içeren Lehçe'den yanlış çevrilmiş bir materyali kasıtlı olarak yayınladı. On beş dakika ­sonra, aynı materyal bir rakibin web sitesinde yayınlandı. Ancak haberin ilk yayıncısı çevirideki hatayı hemen düzeltirken, ikinci ajans olgusal hatayı bıraktı.

Bir sonraki sahte kategori yanlış beyandır. Yanıltmanın en kolay yolu, herhangi bir metinsel bilgiyle desteklenmeyen ­ve bu bilgilerin ­ilgili kişinin kendi başına "seslendirmesine" olanak sağlayan harita ve fotoğraf, görsel içerik kullanmaktır.

Şaka uğruna aldatma, bilginin bir kişi üzerindeki olumsuz etkisi söz konusu olduğunda, ­gazetecilik sahtekarlığının en basit versiyonudur . ­Bununla birlikte, çoğu zaman insanlar, başlık başlığına veya diğer tematik notlara dikkat etmeden materyali gerçek olarak alırlar. Sosyolog ve St. Petersburg'daki Glasnost Savunma Vakfı temsilcisi Roman Zakharov, izleyiciler tarafından doğru olarak algılanan kasıtlı olarak sahte içeriğin sayısındaki artışın nedeninin ­gerçeklikten kaçma girişimi olduğuna inanıyor. ­Formül grafik ve iç karartıcı derecede alaycı: Bir kişi bu malzemenin sahte olduğunu biliyor, ancak doğru olsaydı rahat olurdu.

artık şüpheli bilgilerde önemli bir paya sahip . Günümüzde ­birçok sitenin içeriği yeniden yazanlara ve metin yazarlarına dayanmaktadır. İdeal olarak, bir gazeteci yayınlanmadan önce biraz değiştirilmiş materyali kontrol etmelidir ­, ancak bu metnin farklı bir kaynakta olması gerçeği ­, birçok hatanın bir platformdan diğerine akmasını durdurur.

Sahte türünü belirleyebileceğimiz bir başka işaret, yayın olayının tam da içeriğidir. Buradaki sahte kombinasyonlar ­üç tip olabilir.

İlk seçenek. Metin, izleyicinin kadrajda ve ekranda gördüklerine yetersiz kalıyor . ­Örneğin, ­Rusya Federasyonu Güvenlik Konseyi'nin bir toplantısını gösteriyorlar ve perde arkasında Rusya Devlet Başkanı'nın hasat beklentileriyle nasıl ilgilendiğine dair bir metin var. Tabii bu sorun toplantıda tartışılmış olabilir. Ancak, büyük olasılıkla, gerçek olmayan bir metin nedeniyle sahte bir metnin oluştuğu söylenebilir.

İkinci seçenek. "Resim", metne veya ­gerçekleşen olayın içeriğine, olguya uygun değildir. Basitçe ­söylemek gerekirse, örneğin Donbass'taki iletişim bölgesinden bir mesaj için, (kendi video gösterimi yoksa ­) zaten bilinen metindeki hikayenin konusuna yaklaşık olarak uygun bir video görüntüsü seçerler.

Üçüncü seçenek. Hem “resim” hem de metin , gazetecilik materyalinde anlatılan olayların gerçek içeriğine uymadığında ­. Yani seyirci , medyadaki malzemenin her iki bileşeni ­tarafından "yalan" edilir .

Rus ve yabancı medyadaki popüler sahte örnekleri ­analiz etmek için belirli örnekler kullanacağız .

2014'te "İsveç'te bir Rus denizaltısı su yüzüne çıktı" haberi ­dünyayı şok etti . Bu konuda ilk yazan Svenska Dagbladet ­gazetesi oldu . Bu açıklamadan önce, Tuğamiral Anders Grönstad bir basın toplantısında Stockholm takımadalarında "muhtemelen yabancı denizaltı faaliyeti" olduğunu duyurmuştu. Denizaltıyı aramak ve ondan yayılan sinyali belirlemek için gemiler, helikopterler ve kara birimleri ile bir dizi özel operasyon görevlendirildi. Sadece 2015 baharında arka amiral, İsveç'teki takımadaların sularında bulunan nesnenin teknik bir gemi olduğunu bildirdi. Yabancı medya ve bir dizi Rus medyası tarafından hiçbir yalanlama yayınlanmadı.

Slovyansk'ta Ukrayna ordusu tarafından "çarmıha gerilen" çocuk, ­2014 yılında bir başka sahte yayın dizisinin kahramanı oldu ­. Bu bilgiyi Ruslara ilk tanıtan Kanal Bir çalışanları oldu. Donbass'tan bir mülteci Galina Pyshnyak, bir gazeteciye, Ukrayna ordusunun bir çocuğu ­anne ve şehir sakinlerinin önünde bir ilan tahtasında nasıl çarmıha gerdiğini ­ve ardından annenin askeri bir araca bağlı olarak etrafta gezdirildiğini bizzat gördüğünü söyledi. şehir meydanı. Novaya Gazeta muhabiri Yevgeny Feldman şehri ziyaret ederek yerel halkla röportaj yaptı. Tek bir kişi çarmıha gerilmeyi gördüğünü veya duyduğunu söylemedi. Daha sonra, Vremya programının sunucusu Irada Zeynalova, videonun ­"gerçekten var olan bir kadının gerçek hikayesi" olduğunu ve ruhu "gece gündüz bombardımana dayanamayan ­" olduğunu söyledi.

İnternet medya kütüphanesi Public.ru'ya göre , 2014'ün en büyük 3 sahte haberi, İçişleri Bakanlığı başkanı Vladimir Kolo ­Koltsov'un istifasıyla ilgili yanlış bilgilerle kapatıldı. Muhtemel istifa hakkında bilgi ağda "ördek" ten iki hafta önce ortaya çıktı. Birçok medya, resmi bilgi beklemeden ­, Kolokoltsev tarafından yazılmış bir istifa raporunun varlığını iddia eden materyaller yayınladı. Bu bilgi sadece İçişleri Bakanlığı başkanı tarafından değil, aynı zamanda Rusya Federasyonu Cumhurbaşkanı basın sekreteri Dmitry Peskov tarafından da yalanlandı.

2016 yılında en çok konuşulan sahtelerden biri , Halep'e düzenlenen hava saldırısında yaralanan Suriyeli Omran Daknish'in hikayesiydi . ­Ümran ­ambulansta görüntülendi. Bu atış, Esad rejiminin vahşetinin bir örneği olarak kullanıldı, ayrıca ­patlama veya hava saldırısından hem Rusya hem de ABD sorumlu tutuldu. Bir yıl sonra RT muhabirleri çocuğun babasını ve ailesini buldu ve siz de onun hayatta olduğunu, ailenin Esad rejimine sadık olduğunu ve ­daha sonra şehrin batı kısmına taşındığını öğrendiniz .­

"Provokasyon" gibi bir terimin sahte kavramına bitişik olduğunu da belirtmekte fayda var. Böyle bir teknik, gazeteciler tarafından pratikte ­bir olayın yetersiz bir görüntüsünü, katılımcılarının tepkisini oluşturmak ­ve çoğu zaman bu tür yaratıcı "çözümleri" kitle iletişim kanalları aracılığıyla daha da yaymak için sıklıkla kullanıldığından ­.

"Provokasyon" teriminin uzun bir geçmişi vardır. Tarih biliminde, psikolojide ve tıpta çok sık bulunabilir ­. Geçmiş ve günümüz arasındaki iki asırlık geçiş, ­bu kavramı siyaset bilimi anlamında da harekete geçirdi. "Soğuk", "enformasyon", "hibrit" savaş gibi terimlerle tarif edilen devlete giderek ­daha fazla tekabül eden modern medya durumunda, ­ilgili gazetecilik konularının sık kullanımında "provokasyon" kelimesi fark edilmemiştir. ­etkinlik, hem de ­medyanın kendisi tarafından. Bununla birlikte, bizce, bir yandan medya temsilcilerinin bir faaliyet yöntemi olarak provokasyon, diğer yandan çeşitli kitle iletişim kanalları aracılığıyla çeşitli türlerde provokasyonlar alan potansiyel izleyicinin aşırı "duyarlılığı" dır. "kışkırtıcı" olarak gösterilebilecek kaynak materyalin en azından birincil olarak toplanmasını ve gözden geçirilmesini gerektirir .­

"Provokasyon" kavramının kendisinin anlaşılmasını da tanımlamak gerekir. Ve esas olarak bilgi faaliyeti alanıyla ilgili olarak. Genel anlamda provokasyon, ­özellikle kışkırtılanlardan bir yanıt almak amacıyla yapılan bir eylem veya eylemler dizisidir. Provokasyonun sonucu, ­kışkırtılanlar için zor koşulların veya sonuçların oluşmasıdır . Bununla birlikte, yalnızca ayrı bir birey değil, aynı zamanda bütün bir grup insan, daha geniş anlamda - tüm toplum, ülke, devlet kışkırtılabilir . Aynı zamanda ­bir provokasyonun sonucu, kışkırtanların beklediği ve muhatap(lar)ın eylemsizliği olabilir. Açıkçası, yukarıda açıklanan kışkırtıcı eylemi (bir grup eylemi) gerçekleştiren öznenin bilimsel ve gündelik anlamda bir "kışkırtıcı" olarak aday gösterildiği açıktır. Biyolojik yönleri çalışmanın dışında bırakarak, insanın bir provokasyona dahil olma sürecini sosyal bir varlık olarak ele almayı ­amaçlıyoruz .

"Bilgi " (medya) provokasyonunun ­kendine özgü özellikleri nelerdir ? Bizi ilgilendiren soruya daha doğru bir cevap için, Latince'den (provocatio) kelimenin tam anlamıyla "meydan okuma" anlamına gelen "provokasyon" kelimesinin kökenini hatırlamakta fayda var . Bu da elbette, hem provokasyonun kendisinin hem de biçim varyasyonlarının kullanımı açısından mevcut ­sahte gazetecilik pratiğini analiz etmek için terimi kullanmanın anlamını çözmemizi kolaylaştırıyor . Başka bir deyişle, bilgilendirme amaçlı bir provokasyonu ­, doğası gereği makul olan ancak GERÇEK ­bilgilere ­, gerçeklere, görüşlere vb. Böyle bir durumda provokasyonun bir eylem haline geldiği, ancak mutlaka karşılıklı eylemleri gerektirmediği açıktır ­. Bilgi provokasyonunun ­ayırt edici bir özelliği , medya alanında geniş bir tartışmanın uyarılması, görüşlerin ­, kopyaların, yayınların, yorumların ve tüm diğer bilinen ve kabul edilen görüş biçimlerinin, tüm teknolojik ve ­örgütsel ­yollarla kamusal söylemde yargıları ifade etmek için çökmesine yol açmasıdır. kitle iletişim araçlarının yayılması için kanallar.

TU-154 uçağının Adler yakınlarında düşmesiyle bağlantılı olarak belirli bir Bozena Rynska'nın aşağılayıcı gönderisiyle ilgili ­medyada ortaya çıkan tartışma . Burada, bu kışkırtıcı eylem öznesinin ihtiyatlı ve rasyonel olmaktan çok dürtüsel olarak hareket ettiğini belirtmekte fayda var. Ancak bize göre böyle bir durum, ortaya çıkan tartışmanın " ­hararetini " daha da artırdı ve ayrıca Rus ve yabancı medyaya geniş ölçüde yansıyan bir dizi eylemi ve özel önerileri kışkırttı . Tersi, yani daha ihtiyatlı ve bu nedenle daha alaycı , Aralık 2016'da bir Rus uçağının trajik ölümüyle ilgili iki karikatürün ­kötü şöhretli Fransız karikatürleri "Charlie Hebdo" özetinde esasen kışkırtıcı bir yayındı . Fransız medya temsilcilerinin bu tür provokatif eylemlerinin niyeti, "tepkilerinin" Kasım 2015'te Sina Yarımadası ­üzerinde Rus A320 uçağına düzenlenen terör saldırısıyla bağlantılı olarak takip edenle tamamen aynı olması gerçeğiyle de kanıtlanıyor .

çevredeki izleyiciyi etkilemek için medya gücünün bilinçli kullanımının ­derecesi bakımından farklılık gösterir . ­Hem izleyicilerin hem de profesyonel medya camiasının temsilcilerinin ­böylesine acı verici bir duyarlılıkla tepki gösterdiği "meydan okuma"nın ta kendisidirler ­. Yani provokasyon, toplumda ihtilaf çıkarma şeklindeki asıl işlevini gerçekleştirmiştir. Bununla birlikte, bir uçak kazasında ölenlerin anısına saldırgan materyallerin yayınlanmasıyla ilgili ortaya çıkan tartışmanın, belirli bir bilgi bağlamında, belirli bir ­olay kronolojisinde ve ­takvimdeki bir dönemde ortaya çıktığını not ediyoruz. Bu, yalnızca bu "sebep" hakkındaki görüş ve yargı alışverişinin yankılanan doğasını güçlendirdi. Tartışmanın nesnesinin güvenilir gerçekler ve ­insanların ölümüne yol açan ­meydana gelen trajik olayın soruşturmasının seyri değil , ­tüm dünya tarafından bilinen bir olay hakkındaki yargılar olduğu pratikte bir tartışma gündemi oluşturuldu . ­Pratik “sahtekarlığı” yaşanıyor, yani böyle bir akımın odak noktası faktöroloji değil, bu konudaki yorum ve görüşler ­. Basitçe söylemek gerekirse, kamuya açık açıklamalara (öncelikle ağ kaynaklarında) alışkın olan izleyicinin belirli, ancak önemli bir bölümünün dikkati, olayın kendisinden bu olayla bağlantılı görüşlere geçer .

, modern kamusal söylemde bilgi provokasyonunun ­bir başka temel özelliğini ­gözlemleyebiliriz - provokasyonlarla bağlantılı belirli eylemler açısından pratik bir tepkinin olmaması . Yazarı rahatsız edici ­sözlerden mahrum bırakma çağrıları, yetkililer tarafından yapılan olumsuz bir yorumla sınırlıydı ­, ancak aslında çevrimiçi bir dilekçe biçiminde ifade edilen mevcut teklife yanıt vermedi. Ve Fransız gazetecilerin karikatürlerle ilgili keskin olumsuz yorumlardan başka bir şey almayacağı da kesinlikle açık . ­Sadece ­yerel medya söyleminde aldıkları kamuoyu sansürü bir gerçek haline gelecektir. Bu durumda, kamuoyu söylemi trajik gerçeğin kendisini değil, onunla bağlantılı olarak ifade edilen görüşleri tartıştığında, sahte gazeteciliğin bariz bir tezahürüne sahibiz. Basitçe söylemek gerekirse, ­modern gazetecilerin faaliyetlerinde böyle bir yönün bariz bir işareti, olanların koşullarına değil, ­bir olay olarak ortaya çıkan doğaya odaklanan uygun bir bilgi provokasyonunun sonucu olan bir tartışmanın varlığıdır. ­açıklamalarının sonucudur.

, yeni bilgi teknolojisi ortamındaki provokasyonlarla ilgili medya alanındaki Rus geleneğidir . ­Bir asırdan fazla bir süre önce, Rusya İmparatorluğu'nun özel hizmetlerinin bazı çalışanları, ­oldukça ilkel bir kitle iletişim sisteminin varlığında daha büyük ölçekte bilgi provokasyonları gerçekleştirebildiler . ­Ve bu nedenle, ­bu tür provokasyonların sonuçları, ­insanların toplu ölümüyle ilişkili sonuçları açısından trajikti. 9 Ocak 1905'te St.Petersburg'daki olayların örneği canlı bir şekilde gösterge niteliğindedir ve haklı olarak "Kanlı Pazar ­" trajik adını almıştır.

, medya alanına hükmediyormuş gibi davranmaz . ­Taraftarları ve rehberleri, kitlelerin protesto dürtüsüyle sokaklara dökülmesiyle kesinlikle ilgilenmiyor. İlgi alanlarının kapsamı ve amacı, belirli bir ­bilgi kaynağına, medyaya, medyaya (veya bir medya grubuna) dikkat çekmek, hem "bilgi" nin kendisine (veya o şekilde sunulan ­şeye ) yönelik tüketici talebini güçlendirmektir. ) ve onu tanıtan bilgi faaliyetleri konuları için . Bu anlamda provokasyon, bu tür sorunları çözmek için iyi bir yöntem haline gelir ­. Yerli televizyon deneyimine dönelim .

Tipik bir örnek, Cuma günü yayınlanan Revizorro programının çalışma deneyimidir ! ­Şubat 2014'ten beri. Aslında, izleyicilerin önünde - ­Ukrayna televizyon projesi "Müfettiş" in uyarlanmış bir versiyonu (2011'den beri var). Rusça versiyonunda sunucu ve ortak yazar , ­özellikle tüketici hizmetleri gibi sorunlu bir alanda araştırmacı gazetecilik yaparken yasal ve etik standartları gözeten bir profesyonel olarak ­pek nitelendirilemeyecek olan gazeteci Lena Letuchaya idi. ­Çekimler sırasında ortaya çıkan skandalları ­analiz etmeyeceğiz , ­hem film ekibinin üyeleri hem de ­Elena Letuchaya'nın girmeye çok hevesli olduğu bu kurumların (yemek hizmetleri, oteller, boş zaman etkinlikleri) çalışanları arasındaki doğrudan temas çatışmalarına değinmeyeceğiz ­.

Ne yazık ki, gazetecinin ve ekibinin üyelerinin eylemlerinin kışkırtıcı ve yasa dışı doğası, ­kolluk kuvvetleri tarafından ancak yakın zamanda Letuchaya'nın ­birkaç popüler restoranı kararsız bir şekilde işgal etmesiyle fark edildi. Rusya Federasyonu İçişleri Bakanlığı, Elena Letuchaya'nın ve Revizorro programının film ekibinin eylemlerini yasa dışı olarak nitelendirdi. Polis ­yasal görüş bildirdi. İçişleri Bakanlığı basın servisine göre, "Revizorro" yazarları, tamamen yasa dışı olan devlet kurumlarının işlevlerini üstlendiler. Gazeteciler, mevcut mevzuata göre , ­Rospotrebnadzor bu amaçlar için var olduğu için restoranları teftiş etme hakkına sahip değil .­

İnsan Refahının Denetlenmesine İlişkin Yönetmelik'in 1. paragrafına uygun olarak, tüketicinin korunması ­alanında ­devlet sıhhi ve epidemiyolojik denetimini ve devlet denetimini ­organize etme ve yürütme işlevini yerine getiren bu kuruluştur. ­Rusya Federasyonu Hükümeti'nin 30 Haziran 2004 tarih ve 322 sayılı kararnamesiyle onaylanmıştır. Bununla birlikte, Bayan Letuchaya , yasadışı eylemleri sırasında sürekli olarak yürürlükteki Rus Kanununun “Kitle İletişim Araçları Hakkında” 47. Maddesine atıfta bulunmaktadır . bir gazetecinin ­“ ­devlet kurumlarını ve kuruluşlarını, işletmeleri ve kurumları, kamu derneklerinin organlarını veya bunların basın servislerini ziyaret etme” hakkına sahip olduğunu belirtir (madde 2). Dikkat edin, gazeteci ­yasal belgeyi açıkça sahte hale getiriyor, çünkü ne bu paragrafın ne de diğer paragrafların bir gazetecinin özel kurum ve kuruluşları ziyaret etme hakkından bahsetmediği açıktır. Ve çoğu durumda, yaşam, hizmetler, eğlence ve yemek alanındaki işletmeler, kurumlar ve kuruluşlar özeldir ­.

"Revizorro" yazarlarının bu konumu yasal nihilizme bağlanabilir ­. Ancak sorun çok daha derin. Programın formatının, kanuna açıkça uyulmadığı provokasyonlar üzerine inşa edilmesi , bize göre, konuları TV projesinin geniş izleyici kitlesini yanıltan, ­gerçeği çarpıtan ­pratik sahte gazetecilik alanına atfedilmelidir. ­olası eylemlerinin kapsamı tarafından öngörülen medya tarafından açıkça anlaşılan gerçek belgenin yasal anlamı. "Revizorro", bir provokasyonun nasıl canlı bir projenin varlığının format oluşturan bir işareti haline geldiğinin canlı bir örneğidir . ­Basitçe söylemek gerekirse, programın kendisi ve sunucusu, ­çerçevede yasadışı bir şekilde “taklit etmeye” çalıştıkları gerçeği uygun bir perspektiften taklit ederek medya söyleminde sahtelik ilkesini uyguluyor.­

Böyle bir eğilim bugün sadece yerel ­medya alanında değil, genel olarak tüm dünyada kendini gösteriyor ve ­Batı ve Rus medyası arasındaki mevcut bilgi çatışması dikkate alındığında, ­içerik açısından keskin bir şekilde yönlendirilmiş ve olumsuz hale geliyor. Bu bağlamda, Rusya'nın ­sporda doping kullanımı için bir devlet sistemi oluşturmakla suçlandığı ­ARD kanalının serbest muhabiri Alman gazeteci Hajo Seppelt'in araştırma filmlerinin ortaya çıkması tesadüfi görünmüyor . Bu türdeki ilk belgesel televizyon filmi ­Aralık 2014'te ARD kanalında yayınlandı . Süresi 60 dakikadır. İsim manipülatif olmaktan öte - "Doping sırrı: Rusya kazananlarını nasıl yaratıyor" (bkz: http://hajoseppelt.de/2014/12/the-secrets-of-doping-how-russia-makes-its-winners/ ).

Bu tür "belgesel" kanıtların ortaya çıktığı zaman, ­ülkemiz ile Batı arasında trajik bir şekilde üzücü bir durumda ­- Ukrayna ve çevresindeki olaylar - çok gergin bir bilgi çatışması dönemidir. Hajo Seppelt'in “Doping ve Rusya” konulu bu ve sonraki üç filminin içerik analizi, ­gazetecilik mesleğinin işleyişine ilişkin yasal ve ahlaki normlar açısından ayrı bir bilimsel analizin konusudur ­. Bu durumda, yapay olarak şişirilmiş bir haber bülteninin ­belirli bir ülkeye, vatandaşlarına ve devlet yapılarına karşı ­olumsuz bir tutumu kışkırtmak için bir araç olarak artan şekilde kullanılmasının sonuçlarıyla ilgileniyoruz ­.

Benzer bir provokasyon yönteminin VGTRK holdinginin TV kanallarında, muhabir ­Olga Skabeeva'nın anti-doping filmleri (tümü) konusunda onunla röportaj yapmaya çalışarak Hajo Seppelt'i “temiz suya” getirmeye çalıştığında kullanılması ilginçtir. ­Alman gazetecilerin ­yüzde 4'ü "kompozisyonlarını" yayınladı ). Muhabirimiz tarafından kullanılan teknikler ­ve eylemlerinin bir röportaj biçimindeki nihai sonucu, ekran eyleminin kilit olayı ­Seppelt'in yanlış veya güvenilmez bilgiler kullanması değil ­, ama İddiaya göre, bir mikrofon için gürültü önleyici ek biçiminde VGTRK mülkünü çalmıştır . Ve gazetecinin ilk filminde ­Rusya'yı terk eden Stepanovların eşlerinin doğrulanmamış ifadesini neden ve neden kullandığı hakkında tek kelime söylenmedi.­

Hajo Zeppelt'in gazetecilik yöntemlerinin provokatif niteliğini ortaya çıkarmak için çok daha önemli bir durum, Rus mahkemesinin Haziran ­2016'da verdiği karardı . Gazetecinin kendisi ve Alman televizyon kanalı ARD aleyhine açılan davanın duruşması sırasında ­hem kanalın hem de Seppelt'in temsilcilerinin açıklamaları kamuoyuna açıklandı (sırasıyla tutanaklara geçti). ­İlk olarak Stepanov'ların eşlerinin atletizmdeki gidişatla ilgili beyanlarını kontrol etmedikleri, ikinci olarak da sanıklara kendilerinin bu beyanları doğru bulmadıklarının ­söylendiği söylendi . Olay bitmiş gibi görünüyor. Ancak Rusya'ya ve sporcularına karşı olumsuz bir tutumun bilgi dalgası şimdiden o kadar güç kazandı ve Robert McLaren Komisyonu'nun rezil raporuna yol açan yankılanan tepkiler aldı. Basitçe söylemek gerekirse, yalanlar ve iftiralar ­amacına hizmet etti. Ve 2016'da Rio'da yarışma hakkından mahrum bırakılan Rus atletizm takımı ve ülkemizin Paralimpik takımı hakkında bilinen bir karara vesile oldular .

Yani gerçekleşmiş bir medya provokasyonunun sonucuyla karşı karşıyayız ki bu da onu modern medya bağlamında sahte habercilik yöntemi olarak tanımlayan bir diğer önemli faktördür ­. Medyanın kampanya yürütme, propaganda ve örgütsel işlevlerine odaklanan belirli bilgi sorunlarını çözmeye yönelik bu tür yaklaşımların etkililiğinin çoğunlukla ­içerik ve medya bağlamıyla ilgili olumsuz bir çağrışıma sahip olduğu ve kabul edilen ­gazeteciliğin etik ve yasal normlarının dışında olduğu belirtilmelidir. ­pratik.

İki ideolojinin -Rus ve Batı- karşı karşıya geldiği günümüz koşullarında, provokasyonu bir sahte gazetecilik yöntemi olarak kullanma tehlikesi, ­bilgi çatışması paradigmasının güçlenmesiyle doğru orantılı olarak artmaktadır ­.

Şubat 2017'de Dışişleri Bakanlığı'nın resmi web sitesinde "Rusya hakkında yanlış bilgileri kopyalayan yayın örnekleri" adlı bir bölüm yayınlandı. 39 Bu bölüm Bloomberg, Amerikan televizyon ­kanalı CNN, Financial Times gazetesi ve diğer medyadan alınan ve Rusya Dışişleri Bakanlığı'nın görüşüne göre gerçeğe uymayan ­materyalleri içermektedir .

Rusya ile bağlarını ve temaslarını tartışarak başladı . Donald, bu tezlerin ­gerçekle hiçbir ilgisi olmayan sahte haberler olduğunu birkaç kez tekrarladı .­

³⁹ http://www.mid.ru/nedostovernie-publikacii

Medyada " ­sahte " haber konusu tartışıldı Rusya'da ve gazetecilik teorisyenleri arasında ­her yıl bilgi , profesyonel medya topluluğu arasında daha alakalı ve keskin hale geliyor . Medyada " ­sahte ", uydurma haberlerin yayılması , özellikle devletin hem doğrudan ­hem de dolaylı olarak düşmanlıklara karıştığı bir zamanda fark edilir hale gelir ­. Bu nedenle , 2014'te Ukrayna'daki devrimci eylemler sırasında , Rus medyası defalarca yanlış bilgi yaymaktan mahkum edildi . En çarpıcı örnek , ­çarmıha gerilmiş bir çocukla ilgili Kanal Bir hikayesidir ^[41].

Medyanın, nüfusun konumunu ve görüşünü etkileyebilecek güçlü bir "araç" olduğu, devletin onu tam olarak kriz zamanlarında (hem ekonomik kriz hem de iktidar krizi sırasında) mümkün olduğunca kullanmaya çalıştığı ­unutulmamalıdır . ­). Televizyon ­, izleyicilerinin birkaç duyu organını aynı anda (görme ve duyma) etkilediği için en etkili kitle iletişim aracıdır, bu kitle ­iletişim araçlarında sahtecilik daha sık gözlemlenebilir. Ayrıca, gazetecilerin kendi yayınlarının, TV kanallarının veya başka herhangi bir medyanın reytingini yükseltmek için ­kasıtlı olarak "sahte" içerik oluşturabilmelerinin de düzeltilmesi gerekiyor .­

Ancak bu, ortaya çıkan bilgi provokasyonlarını sürekli olarak analiz etmeyi ve eleştirmeyi hiç de reddetmek anlamına gelmez. Bunu çalışma rehberimizin aşağıdaki bölümlerinden birinde okuyacak ve ­ana metnin eklerinden öğreneceksiniz. Bu arada ­yalan haber oluşturma teknikleriyle tanışmamıza devam edelim.

“Üçüncü His” adlı çalışmasında. S. M. Eisenstein'ın Çeşitli Fotoğrafları Üzerine Araştırma Notları” Roland Barthes, ­Sovyet yönetmenin filmlerinden fotoğrafları inceliyor. Yazar, ­her birinde üç anlam seviyesinin ayırt edilebileceği sonucuna varır.^[42]

Yazarlar, televizyon hikayeleri yaratırken, örneğin gerilim gibi film tekniklerine odaklanma olasılıkları çok daha yüksek ­hale geldi . Aynı zamanda görsel kodların kullanımından bahsetmiyoruz, gazeteciler nadiren bu tür yöntemlere başvuruyorlar . Haber bültenlerinin televizyon planlarına da üç semantik düzey yansıtılabilir .

Birincisi bilgilendirici algı düzeyidir. Bu algı düzeyinde izleyici, ­izleyicinin manzaradan, TV haber öyküsünün karakterlerinden ve ilişkilerden aldığı tüm temel, birincil bilgileri yakalar ­: bu bilgiyi almak için izleyicinin ­ekrana bakması yeterlidir. Bu sözde göstergebilimsel düzeydir. Gazeteciler çekim için belirli bir yer seçebilir ­, gerçeği açıklamaya başlayabilirler - bir gazetecinin görüşüne göre, izleyiciyi bilgilendireceği sonrakilerden daha önemli olan belirli gerçeklerle haberler oluşturabilirler. son paragraflar

Yazarın konseptine göre bir sonraki simgesel düzeydir. Sembolik düzeyde, referans ve öyküsel sembolizm - anlam düzeyi - sonuçlandırılır. İlk algıdan sonra seyirci, ­TV öyküsünün dramaturjisini analiz etmek zorunda kalabilir . ­Gazeteciler haberlerde ne tür semboller kullanıyor: karakteristik karakterler olabilir, örneğin çocuklar, yaşlılar.

Bu seviyede, editörlük yaparken, metin bilgisi haber materyali derlerken, gazeteciler psikolojik etkiyi kullanabilir, izleyicinin duygusal geçmişini şiddetlendirebilir ve yoğunlaştırabilir. Bu nedenle, örneğin, "sıcak" noktalardan televizyon hikayeleri oluştururken, gazeteciler muhtemelen ­en kanlı ve şiddetli çekimleri seçecektir. Aynı alanı farklı noktalardan gösterebilirler . ­Video dizisinin veya bilgi gündeminin bu şekilde hokkabazlık edilmesi, ­medya izleyicilerinin zihinlerine tam bir kaos izlenimi "aşılamayı" mümkün kılacaktır. Yukarıdakilere dayanarak ­, izleyici ­güvenilir, otantik bir gerçekliğe aşina olsa bile, haberlerde olup bitenleri düzeltmiş olsa bile, mantık ve inançları ve en önemlisi oluşan dünya resmini takip edebilir. gazeteciler tarafından. Aynı zamanda, gazeteciler sakin ve huzurlu çekimleri "perde arkasında bırakırlar" - orada gerçeği tahrif ederler.

Bilgi ve kaynaklarıyla çalışmak için özel bir format olarak sahte, böylece tamamen eğlenceli ­, postmodernist İnternet hayranlarının eğlencesinden veya oyunundan beklenmedik ve etkili bir siyasi mücadele aracı haline gelir.

İkincisi, "üçüncü his" dir. Anlam ^[43]ötesi bir seviye olarak adlandırılabilir . Yazarın geliştirdiği konsepte göre, bu son açık anlam, ­TV olay örgüsünü dolduran sembollerden oluşur.

Bu tür semboller, bilgili izleyiciler tarafından "okunur". "Üçüncü anlamın" farkındalığı sayesinde kişi ­yanlışlamanın derecesini anlayabilir.

Bu sınıflandırmayı takiben, "üçüncü anlamı" "veren" birkaç işaretin bir listesini derlemek mümkündür. Örneğin, bir TV şovunu oluşturan kaotik bir video içeriği seti, ­çerçeve karıştırmayı içerebilir: "düşmanca olmayan" ülkelerin bayrakları, cesetlerin yanında "birbirine yapıştırılmıştır". Ya da politikacıların veya terör örgütlerinin temsilcilerinin yanına felaket görüntüleri yapıştırılıyor . ­Bu işaretler, izleyicinin zihninde "birbirine yapıştırılmıştır". Böylece izleyici iki resmi birbirinden ayrılmaz birer birim olarak algılamaya başlayabilir.

J. Baudriller, "Bu bağlamda, televizyonun soğuk ışığından bahsetmek gerekir" dedi. - artık herhangi bir hayali aktarmadığı için hayal gücüne (çocukların hayal gücü dahil) neden zararsızdır ­ve tüm bunlar artık bir görüntü olmadığı için basit bir nedendir. Hâlâ yoğun bir imgelemle donatılan (ancak giderek daha az, çünkü televizyon tarafından giderek daha fazla enfekte olmaya başladığı için) sinemanın karşıtı ­- çünkü sinema bir görüntüdür. Bu, yalnızca bir ekran ve görsel bir biçim değil, aynı zamanda bir mit, hala dualite, fantezi, bir ayna ­, bir rüya vb. İçeren bir şey ­anlamına gelir. bir ekrandan başka bir şey olmayan bir mıknatıs gibi çeker , hatta: azaltılmış­ gerçekten kafanızın içinde olan terminal - siz kendiniz ekransınız ve TV sizi izliyor - kafanızdaki tüm nöronları iletiyor ve manyetik bir bant gibi geçiyor - bir bant, görüntü değil.^[44]

Konsepte göre izleyicilerin yalnızca ­ekranda olanları "düzeltmek" için zamanları var. Kitle iletişim araçları izleyicisi, çoğunlukla, bir haber parçasını, bir olay örgüsünü izler, dinler veya okur - düzeltir - bilgileri hatırlar ­. İzleyicinin yukarıda açıklanan konsepte göre şüpheleri olsa bile, sunulan bilgilerden herhangi biri izleyiciye uydurma, tahrif edilmiş gibi görünse bile , bilgileri kontrol edecek zamanı yok, ­yeni bir haber dalgası, yeni bilgi "düşüyor" onun üzerinde­

Yerli araştırmacı, izleyicinin "dikkatini toplamak ve gördüklerini veya duyduklarını anlamak için fiziksel olarak [zamanı] yok" diyor. - Özellikle radyo ­genellikle araba kullanırken [dinlendiğinden] ve televizyon - akşam yemeğinde, her halükarda, bilgi tüketimini başka bir işle birleştirerek . Ne sınav!”^[45]

ve orijinal olmayan videoların kullanımı - ayırt edebiliriz .­

Güvenilir olmayan görsel ve işitsel kaynakların kullanılması, ­"sahte" haber içeriği oluşturmak için başka bir tekniği tanımlar - doğrulanmamış bilgilerin kullanılması ­ve doğrulanmamış bir kaynak tarafından sağlanan bilgilerin kullanılması ­.

Kaliteli bir medya muhabirinin çalışmasının temeli, bilgi doğrulama tekniğidir. Teyit olgusu, ­geleneksel gazetecilikten gelirken, yeni medyanın çalışmalarının temelidir. Yukarıda açıklandığı gibi, herhangi bir bilgiyi kontrol etme teknolojisi yalnızca editörlük ilkelerine göre değil, aynı zamanda ana koşula göre belirlenir.

bir gazetecinin ­işi : bağımsızlık, nesnellik, tarafsızlık , doğruluk. İzleyicinin medyaya olan güvenini oluşturan bu bileşenlerdir ­. Güvenilir , tahrif edilmemiş , “ sahte ” olmayan her bilginin ­temeli bir gerçektir.^[46]

, bir bütün olarak bir gazetecilik ürünü oluşturan özel temel bileşenler ­olarak adlandırılabilir . Yukarıdakilerden de anlaşılacağı gibi , yalnızca bilgilendirici gerçekleri toplamak değil , aynı zamanda bunların gerçekliğini doğrulamak da gerekli olan şairdir .

“olgu ile nesnel gerçeklik arasındaki ilişkinin ve bu durumda ortaya çıkan çelişkinin, ­gerçek ile olayın özdeşleştirilmesi olduğunu” ^[47]belirtir . Ancak ­, "orijinalin yansımasının orijinalin kendisi olmadığını" belirtiyor.

Gazetecilerin mevcut gerçeği objektif bir şekilde haber yapması gerekiyor ­. “Gazeteciler için nesnellik, matematiksel veya bilimsel kesinlik değil ­, duyguyu dışlayan ve gerçeği görüşten ayıran haber kapsamı anlamına gelir. Birçoğu için nesnellik, gerçeklerin ve olayların tarafsız bir açıklama biçiminde doğru bir şekilde raporlanması anlamına gelir ­. Bununla birlikte, son zamanlarda, nesnellik teorisi , tarafsız açıklamanın çok ötesine geçen ^[48]olayların analitik bir şekilde ele alınmasına izin vermeye başlamıştır .

görüşü, değer yargısı, kendi yorumu veya yorumuyla ve gerçeklerle değiştiremez .­

Bir factoid aslında var olmayan bir gerçektir. Bu tür doğrulanmamış gerçeklerin, doğrulanmamış bilgilerin kullanılması ­toplumun günlük yaşamında geri dönüşü olmayan sonuçlar doğurabilir.

gazetecinin çalıştığı ülkenin yasal çerçevesi tarafından da düzenlenmektedir . ­Eğitimin sonraki bölümlerinde gerçekleri ve sahteleri nasıl ortaya çıkaracağımızı öğreneceğiz.

Edebiyat

1.      Bart R. Üçüncü His. M., 2015.

2.      Baudrillard J. Terörizm Ruhu. Körfez'de savaş yoktu / J. Baudrillard; [başına. Fr. A. Kaçalova]. - M.: RIPOL classic, 2016. - 224 s.

3.      Viren G. Modern medya: bilgi savaşı yöntemleri: Proc. Üniversite öğrencileri için el kitabı. M., 2013.

4.      Volkova I. I.                  Ekran çağının Homo ludens'i

iletişim: monografi. M., 2014.

5.      Dragunsky, Denis Viktorovich.                            götür ve

peep [deneme] M., 2014.

6.      Linebarger P. Psikolojik savaş. Kitle bilinci işleme teorisi ve pratiği. M., 2013.

7.      Shkuratov       V. A. Ekonomik ölüm   sanatı      .

Video dünyasının oluşturulması. Rostov-na-Donu, 2006.

Kendi kendine muayene için güvenlik soruları

1.      Sahte ve simülakr arasındaki farkı tanımlayın.

2.      Gazetecilik pratiğinde sahte kullanımın öznel ve nesnel ön koşullarını adlandırın.

3.      Gerçek ve gerçek arasındaki farkı tanımlayın.

4.      Gazetecilik pratiğinde bir yöntem olarak provokasyonun özelliği nedir ­?

5.      Doğruluk kontrolü nedir?

6.      Bildiğiniz sahte türlerini adlandırın.

7.      medya türlerinde ve türlerinde sahte gazeteciliğe örnekler verin .­

4. Bölüm

Basılı medyada sahte

Aynalara ve gazetelere asla güvenme .

John Osborne

Bu bölümde, çeşitli medya türlerinde ve türlerinde sahte kullanım özelliklerini ­tanımaya başlıyoruz . Açıktır ­ki, medya tarihini takip ederek, yazılı medya ile bu tanışmaya en eski ve belli ­bir dereceye kadar tanıdık olarak başlayacağız. bilgi yayma kanalının kitlesel izleyicisinin bir parçası . Bununla birlikte, bu bölümde yazacaklarımız ve tartışacaklarımız , dağıtımları, popülerlikleri, izleyicilerin onlara duyduğu güven , verimlilik ve faaliyetlerini değerlendirmek için diğer kriterler ne ­olursa olsun tüm medyayı ilgilendirmektedir . Sonuçta , tüm medya , tüm gazeteciler ­gibi , statü, yetenekler, profesyonellik , milliyet, eğitim, şu ya da bu şekilde ne olursa olsun , her birinin izleyicisine iletmeye çalıştığı gerçeklerle (yani özel olarak tahsis edilmiş bilgilerle) ilgilenirler . Bu tür bilgilerin en çok talep edilen ve tercih edilen ­türünün haber olduğu açıktır .

Gazetecilik teori ve pratiğinde, her şeyden önce ­yayılan bilginin antropomorfik doğasını dikkate alan "haber" kavramının birçok tanımı vardır . ­Basitçe söylemek gerekirse, bilginin insanlar tarafından üretildiğine inanılır ­, diğer insanlarla da ilgilenen insanları ilgilendirir. Basitçe söylemek gerekirse, haber, insanların belirli bir anda yaşamlarıyla ilgili bir karar vermek için ihtiyaç duydukları bilgilerdir.

Bu nedenle, medya izleyicileri üzerinde ­sonradan etki yaratacak hemen hemen her bilgi ­haber olarak sınıflandırılabilir. Bunlar, tanıtılan yasa tasarıları, kabul edilen yasalar (mevzuattaki değişiklikler), Yüksek Mahkeme kararları, döviz kurları ve sosyal açıdan önemli diğer bilgilerle ilgili mesajlardır .­

Haberin daha az standart bir tanımı da vardır - "olayların doğal gidişatından sapma" ^[49]. Bu tanım, acil durum raporlarını ­, insan yapımı kazaları, terörist saldırıları, medya çalışanlarının veya büyük şirketlerin aranmasını içerebilir . ­Bu tanım, ­nüfusun günlük yaşam tarzını değiştiren sosyal açıdan önemli herhangi bir bilgiyi içerir.

Bir zamanlar VGTRK holdingin genel müdürü Oleg Dobrodeev, ­bizi ilgilendiren konsepti tanımlarken daha pragmatikti. Yerel medya dünyasının yetkili isimlerinden biri, " ­Bugünü dünden ayıran şeyin haber olduğuna" inanıyor. Haber kavramının gazetecilik yaratıcılığının tür yapısıyla yakından ilişkili olduğu da dikkate alınmalıdır . ­Bir örnek verelim.

Rus gazetecilik teorisyenleri, gazetecilik türlerini üç ana gruba ayırır: bilgi türleri, analitik ­türler ve sanatsal türler. Aynı zamanda ­Dünya Gazeteler Birliği'nin araştırma ve bilgi projeleri direktörü Tatyana Repkova'nın ­yayınlarının en güncel, uygulamalı, pratiğe yönelik tasnifi de bulunmaktadır . ­Tatyana Repkova, aşağıdaki sınıflandırmayı ayırt eder ­: haber gazeteciliği , rasyonel gazetecilik ve duygusal gazetecilik.^[50]

Yukarıda açıklanan sınıflandırmaya göre, ­gazeteciliğin haber türlerinin ayırt edici bir özelliği, karakteristik bir ­konusu - bir olay, bir yöntem - vardır - haber gazeteciliğinin temel görevi altı soruya cevap bulmaktır ­. Soruların cevapları - Kim? Ne? Nerede? Ne zaman? Neden? Nasıl? - Kaliteli bir haber metnine yansıtılmalıdır . ­Haber içeriğinin uyguladığı işlev, ­gerçekliğin güvenilir bir şekilde yansıtılması için gerekli olan bilgi miktarını içeren nesnel bir mesajdır .­

Modern gazetecilerin çalıştığı ana haber içeriği biçimlerini seçelim .­

bir gazetecilik metninin en basit ­, en kısa biçimini bu şekilde tanımlayabilirsiniz . “Kısa formata” rağmen, yüksek kaliteli kısa haber mutlaka ­gazetecinin etrafında geçen olay hakkında tarafsız ve güvenilir bir hikaye içermelidir . Böyle bir ­" kısa" tür, on yirmiden fazla ­satır içermez. Gazeteci bilgiyi gerekli miktara ­indiremezse , ­daha geniş bir format kullanmaya başvurur. Aynı zamanda kısa haberin ilk cümlelerinde süregelen gerçekliğe ilişkin temel bilgiler yer almalıdır. Ardından gelen ­ek bilgiler kısa metni tamamlar. Gazetecilik becerisine sahip teorisyenler, bu bilgi mesajı yazma biçimini "ters piramit ­" olarak adlandırırlar.

Hacim bakımından kısa bilgilendirme haberlerinden sonraki “genişletilmiş haber notu” formatı olarak kabul edilir. Bu haber türünün metinlerini oluşturma şemasının ­kısa haberlere kıyasla değişmediğine dikkat edilmelidir - burada ters çevrilmiş bir piramit şeması da kullanılır. Kompozisyon olarak ­, "ters piramit" ilkesi, bilgi mesajının "altın standardı" olarak adlandırılabilir. Bu türde, metni bir arka planla tamamlamak, yani anlatılan olayla doğrudan bağlantısı olmayan ancak aynı zamanda izleyicinin (okuyucu veya izleyici) daha iyi yeniden düşünmesini sağlayacak bilgiler sağlamak uygundur. ­olayın özü.

Çeşitli bilgi medya platformlarında daha fazla yayınlanmak üzere bilgi seçimi, ­birkaç ana kritere göre gerçekleşir. İlk etapta ­olayın sosyal önemidir. Yukarıdakileri analiz ederek, bir olayın öneminin öncelikle medyanın hedef kitlesinin ilgi ve tercihleri tarafından belirlendiğini belirtmekte fayda var . ­Genel olarak, bilginin önemini belirleyecek genel faktörler vardır. Anlam, olayın ölçeğine göre belirlenir ­- kitlesel bir protesto, bir miting; rezonans olayı; büyük ­anlaşma; bölge başkanlarının değişmesi Ayrıca, bir bilgi mesajının anlamı, ­bir olayın, bir medya kişisinin veya bir kamu görevlisinin sözlerinin, nüfusun belirli bir grubu veya bir bütün olarak toplumun tamamı üzerinde yaratacağı sonuçlara göre belirlenir .

Modern dünyada haber ­seçiminde bir sonraki en önemli kriter okuyucu ilgisidir. Bu ilgi öncelikle ­belirli bir medyanın hedef kitlesinin ihtiyaç ve özelliklerine bağlıdır. Ancak nüfusun tüm kesimlerini ve tüm sosyal grupları ilgilendiren konuların olduğunu hatırlamakta fayda var. Bu tür konular genellikle sosyal açıdan önemli konular olarak tanımlanır. Bunlar ­, başkanın ­gelecekteki her insanın hayatını ve dünya düzenini etkileyecek ciddi kararları; medya insanlarının açıklamaları: bakanlar, valiler, milletvekilleri, senatörler ­, nüfusun çoğunluğunu da etkileyecek; acil durumlar ve acil durumlar; uluma ­_ Mevcut bilgi trendlerinden emeklilik reformu tartışmasını 2018'in baskın konularından biri olarak adlandıracağız .

kendi inançlarını geniş bir kitleye yayabilecekleri ­platformların sayısının artmasını da belirlemektedir. ­kitle. Böyle bir genişleme, açık bir şekilde güvenilmez, "sahte" bilgi ve çoğu zaman tamamen gerçek dışı olma riskini artırır ­.

Mayıs 2016'da , Tüm Rusya Kamuoyu Araştırma ­Merkezi (VTsIOM) , Rusya Federasyonu'ndaki insanların ülkedeki ve dünyadaki olaylarla ilgili haberleri öğrenmek için başvurdukları ­medya kuruluşları hakkında ­bir anket yaptı ^[51]. en çok hangi bilgi kaynaklarına güvendikleri. Seyirci nispeten yakın zamanda ­sosyal ağları ve sosyal medyayı yeni bir haber kaynağı olarak kullanmaya başlasa da ­, bu format her geçen yıl daha fazla popülerlik kazanıyor. Birçoğu yeni platformlara bu tür konularda baskın bir rol vermeye başladı ­: Nereden haber alınır? Haberler nerede daha hızlı görünür? Haberler nerede daha güvenilir?

Bu nedenle, VTsIOM tarafından yapılan bir araştırmaya göre, televizyon Ruslar için ana medya kuruluşu olmaya devam ediyor. Rus izleyici için TV, en yüksek güven kredisine sahipken, ana bilgi kaynağıdır.

, "Televizyona olan yüksek güven, çeşitli medyada bir olay hakkında çelişkili bilgiler varsa ­, vatandaşların yarısından fazlasının (% 53) TV hikayesine inanma olasılığının daha yüksek olması gerçeğiyle de doğrulanıyor" diyor.

Rusya Federasyonu nüfusunun % 57'si tarafından haber içeriği kaynağı olarak kullanılmaktadır . ­İnternetteki haberler, analitik ve resmi siteler ­%16 oranında kullanıyor. En büyük büyüme, 2016'da nüfusun % 11'i tarafından kullanılan sosyal ağlar ve bloglarda gösterildi, 2015'te haber tüketicilerinin yalnızca ­%6'sı bu kaynağı ­kullandı . 2014 yılında VTsIOM, izleyicilerle böyle bir iletişim biçimi tahsis etmedi.

En düşük yüzde dergi gibi medyadadır - ­Rusların ­%1'i dergileri haber kaynağı olarak kullanmaktadır . Radyo ve gazeteler için %3 . Rus izleyicilerin ­%6'sı insanlardan gelen haber bilgilerini konuşmalar yoluyla tüketiyor.

Her ortamın ­hem metinsel, dilsel ­düzeyde hem de bilgi bağlamını sunma düzeyinde kendine has özellikleri vardır. Kısa haber türlerinde bu özellikler oldukça açık bir şekilde gösterilmiştir .­

Haber metni için de tek tip gereksinimler vardır. Gereksinimler hiyerarşisinde ilk sırada "alaka düzeyini" vurgulamak gerekir. Haber metni, içerik tüketicisi için ilginç, önemli ve alakalı bir olaya dayanmalıdır ­.

Medya alanında hızlı bilgi sağlanması, ­medya ve gazetecilerin çalışmaları için belki de temel metodolojik gerekliliktir. Açıkçası, olayın olduğu anda izleyiciye iletilmesi gerekiyor. Bir istisna, olayın geçmişte yaşanmış olması, ancak gazetecilerin ­bunu daha sonra öğrenmesi ve şu anda ­medya izleyicileri için önemli olması olabilir. Haberlerin doğruluğu, gazetecilerin izleyicilere sunduğu ­bilgilerin güvenilirliği, okuyuculara, dinleyicilere, izleyicilere , kullanıcılara ­gazetecilik sorumluluğu ilkesi ile belirlenir .

Aynı zamanda, “kısa haber” formatının giderek daha popüler hale geldiği de aşikar ­. Örneğin FM bandında yayın yapan radyo istasyonlarının müzik ve bilgi uygulamalarında ­. Modern dil uzmanları, insanların "kısa" bilgileri ve kısa metinleri her yıl daha iyi tükettiklerini her yıl belirtiyor.­

Bu durum, bir haber içeriği kaynağı olarak sosyal medyaya olan ilginin artmasını kısmen açıklamaktadır. Bunun nedeni elbette izleyicinin kısa içerikleri her geçen yıl daha iyi tüketmesinden kaynaklanıyor ­. Çeşitli uzun okumalar, çalışma prensibi ve seçkin gazetecilik ve iş basını biçimlerinin ayrılmaz bir parçası olmaya devam ediyor. Bu tür eğilimlerin, basılı yayınların kompozisyon-grafik modellerini ve bunların gazete ve dergi sayfaları düzleminde bilgi düzenleme ilkelerini etkileyemeyeceği unutulmamalıdır . ­Sözde "tuğlalar" (tüm sayfayı kaplayan metinler) uzun süredir modası geçmiş durumda. Ancak yayının hacmi sayfanın hacmine yaklaşsa bile ­, metnin kendisi yine de bir tür yorum ekleri ve belirtme çizgileriyle sağlanan ayrı bölümlere ayrılmıştır.

Basılı medyada materyal sunma tarzı da değişiyor. Daha günlük hale geliyor, kelime dağarcığı daha da azalıyor ­, deyim daha yaygın hale geliyor. Tüm bunlar, okuyucu üzerindeki etkiyi artırmayı ve kısaltılmış ve daha basit konuşma yapıları olma eğiliminde olan metin mesajlarının ifade gücünü artırmayı amaçlamaktadır . ­İzleyiciler için bir bilgi mesajının "kısalığının" bilgi ­kaynaklarını seçmek için ilgili ve önemli bir ilke haline gelmesi ­, izleyicilerin medya insanlarının sosyal medyasına (Twitter, Telegram ­, Facebook) artan ilgisini göstermektedir. Haber metni fonksiyonlarının ağlarındaki bazı dönüşümlere de dikkat edilmelidir . ­Çevrimiçi gazetecilikte, bir haber metni çoğunlukla bir ­yeniden yazarın haber raporudur. Herhangi bir haber hakkındaki bilgiler, kural olarak, basın servislerinin mesajlarından, haber ajanslarının mesajlarından, diğer medyadan (TV, radyo, gazeteler) materyallerden ve ayrıca sosyal medyadan gelen mesajlardan "ödünç alınır" ­. Bu tür çalışma biçimlerinde, ­bir medya yanlış bilgi yayınladığında ­ve diğer medya kendi platformlarında (orijinal kaynağa, medyaya atıfta bulunarak) kullandığında, "sahte" bilginin yayılması küresel hale gelebilir. Pek çok kişinin çocukluktan beri bildiği “telefona zarar verme” oyunu olarak bilinen yöntem ­işte böyle devreye giriyor ­.

Ancak internetin ­geleneksel medya üzerindeki etkisi abartılmamalıdır. Bununla birlikte, sosyal medyanın kitle iletişim araçları çalışanlarının çalışmalarını da yeniden biçimlendirdiğini ­belirtmek gerekir : Modern haber gazeteciliğinde en verimli bilgi kaynağı ­, tam da medya insanlarının, kanaat önderlerinin ­, yasama ve yürütme makamlarının temsilcilerinin sosyal medyasıdır. Aynı zamanda, gazeteciler medya çalışanlarının mesajlarını kullanabilirler ve onlar da ­kendi sosyal ağlarında gerçek olmayan bilgileri tahmin edebilirler.

bilgiyi doğrudan kaynaktan aldığı genel olarak kabul edilir . ­Bu da ­, doğrulanmış bilgilerin yanıltıcı bir izlenimini yaratır. Gazeteci , aktörün "görevini" kendi bilgi platformuna yerleştirerek , ­izleyicilere sağlanan bilgilerin ­gerçekliğini ve doğruluğunu onaylar ve kalitesi ve güvenilirliği konusunda sorumluluk kabul etmez ­. Basitçe söylemek gerekirse, bu bilgiyi yayan medyanın otoritesi ve statüsü ­, bu bilginin ağırlığını ve anlamını verir.

Modern haber içeriği giderek daha fazla multimedya karakteri kazanıyor. Bunun nedeni, gazetecilerin ­izleyicilere neler olup bittiğine dair daha eksiksiz bir resim sağlama arzusudur ­: video materyali, fotoğraflar, ses ­eşliğinde. Çoğu zaman, bir olayın ilk fotoğrafları veya videoları sosyal medyada görünür - görgü tanıkları, ­olay mahallinden içeriği ­sosyal ağlardaki sayfalarında ve/veya özel sosyal odaklı gruplarda hızla yayınlar. Böylece 3 Nisan 2017'de St. Petersburg metrosunda meydana gelen terör saldırısının ­ilk fotoğrafları ve videoları VKontakte sosyal ağındaki bir grupta ortaya çıktı. Sosyal ağlarda yayınlanan ­görgü tanıklarının fotoğrafları ­yalnızca Rusya Federasyonu'nun önde gelen ticari yayınları tarafından değil, aynı zamanda önde gelen yabancı medya tarafından da kullanıldı. Gazeteciler, bilgileri ilk alan ve izleyicilere ileten ilk kişiler olma önceliklerini giderek daha fazla kaybediyor . Şimdi ­bu kitleyi kendileri için haber yaratmak için kullanıyorlar .­

görgü tanıkları tarafından sağlanan ve daha sonra kendi medyalarını doldurmak için kullandıkları bilgilerin gerçekliğini her zaman doğrulayamazlar . ­Böyle bir durumun, sahte mesajların ortaya çıkması ve ardından yayılması için ve her şeyden önce yazılı medya aracılığıyla tüm ön koşulları oluşturduğu açıktır.

Böyle bir bağlamda, çabukluk, medya temsilcileri için daha da önemli bir bilgi kalitesi haline gelir. Bu, özellikle kitlesel aşırılık niteliğindeki olaylar sırasında fark edilir: mitingler, terörist saldırılar, doğal ve insan kaynaklı ­felaketler. Gazeteciler, potansiyel bir izleyici kitlesinin dikkatini çekebilmek için tüm resmi bilgileri, görgü tanıklarının bilgilerini, uzman analizlerini tek bir platformda biriktirir: televizyonda canlı yayın, televizyonda özel yayın, radyoda özel yayın, internet ortamında çevrimiçi ­. Bu tür zamanlarda bilgiler ­mümkün olduğunca çabuk ve eksiksiz olarak güncellenmelidir.

Kendi platformlarımızda sağlanan medyanın ­doğruluğu ve güvenilirliği ­, yukarıda belirtildiği gibi, kaynağa - bilgi verene - atıfta bulunularak sağlanır. Bu nedenle, bakanlıkların ­ve kolluk kuvvetlerinin resmi web sitelerindeki yetkililerin ifadelerine - resmi bilgilere - yapılan atıf "sahte" olabilir, ancak yukarıdakilere dayanarak tam anlamıyla yanlış değildir. Gazeteci, ­doğrulanmamış ve taraflı bilgileri, yayınlanan her türlü bilginin ­izleyicinin yaşamını ve dünya görüşünü etkilediğinin bilincinde ve anlayışında yaymalıdır. Ek bir bileşen olarak ­daha şüpheli bilgiler dahil edilmelidir.

Yayınlanan bilgilerin netliği ve güvenilirliği, ­mesaj olayının tarih öncesini içeren belgeler olan referans materyallere köprüler aracılığıyla sağlanır. ­Bir gazeteci, yalnızca birincil kaynak olma sorumluluğundan kurtulmakla kalmaz, aynı zamanda ­kendi izleyicisine sınırsız medya olanakları sağlar. Medya ­sadece "yerel" medya içeriği sağlamakla kalmaz, aynı zamanda okuyucuya ­kendisini ilgilendiren bilgiler hakkında onay veya referans materyalleri sağlar. Belki de bu sadece internet medyasındadır. Televizyonda, izleyiciyi üçüncü taraf platformlara "aktarmanın" bir yolu yoktur, bu aynı zamanda televizyon muhabirlerinin "sahte" içerik dağıtmasını kolaylaştırır. İnternet ortamında ­bilgi içeriği, internetin genel bilgi alanında yer almaktadır.

, yayınladığı bilgilerin nesnelliği açısından bu medyanın avantajlarını inkar edebilecek ­özelliklerine dikkat edelim ­. Tarafsızlık, televizyon haber içeriklerinin bir dezavantajı olarak değerlendirilebilir. Televizyon haberleri, öncü haber bülteni yardımıyla izleyici tarafından algılanır ­. Yalnızca görsel-işitsel medyanın yayınladığı bilgileri değil, haber sunucularının/sunucularının ortaya koyduğu duyguları da kabul eder. Ve bundan, gazetecilerin ­bilgi değerlendirmelerini kendi duygularıyla gösterebilecekleri sonucu çıkar. Seyirci de kendi zihinlerinde yalnızca ­kendilerine sağlanan içeriği değil, aynı zamanda hazır bir değer yargısını da - duygusal bir ­simülakr - düzeltir.

Elektronik ortamda haber materyalleri yayınlayanların sayısı her geçen gün artmaktadır. Her medya kendi stratejisini, kendi formatını seçer. Modern medya için bazı ­zorluklar, medyadaki sınırların bulanıklaştığı ve izleyicinin kendisine önerilen bilginin formatını kavrayamadığı bilgi türlerinin yayılma süreciyle de ortaya çıkar.

Modern medyanın yakınsaması bağlamında sahtelerin nasıl oluştuğuna dair bir örnek düşünün . Çoğu zaman, ­bir sahte yayında , ağ kaynaklarında veya ilgili baskı ortamının sayfasında gerçekleşir . Ama ev içi pratikte­ Medyada, bir kez kamuoyuna duyurulan bir "sansasyonun" birkaç ay boyunca gazetecilerin ilgi alanında kaldığı daha benzersiz vakalar da olmuştur . Ve nüfusa yönelik kitlesel dezenformasyonun rakip organlarından meslektaşlar da bunun tanıtımına ­katılıyorlar . Bir süre önce yerel medya alanında ortaya çıkan hikayeyi hatırlayabilirsiniz ­. Buna " Dyatlov geçidinin ­sırrı" denir . Önümüzde, yazarları tarafından gizlenmemiş, yaratılış mekanizması çıplak gözle görülebilen, açık sözlü bir medya sahtekarlığı var ­.

Şubat 1959'da kuzey Urallarda meydana gelen trajik olayın soruşturulmasından bahsediyoruz . ­Dokuz kişiden oluşan sözde "Dyatlov grubu" nun gizemli ölümüyle ilişkilendirilir . ­Ölülerin dünyasına teletravels, uzun zamandır TV-3 TV kanalı veya TNT televizyon ağı ­gibi marjinal yayıncıların ­ve aynı zamanda ilgili sözde bilimsel veya suç yayınlarının mülkü haline geldi. Ancak, çok az kişi 2013 baharında ülkenin önde gelen kitle iletişim araçlarının bu tür sorunlarla ve bunların tartışılmasıyla ilgilenmesini bekliyordu. Ancak ­oldu. Kanal Bir, Komsomolskaya Pravda ile birlikte yarım asırdan fazla bir süre öncenin “gizemini” çözecek.

Gazete, bir grup Ural turistin öldüğü bölgeye tam bir sefer düzenledi ­. Sonuç, ­Komsomolskaya Pravda'nın sayfalarında ve aynı adlı TV kanalında bir dizi yayın oldu. Ardından Birinci Kanal dahil oldu ve ­Nisan 2013'te bir hafta boyunca bu konuyla ilgili bir dizi program düzenledi. Bir hafta boyunca, en azından Atlantis'in keşfi veya Tunguska göktaşının gizeminin çözümü gibi bir keşfin yapıldığına dair güçlü bir izlenim vardı ­. Bu konuya yönelmenin ­itici gücünün ­, Alan K. Barker. Bu filmin prömiyeri , ülkenin ana kanalı tarafından sahte hislerle seyirciyi mutlu etmekten biraz önce gerçekleşti .­

Adil olmak gerekirse , bu ­projelerin yazarlarının bu hikayeyi keşfedenlerin hakları konusunda gerçekten ısrar etmediklerini söylemek gerekir . Üstelik meslektaşlarının daha önce yaptıklarını utanmadan kullandılar . Dyatlov grubuyla ilgili ilk belgesel film 1997'de çekildi . Daha sonra 2010 yılında Ren TV ve NTV kanalları bu konuya yöneldi . 2012 sonbaharında TNT'de Medyumlar Savaşı'nda Dyatlov Geçidi'nin gizemini çözmeye çalıştılar ­. Ve ertesi yılın Mart ayında ­konuya “Rusya-1” “not edildi” .

Sonra Kanal Bir ve Komsomolskaya Pravda'nın sırası geldi . gazete ­_ ve kanal kudret ve ana ile denedi . Komsomolskaya Pravda ­için , bu tür "duyumlar" ve "soruşturmalar" okuyucunun dikkatini sürdürmenin alışılmış bir yoludur, bu da sayfalarında her zaman "kızarmış" bir şeyler bulabileceğiniz yayının istikrarlı bir tirajı ve itibarı ile sonuçlanır. ­Ancak “Medyumlar Savaşı” projesinin tarzının ­veya “Yaşayan Ölülerin Dönüşü ­” gibi bir korku filminin, sağlamlık ve kapsayıcılık için çabalayan bir kanalın yayınına geçeceğini hayal etmek zordu.

Andrey Malakhov, "Bırak konuşsunlar" programında üst üste iki akşam boyunca, ­histerik zevkin eşiğinde izleyicilere ­Dyatlov grubunun ölüm koşulları hakkında öğrendiği her şeyi anlattı. Ve yayına bakılırsa, yapımcılar ­1959 olaylarını yeniden üreten oyun bölümleri sahnelemeye bile çalıştılar. Doğal olarak, gizemli olayın olduğu yerin çevresinde bulunan Dyatlovitlerin parçalanmış cesetleri de gösterildi ­.

Ertesi gün, Kanal Bir seyirciyi kuzey Urallarda olanların versiyonlarıyla eğlendirdi. Yayına davet edilen bir krizden sağ çıkma uzmanı, dile getirilen varsayımların meşruluğuna ilişkin şüphelerini dile getirdi. ­Ama kimse onu dinlemedi ve her biri kendi versiyonunun en doğru ve tek gerçek olduğunu kanıtlamaya çalıştı.

Tartışmacıların argümanlarından bahsetmek genellikle anlamsızdır ­, çünkü pratikte yoktu veya ­genel olay bağlamından çıkarılan bazı rastgele gerçeklere ve kanıtlara dayanıyordu. Davet edilen misafirlerin kanaldaki yeterlilik düzeyi söz etmeye değmez. Tartışma sırasında , birçok çılgın ve ­saçma versiyonlar: uzaylıların inişinden , yeni silahların gizli testinin sakıncalı, tesadüfi tanıklarını ­yok eden KGB'nin özel operasyonuna kadar . Ural Politeknik Enstitüsü'nden fakir turistlere olanların 28 versiyonu bile vardı.

Duyduklarına inanmak güçtü. Dyatlov grubunun ölümünün GERÇEK koşullarını ­çeşitli kaynaklardan geri getirmeye çalışmak zorunda kaldım ­. Bununla birlikte, trajik olay hakkında kamuya açık alanda inanılmaz derecede az güvenilir ve inandırıcı bilgi vardı. Bu durum, tam olarak değişen görünürlük derecelerine sahip sahte ürünlerin ortaya çıkması için üreme alanıdır. Bilgi eksikliği, ­zaten bilinenleri yorumlayan versiyonların sayısında aritmetik bir ilerlemeye yol açar ­. "Dyatlov Geçidi'nin Sırları" olay dizisinin kontrol edilmesi sonucunda bilinen versiyon sayısı 64'e yükseldi. Doğal olarak, ­UFO'lar ve KGB gibi egzotiklere Koca Ayak ve jeofizik anormallikler hakkındaki fanteziler eklendi. Tüm bunlar , bir tür nesnellik ve sözde bilim iddiasıyla gazetecilerin doğrudan katılımıyla kitle bilincinde bir sahtekarlığın nasıl oluştuğunu ­açıkça göstermeseydi komik olurdu ­.

Her şey çok basit ve bu nedenle etkilidir. 9 kişinin ölümü ­biliniyor. Ayrıca trajedinin yaklaşık zamanı ve yeri olarak da bilinir. Ancak olanlara tanık olmadığı gibi, olanların şu veya bu versiyonunun lehine tartışılmaz fiziksel kanıtlar da yok. Ve bu, ­trajedinin nedenleri hakkında fanteziler kuran herkesi kışkırtır. O yıllardaki istatistiklere göre Sovyetler Birliği'nde yılda 100'den fazla turistin öldüğünü ve Dyatlov hikayesinden sonra amatör turizmin kurban sayısının daha da arttığını unutmayın. Ama nedense ne Malakhov ne de Komsomolskaya Pravda ­bunun hakkında konuşmayı düşünmedi bile.

kaç kişinin öldüğü ve kaybolduğu konusunda genellikle sessiz kalacağız ­. Her nasılsa, bunun hakkında yüksek sesle konuşmak alışılmış bir şey değil. Özellikle de Birinci Kanal'ın halka açık havasında. Nesnel gazetecilik soruşturması türü ­burada mevcut değildir. Tavandan sansasyonel görünen bir hikaye alabilir ve birkaç akşam üst üste döndürerek üzerine mistik bir sis atabilirsiniz.­ ve gizemli bir şekilde "burada diyorlar ki" size her şeyi söyleyemeyeceğiz ama bir gün size yine de söyleyeceğiz. ne zaman ­_ Yeni bir sefer yapalım .

Gözlerimizin önünde , gösteri ve eğlence yerine anlamlar ve gerçekler net bir şekilde ikame edildi . Televizyonun büyük eğitim fırsatı , özüyle değil görünümüyle karakterize edilen şov medeniyetinin ­kendisi tarafından dikte edilen bilimsel pop müziğin klişelerinde ve klişelerinde ­çözüldü . Ve ­bu nedenle , Dyatlov grubunun ölümüyle ilgili televizyon programlarında ölenlerin cesetlerinin yer aldığı görüntüler, her türlü dengeli ve ölçülü tartışmadan daha değerli hale geliyor .

Ancak bazı gazeteciler ve TV kanalları bu anlaşılmaz ve belirsiz hikayeyi geliştirmeye devam ­ediyor . Böylece izleyiciye ­gerçeği aramak yerine sahte olduğuna dair bir başka kanıt daha sunulur . İzleyicilerin olası ilgisini çekme yöntemleri bu durumda magazin basınından pek farklı ­değil . Nasıl bakmamalı ­_ ekrandan size yüksek sesle yayın yapıyorlarsa : “ Dyatlov Geçidi'nin sırrı ortaya çıktı! Sadece Ren TV yayınında izleyin! ”? Temmuz 2014'te böyle bir program yayınlandı .­

Dirilen ölülerin televizyon istilası Ren TV yayınında devam etti ve karmaşık bir yapıya sahipti; bu, bu tür yayın içeriğinin başlatıcılarının potansiyel izleyicileri önem, önem ve en önemlisi güvenilirlik konusunda ikna etme arzusunu bir kez ­daha ­kanıtlıyor . söylenen her şeyden . Sonuç olarak, ­Rene Harlin'in aynı uzun metrajlı filmi “Dyatlov Geçidi'nin Gizemi” kanalda birkaç kez gösterildi ve buna ­ek olarak sözde araştırmacı belgesel film “Dyatlov Geçidi. Sırrı ortaya çıktı".

belgesellere sağlamlık kazandırması gerekiyordu . ­Ve tam tersi. Olmadı, ne biri ne de diğeri. Rene Harlin'in resmi, genellikle profesyonel sinematografik ortamda kabul edilen nezaket sınırlarının ötesine geçer ­. Dyatlov grubunun ölümünü, zamanında bir ışınlanma koridorunun varlığı ve mutant canavarların ortaya çıkmasıyla açıklamak, Tunguska göktaşının gizemini bir burnun altında bir yumru varlığıyla açıklamakla aynı düzeyde sağlam bir bilimsel versiyondur. ­türk beyi Aynı zamanda, "belgesel" yazarları Dyatlov Geçidi'nin gizemine ­yalnızca otuz dakika ayırdılar ( resmin toplam süresinin yaklaşık yarısı). Diğer yarısı ise 1959 trajedisiyle kesinlikle hiçbir ilgisi olmayan diğer iki vakanın açıklaması arasında ­bölünmüştü . 2012 yılında “Arkan-kerk” karakolunda 15 Kazak ­sınır muhafızının hayatını kaybetmesinin ve 1991 ve 1992 yıllarında Ryazan bölgesine bağlı aynı isimli ­köyde meydana gelen “ Sasovo'daki patlamalar ” ın hikayesidir .

Aslında, bu durumda tipik ­bir sahte görüyoruz . gazetecilik. Çok özlü bir şekilde formüle edilmiştir : gösterildi , öyleyse kanıtlandı. Bu tür sözde bilimsel belgesel kreasyonlarda en sık kullanılanların uzun zamandır fark ­edildi. kaynak materyalin organizasyonunun izleyicileri için yaratıcı ve anlaşılır bir ilke . ­Rus atasözü - "bahçedeki mürver ve Kiev'deki amca" tarafından iyi formüle edilmiştir . Ek olarak, soruşturma altındaki olay mahallinin yakınında veya ­olaylara tanıklar ve katılımcılarla meydana gelen tüm olaylar ve dramatik olaylar, bu tür kasetlerin yaratıcılarının fantezilerinin aynı olay örgüsü kapsamına girer. Şu ilkeye göre potansiyel bir izleyici için tipik bir mantıksal manipülasyon: bundan sonra, bu nedenle, bunun yüzünden.­

“Dyatlov Geçidi'nin Gizemi” adlı ­hayali bir sahte gerilim için mevcut seçenekler listesine yeni bir şey eklemedi ­. Çünkü böyle bir durumda varsayılan nesnel gazetecilik soruşturması türü burada mevcut değildir ­. Bu tür "soruşturmalar" yaratma metodolojisi, ­izleyicileri herhangi bir şekilde izleme sürecine dahil etmeyi amaçlayan kesinlikle spekülatif bir yapıya sahiptir ­. Sahte "yardımıyla" dahil.

Onları oluşturmak için eylem zinciri, karmaşık hareketlerle dolu değildir. Halihazırda kamuoyunda yayınlanan sansasyonel bir sahte hikaye alınır. Ve tanım gereği yeni resimler, ­kanıtlar, gerçekler bulunmadığından, gazetecilerin ­ana hikayeye olanların dokusuna ve durumuna benzer bir şey eklemesi nedeniyle sözde önem artar . ­Ardından televizyonun teknik ve teknolojik imkanları sayesinde yeniden canlanan ölüler ve ölüler , güvenen bir izleyicinin bilincini uyandırmak ­için ruhani yolculuğuna çıkacak ve izleyicilerin geceleri yataklarında huzur içinde uykuya dalmalarını engelleyecek .

Hangi gazetecilerin farklı derecelerde inandırıcılık ve yeteneklere sahip ­materyallerini oluşturduklarına atıfta bulunan çok sırra gelince , ağ ­alanında zaman zaman " Dyatlov teması" hakkında bilgilendirici geri dönüşlerin göründüğünü not ediyoruz . Ancak tazeliklerini ve sonuç olarak alaka düzeylerini kaybettiler . Ek olarak, bilgi içeriği önemli ölçüde ­değişti . Sahte artık ortaya ­çıkmadığında _ kendiliğinden değil , ülkemiz ile bazı Batılı güçler arasındaki çatışma karşısında siyasi, askeri ve ekonomik sorunları çözmek için bilinçli olarak oluşturulmuştur .

Gazete materyallerinin analizi

netlik için , bilgi savaşları gibi bir kavramın yanı sıra, farklı medya türlerinin materyallerindeki bilgileri kasıtlı olarak nasıl çarpıttığını , hangi çarpıtma yöntemlerini ve hangi amaçla kullandıklarını ele alacağız . Analiz için farklı türlerdeki yayınlar kullanılacaktır :

-     kaliteli yayın ("Kommersant");

-     tablodia basını ("Argümanlar ve Gerçekler");

-     muhalif nitelikte yayın (Novaya Gazeta).

Rusya Federasyonu'nu farklı derecelerde etkileyen olaylara adanmış haberleri ele alacağız. Aşağıdaki olay tipolojisi kullanılacaktır ­:

-     Rusya Federasyonu'nu etkilemeyen bir dünya olayı;

-     Rusya Federasyonu ile ilgili dünya olayı;

-     federal ölçekli olay;

-     bölgesel ölçekte olaylar (St. Petersburg).

savaşı " ­kavramının yorumuna dönelim . Giderek daha yaygın hale geliyor. İnsan faaliyetinin çeşitli alanlarında da kullanılır ­. Çoğu zaman, medya alanıyla ilgili olarak. Bilgi saldırılarının ve bilinç manipülasyonlarının varlığını iddia eden çeşitli tanınmış figürlerin video kayıtlarının, filmlerinin ve konuşmalarının ­ortaya çıkması , bu fenomeni incelemenin önemini ­belirtmemize izin veriyor . Aşağıda, bu terimin ­en sık kullanılan yorumlarından yalnızca bazılarını vereceğiz .

, gerekli bilgileri yayarak başka bir devletin ­sivilleri veya askerleri üzerindeki etkidir . ­"Bilgi - psikolojik savaş" terimi, ­Amerika Birleşik Devletleri askeri sözlüğünden Rusça'ya ödünç alınmıştır. Bu terimin (“bilgi ve psikolojik savaş”) İngilizce'den çevirisi “bilgi çatışması ” ve “bilgi, psikolojik savaş” olarak yorumlanabilir . ­Hangi çalışmanın kullanıldığı bağlamına bağlıdır : bilimsel bir inceleme veya askeri belgeler.­

İkincisi, bilgi savaşı, ­kişinin kendi bilgisini, bilgi süreçlerini ve bilgi sistemlerini korurken düşmanın bilgi ­, bilgi süreçleri ve bilgi sistemlerine zarar vererek ­bilgi üstünlüğü elde etmek için yapılan amaçlı eylemlerdir ­;

Üçüncüsü, bilgi savaşı, devletin sosyal ve askeri politikası konularında bilginin sürekli artan önemine ve değerine dayanan, hedeflenmiş, eksiksiz bir stratejidir.

kendi bilgi ve bilgi sistemlerimizi güçlendirirken ve korurken ­düşman bilgi ve bilgi sistemlerini etkileyerek ulusal bir askeri stratejiyi güvence altına almada ­bilgi üstünlüğü elde etmek için yapılan ­eylemdir ­.

Beşincisi, bilgi savaşı, rakiplere karşı uzlaşmacı kanıtların toplanması ve bunun sistematik kullanımıdır.

Altıncı olarak, bilgi savaşı, maddi alanda belirli bir kazanım elde etmek için sistemlerin birbirleri üzerindeki açık ve gizli maksatlı enformasyonel etkileridir ­.

savaşın stratejik hedeflerine ulaşmak için ­kendi bilgi ortamını koruyan özel yöntem ve araçların kullanıldığı yeni bir mücadele biçimidir.

, bilgi savaşının ayrılmaz bir parçası olan özellikleri vurgulamamızı sağlar :­

-      herhangi bir kitle (insanlar, askeri ­personel, işçiler, aydınlar vb.) üzerindeki etki;

-              o kitleye iletilen bilgiler;

-     bilgi araçlarını kullanma stratejisi tamamen saldırgandır;

-      bilgi savaşının amacı, ­etkilenen tarafın zihniyetini değiştirmek ve ­daha avantajlı bir konum elde etmektir;

-     kendi bilgi alanınızı saldırılardan korumak.

Çeşitli teorilerde, bilgi savaşı bileşenlerinin başka sınıflandırmaları vardır ­. Bunlar şunları içerebilir:

-      psikolojik operasyonlar - düşman askerlerinin tartışmalarını etkilemek için bilgilerin kullanılması;

-     elektronik savaş - düşmanın doğru bilgi edinmesine izin vermeyen çeşitli araçların kullanılması;

-     dezenformasyon - düşmana ­güçler ve niyetler hakkında yanlış bilgi vermek;

-      bilgi sistemlerinin unsurlarını etkilemeyi amaçlıyorsa, ­fiziksel yıkım bir bilgi savaşının parçası olabilir ­;

-     güvenlik önlemleri - düşmanın yetenek ve niyetlerin farkına varmasını önleme arzusu;

-      doğrudan bilgi saldırıları - ­içerikte gözle görülür bir değişiklik olmaksızın bilgilerin doğrudan bozulması.

Geleneksel bakış açısından, bilgi savaşı, ­bu savaşı yürüten tarafın bazı hedeflerine ulaşması için bir araçtır. Herhangi bir araç gibi, bilgi savaşı da belirli işlevleri yerine getirmek için tasarlanmıştır:

-      kendi bilgi işlevlerini düşman eylemlerinden (karşı bilgi) korurken, onu kullanabilmek ­için bilgi alanı üzerinde kontrol ­;

-    düşmana bilgi saldırıları yapmak için bilgi kontrolünü kullanmak;

-    askeri bilgi işlevlerinin yaygın kullanımı ­yoluyla kendi kaynaklarının verimliliğini artırmak ­.

Bilgi etkisinin gerçekleştirilmesi için ­belirli koşulların karşılanması gerekir. Bir bilgi sisteminin başka bir benzer sistemi kasıtlı olarak yeniden programlayabilmesi için , onu "anlaması" gerekir. ­Bu bağlamda "anlama", ­"özdeş girdi mesajlarının büyük çoğunluğu için, iki bilgi sisteminin anlam bakımından özdeş sonuçlar ürettiği" bir durumdur. Bilgi savaşı teorisinin daha iyi anlaşılması için ­uygun açıklamalara ihtiyaç vardır. Her şeyden önce, ­bir bilgi sisteminin yeniden programlanması, saldırganın amacına karşılık gelen bu tür girdi verilerinin seçilmesi anlamına gelir. Bu durumda, yeniden programlamanın amacı, ­çevredeki dünyada arama yapmak veya ­verilen sistemin benzer hale gelmesi gereken özel bir bilgi standardı oluşturmaktır.

Modern medya cephaneliğinde, özellikle kanalların çoğunluğunun ­yayın ağlarının temeli olarak güdümlü düşünen insanlara yönelik bir strateji seçtiği göz önüne alındığında, kamu bilincini etkilemenin birçok yöntemi ve yolu vardır. Dürtüsel düşünmenin "ekmek ve sirkler" ilkesine dayanan, yani bir kişinin "kan ve cinayet" gözlemlemesi ilginç olduğunda bazı ilkel başlangıçları birleştiren bir ­tür insan düşüncesi olduğu genel olarak kabul edilir. ­ekranda "kirli çamaşırlar" yanı sıra. Tüm bunlar medya tarafından ustaca kullanılıyor çünkü ­bu tür düşünce türlerine göre uyarlanmış bilgiler izleyiciden en büyük duygusal getiriyi sağlıyor. Burada bilginin iletişimsel-içerik yönünün dönüşümü ve duygusal etkisinin medyanın etkisinin dayandığı iki temel olduğunu vurgulamak gerekir .­

Medya, olumsuz bilgileri güncellerken genellikle çeşitli tekniklere ve stilistik modellere başvurur.

Bilginin bozulması . Hem doğrudan bir yalan olabilir hem de gerçekle karıştırılabilir . Bu teknik, izleyicinin zihninde , çarpıtılmış gerçeklerin gerçekliğin bir parçası olarak algılanacağı belirli bir ­gerçeklik yansıması yaratmanıza olanak tanır . Açıkça yalanların gazetecilik materyallerine dahil edilmesi, ­medya tarafından acil sorunların çözümünde ucuz ama etkili bir teknik olarak artan bir ölçekte uygulanmaktadır.

Güvenilir bilgileri saklamak. Kasıtlı sessizlik ve malzemenin seçici sunumu ile karakterizedir ­. Ek olarak, medya, bilgi mesajlarının kasıtlı olarak batırılması olan "gürültü demokrasisi" ilkesini kullanabilir. Bu, bilgi sunumunun yeri ve zamanının manipülasyonudur ­, çünkü yayın yeri ve zamanı gibi bilgi sunumunun doğrudan sırası ­asimilasyonunu doğrudan etkiler. Örneğin, ­sorunun cevabı: gazete okumak ne zaman daha iyidir?

Seyirciyi bilgi ile aşırı yüklemek. Böyle bir alım için bilgiler belirli kriterlere göre özenle seçilir ve tüketicinin kendisi için gereksiz olduğunu düşünerek bilgileri basitçe reddetmesi amaçlanır .­

Hedef izolasyonu. Bu ilkenin başarısı, diğer alternatif bilgi kaynaklarına izin verilmemesine dayanır ­, böylece izleyicide aksi görüş oluşmaz. Hayatta böyle bir ilke ancak medyanın totaliter bir şekilde yetkililere tabi olmasıyla mümkündür.

Yanlış olayların ve aldatmacaların yaratılması . Bu durumda gerçek hayatta gerçekleşmeyen olaylarla ilgili bilgiler güvenilir bilgi olarak verilir. Örneğin, "sarı basında" çok popüler olan UFO'lar hakkındaki bilgiler.

Olumsuz bilgilerin dinleyiciler üzerindeki etkisini ­dikkate almanın bir sonraki önemli yönü, ­duygulara hitap etmektir. İzleyicinin duygularına ve duygularına hitap, her şeyden önce, ­rasyonel etkileme yöntemlerine kıyasla daha güçlü bir etki ile açıklanır. Ayrıca medya, duygulara hitap ederken ­mesajın gerçekliğini gizleme olanağına da sahiptir. Uyarılan duyguların etkisi altındaki yanlış bilgi, gerçeğin rengini alabilir.

İzleyiciler üzerinde duygusal ­medya etkisinin ana yöntemlerinin bir listesi aşağıdadır .

sansasyonalizm. Yalnızca benzersizliği ile değil, aynı zamanda önemi ile de karakterize edilen "sıcak" ­haberlerin kullanımı . Seyircinin dikkati, her şeyden önce, "gereksiz ­" gerçeklerin kasıtlı olarak susturulabilmesi sayesinde bu tür haberler üzerinde yoğunlaşır. Ayrıca, bir sansasyonun arka planında diğer olayların önemini azaltabilirsiniz .

yöntemi . Bir bilgi ­mesajının , anlam bakımından birbirine bağlı olmayan , ­izleyicinin yapamayacağı ayrı bölümlere bölünmesiyle uygulanır . mesajı bir bütün olarak algılar ve kendisi için belirli bir andaki dünya ­resminin tam bir resmini oluşturur .

Korkutma yöntemi . Açıkça olumsuz olan iki sonucu karşılaştırmaktan ibarettir , kabaca konuşursak, " izleyici iki kötüden daha azını seçmeye davet edilir . ­"

Medya şiddeti. Kan , şiddet ­, cinayet vb. Gösterimlere dayalı duygusal etki . Medyadaki şiddet olgusu , kısıtlayıcı sosyal faktörün zayıflaması , uyarılma , hayatta gördüklerini yeniden üretme arzusu ve ayrıca korku, korku ve abartılı tehlike algısı. Basitçe söylemek gerekirse, medya şiddetinin bir sonucu olarak , izleyiciler ­çevrelerindeki gerçeği gerçekte olduğundan daha olumsuz olarak algılarlar.

sadeleştirme Ana fikrin, mümkün olduğunca kısa, enerjik ve renkli bir şekilde izleyiciye önerilmesi gereken bir düşüncenin ifadesi. Bilgilendirici bir mesajın bu şekilde sunulması, ­sonraki olası tartışmaları hariç tutarak, kişinin onu verili olarak algılamasını sağlar.

Tekrarlama. Halkın dikkatini medya için en önemli noktalara - manipülatöre - odaklamak için kullanılır ­. Halkın gözünde bilgilendirme mesajına ağırlık verir . ­Reklamcılığın temel ilkesi bu yönteme dayanmaktadır.

Şimdi dünya siyasetinde Rusya Federasyonu'nun çıkarlarını doğrudan etkilemeyen bir olayla ilgili bilgi ­akışının analizine dönelim .

birkaç on yıldır devam ediyor . 14 Mayıs 2018'de yeni bir dönüş aldı . ABD'nin 45. Başkanı ­Donald Trump, ABD Büyükelçiliğini Tel ­Aviv'den Kudüs'e taşımaya karar verdi ve burayı İsrail'in başkenti olarak tanıdı . Bu arada diğer ülkeler de bu bölgeyi ­kendilerine ait sayıyorlar . Bu olayların arka planında Filistin'de vatandaşlarla İsrail askerleri arasında başlayan protestolar ve çatışmalar sonucunda 50'den fazla kişi öldü ve 2.000'den fazla kişi yaralandı.Gelelim farklı yayınların bu ­olayı nasıl yansıttığına .

, ABD büyükelçiliğinin taşınmasına ­ve ardından Filistin topraklarında yaşanan kanlı ­olaylara ayrılmıştır . Parçanın başlığı olan "ABD Büyükelçiliği savaşa yaklaştı " alaycı çağrışımlar içeriyor, ancak bu eğilim metinde görünmüyor . Materyalin yazarı, elçiliği açma prosedürünü ve yetkililerin yorumlarını ayrıntılı olarak açıklamaktadır . Böyle yankı uyandıran bir adımla ilgili farklı bakış açıları veriliyor: “Barış olsun. Allah bu elçiliği ­korusun . Orada görev yapan herkesten Allah razı olsun. ABD Başkanı konuşmasını sonlandırdı. “Bizi kullanıyorlar ama gerçekte büyükelçiliğin açılmasının hiçbir faydası olmayacak. Bu tarihi bir olay değil ve sonuçlarını göreceğiz” dedi.

Bununla birlikte, metinde Yu V. Shcherbatykh'in sınıflandırmasına göre, önemsiz bir gerçeğin önemli bir gerçeğinin maskelenmesi gibi bir bilgi çarpıtma unsuru vardır. Yazar, ­yerel halkın protestocuların üzerine nasıl su döktüğünü ve protestocuların nasıl tepki gösterdiğini ayrıntılarıyla anlatarak dikkatleri barışçıl protestoların ­polis tarafından bastırılarak insanların yaralanmasına neden olduğu gerçeğinden uzaklaştırıyor .­

Materyal, izleyicilere herhangi bir klişe empoze etmez ­ve kamuoyunu manipüle etmeye çalışmaz. Yayın , okuyucunun okurken neler olup bittiğine dair kendi bakış açısını geliştirmesine ­olanak tanıyan farklı tarafların görüşlerini sunar ­.

Argümanlar ve Gerçekler'de, ABD büyükelçiliğinin taşınması ve Filistin topraklarındaki protestolar hakkında birkaç kısa bilgilendirme notu anlatılıyor. Bazılarına bakalım. Materyalin ilk kez yayınlandığını düşünün. Filistin'de protesto hareketlerinin başlangıcından bahsediyoruz ­, P. Ekman'ın sınıflandırmasına göre, makale ­bilgi çarpıtmasını vurgulayabilir - varsayılan. Okuyucu, bir ülkenin büyükelçiliğinin diğerinin topraklarına devredilmesi ile üçüncü ülkedeki askeri operasyonların nasıl bağlantılı olduğuna dair bir açıklama almıyor. Seyircinin Arap-İsrail çatışmasından ­haberdar olmaması muhtemeldir ve ­konunun kısa bir tarihçesi yayınlanmalıdır.

Metinde de bir yanlışlık var: "ABD bugün Kudüs'teki büyükelçiliğini açacak." Açılan yeni bir büyükelçilik değil, bir şehirden diğerine aktarma var. Böyle bir sözlü kurgu, okuyucuyu ­İsrail'de daha önce Amerikan büyükelçiliğinin olmadığı konusunda yanıltabilir .­

Bir sonraki materyal, ­İsrail ordusu ile Filistin sakinleri arasındaki silahlı çatışma sırasında kurbanların sayısını anlatıyor. ­Yayın, bir öncekinin hatasını düzeltti, metin, İsrail Devleti'nin kuruluşuna ­ve genel olarak Arap-İsrail çatışmasına ilişkin tarihsel bir arka plana sahip uzun süreli bir multimedyaya atıfta bulunarak sona erdi: “14 Mayıs 1948'de , kuruluş İsrail Devleti ­ilan edildi. AiF.ga multimedya araçlarını kullanarak ­bu zor ülkenin zorlu tarihindeki ana kilometre taşlarını hatırlamaya çalıştı.”

Üçüncü makale, Donald Trump'ın İsrail ile Filistin arasında uzlaşma çağrısı hakkındadır. Cumhurbaşkanının şu sözleri aktarılıyor ­: “En büyük hayalimiz barış. Amerika Birleşik Devletleri, kalıcı bir barış anlaşması yapılmasına yardımcı olmaya tamamen kararlıdır ."­

Ele alınan notların her biri kendi kendine yeterli değildir. Onlardan ancak karşı tarafın görüşleri eklendiğinde ve malzemeler ­birbirini tamamlayacak şekilde birleştirildiğinde ayrıntılı bir malzeme elde edilebilir.

Novaya Gazeta'nın materyali, çatışmanın farklı taraflarının görüşlerini sunuyor. Kurbanların sayısı hem İsrail ordusu hem de Filistin Kızıl Haçı tarafından bildiriliyor, bu da okuyucuya ­neler olup bittiğine dair daha eksiksiz bir resim elde etme ve olayların kendileri için kabul edilebilir bir versiyonunu kabul etme fırsatı veriyor: “İsrail tarafı zaten kullandı. göz yaşartıcı gaz ve plastik mermi, ancak Filistin Kızılhaçı ­kurbanların gerçek mermilerden yaralandığını söyledi. Makale ayrıca, resmi CNN sayfasından bir video veya BM Genel Kurulu toplantı tutanaklarından alıntılar gibi çeşitli kaynaklara bağlantılar içerir. Bununla birlikte, malzemede, bilgi ile böyle bir çalışma yöntemi yine sessizlik olarak seçilebilir . ­Olayların tarih öncesi sunulmaz ve çatışmanın mevcut durumla bağlantısı ­gösterilmez. Metin basmakalıplardan arınmış ve yazarı ­izleyicinin fikrini manipüle etmeye çalışmıyor. Okuyucu, ­yayında belirtilen yeterli sayıda gerçeğe dayanarak olayı kendisi değerlendirir.

Kommersant ve Novaya Gazeta'nın söz konusu yayınlarını birleştiren özellik, ­D. Trump'ın temsilcisi ve kızı Ivanka Trump'ın “Amerika Birleşik Devletleri'nin 45. İsrail'in başkenti Kudüs'teki Büyükelçilik. Teşekkür ederim". Alıntı, olayın genel olarak Amerika Birleşik Devletleri ve özel olarak da Trap ailesi için önemini belirtmek için yayınlar tarafından verilmektedir.

küresel yankı uyandıran ve Rusya Federasyonu'nun çıkarlarını ve itibarını doğrudan etkileyen bir olayın haber analizine dönelim .­

Mart 2018'de Arjantin'deki Rus büyükelçiliği binasında bulunan ­400 kilogram kokain tarafından "kışkırtılan ­" bir skandal patlak verdi. "Bul" ilacının hacmini karakterize eden rakamlarla medyanın ne kadar özgürce işlediğine dikkat çekiyoruz . Başlangıçta ­389 kilo kokain ­vardı , daha sonra devlet televizyonlarında bu rakam 369'a düştü . Ancak yazılı ­basında kaçakçılığın ağırlığı değişmedi.

Her baskı, davadaki sanıkların farklı isimlerini içeriyor. Bazı soyadlar kesişir, ancak yine de yayınların her biri, tüm adların belirtilmemesi gerektiğini düşünür. Prensip olarak , bu durumda, bir grup insanın (yani yayının editörleri ­) başka bir grup insanı (yani okuyucular) aldatması durumunda kitlesel aldatmadan bahsettiğimiz söylenebilir .­

"Kommersant" gazetesi olayla ilgili "kuru" gerçekler sunuyor. Makale, ­çocukları kokain bulunan okulda okuyan bir Rus çalışanın verdiği bilgilerin Arjantin'deki Rus diplomatik misyonu tarafından reddedilmesini ele almaktadır. ­Materyal ­, editörlerin yanlışlanmamış ­bilgi sunma arzusunu gösterebilecek iki bakış açısı içerir. Ancak bu durumda, diplomatik veya dış politika aldatmacası olarak sınıflandırılabilecek kasıtlı bilgi çarpıtma örneğimiz var.

Ancak “kokain olayı” hakkında alınan tüm bilgilerin daha dikkatli bir analizi, ­sessizlik gibi bir bilgiyi çarpıtma yöntemini ortaya çıkarabilir . Ne de olsa, ­davaya katılanların tüm isimleri kamusal söylemde dile getirilmiyor ve okuyucu kendisi için yanlış sonuca varabilir. İsimlerin çoğunun gizlendiği bu durumda yayının ­muhabirinin hedef belirlemesini güvenilir ve doğru bir şekilde ifade ­edemeyiz . Nasıl ki seyirciyi yanıltmak gibi bir niyetleri olduğunu iddia edemeyiz. Hem elçiliğin konuşmacılarından hem de olanlara katılanlardan ve günlük dilde konuşan gazetecilerin halkı aldattığından şüphelenmek mümkünse , o zaman bu aldatma büyük olasılıkla doğası gereği ilgisizdir. ­Tarafımızdan alıntılanan makale, ­neler olup bittiğini oldukça nesnel bir şekilde anlatıyor, ancak belki de ­editörlerin talimatları üzerine bazı gerçekler veya isimler kasıtlı olarak saklanıyor. Bununla birlikte, materyal klişeler yaratmadığından ve kamuoyunu çatışmadaki herhangi bir katılımcının aleyhine çevirerek manipüle etmeye çalışmadığından, ­okuyucu kitlesi olay hakkında tek taraflı bir görüşe sahip değildir .­

Argumenty i Fakty gazetesinde aynı konuyla ilgili bir makaleye dönelim. Bu materyalde sadece bir bakış açısı veriliyor , yani birkaç habercinin görüşü verilmiyor: “ ­Karaborsada yaklaşık 50 milyon avro değerinde olan kokainin diplomatik yollarla Rusya'ya gönderilmiş olması gerektiğini öğrendiler. posta." Ayrıca metin, "Uyuşturucu çetesinin lideri ­, belli bir "Bay K"" haber makalesinde kabul edilemez olan duygusal olarak renklendirilmiş kelime dağarcığı kullanıyor.

AiF materyalinde ve Kommersant'ta ­varsayılan bir rakam vardır, çünkü davanın tüm isimleri ve koşulları belirtilmemiştir. Ayrıca yayın, bilgi kaynaklarına bağlantılar sunmuyor ­, bu da bilgilerin güvenilmez olduğundan şüphelenmeyi mümkün kılıyor ­: "Özel servisler, valizlerdeki ilacı un için değiştirdi ve oraya gps izleyici yerleştirdi." Materyaldeki ­başka bir yarı blöf türü, yönelim bozukluğu , yani, yalnızca davanın malzemesiyle dolaylı olarak ilgili olan ve kaynaklara yapılan herhangi bir referansla desteklenmeyen gerçekler hakkında bir hikaye.

Novaya Gazeta'da kokain vakasına ayrılmış bir makaleyi de ele alalım. Daha önce ele alınan iki materyalden farklı olarak ­, bu metin, davaya katılanların ifşa edilebilecek tüm isimlerini içerir, yani P. Ekman tarafından sunulan bölüme göre, ­sessizlik gibi böyle bir bilgi çarpıtması yoktur . Bununla birlikte, materyal yalnızca bir kaynağa bağlantı içerir - ­okuyucu izleyicilerinin durumun tam bir resmini elde etmesine izin vermeyen Russia Today ­portalı . Alıntılıyoruz: “Arjantin'den uyuşturucu kaçakçılığı davasında ­iki Letonya vatandaşı ve Rus bigudi Denis Kilba görünüyor . RT , kargo hareketini kontrol edebildiklerini bildirdi. Ve buna göre, okuyucunun olayla ilgili görüşü eksik. Durum, ­izleyicilerin zihninde davaya katılanlarla ilgili belirli klişelerin doğrulanacağı ve materyalde verilen alıntıların yalnızca bir tarafı göstereceği şekilde sunulur . ­Ve bu karşı argümanlar olmadan. Medya yasasına göre suçlulukları kanıtlanana kadar bu yasak olmasına rağmen, davaya katılanlara karşı belirli bir olumsuz tutum oluşturan alıntılar verilir ­.

Şimdi federal ölçekli olayın bilgi kapsamına dönelim.

15 Mayıs 2018'de Kerç Boğazı boyunca Krasnodar Bölgesi ile Kırım Yarımadası'nı birbirine bağlayan Kırım Köprüsü törenle açıldı. Köprünün inşası, ­2014 yılında Kırım'ın Rusya Federasyonu'na ilhak edilmesinden hemen sonra ­tasarlandı . Ancak, ­yapının arabaların geçişine açılmasına değil , ­gerçeği V. V. Putin. Bazı gazeteciler ve izleyiciler, devlet başkanının ­gerekli kategoride ehliyet sahibi olup olmadığı konusunda sorular sordu. Kremlin sözcüsü D. Peskov, cumhurbaşkanının bu tür ulaşım araçlarına sahip olma yeteneğini doğrulayan belgelere sahip olduğuna dair güvence verdi. Bir süre sonra blogosferde, arabayı kullananın V.V. Putin olmadığını, yanında oturan yapının inşaatçılarından Alexander Ostrovsky olduğunu kanıtlayan fotoğraflar çıktı. Resim, pedalların eğitim arabalarında olduğu gibi sürücü koltuğunun altında değil, yolcu koltuğunun altında bulunduğunu göstermektedir.

"Kommersant" ta bu olaya ayrılmış en hacimli ve ayrıntılı materyal, ­Andrey Kolesnikov'un alaycı "Hayat veren köprünün yaptığı budur" başlıklı makalesidir ­. Metnin tamamı, duygusal olarak renklendirilmiş kelime dağarcığı ve sözdizimsel yapılarla doyurulur; bu, bu materyalin gazetecilik türüne ait olduğunu varsayarsak kabul edilebilir. “Vladimir Putin'in konuşması da ­ateşliydi. Köprünün "çar-baba altında bile inşa etmeye çalıştığını" hatırladı.

Makalenin olaydan bir gün sonra yayınlandığı ve pratikte hiçbir analitik veri içermediği unutulmamalıdır; bu, metnin daha çok haber gazeteciliğiyle ilgili olduğunu ­ve bu nedenle bu kadar parlak bir duygusal ­renklendirmenin kabul edilemez olduğunu gösterir. Bu durumda, yazar tarafında okuyucu kitlesinin yönelim bozukluğunun unsurlarından bahsedebiliriz ­. Olayla ilgili önemsiz ayrıntılar veriyor, üstelik gerçekleri hemen hemen aktarmıyor: “Bunu inşaatçılara ­sanki hiç şüpheleri yokmuş gibi bir edayla anlattı ­.” Ayrıca metinde bilgi kaynaklarına atıf yapılmamıştır. Yalnızca makalenin ana konusuyla ilgili olmayan bir gerçeğin altında belirtilirler, bu nedenle yazar, izleyicinin dikkatini olaya kaydırmaya çalışır, ona göre daha anlamlıdır: “Bundan o kadar emin olmazdım ­. bu onun yerinde olsaydım ... En azından bu zamana kadar, dünya haberleri değil, ana haberler RIA Novosti'nin Kiev ofisindeki aramalardı ­.

Makale, izleyicilerde belirli klişeler oluşturur. Yazar, üslubunun yardımıyla olayla nasıl bir ilişki kurduğunu netleştirir ve okuyucuyu da aynı şekilde ele almaya teşvik eder. İzleyicilerin gözünde otoritelerinden şüphe uyandıran ünlü şahsiyetlerin ifadeleri alay konusu. A. Kolesnikov metin aracılığıyla okuyucuları manipüle etmeye ve kendi fikrini onlara empoze etmeye çalışıyor. Böyle bir bilgi sunumu, bir grup aldatmacası olarak nitelendirilebilir, yani. yazar, ­bir grup insana (okuyuculara) çarpıtılmış bilgi aktarır.

Argumenty i Fakty gazetesinde bizi ilgilendiren olayla ­ilgili bir düzine kadar kısa haber yazısı yer alıyor ­. En ayrıntılı ikisini düşünün. Etkinlik günü yayınlanan haber makalesi ve yukarıda sunulan Kommersant gazetesinden alınan makale, duygusal olarak ­renklendirilmiş kelime dağarcığı içeriyor, ancak ­A. Kolesnikov'un materyalindeki kadar belirgin değil. Alıntılıyoruz: " Rusya'nın ­farklı bölgelerinden uzmanların sıkı sıkıya bağlı çalışmaları sayesinde böylesine iddialı bir ­projeyi hayata geçirmek mümkün oldu." Ancak bu metin, köprünün uzunluğu, araç trafiğinin başladığı tarih ve tam saat, trafik kapasitesi gibi pek çok önemli ayrıntıyı içermektedir ­. izleyicilere olabildiğince doğru bilgi verin. Ancak metinde kaynaklara tek bir atıfta bulunulmaması, dinleyicilerin kafasında güvensizlik olasılığı yaratıyor. Bu bölümde tartışılan diğer birçok makalenin aksine, metin varsayılan olarak bu tür bir yanlış beyana atfedilemez ­. Materyal okuyucular arasında klişeler yaratmaz ­, ancak yine de anlamlı sözler yazarın olaya karşı tutumunu gösterir.

Argumenty i Fakty'deki ikinci makale, yukarıda analiz edilen materyalde sunulan bazı ayrıntıları tekrarlıyor ­. Örneğin, inşaatın programın ilerisinde olduğunun bir göstergesi . ­Bu metin, öncekinden farklı olarak, bilgi kaynağına bir bağlantıya sahiptir, ancak yalnızca bir tanedir. Bu, okuyucu için olaya tek taraflı bir bakış açısı yaratıyor, ona belirli bir habercinin belirli görüşüne katılma hakkı vermiyor : “ ­RIA Novosti, ­Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin'in Krasnodar Bölgesi'nden Kerç'e 16 dakikada gittiğini yazıyor. ” Metin , olayla ilgili tüm ayrıntıları açıklamadığından, okuyucuya bilgi sunmanın böyle bir yöntemi varsayılan olarak sınıflandırılabilir . ­Bu metinde, bilgiyi çarpıtmanın böyle bir yöntemi, temel olmayan bir gerçeğin temel bir gerçeğini maskelemek olarak seçilebilir. Başkan'ın köprünün otomobil kısmında çok önemli bir süre boyunca araç sürerek vakit geçirmesi seyirciye ­çok önemli bir şeymiş gibi sunuluyor ­ancak okuyucunun dikkatini başka ayrıntılara çekmek daha doğru olacaktır. Bununla birlikte, bilgi bütünlüğü içinde ­, aynı baskının her iki makalesi de okuyucuya ­olay hakkında pratik olarak onu bozmadan yeterince eksiksiz bilgi sağlar.

Novaya Gazeta'da yayınlanan materyallerin analizine dönelim ­. Burada Kerç Boğazı'nda bir köprünün açılmasıyla ilgili iki habere bakıyoruz . ­Yapının açılış gününde daha ayrıntılı materyal yayınlandı ­. Materyalde, ­metinde sunulan yargıların gerçekliğinden şüphe duymayı mümkün kılan kaynaklara atıfta bulunulmamaktadır. Ancak Russia Today TV kanalına ait video materyallerinin ekleri var , ­bu, bir dereceye kadar geleneksellikle kaynağa bir itiraz olarak yorumlanabilir. Diğer yayınlardaki makalelerden farklı olarak, söz konusu materyal ­anlamlı kelime dağarcığı kullanmaz, bu da ­yazarın olaya karşı tutumunu ifade etmediği ve dolayısıyla dinleyicilerin zihinlerini manipüle etmeye çalışmadığı anlamına gelir. Daha yakından incelendiğinde, önemli bir gerçeği önemsiz bir gerçekle maskelemek gibi bir bilgiyi çarpıtma yöntemi bulacağız ­. V. V. Putin'in ­bir devlet başkanı olarak değil, bir birey olarak kişisel görüşünü yansıtan ifadesine atıfta bulunuluyor: “Bir muhabir tarafından bir KamAZ ile Kırım köprüsünden geçme izlenimleri sorulduğunda, “Süper! ­” . Bu haber "sosyal etkinliğin taklidi" denen bir çarpıtma tekniği olarak yorumlanabilir ­. Cumhurbaşkanının yeni binayla ilgili olumlu tavrı alıntılarla gösteriliyor ancak ­sosyal ağlarda yapılan yorumlar vatandaşların ­yeni binaya karşı farklı bir tavır sergilediğini gösteriyor: “Şimdi Kırımlılar bu köprünün düzelmeyeceğini anlayınca bir hayal kırıklığı daha yaşayacaklar. hayatlarını hiçbir şekilde." ".

Makale, izleyicilerde Putin'in "Kırım Köprüsü" konusundaki tutumuyla ilgili klişeler oluşturuyor ve böylece ­ya onunla tamamen aynı fikirde olmaya ya da taban tabana ­zıt bir pozisyon almaya çağırıyor. Yazıda habercilerin görüşlerinin bulunmaması nedeniyle okuyucuya durumu farklı açılardan değerlendirme fırsatı verilmemektedir .­

yeni tesisi test eden sıradan vatandaşlar hakkında zaten .­

Materyal, insanların köprüye karşı tutumuyla ilgili klişeleri göstermektedir. Blog dünyasının yorum ve gönderilerinden farklı görüşler veriliyor: "Mitinge katılan sürücülere göre ­, hem siyasi hem de günlük umutlar, Kırım'daki köprünün açılmasıyla ilişkilendiriliyor." Ancak ­, daha önce de belirtildiği gibi, toplumda başka ruh halleri de vardır. P. Ekman'ın sınıflandırmasına göre, makale ­varsayılan bir yöntem kullanıyor - metnin yazarı olayın olası değerlendirmelerinden yalnızca birini gösteriyor. R. R. Garifullin'in sınıflandırmasına dayanarak, materyalde, ­önemsiz bir gerçeğin temel bir gerçeğini maskeleyen böyle bir bilgi çarpıtmasına dikkat çekilebilir: Üyeleri otomobilden ilk geçenler arasında olan bir motorcu kulübünün adı belirtilir. binanın bir parçası ­. Yukarıda tartışılan Argumenty i Fakty makalelerinde yayınlandığı için Kırım Köprüsü'nün kapasitesini veya hız sınırını bilmek izleyiciler için daha bilgilendirici olacaktır.

Dolayısıyla, bu konuda analiz edilen tüm materyallerde, bencil amaçlar olmaksızın gerçeklerin kasıtsız olarak tahrif edilmesi söz konusudur. Belki de KamAZ kullanırken yeni binayı ilk test edenin devlet başkanı olduğu gerçeğine odaklanan makalelerin yazarları, arabayı başka birinin kullandığını bilmiyorlardı. Veya ­V. V. Putin imajını korumak için saklamayı tercih ettiler.

10 Ocak 2017'de St. Petersburg Valisi Georgy Poltavchenko, şehrin ana cazibe merkezlerinden biri olan ­mimar Auguste Montferand'ın eseri olan St. Isaac Katedrali Müzesi'nin mülkiyetine devredileceğini duyurdu. Rus Ortodoks Kilisesi. Bu karar, Aziz İshak Katedrali şehrin en önemli kültür merkezlerinden biri ve ziyaret edilen bir müze olduğu için şehir sakinleri arasında bir protesto telaşına ve öfkeye neden oldu . ­İnsanlar tek gözcülerle dışarı çıktılar, dilekçeler oluşturdular ve katedralin St. Petersburg'un kültürel mirasının bir parçası olarak bırakılmasını talep eden imzalar topladılar. 14 Mart 2017'de vali yardımcısı, şehir yönetiminin Rus Ortodoks Kilisesi'nden binayı ücretsiz kullanıma devretmek için resmi bir talep almadığını belirtti. Şimdiye kadar, St. Isaac Katedrali'nin kaderi ve Rus Ortodoks Kilisesi'ne ait olması sorunu çözülmedi. Bu konunun medyada nasıl ele alındığını düşünün.

Kommersant gazetesinde konuyu ortaya çıkarmak için iki materyali inceleyeceğiz ­. Bunlardan ilki, ­belediye valisinin Aziz İshak Katedrali'nin Rus Ortodoks Kilisesi'ne devredilmesinin "uzlaşılmış bir mesele" olduğunu açıklamasının ardından 1 Haziran 2017'de istifa eden katedralin eski müdürü Nikolai Burov ile yapılacak bir röportaj olacak. " Metin, sorunu yalnızca bir taraftan ortaya koyan belirli bir yetkilinin bakış açısını sunuyor, ancak ­röportajın yazarı N. Burov'un muhaliflerinin görüşlerini göstermeye çalıştı: “Moskova Patrikhanesi basın sekreteri Rahip ­Alexander Volkov , Kommersant'a St. Isaac Katedrali'nin kaderi hakkında yorum yapmaya hazır olmadığını söyledi . Materyal ­, izleyicinin görüşülen kişinin niyetlerini ve sözlerini anlamasını sağlamak için pek çok ayrıntı içerir . ­Bu röportajda, bilgilerin çarpıtıldığına dair gözle görülür bir işaret yok ­, ancak yazar, ­katedralin Kilise'nin kullanımına devredilmesi konusunda okuyucular için bir klişe koyuyor. Yalnızca müzenin eski müdürünün bakış açısı sunulduğu için, izleyicinin belirli bir kişiye yüksek sadakati vardır ve ­anlatılan sorun hakkında kendi fikirlerini oluşturmak daha zor hale gelir .­

-katedralin ÇHC'ye devredilmesi konusunu gösteren ikinci materyal, Eylül ­2017'de yayınlanan bir makaledir. Burada, izleyicilere şehir valisi Georgy Poltavchenko'nun müzeyi Rus Ortodoks Kilisesi'ne devretme kararı bir kez daha hatırlatılıyor . ­R. R. Garifullin'in bu materyaldeki sınıflandırmasına göre, bir nokta sunulduğundan bilgi saklıdır.

vizyon ve hatta tam olarak açıklanmamıştır. Patrik Kirill ile yaptığı konuşma hakkında şehrin başkanından alıntılar veriliyor, ancak okuyucuya Rus Ortodoks Kilisesi temsilcisinin yanıtları verilmiyor ­. Makale, dinleyiciler arasında G. Poltavchenko'ya karşı olumsuz bir tutum oluşturuyor , açıklamalarının ­durum hakkında ayrıntılı yorum yapma isteksizliği ilkesi üzerine inşa edilmiş olması nedeniyle .­

Bu nedenle, iki materyalin her biri, çatışmanın yalnızca bir tarafının görüşünü taşır ve okuyucunun neler olup bittiğine dair tam bir resim elde etmesine ve kendi bakış açısını belirlemesine izin vermez. Ancak yine de bunları tek tek okurken durumun zaman içinde nasıl bir gelişme gösterdiği ve ­çatışmanın karşı taraflarının temsilcilerinin nasıl bir konuma sahip olduğu görülebilir .­

Argumenty i Fakty gazetesinde aynı konuyla ilgili bir makale düşünün. Materyal, St. Isaac Katedrali'nin Rus Ortodoks Kilisesi'ne devredilmesini tek gözcülerle protesto eden şehir savunucuları ve aktivistlerin faaliyetlerinin hikayesine ayrılmıştır ­: "Müzeye ne olacak?", "Petersburg başkenttir." kültür, bir kült değil", " ­St. Petersburg'un St. katami sakinleri katedralde duruyor.

Metinde parlak renkli duygusal kelime dağarcığı yok ama bu arada müzenin devrine karşı çıkanların alıntıları seçilerek yazarın bu konudaki tavrı hakkında bir fikir edinilebilir ­. Materyali aracılığıyla, okuyucuların çatışmaya karşı tutumunu manipüle etmeye çalışır ­, kendi bakış açısını izleyiciye kompozisyon ve stilistik olarak empoze eder. Ayrıca, aktivistlerin konumunun yardımıyla, ­St. Isaac Katedrali'nin yeni liderliğinin faaliyetlerinin olumsuz bir değerlendirmesi dayatılıyor: “Aktivistlere göre, böyle bir geçmişe sahip bir kişinin ­müdürlük görevine atanması. Aziz Isaac Katedrali çok belirsiz ­." Haber metninde resmi kaynaklara atıfta bulunulmamakta, kasaba halkı ve insan hakları aktivistleri haberci görevini üstlenmektedir ­.

Özetle, yazarın, materyalin önyargılı ve öznel görünmesinin bir sonucu olarak, rakiplere dikkat etmeden çatışmanın yalnızca bir tarafını çözdüğünü söyleyebiliriz ­.

2017'de yayınlanan bir makaleyi inceleyeceğiz. Söz konusu sorunla ilgili “kuru” gerçekler sunuyor. TASS haber ajansı ve Fontanka gibi kaynaklara atıfta bulunulmuştur . Materyalin yazarının görüşü hiçbir şekilde ifade edilmemiştir, ifade edici araçlar veya duygusal olarak yüklü ­alıntılar yoktur . ­Ancak bilgi çarpıtma sınıflandırmalarından biri olan Yu.V. Shcherbatykh açısından ­makalede bir kılık değiştirme var. Yazar, tapınağın sürekli olarak restorasyona ihtiyaç duyduğuna dikkat çekiyor. Bu önemli bir konudur, ancak bu makale bağlamında değil. Yazar buna odaklanmak istiyorsa, Aziz İshak Katedrali'nin bütçesi konusuna daha ayrıntılı olarak değinmek gerekiyordu ve müze Rusların mülkiyetine devredilmiş olsaydı onda ne gibi değişiklikler olurdu? Ortodoks Kilisesi.

toplumda taban tabana zıt görüşler oluşturan akut bir sosyal konu hakkında materyal yazarken, bir gazetecinin tarafsız kalması ve ­çatışmanın farklı taraflarının görüşlerini ayrıntılı olarak ­sunmasının çok zor olduğunu söyleyebiliriz. ­kendisinin sahip olduğu görüş üzerine.

Yukarıdakilerin hepsini özetleyerek, ­herhangi bir yayın türünde bilgi çarpıtma belirtileri olduğu sonucuna varabiliriz. Çoğu zaman, bu tür çarpıtmalar kasıtsız aldatma değildir ve ­yanlış bilgi ileten kişiye fayda sağlamaz . ­Bununla birlikte, konu son derece sosyalse ve bazı gerçeklerin ifşa edilmesi halkın uyumsuzluğuna neden olabiliyorsa, o zaman gerçeklerin kasıtlı olarak gizlenmesi veya tahrif edilmesi mümkündür.

Yazılı basında çalışan gazeteciler tarafından kullanılan , bu bölümde sunulan orijinal ampirik verilerin tahrif edilmesine ilişkin örnekleri genelleştirmek mümkündür . ­Temel olarak, ­varsayılan olarak, özünde mutlak bir yalan olarak aday gösterilemeyen böyle bir teknikle ilişkilendirilirler. Basitçe söylemek gerekirse, herhangi bir gerçek veya kavramın tahrif edildiğini ve kasıtlı olarak değiştirildiğini değil, tüm olası ayrıntıların ve ayrıntıların açıklanmadığını gördük. Bu tür bilgi çarpıtmalarının en çarpıcı örneği kokain davasına ayrılan materyallerdir . Ayrıca ­tahrifat, küçük ayrıntıları vurgulayarak dikkati başka yöne çekme ve haber materyallerinde yetersiz sözcük dağarcığı kullanımını da düzeltebilirsiniz ­.

Böyle bir tekniğin bize geçmemize izin verdiğini not ­ediyoruz . sözlü bileşenin baskın olduğu ve yayında sahtelerin büyüdüğü ­ana alan türü . Radyoyla ilgili.

Önerilen literatür listesi

1.     Galkin D. V. Etkileşim // Sosyoloji: Ansiklopedi ­/ Ed. A. A. Gritsanova. M., 2003.

2.     Garifullin R. R. Manipülasyon psikolojisi ve psikoterapi ­. Kazan, 1995.

3.     Grachev G. V., Melnik I. K. Kişiliğin manipülasyonu ­, M., 2003.

4.               Grushin B. A. Kitle bilinci. M., 1987.

5.               Znakov V.V. Gerçeği anlama psikolojisi M., 1999.

6.               Mol A. Kültürün sosyodinamiği. M., 1973.

7.               aldatma. Felsefi ve psikolojik analiz. M., 2010.

8.               Shcherbatykh Yu. V. Aldatma Sanatı, 2002.

Kendi kendine muayene için güvenlik soruları

1.     Yazılı basında sahtelerin özelliği nedir?

2.     pratiğinde en sık ne tür sahte ürünler ortaya çıkıyor ­?

3.     Uygulamalarında daha çok sahte gazetecilik deneyimine yönelen yayınları belirleyin.

4.     Yazılı basında uygulanan sahtekarlıklar en açık şekilde hangi türlerde ­ortaya çıkıyor?

5.     Basılı medyada sahte görünme olasılığı nasıl kontrol edilmelidir ?­

6.     Basılı medyadaki sahteler birleştirilebilir mi ­?

7.     Modern yazılı medya uygulamasından yeni sahte örnekler verin.

Bölüm 5

Sahte radyoda görünebilir mi ? _

Radyo, hayal gücünün tiyatrosudur.

Jack Smith, Amerikan disk jokey

"Geleneksel" medya ailesinde (yazılı ­basın, radyo ve televizyon), radyonun, ­izleyicinin bilgiyi ne kadar dikkatli algıladığı açısından onurlu bir ilk sırada yer aldığı uzun zamandır bilinmektedir. Bir iletişim aracı olarak radyonun ortaya çıkışının ontolojisi göz önüne alındığında ­, her şeyden önce, bu teknik iletişim türünün ortaya çıktığını ­ve tam olarak doğru ve doğru bir aktarım aracı olarak dünya çapında bilgi iletme uygulamasında hızla adapte olduğunu belirtmekte fayda var. güvenilir ­bilgi Nitekim, ­açık denizlerde deniz araçlarıyla acil operasyonel iletişim ihtiyacı ­, birkaç ülkede aynı anda ses sinyallerinin mesafeler üzerinden kablosuz olarak iletilmesi için bir yöntemin bulunmasına yol açtı. Bu tam olarak Rus radyo mucidi A. S. Popov'un eylemlerinin paradigmasıydı . ­Bu nedenle ­, İtalyan Amiral Nobile'nin 1928'de Kuzey Kutbu'nun buzundaki seferinin kurtarılması, SOS sinyalinin koordinatları bir Sovyet radyo amatörü tarafından alındığında da sembolik görünüyor.­

Tek kelimeyle, teknik ve teknolojik gelişiminin ilk aşamasında radyo ­, hızlı ve yaygın bir dağıtım kazanan ve yalnızca kendisine karşı saygılı bir tutum uyandırmakla kalmayıp, aynı zamanda dinleyiciler arasında bir tür güven sendromu oluşturan bir ­iletişim türüydü . 1930'ların sonunda ­, bilginin kitlesel olarak yayılması uygulamasında maksimum değerler elde edildi .­

iletişimsel olanaklarının özünü ­ve dinleyiciler üzerindeki etkisinin özelliklerini daha iyi anlamak için ­, bunların tam olarak bu tür medyada sesin tüm bu karmaşıklığın alfa ve omega olduğu gerçeğinden kaynaklandığını tam olarak hatırlamalıyız. nüfusu bilgisel olarak etkileyebilecek etki. Radyo dinle ve duy. Gazete ve dergiler izlenir ve okunurken. Televizyon ­sadece izlenir, bazen de dinlenilir. Çevrimiçi bilgi kaynakları için, algı özellikleri daha da karmaşıktır: izlenir , okunur, dinlenir ve hatta seçilir.

Radyo için akustik ortam olan tek kanallı iletişim , bu ortamın bir ­bilgi kaynağı olarak güvenilirliğini artırır . Sonuçta , eğer metin false ile doyurulabilirse­ bilgi edin ve bir gazetede yayınla; televizyonda , bir habere sahte bir video illüstrasyonu ekleyebilirsin , radyo söz konusu olduğunda , yalnızca spiker veya gazetecinin kendisi tarafından okunan metin yanlış olabilir . En ufak bir yanlışlık­ izin verdikleri şüphesi pratikte sesli bir başarısızlığa dönüşür . ­Basitçe söylemek gerekirse , ses, tonlama, duraklama, ritim - insan konuşmasının ifadesinin tüm bu özellikleri ve unsurları, ­radyo alıcılarında bulunanlara hemen bir sinyal "verecektir": burada bir sorun var. Böylece dinleyicilerin mikrofon başında metni seslendiren gazeteciye (spiker) olan güveni , konuşulan metnin kendisiyle ilgili olarak sarsılacağı gibi sarsılacaktır. ­İngiliz dramaturg ­ve yazar, esprili D. B. Shaw şunları söyledi: "Mikrofon en büyük dedikoducu ve acımasız dedektiftir ... Sesinizin tonlaması, ­her dinleyiciden tek bir dinleyiciye saklamayı beklediğiniz düşünce ve duyguları veriyor ."­

radyo bilgisi algısının birbiriyle ­ilişkili bu iki bileşeni - ­aynı zamanda bir kişinin radyoyu nerede ve hangi koşullar altında dinlediğine de bağlıdır. Dinleyicilerin radyo bilgilerini ve yayındaki müziği algıladıkları koşullar hakkında küçük bir arka plan daha verelim .­

radyo dinlemek için yerlerin popülerlik tablosunu belirleyelim :­

-        evde - dinleyicilerin %36,5'i;

-        işte - öğrencilerin %27,2'si;

-        arabada - dinleyicilerin %24,9'u;

-        başka yerlerde - dinleyicilerin %11,4'ü ^[52].

Şimdi, radyo yayıncılığının etkileyici olanaklarıyla tanışmaya değer. Aynı zamanda unutmayalım ki, sonuçta bu ­tür medyada bilginin ana ve ana taşıyıcısı insan konuşmasıdır. İnsan konuşmasının radyo yayıncılığının ana yapısal unsuru olduğu gerçeği ­, yaklaşık bir asır önce dünyanın farklı ülkelerinde düzenli yayının başlamasıyla birlikte hemen ortaya çıktı. Kelime, ­radyo alıcısındaki dinleyicinin aldığı bilgileri içeren şeydir. Bir iletişim kanalı olarak radyonun avantajı ­, insan kişiliğini yalnızca tek bir algı kanalı - işitme yoluyla etkilemesidir. Bu nedenle, ­dinleyicileri aldatmak ve algılarını ve dolayısıyla düşünme biçimlerini manipüle etmek ­çok zordur . Tanınmış bir yerli edebiyat eleştirmeni ve televizyon sunucusu olan Irakli Andronnikov, bir keresinde haklı olarak şöyle demişti: "Sözlü konuşmada, bir kişinin söylediği şey, ­söylediği şeye dönüşür." Kanadalı sosyolog ve medya teorisyeni Marshall McLuhan da ­bu bakış açısını tamamen mutlaklaştırdı ve ana kitaplarından birine “ Ortam , Mesaj”, genellikle Rusça'ya ­şu şekilde çevrilir: “araç mesajdır”.

İnsan konuşmasının izleyiciyi yalnızca aktarılan anlamlarla değil, aynı zamanda kendi işitsel figüratifliğiyle de etkilediği gerçeği, ­20. yüzyılın başında birçok Rus sembolik şair tarafından fark edildi. Bu fenomeni incelemek için özel bir terim bile icat edildi - euphony ­(sesli yazı). Tabii ki, mevcut bilgi yayma hızında ­, işitme duyumuz bize her zaman gazetecilerin, radyo ­muhabirlerinin, haber spikerlerinin veya bireysel programların ­söylediklerini yeterince iletemez. Ve kendileri (özellikle haber bloklarında), metin sunumunun yumuşak ritmine belirli bir staccato stilini tercih ederler ve izleyicilerde, birinin yayında mikrofon başında olan bir kişiyi kovaladığına dair tamamen meşru bir his yaratırlar ­. Bunda , "sunum yapan" teriminin yerini bir DJ'in almasıyla, ­FM istasyonlarının yayında uygulanan halkla iletişim tarzının olumsuz etkisini görüyoruz . her zaman haber niteliğinde değil), izleyiciyle hayali diyaloğu taklit etmek. Bu bağlamda radyo konuşması aslında ­ses tasarımının bir unsuru haline gelir. İçinde, gerçek işlev belirleyici hale gelir ­.

Öte yandan, radyo yayıncılığının iletişimsel kazanımları ­tam olarak konuşma ile bağlantılıdır . Her şeyden önce, radyo seslerinin, hızla değişen bir gerçekliğin gürültü ifadesinin belirli bir tanıdık unsuru olarak çevreleyen gerçeklikte bizim tarafımızdan algılandığını not ediyoruz . Hatta teorisyenler bu fenomen için bir isim buldular ve onu "radyo arka plan algısı" olarak tanımladılar . Basitçe söylemek gerekirse, kendi evinin duvarlarının dışında - ulaşımda, sokakta, ofiste, halka açık bir yerde olan bir kişi, yakınlarda (ve belki de uzaktan ­) ­birinin radyoda bir şeyler söylediğini duyar. Ve bunu, özellikle ­bir gazetecinin ağzından çıkan kelime ve deyimlerin anlamını dinlememek ve düşünmemek, ampirik gerçekliğin doğal ve algılanan sağlam bir unsuru olarak algılıyor . ­Bununla birlikte, böyle bir dinleyici radyoyu DUYDUĞUNU anladığı anda, bilinci, iradesi ne olursa olsun, sesli konuşmanın seslerine "uyum sağlamaya" başlayacaktır. Yani radyodan gelen sesleri DİNLEMEYE başlar ­. Radyoyu DİNLER, yani algısına odaklanır. Böylece, alıcı tarafından bilgilerin işitsel olarak alınması eylemi gerçekleştirilir.

, yirminci yüzyıl kültür tarihindeki ilk görkemli sahtekarlıklardan biri olarak kabul edilebilir - Orson Welles'in yönettiği "The War of the Worlds" adlı radyo oyununun canlı yayını. ­Bu kılavuzda daha önce bahsetmiştik.

Oyunun prömiyeri 30 Ekim 1938'de CBS radyosunda yapıldı . Asıl sahte numara, HG Wells'in romanının yer ve zamanının İngiltere'den New York'a, daha doğrusu ­New Jersey şehrinin yakınında yer almasıydı. Eylem süresi önemli bir düzeltme geçirdi. 19. yüzyılın sonlarından itibaren , Marslıların gezegenimizi işgaliyle ilgili olay örgüsü ­modern Amerika'ya aktarıldı. 60 dakikadan az süren bir radyo oyununu dinlerken ortaya çıkan panik ­, en ilham verici kitle iletişim aracı olarak radyo olgusunun teorik anlayışında bir tür mem haline geldi ­. Prensip olarak , yayındaki bu emsal, yirminci yüzyılın radyo iletişimi tarihindeki ilk sahte olarak adlandırılabilir .

Olası modern radyo sahtekarlıklarının ­çeşitlerini ele alalım . Bir kitle iletişim aracı olarak radyonun özelliklerinden yola çıkarak , radyodaki sahte haberlerin şu şekilde sınıflandırılmasını ­öneriyoruz : Sahte haberlerin ilk kategorisi, radyonun tamamen sahte veya eğlence formatında ­veya bir uyarı ile sahte haber formatında konumlandırılmasıdır. bu medya kavramının temeli.

İkinci kategori, gerçek bilgi olarak sunulan sahtedir. İkinci durumda, haberlerde hem metnin kendisi hem de film müziği sahte olabilir. Metinsel bilgiler veya görseller (televizyondaki sahteleri tanımaktan bahsedersek) başka kaynaklarda benzer bilgiler aranarak ve ilişkilendirilerek tanınabilirse, olay mahallinde bulunmadan gürültüleri ve yaşamları kontrol etmek neredeyse imkansızdır .­

radyonun sahte olarak konumlandırılmasına bakalım . ­Rusya'da resmi olarak ­kayıtlı tek sahte radyo Fomenko Sahte Radyo'dur (27 Temmuz 2016 tarihli Orta Kayıt Sertifikası El No. FS77-66648).

Fomenko Fake Radio'nun yaratıcısı Nikolai Fomenko, birçok kişiye, haftanın, ayın ve yılın yerli müzikal hitlerinin çalındığı Russian Nails programı da dahil olmak üzere Rus Radyosu'ndaki çalışmalarından aşinadır . ­Bununla birlikte, müzik besteleri arasındaki bağlantı, mantıksal yeniden düşünme yoluyla değil ­, şarkı sözlerinin ironik bir alaycılığının, sanatçıların imajının yardımıyla inşa edildi. Nikolai Fomenko için işteki en önemli şey özgürlük duygusudur. Birçoğu besteler arasındaki cümleleri boş gevezelik olarak görse de, bu özgürlüğü yaratan bu formattı. Bir düzine müzikal numaradan sonra kimsenin dinlemediği sözler ­, dinleyicilerin zihnine çarpmış ve gerçeğe dönmüş gibiydi ­. Rus Radyosu için bir reklamda Nikolai Fomenko, müzikal tuvalin ortasına bir tür komik cümle ekledi (başlangıçta ­onun tarafından icat edildi, ardından radyo ­dinleyicileri katıldı), bu da birçok kişiyi sonunda sesi daha yüksek hale getirmeye zorladı. müzik bestesi ve Nikolai dinle. programı

Russian Nails-2, tıpkı Fomenko Fake Radio ­gibi kendisini şu şekilde konumlandırdı: " Tek kelime gerçek değil." Dinleyiciler, programın formatından, bunun yıldızlarla yapılan röportajlardan sonra kurgulanan , görüşülen kişilerin cevaplarına bambaşka soruların eklendiği bir gösteri olduğunu önceden biliyorlardı .

Yaşayanlar için bir radyo istasyonu . Aklımızı yıkarız . Ufukları tarıyoruz ­. Kutupları süpürmek” , Mayıs 2017'de faaliyete geçen Fomenko Sahte Radyo'dur . Mizahi ­programlar ve kasıtlı olarak "sahte", aldatıcı değil, komik haberler - bu, İnternet radyo istasyonunun formatıdır. 7/24 takip edilen içerik, müzik, şovlar, kültürel karşılaşmalardan ­medya sohbetlerine, erkek hamileliğine ve eğitimsizler için çevirili müziklere uzanan 40 program .­

Radyo istasyonu konsepti hafif, esprili içeriğin sunumuna dayandığından ­, Avrupa medya grubu Roman Emelyanov'un başkanının da ­belirttiği gibi, eğlence radyo formatı yeni değil, örneğin Humor FM ve Comedy Club, ancak Başarılı radyo deneyleri münhasıran internet yayıncılığı ile olmuyor. Ancak Fomenko'nun Rus Radyosu'ndaki üretken çalışmasının kanıtladığı gibi, "gerçek dışı gerçek", ironik eleştiri ve özgür iletişim formatı dinleyicinin ilgisini çekiyor.­

Haberlerin veya analitik programın arkasına gizlenmeyen baştan sona saf sahte, alaycılık hem Rusya'da hem de yurtdışında yeni bir fenomen değil . "Fomenko Fake Radio"nun orijinal kaynağını , 80'lerin Avrupa medyasının yayın ağında ­gerçeküstü hikayeler veya herhangi bir mizahi program içeren İngiliz komedi programı "Monty Python" olarak adlandırabilirsiniz .­

Fomenko Fake Radio'nun bir özelliği sadece içerik değil, aynı zamanda yayında tam bir doğaçlamadır (Klasikler, Şiir, Flora ve Fauna Haberleri, TV dizileri bölümlerindeki metinler hariç ­). Yayınlanmaya hazır malzeme neredeyse anında elde edilir: ses mühendisi parçaları ayarlar, Yulia Avsharova, Alexei Neklyudov ve Nikolai Fomenko doğaçlama yapar , programlar birbirini vuruşlarla değiştirir.

Diğer medyalar için sahtekarlık üretmek için ana üs haline gelen yayın ağının siyasi içeriğine gelince ­, bu konu şu anda üzerinde çalışılıyor ­. Fomenko, seçimlerin arifesinde bu tür bilgileri vermenin hiçbir anlamı olmadığını, çünkü tüm insanlar zaten buna aşırı doymuş durumda, "bir kişi gözlerini kırpıyor" diyor.

Yabancı radyo örneklerine dönelim "sahte" format. " Sahte Radyo", İnternette ve iTunes medya ­oynatıcısı aracılığıyla yayınlanan sahte bir eğlence biçimi radyo ağıdır ­. "Hayatı Harika Kılan Her Şey" radyo şebekesinde. " Sahte Radyo" filmler, sporlar, video ­oyunları, müzik, en çok puan alan hava durumu tahminidir. İnternet memleri, spor, filmler, popüler kültür, müzik ve bizi düşündüren şeylerin ­bir kombinasyonu , ­radyo yaratıcıları kendilerini böyle konumlandırıyor.

Bir sonraki kategori (aynı zamanda ikincisidir) sahte yalanlar ve sahte hatalardır (doğrulanmamış materyaller). İlk olarak, radyodaki bazı sahte metin örneklerine bakalım .­

2015 yılında Radio Liberty, ­daha sonra sahte olarak anılacak olan Rus karşıtı propagandanın etkisi altındaki 18 yaşındaki Vlad Kolesnikov'un intiharıyla ilgili bir makale yayınladı. ­Vlad, Kiev Rus düşmanlığını ­ve çevreden olumsuz tepkiye neden olan silahlı ordunun eylemlerini destekledi. Daha sonra teyit görevlilerinin, genç adamın ölüm nedeninin, ­bir arkadaşıyla birlikte kullandığı psikotrop maddeler, uyuşturucu, alkol ve enerji içeceklerinden oluşan bir karışımın aşırı dozda alınması olduğunu öğrendikleri iddia edildi. Cenazeye rahip tarafından bir cenaze töreni eşlik etti ­, bu nedenle ebeveynler intihar versiyonunu da dışladı. Siyasi teknoloji uzmanları, Radio Liberty'nin devlet karşıtı propaganda fikirlerini desteklemek için bu tür bilgileri özel olarak yayınladığı versiyonunu öne sürdüler . ­Bununla birlikte, bugün Svoboda'dan gelen bilgilerin doğru olduğu kabul ediliyor ve ­sahte sahte hakkında bir çürütmeye sahte deniyor.

2017'de birçok Rus medyası, sokakta dilencilik yapan on yaşındaki bir çocuğun gözaltına alındığını yazdı. Burada her şeyden önce radyonun sunduğu olayın değerlendirilmesi sahte denilebilir. Sunum yapanların belirttiği gibi, çocuk sırt çantası açıkken "sadece şiir okudu" ve daha sonra ortaya çıktığı üzere kendisini komşu olarak tanıtan babasının annesinin polise belge sunma iddiaları ­reddedildi . Materyalin oluşturulmasının temeli , çocuklukta konuşma sorunları nedeniyle psikologların çocuğa sokakta şiir okumasını tavsiye ettiğini iddia eden babanın yorumuydu .

2012 yılında Echo of Moscow radyo sitesinde ve birçok medya kuruluşunun sayfalarında ve birçok kanalın yayın ağında , Borodino ­sahasında konuşan Vladimir Putin'in konuşmasında nefretinden dolayı Bagration'dan bahsetmediği bilgisi ortaya çıktı . Gürcistan ­için . Konuşmanın tam kaydına bakarsanız , Cumhurbaşkanı, konuşmayı yeni açan Rusya için canını veren değerli bir komutan olarak Bagration'ı ayrı ayrı kaydetti . Ancak bundan sonra 1812 Vatanseverlik ­Savaşı'nın savaş alanına özel katkı yapan kişilerin adlarının genel bir listesini ­yaptı . Ancak federal kanallarda yayınlanan videoda sadece son ­vardı . soyadı ile konuşmalar . Bilgi, Memorial İnsan Hakları Merkezi Yönetim Kurulu Başkanı Alexander Cherkasov ­(ana sayfada ) ­ve gazeteci Viktor Shenderovich tarafından Ekho blogunda yayınlandı . Gazeteci daha sonra federal mahkemenin hatasına ­işaret eden bir yalanlama yazdı. yaptığı dezenformasyona neden olan medya ve Çerkasov yanıldığını yazdı .

2015'te , Radio Liberty'nin Ukrayna versiyonu “ Tazminat - sosyal adaletin restorasyonu mu ­? Letonya'nın ­Baltık ülkelerindeki iadeye ilişkin deneyimi ve Rusya Federasyonu'nun Ukrayna'daki olası iadeye ilişkin yalanları hakkında. Rus medyasının materyalinde, Ukrayna'nın iadeden kaçınamayacağı vurgulandı ­ve Avrupa Birliği ile yapılan anlaşma hükümleri uyarınca ­Ukrayna'da iade dahil yenilikler başlayacaktı. Ancak Svoboda, iade konusunun ­AB'ye katılım için bir ön koşul olmadığını , ancak belirli bir ülkenin yasalarına göre karar verildiğini kaydetti.­

Radyoda özel olarak veya yanlışlıkla oluşturulan sahteler, ­diğer yabancı platformlarda da bulunabilir. Erivan Radyosu VAN çalışanları, özellikle Azerbaycan Cumhurbaşkanı'na, ­John Lennon'ın katili David Chapman için sığınma ve vatandaşlık talebini içeren sahte bir mektup yazdı. Bilgiler, özel programlarda ­oluşturulan bilgiler kullanılarak hem bir haber programında hem de radyonun web sitesinde ve diğer kaynaklarda verildi . ekran görüntüleri (demotivatörler). BBC Haber Servisi de dahil olmak üzere birçok ­medya kuruluşu haberi yayınladı . Bu durumda da çoğu benzerinde olduğu gibi sahtenin yaratılması başarılı bir PR hamlesidir.­

Bir metin sahtekarlığından ­radyodaki bir gürültü sahtekarlığına geçiş örneği aşağıdaki gerçek olabilir. Temelde böyle olmayan ­ancak dinleyicilerin eksik algılaması sonucu ortaya çıkan ilk yalan haberlerden biri ­, Orson Welles'in 1938'de yayına başlayan ünlü radyo yayınıdır. Amerika Birleşik Devletleri'nde, CBS radyo istasyonunda bir spiker, Amerika'ya bir Mars istilasının yapıldığını duyurdu. Uğursuz bir sessizliği , Doğu Sahili boyunca haber bültenleri ve çatışmalar şeklinde bir dizi cinayet haberi izledi . ­İnsanlar her şeyi ciddiye aldı, paniğe kapıldı, yüzlerce kilometre yollarda büyük trafik sıkışıklığı oluştu ­, insanlar sokaklarda koşturdu. Gösteri başlamadan önce spikerin, HG Wells'in "Mercury Theatre" oyuncuları tarafından gerçekleştirilen "The War of the Worlds" adlı romanından uyarlanan yaklaşan radyo performansı hakkında uyarıda bulunduğuna dikkat edilmelidir. Trol dinleyicilerini Marslıların Amerika'nın doğu kıyısına indiğine ikna etmek için özgünlük ­etkisi yaratmak için ­, sözde ­"iç sesler" kayıtları kullanıldı - siren uluması, patlama sesleri, korkmuş ­çığlıklar insanlar, arabaların yüksek hızda sürdüğü iddia edilen seslerin kayıtları vb. Öyle oldu ki, ­kişi başına bir milyondan fazlası - izleyicilerin neredeyse beşte biri - sadece 40 dakika sonra tekrarlanan girişten hemen sonra katılmadı. başlangıç. Bu yetenekli radyo sahtekarlığının ^[53]ana "kurbanları" onlardı ­.

Şubat 2014'te, NBC haberlerinde Florida ­Otoyolunda kurtarılan ölmekte olan bir çocuğun sahte ses kaydı yer aldı : çocuk aniden nefes almayı bıraktı ­ve nazik insanlar kurtarmaya geldi . Muhabir olay yerinden canlı yayın yapıldığını bildirdi . Ancak daha sonra, Broward WFTL kılığına giren NBC temsilcilerinin ­kurtarma istasyonundan canlı ses talep ettikleri ­, ancak bu sağlanmadığı ortaya çıktı . Sonuç olarak , gazeteci ses editörlerinden birine girdi ve gerekli sesleri düzenledi. Bu, materyallerin orijinal kayıtlarının çoğaltılmaması gerekliliği ­ortaya çıktıktan sonra netleşti .

oluşturmaya yönelik seçenekleri değerlendireceğiniz yerdir . İlk olarak , bazı ifadeler bağlamından çıkarılabilir ( söylenenler dahil )­ alaycı bir şekilde ve bazı mantıklı ­düşünce akışında takip edenler ). Böyle bir örnek, Putin'in Gürcistan ile gergin ilişkiler nedeniyle Borodino sahasına ilişkin yaptığı konuşmada Bagration'ın adını söylemediği eserin metninde ele alınan haberdir . Bu tür adımlar, çıktı malzemesinin skandal olmasına ve sonuç olarak - yüksek derecelendirmelere yol açar. Bu nedenle birçok politikacı, eğitimci ve kültürel şahsiyet yayın dışı röportaj vermeyi reddediyor veya videoyu düzenleme aşamasında kesmemeyi kabul ediyor . ­Bunlar, örneğin, St. Petersburg Devlet Üniversitesi Alexander Strebkov profesörü gazeteci Vladimir Pozner'ı içerir.

İkincisi, önemsiz haberler kasıtlı olarak ­sansasyonel boyutlara şişirilebilir. Örneğin 2015 yazında St. Petersburg medyasında bir pitonun bir kadını nasıl öldürdüğüne dair haberler çıktı. Aslında, evcil bir pitonun hostesinin ölüm nedeni ihmaliydi: hayvana yanlış ­baktı ve ısırıklara alerjisi olduğunu bilerek tüm önlemleri almadı. Ancak dikkatsiz evcil hayvan sahibiyle ­ilgili materyalin sıradan başlığı ­satılık değil ve yanımızda yaşayan katil yılanla ilgili bilgiler ilginç ve tıklanabilir.

Sahte metin üretimi için üçüncü seçenek, tamamen tahrifat, dikkat çekmek, ticari kazanç uğruna haber icat etmektir. Birkaç yıl önce, federal olanlar da dahil ­olmak üzere bazı medya ­organları izleyicilerine Yasama milletvekili Vitaly Milonov'un St.Petersburg meclisi , 23 yaşından önce çocuk doğurmaya vakti olmayan tüm kadınların orduya katılmasını zorunlu kılan bir yasa tasarısı geliştirdi . Milonov'un kişiliği ve faturaları her zaman izleyicileri, dinleyicileri ve okuyucuları çeken ­konulardır . Bu nedenle, böyle bir konunun seçilmesi boşuna değildi. Böyle bir kanun taslağının ­yokluğu daha sonra politikacının kendisi tarafından doğrulandı.

Bu aynı zamanda, açıklanan olayın olduğu yerden değil, başka herhangi bir benzer olaydan gelen seslerin ve gürültülerin özel kullanımını da içerir. Bazı durumlarda, bu, gazetecilerin tembelliğinin bir tezahürüdür (rallinin sesi uzun zaman önce bir öncekine "filme alınmıştır") , ­tekrar kullanabilirsiniz, kapının gıcırtısı hazır bir sesten indirilebilir . ­baz vb.) ve diğer durumlarda, böyle bir adım, dinleyicinin bilinçaltını etkileme, güçlü bir etki yaratma, aldatma arzusudur, çünkü sesin sahte olup olmadığını ancak olay yerindeyken kontrol edebilirsiniz.

Sahte oluşturmak için dördüncü seçenek rastgele - doğrulanmamış bir bilgi kaynağı, söylentiler, acele, otomatik çevrimiçi çevirmenlerin kötüye kullanılması . Pek çok haber ajansı, ­bilmediği ­bir kaynaktan kontrol etmeden bilgi vermeye izin verdiği gerçeğine ek olarak , daha fazla etki için bazı parlak ayrıntılar da ekleyebilir. Veya bir haber kaynağında aslına bağlantı içeren bir çeviri biçiminde yayınlanan ­materyal, başka bir medyanın platformunda yayınlanmadan önce genellikle kontrol edilmez. Bu sahte üretim şekli, ­kasıtlı ­yaratma ile tesadüfi beceriksizlik ­arasındaki sınırdadır .

Beşinci yol "yanlış anlamaktır". Bilgi vermenin hızı ve üstünlüğü ­yarışında , bazı medyanın gazetecilerinin materyal konusunu anlamak ve olgusal ­hatalar yapmak için zamanları yoktur. Örneğin, bir zamanlar Poklonskaya'yı Rusya Federasyonu cumhurbaşkanlığına aday gösterme olasılığı hakkında bilgiler medyada yer aldı. ­Bununla birlikte, çok az gazeteci, Rusya'da 10 yıllık ikamet şartı da dahil olmak üzere, ülkenin Cumhurbaşkanlığı görevine aday gösterilmesine ilişkin bir dizi kısıtlama olduğunu not etti ­.

Sahte haberlerin gerçek olarak kabul edilmesi için nasıl olması gerekir? Kurgu gibi görünmemeli. Beklenir ve bir tür rezonans getirir, çünkü rezonans olmadan derecelendirme olmaz. Sahte "sarı" olmamalıdır - kimseyi rahatsız etmez ve özel malzeme izlenimi yaratmaz. Sahte haberlerin değerlendirilmesi belirsiz olabilir. Her sözde ­gerçek, tekrar kontrol etme arzusu olmaması için ikna edici bir şekilde tartışılmalıdır. Tartışma yöntemi, sözde fotoğraflar ve EXIF kaldırılmış ekran görüntüleridir. Ve bazı bilgilerin doğru olması gerekir ki dinleyicinin ­doğruluğuna ikna olması ve bilgi ararken kafasının karışması. Yargılamalarda kendini haklı çıkarmak için haber metninde mizah baskınlarına izin vermek gerekir .­

Medya ve gazetecilerin kendileri için mevcut her yerde bulunan dijitalleşme bağlamında, ­sözde işitsel bir gerçeklik oluşturarak radyo yayıncılığı için sahte içerik yaratmanın teknolojik ve teknik olanakları sürekli olarak genişlemektedir.

özel bir cihaz - sahte bir radyo - dijital bir arayüz, bir ses enstrümanı kullanabilirsiniz . ­Çalışması, bir elektronik devredeki bir elektromanyetik salınımın iç işleyişine dayanır ­. Mikro dağıtıcı, 12 ses kanalıyla etkileşime girecek şekilde programlanmıştır ­. Ünite, bir hoparlör veya kulaklıkla bağımsız olarak kullanılabilir ve gerçek zamanlı ses işleme için bir bilgisayara ve seslerine bağlanabilir. Saf ses ve elektromanyetik iletim fikri, ­sahte radyonun temel konseptidir. Hem dahili kompozisyon hem de harici kompozisyon programlanmıştır .­

Basılı veya çevrimiçi medya formatında yalan haber üretmenizi sağlayan program ve uygulamalarla tanışalım .­

Foday , herkesin bir gazete kupürünün taklidini yapabileceği ­ve kayıt ve ödeme yapmadan kendi bilgilerini girebileceği bir platformdur. Bunun için ­gazetenin tarihini, adını, başlığını, tarihini belirtmeli ve ardından kuşağa tıklamalısınız. Ortaya çıkan görüntü indirilebilir, sosyal ağlarda paylaşılabilir ve herhangi bir yolla dağıtılabilir . Oluşturulan resimler birkaç saat boyunca uzak bir sunucuda saklanır. Platformun yaratıcılarının mevcut gazetelerin adlarını kullanmamalarını tavsiye ­ettiğini belirtmekte fayda var , ancak herhangi bir teknik kısıtlama yok .

Fakea Wish, yatırım ve kayıt olmadan sahte haberler oluşturmanıza izin veren popüler bir sitedir . Ana görev, bazı ünlülerin ölümüyle ilgili haberleri yaymaktır ­. Bunun için, ölüm koşullarının ayrıntılı bir açıklamasını, uzmanlardan gelen yorumları ve görgü tanıklarıyla yapılan röportajları içeren önceden yazılmış klişeler bile var . Malzemeyi ­serbest bırakmak için ­istediğiniz adı girmeniz ve kaydetmeniz gerekir. Bilgiler ­bir flash sürücüye gönderilebilir veya sosyal ağlarda paylaşılabilir. Burada geliştiricilerden de bahsediliyor: Materyallerin yalnızca makul ­amaçlar için kullanılması tavsiye edilir.

Noob , kayıt ve hesap oluşturma gerektirmeyen, gençler arasında en popüler dezenformasyon platformlarından biridir . Haber oluşturmak için alıcının adını, yerini girmeniz, mevcut olanlardan materyalin konusunu seçmeniz gerekir. Ardından sahte makale için bir konu seçin. Daha sonra siteyi bir arkadaşınızla paylaşabilirsiniz.

MF-News , amacı kasıtlı olarak komik materyal yaratmak olan bir eğlence sitesidir - bir arkadaş için haber aldıktan sonra kendisine bir yalan bildirilecektir. Kullanıcının ­adını, kişisel verilerini, adını, sahte haberin konusunu girmesi gerekiyor.

Newsjack, herhangi bir sitede düzeltmeler yapmanıza ve alınan bilgileri bir ekran aracılığıyla veya özel bir URL kullanarak paylaşmanıza olanak tanıyan bir web sitesidir . Sitedeki öğenin kodunu kendiniz değiştirerek, ­ekran görüntüsü alarak ve birine göndererek de aynısını yapabilirsiniz.

-postalarda ve diğer iletişim araçlarında sözde mesajlar oluşturmanıza ­izin veren özel uygulamalar ve web siteleri vardır .­

Gördüğünüz gibi, radyo, yalnızca sahte içeriğin oluşturulması için değil, aynı zamanda güvenilir olmayan gazetecilik materyalleri oluşturma vakaları olarak bireysel sahte vakalar için de oldukça yeterli bir medya haline geliyor ­. Sırada, ­televizyon yayıncılığında sahte gazeteciliğin özelliklerinin bir analizi var.

Önerilen literatür listesi

1.     Brecht B. Radyo Teorisi, 1927-1932. M., 2014.

2.     Klyuev Yu.V. Radyo gazeteciliği: mesleğin temelleri. Petersburg Devlet Üniversitesi, 2015.

3.     McCoy Quincy. Parazitsiz yayın: Per. İngilizceden. M., 2000.

4.     McLuhan G.M. Medyayı Anlamak: İnsan Dış Uzantıları / Per. İngilizceden. M., 2003.

5.     Televizyon ve radyo yayını: tarih ve modernite. M., 2008.

6.     Ulyanov VV Dinlemeyi ve doğru konuşmayı öğrenmek. SPb., 2011.

7.     Fexeus Henrik. Manipülasyon sanatı. Aldatılmanıza izin vermeyin. M., 2015.

Kendi kendine muayene için güvenlik soruları

1.     Bir kitle iletişim aracı olarak radyonun iletişimsel doğasının özelliği nedir?

2.     Yayın koşullarında sahte oluşturmak için hangi seçenekler mümkündür?

3.     , havada çalan bilgilerin yetersiz algılanması olasılığı en yüksektir ?­

4.     Geçmiş radyo yayınlarından sahte ses örnekleri verin ­.

5.     radyo yayıncılığı uygulamasından sahte ses örnekleri verin .­

6.     sahte haberler yayınlayan bir radyo istasyonu oluşturmak mümkün mü ?­

7.     Belirli bir radyo mesajının sahte doğasını hangi işaretlerle belirlemek mümkündür?

Bölüm 6

TV sahte: "resimler" ve kelimeler

Kulaklar ve gözler arasındaki savaşta gözler her zaman kazanır.

Halkla İlişkiler Şefi Michael Deaver

Yaygın olarak "televizyon sahtekarlığı" olarak adlandırılan şeyin özelliklerinin analizine geçmeden önce , bu tür medyanın ifade ve iletişim ­yeteneklerinin tamamının " resim + ses" şemasına göre oluşturulduğu vurgulanmalıdır . Yetersizliği büyük ­ölçüde önceden belirleyen şov- medeniyet olgusunun mevcut bilgi alanındaki hakimiyetini hatırlarsak çevremizdeki ­ampirik gerçekliğin resminin medyadaki temsili , o zaman televizyonda bilgi akışının oluşumunun önceliği , öncelikle görüntünün yardımıyla (statik veya dinamik olması farketmez), belirginleşecektir. .

kitle bilinci ­üzerindeki etkisinin mevcut büyümesi bağlamında , olası tüm iletişim engellerini fiilen ortadan kaldıranın bu elektronik medya ­olduğu sorusu ortaya çıkıyor (tabii ki potansiyel tüketiciler ona doğrudan erişirse). Bir televizyon monitörünün veya alıcısının ­ekranında görünen sanal gerçeklik , bireysel bir izleyiciye göründüğü gibi, olası tüm engellerin üstesinden gelir. Daniil Dondurei'nin acınası bir şekilde "televizyon tamamen ­sınıf, tamamen eğitim, her yaştan, tamamen günah çıkarmadır" ­diye iddia etmesine şaşmamalı . Bu erişim sayesinde 80 milyona yakın kişi aynı anda birkaç dakika içinde izliyor. Herkesi bir araya getiren bir Yunan agorası gibi ^[54]. " Ama aynı zamanda sadece dünya çapında değil, ülkemizde de mevcut medya durumunu ayıran çok gerçek bir sorunu dile getirdi. ­Televizyonun böylesine inanılmaz bir erişilebilirliği ile bağlantılı olarak, nüfusun programlanması onun aracılığıyla gerçekleştirilmektedir. Araştırmacı, "Okul da dahil olmak üzere, programlama bilincinde ve dolayısıyla davranışta televizyonla ­bir şekilde rekabet edebilecek başka hiçbir sosyal alt kurum olmadığına" inanıyor . Bu durumda, bilim adamlarının hiçbir şüphesi olmayan başka bir önemli faktör ortaya çıkar: davranış fikriniz gerçek davranışla çelişiyorsa ­, o zaman kişi fikirlerine daha çok inanır , ­yani. hayatta değil, neyle ilgili olduğu konusunda. düşünüyor. Örnek: Rusya'da insanlar nasıl yaşadıklarını düşündüklerinden çok daha iyi yaşıyorlar. Ama televizyon onlara neredeyse ölüyorlarmış ­izlenimi vermiyor ... ” 54 .

ikincisinin (interaktif, oyun programları, "reality şovlar") kullanımı ­nedeniyle mümkün olan yeni ortaya çıkan yayın türleri ve biçimleri de olacak şekilde inşa edilmiştir . vb.), hayatın gerçeklerinde bir tür oyun durumu olarak halkın televizyon algısını aktif olarak şekillendirir. Deneyimli gazeteciler bu tür programların sunucuları haline ­geldiklerinde ­, izleyicilerde ekrandan kendilerine gösterilen ve ­anlatılanlara güven duygusu yaratmak için manipülasyon olasılıklarını fark ettiklerinde, inşa edilen gerçekliğin güvenilirliği yanılsaması değişir. ­ezici olmak için dışarı.

Bu nedenle, bu bölümde, medyanın farklı işlevlerinin öne çıktığı, ancak görsel gösteriye koşulsuz yönelimleriyle birleşen canlı yayın içeriği birimlerini ele alacağız.­

Analizimizin merkezinde, adı bu ­projenin ­ana sorununu aday gösteren program vardı - "İnanıyorum - inanmıyorum." İkinci sezonun bölümlerine bir göz atalım. Karakteristik olarak, ikinci sezonun 32 bölümünden yalnızca 24'ü programın ana formatını korudu ve 9'u ­"özel ­sayı" oldu. Önce ana format sürümlerine bir göz atalım.

Film ekibinin ziyaret ettiği ülkeleri analiz ettikten sonra şu sonuca vardık ­:

⁵⁴ Televizyon ve radyo yayını... Cit. ed. S. 15. Ortalama bir izleyicinin hakkında çok az şey bildiği tematik ülkeler : Malezya, Hong Kong, Filipinler, Namibya, Mozambik, Zimbabve, Umman (programın ilk sezonunda egzotik ülkeler için de bir özlem ­var ). Ayrıca seçilen bazı bölgelerin bölgesel yakınlığına da dikkat ­çekebiliriz : örneğin , Küba, Jamaika, Meksika, Latin Amerika ülkeleri (Arjantin, Brezilya, Paraguay) ile ilgili sorunlar . Sezonun ilk üç bölümü Kuzey ­Avrupa ülkelerine ayrıldı : Hollanda, Norveç ve İrlanda. Programın yaratıcıları, daha önce SSCB'de bulunan ülkeleri atlamadı : Gürcistan, Azerbaycan, Ermenistan.

Bizim için çok önemli olan yayında sunulan bilgilerin güvenilirliği konusunda ­öncelikle ­programdaki gerçeklerin seçimine dikkat edelim .

Norveç'ten 29.01.16 tarihli bölümde izleyicilerden şu beş gerçek arasından sahte bir gerçek seçmeleri istendi: " Norveç'te ­yemek pişirirler . pizzadan bira ve para”, “ Norveç'te çöpe atmak yasa ­dışıdır. yemek israfı”, “Norveç'te ineklere içmeleri için alkol veriliyor”, “Norveç'te bedava yaşayabilirsiniz”, “ Katiller Norveç hapishanesinden tatile gidiyor ” (bu durumda, gıda israfıyla ilgili sahte bir yargıdır)

Meksika'dan 04/8/16 sayısında, şu yargılardan seçim yapılması sağlanıyor: “Meksikalılar tekiladan elmas, solucanlardan tuz yapıyorlar”, “Aztekler liderlerini çikolataya gömdüler”, “Meksika'da akrabalar Vergi kaçakçılarının yüzdesi bir müzeye yerleştirildi” ­, ­“Meksika'ya uzaydan saldırmak kanunen yasak”, “Meksika tatillerinde ­kalabalığa piroteknikli bir boğa gönderilir” (Aztek liderlerinin ­çikolatadaki cenazesi hakkında bir yalan) ).

Gürcistan ile ilgili sayıdan konu seçimine bir örnek daha ­tipiktir. Seyircilerden şu ifadelere inanmaları istendi: “Gürcü futbolcular daha iyi futbol oynamak için lezginka dans ediyor”, “Gürcistan'da çocukları uçakta büyütüyorlar”, “Gürcistan'da video ikilisinden şarap içiyorlar”, “Gürcü keşiş saklandı” 20 yıldır bir dağın tepesindeki uyuşturucu satıcılarından ­” , “Gürcü hayalet kasabasında sizi deli eden bir nehir akıyor ­” (sahte - futbolcular ve lezginka)

, inanılması zor ama neredeyse tamamı doğru olan en ilginç ve sıra dışı gerçekleri yakalamaya çalışıyor diyebiliriz .­

Senaristler başlangıçta yanlış bir gerçeği gerçekmiş gibi göstermek için hangi numaralara başvurur?

İlk olarak, programın başında, sunucu Andrei Bednyakov, izleyiciye figürlerin altında yanlış bir olay örgüsüne katılanların olabileceğine dair sık sık bir ipucu veriyor. ­İşte sunucunun Gürcistan ile ilgili sayısından tanıtıcı stand-up'ından bir alıntı : “Bugün size ­henüz duymadığınızı umduğum hikayeler anlatacağım . ­Her zaman beş tane olacak. Bunlardan sadece biri yanlış olacaktır. Unutma, bu hikayede yalan söyleyen sadece ben değilim! Senin görevin , meraklı kalkık burnunla seni hangi hikayede yönlendireceğimi görmek . ­Tabii ki, ­her şeyi google'da arayabilirsin ama sadece burada görebilirsin!”. Programın sahte planları her zaman sahte karakterler içerir.

Bunun üzerine Güney Kore ile ilgili bir konuda bizi köpek etinin bağımlılık yaptığına ikna etmeye çalıştılar. Önce Andrei Bednyakov, köpeklerin kesim için yetiştirildiği özel bir çiftliğe gelir ve çiftliğin sahibiyle görüşür: “Köpek etinin bağımlılık yaptığı doğru mu? - Hayır tabii değil. Bunların hepsi geleneksel mutfağımızın muhaliflerinin icatlarıdır, herhangi bir bağımlılığa neden olmaz! Ancak bundan sonra ev sahibi, "köpek yiyen" birine inanmayacağını söyler ve ­köpek yeme rehabilitasyon merkezinin sahibi olan Amerikalı bir uzmanla görüşmeye gider ve köpek yemenin "sadece psikolojik değil, aynı zamanda bir fizyolojik ­bağımlılık.” derken her türlü bilimsel terime hitap ediyor. Ancak programın sonunda, izleyici bağımlılık gerçeğinin bir yalan olduğunu zaten bildiğinde, Andrey Bednyakov bir seslendirme ile sahte uzmanı şu şekilde ifşa ediyor ­: ­Tank, ­beyindeki dopamin yapılarını etkileyen kimyasal elementler içeriyor. , yönetmenimiz Pashka'dan başkası değil! Evet, bir hafta önce "dopa mine" gibi bir kelimeyi bilmiyordu ­. Olay örgüsüne bilimsel geçerlilik vermek için Wikipedia'da çıkardık ve baştan çıkarıldınız!

19.08.16 tarihli bölümde ise izleyiciden ­Azerilerin doğum günlerinde birbirlerine petrol kuleleri verdiğine inanması istendi. Hikayede, Bednyakov önce 30 petrol kulesi olduğu varsayılan genç bir Azerbaycanlı ile tanışır. “Bir petrol platformu satın almak istiyorsanız, tam zamanı çünkü petrol fiyatları düşüyor ve kuleler ucuzluyor. Satın almak için ­internette çok fazla ilan var” diyor. Daha sonra ev sahibi en iyi fiyatı veren satıcıyı görür: " ­Evlilik yıldönümünüz için verebilirsiniz, sadece aile için, o kadar pahalı değil." Aynı zamanda bir petrol platformunun arka planında çekimler yapılır. ki sözde satılıktır. Ancak Andrei Bednyakov'un sayının sonunda kabul ettiği gibi tüm kahramanlar ya kuklaydı ya da birlikte oynamayı kabul eden tanıdıklarıydı.

İkincisi, ­coğrafi konum görüntüleri, sahte bir hikaye yaratmada özel bir rol oynar. "İnanıyorum - inanmıyorum" programında, çoğu zaman belirli bir konum, ­gerçekte ne olduğu veya orijinal amacı ile değil, sunulur ve açıklanır. Daha önce de bahsettiğimiz Güney Kore çıkışlı sürümde bununla karşılaşıyoruz . Parselde, bu hayvanlarla teması olmayan herkesin gelebileceği köpekli bir kafe, ­madende olmayan köpek yiyenler rehabilitasyon merkezi olarak kasten geçirildi . ­Azerbaycanlıların komplosunda biraz farklı bir oyun görüyoruz . Ev sahibi gerçekten petrol kulelerinden birine geliyor, ancak buradaki aldatmaca, teçhizatın devlete ait olması ve ­onu Andrei Bednyakov'a satmaya hazır olan "satıcıya" ait olmaması. ­Bu durumda, konum ­gerçek olana karşılık gelir, ancak mesajın anlamı değişir.

Arjantin'den 07/24/16 tarihli güvenilmez hikaye , açıklayıcı bir sahte olarak adlandırılabilir, çünkü video düzenlemenin tüm süslemelerini birleştirdi: yakalanan görüntünün "uzmanlar" röportajının dublajı ile tamamen tutarsızlığı, tutarsızlığı ekran dışı metin, yanlış konum belirleme ve hatta Photoshop kullanımı. Bu sayıda Andrey Bednyakov, izleyiciyi Arjantinli politikacıların ­seçmenlerini lehimlediğine ikna etti . ­Arsa bir stand-up ile başladı: Bednyakov bir bara gelir, bir bira ısmarlar ve ona ­iki tane getirirler. Garson “neden” diye sorunca “Bu Demokrat Parti'nin bir eylemidir” diyor. Ardından , bazı insanları tasvir eden üç farklı etikete sahip üç şişe biradan oluşan büyük bir resim gösteriliyor . Bu çerçeveye, ­sunucunun burada farklı ­siyasi partilerin üç lideri olduğunu, bira markalarının şu ve bu partilere ait olduğunu söyleyen bir yorumu eşlik ediyor. Bundan sonra, yürütmek için sahibiyle bir konuşma gösteriliyor ­. Diyalogdan bir alıntı:

AB: - Söylesene, siyasi bira yapma fikri sana ilk kim geldi ­?

Barın sahibi: - ­Anarşistler 60'lı yıllarda partileriyle birlikte şişeye ilk yapıştırıcıyı sürenlerdi. Tüm partilerin markalarına sahibiz, çok popülerler, çünkü bira maliyetinin yüzde 50'si partinin gelişimine gidiyor. Bira içersin - ­en sevdiğin milletvekillerine yardım edersin.

Bundan sonra Andrey Bednyakov, "komünist ­bira fabrikası" fabrikasına gidiyor, burada patron ona ­fabrikada mini bir tur atıyor ve her şeye yorumlarıyla eşlik ediyor: " Evet, biz komünistler her zaman her şeyi kendi ellerimizle yaparız ve her şeyi başarırız ­", " Hala sadece komünist bira sunan bir proleter restoranımız var.”

Programın sonunda tüm bunların bir yalan olduğu ortaya çıkıyor. Andrey Bednyakov sırrını " ­Bira fabrikasındaki insanları ikna ettik, etiketler Photoshop'ta yapıldı ­ve yazdırıldı, biranın kendisi bile alkolsüzdü" diyor. Ardından barın sahibiyle yaptığı konuşmanın gerçek bir çevirisini yapıyor :­

A. B.: - Kimi daha çok seviyorsun? Messi mi Maradona mı?

Barın sahibi: -Tabi ki Maradona. Şapkamda onun imzası bile var!­

Andrey Bednyakov ekran dışı metni şu sözlerle bitiriyor: "Ve kimseye, ilk bakışta çok otoriter olan insanlara bile güvenemeyeceğiniz konusunda uyardım." Programın formatı, TV kanalını yeni açmış olabilecek izleyiciye ­olaylardan birinin ­yanlış olduğunu sürekli olarak hatırlatıyor. Sunum yapan kişi, her olay örgüsünü "İster inanın ister inanmayın, ama .... (ve burada kanıtlanmış bir gerçek)" ifadesiyle bitirir.

İzleyiciyi sayılara atıfta bulunarak sahte bir hikayenin gerçekliğine ikna etmenin böyle bir yöntemini de belirtmekte fayda var: sunum yapan kişi, ­her türden istatistiğe, belirli tarihlere ­ve gerçek gibi görünen diğer bilgilere ustaca başvuruyor.

Programın "Özel ­Sayıları " biçiminde projede sürekli olarak sahte görünüyor . İkinci sezonda bu tür dokuz sorun vardı . Bu formatta, diğer şeylerin yanı sıra ana anlatıcı, ya çekim süreci ya da sunucunun kendisi ­hakkında beş gerçek sunan programın yapımcısı ve senaristi Oleg Zborovsky'dir, ancak bu formattaki yalnızca bir gerçek kesinlikle ortaya çıkıyor. doğru. Örneğin, 03/25/16 tarihli " Film 3 hakkında Film" sayısında , izleyiciden aşağıdaki setten bir gerçek gerçeği seçmesi istendi : "Andrey Bednyakov bir kleptoman", "Andrey Bednyakov hayvanlardan korkuyor " ­, “Andrey Bednyakov kendi konuşma ­yöntemini icat etti jimnastik”, “Mozambik'te film ekibinin rehberini bir kobra ısırdı ”, “Andrey Bednyakov bedava çalışıyor”. sonuç ­olarak _ rehber hakkındaki gerçeğin doğru olduğu ortaya çıktı ve programın sunucusuyla ilgili tüm ifadelerin sahte olduğu ortaya çıktı.

Hangi özel sayılarda yalnızca bir gerçek hikayenin olduğu ve hangilerinde dört gerçek hikayenin olduğu kalıpları belirleyemedik. Böylece, birinci, üçüncü, dördüncü, altıncı, yedinci "özel sayılar" ve "Prirazlomnaya" sayısı, ­beşte bir sahte hikaye ile TV şovunun ana formatını korudu. Ve ikinci, beşinci ve "Film hakkında Film 3" sayısında izleyici beş hikayeden yalnızca birini doğru bulmaya davet ediliyor. Özel sayıların ana özelliği, hikayelerin bir ülkeden değil, birkaç ülkeden toplanmasıdır. Örneğin, 22/07/16 tarihli “Lüksle ilgili en ilginç hikayeler” özel sayısında izleyiciden Uganda, Peru, Kolombiya ve Hollanda'daki hikayelerden bir doğru gerçeği seçmesi isteniyor ­. 08/12/16 sayısında Etiyopya, Hong Kong, Kolombiya ve Namibya'dan kadınlara ithaf edilmiştir. Özel sürümlerde sahte yaratma teknikleri, ­programın ana formatında kullanılanlardan farklı değildir.

Böylece, "İnanıyorum - İnanmıyorum" programında sahte bilgi yaratmanın ana yöntemlerini belirledik - bu, çekimler ile ekran dışı metin arasındaki tutarsızlık, kahramanların sözlerinin yanlış tercümesidir. olay örgüsü, kukla kahramanlar, fotoğraf ve video düzenleme araçlarının kullanımı, bilimsel kelime dağarcığı ve terminoloji kullanılarak ­sahte gerçeklerin kasıtlı ­olarak kanıtlanması , hayali figürlere referans, tarihler, adresler. Aynı zamanda, sahte bir hikaye , güvenilirlik unsurları ­programın sonunda izleyiciye bildirilecek olan güvenilir bilgiler de içerebilir .

Görüntü sanallaştırma açısından televizyonun estetik selefinin sinema olduğunu hatırlamakta fayda var . ­İlk filmlerin olduğu dönemde, filmler sessiz olduğu için gerçeği insanların kaderi üzerinden göstermek çok zordu. Sinemada sesin ve ardından ses kayıt ­ortamının ortaya çıkmasıyla, ­belgesel film yapımcılarının önünde portre eskizleri oluşturmak için eksiksiz bir araç cephaneliği ortaya çıktı. Ancak bununla birlikte, filmin gerçekliğinden şüphe uyandırabilecek bir dizi sorun ortaya çıktı. Her şeyin kahramanın monologuna dayandığı bir portre denemesinden bahsediyorsak, o zaman sahte bilgi vermek zor olacaktır, ancak film ekran dışı metne dayanıyorsa, o zaman burada gerçeklerin hokkabazlığı daha ­olasıdır ­. Bununla birlikte, ses eşliği değişebiliyorsa, görsel bileşen değişmez - herhangi bir film için ­, ister portre filmi ister uzun metrajlı film olsun, bir "resim ­" gereklidir. Burada daha sonra tartışılacak olan sorunla karşı karşıyayız - portre filmlerinde video sekansının özgünlüğü sorunu.

Modern teknolojiler büyük ölçüde ­sahte görünüm üretir. Modern medya gerçekliğinin ayrılmaz bir parçası haline geldiler. "Sahte" kavramının bir anlamda "tahrif" kavramıyla kafiyeli olduğunu daha önce belirtmiştik ­Tarih, çeşitli ­tahrifat türlerinin birçok örneğini bilir. Ve daha önce esas olarak ünlü şahsiyetleri etkilediyseler, o zaman 21. yüzyılda onlarla her yerde karşılaşıyoruz: sinemada, haberlerde vb. Bu nedenle, video dizisinin gerçekliğinin analizi ve muhtemelen içindeki anların tanımlanması güvenilmez veya beyan edilen süre ­ile tutarsız olan ­bize gerekli görünüyor . Bunu yapmak için ampirik bir temel olarak ­Kultura TV kanalında (Rusya-K) Dahiler ve Kötüler döngüsünün portre filmlerindeki video sekansına dönüyoruz .­

Modern medya gerçekliği, ­sürekli yeniliklerden geçerek, temel değişikliklerden geçmeye devam ediyor. Giderek artan bir şekilde gerçeklik, sahte fenomeni üretiyor. Bu fenomenin geniş dağılımını, daha önce de belirtildiği gibi, ­internete borçluyuz . Bununla birlikte, yalnızca küresel ağın genişliğinde değil, çeşitli türlerde sahte bulunabilir . Tahrifatlara uzun metrajlı filmlerde , gazetecilik materyallerinde ve ekran belgesellerinde rastlanır .

Medyadaki sahte olgu, dünya gazeteciliğinin karakteristik bir özelliğidir ­, medya alanında ancak tüm bilgi işleme sistemi ­ciddi bir teknolojik deformasyona uğradığında ortaya çıkan ve bu da ­izleyiciler için ciddi sosyo-psikolojik sonuçlara yol açtı. Bunlar , "resmin" ­hızının ve görsel netliğinin, basit bir sözlü veya yazılı mesajdan daha önemli bir haber izlenimi kaynağı haline gelmesinden ibarettir ­. Ayrıca “ses+resim”, “metin+resim” kombinasyonlarında görsel bileşen baskındır ­.

Teknik imkanların gelişmesiyle birlikte televizyonun ­daha fazla fırsat elde ettiği ancak aynı zamanda ­malzeme hazırlama süresinin de azaldığı ortaya çıktı. Genellikle sahte, yalnızca hataların bir sonucu olarak değil, kasıtlı olarak ortaya çıkar.

Sitelerin para kazanması doğrudan katılımlarına bağlı olmaya başladı , bu aslında ­eski ve zararsız "gazete ördeğinin" yerini alan sahte bir görünümü önceden belirledi .­

Yukarıdakilere dayanarak sahte tipolojiyi netleştirmek gerekir ­. Bu nedenle, her şeyden önce, bunun olduğunu düşünüyoruz.

-     , otomatik çevirmenlerin aşırı kullanımı ve otomatik yazım denetleyicilerin tuhaf mizahıyla ­birleşen editöryal ­acelenin sonucu ­;

-             bilgi savaşının bir parçası olarak yaratılan sahte;

-     ticari amaçlarla yaratılan sahte ürünler , çoğunlukla "biyoalan normalleştiriciler" veya "Petrik filtreler" gibi ­çeşitli sözde bilimsel gelişmelerden para kazanan vicdansız tüccarlar tarafından kullanılan ­ve ayrıca sözde mucizevi özelliklere sahip çeşitli biyo katkı maddeleri satan;

-             trafik çekmek için oluşturulan sahte ;

-             görünürde bir sebep olmaksızın organize edilen sahteler.

Pratisyen gazeteci Vitaly Chelyshev , "Sahte: eriştede yaşam" makalesinde, modern medya gerçekliğinde sahte yaratma teknolojisini bu şekilde anlatıyor. Yazara göre sahte ­ki şu şekilde elde edilir : İlk kaynak güvenilmez ­bir bilgi verir . bilgi, sonra çok kısa sürede çalınır (kopyala-yapıştır) , belki de kelimelerin yerini pek tutmaz, bunun sonucunda sahte ­kısa sürede İnternet ­üzerinden yayılır . Bu teknoloji, izlemeyi ve ifşa etmeyi mümkün kılar. orijinal kaynağa ^[55]ulaşmayı başarırsanız diye sahte . Her ne kadar çoğu zaman bir sahtenin doğuşunun kaynağı hiçbir şekilde bir metin değil , bir resim olsa da, “ resim, ­izleyicinin zihninde otomatik olarak metinle bağlantılıdır . "Resim ­metinden daha yüksek sesle ^[56]yatıyor !" . Bazen aynı video dizisi tamamen farklı haber metinlerine eşlik eder.

Video dizisinin özgünlüğü sorunu , eğer bunu sahte görüntüleri etkileyen faktörlerden biri olarak anlarsak , oldukça ciddi bir sorundur . Genellikle yalnızca ­bilgilendirici ­ve analitik gazetecilikte değil, aynı zamanda belgesellerde de ortaya çıkar . Örneğin, kahraman hakkındaki hikayenin veya kahramanın kendisinin monologunun "resim" ile doğrudan bağlantılı olduğu portre filmlerinde . Uygun video sekansı ­olmadan , film basitçe yer almayacaktır .

Düzenli televizyon yayıncılığının şafağında bile Vladi ­Mir Sappak, “Bir televizyon portresi, ­televizyonla yaklaşık iki yıllık dostluğumdan öğrendiğim belki de en değerli şey ... Portre, bir karakter gibidir. Bireyin ve tipik olanın bir sentezi olarak bir biyografi olarak . ­Son olarak, görüntünün konusuyla belirgin bir ilişki olarak. Bir "tür" olarak ^[57]. Böylece, film-portre, bir tür olarak gelişiminin ve oluşumunun başlangıcında bile popülerdi.

Tabii ki, portre taslağı bu süre zarfında çok sayıda ­değişikliğe uğradı: yeni biçimler aldı, ­gelişimi için yeni teknik yetenekler kazandı, ancak portre filminde değişmeyen bir şey kaldı - ­belgesel film yapımcısının yakalama arzusu kahraman, etrafındaki gerçeklikte ­, böylece dönemin hatırasını sadece "hikaye resmi" aracılığıyla değil, aynı zamanda gerçek bir kişinin kaderi aracılığıyla da koruyor. Bir çağın en ayrıntılı tasvirini ancak bir çağdaşı verebilir . Sanatsal unsurlarla yüksek doygunluk, yaratıcı fikirlerin uygulanması için geniş bir alan gibi bu ve diğer faktörler, belgesel film yapımcılarını bu türe yönelmeye itiyor . Bu nedenle portre filmlerini daha detaylı ele almayı uygun görüyoruz .­

Portre filmleri oldukça zengin bir gelişim geçmişine sahiptir ­. 1934'te "büyük sessizlikten " sinema aslında "büyük konuşmacıya" dönüştü . Video görüntüsü artık sesle birlikte vardı , bu da ­varlığın tam ­etkisini elde etmeyi ve karakterlerin görüntülerini daha doğru bir şekilde aktarmayı mümkün kıldı . Bununla birlikte, ilk portre eskizleri sessiz sinema çağında ortaya çıktı , ancak sesin gelişiyle , onları yaratma ­araçlarının cephaneliği önemli ölçüde genişledi. Sergei Muratov “Partisan Camera” adlı çalışmasında bu konuya dikkat çekti: “ Daha sonra kaç kişi ­bu gerçeğin olası sonuçlarını tahmin etti ? Belgesel ve sanat arasındaki ilişkilerde -oldukça eski ve oldukça tuhaf- yeni bir aşamaya girmiş olmamız, ­hatta dramaturjinin ­tarihsel kaderinde yeni bir dönemin başlangıcına tanık olmamız.^[58]

İlk portre eskizlerinin kahramanları, daha önce uzun metrajlı filmlerin kahramanlarına verilen en önemli ayrıcalıklardan birini aldı - zamanın dışında kalma, isimlerini tarihte tutma yeteneği.

Sesin gelişmesiyle birlikte belgesel filmler, önemli biçim oluşturma özelliklerinden bir tanesini daha elde etti - çağı tam olarak yakalamak ­, onu gelecek nesiller için sesle korumak. Ekranda yaşayan bir insan varken, hikayesini anlatırken sanki zaman kahramanın filme çekildiği güne dönmüş gibi gerçek bir varlık etkisi yaratılıyor. Ekranda geçmiş bir gerçekliğe ilişkin bir projeksiyon yeniden yaratılır. Belgeseller için gerçekçilik ve fiziksellik (kahramanın imajı, fiziksel kimliği, dünyanın geri kalanının ayrılığı) gibi önemli özelliklerin oldukça erişilebilir hale geldiği ortaya çıktı ­.­

bir portre taslağında hem ana karakteri hem de başka herhangi bir karakteri ortaya çıkarabilmek için sesin yanı sıra bir “ resim”e de ihtiyaç vardır. Bir video dizisi ­olmadan , materyal basitçe yer almayacaktır . Ve bazen çok sayıda soruyu gündeme getiren görüntüdür , çünkü çoğu zaman sadece sanatsal ­açıdan kalitesiz değildir. ve teknik açıdan , ama aynı zamanda güvenilmez.

Bu durumu " Dahiler ve Kötüler" programı örneğinde ele alalım . Yerli televizyon yayıncılığının uzun ömürlülerinden biridir ­. Program ilk olarak 2002 yılında yayınlandı. Bu süre zarfında program bir kanaldan diğerine geçmeyi, sunucuyu değiştirmeyi başardı ancak portre filmlerindeki oran aynı kaldı. İlk olarak First Channel yayın programında yayınlandı. Bu dönemde, ünlü televizyon figürü Lev Nikolaev, sürekli sunucusuydu. Programın yazarları, onu ­geçmişin büyük insanlarının psikolojisinin analizinde uzmanlaşmış, ancak aslında kişiliklerinin bir portresini yaratmada uzmanlaşmış bir belgesel döngüsü olarak konumlandırdılar . ­Yıllar içinde yazarlar çok sayıda film-portre hazırladılar. Ancak bunlardan biri uzun süre izleyici tarafından hatırlanmayı başardı ­... 1 Nisan 2005'te ünlü bir tasarım mühendisi olduğu iddia edilen Platon Shishkov hakkında bir program yayınlandı ^[59]- bu sayı televizyondaki en çarpıcı sahtelerden biri oldu. , çünkü programın yaratıcıları ­seyircilere bir şaka yapmaya karar verdiler. Başından sonuna kadar kahramanın tüm hikayesi bir kurguydu ve birçok saçma gerçek ­ve yargı içeriyordu. Ancak bunun bir şaka olduğunu herkes anlamadı. İzleyicinin güveni, film yapımcıları tarafından bolca kullanılan kronik tarafından aldatıldı. Malzemenin algılanması üzerinde büyük etkisi olan "resim" idi . ­İzleyicide büyük olasılıkla ortaya çıkan şüphelere rağmen, bazılarının şakacı tahrifatı güvenilir malzeme olarak kabul etmesini sağlayan ­oydu ­. Böylece bu, portre filmlerindeki video sekansının yalnızca eserin sanatsal niteliklerini değerlendirmek için değil, aynı zamanda malzemenin güvenilirliğini ve doğruluğunu değerlendirmek için de büyük önem taşıdığını bir kez daha kanıtlıyor.

2010 yılında programın Kanal Bir'de yayınlanması durduruldu ­. 2011 yılından itibaren yayınları Kültür TV kanalında yayınlanmakta ve belgesel dizisi olarak konumlandırılmaktadır. Program şu sorulara cevap bulmaya çalışıyor : “ İnsanlık üçüncü bin yılda bugünkü varlığını kime borçlu ? Dahiler mi yoksa kötü adamlar mı? Kimin katkısı daha büyük ­? Kimin etkisi daha güçlü? Birincisinin "manyetik alanı" ikincisi için neden bu kadar çekici ? Kıskançlık mı yoksa nesnel ­gereklilik mi? Korkunç bir soru: deha ve kötülük ­nasıl bağlantılıdır ? bunların birbirini tamamladığını ^[60]düşünmek ne kadar caizdir ? ” Programın sunucusu yok , sadece kredilerde bunun Lev Nikolaev'in projesi olduğu belirtiliyor .

Vitaly Poznin, " Bir ekran çalışmasının görsel ve sesli çözümü ­" adlı çalışmasında şunları kaydetti: "Bir ekran görüntüsü, herhangi bir ­resim, fotoğraf veya resimsel işaret gibi doğası gereği ikonografiktir . İzleyicinin, gerçekte bize tanıdık gelen nesnelerin veya fenomenlerin değişmezliğini anında algılamasını sağlar ve bu nedenle ­, bir nesneyi veya fenomeni herhangi bir biçimde ve herhangi bir bakış açısından hızlı bir şekilde tanır . Film ve video görüntülerinin ­gerçek hayatla benzerliği , izleyicinin ekranda gördüklerini, çizilmiş bir zemin ve kaçak aforilerden oyunculuk tarzına kadar her şeyin olduğu bir tiyatro performansından çok daha inandırıcı bir şey olarak algılamasını sağlar ­. oldukça geleneksel ama ^[61]. " Aslında yazar haklı. Filmlerin-portrelerin ve diğer ekran çalışmalarının izleyicilerini ekranda gösterilenlerin gerçekliğine inandıran video sekansıdır . ­Ancak, daha önce de söylediğimiz gibi, bu her zaman böyle değildir. Çoğu zaman ­video sekansı gerçek değildir. Bazen bu, bir gözden kaçırma, yanlış bir "resim" seçimi nedeniyle olur, ancak çoğu zaman ­kasıtlı olur.

video sekansında belirtilen tema ve dönemle ilgili bir takım tutarsızlıklar ortaya çıktı. ­Genel olarak, film 19. yüzyılın sonları ve 20. yüzyılın ilk yarısında yaşamış bir adamın hikayesini anlattığı için, ­korunmuş vakayiname bulmak oldukça zordur. Böyle bir şey bulmak mümkünse, onlara karşı son derece dikkatli olmanız gerekir. Örneğin, sinemanın gelişim tarihine pek aşina olmayan bir izleyici, Nemirovich-Danchenko'nun kendisini bir belgesel tarihçesi olarak gösterdiği iddia edilen sahne çekimleri yapacak . Testte bu karelerin bir vakayiname değil, film yönetmeni tarafından sahnelenen bir sahne ­olduğunu açıklayan herhangi bir ayırt edici işaret veya göz kalemi yoktur . Her şeyin tek bir tarzda yapıldığını belirtmekte fayda var, bu yüzden bu bölümler tarihi haber filmleriyle karıştırılabilir.

Moskova'nın panoramik çekimlerinden oluşan ve “Moskova. 1880". Lumiere kardeşlerin ilk filmleri 15 yıl sonra ortaya çıkacağı için, o zamanın Moskova'sına karşılık gelen ­böyle bir video olamazdı . Aynı anda, muhtemelen film yapımcılarının kurgu sırasında görmediği başka bir hata bulduk. Ekranda "Moskova 1880" yazıyor ve bu sırada bir dış ses şöyle diyor: "Ağustos 1886'da Nemirovich-Danchenko, ünlü bir eğitimci ­Ekaterina Korf'un kızıyla evlendi." Film ayrıca dönemle ilgili tamamen farklı iki planı birleştiriyor. Orta plan, insanların farklı ­yerlerde ­olduğu , farklı giyindiği, açıkça farklı zaman aralıklarında ­yaşadığı genel planın yerini alır . Aynı zamanda bir dış ses sanat tiyatrosu ekibinin toplantısını duyurur. Ve Vladimir İvanoviç Nemiroviç-Danchenko ­hakkındaki portre filminde bu tür pek çok tutarsızlık , hata ve hata var ­.

Zamanın kronik çerçeveleri arasındaki tutarsızlık, Oscar Wilde hakkındaki portre filminde de izlenebilir . ­Alt baskılar 1854'ü gösterirken, neredeyse bir asır daha eski kronik görüntüleri gösteriyorlar. Wilde'ın yargılanmasının anlatıldığı bölümde doğruluk için karikatür parçaları kullanılmış ancak bunların yanında Londra mahkemesinin siyah beyaz da olsa ­kesinlikle modern planları var ­. Yıl 1895 ama hakem masasındaki mikrofonları net bir şekilde görebiliyoruz. ­1874'teki Oxford'la ilgili, ancak ekranda retro tarzda çekilmiş olsa da modern görüntüler var. Ayrıca çok gerçek insanlardan ­bahsederken , kareler bir tarihçe olarak işaretlense de ekranda tamamen farklı insanlar beliriyor.

"Dahiler ve Kötüler" döngüsünün filmlerindeki ­kronik video sekansı, "resim" nedeniyle sahte tarihsel gerçeklerin tipik bir örneğidir. Neredeyse tüm filmlerde video orijinal değildir. Çoğu zaman çerçeveler, belirtilen zaman dilimiyle ilgili değildir ve o anda seslendirmede tartışılan kişilere atıfta bulunmaz . ­Örneğin, Winston Churchill ile ilgili bir portre filminde, Churchill'in babasıyla ilgili olduğu sırada, diğer insanlarla kareler gösteriliyor ­(ve bu açıkça sahnelenmiş bir çekim değil). Kahramanın babasıyla film çekimleri basitçe yapılamadı, video henüz icat edilmedi. Aynı zamanda, döneme karşılık gelen kronik çekimler aniden değişir ve ­siyah beyaz çekilmiş modern planlarla tek bir satırda birleşir . ­Yani mesela başbakanın mal varlığını gösteriyorlar.

Videonun değiştirilmesiyle aynı eğilim, Matilda Kshesinskaya hakkındaki portre filminde izlenebilir. Genel olarak, orada çok az haber filmi var ve her şey sahnelenmiş çekimlere ve fotoğraflara dayanıyor ­. Ancak filmde kullanılan haber filmi görüntüleri bile her zaman gerçek olmayabilir ­. Ekran dışı metinde elmaslardan, Bolşeviklerin Kshesinskaya'nın evinden çıkardıkları tüm olası mücevherlerden bahsettiklerinde, izleyiciler ekranda devrimci Petrograd'ın görüntülerini görüyor, ancak hiçbir şekilde balerin konağı değil .­

Thomas Mann hakkındaki film portresinde, sahnelenen çekimi ­döneme karşılık gelen "karelere" uyacak şekilde stilize etmeye çalıştıklarında Vladimir Nemirovich-Danchenko hakkındaki filmde olduğu gibi aynı eğilim gözlemleniyor. ­Aynı zamanda, eksik planları bir kronikle değiştirmek. Örneğin, ekranda oldukça ­genç bir Thomas Mann düşünceli bir şekilde masada oturuyor ve ardından bir haber filmi kesiyor. Sonuç olarak, izleyici, bu parçaların ­birbiriyle hiçbir ilgisi olmamasına rağmen, tek bir video dizisi izlenimi edinir. ­Burada sadece bunun için değil, aynı zamanda diğer birçok tarihi program için de bir düzenlilik özelliği görülebilir - ­olayların geçtiği yerlerin siyah beyaz olarak ­modern filme alınması ­. Örneğin, Thomas Mann'ın evini çevreleyen binalarda oldukça modern tabelalar asılı. Bu tür anlar, programı dikkatlice izlerken fark edilir; basit bir izleyici bazen bu yanlışlıkları fark etmez ve

her şeyi göründüğü gibi kabul eder . Böylece video sekansı yanıltıcı olabilmekte ve tamamen sahte bir formata dönüşebilmektedir ­. Ancak film yapımcıları bu tür önemsiz görünen şeylere ­pek dikkat etmiyorlar , ancak bize malzemenin güvenilmezliğini söyleyenler ve belki de onlar .­ izleyicinin sunulan bilgilerin doğruluğundan şüphe duymasına neden olmakla kalmayıp, aynı zamanda bir bütün olarak aktarıma karşı güvensizlik yaratmasına neden olur .­

Sayıda Nikolai Sklifosovsky hakkında pek çok gerçek ­olmayan tarih var . Mesela bir video sekansı kullanıyorlar, güya o zamana ait ama o zamanlar kameraya bir şey çekmek mümkün değilmiş ­, fotoğrafçılık yeni yeni şekillenmeye başlıyordu . Canlı bir örnek, Sklifosovsky ailesinin malikanesine gelince ­, ekranda bir uzun metrajlı filmden açıkça alınmış kareler var, üstelik görüntünün kalitesine bakılırsa ­, 20. yüzyılda piyasaya sürülen bir film. Ve ekranda bize bir alt baskı veriyorlar: 1836. Yazarlar, farklı zaman dilimleriyle ilgili kareleri sakince birleştiriyor. Çekimin kalitesine dikkat ederseniz bu sonuca varılabilir. Üç ila altı saniye içinde tamamen farklı dönemlerin iç içe geçtiği ortaya çıktı. Film, Fransa-Prusya savaşından bahsediyor, ancak ekranda - Birinci Dünya Savaşı'nın kroniği. Balkan Savaşı cephelerinden, Rus ve Türk birliklerinin mevzilerinden bahsediyorlar ­ama nedense ­askerlerin geçtiği binada Amerikan bayrağı dalgalanıyor. Ayrıca Rus-Türk savaşını tasvir etmek için sanatsal çekimler kullanılmıştır. Dahası, burada ­Vladimir Nemirovich-Danchenko hakkındaki filmdekiyle aynı teknik var - sahnelenmiş çekimler, onları diğer kronik çekimlerden ayırt etmenin zor olacağı şekilde çekiliyor. Sklifosovsky Nikolai ile yapılan herhangi bir çekim ­aslında bize gerçekmiş gibi sunuluyor , ­ancak böyle olamaz.

Video sekansının kesinlikle beyan edilen süre ile ilgili olmadığı en bariz örnek, Charlotte Bronte hakkında bir portre filmidir. Çeşitli kaynaklardan alınan kronik görüntüler. Temelde, Charlotte Bronte'nin hikayesi uzun metrajlı film Jane Eyre'den karelere dayanıyor. Bu nedenle, Jane Eyre'nin görüntüsü bize Bronte'nin görünümünü aktarmalıdır. Ancak bildiğimiz gibi uzun metrajlı filmler büyük ölçüde yönetmenin fantezisine dayanır, bu bir tür ­gerçekliğin yaratıcı yorumudur, ancak izleyici belirli ­bir kurgu yaratır . karelerde belgeselin kahramanı olduğu ­izlenimi film, kurgu değil. Sanatsal planların kronikle karıştırılması da karakteristiktir . Farklı kökenlere sahip, ancak belirli tarihsel gerçekliğe çok az ­karşılık gelen bir tür video kokteyli ortaya çıkıyor . Nedeni ise o döneme ait belgesel görüntüleri bulmak ­imkansız .

Bu kare karışımı sadece bu filmde görülmez . Çok sayıda sayıda , dış ses için toplanan iyi materyaller genellikle "resim" ile "üst üste biner". Seslendirmeyi kapatacak bir görselin olmaması televizyon pratiğinde en sık karşılaşılan ­sorunlardan biridir . ­Genellikle bu sorunu çözmek için her türlü yolu aramanız gerekir. "Dahiler ve Kötüler" de en bariz yollardan birine gitmeye karar verdiler - ortaya çıkan video boşluklarını aşamalı çekimlerle ­kapatmak , uzun metrajlı filmlerden kesitler seçmek, modern siyah beyaz çekimler kullanmak .­

Nitekim bu tür anlar, filmin algısında olumsuz bir iz bırakarak, gerçekliği konusunda şüphelere yol açıyor ­. Örneğin, Nikolai Miklukho-Maclay ile ilgili filmde olduğu gibi, aşamalı bir çekimde, gezginin annesi, devrimden sonra benimsenen harflerle halihazırda modern tasarımında olan "Sankt-Peterburgskie Vedomosti" gazetesini ellerinde tutuyor . ­Rus İmparatorluğu'ndaki yazı tipi farklıydı, bu yüzden ­gazetenin adını bu şekilde yazamazlardı. Ve nedense Rus İmparatorluğu'nun ­arması da gazetenin başlığından kayboldu. Yine haber filmi görüntüleri yerine uzun metrajlı bir ­filmden kareler kullanılıyor. Film bu ünlü seyyahın maceralarını konu alsa da program kendisini bir belgesel dizisi olarak ilan ediyor ­. Bu nedenle yazarlar, ilettiğimiz materyalde orijinalliği korumalıdır. İzleyici, video malzemelerinin nereden alındığının yazıldığı sondaki jeneriğe dikkat ederse, bunların belgesel kareler değil, filmden kareler olduğu anlaşılır. Ancak bildiğimiz gibi, ortalama izleyici, çoğunlukla artık buna dikkat etmiyor ve temelde ya kanalı ya da dikkatini değiştiriyor. St. _ _ _ _ _ _ _ _ _ modern öğrenci, omuzlarında ­bir evrak çantası , ceket ve şapkayla binanın yanından geçer . Daha önce ele aldığımız diğer ­filmlerde olduğu gibi aynı sorun ortaya çıkıyor - kroniğin beyan edilen zaman dilimiyle tutarsızlığı.

Film portresinde ve ünlü Fransız şair Arthur Rimbaud hakkında çok sayıda sahne çekimi kullanıldı. Görüntülerin çoğu ­belgeselden daha sanatsal. Ancak çekimlerin ­öyle yapıldığını belirtmekte fayda var ki bunun bir kronik olmadığını, ekranda Rimbaud'nun kendisi değil, onu oynayan aktör olduğunu anlıyoruz. Ancak film yapımcıları video materyali seçiminde bir dizi hata yaptı. Açıklamamızı gösteren canlı bir örnek, Vladimir İvanoviç Nemiroviç-Danchenko'nun film portresinde gördüğümüz çekimlerdir. Ancak, büyük tiyatro figürü hakkındaki önceki filmde bu video ­Los Angeles, yani Hollywood tarafından resmedildiyse, şimdi aynı resim zaten Paris'ten bahsediyor. Hangi şehre ait olduklarını tespit etmek mümkün değil. Pratikte bu, farklı haberlerin ­veya tarihi materyallerin aynı “resim” ile gösterildiği “israfsız TV yapımı”dır .­

sahte oluşum durumlarının analizi örneğinde ­, bunların oluşum nedenlerinin farklı olabileceğini görüyoruz. Aynı zamanda, nasıl oluştuklarına dair teknolojiyi ortaya çıkarmak, sahtelik yasalarını anlamak için iyi bir pratik fırsat sağlar ve ­pratikte bu tür durumlardan nasıl kaçınılabileceğine dair seçenekleri açıkça gösterir.­

neredeyse tamamen sahte ortaya çıkan alanlarla dolu olan modern medya alanının en karmaşık bölümüne geçmeliyiz . ­Bir sonraki bölüm ­internete odaklanacak.

Önerilen literatür listesi

1.     Baudrillard J. Terörizm Ruhu. Körfez Savaşı olmadı. M., 2016.

2.               Bourdieu P. Televizyon ve gazetecilik üzerine. M., 2002.

3.     Ilchenko S. N. Yüzyılın başında yerli televizyon . SPb., 2009.

4.               Manoviç Lev. Yeni medyanın dili . M., 2018.

5.               Sappak V. Televizyon ve biz. Dört konuşma. M., 1963.

6.     Treski A. Video teorisi. Çevrimiçi video: estetik veya ­video bozulması. Harkov, 2017.

7.     Tsvik VL Televizyon gazeteciliği: Tarih, teori ­, uygulama: Ders Kitabı . M., 2004.

Kendi kendine muayene için güvenlik soruları

1.     Bir medya olarak televizyonun hangi özellikleri yayında sahtelerin ortaya çıkmasına katkıda bulunur ?

2.     sahte türlerini ve türlerini listeler .

3.     Bir ­ekran görüntüsünün güvenilirliğini yaratmak için ­en sık kullanılan iletişim teknikleri nelerdir ?

4.     Televizyonun tarihsel pratiğinden sahte örnekler verin .

5.     Modern yayıncılık pratiğinden sahte örnekler verin .

6.     Ekrandaki yapımların hangi türlerinde sahte olma olasılığı en yüksektir ?

7.     tespit etmek ve tanımak için hangi yöntemler kullanılabilir ?

Bölüm 7

Sahte + Ağ = Dolandırıcılık

İnternet çağımızın samizdatı.

halk bilgeliği

Çözüme ulaşabilmek için “İnternet” denen iletişim teknolojisinin ne kadar yeni olduğu sorusuna da cevap vermemiz gerekiyor. ABD ordusundaki gelişmeler temelinde her yerde hazır ve nazır hale gelen dünya çapındaki bilgisayar ağının, halihazırda var olan iletişim araçlarına göre yeni olduğu genel olarak kabul edilmektedir ­.

Milyonlarca kullanıcının internette arayıp bulduğu bilginin doğası gereği “yeni” versiyonunda bile görsel-işitsel doğuşunu koruyor. Burada “resim”, ses ve metin www bilgi alanını oluşturan üçlüdür . ­Teknik temele dönersek ­, internette bilgi yayma yöntemleri fiziksel ve teknik açıdan radyo ve televizyonun faaliyet gösterdiği temele kadar yeterlidir. Bu nedenle, mevcut durumda, İnternet yalnızca şartlı olarak yeni teknolojiler alanına atıfta bulunulabilir, tıpkı şu anda mevcut olan sosyal ağ türlerini ve türlerini tamamen belirli bir kitle iletişim aracı ve yeni bir teknoloji olarak düşünmeye değmeyeceği gibi ­. bilgi aktarımı.

Klasik anlamda medya, bilgi faaliyetinin konuları arasında bilginin yönlendirilmiş dağıtımı için araçlar ve kanallar ise, o zaman "yeni" iletişim kanallarında, kesin olarak doğrusal bilgi algısını yok eden çok yönlü akıştır ­. , sayılar, isimler, tarihler vb. belirli bir iletişim ortamında yayınlanır.İnternet bir ağ olarak bir bilgi kaynağı ve her şeyden önce görsel hale geliyor. Geçtiğimiz aylarda dünyadaki yayıncıların büyük çoğunluğunun yayınında Euromaidan'dan “fotoğraflar” sunan bir İnternet videosunu hatırlamak yeterli . ­Böylece, bilgi edinme seçeneklerinin tamamından biri sahte olarak belirlendi ve bu, bilginin ­alındığı gerçek bir baskın kanala dönüştü . Bu durumda ­, İnternetin, ilgili hedef ­kitle üzerinde manipülatif etkinin etkili bir şekilde gerçekleştirildiği , tam olarak bilgi ARAÇLARI haline geldiğini söyleyebiliriz .

Aynı zamanda , Ukrayna'daki olaylar ve bunların World Wide Web'de çeşitli olay ­örgüsü ve bilgilerle sürekli tartışılması , interneti aynı anda ­hem bir nesne hem de bir iletişim ORTAMI olarak görmemizi sağlayan sansasyonun eşiğine geliyor . hedef kitle üzerinde ­bir bilgi etkisi konusu .

World Wide Web'in bu ikiliği, bu iletişim fenomeninin "klasik" medyanın işleyişi üzerindeki ­etkisine ilişkin iki kutuplu yargılara yol açar . Faaliyetlerinin "bilgi edinme" adı verilen bölümünde ağ kaynaklarına en çok güvenenlerin ikincisi olduğu bir sır değil .

Bununla birlikte, her yerde yaygın ­hale gelen ters şema da mümkündür . bilgi akışlarını yönlendirme pratiği . Yakınsama ilkesine dayanan "geleneksel" medyanın, bilgi yaymak için ­kendi web sitelerini ­kopya veya orijinal kanal olarak kullanması gerçeğinde yatmaktadır . Ancak her iki varyantta da alınan ve / veya yayılan bilgilerin ­güvenilirliği konusu gündemden çıkarılmamaktadır . Böyle bir bilgi ­ortamı , medya organında veya bireysel bir gazetecinin zihninde "sahte bir enfeksiyonun" ortaya çıkmasına neden olan ve ­bunun medya organizmasında bir formatta yayılmasına yol açan bilgi mikroplarının "olgunlaşması" için bir üreme alanıdır ­. Bilgilerin, fikirlerin, istatistiklerin, gerçeklerin ve rakamların potansiyel bir izleyici kitlesine toplanması, işlenmesi, analizi, düzenlenmesi ve ardından teslimi sırasında doğruluk ve yaklaşıklık salgını .­

İnternet, elbette, hem bilginin kendisini hem de kaynaklarını bulma olanaklarını genişletir. İnternetteki bilgi kaynaklarının bu kadar "genişlemesine" rağmen, bir gazeteci yayınladığı bilgileri kontrol etmekle yükümlüdür. Ayrıca bilgi gerçeğiyle, haber gündemiyle oynamadan ­eksiksiz bilgi vermekle yükümlüdür .

Bu tür koşullarda çalışan haber kaynakları ve gazeteciler için birkaç ek gereklilik vardır : her şeyden önce, ­platformda yayınlanan belirli bir olay hakkında bilgi bulma ve raporlamanın yanı sıra hazır bir şekilde bilgi bulma kolaylığıdır. ­-yapılan ­mesaj yayınlandı. Bu gereksinimler , multimedya araçlarının yardımıyla kolayca uygulanır : sitenin arama işlevi, bölümleme, harici ve dahili (malzemenin kendisinde bulunan) köprüler sistemi.­

Eşsiz haber materyalleri yaratmaya çalışan birçok yeniden yazar başka bir gerekliliği böyle adlandırır ­: bağışçının metnini "yeniden yazma", yeniden anlatma ­, bilgileri kendi sözleriyle yeniden yazma gereksinimi.

Bazı özel yeniden yazma siteleri (örneğin, www.free-lance.ru ), bir yeniden yazma ürünü sağlamanın ne anlama geldiğine dair çeşitli tanımlar verir . Örneğin, “bir haberi, bir makaleyi ve basitçe - herhangi bir metni yeni bir şekilde yeniden yazmak - bu, ­bir yeniden yazarın işidir. Nihai sonucun benzersiz bir ürün olması için kendi kelimelerinizle ifade edin ­.

Web sitesi www.ReRite.ru böyle bir tanım sunar - "Göreviniz , ana tezleri terk ederken kaynak metni tanınmaz hale getirmektir ".­

Kaynak metindeki yapısal değişikliklerin amacı, sitenin trafik derecelendirmesinde artış olarak adlandırılabilir. Eşsiz bir bilgi ürünü yaratma arzusu, gazetecileri tamamen farklı kaynaklardan gelen bilgileri kullanmaya zorlar ­ve bu da bazen hipergerçek ­, simülatif içeriği kendileri tahmin eder. Nihayetinde, nesnel olarak yeniden yazmak, resmi olarak tanınan bir meslektir ve ana içeriği ­ikincil bir bilgi ürününün derlenmesi ve oluşturulmasıdır. ­Açıkçası, aslında sahte oluyor.

Sahte doğumun bir başka bariz kaynağı, World Wide Web'in genellikle blog dünyası olarak tanımlanan bölümüdür.

Ağın bir bilgi alanı ve iletişim ortamı olarak oluşumunun ilk aşamasında , günlük ­, kişisel bir günlüğe bir tür benzetme olarak anlaşıldı , ancak yalnızca ­bakımının teknolojik ve teknik ­özellikleri için ayarlandı . Bu nedenle ­, örneğin, blogun doğası ve anlamı hakkında böyle bir açıklamaya rastlanabilir : " Ağ günlük; bir web sayfasında yayınlanan kişisel kronolojik düşünce günlüğü ; web blogu ­olarak da adlandırılır .

Zamanla "blog" kavramının yorumu genişledi ve ­"günlük" kavramıyla benzerliğini korudu . Aynı zamanda, blog yazmanın anlamı ve önemi ­önemli ölçüde değişti . İlk başta blog hala kişisel bir günlükse, çoğu zaman içinde yapılan girişlerin yayınlanması veya dağıtılması ­için tasarlanmamıştır , o zaman iletişimin genişlemesi ­nedeniyle Web'in işlevleri, bu bloga atıfta bulunan izleyicinin genişlemesi ve WWW'de herhangi bir bireyselliğin ­varlığının bu biçiminin işlevselliğinde bir öncelik haline gelen ­yaratıcısının yargısıdır . Bloglar düşünce ve fikirleri gizlemek için değil, aksine binlerce kişiye duyurmak için ­kurulur .

ters kronolojik sırayla tarihli multimedya girişlerini içeren, ­girişlere yorum bırakma ve herhangi bir girişi ­ayrı bir sayfada görüntüleme yeteneği olan bir Web sitesi (veya bir Web sitesinin bölümü) olarak kabul edeceğiz . ­sayfa.

, belirli bir mesaja (sözde) yorum yapma olasılığını da ima eden ­, zamana göre sıralanan ve farklı konulara ayrılan metin kayıtları, video, fotoğraf veya ses materyallerinin periyodik olarak güncellenen bir kasetidir. ­"yazı") okuyucuları. Bloglar kişisel, genel ve kolektiftir. Ve bu türlerin her biri, kısa mesajdan fotoğraf ve videoya kadar yanlış bilgi kaynağı olabilir.

Rusça konuşulan blog dünyasında, özel ve kamunun karışımı, ­oluşumunun en başında - 2001'de FIFA Kaseti (Fisherman's Friends veya Fif's Friends) oluşturulduğunda kendini gösterdi. Rusça yazılan tüm “yazılar” bu sayfaya geldi. Yeni arkadaşlar bulmak için bir araç olarak tasarlandı , o zamanlar Rusça konuşan küçük canlı dergi topluluğunun bir temsiline dönüştü ve çok geçmeden belki de içinde en popüler olanı ­oldu . sayfa. Topluluktaki artış kontrol edilemez hale ­gelince proje kapandı . "FIF Bandı" nda sona eren "gönderiler" arasında ( Rusça yazılmış oldukları için) geniş bir okuyucu çevresine yönelik ­olmayan kişisel kayıtların olması bizim için ilginç . Yani, görünüşe göre , bu popüler kaynağın izleyicileri karşısında "dolaylı muhataplara " otomatik ­olarak ­izin verildi . yazarın samimi dalı, onlara ­iletişim yoluyla hitap edilmez.

Sözde siyasi taciz içeren ilk skandallardan ^[62]biri, oldukça karakteristik bir şekilde , ağ ortamının sahte ürünler ­üretme olasılıklarına tanıklık ediyor . Lewinsky - Clinton davasından bahsediyoruz . Bu duruma ilişkin skandalın medyada yer alması , büyük ölçüde internet sayesinde çığ gibi büyüdü . Aynı zamanda , önemli miktarda doğrulanmamış kanıt ve doğrulanmamış gerçeklere de yol açtı ­. Prensip olarak , bu skandalın anlatısı, yaklaşık olarak şu şekilde formüle edebileceğimiz sahtelik ilkesine göre oluşturulmuştur : olmamış gibi görünüyor ama olabilirdi .

Medya ağı ­alanında özel hayatın ortadan kalkması üzerinde çalışılması gereken bir olgu olduğu aşikardır . Umberto Eco, modern bireyin günlük yaşamında meydana gelen ve " ­basın, internet ve televizyonun egemenliğine dayanan kitle toplumunun temel saçmalıklarından biri" olarak adlandırdığı " gönüllü olarak ­mahremiyetten vazgeçme" den bile söz etmiştir. ." İtalyan akademisyene göre ­, en uç haliyle, özel ­tecridin bu reddi "teşhircilik ve patolojik sınırlar" içindedir. Doğal olarak, bilim adamı tezahürlerini sanal alanda da buluyor, ziyaret ettiğimizde ana sayfalar , birçok insanın asıl amacının ­ilginç olmayan normalliklerini veya daha da ­kötüsü ilginç olmayan anormalliklerini yayınlamak olduğunu keşfediyoruz .

Bu bağlamda, blog benzersiz bir araç gibi görünüyor ­. modern bireyin teşhirci-röntgenci eğilimleriyle ­oldukça tutarlı olan kendini ifade etme . Kitle iletişim araçları ile fenomenleri daha önce alanlara karşılık gelen ­günlük arasındaki sınırları bulanıklaştırır. kamu ve özel.

Son birkaç yılda , materyalleri bir grup okuyucu tarafından oluşturulan çok sayıda blog internette ortaya çıktı . Haber yorum ve haber yayınlıyorlar . Tartışmaya ek olarak, okuyucular yorumların kalitesini ve yayının kalitesini değerlendirme fırsatına sahip olurlar . Bu kamu ­uzmanlığı, yazarlara burada yayınlanan materyallerin kalitesi için belirli bir sorumluluk yükler . İlgilenilen bir teknoloji olarak ­blogun netliği ve erişilebilirliği bunu bireysel bir eğitim alanı yolu olarak gören birçok araştırmacı . Aynı zamanda , böyle bir fırsat, alıcının güvenilir bilgi ve bilgi alacağını garanti ­etmez .

Bugün blogların nihayet kitle iletişim sistemine girdiği ve gazeteciliğin ­bir parçası haline geldiği aşikardır . Bugün, birçok ciddi yayının kendi blog platformları var veya web sitelerinde diğer blog barındırma sitelerinden girişleri dışa aktaran blog beslemeleri oluşturuyor ( örneğin , Kommersant, Vedomosti ve The Independent gazetelerinin web sitelerinde ilgili bölümler var ). , "Financial Times", "Liberation", vb.), bazı LJ'ler uzun süredir medyayla ­izleyici açısından rekabet ediyor ve yazarları (on binde biri olan blog yazarları) ­ünlü oluyor. Blogların artan popülaritesi, ­hizmetlerini ve ürünlerini blog dünyasında tanıtmaya başlayan reklamverenleri kendine çekiyor.

Yorumların "dışarıdan" yerleştirilmesi gibi ağ yapılarının böylesine teknolojik bir özelliğini belirtmekte fayda var . ­Basılı yayınların, haber ajanslarının, radyo istasyonlarının ve televizyon kanallarının çoğunun olmasa da birçoğunun web sitelerinin yapısının ­üstlendiği yorum yapma olanağı ­bu açıdan devrim niteliğindedir. Orijinal mesajın devamı niteliğinde yayınlanan ­okuyucuların (izleyiciler , ­dinleyiciler ) yorumları , diğer muhataplar tarafından algılanması üzerindeki etkisi ve bazı durumlarda - mesajın metni üzerinde, ­örneğin yorumcular olgusal, dilbilgisi ­ve diğer hataları işaret ettiğinde, ardından editörler bunları düzeltir. Doğal olarak, şu veya bu yayının editörleri aynı zamanda yorumları denetleme, silme veya kısmen sansürleme hakkını saklı tutar, ancak burada medya sisteminin demokratikleşmesi gerçeği açıktır ­. Daha da büyük bir etkileşim ve sonuç olarak, yazarların okuyuculara eşit olduğu ve neredeyse herkesin yazabildiği Wikipedia ve genel olarak sözde wiki medyası olgusunda kitle iletişim araçlarının otoriter modelinin daha kararlı bir şekilde yok edilmesi gözlemleniyor. ­kendi metnini veya varolan bir metni değiştirir ­. Ancak sahte gazetecilik açısından önemli bir konu, ­Web'de bu şekilde yayınlanan bilgi ve gerçeklerin güvenilirliği ile kişisel görüş ve yargıların yeterliliğidir.

Blogosferde, ­günlük türünde çok fazla olmayan ­, ancak bir bütün olarak sosyokültürel durumda, daha doğrusu iletişim ortamında meydana gelen, özelden kamuya vurguda bir kayma kaydediyoruz. Modern bir insan, bir kağıt değil, ­"BEN - ONLAR" yönündeki iletişimin hüküm sürdüğü çevrimiçi bir günlük tutmayı tercih eder. Aynı zamanda, iletişim yöneliminin onu büyük ölçüde fikrini açıklamaya ve blog yazarının bildiği gerçekleri sunmaya teşvik ettiği açıktır . Çağdaşımız ­, düşüncelerini ve deneyimlerini kağıda ve kendisi için yazan on dokuzuncu yüzyıl insanından kökten farklı bir şeyle uğraşmıyor . ­Aynı şekilde, ortamı kağıttan dijitale çeviren, ancak ­içinde yer alan iletişim süreçlerinin yoğunlaşmasıyla modern sosyo-kültürel sisteme inşa edilen günlüğünü de aynı şekilde tutuyor. “Kamusal-özel” ikiliğinin alt üst edildiği ­bir “yeni öznellik”in ortaya çıktığını söyleyebiliriz ­: kamusallık, özel hayatın bilişimleştirilmesi sürecinden doğmaya başlar.

Bu bağlamda , modern blog yazarlarının eylemlerinin yasal dayanaklarını ­belirlemek son derece önemlidir . Diğer bir deyişle blogun bir kitle iletişim aracı olup olmadığını ve gazetecilikle ilgili olup olmadığını öğrenmektir .

3 binden fazla kişi tarafından okunan İnternet kullanıcılarını “On” yasasına uymaya zorunlu kılan bir yasayı kabul ettiği dönemdir. ­Kitle İletişim Araçları”. Buna göre, gün içinde üç binden fazla kullanıcı tarafından ziyaret edilen hesapların veya sitelerin sahipleri, ­yayınlanan verilerin doğruluğunu kontrol etmeli ­, seçim kampanyası kurallarına uymalı, vatandaşların özel hayatı hakkında bilgi yaymamalı, ­aşırılık yanlısı materyaller dağıtmamalıdır. ve kullanıcılar için yaş kısıtlamalarını belirtin. Ek olarak, artık önde gelen blog yazarlarının sitede adlarının ve soyadlarının ­yanı sıra "yasal ­yorum" göndermek için e-posta adreslerini belirtmeleri gerekmektedir.

Popüler blogların kaydı Roskomnadzor tarafından sağlanmaktadır. Bunu yapmak için blog yazarlarından gerekli bilgileri talep edebilir ve vermeyi reddettiği için ­300 bin rubleye kadar para cezası verebilir . Tekrarlanan ret, 30 gün süreyle engelleme nedeni olabilir ­.

Ek olarak, belge arama motorlarını, forumları ­ve sosyal ağları Roskomnadzor'a işlerinin başladığını bildirme ­ve tüm bilgileri altı ay boyunca saklama zorunluluğu getiriyor. Site yaratıcıları, bu kuralları ihlal ettikleri için 500.000 rubleye kadar para cezası ödemek zorunda kalacaklar .

kaydettiren ­İnternet kullanıcıları için yeni yasa uygulanmayacak ve sonuç olarak siteler için gereklilikler yumuşatılmayacaktır.

, Volgograd'daki terör saldırılarından sonra hazırlanan ­sözde "terörle mücadele ­paketi " belgelerinde yer alıyor. Milletvekilleri , internette bilgi alışverişini kolaylaştırmanın yanı sıra ­çevrimiçi aktarım miktarını sınırlayarak, FSB'nin yetkilerini genişleterek ve Ceza Yasası'nın bir dizi maddesi uyarınca cezayı sertleştirerek "toplumu terör tehdidinden korumaya" karar verdiler. ­Kod.

Bir blogun bir medya olarak kaydedilmesi oldukça keşfedilmemiş ­ve yeni bir olgudur, buna çok sayıda tartışmalı konu eşlik eder. Ancak böyle bir kayıt mümkündür. Yani kanunda bunun için herhangi bir engel bulunmamaktadır. "Kitle İletişim Araçları Üzerine" yasasının ilk maddesi, Rusya'da kitle iletişim araçlarının kurulması, bulundurulması, elden çıkarılması ve kullanılmasının , Rusya Federasyonu mevzuatında öngörülenler dışında, ­kısıtlamalara tabi olmadığını belirtir. ­kitle iletişim araçları. Aynı kanunun 7. maddesi, Rusya Federasyonu vatandaşının bir medya kuruluşunun kurucusu olabileceğini düzenlemektedir. Rüşt yaşına ulaşmış olmalı ­, hürriyetinden yoksun bırakma yerlerinde mahkeme kararıyla cezasını çekmemiş olmalı ve mahkeme tarafından ehliyetsiz olarak kabul edilmemelidir. Rusya'da, başka bir devletin vatandaşı veya kalıcı olarak Rusya Federasyonu'nda ikamet etmeyen vatansız bir kişi ­de bir medya kuruluşu kuramaz .­

Aynı kanunun 8. maddesine göre “Kitle İletişim Araçları Üzerine”, İnternet bilgi ve telekomünikasyon ağları üzerindeki bir site ­çevrimiçi yayın olarak kaydedilebilir. 1 Ağustos 2017 tarihine kadar bir blog yazarı tarafından halka açık bilgilerin yayılmasına ilişkin bu normlar ­, 27 Temmuz 2006 tarihli ve 149-FZ sayılı Federal Yasa ile düzenlenmiştir ( ­19 Aralık 2016'da değiştirildiği şekliyle ) “Bilgi, Bilgi Teknolojileri ve Bilgi Üzerine Koruma". Ardından Roskomnadzor, blog yazarlarının kaydını tutmayı bıraktı.

Bu durumda, bir blogun bir kitle iletişim aracı olup olmadığını anlamak önemlidir ­ve bu nedenle ünlü Rus yasası "Kitle İletişim Araçları" (1991) kapsamına girer.

Kitle iletişim araçları “sürekli basılı bir yayın, bir haber filmi programı, bir televizyon, radyo, video programı, kitle bilgisinin periyodik olarak dağıtılmasının başka bir biçimidir ”; ­"kitle bilgilerinin yayılması" - "süreli yayınların satışı (dağıtımı, aboneliği, dağıtımı), programların ­ses veya görüntü kayıtları ­, radyo, televizyon programları (yayın), haber filmi programlarının gösterimi".

Yani, bir blog yalnızca bir süreli yayına ve ardından büyük bir esneme ile bağlanabilir. "Kitlesel bilgi" teriminin kendisi kitle karakterini içerir, yani, ­örneğin 2.000 arkadaşın eriştiği bir kamu kaynağı, kitle iletişim aracı olarak adlandırılamaz, çünkü bir kişi hiçbir şeyi tanıtmaz ve başlangıçta materyallerini dağıtmayı amaçlamaz. geniş bir insan yelpazesi. okuyucular ­.

Bugün Rusya'da iftira, etnik nefreti kışkırtma, terörizmi destekleme vb. ile ilgili yasalar var. ­Bir internet kaynağının kitle iletişim araçları olarak zorunlu olarak kaydedilmesine ilişkin bir yasa yok . Bu nedenle ­, bir blog yazarı, blogunun bir medya kuruluşu olmasını istiyorsa, o zaman özgürce kayıt yaptırabilir, ancak değilse, hiç kimsenin ­onu zorlama veya para cezası verme hakkı yoktur. Bu durumda, yazar , kaynağının herhangi bir yöneticisinin siteyi/blogu/portalı devretmesi zor olmadığından, bu yasanın işlemediğini düşünmektedir .­

İnternetin hızlı gelişimi geleneksel ­gazeteciliği zorlamaktadır. Günümüz dünyasında bloglar ­popüler medyadır. Bilgi verilerinin tüketicilerinin her biri, üreticisi olabilir ­. İstatistiklere göre şimdi bile blog yazarlarının %52'si kendilerini gazeteci olarak görüyor. Bu nedenle, örneğin, LJ'de ( tikandelaki.livejournal.com) bir blogu bulunan "yıldız" blog yazarı Tina Kandelaki, 10 bin veya daha fazla abonesi olan herhangi bir sitenin otomatik olarak bir kitle iletişim aracı olarak değerlendirilmesi çağrısında bulunuyor .­

yaydıkları bilgilerin gerçekliğinin yeterliliği sorununu gündemden kaldırmaz . ­İftira, iftira, yalanlar - tüm bunlar blog dünyasında her yerde bulunur ­. Aynı zamanda, Web'deki bu tür “yayınlar” ­çoğu gazeteci ve medya tarafından bilgi kaynağı olarak algılanmakta ve gelecekte bir sahte haberler zincirine yol açmaktadır ­. Zimnyaya Cherry alışveriş merkezinin (Kemerovo, Mart 2018 ) kurbanlarının sayısıyla ilgili hikayeyi hatırlamak yeterli ­, burada blog yazarları "inançla" yalnızca bir "tanığın" sayılarının 300 kişiye ulaştığına inanıyor.

İnternette ulusal ­nefreti körükleyen aşırılık yanlısı blogların ortaya çıkması alışılmadık bir durum değil. Ancak dürüst olmayan blog yazarlarını cezalandırmak için , propaganda amaçlı bilgilerin yayılmasının yasak olduğunu açıkça belirten ­149-FZ “Bilgi, Bilgi Teknolojileri ve Bilgi Koruma Hakkında” Federal Yasasının ­uygulanması üzerinde daha sıkı kontrol getirilmesi yeterlidir. Irksal, ulusal veya dinsel düşmanlığı ve nefreti ­kışkırtan savaşlar ­ve ayrıca yayılması için ­idari veya cezai sorumluluk sağlanan diğer bilgiler ­. Bütün bunlar hem sıradan bireyler hem de blog yazarları için eşit derecede geçerlidir. Ve burada artık kanunu çiğneyen kişinin yasal veya doğal olması önemli değildir ­.

Pew Internet & American Life Project tarafından yapılan bir araştırmaya göre , blog yazarlarının yalnızca üçte biri ­hakkında yazdıkları gerçekleri doğruluyor. Geri kalan her şey - yani, blog yazan insanların büyük çoğunluğu - ­yayınladıkları metinlerin birileri için çoğu zaman yanlış olan bir bilgi kaynağı olabileceğini ­düşünmeden, sadece umursadıkları ve endişelendikleri şeyler hakkında yazın ­. Ancak, her girişi okuyucuları tarafından bir olay ve tartışma nedeni olarak algılanan bu tür kullanıcılar da vardır . ­Bu blog yazarlarının sadık ­hayranları, ateşli muhalifleri veya eleştirmenleri vardır, gazeteciler tarafından alıntılanırlar ve ­uzmanlardan yorum almak istediklerinde onlara yaklaşılır.

Bununla birlikte, bir blogun özü, yalnızca ­girişlerin ters kronolojik sırası ve yayınlama kolaylığı değildir ­. Blog, internet teknolojilerinin gelişmesiyle ortaya çıkan yeni bir iletişim kanalıdır. Bilginin en yüksek yayılma hızı, güçlü geri bildirim, tanıtım ve iletilen bilgilerin özel doğası ­ile ayırt edilir ­.

Bloglarda bilginin yayılma hızı, mevcut diğer İnternet iletişim araçlarından daha yüksektir. Bir blogun kullanıcıya sağladığı etkileşim olanakları, mevcut ağ iletişim ­kanallarının herhangi birinden çok daha geniştir: e-posta, forumlar, sohbetler, anlık mesajlaşma sistemleri vb. Gerçekte " ­olası hata noktası" burada ortaya çıkar. , birinin pratik bir uygulaması var­ kısa ama kesin bir şekilde formüle edilen sahte gazeteciliğin temel ilkelerinden biri : "hız, doğruluktan ­daha önemlidir ."

Bir blog , genel bir iletişim kanalıdır , çünkü genellikle herhangi bir ağ kullanıcısı için açık erişim ­modunda çalışır . Sınırlı erişime sahip çevrimiçi günlüklerin varlığı da belirli bir kitlenin (okuyucuların) varlığını ­ortadan kaldırmaz . Her iki durumda da üyeleri hem blog yazarıyla hem de birbirleriyle iletişim kuran bir ­topluluk oluştururlar . Böylece blog, kişiler arası iletişim için bir araç haline gelir ve görüşler kadar bilgi alışverişi yapmaz . Yani bilgi ­yerine blog kullanıcısı bir yorum alır.

Aktarılan bilgilerin doğası, ana "blog ­oluşturma" ve belirlenmesi en zor özelliktir. Araştırmacılar ­bunu "özgünlük", "samimiyet", "duygusallık" olarak tanımlıyor. Kanımızca, bu özellik "günlük konuşma" olarak adlandırılabilir, çünkü bloglar ana konuşma dilinin kullanımını ima eder. Blogu yalnızca bir bilgi sunma biçimi değil, aynı zamanda benzersiz bir ­iletişim kanalı yapan , yazarla canlı iletişimin tonlamasıdır .­

Çevrimiçi günlükleri sınıflandırmanın temelleri: yazarlık, ­içeriğin (içerik) doğası ve ağda yerleştirme yöntemi. Yazarlık kriterine göre bloglar bireysel, grup ­, topluluk ve karakter blogları olarak ayrılır. Grup (ortak ­) web blogları, kompozisyonu önceden belirlenmiş ve istikrarlı olan birkaç yazar tarafından sürdürülür; kural olarak, bir konuya ayrılmışlardır. Topluluklar, yazar sayısının sabit olmadığı "toplu bloglardır". Genellikle ­, topluluğa katılmış herhangi bir kullanıcı girişler gönderebilir ­.

Bloglardaki en yaygın içerik metinler, köprüler ve resimlerdir. Web günlüğünün "klasik" içeriğini oluştururlar. Ağ günlüğünün içeriği ­sesli mesajlar ise, bir sesli blog (podcast) ile uğraşıyoruz. Ana içerik video kayıtları ise ­video blog terimi kullanılır. Ağdaki web günlüklerinin fiziksel konumuna bağlı olarak , kamu hizmetlerinde ( LiveJournal veya LiveInternet gibi) ve bağımsız ( bağımsız blog) üzerinde bulunan günlükler ayırt ­edilebilir . Bağımsız bir blog, kendi etki alanına ve özel bir gönderi sistemine sahip bağımsız bir web sitesidir . Ek olarak, tüm bloglar kişisel (yazarları ve sahipleri bireylerdir ) ve kurumsal ­olarak ayrılabilir . Kurumsal bloglar, organizasyonun hem iç hem de dış hedeflerine ulaşmak için sahibi olan organizasyonun çalışanları tarafından ­tutulur . Böylece harici (açık) ve dahili (personele yönelik) kurumsal bloglardan bahsedebiliriz .­

Geleneksel medya ve blog dünyası karşılıklı olarak birbirini etkiler. Bir yandan bloglar, ­gazeteciler için genellikle benzersiz olan başka bir bilgi kaynağı haline geldi ­. Öte yandan, bloglar en önemli haberlerin tartışıldığı (medya tarafından oluşturulan "gündem") bir alandır. Blogosfer ve geleneksel medya ( ­yeni büyük ölçüde çevrimiçi, daha az çevrimdışı) birbiriyle o kadar yakından bağlantılı ki, aralarında net bir çizgi çizmek zorlaşıyor. Blogların ve blog dünyasının medya tarafından kullanılmasının üç ana yolu vardır .­

, blog yazarları tarafından yayınlanan bilgileri editoryal içerikte kullanmaktır . ­Tamamen profesyonel editörler tarafından incelenen bloglardan oluşan ­, ancak ana içeriği blog yazarları tarafından oluşturulan portallar ortaya çıktı. Bunun gibi modeller, CNN ve BBC gibi büyük medya şirketleri tarafından markalanıyor .

İkinci yol "editoryal bloglama" olarak adlandırılabilir. Bu durumda, geleneksel medyanın web sitelerindeki bilgilerin bir kısmı, ­yayının gazetecileri tarafından tutulan bloglar şeklinde sağlanır . ­"Editör blogları" güncel konulara, dahili haberlere ayrılabilir ve son olarak, ­yayının herhangi bir materyalini (örneğin, gözlemci sütunları) yayınlayabilirler . ­Bu türden bir örnek, "Echo of Moscow" radyo istasyonunun web sitesindeki bloglardır ( http://echo.msk.ru/blog ). Bazıları radyo istasyonunun programlarından birine adanmıştır , diğerleri Ekho Moskvy gazetecilerinin kişisel çevrimiçi günlükleridir . Kişisel bloglar hem yayın materyallerini hem de orijinal kayıtları içerir .

Bütün bunlar sadece sitenin izleyici kitlesini artırmaya yardımcı olmakla kalmaz, aynı zamanda editörlere güçlü bir geri bildirim kanalı sağlar . Kamuya açık çevrimiçi günlükler tutmak da mümkündür .­ yayını tanıtmak için bloglama hizmetleri .

Blogcular için çeşitli hizmetler içeren yayınların internet sürümleri, blogosferin potansiyelini medya amaçları için kullanmanın üçüncü yolunu temsil eder. iyi bir örnek ­olabilir Vedomosti gazetesinin web sitesi olarak hizmet vermektedir . Her biri www.vedomosti.ru adresinde yayınlandı­ materyal , herhangi bir bloga hızlı ve görünür bir şekilde bir bağlantı (bir fotoğraf, başlık ve yayın türü içeren) yerleştirebileceğiniz ­html koduna bir bağlantı içerir . Gazetenin web sitesinde otomatik olarak blog yazarlarının bu materyalden alıntı yapan gönderilerine giden bağlantıların bir listesi bulunur. Ayrıca LiveJournal blog hizmeti hesap sahipleri, gazete arşivine sınırsız ve ücretsiz erişim hakkına sahiptir . ­Mayıs 2007'de site, Vedomosti gazetesinin ana yayınlarının son sayısında duyurulmasından oluşan, gazetenin günlük olarak güncellenen bir podcast'ini yayınladı. Böylece yayın, blogosferinde kendini tanıtmakta, (gazete okuyucusu olmayan internet kullanıcılarını çekerek) izleyici kitlesini artırmakta ve site trafiğini artırmaktadır.

Dolayısıyla blogosfer, ­bilginin önemli bir kitleye hızlı ve kontrolsüz bir şekilde yayılmasını kolaylaştıran küresel bir iletişim alanıdır ­. Bir gazetecinin faaliyetlerini planlarken ve yürütürken ­blogosferin varlığını ve iletişim sürecindeki rolünü dikkate alması gerektiği açık görünüyor.

Tüm Rusya ölçeğindeki blog yazarları arasında, bir gazetecinin blog yazmaya giden yolunu seçen Oleg Kashin'in adı verilebilir. Gazetecilik faaliyeti kitle iletişim araçlarının yardımıyla yürütülür, özellikle Kashin, ­Kommersant ve Free Press sayfalarında yayınlanır. Öte yandan bir blog, çok sayıda konu ­arasında bir bilgi iletişim kanalı görevi gören iletişim araçlarıyla ilgilenir . İnternet bu haliyle en büyük kitle iletişim aracıdır , blog dünyasını İnternet'in "özel bir durumu" olarak görme ­eğilimindeyiz . Blog yazma ve gazetecilik arasındaki etkileşimi ­O. Kashin örneğinde incelediğimizde , bilgilendirme ve iletişimin sentezi olgusuyla karşı karşıyayız . LiveJournal'daki bir blog ile Kommersant gazetesindeki yayınları ­karşılaştırırken dikkat edilmesi gereken ilk şey , basılı medyanın bloga bir bilgi kaynağı olarak atıfta bulunması, blog makalelerinin kişisel algı ile daha doygun olması, blog yazarının görüşlerini sunmakla sınırlı olmamasıdır. Olayda, aynı zamanda, ­bir gazetedeki bir makalenin içeriği bir blogda kullanıldığında, yayınlanan bir makaleye doğrudan bir bağlantı verildiğinde veya bir blog makalesi, bir blog makalesinin kodunun çözülmesi olduğunda, tersi bir süreç de not edilebilir ­. bir gazete makalesinde üstü kapalı mesaj. Yani, bir gazeteci ile bir blog yazarı arasındaki iki yönlü bir etkileşim sürecinin bir arada toplandığını görüyoruz.

Bir gazeteci için bilgi kaynağı, çevredeki konu-olay alanının herhangi bir nesnesi ve konusudur ­, gerçekler, fenomenler ­vb ­. bu kayıtlar kamuya açıkken. Kashin'in blogu, medya gündemiyle yalnızca kısmen ilişkili olan alternatif bir gündem sunuyor.

Kashin, "Her gün bloglarda dolaşıyorum" diyor. - Önce ­haber sitelerinde gezinirim, sonra hep bloglarda, yorumlarda insanların ne konuştuğuna bakarım. Çünkü çoğu zaman ­bunlar iki büyük farktır. Ne de olsa ülkemizdeki federal medyanın çoğu ­Kremlin'den bir bilgi gündemi alıyor. Bazen konuları aramak için blogosfere dönüyorum, çoğu zaman hiçbir yerde bulunamayan ve materyalde atıfta bulunulacak kimse olmayan ayrıntıları netleştirmek için.

Bir gazetecinin her internet günlüğüne gazetecilik blogu denemez. Gazeteci Oleg Kasha'nın blogu ­karışık olarak sınıflandırılabilir: yazar hem soyut ­hem de profesyonel konulardan bahseder. Blogdaki iletişim geniş bir tematik yelpazeye sahiptir (tartışmalar yalnızca yayınlanan materyaller hakkında değil, aynı zamanda soyut konular hakkında da yapılır ) , düzenlidir ­( çoğu ­düzenli okuyucu olan çok sayıda okuyucu blog yazarının gönderileri hakkında yorum yapar ). Canlı günlük, intrashop ­için uygun bir platformdur iletişim. Oleg Kashin'in blogunda 9 Eylül - 7 Ekim 2009 tarihleri arasında yayınlanan 60 girişten sekizi , Kommersant yayınevi medyasında kendi metinlerinin ve konuşmalarının reklamına ayrılmıştı ­. Bu bir özellik­ gazetecilik blogları için resim : bir gazeteci, blog okuyucularının dikkatini materyallerine çekerek onlara olan ilgiyi artırır ve büyük bir halk tepkisi için çabalar ­. Genellikle bu tür reklamlar etkilidir: Oleg Kashin'in İnternet günlüğünün 2.000 okuyucusu arasında , çevrimiçi yayınlarda çalışan birçok gazeteci arkadaşı vardır . Sabah medya takibi yaparak, ­Kashin tarafından önerilen materyallere dikkat ederler ve haber akışlarında bunlardan alıntı yaparlar . Bu, LiveJournal'daki yayınlara ek ilgi yaratır .

Topluluğun inancı , 16 Temmuz 2009 tarihli ilk girişte yansıtılıyor : “ Dewarist , en geniş anlamda yaşamakla ilgili bir topluluktur. Editörlerimiz, ­blog dünyasının en eğlenceli, keyifli ve yararlı okumalarını ­yalnızca kendi öznel zevklerine göre derleyecekler. Zevklerimiz aynıysa bize katılın” [ http://dewarist.livejournal.com/5801.html ]. İki yıldan fazla bir süredir, ­modern Rusya'nın önde gelen gazetecileri ve halk figürleri, aktörleri, yönetmenleri ve sanatçıları topluluğa mektup yazdı ­: Valery Panyushkin, Alexander Arkhangelsky ­, Oleg Kashin, Andrey Loshak, Anton Nosik, Nikolay Uskov, Andrey Bilzho, Vasily Esmanov ve daha onlarca yazar ­. Görevi haftanın temasını seçmek ve "duarizm" ruhuna uygun birkaç gönderi yazmak olan topluluktaki görev editörü her hafta değişir . ­Haftanın en iyi metinlerinin yazarlarına bir şişe viski verilir.

topluluğun bu kadar bariz bir ­PR bileşenine rağmen , metinleri reklam malzemeleri olarak sınıflandırılamaz . Blog yazarları toplum hayatında gerçekten önemli olan konuları gündeme getiriyorlar ama bu konuları tam olarak ne kadar kapsadıkları sorgulanabilir. Gazete veya dergi gazeteciliği nesnel olacak şekilde tasarlandıysa ( bir köşe yazısı veya fikir türü değilse ), yani yazarın kişisel değerlendirmelerini eklemeden dünyanın mevcut resmini yansıtacak şekilde tasarlandıysa , o ­zaman blog yazarları söz konusu olduğunda , durum 360° ­döner . Blog yazarları, okuyucular kişisel bakış açılarıyla ilgilendikleri için okunur . Bu nedenle, LJ- dewarist topluluğunda , metinler çok kişiseldir ve yazarın bazen tartışmalı ve muğlak konumunu ifade eder . ­Örneğin, NTV editörü Anton Krasovsky'nin bir Hıristiyan kalıntısının - Tanrı'nın Annesinin kemerinin Moskova'ya nasıl getirildiğine dair metninin adı "Madonna'nın turu" ve metnin kendisi alaycı bir şekilde yazılmış ve LiveJournal'da yayınlanmıştır. 24 Kasım 2011. "Göğse dokunmanın kısırlığı ve şizofreniyi iyileştirdiğine, kas-iskelet sistemine iyi geldiğine, akciğerlere iyi geldiğine, uykuyu iyileştirdiğine ve ­dışkıyı normalleştirdiğine inanılıyor ." ­Veya: “Bizim için Tanrı nedir, Alan Chumak nedir? İşte ­Başhemşire'nin tabutunun bir parçası olan bir simge ve işte Alan tarafından yüklenen bir kombucha. Ve buzdolabında kesinlikle nazardan bir Türk camı ve iktidarsızlıktan bir Mısır totemi var ”[Krasovsky ­A. Madonna Turları // LJ“ Duarist ”. 2011. 23 Kasım. Erişim modu: http://dewarist.livejournal.com/284048.html ].

Bir bilgi kaynağı değil, bir fikir kaynağı olarak modern blogosferin özelliklerini de belirtmekte fayda var . ­Gazeteci kendi blogunda münhasır bilgiler yayınlamayacaktır . Büyük olasılıkla, kendisini ­resmi olarak kayıtlı bazı medyaların yazarı olarak "savunacaktır" . ­Örneğin, Denis Korotkov, Wagner PMC ve onun Suriye'deki askeri operasyona katılımıyla ilgili açıklayıcı makalelerini Fontanka.ru web sitesinde yayınlayarak bunu nasıl yaptı ? Bu medya, bildiğiniz gibi, çeşitli tür ve türlerdeki kolluk kuvvetleriyle ciddi şekilde bağlantılıdır . ­Böyle bir eylem planı, ­Web'deki herhangi bir bilgiye ciddi ve sağlam bir görünüm ve durum verir. Mesela kaynaklarımız güvenilir ve bilgilerimiz doğrulandı. Aslında, ­bu tür medyanın liderleri onları asla izleyicilerine ifşa etmeyecek olsa da ­. Bu nedenle, onları "sahtelik" açısından kontrol etmek çoğu zaman mümkün değildir.

Ayrıca, küresel bir bilgi kaynağı olarak blog dünyasının önemli ölçüde siyasallaştığına da dikkat çekiyoruz. İlk kez , politikacılar ve partiler, 1999'da Rusya Federasyonu Devlet Duması seçimlerinin arifesinde Web'deki varlıklarını belirttiler. Mart 1998'de , Rus İnternet ­tarihinde bir politikacının ilk kişisel ­web sitesi açıldı . o zamanlar Rusya Federasyonu Birinci Başbakan Yardımcısı olan B. Nemtsov'un açılışını yaptı . İlk iki ayda yaklaşık 70.000 kullanıcı tarafından ­ziyaret edildi . 90'ların sonunda da açılan siyasi parti ve derneklerin web siteleri daha az ziyaret edilmedi. Yani, 1997-1998'de . (bir yılı aşkın süredir) Komünist Parti'nin web sitesi yaklaşık 200 bin kullanıcı tarafından ziyaret edildi. Yabloko web sitesi, daha kısa bir süre içinde (25 Şubat'tan 15 Mayıs'a kadar) aynı sayıda ziyaret aldı, ancak daha şimdiden 1999'da­

Aynı dönemde internet teknolojileri ilk defa siyasi ­provokasyon amaçlı seçim kampanyalarında kullanılmıştır. 1999'da, Moskova belediye başkanının adıyla ilişkilendirilen siteler grubu bir tane daha ile dolduruldu - www.lujkov.ru . İlk sayfanın tasarımına göre, belediye başkanının kişisel web sitesi www.luzhkov.ru ile neredeyse aynıydı HYPERLINK "http://www.luzhkov.ru". Ancak Luzhkov için içeriği son derece tatsızdı. Lujkov.ru ortaya çıktıktan birkaç saat sonra kısmen kapatıldı ve kapatıldıktan birkaç gün sonra, Etkili Politika Vakfı kaderinin sorumluluğunu üstlendi ­. Üçüncü toplantıya ait Devlet Duması seçimlerinden kısa bir süre önce , ­G. A. Zyuganov'un www.zyuganov.ru resmi web sitesine ek olarak ­, Web'de - www.zuganov.ru - bir "asalak " site belirdi ­ve üzerinde Rus komünistlerinin lideri ­tamamen prestijli görünmüyordu. Örneğin sitenin ana sayfasında G. A. Zyuganov ­kadın iç çamaşırlarıyla tasvir edilmişti. Site, ­G. A. Zyuganov'un küfürlerini ve karikatürlerini içeriyordu. Seçimlerden sonra site işlevini yitirdi, görünüşe göre Komünist Parti muhalifleri tarafından Komünist Parti başkanını itibarsızlaştırmak için seçim öncesi dönem için ­yaratıldı .­

World Wide Web'in ikiliği, bu iletişim ­fenomeninin "klasik" medyanın işleyişi üzerindeki etkisine ilişkin farklı yargılara yol açar. ­Bunlar arasında en çarpıcı ve kritik olanlardan biri ­Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin'in internetin CIA tarafından yaratılmış bir proje olduğu yönündeki açıklamasıdır.

Cumhurbaşkanı'nın bu sözlerinde uzmanlar için bir sansasyon yok . En son bilgi teknolojilerinin ustaları , World Wide Web'in modern uygarlığın yalnızca bir lütfu değil, aynı zamanda bir Kötülüğü olduğunu uzun zamandır biliyorlar . Üç ünlü harfin - "www" - yalnızca iletişim ve bilgiye olası erişimin bir sembolü değil ­, aynı zamanda icat edenlerin bir işareti olduğundan emin olmak için ortaya çıkış ve ülkemize girme tarihini hatırlamak ­yeterlidir. İnternet, tanıttı ve sonra kullandı.

Bildiğiniz gibi, özünde İnternet olan World Wide Web, yerel alan ağı APPANET temelinde oluşturuldu . İkincisinin oluşturulması, Savunma Bakanlığı tarafından görevlendirilen önde gelen dört ABD üniversitesi tarafından gerçekleştirildi. İlk olarak 1969'da test edildi. Bunu bilimsel amaçlarla kullanımı izledi . ­Ve sonra, temelinde ­, artık alışkanlık olarak "World Wide Web" dediğimiz şey ortaya çıktı. 1990'larda, bu bilimsel ve teknolojik başarı Rus medya alanına girdi. Şimdi iletişim ­potansiyelinin 61 milyon kullanıcı olduğu tahmin ediliyor. Genel olarak, dünyada 2,5 milyar kullanıcı var.

İnternetin rekabet avantajlarının hızlı ve verimli bir şekilde iletişim kurmanın ­yanı sıra bilgi alma, gönderme ve saklama yeteneği olduğu görülüyordu . ­Aynı zamanda, ağ sahipliği sorunu varsayılan olarak dikkate alınmadı ­. Ancak yeni yüzyılın başlangıcı sorunu yeniden gündeme getirdi. 2005 yılında Tunus, ­İnternet kullanımı ve geleceği hakkında dünya çapında bir konferansa ev sahipliği yaptı ­. Ardından konuşanların büyük çoğunluğu www'nin kontrolünün Birleşmiş Milletler'e devredilmesini önerdi.

Dünya toplumu artık tüm "iplerin" ABD'nin elinde olmasından memnun değildi. Yani, resmi olarak ICANN - İnternet Tahsisli Numaralar ve Adresler Kurumu - bağımsız bir kuruluştur , ancak aslında ­ABD Ticaret Bakanlığı'na bağlıdır . ­ICANN, alan adlarını atamaktan ve ağ yönlendirme sunucularının merkezi sunucularını yönetmekten sorumludur . Bugün, rota sunucularını kontrol eden kişinin herhangi bir bilgiyi engelleyebileceği veya filtreleyebileceği açıktır ­. İnternet trafiğinin tüm olası yönlerinin kontrol altına alındığı gerçeğinden bahsetmiyorum bile . ­Ve teknolojik zinciri kontrol etme yeteneği aslında ­onun ustaca yaratıcı ve organizasyonel manipülasyonu açısından kontrol eksikliği anlamına gelir .

Amerikalılar sadece ağı kontrol etmekle kalmıyor, aynı zamanda onu seven kullanıcıların ona ­bağımlı hale gelmesini de sağlıyor ­. Bu nedenle , İnternet yardımıyla ­geniş çapta dağıtılan sosyal ağlar olgusunun ortaya çıkışı . Mucitlerinin Web'e yeni kullanıcıları çekmenin ­yollarını nasıl bulduğu, yönetmen David Fincher tarafından bu modern ­ağ " tanrılarından " birinin gerçekçi ve çirkin bir portresini veren ­The Social Network filminde canlı bir şekilde gösterildi . Ne yazık ki , Anavatanımızda , sosyal ağlardan birinin ( şimdi eski) sahibi olan Pavel Durov'un şahsında takipçileri vardı .

Ancak mesele sadece ağların sahiplerinin ahlaki nitelikleri değil ­, nasıl ve ne için kullanıldığıdır. Ve burada liderimizin kamuoyuna açıkladığı görüşünün çok faydalı olduğu ortaya çıktı . Sonuçta, sosyal ­ağlarda iletişim ilk ­bakışta göründüğü kadar zararsız değildir . İlk olarak ­, belirli ve basit teknolojik yöntemlerle , Web'de yayınlanan tüm bilgiler davetsiz misafirlerin erişimine açılabilir . İkinci olarak, kişiye ve mala karşı bir takım suçlar halihazırda ­internet yardımıyla işlenmektedir . Üçüncüsü, internetin bilgi alanına girmesi durumunda kullanıcı, özel hayatının kamu malı haline gelebileceği gerçeğine hazırlıklı olmalıdır . Dördüncüsü, bilgisayar iletişimine "bağımlılık" belirgin bir asosyal karaktere sahiptir . Dünyanın dört bir yanındaki psikiyatristler , ortaya çıkan bilgisayar ve oyun bağımlılığı salgını ­hakkında alarm veriyor . Beşincisi, neredeyse deneyimle kanıtlanmıştır, Web'e erişmeye kapalı çeşitli cihazların sürekli kullanımı ­ve içinde gerekli bilgileri aramak , insanları aptallaştırıyor, onları elektronik oyuncaklara biyolojik bir eke dönüştürüyor . Belki de bu, modern şov medeniyetinde ­bugün var olan teknolojik bir arka plana ­sahip kitle bilincinin en tehlikeli manipülasyon türlerinden ­biridir .

, aslında, sahte gazetecilik yöntemlerini kullanarak bu tür manipülasyon ­seçeneklerini ele alacağız .

Önerilen okuma

1.     Baranov A. E. İnternet psikolojisi. M., 2012.

2.     Bartlett Jamie. Yeraltı İnterneti : Karanlık Taraf­ Dünya çapında Ağ. M., 2017.

3.     GringardSamuel . Nesnelerin İnterneti: Gelecek Burada. M., 2017.

4.     Kaku Michio. Zihnin geleceği . M., 2018.

5.     Kozlovsky B. Maksimum repost: Sosyal ağlar ­bizi sahte haberlere nasıl inandırıyor ? M., 2018.

6.     Stevens-Davidowitz Seth. Herkes yalan söyler. Arama motorları, Büyük Veri ve İnternet sizinle ilgili her şeyi bilir. M., 2018.

7.     Zuckerman Ethan. Yeni bağlantılar. İletişim Çağında Dijital ­Kozmopolitanlar . M., 2015.

Kendi kendine muayene için güvenlik soruları

1.     World Wide Web'in hangi teknolojik özellikleri sahte ürünler oluşturmak için ön koşulları oluşturur ?

2.     Yaydıkları bilgilerin güvenilirliği için ağ kaynaklarını ­izlemek nasıl mümkün ­olabilir ?

3.     İnternette çalışan bilgi ­kaynaklarının dezavantajları ve avantajları nelerdir ? _ _

4.     World Wide Web kullanıcıları, bu iletişimde aldıkları bilgiler açısından teknolojik olarak ne kadar bağımsızdır ?

5.     Modern blog dünyasının ana tematik yönelimi ­nedir ?

6.     Ağ ­ortamındaki bilgi faaliyeti konularının işleyişini hangi yasal düzenlemeler ­düzenler ?

7.     Web'de dağıtılan bilgi materyallerindeki ­en açık ve en gizli yalanlara örnekler verin .

Bölüm 8

Sahte tabloid

Dedikodu olduğunu söylersen insanlar her şeye inanır .

E. Mackenzie'nin "14.000 İfade" kitabından

Özellikle parlak ­olduğu gazeteciliğin ilk alanlarından biri izleyicilere bilgi sunmanın ­bir yöntemi olduğu kanıtlanan sahte medya , tabloid medya veya tabloidler ortaya çıktı . Bazen halk dilinde bu tür yayınların tümüne " sarı basın" denir . Karakteristik olarak, bu terimler esas olarak ­basılı malzemeye - gazete ve dergilere atıfta bulunur. Dahası , diğer yayınlar temel olarak bilgilerinin doğasını vurguladılar ve kötü şöhretli NTV televizyon programı “Maksimum Program” da ­izleyicilere ­seslendirilen olay koordinatları ­sistemine olan ilgiyi artırdılar - “skandallar, entrikalar, soruşturmalar ­”. Örneğin, St.Petersburg'da yayınlanan Express-gazeta, yalnızca sarı kağıda basılmıştı ve Zhizn gazetesi, kompozisyon ve grafik modelinde, medya patronu Rupert Murdoch'a ait olan İngiliz tabloid ­Sun'ı açık bir şekilde kopyaladı .

Ne yazık ki bugün magazinleştirme süreci, ­Komsomolskaya Pravda ve Moskovsky Komsomolets gibi sosyal ve politik yayınlar da dahil olmak üzere çoğunluğu etkiliyor ­. Argümanlar ve Gerçekler de bu diziye dahil edilebilir, sözde ­TV rehberlerinin ve ucuz segmentin ilgili yayınlarının tam bir listesinden bahsetmiyorum bile ­. Ayrıca, günümüz medya pratiğinde, ­belirli bir ürünü, hizmeti, kurumu veya kampanyayı tanıtmak için sahte ve sahte haber hikayeleri oluşturma konusunda uzmanlara ihtiyaç duyulmaktadır. Örneğin, Ağustos 2017'de Zarplata.ru portalı ^[63]"hypozhor" için bir boşluk açtı. Bu, şirketten bir basın açıklamasına atıfta bulunarak "Lenta.Ru" kaynak raporları tarafından bildirildi. Aldatmaca için adaylar mutlaka "yutturmaca dalgasında" olmalı ve popüler trendleri anlamanın yanı sıra viral oluşturmalıdır .­ haberler ve markanızı herhangi bir bilgi ­olayına gömün . Hypekeeper'ın sorumlulukları arasında sosyal ağlardaki tüm portal hesaplarının bakımı ve YouTube için videoların oluşturulmasına katılım yer alır . Bunun için Zarplata.ru, çalışana ayda 30 ila 50 bin ruble maaş teklif ediyor.

doğası gereği açıkça eğlenceli olan sahtelerin ­mevcut koşullarda yayına alındığı söylenebilir . ­İlgili medyanın politikasına uygun olarak üretilirler. Dahası, bu aynı medya araçları , böylesine paradoksal bir yöntemle dikkat çekmeyi umarak, ­izleyicinin materyallerine karşı eleştirel bir tavrı oluşturmaktan genellikle çekinmez ­. Böylece bir gün "Life" gazetesinin çalışanları, ­bir sonbahar akşamının karanlığında Moskova üzerinde parlak uçan nesnelerin görülebildiğine dair ilgili fotoğraflı resimlerin bulunduğu bir rapor yayınladılar. ­Zhizn gazetecileri, sunulan gerçeklerin güvenilirliğinden ve doğruluğundan hiç şüphe duymadan, garip "nesnelerin" UFO'lardan başka bir şey olmadığını savundu.

Konu, ­geleneksel ve geleneksel olmayan tüm bilgi kaynakları için en önemli haberlerde yer aldı. Ve sadece bir süre sonra, UFO konusu başka, daha az göze çarpan ve sesli "duyumlar" ile değiştirildiğinde, gazetenin yazı işleri ekibi bir kez daha profesyonel çevreyi ve okuyucu kitlesini şok ­etti ­. ... sahneleme ve onu gösteren ­fotoğraf çerçeveleri, bildiğiniz gibi, başkentin merkezinin etkileyici bir görüntüsünün açıldığı Serçe Tepeleri'ndeki bir sonbahar akşamındaki ilgili sahnelemelerdir.­

Tabloid medyanın gerçek tematik içeriği uzun zamandır ­biliniyor ve aşikar. Bu tür bilgilerin özgüllüğü, onu reddetmenin veya doğrulamanın neredeyse imkansız olduğu gerçeğinde yatmaktadır . ­Özellikle bilgi, belirli bir kişinin kişisel hayatı, sağlığı ve kazancıyla ilgiliyse. Üstelik dünyanın neredeyse tüm magazin medyasını etkileyen “VIP -sendromu” artık sadece uluslararası anlamda değil, ahlaki ve etik anlamda da sınır tanımıyor. Bu, gazeteciler arasında, modern toplumun ­halk dilinde "seçkinler" olarak adlandırılan - politik, yaratıcı, spor vb. Rus artistik patenciler Alina Zagitova ve Evgenia Medvedeva arasındaki çatışmayla bağlantılı olarak 2018'de gazetecilik ­. Magazin medyasının ünlülerin sağlığı ve başka bir dünyaya gitmeleri gibi çok hassas bir konuya olan sürekli ilgisi de daha az gösterge niteliğinde değil. Ne yazık ki, er ya da geç bu olur. Ancak yalnızca son yıllarda, Iosif Kobzon, Oleg Tabakov, Nikolai Karachentsov'un yanlış ölümleri hakkında ­bütün bir bilgi dalgasını hatırlayabiliriz ­.

Söylemeye gerek yok, magazin gazetecileri alanından pek çok sahte, ­ebeveynler ve çocuklar arasındaki ilişki, eşler arasındaki ilişkiler, aşk ilişkileri ve ünlülerin hayatının sonuna kadar dolu olan diğer yönleri gibi hassas konulara değiniyor. İstisnasız tüm dünya medyasının çabaları sayesinde ortaya çıkan "Weinstein etkisi" ile karakteristik bir hikaye.

Etkinin özü, ­Hollywood yapımcısı Harvey Weinstein'ın, uygun yakın ilişkiler karşılığında kariyerlerinde ilerleme sözü verdiği varsayılan ­, çoğu aktris olan kadınlara yönelik bir dizi kamuya açık cinsel taciz iddiasının ortaya çıkmasıydı. Suçlama döngüsü Ekim 2017'de "başladı".

Yılın başlarında gün ışığına çıkan diğer cinsel taciz vakaları ve bunu takip eden ­#MeToo kampanyası ve cinsel taciz kurbanlarını deneyimlerini paylaşmaya teşvik eden flash mob ile birleştiğinde bu, çeşitli sektörleri ilgilendiren bir dizi skandala ve iddiaya yol açtı. hem Amerika Birleşik Devletleri'nin hem de diğer ülkelerin iktidar yapılarındaki birçok erkeğin hızla istifasına. Weinstein ile birlikte sanıklar arasında şunlar vardı: aktörler Kevin Spacey ve Louis C. Kay, yönetmen Brett Ratner. Onlarla olan sözleşmelerin büyük çoğunluğu ­feshedildi. Ve Spacey, House of Cards'ın altıncı sezonunda kadrodan çıkarıldı.

Açıkçası, eğlence endüstrisindeki bir dizi ikonik kişiye karşı salgın histeri açıkçası kurgusaldı, yani sahteydi, çünkü cinsel ­taciz gerçeği (en azından Amerikan adaletinde ­) belgelenmiş kanıtlar da dahil olmak üzere çok dikkatli bir şekilde seçilmiş bir kanıt temeli gerektiriyor . ­. Suçlamaların çoğunda , bu tür kanıtları toplamak imkansızdı , çünkü kurbanların "hatırladığı ­" andan bu yana çok, çok yıllar geçti ^[64].

Me Too tanıtımı sosyal medyada diğer ülke ve dillere de sıçradı . Birkaç İngiliz siyasetçiye yöneltilen suçlamalar, kamuoyunda bir skandala yol açtı ve incelemeye yol açtı .­ ve üç yetkilinin istifası . Kanada'da komedi festivalinin kurucusu Gilbert Rozon istifa etti ve bir düzineden fazla kişi Quebec radyo sunucusu Eric Salveil'i cinsel ^[65]tacizle suçladı . Ancak, bu liste sürekli olarak eklenecek ve tamamlanacaktır. Kesinlikle çünkü suçlamalar sözlü. Yani, tipik bir şema çalışır : " Senin sözüne karşı benim sözüm ." Sadece Amerika Birleşik Devletleri'nde bu çatışmada ikiyüzlüden başka bir şey olarak adlandırılamayan kamuoyu , olası tüm soruşturmaların sonucunu belirleyen açıkça mağdurların yanındadır . ­Bu nedenle, "Weinstein etkisini" doğası gereği tamamen sahte olarak adlandırıyoruz. Çünkü "rol karşılığında yatak" ilkesine dayanan cinsel taciz suçlamaları, yapımcı ile oyuncu arasında böyle bir ilişki şemasına izin veriyor. Yani, "her şeyin aynen böyle olması oldukça olası " ilkesi işe yarıyor, ancak ne gerçekler ne de kanıt olmadığı için , kabul edilebilir makullük , sanık aleyhindeki ­ana delil olarak ortaya çıkıyor . Burada ,% 100 bir mazeret veya ilgili hastalık sertifikasının bile onu kurtarması pek olası değildir . Rus klasik fabulistini nasıl hatırlamazsınız : " Yemek yemek istemem ­senin hatan !"

Bazı durumlarda, ilgili ­videoları veya fotoğrafları elde etmek için medya temsilcileri tarafından bir ünlüye karşı kasıtlı olarak cinsel skandalların kışkırtıldığını da belirtmekte fayda var. ­Valery Meladze, başkentin tabloid medyasından birinden bir gazetecinin ­çıkışta beklediği ve şarkıcıyı ­onu kovalamaya zorladığı bir gece kulübünü ziyareti sırasında tam olarak böyle kışkırtıldı. Bunu, kesin olarak tanımlanmış bir yerde (iddiaya göre yüze bir darbeden) düşme taklidi izledi. Sonuç ­alındı. Bu tabloid'in fotoğrafçısı, "yıldız" saldırısının "kurbanı" ­önceden ayarlanmış çekim noktasına vardığında, çalıların arasında kararlaştırılan yerde sabırla beklerken, yüksek bir manşet ve ilgili fotoğraflarla ilgili bir makale yayınlandı.­

Sahte magazin haberleri yaratmanın daha kurnazca yolları da var ­. İlya Stogov'un sahte duyumlar yaratmanın sırlarını ve yöntemlerini ifşa ettiği "Tabloid" adlı açık sözlülük kitabında onları tanımak isteyenleri alaycıya yönlendirebilirim .­

Ve siyasi gazetecilik alanındaki sahtekarlıkların değerlendirilmesine dönüyoruz ­.

Önerilen Kaynaklar

1.     Broderick Alvin. Seks, oyun ve çikolata (Zevk ve bağımlılıklar). SPb., 2016.

2.     Kalbitzer Jan. Dijital Paranoya: ­Aklınızı kaybetmeden çevrimiçi kalın. Minsk, 2018.

3.     Canela Victoria. Seks, votka, dans edelim mi? (Zevkin doğası). SPb., 2016.

4.               Maslow A. Motivasyon ve kişilik. SPb., 2010.

5.      Nikolayev, Kirill. Abdullaeva, Shekia. akıllı ­_ felç. Robotların dünyasında nasıl insan kalınır ve kendinizi ­kaybetmezsiniz . SPb., 2015.

6.      Rylev K.E. Potsmodernizmden bir tedavi süreci : modern kültür için bir rehber : Sat. ­makale. M., 2011.

7.      Stogov I. Tabloid. Sarı gazetecilik ders kitabı . SPb., 2001.

Kendi kendine muayene için güvenlik soruları

1.      Modern medyanın ­hangi işlevsel özellikleri tabloid sahtelerinin ortaya çıkması için ön koşulları yaratıyor ?

2.      Tabloid basın gelişiminin tematik yönlerini adlandırın ­.

3.      Yazılı basında sahte olarak en çarpıcı skandal yayınları adlandırın .

4.      Sahte gazetecilikle ilgili en belirgin radyo materyallerini veya ­programlarını adlandırın .

5.      magazin haberlerine yönelmesinin nedeni nedir ?

6.      Magazin sahte haberleri internette nasıl yayılıyor ?

7.      Tabloid medya pratiğinden çürütülmüş sahte haberlere örnekler verin .

Bölüm 9

Sahte siyasi:

ve diğer hikayelerin tüm gerçeği

olması için gerçekten kötü olması gerekir .

Ambrose Bierce, Amerikalı yazar

toplumun siyasi yaşamındaki rolü maalesef istikrarlı bir şekilde artıyor ve yalnızca siyasi özneler ­arasında karşılıklı güvensizlik patlamalarına yol açmıyor. faaliyetler , ancak bu aracın ­hem iç hem de dış uluslararası yaşamda kullanılması . Sadece son örnekleri adlandıracağız .

Bu, Beyaz Miğferler tarafından Suriye'de yetkililer tarafından yapıldığı iddia edilen kimyasal saldırılar hakkında yayılan sahte bir haberdir. Rusya, bu tür medya provokasyonlarını önleme tekniğini kullandı ­ve bir anlamda, dünya kamuoyu üzerinde daha önce başarısız olmayan enformasyon baskısı yöntemini reddetmeyi başardı.

siyasi sahtekarlıkların doğası gereği mücadele etmenin sınırlı olanaklarından bahsediyor . Rezil “Skripal davasında” olan ­buydu ­, Rus yetkililer ve yetkililer ve en önemlisi medya, dedikleri gibi karşı hamleyi bulamayınca, bir darbeyi kaçırdı ve olaya biraz geç tepki verdi. 4 Mart 2018'de İngiltere'nin Salisbury şehrinde meydana geldi ­. 18 Mart cumhurbaşkanlığı seçimleri göz önüne alındığında, gündemde başka çıkarların olduğu açıktır. Ve yine de, bu görkemli sahtekarlığın esasen cevapsız kaldığı hissi var. Politik gazetecilik teorisinin zenginleştirdiği ­tek şey ­, Rusça'da kabaca "yüksek olasılıkla" anlamına gelen "yüksek olasılıkla" terimidir .

Burada, World Wide Web'in iletişim yetenekleriyle ilişkilendirilen ve ABD'nin belirli kamu ve özel yapılarının veritabanlarına ve sunucularına girmeyi amaçlayan hacker saldırıları olarak kabul edilen Rusya'ya yönelik sürekli bilgi saldırıları eğilimini eklemeye değer . Burada, ­bizce kanıtlanmamış bir temeli olan ve bu nedenle anamnezlerinde sahte olan bu tür uydurmaların doğruluğunu ve ­kanıtlarını tartışmayacağız . Medya ­alanında bilgi içeriğinin siyasallaştığını not etmek bizim için çok daha önemli . Açıktır ki bu durumda devlette iyi düşünülmüş ve işleyen bir siber güvenlik sisteminin varlığı siyasi istikrarın bir ­unsuru ­haline gelmektedir . Buna sadece savunma hatlarımızın “dış” hatları için değil, aynı zamanda Ağı devlet liderliği yapısında kullanma sistemi için de ihtiyaç vardır .

Devlet reformu ­hakkında modern fikirler kontroller, diğer öğelerle ­birlikte şunları içerir : ve elektronik hükümet kavramı (e-Devlet) [Svetograd: Elektronik hükümetin yapısı . URL http://www.svetopolis.ru/projects/e-goverment/structure ]. Modern bilgi ve iletişim teknolojilerini ­Rusya devlet makamlarının faaliyetlerine dahil etme sürecinin direktif başlangıcı, Ocak ­2002'de Federal Hedef Programı (FTP) " Elektronik ­Rusya (2002-2010 )" [Hükümet Kararnamesi] kabul edildi. 28 Ocak 2002 tarihli Rusya Federasyonu No. 65]. Bugün, federal ve bölgesel düzeylerdeki devlet yetkilileri kendilerini "Resmi Rusya" ­( www.gov.ru ) sunucusunda konumlandırıyorlar .

İnternetin modern Rus kesimi ­giderek daha politize hale geliyor. Bugüne kadar, Devlet Dumasının tüm hiziplerinin web siteleri ve Rus parlamentosunun alt meclisinin milletvekillerinin ­internette kişisel sayfaları var. Siyasi analistler, küçük partilerin, hareketlerin ve azınlık adaylarının demokratik seçimlerdeki şanslarını artırdığı ve onlara seçim öncesi mücadelenin liderleriyle eşit haklar verdiği için ­İnternet'in ­sivil toplumun gelişimi için bir iletişim platformu haline gelebileceğine inanıyor. ­küresel bilgi ­alanı. Ana Rus parlamento partileri (United Russia, Just Russia, LDPR ve KPRF) aktif olarak İnternetin tüm olanaklarını kullanıyor: ­seçmenleriyle çevrimiçi iletişim kuruyorlar ­, bloglarını ve çevrimiçi sayfalarını sürdürüyorlar.

Taraflar , resmi web sitelerinin yanı sıra Twitter mikroblog hizmetini de aktif olarak kullanıyor. Partiler, bu platformda kendi kişisel mikrobloglarını oluşturmuşlar , bunun yardımıyla parti faaliyetleri ve partinin çeşitli sorunlar ve olaylar hakkındaki konumu hakkında tüm bilgileri yayınlayıp bu kaynağın kullanıcılarına iletmişlerdir [ Devlet portalı ­] . ve belediye hizmetleri. URL http://www.gosuslugi.ru ] .

İnternetin olanakları, vatandaşlar ve hükümet arasındaki doğrudan teması ­basitleştirmeyi mümkün kılarak muhalefet duygusunun ­büyümesini azaltır . GosUslugi.ru sitesi , çeşitli yaşam durumları için belgelerin ve talimatların bir listesini sunan burada bir rol oynamaktadır . İnternet aynı zamanda benzer görüşlere sahip olmakla birlikte coğrafi ve zamansal sınırlarla sınırlandırılmış ­bireylerin siyasi etkileşimini de kolaylaştırmaktadır . İnternet aracılığıyla uygulanan ­politik PR teknolojileri arasında , İnternetin olanaklarını politik alanda kullanmanın aşağıdaki işlevleri ­ayırt edilir:

1)   siyasi yapının internete bağlılığının bir ilerleme sembolü olarak kitle iletişim araçlarında gösterilmesi;

2)   medyaya, bir politikacının siyasi yaşamdaki konumuna uygun, İnternet üzerindeki konumunu sunmak ­;

3)   internette hareket eden bir siyasi öznenin inşası (taklidi);

4)   İnternet izleyicileri tarafından politikacıya destek görüntüsü yaratmak;

5)   İnternetin, ­geleneksel medyanın katı içerik, biçim, biçim ve diğer kısıtlamalarına sahip olmayan bir iletişim kanalı olarak kullanılması;

6)   İnternette yayınlanması ve geleneksel medyada yeniden iletilmesi yoluyla bilginin meşrulaştırılması;

7)   çeşitli izleyicilerin siyaset (siyasi kampanya, yapı) hakkında internet üzerinden bilgi taleplerinin karşılanması.

Son zamanlarda, bloglar ­İnternet'teki birçok siyasi iletişim kanalından ana akım haline geldi.

Blogların oluşturulması nüfusla iletişimde yeni bir adımdır, ­toplumun her alanında demokratikleşmenin devam ettiğini gösterir. Herhangi bir seçmen , ilgilendiği politikacının ­sayfasına gidebilir ve çalışmaları, fikirleri hakkında fikrini ifade edebilir, belirli sorular sorabilir ve hatta yardım isteyebilir, çünkü bu format ­, bölgelerdeki durumu normalden çok daha verimli bir şekilde izlemenizi sağlar. ­, sanal olmayan iletişimler, çünkü bu tür iletişimler sırasında ­zamansal ve coğrafi engeller silinir. Bu bağlamda, modern araştırmacılar, ­bir politikacı tarafından blog yazmak için beş benzersiz fırsat belirledi:

1)   sivil toplumun ana alanında - özgür İnternet - gerekli olumlu güç imajının oluşumu ­;

2)   vatandaşların ruh halini tam anlamıyla "çevrimiçi" modda izlemek ve değişikliklerine hızlı bir şekilde yanıt vermek;

3)   yorumlarda hakkında bilgi verilen bölgesel sorunların hızlı çözümü ;­

4)   blog hakkında yorum yapmak, vatandaşların devletin güncel meseleleri hakkındaki tartışmalara katılımını sağlar;

5)   başkan mutlak yönetici olur (televizyon ­, gazeteler, şimdi de internet).

onun hakkında bilgi alan herkesle ­etkileşim aracı olarak kabul edilir . Blogcuların temel özelliklerinden biri de resmi ­iletişim kanallarından gelen bilgilere güvenmemeleridir . ­Bu, blog dünyasını güncel siyasi bilgilere alternatif erişim ­ve modern siyasetin ne olması gerektiğine dair kendi görüşünü oluşturma sürecinde gündemin tartışılması için bir platform haline getirir ­.

İnternet blogları ve kişisel web siteleri de politikacıların ve seçmenlerin iletişim kurmasını kolaylaştırmış ve ana geri bildirim araçlarından biri haline gelmiştir. Herhangi bir milletvekili adayının genel merkezi, kullanıcıların ­itiraz ve yorumlarının içerik analizini yapabilir ­ve bir destekçinin portresini oluşturabilir, onun için en önemli konuları belirleyebilir. İnternet sayesinde ­siyasetçiler, seçmenleriyle her iki taraf için de uygun bir formatta, daha önce hayal bile edilemeyecek bir iletişim kolaylığıyla diyalog kurmaya başladılar ­. Kişisel bir web sitesi, bir blog, bir aktörün siyasi ­yaşamında niteliksel bir rol oynar - gazeteciler veya onu dağıtabilecek parti aktivistleri için bir kişisel bilgi kaynağı olarak hizmet eder. Örneğin, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Kongre Üyesi R. Paul, tam da İnternet sayesinde federal düzeyde bir politikacı oldu [Kongre Üyesi Ron Paul, "web "den ­üç milyon dolar kazandı, 06.11.2007. URL: http://www.k2kapital.com/articles/16/26567 ]. Bu şekilde Web, gerekli kaynakların ­eksikliğinin üstesinden gelinmesine yardımcı olabilir . Önemli olan, politikacının eylemlerinin bir blogda veya web sitesinde yayınlanan sözlerinden farklı olmamasıdır.

Rus yetkililer arasında - LiveJournal'da kişisel bir sayfa yöneten Ağ üyeleri: Kirov bölgesinin eski valisi Nikita Belykh, eski ­sanayi ve ticaret ­bakan yardımcısı Stanislav Naumov, rekabet ve pazar koşullarının geliştirilmesi daire başkanı Ekonomik Kalkınma Bakanlığı ­Alexander Pirozhenko. Politikacılar ayrıca başka bir popüler iletişim kanalında da kayıtlıdır - ­Twitter (N. Belykh, S. Naumov, A. Pirozhenko).

Facebook ve Twitter'da sayfaları olan Oleg Chirkunov (Perm Bölgesi'nin eski valisi), Wordpress'teki sayfasını ­aktif olarak geliştiriyor . En önde gelen politikacıların blogları ve web sitelerinin yanı sıra çok çeşitli konular etrafında hararetli tartışmaların yaşandığı partiler etrafında tüm hayran ve muhalif toplulukları oluştu. Örneğin, bağımsız ­İnternet yayını PolitPskov (Pskov şehrinin bağımsız bir bilgi kaynağı) ­, televizyon ve diğer medya fiilen sansürlendiğinden ­veya ilgilenmediğinden , bölgenin siyasi sorunlarını ­açık bir tartışma çerçevesinde özgürce tartışmanıza izin verir. güç hakkında samimi bir konuşmada. Ancak burada birincilik Rusya Federasyonu Başkanı'na ait. D. A. Medvedev birçok iletişim kanalını kullanıyor: kişisel web sitesi ve LiveJournal ve Haziran 2011'den beri Silikon Vadisi'ni ziyaret ettikten sonra ­, ve Twitter. Başkanlık kitlesi büyüyor: Ekim 2008'de yayın hayatına başlayan LJ Medvedev'in yaklaşık 15.500 ­okuyucusu ­ve Twitter hesabının 135.000'den fazla takipçisi var. Hatta daha resmi mesajlar için bir tane daha başlatmak zorunda kaldım.

Medvedev'in LiveJournal'daki blogu, daha önce var olan Kremlin blogunun olanaklarını artırmak ­için oluşturuldu . D. A. Medvedev'in Rusya Federasyonu Başkanı olarak görev yaptığı süre boyunca blogunun popülerlik açısından birçok tanınmış politikacının bloglarını geride bıraktığına dikkat edilmelidir . 10.000'den fazla ­kayıtlı blogcuya sahip Rusya'daki birkaç ­blogcudan biridir ve blog güncellemelerine abone olan insan sayısı her gün yüzlerce kişi artmaktadır .

Blogun son yıllarda katlanarak artan olağandışı popülaritesi, ­yalnızca erişilebilirliği ve düşük maliyeti ile değil, aynı zamanda çevrimiçi günlüklerin İnternette yer alan çeşitli iletişim uygulamalarında benzersiz ­sosyal rolü ile açıklanabilir . Özünde , ­ağ günlükler, daha fazla bireyselleşmeleri ve güçlenmeleri yönünde İnternet iletişiminin yaratıcı bir gelişimi haline geldi . Birçoğu, blogların popülaritesini, modern bir insanın kendini ­ifade etme, sosyal ­çevresini seçme ve oluşturma arzusundaki artışla ilişkilendirir . Ve bloglar, devlet sınırlarıyla sınırlı olmayan yeni sosyal ağlar - blogosferler - ilgi ve hobi toplulukları oluşturmayı mümkün kılan bu fırsatları sağladı . ­Bu topluluklarda fikirler doğar, otoriteler devrilir, haberler tartışılır, bloglar günümüzün kamuoyunu en etkili manipülatif araçlarından biri haline getirir.­

Rus medya alanında Beyaz Rusya ­Cumhuriyeti imajının bilgi oluşumu örneğinde sahte gazetecilik tekniklerini düşünün .

Bir medya temsilcisinin böyle bir eyleminin hedef belirleme faktörü, kendisinden alınan bilgilerin sahte olarak nitelendirilmesi için gerekli bir koşul değildir. Yani, bizim açımızdan, bir gazete veya derginin sayfasında, radyo veya televizyonda, bir haber ajansının web sitesinde, kötü niyetli olarak sahte görünmesinin gerçeğini görmek hiç de gerekli değildir. ­mesajın yazarının kasıtlı olarak olay ­dokusunu ­, görgü tanıklarının ifadelerini, istatistikleri ve sayıları çarpıttığı niyet .

www ile ilişkilendirilenler de dahil olmak üzere teorik ve pratik kullanımda "dijital" tanımını alan yeni teknolojilerin ­her yerde bulunması dikkate alındığında , coğrafi ve ulusal-bölgesel ­yerelleştirmeden bağımsız olarak medya alanında sahte ürünlerin ortaya çıkma olasılığı artar . katlanarak. ­Delhi.

Bu görüş büyük ölçüde , son birkaç yılda olaylar, insanlar, fenomenler ­hakkında bilgi yerine giderek daha sık olarak izleyicilere yorumlarını sunan Rus ­medyası için geçerlidir . Komşu kardeş devletle ilgili olarak da benzer bir eğilim gözlemleyebiliriz . Beyaz Rusya, medya ­alanındaki imajı Oldukça istikrarlı özelliklere ve özelliklere ­sahiptir , bunlar birlikte ele alındığında , yine de hem Rus medyasında hem de Rusların kitlesel bilincinde istikrarlı bir şekilde bağlantılı olan kavramsal setin geri kalanıyla olumlu bir çağrışım oluşturur .

Bize göre bu görüntünün karakteristik bir özelliği , Başkan figüründe ­kişiselleştirilmiş tek merkezliliğidir . Beyaz Rusya A. G. Lukashenko. Fiilen , Rusya'nın zengin ve çeşitli yaşamının özelliklerini ­tanımak açısından geleneksel olarak her türden ve türden medyaya güvenen Rus izleyicisinin bir kısmı için Beyaz Rusya ile ilgili haberlerin ana " yapımcısı " odur . Birlik Devletinin bir parçası olan komşu ülke .

Haberlerin Cumhurbaşkanı figürüyle doğrudan bağlantısı olmadığı durumlarda , medyanın sahte modeline göre oluşturulma ve yayılma eğiliminde oldukları açıktır . Kesinlikle yeterli­ Arjantinli futbolcu Diego Maradona ile tabloid sansasyonunun tüm belirtilerini taşıyan Dynamo ( Brest) kulübünün hikayesini hatırlayın . Rus izleyiciler için kesinlikle olumsuz bir anlam, Temmuz 2018'de bir dizi medyada Beyaz Rusya'daki ­St. şeritler. Bu konuyla ilgili bazı mesajların başlığı karakteristiktir : " Beyaz Rusya Aziz George kurdelelerini yasaklıyor ", " Beyaz Rusya Aziz ­George kurdelelerini yasaklamak istiyor " vb. boşluk .

A. G. Lukashenko'nun kişiliği ve Temmuz-Ağustos 2018'de bir devlet lideri olarak faaliyetiyle ilgili bütün bir olaylar zinciri , sahte gazetecilik belirtilerinin varlığı açısından oldukça karakteristik çıktı . Devlet liderinin maruz kaldığı iddia edilen felçle ilgili bir doldurmanın bir tür sahte başlangıç olması ilginçtir . Bunu ( özellikle liberal ve Batı yanlısı Rus medyasında), ­ülkenin mevcut başbakanı olarak adlandırılan olası halefi hakkında analitik materyaller izledi .

siyasi yaşamında ve Rusya ile ilişkilerinde gerçek olayların daha da ilerlemesi , en tartışmalı ve tuhaf sahte materyallerin ­ortaya çıkmasına neden oldu ­. Burada, mümkün olan her şey tek bir analitik "kavramda" karıştırıldı , Belarus hükümet ­üyelerinin çoğunluğunun ve cumhuriyetin ­bir dizi bölgesel liderinin istifasından başlayarak , Cumhurbaşkanının futbolun zaferiyle ilgili açıklamalarına kadar takım “Dinamo” ( Minsk ) ­St. "Zenith".

Gerçek sıralama ve nedensellik, bir dizi Rus medyası tarafından ­basitçe göz ardı edildi . Dahası, Belarus hükümetinin radikal bir şekilde yenilenmesi durumunda , Rus medyasında ifade edilen tahminler ve görüşler, " Gerçekten bir şeyler dönüyor gibi görünüyor" gibi karakteristik manşetlerle açıkça uğursuz bir ­uyarı niteliği kazanmaya başladı . Rus gazeteciler, Soçi'de V.V. Putin ile A.G. Lukashenko arasındaki görüşmenin sonuçlarını ve Mikhail Babich'in Rusya'nın komşu ­ülkeye Rusya Büyükelçisi olarak atanmasını böyle özetledi ve bu olaylar hakkında Belarus hükümetindeki personel değişikliklerinin mantıksal ­sonucu olarak bir sonuç çıkardı. . Herhangi bir felsefe fakültesi birinci sınıf öğrencisinin bildiği bir mantık hatasına dayanan tipik bir sahtekarlık : "bundan sonra", " ­bundan dolayı" anlamına gelmez . Bu, ikameyi karakterize eden varsayımdır ( ­mübadele için, nedensel ilişkilerin yanlışlanması). Bilindiği gibi, zaman ve mekanda bir takım önemli siyasi olayların ve kararların çakışması , yaşananları bir dizi çelişkili yargı açısından yorumlamak için geniş bir alan sağlar . Ancak bu hiç de nesnel bilgi ­anlamına gelmez . Bu, Rus medya alanında Beyaz Rusya'nın siyasi yaşamının imajının ­oluşturulma biçiminde sahte gazetecilik yöntemlerinin kullanılmasının sonucudur .

Kanaatimizce böyle bir tutum verimsizdir ­ve Rusların kitlesel bilincinde yanlış ­bir Beyaz Rusya resminin oluşması . Her şeyi A. G. Lukashenko figürüne indirgemek ve son dönem tarzında çok iğrenç telebroşürler yaratmak, "sararmış" NTV, Belarus gerçeklerinin Rus medya alanına nesnel bir yansıması ilkesi değildir. ­Ancak Kasım 2018'de yine bilgi ­ufkunda sahte analitik materyallerin izleri bulundu . Böylece ­Nikolai Zyatkov'un "Version" ^[66]gazetesinde, Igor Musakhanov'un iki devletin - Rusya ve Beyaz Rusya - birleşmesi olasılığına adanmış "Minsknash" adlı hacimli (2 sayfalık A3) bir materyali çıktı . Yazarın belli bir mantıksal zincir içinde kurduğu argümanlarını “bundan sonra, bundan dolayı” ilkesine göre incelemeyeceğiz . ­Daha da açıklayıcı olan, ön sayfadaki duyuru başlığı ­- "Rusya Beyaz Rusya'yı ilhak edebilir mi?"

Gördüğünüz gibi, zor bir uluslararası bilgi durumu koşullarında Rus medyası bile, ­oldukça kardeş ve komşu devletler arasındaki ilişkilerde durumu karıştırmaktan başka bir şey yapamıyor. Bu tür yayınların spekülasyon niteliğinde olduğu açıktır. Basitçe söylemek gerekirse, ­kendi içinde sahte gazeteciliğin açık bir işareti olan söylentilerin ve güvenilmez gerçeklerin yorumlanması. Bununla birlikte, ­genel Rus medya alanında bu tür durumlar nadirdir. Batı medyası , Rusya ile ilgili ­bilgileri yorumlamada (fiili olarak çarpıtarak) çok daha tutarlı . Rusya Federasyonu'nun doğrudan katılımıyla oluşturulanlar bile . ­Örneğin, haber kanalı Euronews.

gelişen bilgi çatışmasının artması, nesnel olarak TV ­kanalının Rus bilgi alanındaki faaliyetlerinin dönüşümüne yol açtı . ­Aynı zamanda, ­yerel medya yapılarının Euronews'in kurucularının bir parçası olduğu ve ­bu nedenle varsayılan olarak kanalın ilgili materyallerinin yazarlarının ilgili sadakatine güvenilebileceği gerçeği de dikkate alınmalıdır. Rusya'nın konumuna, liderlerinin kararlarına ve eylemlerine , halkın ruh halleri yine de ­- tam olarak değilse de, en azından nesnellik modunda - tezahür edecek ­. Bununla birlikte, öyle görünüyor ki, bu umutlar gerçek olmaya mahkum değildi ­- ne yakın geçmişte, ne şimdiki zamanda ­, ne de gelecekte.

Kanalın faaliyetlerindeki bu konum, ­Kırım'ın Rusya ile yeniden birleşmesinin yıldönümü hazırlıklarına ek olarak, ­medya alanında iki süper haber olayının - cinayetin - ortaya çıktığı ­Şubat -Mart 2015'in başında açıkça ortaya çıktı. Boris Nemtsov ve Vladimir Putin'in "ortadan kaybolması". İlk durumda, Euronews muhabirleri, Moskova'dan dahil olduklarında, ­Nemtsov'un Rusya'nın siyasi yaşamında oynadığı iddia edilen önemli (kendi bakış açılarına göre) rolü mümkün olan her şekilde vurguladılar. Kapsamalarını, trajik olay mahallinden, arkalarındaki çerçevede Kremlin'in görüntüsü "mevcut" olduğunda kasıtlı olarak gerçekleştirdiler. Görsel yankılar kesin olmaktan öteydi. Ve alt metin açıktır: ­Kremlin, Yaroslavl Duma'nın bir üyesinin ölümünden "suçludur". Ya da en azından ­dahil. Boris Efimovich anısına düzenlenen cenaze yürüyüşüne gelince, ­Nemtsov'un siyasi görüşlerini paylaşan binlerce insan izlenimi vermek için bu tür kamera açıları seçildi. Tek kelimeyle, Euronews kanalı , Rusya'ya karşı bir sonraki gizli ve açık bilgi suçlamaları dizisi için trajediden maksimum tanıtım sermayesini çıkardı .­

Rusya Federasyonu Devlet Başkanı'nın medya alanından "kaybolma" hikayesinde ­, bu arada Rus medyası da dahil olmak üzere tüm medya ­bir dedikodu, spekülasyon ve haber boşluğu ağına yakalandı. Magazin gazeteciliğinin olağan teknikleri kullanıldı. Eurochannel'ın kredisine göre, işler açık bir "sarılığa" gelmedi, ancak tortu kaldı. Sıra Kırım'ın yeniden birleşmesinin yıldönümüne geldiğinde , ­Euronews bilgilendirici eleştirel tavrında at sırtındaydı . Ya aniden sözde sansasyonel bir varyant ortaya çıktı (Novaya Gazeta'ya atıfta bulunarak ­) , Rus liderliğinin “Kırım Baharı” için önceden hazırlandığını, ardından yıldönümünü kutlayan kanal , ­Kırım Tatarlarının durumu hakkında ayrıntılı bir materyal yayınladı ­. Kırım. Aynı zamanda , kanalın metinlerinde sözlüksel olarak en sık bahsedildiğine ­dikkat edilmelidir . " Kırım'ın Rusya tarafından ilhakı" ifadesi . Şimdi sadece tembel kişi NLP uygulamalarını bilmiyor ve bu nedenle , Euronews yayınlarının uzun ­süredir bu TV kanalının kalıcılığı nedeniyle modern tarihin bu acı “gerçeği” nin farkına vardığı ülkelerin izleyicilerinin anlaşılması gerekiyor. kendi anlayışında ­yorulmadan nesnelliğe yönelen ­, aslında iyi gizlenmiş bir biçimde Avrupa Birliği'nin veya daha doğrusu en ­Rus karşıtı kanadının konumunu ifade etse de .

Euronews'in bilgilendirme ­politikasındaki belirgin benzer eğilimler , hazırlıklar ­ve Ülkemizde Zaferin 70. yıl dönümü kutlanıyor . Yayın sırasında ekranda sürekli olarak İngilizce ­yazıtlı bir logo belirdi : “WWII . Zafer. Çeviride kısaltılmış bir ­versiyonda "İkinci Dünya Savaşı'nda zafer" anlamına gelen bu doğru değil, çünkü tüm resmi kaynaklara göre İkinci Dünya ­Savaşı biraz sonra sona erdi . Ve 9 Mayıs'ta hepimiz, TV kanalının spikerlerinin dişleriyle konuştuğu Büyük ­Vatanseverlik Savaşı'nda Sovyet halkının Zafer Günü'nü kutladık .

Ve tabii ki Euronews , Zafer Geçit Töreni ile ilgili hikayede üzerine düşeni yaptı ve bilgiyi “Rusya kılıç sallıyor” konusuna indirgedi . Kanal , halkın "Ölümsüz Alay " eylemini genellikle "unuttu ". Öte yandan, Moskova'daki kutlamalarda Batı'nın bazı siyasi liderlerinin yokluğunun tadını sürekli çıkardı. Ve geçit töreninin provasında yeni Armata tankı söndüğünde , bu haber geçit törenine öncülük etti . TV kanalının haber bültenlerinin bilgi düzeni ve faktörolojisinin özünde , liderleri Rusya'ya karşı önyargılı ­olmakla suçlanamaz . Bununla birlikte, gizli manipülatif ­mekanizmalar yine de daha kapsamlı bir analizle ortaya çıkar . Örneğin, " Baharın 17 Anı " dizisinin ilk ve son cümlesinin iyi bilinen alımı . Örneğin Moskova'daki ­Zafer Geçit Töreni hazırlıklarıyla ilgili aynı bilgide birdenbire şu metin çıkıyor : "Bu yıl Beyaz Rusya, Kazakistan ve Kırgızistan'da Zafer Bayramı sembolleri değişti ." Sıradaki kaplama. Ve seyirci, Rusya'nın en yakın müttefiklerinin ve dostlarının bir şekilde bu tatili kutlamak istemediklerine tam olarak güveniyor. Aynı zamanda aynı kanal, bu ülkelerin liderlerinin Moskova'daki kutlamalara geldiklerini ve silahlı kuvvetlerinin temsilcilerinin Zafer Geçit Törenine katıldığını neredeyse tamamen görmezden geldi.

Euronews kanalının uygulamasından anlatılan her şey, ifade özgürlüğüne ilişkin hayali yanılsamaların şu anda en parlak dönemine tanık olduğumuz enformasyon savaşı yöntemlerinde fiilen gerçekleştirildiğinde, gösteri medeniyetinin çok politik altını gösteriyor. ­küresel medya alanı. Medya alanındaki ­mevcut durum, George Orwell'in ­ünlü distopik romanı kisvesi altında toplanan kasvetli kehanetlerine giderek daha fazla benziyor. Bir anlamda, İkinci Dünya Savaşı'ndan kısa bir süre sonra, 1984'te topyekun manipülatif bir bilgi toplumunun başlangıcını öngören çok daha kötümser biri olduğu ortaya çıktı, şimdiden bizden çok uzaktaydı.Otuz yıldan fazla zaman geçti. O zamandan beri, dünya çeşitli türden birçok felakete maruz kaldı: güçlü SSCB'nin çöküşü ve dünya haritasının yeniden dağıtılması, World Wide Web'in ve sosyal ağların ortaya çıkışı, küreselleşme ve ­demokrasi ve liberalizmin topyekun saldırısı, ­İslam'ın ve Müslüman medeniyetinin gelişmesi ve yayılması, Amerika Birleşik Devletleri'nin hegemonyası ve Çin'in yükselişi ve son olarak, ­ülkeler ve kıtalar boyunca terörizmin vahşi ve alaycı yürüyüşü.

Doğası gereği ithal edilen bir sahte, pratik olarak sahte bir yerliden farklı değildir. Tek fark, ülkemiz ve vatandaşlarımız doğrultusunda bilgi kenarı tarafından “hapsedilmiş” olmasıdır. Bugün Rusya ile Batı'nın bir kısmı arasındaki çatışma farklı bir şekilde adlandırılıyor: "yeni soğuk ­savaş", "melez savaş", "propaganda savaşı". Yerli izleyicilerin kitle bilinci üzerindeki Rus karşıtı baskı seçenekleri , düpedüz sahtekarlıklar da dahil olmak üzere ­giderek daha karmaşık hale geliyor ­.

ilk ve en önemli araç-kılavuzu ­bizce televizyondur. Gösteri medeniyeti ve onun radikal bileşeni - sahte gazetecilik gibi modern bilgi alanının böyle bir fenomeninin ortaya çıkması onun sayesinde oldu ­. Daha önce gizlenmiş ve gizlenmiş çelişkilerin (Ukrayna'daki krizin bir sonucu olarak) ortaya çıkması nedeniyle ­olağan, görünüşte dengeli jeopolitik ilişkiler sistemi ihlal edildiği ortaya çıkar çıkmaz, ­gösteri medeniyeti tüm yönleriyle ön plana çıktı. etki ve manipülasyon mekanizmaları ve unsurları .

Üç yılı aşkın bir süredir karşı karşıya gelen Rusya ile Batı'yı birbirine bağlayan enformasyon gerilimi, iki yakasını birbirine bağlayan bir volta arkına benzetilebilir. Genel olarak, izleyici , aynı olayın, ifadenin veya eylemin radikal bir şekilde zıt ­bir değerlendirmesiyle bağlantılı olarak , günlük ­haber "dönüşü" ile bağlantılı olarak, bunu alışılmış ­medya "gürültüsü" olarak algılayarak, günlük yüzleşmeye zaten alışmıştır. Şov medeniyeti, canlı yayındaki televizyon ürününün izleyiciler tarafından yeterli bir şekilde algılanacağını garanti etmez. Dahası, sahte olanlar da dahil olmak üzere tüm hileler ve yöntemler, tam olarak belirli bir "resmin" algısını yaratıcısının belirlediği yöne kaydırmayı amaçlamaktadır. Gerçekliği şüphe götürmeyen, reddedilemez ­kanıtlar, gerçekler, belgelere dayalı kanıtlar sistemi - tüm bunlar, sahte gazetecilikte somutlaşan yaratıcı tarzda kontrendikedir. Norbert Bolz'un The ABC of Media'da ­haklı olarak işaret ettiği ­gibi : “Medya olanları değil, başkalarının önemli gördüğü şeyleri bildirir. Öncelikle dünyayla değil, kendileriyle ilgilidirler.”

Mevcut haliyle televizyon, etrafımızdaki gerçekliğin ­böyle bir yorum modeline en uygun olanıdır ­. Burada anlamlı ve önemli olan, genellikle belirli bir televizyon kanalının bilgi alanının dışında olabilir. Ve yayında yoğunlaştırılmış ve tekrarlanan gösteri nedeniyle izleyicilerin çoğunluğunun toplumla ilişkisini kendi başına ­tanımlamayan ­gerçek , inanılmaz derecede önemli (tabii ki tercümanlarının bakış açısından) önem kazanıyor. Örneğin, ilk durumda, Batılı TV kanalları, Büyük Vatanseverlik ­Savaşı sırasında Polonya'nın kurtuluşu için şehit düşen Sovyet askerlerinin anıtlarını sökmeye yönelik kitlesel kampanyayı fiilen görmezden geldi. Açıkçası ­, bu Doğu ­Slav ülkesinin topraklarında bu tür olayların tekrarlanan gerçekleri hakkında tamamen bilgilendirici bir mesaj bile Batılı televizyon izleyicilerinin bir kısmından olumsuz bir tepkiye neden olabilir . Ahlaki hafıza açısından bu tür çirkin ­gerçekler hakkında bilgi vermeyerek böyle bir riskten ­kaçınmayı tercih ettiler .

Öte yandan, 22 Mart 2016'da Brüksel'de meydana gelen ­terör saldırılarıyla ilgili gerçek dokuzuncu bilgi dalgasını hatırlamakta fayda var . Kurbanları 32 kişiydi . Birkaç gün boyunca, bu trajik olay bilgi gündeminde " bir numaralı gerçek" oldu . Meydana gelen suçun sembolizmi kavramından yola çıkarsak ­bu anlaşılabilir bir durumdur : Avrupa Birliği ve NATO'nun ana yapılarının karargahlarının bulunduğu Belçika'nın başkentinin tam merkezinde meydana geldi . Hiç şüphe yok ki, bu zamanda ve bu yerde terör saldırılarının düzenlenmesinin nedeni buydu .

Kelimenin tam anlamıyla birkaç gün sonra (27 Mart), Bruce ­kırsalındaki patlamalardan sonra , Pakistan'ın Lahore kentinde 70'den fazla kişinin hayatına mal olan bir ­terör eyleminin de işlendiği bir trajedi meydana geldi . Bununla birlikte, dünya medyası ve her şeyden önce televizyon , kurban sayısı Brüksel'deki kurban sayısının iki katı ­olan trajediye çok ölçülü tepki gösterdi. Yüzeysel ­bile geçirdikten sonra Dünya televizyonlarının içerik analizi , birbirinden coğrafi olarak ayrı coğrafi noktalarda gerçekleşen iki terör saldırısının trajik bir şekilde gündeme “alıldığı” bu günlerde , “ Brüksel'deki terör saldırısı” değerlendirmelerinin “terörist” değerlendirmelere nicelik ve nitelik olarak bariz bir şekilde üstünlüğünü gördük . ­Lahor'da saldırı”. Birinci ­bilgi kavramının ikinciye göre avantajı, hem coğrafi hem de siyasi olarak Avrupa ile bağlantılı olmasıyla açıklanmaktadır . Oysa Lahor'daki patlama elbette trajik bir olay olarak algılandı , ancak " medeniyetin kalbinden uzakta ", dünyanın bilgi tablosunun çeperinde ­bir yerde oldu . Hatta şu veya bu gerçeğin, fenomenin , olayın olası haber rezonansı hesaplandığında ­, iki eşanlamlı olayın BÖYLE bir yorumu hakkında böyle bir kararın tam olarak bilgilendirici ve politik nitelikte olduğu bile iddia edilebilir . Her iki terör saldırısının Euronews TV kanalının yayınında nasıl yer aldığına değinmekle yetinelim .

Norbert Bolz'un şunları yazmasına şaşmamalı: “... Televizyonda gördüm diyemezsiniz ama şunu söylemeliyim: Televizyonda gördüm. Kitle iletişim araçları bizim için ­neyin ne olduğunu önceden seçer. Sosyologların belirsizliği özümseme dediği şeyi yaparlar , böylece olgular, olgular, olgular üretirler. Kitle iletişim araçlarının ­modern toplumların gerçekliğinin bir endüstrisi olduğu ve genellikle ­kitle iletişim araçlarındaki görüntünün kendisinin haber yaptığı olay olduğu sonucuna varılabilir . ­Basitçe söylemek gerekirse, haber ve gerçekleri sunmanın doğası, gazetecilerin faaliyetlerinin bir sonucu olarak gerçekliğin çarpıtılmasına ve ardından ­bu şekilde sunulan bilgileri yanlış olarak algılayan izleyicinin güvensizliğine yol açan çok sahte bir temel taşır. ­. İster istemez, on dokuzuncu yüzyıldan Friedrich Nietzsche'nin şüpheciliği hatırlanıyor: "Gerçekler yoktur, yalnızca yorumlar vardır."

Batı medyasının mevcut uygulamasında, Rus karşıtı sahtekarlıklar ­zaten bir oyun dizisi sinematografisi düzeyinde yaratılıyor ­. Eylül-Ekim 2015'te Norveç ana televizyon kanalında gösterilen Norveç televizyon dizisi "Occupied" örneği nedir? Norveç'in kuzey bölgelerinin Rus özel kuvvetleri tarafından işgalinin(!) tarihini anlatıyor. Bu tür cüretkar eylemlerin nedeni , bildiğiniz gibi bu İskandinav ­ülkesinin zengin olduğu yeni petrol üretim kaynakları edinme ihtiyacıdır . ­Bu televizyon ürününün ana hikayeleri, ­"işgalcilere" karşı direniş örgütlemeye çalışan Norveçlilerin kaderidir. Dizinin yaratıcılarının, seyirciyi oynanan olay örgüsünün gerçek inandırıcılığına ikna etmek için azami yaratıcı çaba sarf ettikleri açıktır. İstila korkusunun sömürülmesi, karşılık gelen fobileri aşılamak için seyircilerin kitle bilincini manipüle etmenin psikolojik temelidir. "Okkupirovanye" nin ekrandaki gerçekliği, ­olası bir fantezi söz konusu olmayacak şekildedir. Ekran gerçekliği oldukça "gerçek" görünüyor. Ancak bu onun sahte doğasını ortadan kaldırmaz.

Gerçeğin makul unsurlarını modern koşullarda havada simüle etme yöntemi, ­havaya uygun bir "ürün" hazırlamak için baskın yöntem haline geliyor. Doğru ya da değil, televizyon ekranından anlatılanlar bir kriter değil. Kriter , izleyici tarafından kabul edilmesi (ve reddedilmemesi) gereken içeriğin güvenilirlik derecesidir . ­Ekran gerçekliği yüzde 100 doğru "olmak zorunda" değildir. Tek tek unsurlarının, yapının parçalarının ­gerçeğe karşılık gelmesi yeterlidir .­

BBC televizyon projesi World War III: A View from Headquarters bu anlamda belirleyicidir . İzleyiciyi, ­modern gösteri medeniyetinde oldukça ­fazla olan mevcut siyasi ve sosyal çatışmaların yanı sıra zor tarihsel durumların uyarlanmış bir algısına yönlendiren bir belgesel drama (belgesel drama) biçiminde çözülür . ­Böyle bir bağlam, medya alanında oldukça büyük ölçekli ve görsel sahtekarlıkların büyümesi için verimli bir zemin oluşturuyor.

İngiliz televizyon projesinin yazarları, izleyicilerinin korkularını tahmin etmek için ellerinden geleni yapıyor ve yeraltı ­sığınağının dışında meydana gelen tüm bu olayların hayali olduğu konusunda uyarıyor. Gerçek olanlar ­, yaratıcılarının tuhaf iradesiyle kapalı bir alanda bir araya getirerek, Rusya ve Letonya sınırındaki gerilimin artmasının gidişatını ciddi bir şekilde tartışmak üzere Büyük Britanya'nın eski siyasetçileri ve ordusudur. Böyle bir olay örgüsünde inandırıcılık kurguları, ­kesinlikle İngiliz siyasi ve askeri kuruluşunun gerçek kişileridir.

, filmde “belge altında” filme alınan, Rusça konuşan Latgale nüfusunun (egemen bağımsız Baltık cumhuriyetinin bölgelerinden biri) ayaklanma bölümleriyle artırılıyor . Böyle bir çatışmanın ­olabileceğine dair tam bir his yaratırlar . ­Ve Letonya, bildiğiniz gibi, NATO üyesidir... Bundan sonrasını tahmin etmek zor değil. Seyircinin gözleri önünde gerilim tırmanıyor . ­Ve şimdi bir ­Letonya Hava Kuvvetleri helikopteri çoktan düşürüldü ve NATO gemilerine çoktan ateş açıldı. Dünya, küresel bir askeri çatışmanın eşiğinde. Ve gri saçlı politikacılar ve emekli ordu, Rusya'nın Londra'ya aniden bir nükleer saldırı başlatması durumunda İngiliz yetkililerin nasıl davranması gerektiği hakkında konuşmaya ve konuşmaya devam ediyor. Bununla birlikte, adalet içinde, BBC'den bu dizinin yaratıcılarının, çatışmanın gelişimini trajik bir nükleer sonuca götürmemek için yeterli pragmatizme sahip olduklarını not ediyoruz ­. Görünüşe göre, sahtelik belirtilmiştir­ Durum herkes için çok açıktı .

Ancak manipülatif izi , sözde ­bir İngiliz belgeselidir. Film oldukça başarılı , çünkü Rusya'nın nükleer tehdidi hakkındaki tez, herhangi bir kanıt veya resim olmaksızın hafife alınıyor . Soğuk ­Savaş sırasında , her iki taraf da kanıt bulmak, kaydetmek ve sunmak için fazla uğraşmadı . Kim bir yerde bir şey söylediyse dünya ­kamuoyunun nazarında haklıdır . Geçen yüzyılın 30'larında bir Avrupa gücünde hüküm süren propaganda ilkeleri, şimdi Batı medya söyleminde tüm çiçekleriyle serpiliyor. İşin en acısı da ­zararlı sürgünlerini vermeleri . ve husumet ve korkunun hüzünlü çiçekleri yeşerir.

Kitle bilincinin işlenmesi için haklılar. Çünkü Batı medyasının büyük çoğunluğu hakikati ve doğruyu aramakla pek uğraşmaz , bilgi gündeminin nihai dokusunu ­kendilerine uygun şekilde yorumlar ve tüm dezavantajları görmezden gelirler . Ukrayna'daki olayların haberinde özellikle dikkat çekici olan şey . Ve ­Ukrayna makamları hakkında çok sayıda olumlu yorum ­olduğu için Herhangi bir bilgi bulamazsanız , o zaman başka bir propaganda kuralı devreye giriyor: düşman hakkında olumsuz bilgileri bilgi alanına ­atmak gerekiyor . Düşman acı verici bir ­şekilde başlayacak ve suçunun dolaylı olarak kabulü olarak hizmet edecek olan bariz şekilde asılsız iddialara sert tepki gösterin .

Bu tür manipülasyonların bariz izleri , Rusya Devlet Başkanı tarafından kişisel olarak imzalanmış tek bir belgeyi göstermeyen , sözde çılgın servetiyle çok daha az ilgili olan, BBC'nin " Putin'in Gizli Serveti " adlı başka bir sözde belgesel televizyon araştırmasında ­bulunabilir . . ­Rusya dışında ortaya çıkan birkaç ­kaçak oligark hakkında­ ve Putin'e karşı suçlarını gidermeye çalışan yetkililer, izleyicilere (elbette İngilizlere) , "suçlularının" efsanevi servetini haksız bir şekilde biriktirdiği tezini aşılamaya çalışıyorlar . Ancak çerçevede, herhangi bir işlemin, finansal kombinasyonun tanımlanmasına ilişkin herhangi bir ­belgelenmiş kanıt görmüyoruz. Hepsi sadece - kelimelerle ve hatta özel ayrıntılar olmadan. Bu filmden ağırlıklı olarak çekildiğine dair güçlü bir izlenim var ... söylentilere göre. Açık olanı açıklamaya gerek var mı - ne gerçeklerin gerçeğini ne de profesyonel utancı bilmeyen başka bir sahte gazetecilik olgusu.

görsel bir teyidi olmadığı ­için çalışmıyor ­ve bu nedenle bu tür ekran hikayelerinin olası manipülatif etkisi sıfıra indiriliyor. Sahte burada ­tüm ihtişamıyla. Bununla birlikte, Panama ­offshore şirketleriyle yaşanan skandaldan sonra, herhangi bir şeye şaşırmak ve dehşete kapılmak zaten zor, çünkü hiç kimse bu tür finansal faaliyetleri yasaklamadı. İlgili belgeleri kimse görmedi. Bir cebir problem kitabında olduğu gibi, gerçekleri ve belgeleri arama ­önceden belirlenmiş bir cevaba "ayarlandığında", bu tür durumlarda dünya, fiilen, gazetecilik sahtekarlığının tipik örnekleriyle uğraşır .­

Bu tür sahte "soruşturmaların" önyargısı çıplak gözle görülebilir. Bu, özellikle gazetecinin soruşturma altındaki olaylara katılanların ifadelerine başvurduğu anda belirgindir . ­Rus sporcular tarafından kullanılan talihsiz doping soruşturmasına adanmış ­ARD kanalının TV filmlerinde gözlemleyebildiğimiz şey ­. Yazarları Hajo Seppelt, onların yardımıyla sporda yolsuzluğa karşı dürüst bir savaşçı olarak kendisi hakkında bir efsane oluşturmayı çoktan başardı . Doğru, aynı zamanda, eski zamanlarda ­Anavatana hain olarak tanımlananların tanıklıklarını da küçümsemiyor . ­Filmindeki ana tanıklar Stepanov'lardı. Kocası bir anti-doping ajansında çalışıyordu ve karısı atletizmle uğraşıyordu ­, doping yaparken yakalandı. Biyografilerindeki bu tür koşulların , Seppelt döngüsünün tüm araştırma planının üzerine inşa edildiği tanıklıklarına daha fazla güvenilirlik kazandırdığı açıktır .­

Manipülatif yaratıcı faaliyetinin sonucu oldukça gerçek çıktı. Rusya Atletizm Federasyonu'nun ­2016 Yaz Olimpiyatları'na katılımından çıkarılması için tamamen resmi bir karar alındı . ­Böylece sahte gazetecilik çok gerçek sonuçlar getirdi.

bu ithal Rus karşıtı sahte ürünlerle nasıl başa çıkılır ? Onlara nasıl direnilir? Bunu kitabımızın ilerleyen bölümlerinde ele alacağız .

Önerilen okuma

1.     Anokhin M. G., Komarovsky V. S. Politika: modern teknolojilerin olanakları . M., 1998.

2.             Wael Gonim. Devrim. 2.0. SPb., 2012.

3.     Dmitriev A. V., Latynov V. V. Yakovlev I. G. Politika, ­siyaset bilimi, İnternet. M.: Modern İnsani Üniversite ­, 2002.

4.     Orekhovskaya N. A. Sosyal iletişim: Ders Kitabı. Moskova: Alfa-M : INFRA-M, 2014.

5.     Panarin I. N. Bilgi savaşı ve gücü. M.: Güvenlik dünyası, 2001.

6.     Soldatov A. Battle for the Runet: Yetkililer bilgileri nasıl manipüle ediyor ve her birimizi nasıl izliyor. M., 2017.

7.             Tregubova E. Kremlin kazıcısının hikayeleri. M., 2003.

8.     Tokareva E. Sıradan bir bilgi savaşının notları. M., 2005.

9.     Tsuladze A. Büyük manipülatif oyun. 1999-2000 seçimlerinde siyasi manipülasyon teknolojileri . M., 2000.

Kendi kendine muayene için güvenlik soruları

1.     Siyasi sahtekarlıkların yayılmasını ve popülaritesini etkileyen nesnel ve öznel faktörler nelerdir?

2.     Rusya ve ötesindeki siyasi sahtekarlıklar arasındaki benzerlikler ve farklılıklar nelerdir ­?

3.             Siyasi sahtekarlık türlerini ve türlerini adlandırın.

4.     en sık hangi iletişim kanalları kullanılıyor ­ve neden?

5.     Politik bir sahte kişisel olabilir mi ­? Örnekler ver.

6.     Yerli ­medya ortamının yabancı sahtekarlıklara yetersiz tepki verme örneklerini adlandırın.

7.     Sizin bakış açınıza göre, uygulamalarında en sık siyasi sahtekarlıklar kullanan medyayı adlandırın.

10. Bölüm

Sahte ve gerçek sonrası

Yalan söylemek, Rabbine karşı günahtır, fakat şartlar karşısında çok faydalı bir şeydir.

Adlai Stevenson, Amerikalı politikacı

Bu bölümü tam olarak ders kitabına dahil etmeyi gerekli gördük çünkü modern gazeteciliğin teori ve pratiğinin gelişim deneyiminin ­gösterdiği gibi, şov medeniyeti kavramı gelişmeye devam ediyor ve ­böyle bir kavramın yorumlanmasında değişkenlik oluşturuyor. sahte gazetecilik Gazetecilik sahte uygulamalarının ­medya alanının mevcut durumuna ­doğrudan bağlı olduğunu büyük ölçüde doğrulayan şey, "hakikat-sonrası" teriminin günlük yaşama girişiydi . ­"Hakikat sonrası" kavramı onu yalnızca genişletti ve tamamladı. Bunun hakkında biraz sonra konuşacağız. Bu arada konunun tarihine dönelim.

Terminolojik olarak daha doğru olan "gerçek sonrası siyaset" terimidir ^[67]. Yaygın olarak , söylemi esas olarak ­medyanın ve gazetecilerin yanı sıra siyasi ve kamusal figürlerin ­izleyicinin insani duygularına ve kişisel inançlarına hitap etmesi nedeniyle oluşan bir tür siyasi kültür olarak anlaşılır . ­Çoğu zaman, çevreleyen gerçekliğin ayrıntıları (siyasi dahil), ­ortaya çıkan iletişimin dışında kalır, yani basitçe söylemek gerekirse, okuyucuların, dinleyicilerin, izleyicilerin, kullanıcıların, kitlesel ­eylemlere katılanların dikkatinin dışında kalır . Post-truth durumunun ^[68]özelliği ­, aynı argümantasyonun tekrar tekrar tekrarlanması ve önerilen ve önceden belirlenmiş kavramla çelişen nesnel gerçeklerin inatçı cehaletidir.

mevcut durumda bilgi alanındaki gerçek sonrası politikasının birçok ülke için ve her şeyden önce birbirleriyle ilişkilerinde tipik olduğuna inanan Batılı siyasi uzmanların görüşleri hakkında yorum yapmaya değmez . ­Pek çok önde gelen Rus haber kaynağının keskin, duygusal olarak renklendirilmiş sözlü saldırılarını edepsizliğin eşiğine ­getirmekle yetinelim . Özellikle Kirill Kleymenov, Kanal 1'deki "Zaman" programında. Bu durumda , birçok medyanın bilgilendirme politikasının taraflı olduğu ve günün 24 ­saati ile birlikte olduğu söylenebilir .­ yayın döngüsü ve bilgi ve değerlendirme kaynağı olarak sosyal ağların varlığı, mevcut şov medeniyetinde hakikat sonrası işleyen durumları oluşturmaktadır . " Post-hakikat siyaseti" ifadesinin, Birleşik Krallık'ta Avrupa Birliği'nden ayrılma (sözde Brexit) konusundaki en hararetli ­tartışma sırasında ve ayrıca ABD'de 2014'te ABD'deki başkanlık kampanyası sırasında oldukça yaygın bir şekilde ­kullanıldığına dikkat edilmelidir. aynı 2016. Oxford English Dictionary'nin tam olarak aynı yıl " post - ­truth " kelimesini " yılın kelimesi " ­unvanına aday göstermesi şaşırtıcı değil . Basitçe söylemek gerekirse, medya söyleminde ­post-truth'un durumunu belirten gazetecilik teorisyenleri ve uygulayıcıları aslında ­bu olasılığın farkındalar. Nesnel gerçeklerin ve bilgilerin izleyiciler için daha az önemli olduğu ve kamuoyunu etkilediği durumlar , insan ­duygularına hitap etmekten daha fazladır . ve kişisel inançlar.

- truth'un medya alanındaki ­hakimiyet "mücadelesinde" temel bir özelliği , aynı tezlerin ve ifadelerin değişmezliği ve ­kaçınılmaz olarak ­tekrarlanması yöntemidir . bunları çürüten uzmanların görüş ve argümanları . Rus dilinde, bu tür bilgi taktiklerini çok özlü bir şekilde ­değerlendiren bu konuda birçok söz vardır . ve kaba, ama mantıklı. Örneğin, Tanrı'nın çiği ve gözleri hakkında bir söz.

Post-truth'un başarısının ve dolayısıyla buna dayalı sahtelerin yayılmasının nedenleri ­nesnel ve ­özneldir . “Haberin” doğası, sunumunun formatı ve tarzı ile jeopolitik , ulusal ve hatta dini bağlam öznelliğe atfedilebilir .

Nesnel nedenler , daha önce de belirttiğimiz gibi , sosyal ağların hızla yayılmasını ve içlerindeki herhangi bir bilginin aktarım hızını içerir . Aynı neden "sepetine", medyanın ve gazetecilerin günlük pratiklerinde "sözde ­" bilgi aldıkları kaynakların bölümlerini de dahil ediyoruz . bilgi. Seyircinin ­gözünde bir sahtelik oluşturan gelen bilgilerin, gerçeklerin, görüşlerin ve yargıların her şeyi kapsayan nesnelliğinin bir resmi . Aslında, her şey tam ­tersi şekilde ilerler . Aslında , gerçeklerin yayılmasına yönelik ­ağ kanalları izleyicilere hiçbir şekilde gerçekleri değil , söylentileri, dedikoduları ve bazen açık ve bariz yalanları ^[69]sunar .

Başarıya ulaşmak için "gerçek sonrası" uygulayıcıların ­ve figürlerin , insanların kitlesel bilincini etkileyen böyle bir faktörü komplo teorileri olarak kullandıklarını da belirtmekte fayda var. sosyal ­_ İnternetin ­iletişim özellikleri sayesinde ağlar _ komplo teorilerini en ­etkili hale getirdi ve kitlesel bir izleyici kitlesi üzerinde hızla yayılan bir etki aracı . Bir anlamda, bu teknik, etrafta olup bitenlerin sorumluluğunu tek bir bireyin omuzlarından herhangi birine kaydıran bir tür kitlesel psikoterapi olarak ­tanımlanabilir : sözde "dünya hükümeti" nden Rusya'nın üst düzey liderliğine. Federasyon. Örneğin ABD Başkanı Donald Trump'ın sürekli olarak ­yaptığı tam olarak budur . Rusya'nın Amerika'daki genel müdürün seçimine kadar pek çok iç siyasi sürece müdahale ettiği iddiasını tekrarlıyor . Ancak ­Amerikalı "ortağımız", ABD içindeki siyasi muhaliflerini de ­esirgemiyor . Örneğin, ilk kez 2008'de ( Amerika Birleşik Devletleri'ndeki başkanlık kampanyasının zirvesinde) yaptığı açıklama böyledir . Trump , Barack Obama'nın denizaşırı mevzuata ­göre olası bir aday için aşılmaz bir engel olan bölgede doğmadığını söyledi . Aynı dizide benzer bir çalışmanın ­sonuçları vardır. 2008'de ankete katılanların %20'si ­Barack Obama'nın Müslüman olduğuna inandığında , hakikat sonrası siyaset bir kamuoyu yoklamasının sonuçlarına yansıdı .

Medya alanının mevcut durumunda, ­hakikat sonrası politikayı uygulamak için iki seçeneği birbirinden ayırmak adettendir. Her ikisi de anlam olarak oldukça alaycı ve kesin bir şekilde formüle edilmiştir.

İlk seçenek, tam olarak ­insan uygarlığında güç kurumu var olduğundan beri var. Basitçe formüle edilmiştir ­: politikacılar bir şey söyler, ancak tamamen farklı bir şey yapar. Örneğin, ABD liderliği sözlü olarak serbest rekabeti ve serbest pazarı desteklerken, gerçekte ABD, dünya ekonomisinin çeşitli sektörlerinde kendisiyle doğrudan rekabet ­halinde olan ülkelere sürekli olarak yaptırımlar uygulamaktadır .­

İkinci seçenek pratikte daha da kolay görünüyor ­. Muhaliflerin sunduğu kanıtları göz ardı etmekten ibarettir . ­Örneğin, bu Ukrayna içi çatışmanın (esasen bir iç savaş) neredeyse tüm süresi boyunca DPR ve LPR topraklarında Rusya'dan düzenli askeri birliklerin var olduğu iddia edilen gerçeğin hikayesinde . ­Bu, kural olarak, Ukrayna medyasının kendisi ve bir avlu yabancı medya tarafından, herhangi bir bilgilendirme olayının yardımıyla, böyle bir durum açıkça sahte olsa bile, Rusya Federasyonu'na yönelik eleştiri vektörüne göre sürekli olarak tekrarlanır.

Duyguların manipüle edilmesinin yardımıyla, ­kitle grupları da dahil olmak üzere insanlar üzerinde oldukça güçlü bir etki yaratılabilir. Gerçek hayvan nefreti düzeyinde Rus karşıtı duyguların bir zamanlar kardeşçe bir ülkesinin oluşumu için başarıyla uygulanan ve devam eden bir programa sahip Ukrayna'nın üzücü örneği bunun kanıtıdır ­. Ek olarak, bilişsel düşüncesi kapalı olan izleyici , ­"olumlu" - "olumsuz" değerlendirici sözlü ikiliğin sık kullanımıyla belirli bir duygusal söyleme yönlendirilebilir . ­Bu tür taktikler , "olumsuz" ­kelimesiyle çağrışımlarda hakkında farklı gerçekler duydukları birine karşı ­olumsuz bir tavır sergileyecek olan kitlesel izleyicinin sonraki ruh hallerini büyük ölçüde önceden belirler .

medya söyleminde post-truth'un ortaya çıkışı olgusunu değerlendirmenin farklı yolları vardır . Ancak Anglo-Sakson basın modelinde , protoformlara bu yüzyıldan çok önce rastlandığı birçok kişi için açıktır . Elbette, basılı basın alanına aittirler, çünkü bir broşür gibi böyle bir kamusal ifade biçiminin tarihi ile bağlantılı olduklarından , bu edebi fenomenin ­işleyişine ilişkin gelenekler ve deneyimler oldukça uzun bir döneme ­dayanmaktadır . dünya tarihinin - 17. yüzyıldan 19. yüzyılın sonuna kadar. Broşür biçimindeki konuşmanın büyümesi, İngiliz İç Savaşı ve Amerikan Bağımsızlık Savaşı ­gibi dönemleri karakterize eder .

Temelde farklı bir teknik ­ve teknolojik temelde yeni medyanın ortaya çıkışı, broşürü baskın formatlar hiyerarşisinde ikinci sıralara itti ve onları ağırlıklı olarak edebiyata verdi (Karel Çapek'in çalışmasına bakın). Ancak edebi yaratıcılık, ne kadar alaycı olursa olsun, post-gerçekliğin 21. yüzyılın ilk çeyreğinde siyasi yüzleşme ­koşullarında nasıl sürekli bir etki aracı haline geldiğiyle karşılaştırılamaz . Dahası, yüzleşme ­, dünya medyasının Rusya ile ilgili pratiğinde oldukça yaygın olan dışsal (devletle ilgili) bir karaktere sahip olabilir . Özellikle de kendilerini muhalif olarak konumlandıran ­ya da bu "rejime karşı savaşçılar" topluluğuna talip olan ­medya kesiminde ­. Halk üzerindeki etki modelleri, güncel iç meselelerle bağlantılı olarak benzerdir.

Yine de ­bu konuda mevcut ABD Başkanı Donald Trump'ı geçmek neredeyse imkansız. Ayrıca, sosyal ağların aktif bir kullanıcısıdır. Donald Trump'ın açıklamalarının %70'inden fazlası ­Politifact projesi tarafından yanlış veya yanlış beyan edilmiş olarak değerlendirildi . Ancak kamuoyu yoklamalarında Trump, rakibi Hillary Clinton'dan daha dürüst ve ­güvenilir görülüyordu .^[70]

Peterburg gazetesi yazarı Margarita Kudryavtseva , Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin'in medya ve temsilcileriyle iletişiminde hakikat sonrası politikasını uyguladığına inanıyor . Örnek olarak , doğrudan bir hat sırasında sözde "Panama arşivleri" ile ilgili bir soruya verdiği yanıtı aktarıyor . Post-truth'un bir başka örneği , iş yayınının yazarları , Rusya Federasyonu ­Kültür Bakanı tarafından tamamen boşuna ve yanlış bir şekilde kamusal alanda desteklenen 28 Panfilov’un ­adamlarının başarısının gerçekliği hakkındaki komployu çağırıyor . Vladimir Medinsky.^[71]

Bu sayıda bu vesilelerle polemiğe girmek niyetinde değiliz . Uygun tartışmayı almak isteyenler, benzer ­yerlerde kendi monografime ^[72]atıfta bulunuyorum . Mevcut işleyen ­trendlerdeki tartışmalar ve tartışmalı noktalar sunulmakta ve analiz edilmektedir. Yukarıdaki ­ifadelere benzer ifadelerin kendi içlerinde post - truth siyasetin bir unsuru olduğunu belirtmek gerekir . iddialar herhangi bir argüman sağlamaz, ancak devlet yapılarından bir dizi belirli kişinin olumsuz bir değerlendirmesinden desteklenmeyen tezleri yalnızca şok edici ve kasıtlı olarak sert bir şekilde ifade eder . Böyle bir konumdan, akılda kalıcı memler kullanan ve bunları tam olarak ­ağ alanının yardımıyla ^[73]tüm alana ­kudret ve esasla yayan, tamamen sahte gazeteciliğe bir adım atılır .

Daha sonra, gazetecilerin ve medyanın uygulamalarında bilgileri çarpıtma yöntemlerinin nasıl ve ne zaman mümkün olduğunu göstermeye çalışacağız ­. Bu arada, "gerçeğin ötesi" kavramına ­daha da dikkat edilmelidir , çünkü bunun gazetecilik sözlüğüne girmesi aslında gazetecilerin ve medyanın potansiyel bir ­izleyici kitlesine ilişkin yanlış ve yasa dışı davranışlarını haklı çıkarıyor. ­açıkça söylemezler, anlatmazlar, ispat etmezler, şu veya bu ­olay, kişi, yapı, tarih hakkındaki tüm gerçeği veya tüm gerçekleri tamamlamazlar .

Önerilen okuma

1.     Ilchenko S. N. Medya alanında ­siyasi oyunlar . SPb., 2017.

2.     Ilchenko S. N. Medya bizi nasıl aldatıyor? Bilginin manipülasyonu. SPb., 2018.

3.               Kara-Murza S. G. Bilincin manipülasyonu. M., 2000.

4.     Kara-Murza S. G., Smirnov S. Bilincin Manipülasyonu-2. M., 2008.

5.     Kozlovsky B. Maksimum repost: Sosyal ağlar ­bizi sahte haberlere nasıl inandırıyor ? M., 2018.

6.     Linebarger P. Psikolojik savaş. Kitle bilinci işleme teorisi ve pratiği ­. M., 2013.

7.     Stevens-Davidowitz, Seth. Herkes yalan söyler. Arama motorları, Büyük Veri ve İnternet sizinle ilgili her şeyi biliyor. M., 2018.

Kendi kendine muayene için güvenlik soruları

1.     terimini nasıl anlıyorsunuz ?

2.     siyasetin özelliği nedir ?

3.     Post-truth ile sahte gazetecilik gibi bir fenomen arasındaki ilişkiyi gerekçelendirin .

4.     Hakikat- sonrası siyaset yapmak ­hangi tür ve tür medyalarda daha kolaydır ?

5.     Yabancı basının ­uygulamalarından örnekler veriniz . post-truth tezahürlerine tanıklık edin .

6.     Post-truth tezahürlerine tanıklık eden yerli medyanın uygulamasından örnekler verin .

7.     Medya faaliyetlerinde post-truth siyaset belirtilerinin varlığını nasıl tespit edebiliriz ?

Bölüm 11

Sahte kazara ve sahte kasıtlı

Ölümümle ilgili söylentiler fazlasıyla abartıldı.

Mark Twain

Artık gazetecilik yaratıcılığının çeşitli alanlarında sahtelerin ortaya çıkması için seçenekler sunduğumuza , sahte gazeteciliğin işleyişinin ön koşullarını oluşturan kitle iletişim araçlarını tartıştığımıza göre, sahte ­gazeteciliğin tesadüfi olarak bölünmesi gibi önemli bir konuya dönmenin zamanı geldi . ve kasıtlı. Yani, ne tür bilgi çarpıtmalarının olabileceğini ve medya izleyicileri yardımıyla yayınladıkları bilgi ve gerçekleri kasten ya da çarpıtmayanların amaçlarının ne olduğunu bir kez ­daha anlamaktır . Bunu yapmak için , birinin dergide ­"yalan", birinin - "gerçek olmayan", birinin - "iftira" ve birinin - "bilginin çarpıtılması" dediği şeyin nedenlerini daha iyi anlamak için ­geçmişin deneyimine dönelim . . ".

Yalan olgusunu ilk düşünen ve ­bilgi çarpıtmalarını tasnif etmeye çalışanlardan biri de Arap ­düşünür Abd-ar-Rahman al-Cevbari'dir. Torn Veils adlı kitabında, bir kişinin sosyal konumuna bağlı olarak çeşitli bilgi çarpıtma türleri belirledi.

Çalışmaları sadece gerçek insanların başvurduğu hileleri değil, aynı zamanda efsanevi yaratıkların ­- melekler ve cinler - eylemlerini de anlatıyor. Abd-ar-Rahman al-Cevbari, tahrif ve aldatmanın kazanç konusu haline geldiği insanları anlatıyor: çingeneler, sihirbazlar, hayali ­sakatlar vb. Ancak bu sınıflandırma yönteminin dezavantajları vardır ­: insanlar aynı tür bilgileri çarpıtarak farklı sosyal çevrelerde kullanabilir Strata. Gerçekte çeşitli efsanevi yaratıkların var olduğu varsayımının, gösteri medeniyetinde bugün hakim olan bilimsel görüş ve teorilerle çeliştiği gerçeğinden bahsetmiyorum bile.

Günümüz gerçekleriyle daha ilgili olan bilgi çarpıtma teorisi, Yeni Çağ'ın ilk filozoflarından biri olan İngiliz Francis Bacon tarafından ­The New Oragon ^[74]adlı kitabında önerildi . Her türlü çarpıtmayı bir "idol" olarak adlandırdı . Modern (zamanının) insan ­bireyi, kendi yorumunda hayatında çeşitli putlarla karşılaşır. Bacon, aralarında aşağıdakileri seçer.

"Irkın idolleri", ­insan aklının doğasına dayanan tahrifatlar ve yanılsamalardır.

"Mağara Putları", ­her bireyin kişisel yaşam deneyimine dayanan tahrifatlar ve yanılsamalardır.

"Meydanın Putları", kelimenin yanlış yorumlanmasını içeren bir aldatmacadır. Çoğu zaman her kelimenin birkaç anlamı vardır ve iletişimcilerin her biri ona kendi anlamını katabilir. "Meydanın Putları" Bacon 2 gruba ayrıldı - var olmayan şeylerin adları (kader) ve ­var olan ancak açıkça anlaşılmayanların adları (nem, bulutluluk).

"Tiyatro idolleri", bilimsel ve teorik kavramların yanlış yorumlanması nedeniyle ortaya çıkan yanılgılardır.

Zamanımızda, yalan teorisi yeni sınıflandırmalar ve tipolojilerle dolduruldu ­. Çoğunun oldukça öznel olduğunu hemen not ediyoruz, ancak ortak bir noktaları var - bilgi alışverişinin insan merkezli doğası. Başka bir deyişle, kişiden kişiye. Böyle bir iletişim akışı şemasındaki medya, aynı "çarpıtılmış ­" bilgiyi yayınlamak için yalnızca teknolojik bir kanal görevi görür. Ancak bu, onların böyle bir faaliyetin konusu olamayacakları anlamına gelmez. Aksine, çarpıtma riskini artıran şeyin bilgi iletme aracı olarak medyanın kullanılması olduğu iddia edilebilir . ­Bu durumları, ­kitabımızın belirli medya türlerine ayrılan farklı bölümlerinde ele aldık.

, insan faaliyetinde ahlaki ve psikolojik bir fenomen olarak yalan teorisini deneyen ve araştırmaya çalışan birçok bilim adamının ­, bin yıl değilse de zamanımızdan yüzyıllar uzaktakiler de dahil olmak üzere, seleflerinin deneyimlerine ve yargılarına büyük ölçüde güvendiklerinin ­bir göstergesidir. ­. Örneğin oryantalist A. A. Ignatenko, eski oryantal incelemelere dayalı bir sınıflandırma geliştirdi . Yazar, ­bilgi bozulmasını alt bölümlere ayırır ^[75]:

-      yanlış bilgilendirme veya aldatma;

-      amfibol (ifadenin belirsizliği);

-      ikame (şeylerin, insanların);

-      yalancı şahitlik;

-      yemin bozmak;

-      sahte mektuplar (sahte ve anonim);

-      iftira;

-      kasıtlı olarak yanlış tahminler;

-      bahane;

-      provokasyonlar;

-      yanlış koşullar yaratmak.

Böyle bir sınıflandırma, elbette biraz düzeltmeyle, ­medya faaliyetinin mevcut koşullarında bilginin çarpıtılması (yorumlanması) sorununun üstesinden gelmek için kullanılabilir . ­Ancak yazarının, analizini yalnızca doğası gereği yalnızca KASITLI olan aldatma ve yalan çeşitlerine odakladığını unutmayın.

“yalan ve gerçek” alanındaki mevcut sorunları analiz etmek için bir araç olarak çeşitli seçenekler sunması ­da karakteristiktir . ­Örneğin Yu.V. Shcherbatykh 2 farklı sınıflandırma geliştirdi ­. ^[76]Bunlardan birinde, bölünme, ­bilgilerin çarpıtılmasından faydaların varlığına veya yokluğuna dayanmaktadır. "Pragmatik" bir yaklaşıma dayalıdır, yani gerçek olmayan mesajdan esas olarak kimin yararlandığına dikkat eder:

-      aldatan, aldatılana zarar vermekle kazanır;

-      hile yapan, ­başka bir kişiye zarar vermeden kazanır;

-      kar amacı gütmeyen dolandırıcılık;

-      başka bir kişinin yararına hile yapmak;

-     iki taraf da aldatmadan (fantezi ­) fayda sağlamaz.

), yani yalan söyleme durumunun "yanlış" iletişimde yer alan taraflardan herhangi birinin yararına yol açmaması ­gerçeğiyle belirlenir ­. Bu varsayım, medya aracılığıyla da dahil olmak üzere bilgi alışverişinde kasıtlılık ve kasıtsızlık hakkında bir konuşmaya geçişte bir başlangıç noktası olarak kullanılabilir .­

iletişimin nicel ve nitel özelliklerine dayanan farklı bir aldatma sınıflandırması sunar . ­Böyle bir tipolojide önemli bir faktör, iletişim nesnelerinin sayısıdır. Önerilen aldatma türlerinin özü hakkında düşünmeye çalışalım .­

Kendini kandırma. Bir kişinin olumsuz bilgilerden yanılsamaları veya psikolojik korumasını içerir .­

2 kişi arasındaki iletişimi ele alırsak , bilgilerin çarpıtılmasının nedeni ­3 yönden değerlendirilebilir :

-     iletişim sürecinin başlangıcı (yani ­yanlış bilgi ileten kişi);

-     iletişim kanalı;

-    iletişimin sonu (yani iletilen bilgiyi yanlış algılayan kişi).

Bu yönlerin her birinde, daha küçük ­olanlar bile ayırt edilebilir. Örneğin, bilgi aktarım kanalında hatalar sözel (muhatap ­kelimeleri yanlış anladığında) ve sözel olmayan ( ­jestler yanlış anlaşıldığında) seviyelerde meydana gelebilir. Ardından, nicel özellikler devreye giriyor:

-     grup aldatma - birey grubu aldatır;

-    kitle - bir grup başka bir grup insanı yanıltıyor;

-     iki kişi birbirini yanıltıyor;

-     karşılıklı aldatma - iletişimdeki katılımcıların hem olumsuz hem de olumlu duyguları ­, karşılıklı bilgi algısını bozar ve bunun sonucunda nesnel bir değerlendirme imkansız hale gelir.

Ülke halkını defalarca yanlış yönlendiren bazı siyasi faaliyet uygulayıcılarının daha sonra ­bu konuda çok aktif bir şekilde teori oluşturmaya çalışmaları ­ilginçtir . Örneğin, Rusya'nın ilk Cumhurbaşkanı B. N. Yeltsin'in eski basın sekreteri olan Argümanlar ve Gerçekler Stratejik Planlama Merkezi yöneticisi V. V. Kostikov'un durumu böyledir . ­Peki televizyon programında yaptığı konuşmada “Ne yapmalı?” toplumda aşağıdaki aldatma türlerini ayırt etmeyi teklif etti:

-    ideolojik aldatma - çoğu zaman feci sonuçlara yol açan bir tür aldatma;

-    birikmiş tüm yalanlar, gerçekler ve yarı gerçekler verilir ;­

-     sosyal politika - güç yapılarının taklidi, bir tür aktif sosyal ve iç politik faaliyet yaratır ­, ancak aslında vatandaşların yaşam standardı ya kötüleşir ya da durur;

-    gerçeği gizlemek, ­erdemin arkasına saklanan bir tür aldatmacadır;

-    blöf - genellikle dış politikada kullanılan en yaygın aldatma türlerinden biri;

-    özel servislerin yaptığı aldatma özel, en gizli aldatmaca türüdür;

-    bakanlarını aldattığında, birbiriyle bağlantılı iki tür aldatmaca daha - diplomatik ve dış politika - .­

gibi, bu tür bilimsel "ifşaatlar" hakkındaki yorumlar ­gereksizdir. Ancak belirtmek gerekir ki, yukarıda gösterilen sınıflandırmada bilgi çarpıtma türleri ayrılmıştır ­, ancak sebepleri belirtilmemiştir. Ayrıca, iletişimin başladığı kişi ile iletişimin bittiği kişi arasındaki ilişki dikkate alınmaz. Bununla birlikte, tüm bu argümanlar , güvenilir ve kanıtlanmış olduğunda , medya ve bunlara ilgili materyalleri yerleştiren, bilgi temelinde sahte ve / veya yorumlayıcı kısımda sahte olan gazeteciler de dahil olmak üzere üretilen aldatmacanın koşulsuz kasıtlı doğasına izin verir. ­ilgili ­bilgilerle izleyiciye "ters yüz" olarak sunulur. Dahası, buradaki sahtelerin ana kaynağının , ilgili bilgi, gerçekler, yargılar, görüşler ve argümanların hareketinin gerçekleştirildiği bilgi faaliyetinin konusu olduğu açıktır .

türlerinin önerilen tipolojisi açısından ­, Rus filozof D. I. Dubrovsky tarafından önerilenlere güvenme eğilimindeyiz.^[77] bir fenomen olarak aldatmanın bölünmesi. Kendi sınıflandırmasında şunları ayırt eder:

-    kasıtlı aldatma ( bencil veya ilgisiz , yani bir görev veya incelik duygusuna dayalı veya zorlama ­, şantajdan kaynaklanan) ve kasıtsız;

-     kötü niyetli ve erdemli;

-     Kısmen doğru;

-     kendini kandırma

kişisel çıkar / bencil olmama ilkesinin ­hala dahil olduğunu fark edebilsek de , bu, modern ­şov medeniyetinin bir fenomeni olarak aldatmanın küresel önemini kısmen daraltıyor.

Bu fenomenin sosyal bileşeni, aldatmayı toplum ve bireyler üzerindeki olumsuz etkisi açısından tanımlayan araştırmacılar ­G. V. Grachev ve I. K. Melnik tarafından ^[78]belirlenir . Aşağıdaki ­türleri ayırt etmeyi teklif ederler:

-     eylemin kasıtlılığı (bilinci);

-    gerçekliğin çarpıtılması (gerçeklik, gerçekler, bilgi ­);

-     bir kişi veya grubun zarar gören başka bir kişi veya grup üzerinde avantaj sağladığı, sosyal olarak onaylanmayan, aşağılık, öncelikle bencilce bir amaç .­

Dışarıda yayınlanan sahte bilgileri çarpıtma ilke ve yöntemleri açısından önerilen derecelendirmenin belirli bir sınırlamasını hisseden araştırmacılar, seçimin, başvurulan konunun hedeflerinin sosyal onayını (onaylanmamasını) değerlendirmek için bir kriter olarak olduğuna dikkat çekiyorlar .­

Bir davranış biçimi olarak bilginin çarpıtılması oldukça ­savunmasız bir noktadır. Öyle ya da böyle, aldatma ne olursa olsun, varlığının toplam ilkesi, her şeyden önce, medya kanalları aracılığıyla potansiyel alıcıları ikna etmek için tasarlanmış, ona meşru bir karakter veren yanlış veya gerçek olmayan bilgilerin kurumuna dayanır. ­her şeyin tersi ile : bilgi doğrudur.­

2 ana biçime ayrılabilir :

-    gerçek bilgilerin gizlendiği ­, ancak izleyicinin bilgilendirilmediği ve yanlış bilgilerin bulunduğu sessizlik;

-    sadece gerçeğin gizlenmediği, aynı zamanda yanlış bilginin de sunulduğu ­çarpıtma ( tahrif ) .

Paul Ekman'ın kendisinin, bilimsel ve yakın bilimsel çevrelerdeki tüm popülaritesine rağmen, hala daha çok gerçek pratik iletişim dünyasına yönelik olduğu belirtilmelidir; bu, kural olarak verdiği örneklerde ve incelediği durumlarda ­, teorik kurgularının yörüngesine kitle iletişim araçlarını ve modern ­şov medeniyetinde aldatmanın baş aktörleri olarak gazetecileri dahil etmekte hiç acelesi yok.

Bize göre, bu aldatma kategorisinin ­kasıtlılık / kasıtsızlık çizgisi boyunca en önemli bölümü yerli araştırmacı V.V. Znakov tarafından ^[79]verildi . "Bilginin çarpıtılması" kategorisini oluşturan kavramları yapılandırmasına ve genelleştirmesine izin veren mevcut kavram ve tanımları analiz etti . ­Ancak böyle bir sınıflandırmada bile, kitle iletişim araçları (veya medya) aracılığıyla iletişim koşullarında hareket eden öznenin çeşitli niyetlerinin kompleksi tam olarak yansıtılmamıştır. Bu türden listeye şunları dahil edebiliriz: bencil hedeflere veya adalete ulaşma, kişinin kendi cezasından kaçınma veya başka birini koruma ­. Ancak günümüzde bu tasnif, bilgiyi çarpıtan her konunun konumunu en eksiksiz aydınlatan olarak karşımıza çıkmaktadır.

V. V. Znakov, farklılıkları üç ana özelliğe göre karakterize etmeyi öneriyor:

-     ifadenin olgusal doğruluğu veya yanlışlığı;

-    ifadenin doğruluğuna veya yanlışlığına olan ­inancı ;

-    dinleyiciyi yanıltmayı amaçlayıp amaçlamadığı .

Yukarıdaki üç özellik, ­hakikat çeşitlerini sınıflandırmak ve ­antipodlarından farklılıkların psikolojik analizini yapmak için bir temel sağlar - gerçek olmayan, yalanlar, yalanlar ve aldatma. Konu tarafından iletişimde verilen bilgilerin değerlendirmesini ­kasıtlı olarak yanlış (gerçeğe uygun) doğası, verilen rakamların yazışmalarının özü ­, gerçekler, bilgiler, tahminler vb. ampirik gerçeklik koşulları ­. Bugün için tipik olan, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki bir mahkeme duruşmasında sorgulanmak üzere çağrılan herkesin yemin etmesidir: "Gerçeği, tüm gerçeği ve yalnızca gerçeği söyleyeceğime yemin ederim!"

bizi ilgilendiren sahte sorununu ­ifade eden bu tür adaylıklara giderek daha sık rastlanabiliyor - bir yarı gerçek, aslında ­bu, hakikat ve onun taklidi kisvesi altında nasıl varsayılabilir. izleyici basitçe aldatılır. 1930'larda Almanya'daki en berbat ve iğrenç propaganda ilkelerinden birini nasıl hatırlamayalım: yalan ne kadar korkunçsa, kalabalık ona o kadar çok inanacaktır. Aynı zamanda, o dönemin iletişim yetenekleri oldukça sınırlı olan medya sistemini de dikkate almakta fayda var ­. Şunları içeriyordu: matbaa, radyo ve kitlesel etkinliklerin yanı sıra sinema. Televizyon deneysel geliştirme aşamasındaydı ­. Yalnızca ilgili kitapların en çaresiz yazarları ağ oluşturma fırsatları hakkında hayal kurabilir. Bununla birlikte, bütün bir ulusu etkili bir şekilde aldatan yarı gerçeğin etkinliği, bugün hala hayal gücümüzü şaşırtıyor ­. NDAP liderleri tarafından kullanılan bilgi teknolojisinin, kitle MANİPÜLASYONUNUN dikkatlice gizlenmiş ve kılık değiştirmiş bir karakteri olduğuna dikkat edilmelidir . ­Basitçe söylemek gerekirse, kasıtlıydı.

Medya gelişiminin o dramatik döneminden alınan dersler ­bugün unutulmadı. Bilgi artık karmaşık ve genellikle kafa karıştırıcı bir yoldan geçerek ­tüketiciye benzer bir mesafede yoruma (veya taklite ­) dönüşüyor. Bütün bunlar, gösteri medeniyetinin işleyişinin mevcut aşamasının özelliği olan maliyetlerin bir sonucudur .

bir neslin gözleri önünde değişen dünya ­düzeni resmi, gazetecilik faaliyetinin ­tüm kanonlarına göre , modern siyasi ­dünyada olup bitenler ve olmakta olan hakkında eksiksiz ve çok yönlü bilgi gerektiriyor. gerçekler , istatistikler, bilgiler, görüşler, kararlar açısından söylem . Bununla birlikte, herhangi bir medyanın ve çalışanlarının bu tür durumlarda nasıl çalışması gerektiğine dair ideal fikir, görsel bir ­gündemin aslında özel olarak yönlendirilmiş bilgiler ve daha da iyisi - tüm bilgi akışları yardımıyla nasıl oluşturulduğuyla paramparça olur . İvme kazanan ve gezegenin bilgi alanına yayılan ­şov-medeniyet paradigması, bugün ­tam teşekküllü ve otantik olarak zengin bir gündeme doğru çabalama vektörü ile gösterilmiyor.

aynı zamanda teknolojik gelişimi dünyanın resmini kökten değiştiren iletişimin her yerde hazır ve nazır mevcudiyetinin bir tür gerçekleştirilebilir hayaletine dönüştü. ­bununla birlikte, ­gazetecilik loncasının profesyonellerinin ­iletişim ve bilginin yayılması alanında bilimsel ve teknolojik ilerlemenin başlamasının arifesinde formüle ettikleri - en başından etik olanlara kadar - izleyiciyi bilgilendirmenin temel ilkeleri .­

Gazetecilik tarihinde bu ­türden ilk kurumsal belgenin, 1918'de Fransa'da Ulusal Gazeteciler Sendikası tarafından kabul edilen Davranış Tüzüğü olduğu genel olarak kabul edilmektedir. Tarihin sembolizminin Birinci Dünya Savaşı'nın bitiş yılı olduğuna dikkat edin. Medya çalışanları arasında günlük yaşamda ­, kavramın felsefi doğasını açıkça gösteren, ­gerçek olandan çok ideal alana yönelik olan "deontolojik" sıfatını aldı. Aslında, daha yüz yıl önce, çeşitli bilgi geleneklerinin fırtınalı filizlerinin yeşerdiği topraklarda, topluma nasıl sunulmalı ve nasıl sunulmalıdır arasındaki diyalektik çelişkinin tohumu böylece ekilmiş oldu .

Tek bir sosyo-ekonomik oluşumun gelişmesi bağlamında, bu konum , mesleki ­kesime ilişkindir . etik, mantıkta genellikle " tanım gereği çelişki " ^[80]olarak adlandırılan şeyi henüz ortaya çıkarmadı . Tüm 20. yüzyıl boyunca Tarihin akışına eşlik eden medeniyette ­iki siyasi ve ­ekonomik sistem arasındaki çatışma ortaya çıktığında , ­zanaat ve medya alanına ilişkin profesyonel “deontolojik” görüş özetlerinin çelişkili doğası ­netleşti .

Bu anlamda belirleyici olan, son yıllarda dünya siyasetinde ortaya çıkan kriz ­jeopolitik bölgeleri etrafındaki enformasyon çatışması bağlamında ­ortaya çıkan tartışmalardır . Farklı mülkiyet ­biçimleri ve farklı yerel ­TV kanallarında uygulanan siyasi talk şovlarda " gösterilmeleri" sosyo-politik yönelim, doğru bilginin ne olduğu ve güvenilirliğinin ve güvenilirliğinin derecesinin ne olması gerektiği hakkında tartışanların ­bazı sarsılmaz pozisyonlarını bulmanızı sağlar . 1 Kasım 2015'te yayınlanan “ Vladimir Solovyov ile Pazar Akşamı” ( “ Rusya-1”) adlı talk show'un bir parçasına dönelim .­

Anlaşmazlığın bağlamını anlamak için , programın 31 Ekim'de Sina Yarımadası üzerinde bir Rus yolcu ­uçağının patlamasının ertesi günü yayınlandığını hatırlayalım . ­Program çok uzundu (3 saat 15 dakika). Sunucu dramaturjisinde her zaman olduğu gibi şartlı olarak "politik te ladyvertissement" ­denebilecek bir yapı kullandı . Bu ilkenin özü , tartışmaya katılanların farklı bir bileşimi ile güncel ­bilgilerin çeşitli güncel ­ve yakıcı konularını tartışmaktır . küresel medya alanında söylem . Konuları şu ya da bu şekilde seçme ilkesi , Rusya ve vatandaşları için önem derecesine dayanmaktadır . Konuşmacıların kompozisyonu iyi yapılandırılmıştır: her şeyden önce, tüm katılımcıların az çok kabul edilebilir bir şekilde Rusça konuşması gerekir . Bu, anlaşmazlığın dinamiklerini geliştirir ve ona ek bir tat verir ­. İkincisi, kesinlikle ilkeye bağlı kaldı: stüdyoda, açıklanan tartışma konusu hakkında ­potansiyel olarak farklı görüşlere sahip iki konuğun varlığı .

Öncelikle Pazar sayısının ifade özgürlüğü sorununa ve gazetecilerin çeşitli iletişim kanalları aracılığıyla topladıkları , işledikleri ve izleyicilere ilettikleri bilgilere ilişkin sorumluluklarına ayrılan ­son bölümüyle ­ilgileniyoruz . "Sıcak ­" noktalarda çalışma konusunda uzman olan ünlü Rus gazeteci Alexander Sladkov'un stüdyosundaki varlığı , gelişen fikir savaşına ağırlık ekledi . Liberal siyasetçi Vladimir Ryzhkov'un dünya medyasının ­kriz bölgelerinden gelen bilgilerin güvenilirliği sorunuyla ilgili tartışmadaki zorunlu rakibinin olduğunun göstergesidir . İkincisi, oğlunun Doğu Ukrayna'da milis saflarında savaştığı iddia edilen Altaylı bir adamla şahsen tanıştığını iddia etti . Ayrıntıları açıklığa kavuşturmak için herhangi bir girişimde bulunulur: adı, soyadı, katılımcının rütbesi, savaştığı iddia edilen Donbass bölgesi , Ukrayna'da benzer bir statüde kalma süresi , Ryzhkov "diyorlar" ilkesine göre demagojik bir cevapla ­karşılaştı . Bu kişiye tuzak kuramam ve daha çok sana bir şey söylemeyeceğim ." Stüdyoda bulunanlar ­, belirtilen gerçeğin ne kadar doğru olduğunu kendileri anlamaya çalıştıklarında , Ryzhkov'un versiyonundaki mantıklı uçların bir araya gelmesi, açıkça tek bir ­olaylar zinciri oluşturmadı.

bir ilkeye uygun adıyla hitap edersek , o zaman Rusça'da ­genel tabirle böyle bir bilgi "kaynağı" genellikle "OBS" olarak adlandırılır (bu oldukça kaba bir şekilde , ancak tam anlamıyla - "bir büyükanne dedi"). Bugün , söylentilere ve ­doğrulanmamış verilere ­dayanan bu tür mesajlar bilgi alanını doldurdu. Tüm olası ve imkansız iletişim kanallarına yayıldılar. Bunu , gazetecilerin çalışmalarında talep görme açısından bilgi faaliyetinde doğruluğun hızdan daha düşük olduğu ­şov medeniyeti teorimizin açık bir kanıtı ­olarak görüyoruz . Temel mesleki ­ilke, etik ve yasal normlara uymak değil , bu tür bir faaliyetin konusunun güvenilirliğini ve güvenilirliğini hiç umursamadan “sıcak”, “keskin” bir gerçeği bildirerek izleyicileri etkileme arzusudur. hangi kaynaktan alındı.

Gösteri medeniyeti koşullarında mesajın alaka düzeyi , yalnızca doğrulanmamış ve doğrulanmamış bilgiler, isimler, gerçekler nedeniyle değil , aynı zamanda görünürlük faktörü nedeniyle de taklit edilir . Burada seyirci görsel izlenimlerin insafına kalmış ­, otantik olmayan, sahnelenmiş çekimler kullanılarak ­uygun bir şekilde organize edilmiş veya hatta sadece özel kayıt parçalarının görsel yazışma ilkesine göre seçilmiş , dış mekan güvenlik kameralarından kayıtlar , video kaydediciler, hatta video arşivlerinden ­bile . . Bugün gazetecilerin ­çalıştığı bu tür koşullar ve koşulların birleşimi , “sahte gazetecilik ” olarak tanımladığımız böyle bir olguyu doğuruyor .

Bu adaylık, ayrı bir bilimsel makaleyi ve hatta bütün bir monografiyi hak ediyor. Bu arada, bizim için açık olan bilgilere böyle bir yaklaşımın taklit doğasını düzeltiyoruz ­. İzleyicilerin dikkatini ve duygularını manipüle etmenin ­karmaşık şemasını ve yöntemlerini basitleştirerek , sahtekarlık yaratıcıları olan gazeteciler için KESİN bilgileri bildirmektense bir tür duygusal ve entelektüel darbe indirmenin daha önemli olduğunu ­söyleyebiliriz . Yaklaştırma günahı , önemli ­sonuçlarla doludur ve görsel bilgiler de dahil olmak üzere bilgi eksikliği , paniğin artmasıyla doludur . Özellikle çok sayıda ­insanın ölümüne yol açan trajik aşırılıklardan sonra . 13 Kasım 2015'te Paris'te meydana gelen terör saldırısından birkaç gün sonra ­tüm dünyanın gözlemleyebildiği şey . Havai fişeklerin patlamasından tam anlamıyla bir gün sonra, Fransızların ­sokaklarına dökülen insanlar başkent tam bir paniğe kapıldı ve "gözlerin baktığı yere" dedikleri gibi bir kalabalığın içinde oraya koşmak için koştular .

Bizi ilgilendiren Vladi ­Mir Solovyov'un programına Fransız gazetecilik camiasının ­bir temsilcisi , tanınmış Agence France Presse'nin eski bir çalışanı olan Dmitry de Koshko'nun katılması anlamlıdır . Bu sağlam medya devinde 33 yıllık tecrübesi var ve çok yüksek bir değere ­sahip . dünya çapında güvenilir ve doğrulanmış haber sağlayıcısı olarak itibar . Anlaşmazlık, gazetecilerin belirli olayları haber yapma konusundaki tarafsızlığına döndüğünde , Mösyö de Catschko çok açıklayıcı bir söz söyledi : “Nesnellik , biz gazeteciler ­için başka bir kelimedir . İşimizde sadece iki şeye ihtiyacımız var: kaynaklar ve dengeli bilgi ­.”

İlk bakışta böyle bir tanımda önemli bir çelişki yoktur. Bununla birlikte, herhangi bir süreç veya fenomenle ilgili olarak ­"nesnellik" terimi, ­öznelliğin reddini ima eder ve gösterilen veya anlatılan ile gerçek durum arasında yeterli bir korelasyon arzusunu belirler. "Denge" - zaten bir terim olarak belirli bir değerlendirme anını taşır, tam da birisinin dengeyi belirlemesi, belirlemesi ve nihai olarak birincil bilgi toplamanın gerçek koşullarında uygulaması gerektiği gerçeğinde . ­Ayrıca, Dmitry de Koshko'nun sunumunda, tespit ettiğimiz sorunun anahtar cümlesini duydum: “Sivil toplumun normal şekilde işlemesi için eksiksiz, makul bilgilere ihtiyacımız var ­. Ekonomik açıdan güvenilir bilgi daha önemlidir.”

Fransız gazetecinin ifadesindeki belirli bir gariplik ve kesinlik eksikliği, ­Rus dilini yeterince bilmemesinden de kaynaklanıyor olabilir . ­Ancak bunlar anlaşılır çeviri zorlukları olsa bile, "makul bilgi" ifadesi yine de gösterge niteliğindedir. Pratik bir gazetecinin, bilginin önemini değerlendirmeye yönelik pragmatik bir yaklaşımın zihnindeki açık hakimiyeti de ­dikkat çekicidir . ­Bu tür ilkelerin belirli Rus medyasının çalışmalarında nasıl uygulandığını ­, aynı yayın frekansında selefi St. Petersburg kanalı 100TV'nin yerini alan yeni Life78 kanalının yayınında günlük olarak gözlemleyebiliriz.­

Gösteri medeniyetinin mevcut koşullarında bilgi alanında teori ve pratik arasındaki diyalektik boşluk, profesyoneller için ­etik standartlara, kurallara ve yasalara uyulmasıyla ilgili görev ­ile taklit ve yorumlayıcı iletişim kullanımındaki değişkenlik arasındaki çelişkiyi önceden belirler. her özel bilgi yayma kanalının yetenekleri. Ve eğer klasik gazetecilik teorisinde, ne zaman ­ortaya çıkarsa çıksın , temel, yapı- ­oluşturma "bilgi" terimi ve tüm türevleri , ardından mevcut çok vektörlü bilgi etkinliğine iki "Is" daha eklendi - taklit ve yorumlama.

Mesleki standartlar sisteminde böyle bir dönüşümün nedenlerini başka bir makalenin sayfalarında ­henüz düşünmedik . Bu arada sorunu inceleyen meslektaşımızın görüşüne katılabiliriz. Valery Solovey, "Mutlak Silah" kitabında şunları belirtiyor: "Ruhumuzun bant genişliği sınırlıdır, bir kişi dikkatini beş ila yediden fazla konuya odaklayamaz . ­Ve buna maksimum maksimorum denir. Çoğu zaman, dört veya beş konu ve bazen daha az. Başka bir deyişle, insan dikkati kıt bir kaynaktır ve herhangi bir kaynak gibi, gerçekten fark etmediğimiz sürekli bir ^[81]mücadele vardır .

medyanın işleyişinin bu özelliğini ­, yalnızca modern medya sisteminin tüm faaliyetini değil, aynı zamanda her yayını da belirleyen bir dizi faktörde baskın olan olarak ­seçti , ­TV kanalı, radyo istasyonu, ağ kaynak ayrı. Gösteri medeniyeti bağlamında düşünen teorisyenler olarak görevimiz, profesyonel ortama sızan iki "ben"e - taklit ve yorumlama - karşı bu koruyucu mekanizmaları geliştirmeye çalışmaktır . ­Son yıllardaki deneyimler, her düzeyde ortaya çıkan bilgi çatışması bağlamında ­, belirlediğimiz sorunun çözümünün ­zor olduğunu göstermektedir. Ama alternatifler aramalısın.

Çoğu zaman, kasıtsız bir sahtekarlık, bir gazetecinin temel ihmalinin bir sonucu olarak ortaya çıkar. Aynı zamanda ­, hatanın meydana gelmesinde etkili olan ana faktörün, muhabirin genç yaşı veya mesleki deneyiminin az olması gerekli değildir. Bazen uzun süredir medyada çalışanlar arasında sahteler ortaya çıkıyor . Ve bu ­, "usta" kendi bilgi ve fikirlerine güvendiğinde, profesyonel tükenmişliğin sonucudur ­. Ve sadece soyadları, tarihleri, isimleri, alıntıları karıştırır . Popüler "Argümanlar ve Gerçekler" gazetesinin St. Petersburg "ek" iyle ilgili çok yakın tarihli bir örnek buna ikna oluyor. Sahtenin doğasını ortaya çıkaralım .

30 Kasım 2018 tarihli yayının web sitesinde “St. Petersburg'da şair-cephe askerine bir anıt açıldı ” materyali çıktı . Ardından yeni anıtın bir fotoğrafı yayınlandı . "Anıt Bolshaya Podyacheskaya'da kuruludur " yazıtına eşlik etti . Hata buydu . _ Anıt aslında Bolshaya Posadskaya Caddesi'nde dikildi ve açıldı . Yazar, St. Petersburg'un iki antik yer adını basitçe karıştırdı .” Bununla birlikte, ­metinde olayla ilgili ayrıntılı bir açıklama geldi ve hata daha da kötüleşti. "O (anıt - S.I. ) Petrograd Side'deki Bolshaya Podyacheskaya Caddesi'ndeki parkta 6.8 ve 10 numaralı evler arasında kuruldu ." ­Petrogradskaya tarafında aynı Bolshaya Posadskaya caddesi yer almaktadır.

Şehir ve sakinleri için önemli olan bir olay hakkında ihmal ve ilk haber veren olma arzusunun editörler tarafından asla düzeltilmeyen bir kafa karışıklığına yol açtığı açıktır.

Açıkçası, ne gazeteciler ­ne de medya bu tür durumları süslemiyor. Açıkça kasıtsız olmalarına rağmen ­. Modern medya dünyasında hem gazeteciler hem de halk için bu tür sahte anlardan nasıl kaçınılacağını kılavuzumuzun son bölümünde anlatacağız.

Önerilen Kaynaklar

1.     Bolz Norbert. ABC medyası. M., 2011.

2.     Debor Guy. Gösteri Toplumu. M., 2000.

3.     Zizek Slava. Fantezi vebası. Harkov:, 2014.

4.     Ilchenko S. N. Medya bizi nasıl aldatıyor? Bilginin manipülasyonu. SPb., 2019.

5.     Linebarger P. Psikolojik savaş. Kitle bilinci işleme teorisi ve pratiği . ­M., 2013.

6.     Morozov E. Bir illüzyon olarak internet. Web'in diğer tarafı. M., 2014.

7.     Bülbül V. D. Mutlak silah. Psikolojik savaş ve medya manipülasyonunun temelleri . ­M., 2015.

Kendi kendine muayene için sorular

1.      Kasıtlı bir sahtekarlığın belirtilerini tanımlayın .

2.      türlerini ve türlerini adlandırın .

3.      sık kasıtsız olarak ne tür bilgiler içerir ?­ sahte?

4.      Kasıtlı sahtekarlıkların ortaya çıkması için nesnel önkoşullar nelerdir ?

5.      Gazetecilikte yarı gerçek ­gibi bir fenomenin tehlikesi nedir ?

6.      Kasıtlı olarak sahte kullanım durumunda bir gazeteci ­için tipik olan aldatma türlerini ve türlerini adlandırın .

7.      Sizin bakış açınıza göre ­, insan faaliyetinin hangi alanında yarı gerçek ilkesine göre sahte ürünlere izin veriliyor ?

Bölüm 12

Anti-sahte. Kimsenin aldatılmadığından nasıl emin olunur
?

Her şeyi denediysen ve hiçbir yere varamadıysan , doğruyu söylemeyi dene .

Ronald Reagan, ABD Başkanı

Bu bölümde, bizi bekleyen tehlikelere ­ve tehditlere bakacağız . bilgi toplama sürecinde bir gazetecinin çalışmaları sırasında ortaya çıkar . Aynı zamanda, hem medyada çalışanlar hem de yazılı basın, radyo, televizyon ve ağ kaynakları aracılığıyla izleyicilere ulaşan gazetecilik bilgilerinin tüketicileri için ­bir dizi tavsiyede bulunacağız . Ve burada , her şeyden önce, bilgi alışverişi ve dağıtımı ile ilgili tüm katılımcıların dikkatini bu tür faaliyetlerle ilgili ­yasal konulara çekmek ­istiyorum .

Bilgi edinme
biçimleri : yasal normlar ve yönler

Bilgi toplamak, bir TV muhabirinin çalışmasında önemli bir aşamadır. Bir gazeteci kaynaklarla çalışmaya başladığında üç ana sorunu çözer: en güvenilir bilgi kaynağını seçmek ­, ona erişimi sağlamak ve alınan bilgileri doğrulamak.

Bilgi kaynakları birkaç türde olabilir. Araştırmacı Gazetecilik: Yöntem ve Çağdaş Uygulama Tarihi kitabı ­bunlardan bazılarını ortaya koyuyor. Bunlardan bazılarına bir göz atalım.

Açık Kaynaklar . Açık kaynaklar medyayı içerir: radyo, televizyon, gazeteler, web siteleri, portallar. Ancak tek medya kaynağını kullanırsanız, her zaman haberleri en son veren kişi olmak zorunda kalacaksınız. Ancak başka açık kaynaklar da var. Örneğin, gerçek zamanlı olarak güncellenen İnternet . ­“Açık kaynaklar birkaç ­grup içerir: canlı ve cansız (kağıt veya elektronik ortam), kişiselleştirilmiş ve kişiselleştirilmemiş (“basın servisinin bildirdiği gibi … ­”), bir defalık ve kalıcı . Aynısı kapalı veya gizli bilgi kaynakları ^[82]için de geçerlidir .”­

Gazetecilerle işbirliğine dayalı olarak bilgi ­kaynaklarının kesin ve spesifik bir sınıflandırması ­vardır . Burada "kaynak" tabiri altında, belirli konum ve konumlara sahip , kendi statüleri gereği çeşitli ( gizli bilgiler dahil ) bilgilere erişimi olan gerçek kişilerden bahsettiğimiz açıktır .

İdeolojik bilgi kaynakları

Bir gazeteci ­ile kesinlikle çıkar gözetmeksizin işbirliğine açık insanlardan bahsediyoruz . İdeolojik ­bilgi kaynakları da sözde "silah arkadaşları" ve "ayakkabılar" olarak ikiye ayrılabilir .

" Sahabeler " - açık ara en iyi bilgi kaynağı türüdür. Bunlar, sizin inanç ve görüşlerinizi paylaşan, size kişisel olarak yatkın, iyilik ve adalet adına yüce hedeflere ulaşmak için işbirliği yapmaya hazır kişilerdir.

" Spor ayakkabılar ", herhangi birini bilgilendirmekten zevk ­alan tuhaf bir insan türüdür . Sürekli bilgi boşaltma ihtiyacı duyarlar ­.

herhangi bir gazetecilik soruşturması ­çerçevesinde bilgi arama sırasında kolayca ­bulunabileceği söylenmelidir, tek soru bu insanları bulma ve mümkün olma yeteneğidir. işbirliğine ikna etmek.

Bencil bilgi kaynakları

Gazetecilerle işbirliğinden ­yararlanan insanlardan bahsediyoruz . Bu fayda hem maddi hem de manevi olabilir. Kaynakla maddi menfaatin bulunmadığı bir başka ilişki türü de takas ilişkileridir. Bu tür kaynaklar en güvenilir olanıdır. Onunla ilişkiler bilgi alışverişine ­dayanmaktadır .

İşbirliği yapmaya zorlanan kaynaklar

Bu, yalnızca onlar için tehlikeli bilgilere sahip olduğunuz için sizinle ilgilenen çok özel bir kaynak türüdür .

karışık tip

Bir kategoriden diğerine dolaşan bilgi kaynaklarından bahsediyoruz .

Bilgi kaynaklarıyla çalışmanın “Kanunla düzenlenen yasal normlara sahip olduğunu belirtmekte fayda var . KİTLE MEDYA". Örneğin, 47. Madde bir gazetecinin ^[83]haklarına atıfta bulunmaktadır .

Gazeteci, Kanunun bu maddesine göre aşağıdaki haklara sahiptir :

1)    bilgi ­aramak, talep etmek, almak ve yaymak ;

2)    devlet kurumlarını ve kuruluşlarını, işletmeleri ve kurumları, kamu derneklerinin ­organlarını veya bunların basın hizmetlerini ziyaret edin ;

3)    bir taleple bağlantılı olarak yetkililer ­tarafından alınmak bilgi;

4)    parçaları hariç olmak üzere ­, devlete ait, ticari veya kanunla özel olarak korunan diğer sırları ­oluşturan bilgileri içeren belgelere ve materyallere erişim ;

5)    bu Yasanın 42. maddesinin birinci fıkrasının gerekliliklerine uymak kaydıyla ­belge ve materyalleri kopyalamak, yayınlamak, ifşa etmek veya başka bir şekilde çoğaltmak ;

6)    yasalarca aksi ­belirtilmedikçe , ses ve video ekipmanı , film ve fotoğraf kullanımı dahil olmak üzere kayıt yapmak ;

7)    doğal afetler, kazalar ve felaketler, isyanlar ve ­kitleler için özel olarak korunan yerleri ziyaret edin vatandaş kümelerinin yanı sıra olağanüstü hal ilan ­edilen alanlar ; mitinglere ve gösterilere katılmak ;

8)              kendisine verilen bilgilerin doğruluğunu teyit etmek ;

9)    kişisel yargılarını ve değerlendirmelerini, imzası altında dağıtılması amaçlanan mesajlarda ve materyallerde ifade eder ;

10)   kendi imzası altında inançlarıyla çelişen bir mesaj veya materyal hazırlamayı reddetmek ;

11)   Bu süreçte ­içeriği bozulmuş olduğunu düşündüğü bir mesajdan veya materyalden imzasını kaldırmak editoryal hazırlık veya yasaklama veya ­başka bir şekilde bu mesajın veya materyalin kullanım koşullarını ve niteliğini bu Yasanın 42. ­maddesinin birinci kısmına uygun olarak belirtmek ;

12)   hazırladığı mesajları ve materyalleri kendi imzasıyla ­, takma adla veya imzasız olarak dağıtmak .

Alıntıladığımız Kanun'un 8. maddesinin, gazetecinin kendisine kaynak tarafından sağlanan bilgilerin gerçekliğini doğrulama ­hakkını çok ­açık bir şekilde tanımladığını belirtelim . Bununla birlikte, medyanın modern çalışmasındaki sorun , birçok gazetecinin bu yasama eylemi normunu kullanmayı öğrenmemiş olması gerçeğinde yatmaktadır - ya sadece cehaletten ya da isteksizlikten, tabloid ilkesini uygulamaya koymayı tercih ediyor . zaten bildiğimiz medya: "hız, ­doğruluktan daha önemlidir". Oysa (kasıtlı olsun ya da olmasın) sahte görünmemek için, doğruluk hızdan daha önemli olduğunda, işte tamamen zıt bir ilkenin kullanılması gerektiği açıktır .­

Biliyorsunuz gazetecinin haklarının yanı sıra Kitle İletişim Kanunu'nun 49. maddesinde belirtilen yükümlülükleri de ^[84]var . .

Bu maddeye göre gazeteci:

1.     İş ilişkisi içinde olduğu yazı işleri bürosunun tüzüğüne uyun ­.

2.               Sağladıkları bilgilerin doğruluğunu kontrol edin.

3.     Bilgiyi veren kişilerin ­kaynağını belirtme taleplerinin yerine getirilmesi ve ayrıca ilk kez duyurulduğu takdirde alıntılanan açıklamaya izin verilmesi.

4.      kaynağının gizliliğini koruyun .

5.      Bir vatandaşın özel hayatı hakkındaki bilgilerin medyada yayılması ­için vatandaşın kendisinden veya yasal temsilcilerinden izin almak ( kamu çıkarlarını korumak için gerekli olduğu durumlar hariç ) .

6.      Vatandaşlardan ve yetkililerden bilgi alırken , onları ses ve görüntü kaydı , filme alma ve fotoğraflama işlemleri ­hakkında bilgilendirin .

7.      Baş editöre, kendisi tarafından ­hazırlanan bir mesajın veya materyalin yayılmasıyla bağlantılı olarak ­olası iddiaları ve yasanın öngördüğü diğer iddiaları bildirin .

8.      Genel yayın yönetmeni veya yazı işleri ofisi tarafından kendisine verilen görevi veya uygulanması yasa ihlali ile ilişkiliyse reddedin .

9.      Mesleki faaliyetlerde bulunurken, ilk talep üzerine , bir gazetecinin kimliğini ve yeterliliğini kanıtlayan ­bir editör sertifikası ­veya başka bir belge ibraz edin.

10.   Mesleki faaliyetlerde bulunurken ­seçim kampanyası yürütme , referandum konularında kampanya yürütme yasağına uyun (madde 10 , 04.07.2003 tarih ve 94-FZ sayılı Federal Yasa ­ile getirilmiştir ).

Gazeteci ayrıca Rusya Federasyonu'nun kitle ­iletişim araçlarına ilişkin mevzuatı tarafından belirlenen başka yükümlülüklere de sahiptir . bilgi.

Bir gazeteci, mesleki faaliyetlerini yürütürken ­vatandaşların ve kuruluşların haklarına, meşru çıkarlarına, onur ve ­haysiyetlerine saygı göstermekle yükümlüdür .

Kitle İletişim Kanunu " nun anılan maddesinin 2. fıkrasında yer alan ve gazetecinin " rapor edilen bilgilerin doğruluğunu kontrol etmekle " yükümlü olduğuna dikkat edelim . Burada da benzer bir "ayna" durumu , çeşitli kaynaklardan elde edilen bilgilerin güvenilirliği ile ilgili olarak bir gazetecinin benzer ­bir hakkıyla ortaya çıkıyor . Sonuç olarak, bir medya çalışanının (veya serbest çalışanın) fiili faaliyetlerinde ­bu görev normunun yerine getirilmesinin , bu tür profesyonel faaliyetlerin münhasır ­konusunun ayrıcalığı olduğunu anlamak önemlidir . faaliyetler. Bu nedenle, nedeni güvenilir olmayan ­bir çatışma durumunda , yanlış, hatta tamamen icat edilmiş bilgiler , davalının ­dile getirdiği sorunun esası ve ilgili iddialar, yazar olarak gazetecinin kendisidir ( statüsü ne olursa olsun ) ve yanlış bilgilerin , ­başka bir deyişle sahte olduğu medya , yayınlandı. Medya alanındaki çalışmalarında "sahte gazetecilik" ilkelerini uygulayan " kalem köpekbalıkları" ve " hava canavarları " bunu hatırlamalıdır .

Kamusal alanda , geleceğin gazetecilerinin mesleki eğitiminin yürütüldüğü üniversitelerde , "Kitle İletişim Kanunu " nun ana hükümlerini tam olarak bilmelerinin önemi hakkında görüş dile getirildi . Özellikle bilginin aranması , sabitlenmesi, işlenmesi ve yayılması ­ile ilgili belirli faaliyet türleri ile ­ilgili kısımda .

: The History of the Method and Modern Practice" kitabının ­yazarlarının şu görüşlerinden ­alıntı yapalım : "Her şeyden önce - ve bundan daha önce defalarca söz ettik -" Yasayı dikkatlice inceleyin. Kitle İletişim Araçları”. Bu, her türden bürokratlara karşı güçlü bir silahtır. Bu yasanın koruması altında olduğunuza dair korkunç çığlık genellikle olumlu bir rol oynar. Ancak rakipleriniz arasında ­sizden farklı olarak bu yasayı okuyan bir kişinin olabileceğini unutmayın ­. Karşılaştığınız insanlara asla yalan söylemeyin: bir şey söylemeyebilirsiniz ama onları yanıltmamalısınız.

Dolayısıyla gazetecilik yapmak kolay değil. Özellikle gazeteci mevcut yasal normlar dahilinde hareket etmeye çalışıyorsa ­. “Ana görevinizin ünlü olmak olmadığını hatırlamalıyız. - Teorisyenlere göre. - Ve başkasını yüceltmek için bile değil. Asıl amacınız ­, izleyicinin materyalinizi ^[85]izledikten sonra şunları hissetmesidir: artık daha fazlasını biliyorum .

Ancak gazeteciler her zaman yasal olarak bilgi almazlar. Örneğin, ders kitabımızın önceki sayfalarında okuyucuları ­uyardığımız " Cuma !" TV kanalındaki "Revizorro" programında . Bu projede işbirliği yapan gazetecilerin uygulamalarından örnekler üzerinde daha dikkatli düşünmeye ­değer .

Başlangıç \u200b\u200bolarak, "Cuma!" - Tüm Rusya federal eğlence kanalı. Kanalın canlı yayın ağı ­, kendi yapımı olan orijinal eğlence programlarının yanı sıra Ukrayna TV kanalları tarafından üretilenlere dayanmaktadır . TV kanalı, 1 Haziran 2013 tarihinde ­MTV Rusya kanalının hava frekansında yayına başlamıştır . Cuma! TV kanalı kendini böyle tanımlıyor. resmi internet sitesinde: “İzlenim peşinde koşanlar ve dünyayı tatmak isteyenler için bir TV kanalı. Gezginler için , hizmet kalitesi için savaşçılar için, aktivistler ve tefekkür edenler için ­bir TV kanalı ­. Yeni şaşırtıcı olasılıkları ortaya çıkaran ^[86]TV kanalı rehberi .

Pyatnitsa TV kanalının ait olduğu Gazprom-Media holding tarafında açıklaması şu şekildedir: "Pyatnitsa TV kanalı!" sürekli özgün şovlar geliştirir ve ­sizi şekillendirir. Kanalın en iyi programları arasında "Eğlence programı" Yaşam Tarzı "" gezi programı "Kartal ve Reshka" adaylığında iki TEFI ödülünün (2014 ve 2016) kazananı, " ­Mağaza", "Bıçaklarda", "Tehlikeli Tur" projeleri yer alıyor. , "Explorer", en iyi gazetecilik araştırması ­sosyal projesi "Revizorro" ^[87]için TEFI-2016'nın galibi . Son program daha ayrıntılı olarak tartışılacaktır.

"Revizorro" bir Rus TV programı, Cuma günü yayınlanan bir gazetecilik projesi! 2014'ten beri TV sunucusu, otellerde, restoranlarda, gece kulüplerinde ve diğer kuruluşlarda hizmet kalitesini kontrol etmek için Rus şehirlerini ziyaret ediyor .­

Program, Ukrayna TV programı "The Inspector" un uyarlamasıdır ­. Programın ev sahibi 2014'ten beri Elena Letuchaya ve 2016 ilkbaharından sonbaharına kadar Olga Romanovskaya idi ­. Aynı yılın sonbaharında Elena Letuchaya televizyon ­yayınına geri döndü. Moskova'daki kontrol kurumlarıyla "Revizorro" .

Yayınların kendilerinin temelde küçük gazetecilik soruşturmaları ­olduğu genel olarak kabul edilmektedir . Revizorro'da , bu yılın Kasım ayına kadar Rusya'nın farklı şehirlerindeki hizmeti kontrol ettiler : Kaliningrad'dan Yuzhno -Sakhalinsk'e. Ve 7 Kasım'dan itibaren Moskova kuruluşlarının ^[88]kontrolüyle ilgili sorunlar ortaya çıkmaya başladı . Programın tarzında öne çıkmak yeterlidir . ­_ proje yazarlarının gerçek niyetlerini maskelemek için tasarlanmış ­mevcut özellikler .

Dikkat etmeniz gereken ilk şey, tüm yayınların çoğunlukla "hayatlardan" monte edilmiş olmasıdır. "Hayat (hayat - İngilizce "hayat, canlı") olay örgüsünde, yalnızca ­temel bir anlamsal anlamı olan ^[89]iç gürültünün (ekran dışı metin olmadan) eşlik ettiği bir video parçasıdır " . Yaşamlar, ­televizyon muhabirlerinin doğrudan izleyicilerle iletişim kurmasına yardımcı olur.

Revizorro programının çekimi, aynı anda birkaç kameradan gerçekleştirilir, bu sayede film ekibi büyük miktarda malzeme çekmeyi başarır. " İlk andan ­itibaren " çekim yardımı ile yüz” bir “varlık etkisi” yaratır . İzleyici , olduğu gibi , ­TV programının sunucusuyla birlikte , yayın etkinliklerine katılır. Sunucu (Kasım 2016'ya kadar yayınlanacak olan Olga Romanovskaya veya Kasım 2016'dan itibaren Elena Letuchaya) sadece kendi kontrolünü yapmakla kalmıyor, aynı zamanda kameraya göstererek izleyiciler ­için her şeyi açıklıyor .

Her kuruluşun çekim denetimleri bir "sten ­dup" ile sona erer. “Standup (stand-up - İngilizce “ayakta gerçekleştirilir”), ­çekim sırasında sahnelenen bir bölüm olan olaydan ^[90]yerinde karede bir muhabirin monologudur ” . Bir stand-up gösterisinde ev sahibi, doğrulanmış bir kuruluşun ön kapısının arka planında durur ve ­kararını duyurur: kuruluşun teftişi geçip geçmediği.

Bilgi-eğlence adaylığı alan modern televizyon içeriği türü açısından Revizorro TV şovunun çıkışlarını düşünmeye değer. Tekniklerin ve önceden belirlenmiş eylemlerin yardımıyla, ­TV projesinin izleyicileri, yazarlarının kamu hizmetinin kalitesini iyileştirmek için içtenlikle mücadele ettiği konusunda güçlü bir izlenim oluşturuyor. Film ekibinin eylemlerinde elbette böyle bir ortam var . Bununla birlikte, çoğu zaman ­, Revizorro sorunlarının havasında çıkan bilgilerin, belirli bir restoranın, otelin vb. İşinin gerçek resminin ne olduğu konusunda tamamen yeterli olmadığını not ediyoruz .­

Aynı zamanda, projenin tekniklerinin klibinde, bu proje için orijinal telif hakkı sahipleriyle, genellikle "teknikler" olarak adlandırılan miktarın kesin olarak tanımlanmış bir lisans sözleşmesi vardır. Bir izleyici olarak onları tanıyabilirseniz, izleyiciye iletilen bilgilerin, bilgilerin ve hatta operatörün televizyon kamerasının kaydedebildiği bilgilerin doğruluk derecesini belirlemeniz sizin için çok daha kolay olacaktır. Formatının proje bileşenlerinin en bariz, "maskeleyen" yarı gerçeklerini listeleyelim.

1.     kahramanlar Tüm Revizorro programının her bölümünde kahramanlar var. Bunlar ya işletmenin sahipleri ya da çalışanları, ya ziyaretçileri ya da gizli misafirleridir. Karakterler, izleyicinin ilgisini canlı tutmaya yardımcı olur . Örneğin, Elena Letuchaya'nın mükerrer işletme teftişleri yaptığı 8 Aralık 2016 tarihli programda, restoranda yalnız kalan ve çok endişelenmeye başlayan Varya kızı için endişeleniyoruz . Mesele şu ki, Varya ve annesi Olga, restorana Elena Letuchaya'dan gizli alıcılar olarak geldiler . Kızın annesi, Elena'nın aile restoranı çalışanlarının tepkisini tekrar kontrol edebilmesi için kurumdan ayrılmak zorunda kaldı . Veya örneğin, Elena'nın kontrol ettiği ­17 Kasım 2016 sayısında Moskova Merkez Mağazasındaki kuruluşlar , ilgileniyoruz­ Gülümseyerek kameraya, operatörün peşinden koştuğu için kendisine aşık olduğunu iddia eden restoran şefinin tepkisi .

2.     Kendini test etme yöntemi . Önde gelen programlar her zaman kişisel olarak ürünlerin kalitesini, temizlik kalitesini, ­kaliteyi kontrol eder. hizmet vb. Bu, yalnızca söylenen bilgilere güvenilirlik katmakla kalmaz, aynı zamanda programın kendisine eğlence de ­katar . Aynı zamanda , bu tekniğin, ev sahibi tarafından bildirilen bilgilerin güvenilirlik derecesini artırmak için tasarlanmış ­bir tür dikkat dağıtma manevrası olduğu da açıktır .

3.     Çerçevede bir gazetecinin görünümü . Program boyunca sunucuyu ya canlılarda ­ya da duvardaki sahnelerde görüyoruz . Bu da şüphesiz bunun doğruluğunun derecesini ­artırıyor. TV şovları.

4.     Dil özellikleri. İlk olarak , sunum yapan kişiler ­, oldukça mantıklı olan , çünkü izleyiciler sunum yapan kişi ile personel arasındaki olağan konuşmaları izliyor . ­İkincisi, sunum yapanların konuşmalarında duygusal ­ve anlamlı bir renklenme vardır çünkü duygularını gizlemezler . Aksine tepkileri de dahil olmak üzere izleyiciler de bilgi alıyor . Örneğin, sunum yapan kişi ­otelde yatağın altına baktığında ve yüzünde tiksinti gördüğümüzde . Henüz yatağın altında ne olduğunu görmemiş olan izleyici, denetçinin kararını zaten anlıyor. Ya da örneğin, izleyici “Bu güzel restoranı kontrol etmenin ­bir sonucu olarak…” ifadesinin alaycı olduğunu ancak vurguların yardımıyla anlar .

5.     Müzik. Kurgu sırasında, izleyicinin kurum personeline karşı tavrını oluşturabilecek bölümler için özel olarak müzik seçilir . Yani, ­kurumun hizmetinin kötü olduğu bilgisini iletmeniz gerekiyorsa , o zaman müzik , hüzünlü veya rahatsız edici notalarla büyüyecektir . Ve kurumun iyi hizmet verdiğini iletmek gerekirse, müzik neşeli ve dinamik olacaktır.

6.     Kurulum. Belirli özel efektlerin yanı sıra program, belirli özel efektlerin yanı sıra şunları içerir ­: videonun oynatıldığı bir oval ve altında imza, belirli karelerin tekrarı veya artıların ­ve eksilerin bir listesi bilgilendirme sırasında kurum, ­ses efektleri de vardır: bir hatanın sesi, ses ...

Yukarıdaki format öğelerinin hepsinin varlığı, ­bu programın yazarlarının, öncelikle, kendi “vahiylerinin” güvenilirliğini umursamamayı, ancak onları bir tür olarak kullanmayı tercih ederek, sözde analitik yönelimini (gazetecilik araştırması) taklit ettiklerini gösterir. eğlenceye geçişte duygusal adım ­.format. Sahtenin burada tüm bileşenlerde hüküm sürdüğü açıktır. Ve hizmet sektöründeki nüfusa sosyal yardımın asil misyonu, ­sahte "gerçeği arama" alanında taklit faaliyetine dönüşüyor.

Projenin popülaritesini artırmak için, yazarları ve sunucuları, ­medya alanındaki ­mevcut mevzuatı doğrudan ihlal ederken , aynı zamanda ­sahtelerin ortaya çıkması için bir besin ortamı oluşturan ahlaki ve etik normları da göz ardı ediyor. Aynı zamanda, Revizorro TV şovunda hangi standart dışı bilgi edinme yollarının mevcut olduğuna da dönelim.

, mutfağın ne durumda olduğunu ve yiyeceklerin içinde nasıl saklandığını görmek için öncelikle mutfağa gider . ­Bu ­mutfak teftiş bölümleri, bölümlerin öne çıkanlarıdır. Öncelikle bir mutfak kontrolü, ­bir restoranın izleyicilere tavsiye edilip edilmeyeceğini belirler. Ayrıca çıkış süresinin çoğunu mutfak kontrolleri alıyor. Ancak mutfak teftişi sırasında hareket etmek yasa dışıdır. Burada, önceki bölümlerde bu duruma zaten değindiğimizi hatırlamakta yarar var ­.

Bu televizyon programının sunucuları, bir kafenin veya restoranın mutfağını kontrol ederken ­, gazeteci statüsüne sahip olduğu için ­kendilerine her yere erişim sağlayan Medya Yasasına atıfta bulunurlar .

Böyle bir ifade en iyi ihtimalle yanlıştır, en kötü ihtimalle doğrudan yalan ve kasten hedef kitlenin ve denetlenen kurum ve kuruluşların temsilcilerinin tanıtımıdır . Basitçe söylemek gerekirse, gazetecilik camiasının temsilcileri ­adına yalan gerçeklere sahibiz .

Örneğin, yukarıda belirtilen " Kitle İletişim Araçları" Kanunu'nun 47. maddesinin 2. fıkrası , devlet kurum ve kuruluşlarını, işletme ve kuruluşları, kamu derneklerinin kuruluşlarını veya bunların basın servislerini ziyaret etme imkanına ­atıfta bulunmaktadır . Ancak hiçbir yerde bir gazetecinin bunu nasıl yapabileceğinin sırası yok . Bu nedenle, bir gazeteci bu hakkını kullanırken, örgütün çalışma saatleri de ­dahil olmak ­üzere yasalara uymak zorundadır . rejim, ziyaret kuralları vb. Yani Revizorro programının sunucuları gazeteci oldukları ­bahanesiyle özel mülkiyet haklarıyla sınırlı bir alana giriyorlar ve buranın halka açık bir yer olduğunu iddia ediyorlar ki ­bu da doğru değil. Rus mevzuatı, " kamu alanı" terimine ilişkin ­açık bir kavram içermemektedir , Rusya Federasyonu İdari Suçlar Kanunu'nun içeriğinden, " kamu ­alanı"nın insanların bulunduğu ortak kullanım yeri olduğu sonucuna varılabilir veya potansiyel olarak, girişin tüm vatandaş kategorileri için ücretsiz olduğu yerlerde olabilir . ­Ve işte özel mülkiyetin yasal tanımı ­: “özel mülkiyet, mülkiyet biçimlerinden biridir, yani bir vatandaşın veya tüzel kişinin ­üretim araçları da dahil olmak üzere belirli bir mülk üzerindeki mutlak, yasal olarak korunan hakkıdır” ^[91]. Yani, "Revizorro" nun önde gelen televizyon programları halka açık bir yere değil, özel mülkiyet olan bölge içine giriyor ­. Bu doğrudan bir hukuk ihlalidir. Ayrıca sunucular “Kitle İletişim Kanunu”nun (gazetecilerin ilk talep üzerine kimlik göstermekle yükümlü olduğunu belirten) 49. maddesinin 9. fıkrasına uymalarına rağmen, 47. maddenin 2. fıkrasını açıkça ihlal etmektedirler.­

Televizyondan beklenmedik misafirlerin küstahlığına direnmeye ­çalışanları itibarsızlaştırmak için sahte gazeteciliğin yarattığı böyle bir olgudan bahsetmeye değer . Bu, çerçevelerin seçilmesi ve kaynak malzemenin düzenlenmesi sayesinde ­gerçekleşir ; bu, bu tür bir işlemenin ­sonucu olarak , ana bilgisayar ­tarafından tamamen farklı bir tonda malzemeye dönüşür . kuruluşlar olumsuz bir ışık altında sunulmaktadır . Bu, izleyiciyi sunucunun eylemlerinin meşruiyeti konusunda ikna etmeye yardımcı olur. bu nedenle ­_ birçok işletme sahibi veya personeli , kendilerini kötü göstermekten korktukları için denetime müdahale etmezler ­. Ama yine de hemen hemen ­her sayıda Revizorro'nun mutfağın özel mülk olduğu gerçeğine atıfta bulunarak kontrol etmesini ­engellemeye çalışan insanlar . Bu tür insanlar, izleyiciler tarafından izlenen bir dizi bölümde karşımıza çıkıyor ^[92]. Ve daha önce yayınlanan bir dizi bölümde, kuruluş personeli polisi arar ^[93]. Ancak son derece merak edilen, Revizorro programında televizyon ekranında gösterilen durumların hiçbirinde polis ekibinin ­projenin film ekibini gözaltına almak için herhangi bir girişimde bulunmaması. Hatta tam tersi. Hukuk bekçileri, ­eleştirilen işletmelerin sahiplerini proje ekibinin eylemlerinin yasal olduğuna ikna etmeye ve ikna etmeye çalışarak şevkle savundu. Ve gazetecilerin kendileri de yalnızca ­toplumun çıkarları doğrultusunda hareket ediyor.

Belirlediğimiz sorunla ilgili çalışmanın sonucu hayal kırıklığı yaratıyor. Programın editörleri ve yapımcıları, etraftaki herkesin inandığı bir "sahte" yaratmayı başardılar. Yalan, Revizorro'nun yaratıcılarının bir yapı oluşturma tekniği haline geldi. Bu nedenle, örneğin , önde gelen ­programlar , mutfağa gir , güya 14. ve 15. yüzyıllara ­göre yapıyorlar Rusya Federasyonu Hükümeti'nin 1036 sayılı “ Yemek Hizmetlerinin Sağlanmasına İlişkin Kuralların Onaylanmasına Dair Kararı” ve “ Kitle İletişim Kanunu ”. Hükümet Kararnamesi'nin yukarıdaki maddeleri şöyle diyor ^[94]:

14.   Tüketiciye hem salon içinde hem de servis salonu dışında menü, fiyat listeleri ve hizmet koşullarını ­tanıma fırsatı verilmelidir .

15.   Yüklenici ve sağladığı hizmetler hakkında bilgiler , hizmetlerin sunulduğu yerde Rusça olarak ve ayrıca yüklenicinin takdirine bağlı ­olarak , Rusça'yı oluşturan kuruluşların devlet dillerinde tüketicilerin dikkatine sunulur . Federasyon ve Rusya Federasyonu halklarının ana dilleri .

Tüketici, ana tüketici özellikleri ve sunulanın ­kalitesi hakkında ek bilgi alma ­hakkına sahiptir . bu bilgi bir ticari sır değilse , halka açık yemek ürünleri ve yemeklerin hazırlanma koşulları .

Bu makaleler , servis salonunun dışı da dahil olmak üzere ürünler hakkında bilgi edinme hakkından , bunların hazırlanma koşullarından bahseder . Kararnamede salonun dışında bunun kurumun mutfağında veya tuvaletinde anlamına geldiğine dair bir ibare yoktur . Her şeyden ­önce bu , tüketicinin bir restoran veya kafeye girmeden önce aşina olması gerektiği anlamına gelir . Vasilchikova N.V. " Bir Tüketici İçin Çıkarlarınızı Nasıl Koruyabilirsiniz: Öneriler ve Örnekler" ­adlı monografında , Kararnamenin bu maddeleri hakkında şu ­şekilde yorum yapmaktadır : " Yemek hizmetlerinin sağlanmasına ilişkin Kurallara göre , size kendinizi tanıma fırsatı verilmelidir . menü, fiyatlar, hizmet şartları ve ayrıca bu kuruluşta sağlanan ek ­hizmetler ile . Fiyatlar kafanızı karıştırmıyorsa ­, garson sizi servis masasına yönlendirecektir. Bardak, şarap ­kadehi, çatal bıçak takımı , peçete (kağıt ve keten), baharat içermelidir . Kantinlerde ve self -servis catering işletmelerinde ­, basitleştirilmiş servise izin verilir ( baharatlı aletler ve kağıt peçeteler). Garson size menüyü getirmeli ve seçiminizi yapmanız için size zaman vermelidir. İsteğiniz üzerine garson , örneğin şu veya bu yemeğin neyden hazırlandığı hakkında gerekli açıklamaları yapmakla yükümlüdür . Karar ^[95]verdikten sonra garson siparişinizi almalıdır . _ _ Yani, yine ­sunum yapanların ­yanlış olduğu sonucuna varabiliriz. gazetecilik faaliyetlerini yürütürler .

Ancak mesleki ­faaliyetlerinde hukuka , ahlaki ve etik standartlara uyma konusunda vicdansız davrananlar suçüstü tamamen açığa çıkabilir . Örneğin, sunum yapan kişiler , Kitle İletişim Kanunu'nun 49. Maddesinde belirtilen mesleki yükümlülüklerini ­ihlal etmektedir . Örneğin, gazeteciler 2. paragrafı ihlal ettiler: " haber verdikleri bilgilerin ^[96]doğruluğunu onaylayın " . 15 Aralık 2015 tarihinde Moskova Tahkim ­Mahkemesi'nin ticari itibarın korunması davasında Temyiz Mahkemesi'nin kararı yayınlandı ­. Primorsky ve Khabarovsk Bölgeleri ile Amur Bölgesi'nde 12 Royal Burger fast food restoranından oluşan bir zincir geliştiren Vladivostok'tan Infinity FF LLC , LLC Telekompaniya Pyatnitsa'ya ( Gazprom-Media holdinginin bir parçası) dava açtı. Dava dosyasından da ­anlaşılacağı üzere Infinity FF , 12 Mart 2015 tarihinde ­, 2 Ocak'ta yayınlanan programın yayınında ortaya atılan iddiaların “ ticari itibarı zedeleyici” olarak kabul edilmesini talep ederek dava açmıştı . Mahkeme kararında ­, sunum yapan kişinin davacıya güvenilmez görünen ve itibarını zedeleyen belirli ifadelerine atıfta bulunulur: “Bu nedenle, insanlara zulmediyorsunuz.­ makine yağı”, “keklerinizin hepsi uzun zaman önce bozuldu ”, “Eminim burada hamamböcekleri vardır ­”, “ve yalan söylediği hiç belli olmayan patates kızartmasından bahsetmiyorum . etle birlikte yerde" ve diğerleri. Davacı, programın kaydını şirketin web sitesinden kaldırmaya ve orada "yanlış bilgi" olduğunu çürüten bir yazı yayınlamaya çalıştı . İddia tamamen karşılandı.

programın ­yaratıcılarının izleyicileri yalnızca güvenilmez bilgilerle bilgilendirmediği ­sonucuna varabiliriz. bilgi (yine yasa dışıdır), ancak yine de idari ve cezai nitelikte oldukça yasal cezalara tabi ­tutulabilir .

Ayrıca, program 4. maddeyi ihlal etmektedir : “ bilginin ve/veya kaynağının gizliliğini koruyun ­” ^[97]. Bu maddeye göre , ­gazetecilerin yüzlerinin filme alınmasına karşı çıkan kişilerin görüntülerini gösterme hakları yoktur; aşırı durumlarda , kurgu sırasında yüze “ bulaşmak” gerekir. Film ekibiyle skandallar çıkaran kurum sahiplerinin yüzleriyle karelerin yayınlanmasını ­kabul ettiğinden şüphe duymamıza ek olarak , ­bu maddenin ihlaline dair ­özel bir örnek var . Togliatti şehrinden yapılan tahliyede , adam doğrudan onu vurmamasını istedi . Ama yine de yüzünü görüyoruz . Ancak Kitle İletişim Kanunu'nun 49. maddesinin en önemli ihlali 8. paragrafla ilgilidir. Diyor ki : " baş editör veya yazı işleri ofisi tarafından kendisine verilen görevi veya uygulanması yasanın ihlaliyle ilişkiliyse reddedin . " Yukarıda da söylediğimiz gibi gazeteciler Revizorro dizisinin bölümlerini çekerken en az 3 kanunu ­ihlal ediyor . Ev sahipleri gerçekten yasaları tam olarak bilselerdi, bu tür projelere katılmazlardı .

hak ­sorunuyla ilgili değerlendirmemize devam edebiliriz . medya düzenlemesi.

1.     Medya çalışmalarının yasal düzenlemesi

"Kitle İletişim Araçları Üzerine " Federal Yasası, bir gazetecinin " rapor ettiği bilgilerin ^[98]gerçekliğini" kontrol etmek zorunda olduğunu söylüyor .

Gazeteciler, izleyicilerini, medyayı ve sahiplerini yanlış ­bilgilendirerek aynı anda birkaç yasayı ihlal edebilir . Her şeyden önce , bu Ceza Kanunu'nun ^[99]128.1 maddesidir - İftira ­.

"2. Kamuya açık bir konuşmada, kamuya açık bir şekilde ­­­sergilenen çalışmada veya kitle iletişim araçlarında yer alan iftira , - kırk saat."

Muhtemel tahrifatlar, kitle iletişim araçları yasasıyla da düzenlenir ­- 27 Aralık 1991 tarihli Rusya Federasyonu Yasası N 2124-1 (3 Temmuz 2016'da değiştirildiği şekliyle) "Kitle İletişim Araçları Üzerine" (değiştirildiği ve eklendiği şekliyle, 15 Temmuz 2016).

“Gazetecinin bu Kanunla tanınan haklarının, ­toplumsal açıdan önemli bilgileri gizlemek veya tahrif etmek, güvenilir haber kisvesi altında söylentiler yaymak, ­dışarıdan bir kişi veya kuruluş lehine bilgi toplamak amacıyla kullanılmasına izin verilmez. ­kitle iletişim araçları.

Gazetecinin bilgi yayma hakkını, bir vatandaşı veya belirli vatandaş kategorilerini yalnızca cinsiyet, yaş, ırk veya milliyet, dil, dine bakış açısı, meslek, ikamet yeri ­ve iş nedeniyle itibarsızlaştırmak için kullanmak yasaktır. , hem de siyasi inançlarıyla bağlantılı olarak. . "^[100]

Yetkililer de medya çalışanına işi çerçevesinde koruma garantisi veriyor.

mesleki faaliyetini ­yerine getirmesiyle bağlantılı olarak , ­kamu görevini yerine getiren bir kişi olarak şerefinin, haysiyetinin, sağlığının, canının ve mallarının korunmasını garanti eder.”

Yukarıda açıklanan yasaya göre, bir gazeteci “mesleki faaliyetlerini yürütürken vatandaşların haklarına, meşru çıkarlarına, onur ve haysiyetine saygı göstermekle yükümlüdür”.­ ve kuruluşlar."

Rusya Federasyonu vatandaşlarının bu tür yasal olarak onaylanmış hakları arasında en önemlilerinden ­biri seçilmelidir - bu , vatandaşların güvenilir bilgi edinme hakkıdır.

Rusya Federasyonu Anayasasının 42. Maddesinin 2. Bölümüne göre, ­Rusya Federasyonu'nun her vatandaşı ­güvenilir bilgi alabilir.

çevreye yönelik bir suç nedeniyle sağlığına veya malına verilen zararın tazminine ­hakkı vardır .”­

Rusya Federasyonu Anayasası, ­ülkenin her vatandaşının bilgi içeriği üretme olasılığını düzenler.

Rusya Federasyonu Anayasasının 29. Maddesinin 2. Bölümüne göre ­:

, herhangi bir yasal yolla özgürce bilgi arama, alma, iletme, üretme ve yayma hakkına sahiptir . ­Devlet sırrı oluşturan bilgilerin listesi ­federal yasa ile belirlenir.

Gazetecilerin, devlet yasama kanunlarında ­kitle iletişim araçları çalışanlarının daha fazla yaydığı bilgileri kontrol etme yükümlülüğüne rağmen , çoğu zaman gazetecilerin gerçekleri kontrol etmediği durumlar vardır.­

2014'te Channel One gazetecileri bir hikaye gösterdiler ­- "Slavyansk'tan bir mülteci , küçük oğlunun ve bir milis karısının onun altında ^[101]nasıl idam edildiğini hatırlıyor" .

Olay örgüsünün başında şu alıntılar yer alıyor: “Kadın kendisine, akrabalarının ­kocasının milislere gitmesinden memnun olmadığı Batı Ukraynalı dört çocuk annesi Slavyansk'tan Galina adını verdi . ­Galina ile konuşma ­karmaşık bir duygu bıraktı. Akıl, bugün Avrupa'nın merkezinde böyle bir şeyin nasıl mümkün olduğunu anlamayı reddediyor. Bunun olabileceğine bile gönül inanmaz.

Yalnızca Rus ve Rus medyasında değil, aynı zamanda dünya medyasında da halkın tepkisinden sonra , Birinci Kanal gazetecileri ­başka bir TV haberi yayınladılar - “Birinci Kanal gazetecileri, komployla bağlantılı olarak yalan söylemekle ilgili suçlamalara yanıt veriyor. Slavyansk'ta bir çocuğun öldürülmesi.”^[102]

trajediye ­dair kanıtları yoktu ve yok ama bu , Slavyansk'ta cehennemden kaçan gerçek hayattaki bir kadının ­gerçek hikayesi . Bahsettiği şey, zaten sonsuz olan bir kanıt zincirinin bir halkası olan tek bir sıraya düştü ­. Mermilerle parçalanan, kaçmaya çalışırken vurulan, hava ­saldırıları ve bombardıman sırasında öldürülen düzinelerce çocuğun kaderi hakkında. İşte çekimler ve işte çocuklar. Ve bu trajediler, hava için ayarlanan hareli ­arkasında görünmüyorsa , hareli kaldırırız. Lütfen çocuklarınızı televizyondan uzak tutunuz. Bunlar, sizin de inanmak istemeyeceğiniz çok zor atışlardır. Ama bu gerçek."

Medya yasasına göre bu bilgilerin teyidi olmadan gazetecilerin bu bilgileri yayınlama hakları yoktu.

2.     ve sahte gazeteciliğe karşı nasıl mücadele ediyoruz?

Bugün, sahte ürünlerle mücadelenin yalnızca ­teorik düzeyde yürütüldüğü genel olarak kabul edilmektedir. Bununla birlikte, son zamanlarda, medya alanında, kitle iletişiminin teknolojik alanındaki "gelişmiş" figürlerin ­sahtekarlığa karşı topyekun mücadeleye nasıl çeşitli teknik çözümler sunduğuna dair bilgiler "ortaya çıkıyor". Hatta hareket ­, "Startups sahte haberlere karşı çıktı" adlı çevrimiçi ­incelemelerden ­birinde aday gösterildi . Mucitler tarafından önerilen teknolojilerin ve cihazların ­ne kadar etkili ve verimli olacağını anlamaya çalışalım .

Bu faaliyetten para kazanmak isteyen, sahte haberlere karşı mücadeleye giderek daha fazla girişim katılıyor. Bu tür şirketler arasında Crisp, New Knowledge, Cisco, Digital Shadows bulunmaktadır. Botları belirlemek için sosyal medya ve diğer şirketlerle birlikte çalışıyorlar ve bilgisayarların doğru ­olmayabilecek haberleri tanımlamasına yardımcı olmak için makine öğrenimini kullanıyorlar ­. Prensip olarak burada, sahte gerçeklik ile medyanın her türlü bilgi manipülasyonu arasındaki bariz karşıtlık üzerine kurulu bir işle uğraşıyoruz .­

Facebook, Google ve Twitter gibi büyük teknoloji şirketleri değil, bazı startup'lar da sosyal ağlarda yanlış bilgilendirme ile mücadeleye katıldı . Sahte haberlerle mücadeleyi ­karlı bir iş fırsatı olarak görüyorlar. Sahte haberlerle mücadele eden şirketler arasında Crisp, New Knowledge, Cisco, Distil Networks yer alıyor.

Crisp ve New Knowledge dahil olmak üzere bazıları siber terörizmle savaşmaya başladı, Cisco ve Distil Networks dahil diğerleri sahte haberlere karşı mücadelede ­bilgisayar korsanlarına karşı taktikler kullanıyor.

Startup Crisp, markaların sosyal medyadaki itibarlarını korumalarına yardımcı olur. Bunu yapmak için Crisp , karanlık ağ da dahil olmak üzere web'i taramak için algoritmalar kullanır.

Crisp'in kurucusu Adam Hildreth , "Arama motorlarının tam tersi, size gitmek istemediğiniz tüm yerleri, reklamcıların ­görmek istemediği tüm yerleri gösterir" dedi . Başlangıç, moderasyonlarını daha verimli hale getirmek için sosyal ağlarla da çalışıyor . ­Hildreth, "En büyük sorun, dakikada ne kadar bilgi indirildiğidir" diyor.

New Knowledge, robotları tespit etmek ve şüpheli bilgilerin yayılmasını tespit etmek için ­makine öğrenimi teknolojilerini kullanır ­. CEO Jonathan Morgan'a göre, kuruluşlar ­dezenformasyonu yeterince erken tespit ederse, yine de harekete geçebilirler. "İnsanların Beyoncé'nin bir Rus casusu olduğu fikrini yaymaya çalıştıklarını erken keşfettik diyelim. Bu saçmalık. Yani bunu yeterince erken, Twitter'da , InfoWars'ta veya Fox'ta geniş çapta paylaşılmadan önce keşfedebilirsek , bir alternatif bulabiliriz: Beyoncé bir Amerikan vatanseverdir” dedi.

Cisco, insanların bir haber makalesinin ruh halini belirlemesine yardımcı olacak teknolojiler geliştiriyor .­

Geliştiriciler, programa metinlerdeki belirli nüansları algılamayı öğretmek isterler; örneğin, başlığın ­metinle nasıl ilişkili olduğu ve bunun bir tıklama tuzağı başlığı olup olmadığı. Başka bir şirket olan Distil Networks, bilgiyi trend haline getirmek için yayan botları belirleme konusunda uzmanlaşmıştır .­

Distil Networks pazarlama direktörü Edward Roberts'a göre botlar, insan davranışını taklit etmede giderek daha akıllı hale geliyor .­

"Sayfalarda rastgele aralıklarla dururlar ­, farklı hızlarda tıklarlar, fareyi daha az otomatik hareket ettirirler" diye belirtiyor. Dahası, Bay Roberts'a göre sahte haberler çözülebilecek bir sorun çünkü spam sorunu zaten çözülmüş durumda.

Amerikan araştırma şirketi International Data Group , sahte haberleri ve teknoloji şirketlerinin buna karşı mücadelesini ­yüksek teknolojiler alanında yılın en önemli on olayından biri olarak adlandırdı.­

Sahte dünyayla mücadeleyi amaçlayan ­en son teknolojik gelişmeler hakkında burada verilen tüm bilgilerden ­, bariz sonuç kendini gösteriyor: sahte ürünlere ve yaratıcılarına karşı mücadele daha yeni başlıyor. Üstelik tamamen yeni bir teknolojik olanla başlar ­. seviye.

Bugün, sahte gazeteciliğin yalnızca “doğru” geleneksel medyanın pratiğinde uygulanmadığı , aynı zamanda ­özellikle kasıtlı olarak yanlış bilgi üretiminde uzmanlaşmış ilgili medya ve kitle iletişim kanallarının içeriği olarak anlamsal içerik kazandığı iddia edilebilir. ­ürün. Uzmanların gözlemlerine göre ­, 2010'ların başında benzer bir medya alanı oluştu ve kolaylık olması açısından ­"sahte" diyeceğiz. Yapısal unsurları, ilgili web siteleri, sosyal ağlardaki gruplar ve You-Tube'daki kanallardır. Örneğin, Ağustos 2010'de <<2×2>> TV kanalında , bölgesel şirketlere özgü popüler formatların ve türlerin parodisini yapan Reutov TV programı yayınlandı . İzleyicilerin periyodik olarak ­"gazetecilerin" yayındaki yetersiz davranışlarından şikayet etmeleri önemlidir , ancak gerçekte rolleri oyuncular tarafından oynanmıştır. ­Proje ­üç yıl sürdü ve finansman yetersizliği nedeniyle kapatıldı.

İki yıl sonra, aynı kanalda, Russia Today kanalının haber yayınlarının tematik ve format içeriğine saygı duyarak parodisini yapan Khobosti projesi başlatıldı ­. Program başlangıçta internette vardı. Kapatıldıktan sonra da oraya yerleştirilmeye devam edildi ­. Projenin popülaritesi, Web'de edindiği yüzbinlerce görüşle kanıtlanıyor ve oradaki proje gruplarına ­25 binden fazla kişi abone oldu.

Benzer bir eğilimde, Nikolai Fomenko'nun uygulamayı amaçladığı sahte bir radyo istasyonu oluşturma fikri vardı. İsim uygun bir şekilde icat edildi - "Fomenko ­sahte radyo". Ana "hile", kesinlikle kurgusal haberlerin ve hikayelerin yayınlanmasıydı. İnternet üzerinden yayın ­2017 yılında başlamıştır . Böyle bir sahte radyoyu başlatanların, varsayılan olarak, Nikolai Fomenko'nun bir şovmen olarak itibarını hesaba katarak, ­dinleyicilerinin hayali bilgi içeriğini yeterince değerlendirebileceklerine inandıkları ­açıktır .­

alanının ağ segmentinde bu tür sahte medyanın içeriğine duyulan güven ile çok daha ciddi bir durum gelişmektedir ­. Bunların arasında "Smixer", "Intersax" Fibster gibi İnternet projelerinden bahsetmeye değer . Uzmanlara göre, her ay 100.000 kadar insan bu tür bilgi ve haber "kaynaklarını" ziyaret ediyor ve okuyor . Bununla birlikte, çalışmalarında önemli ve bize göre itibarsızlaştırıcı bir faktör, ­içeriklerinin temeli daha önce ­"klasik" medyada yayınlanan bilgilerin yorumlanması olduğundan, ikincil medya olmalarıdır.

Kural olarak, sahte medyadaki yayınlar anonimdir ­veya takma adlar altında izin verilir. Birini destekleyen grupların gerçek yaratıcı bileşimini öğrenin veya­

başka bir kaynak neredeyse imkansızdır. Davranış modellerinin kapalı (ya da daha doğrusu gizli) doğası, proje katılımcılarının ­, kamusal söylemde sergilenen bilgilerin niteliksel özellikleri olarak düpedüz yalanlar ve güvenilmezlik gerçeğinin açık bir farkındalığını gösterir . ­Dahası, bilgi yerine izleyici a priori ­bilgi, görüş, gerçek ve fenomen yorumunu almaya mahkum olduğunda, gösteri-medeniyet paradigması burada açıkça gerçekleştirilir. İkincisi, genellikle gazetecinin kişiliğinin entelektüel niteliklerine, ahlaki ve psikolojik karakterine ve medya alanında profesyonel davranışın radikalizm unsurlarıyla bir kural olarak muhalif bir yapıya sahip olan siyasi görüşlerine dayanır .­

(özellikle seçim kampanyaları sırasında) yalnızca iktidar yapılarına karşı değil, aynı zamanda daha hedefli ­- görüşlerine sahip olanların doğrudan siyasi muhaliflerine karşı - savaşmak için ­kullanılabilmesi ve kullanılması ­durumuna şaşırmamak gerekir. ­gibi araçlarla ifade edilmektedir. Bir gerekçe olarak, yalancı medyanın yaratılmasının çalışanları ve başlatıcıları, ­oluşturdukları dünyanın bilgi resminin alternatif gündeminin, gerçekliğin daha objektif bir şekilde değerlendirilmesine ­ve hatta bazı durumlarda eğlence ve rahatlamaya izin verdiğini iddia ediyor.

iktidar yapılarının temsilcilerinin ve kamuya mal olmuş kişilerin ilgili resmi sayfalarını taklit eden veya ironik bir şekilde yorumlayan alternatif medya , otoritelere karşı olmaya çabalıyor. ­faaliyetler ­Bu tür parodi medya, Rusya Federasyonu Dışişleri Bakanlığı olan Rusya Devlet Başkanı'nın Twitter hesabında mevcuttur. Ve Cumhurbaşkanının basın sekreteri Dmitry Peskov, ­imajının bir kısmını "Peskov'un Bıyığı" adlı bir Twitter hesabıyla "Güvenilir bir şey yok" sloganıyla paylaşmaktan "onur duydu". Sadece bıyığımı oynatıyorum."

Sahte habercilik yapanların bir diğer ayırt edici özelliği de ­“kendilerine” uygun bir medya sistemi oluşturmalarıdır. İlk olarak, aynı anda birkaç yönde çalışırlar. İkinci olarak, yarattıkları kaynakları (hem finansal hem de itibar açısından ) ­aktifleştirmeye çalışırlar . Bir dizi sahte proje - Newsmaker, Jurnalizd.ru ve Cynical Journalist - yaratan St. Petersburg gazetecisi Alexander Alikin'in deneyimi ­gösterge niteliğindedir. Tabii ki fark edildi ve daha sağlam bir medyaya davet edildi - " ­Ka.ru Çeşmesi". Ardından aynı “Alaycı Gazeteci” Planerka.org'a satıldı . İşlemin uzman değerlendirmesi 70 bin ruble olarak gerçekleşti.

Geriye, her ülke ve kıtanın her türden ve türden medyası tarafından nasıl aldatılabileceğimize ve nasıl kandırıldığımıza ayrılmış bu sayfalarla tanışmak kitabımızın okuyucusuna kalıyor. Ancak, medyadaki yalanların, bir gazetecinin bilgisayarının ekranının başına veya bir televizyon stüdyosundaki kurgu masasına oturmasıyla başlamadığını belirtmekte fayda var . ­Bir yalanın uzun bacakları vardır, üzerinde dünyanın dört bir yanında, insanlar arasında dolaşır, sorunlara, çatışmalara yol açar, savaşlara ve skandallara yol açar, sonunda insanları birbirleriyle tartışır ­. Bu nedenle, doğrudan belirli bir mini alfabeye geçmeden önce "Medyaya ve gazetecilere nasıl güvenilmez", en ünlü uzmanlardan birinin , genellikle "yalan" olarak adlandırılan sosyal psikoloji fenomenini ifşa etme deneyimine dönelim. ­. Kısmen, onun tavsiyelerinden bazılarını kitabımızın sayfalarında zaten alıntılamıştık. Ancak yazar bu bölümde Paul Ekman'ın The Psychology of Lies adlı kitabında uyardığı şeyleri daha dikkatli dinlemenizi tavsiye ediyor.

kendisine yalan söylenmesi ve aldatılması durumunda (genellikle kasıtlı olarak) davranışının olumsuz sonuçlarından kaçınmak için günlük yaşamda alabileceği önlemleri listeler . ­Bunlardan ilki ­, "davranışsal ipuçlarını olabildiğince doğru yorumlamaktır ^[103]. " Bir gazetecinin işi için bu şu anlama gelir: kendisine bilgi sağlayan herhangi bir kişiyle iletişim kurarken , özellikle bunun münhasır nitelikte olduğu önceden kabul edilmişse, kişinin ­aşağıdaki soruları yanıtlaması her zaman önemlidir : neden ­BU bana mı söylendi? BU, neden bu belirli kişi tarafından bana iletiliyor? BU neden ­bana şu anda ve tam burada iletiliyor?

tamamen aynı soruları sorma hakkına sahiptir . Medya alanında ANİDEN herkesi heyecanlandıran bir konunun ortaya çıktığı nadir durumlar vardır . Bu tür bilgi ­patlamalarının kendiliğinden olduğunu düşünmek saflık olur . Ağustos 1987'de Leningrad oteli "Pribaltiyskaya" da ­Alla Pugacheva'nın karıştığı ünlü skandalı burada nasıl hatırlamayalım ? Sonra Leningrad ve merkezi basın, sanki emir almış gibi, şarkıcının bir otele giriş yaparken iddiaya göre meydan okuyan davranışıyla ­ilgili haberleri yaymaya başladı . İşler öyle bir noktaya geldi ki, bu olayla ilgili TASS ­bilgi notu iki kez All-Union Radio yayınında okuyun .

Paul Ekman'a göre , yalan söylemeye karşı ikinci önlem daha az önemli değil. Bu , “ aldatma tespit sürecinde meydana gelen hataların doğasını olabildiğince açık bir şekilde anlama arzusunda ­” yatmaktadır . Hem nedenleri ­hem de sonuçları bakımından birbirine doğrudan zıt olan bu tür iki tür hata vardır . Doğrulayıcı , gerçeğe inanmama hatasına düşerek , doğruyu söyleyeni yanlışlıkla yalancı zanneder ve yalana inanma hatasına düştüğünde ­, yalancının doğruyu ^[104]söylediğine ­inanır . Medya diline çevrildiğinde , bazı bilgileri sağlamak için sizinle temasa geçen kişi hakkında bilgi toplama ihtiyacı anlamına gelir. Seyirciler için böyle bir gereklilik , programın sunuculuğunu yapan gazeteciye ­belirli bir ­ölçüde güven duyulması anlamına gelir . medyada konuşan ve çeşitli türden ve ikna edici bilgi tercümanları olan spikere . Burada olmasına rağmen , zaten bildiğimiz gibi, bir medya çalışanı seyircinin güvenini ona karşı belirli manipülatif eylemlerde ­bulunmak için kullandığında bu tür durumlar ­ortaya çıkabilir . hareketler.

Muhbir hakkında herhangi bir bilgi olmaması durumunda , iletişim ­becerileri bir yana , kişinin kendi sezgilerine, deneyimlerine, gündelik ­ve medyaya, bilgi ve becerilerine güvenmek kalır . Ya da Benedict Cumberbatch'in Sherlock'unun aynı isimli popüler televizyon dizisinde ­dediği gibi . BBC: " Zihne bakın!" Aynı Paul Ekman'ın “yalan tespiti sadece bilgiye dayalı bir tahmindir” uyarısında bulunmasına şaşmamalı . Ancak bu tahmin yine de yalana inanma ve gerçeğe ^[105]inanmama hatası yapma olasılığını önemli ölçüde azaltır .

Ne de olsa, "bizim" ve "bizim olmayan" medyanın haberlerinde gerçek nerede ve yalan nerede ayırt etmeyi nasıl öğrenmeliyiz ? Aslında ­bir bilgi trafik ışığının bir tür uyarı "kırmızı sinyali" haline gelmesi gereken "sahte gazeteciliğin" ayırt edici özellikleri nelerdir ? Çünkü insan bireyinin ­manipülasyon denizine ve yalanlar ve gerçek olmayanlar okyanusuna dalmasını engelleyebilecek olan, tam da doğru zamanda ve doğru yerde yanan “trafik lambası” dır . ­Bazı yararlı ipuçları vermeye çalışalım.

modern "sahte gazetecilik" pratiği için geçerli olan ­güvenilirlik kriterlerinin ­geleneksel ve basit olduğunu not ediyoruz. Gazetecinin kendisi, alternatif bilgi kaynaklarını kullanarak herhangi bir bilgiyi derhal iki kez kontrol eder. Ek olarak, rapor edilen bilgilerin doğruluğunu , olası tüketiciye ulaşma hızına tercih etmeye değer . ­Sahte bilgilerin, gerçekliğe ­karşılık gelmediğini oldukça başarılı bir şekilde tanımlamasına izin veren temel bir özelliği vardır ­. Sahte, sınırlı bir zaman aralığında - 1-2 saatten bir güne kadar - çok hızlı bir şekilde kendi doğal özünü ortaya çıkarmasıdır ­. Bu nedenle, öncelikle belirli bir medyaya giren bilgilerin zorunlu olarak doğrulanması ve yeniden kontrol edilmesi ­ilkesine uyulursa ve anında gelen ­haberlerle çalışırken kronolojik disipline uyulursa, bir sahtekarlığın kendi içinde taşıdığı yalanları, yanlışlıkları ve hataları tespit etmek çok daha kolaydır. ­, birincisi ikinci. Bilginin güvenilirliğini değerlendirmede önemli bir faktör, ­yazı işleri ofisi tarafından alındığı iletişim kanalıdır. Aynı zamanda haber olgusunun uzam-zamansal bağlamının değerlendirilmesi de önemlidir. İzleyicilerin herhangi bir temsilcisi ­, aniden belirli bir gazetecinin ve belirli bir medya kuruluşunun kendisini yanlış bilgilendirmek istediğinden veya uygun şekilde işlenmiş ­bir bilgi kullanarak onu manipüle etmeye ­çalıştığından şüphelenirse , aynı şekilde hareket edebilir ve etmelidir.­ bilgi.

Şüpheli görünen, gerçeğe uygun olmayan, kasıtlı olarak sansasyonel görünen ­bilgilerle çalışırken dikkate alınması gereken bir başka önemli durumu da belirtmekte fayda var . Ve ­medya alanının bir fenomeni olarak sahte olanın gerçek bilgi ile aynı şekilde çalıştığı gerçeğinde yatmaktadır . Kitabımıza benzer konuları analiz ­eden meslektaşımız O. R. Samartsev'in verdiği iki çarpıcı örneği ­karşılaştırabiliriz . İlki , 24 Mayıs 2017'de Moskova'da meydana geldiği iddia edilen depremle ilgili . Yalan oldukça çabuk fark edildi . Haber akışında birkaç saat bile ^[106]dayanamadı . İkinci vaka, Dorofei adlı Dmitry Medvedev'in kayıp kedisiyle bağlantılı ­(Rolan Bykov'un filmine merhaba!). Sansasyonalizme duyulan susuzluk, ­gazeteciler arasında gerçek bir bilgi coşkusu dalgası uyandırdı. Tüm bu sözde sansasyonel birdirbir, Moskova'daki hayali doğal afet hikayesinden biraz daha uzun sürdü. D. Medvedev, Twitter'da kedisinin hiçbir yerde kaybolmadığını açıklayana kadar ^[107]. Bu vakalardan tek bir sonuç çıkarılabilir: Bir şey gördüğünüzde, duyduğunuzda, ­bir yerde okuduğunuzda hemen kızmamalı, endişelenmemeli, nefesinizi tutmamalı ve inlememelisiniz. Sonunda, herkesin (düşündüğümüz gibi) elinde ya bir bilgisayar ya da Wi-Fi ağına erişimi olan bir gadget ya da ağ kaynaklarına erişebileceğiniz ve duyum geçmişini inceleyebileceğiniz bir tablet var. Böyle bir operasyon sırasında, "sansasyonel" bilgilerin ortaya çıkışının kronolojisine dikkat etmenin yanı sıra, bu yarışın liderini alıntı yapılan kaynaklar listesinde birincilik için işaretlemeye değer. Bunların katı ortam olması arzu edilir .

Bununla birlikte, modern medya uygulamasında, bu tür sahte mücadele yöntemlerinin , göz ardı edilmediği takdirde , her ­durumda zorunlu olmadığını not ediyoruz . Aynı zamanda, bazı medyada yalnızca üreten bir editör veya "taze bir kafa" değil , aynı zamanda görevleri yalnızca olası davalar konusunu ve şu veya bunun yayınlanmasından kaynaklanan iddiaları incelemeyi de içermesi gereken bir avukat vardır. bilgi, ancak ideal olarak, ­alınan bilgilerin ve güvenilirlik faktörü için verilerin doğrulanması hakkında da ­. Bugün, medya pratiğinde bu tür işlevsellik, kelimenin tam anlamıyla ­İngilizce'de "gerçek kontrolü" anlamına gelen "gerçek kontrolü" olarak adlandırılmaktadır. Rusça konuşan "güven ama doğrula!".

Prensip olarak, öyle ya da böyle, kitabımızın sayfalarında, bu yöntem için çeşitli seçenekleri zaten açıkladık ve hatta bazı durumlarda bunları kullandık. Sahte ürünlerle bu şekilde mücadele etmekle ilgilenenler için M. S. Kornev'in " ­Gerçek Kontrol: Bilgileri Doğrulamanın Beş Güvenilir Yolu" ^[108]makalesini okumasını tavsiye edebiliriz ­. Burada kısaca kendi önerilerimizi kurallara indirgemeye çalışacağız. Onları nasıl anlıyoruz?

Kural bir . Orijinal bilgi kaynağını arayın. İki veya üç bağımsız kaynağa sahip olmak ­arzu edilir ­(Carl Bernstein-Bob Woodward kuralı).

Kural iki. Yorum ve bilgiyi kendi başına ayırt edebilme .­

Kural üç. Karşı tarafın fikrini almak gerekir ­. Ve belki de ­ondan alternatif bilgiler almak için.

Kural dört. Dikkatle okuyun, izleyin ve dinleyin ­. Hataları, yanlışlıkları, adların, soyadların, mesleklerin, yer adlarının, tarihlerin, yazım hatalarının ^[109]ve ­çekincelerin yanlış yazılmasına bakın .

Kural beş. Bilgileri göründüğü gibi almayın , çünkü yayın başlangıçta ­sahte, aldatmaca, aldatmaca olarak algılanabilir . İnanmadan önce düşün .

Kural altı . Doğruluk hızdan daha önemlidir . Yarın St. Petersburg'da sıcaklığın +15 ­derece olacağına karar vermek için acele etmeyin . Yarın sabaha kadar bekleyin .

Kural yedi. İnternete ve prensip olarak dünyanın tüm ağlarına güvenmeyin! Özellikle içlerinde yayınlanan bilgiler yazar tarafından imzalanmamışsa ve doğrudan alıntılar içermiyorsa.

Bunlar, yazarın kendi deneyimlerine dayanarak formüle ettiği, doğrulamaya ilişkin basit ipuçlarıdır. Ancak, görünüşe göre, yakında bu bölümü genişletmesi ve belki de bu konuda ayrı bir kitap yazması gerekecek çünkü yalanlar, sahtekarlıklar ve bilgi manipülasyonu medya ­yolları ve yolları boyunca yürüyüşlerine devam ediyor . ­Ancak umutsuzluğa kapılmayın.

Ve bu kitabı sonuna kadar okuyanlar için bir bonus daha. Metne, ilginç ve faydalı olabilecek küçük bir yayın listesi eşlik ediyor ­. Hakikat mücadelesinde işinize yarayabilecek ve siz değerli okuyucuların medyanın bizi nasıl kandırdığını anlamalarını sağlayacak bu literatür listesinde, öncelikle dikkat etmeniz gereken birkaç başlık var . ­Medyadaki bilgi çalılıklarında günlük yaşamınızda size yardımcı olacaklar.

Önerilen Kaynaklar

1.     Baiarzhon N. Kısa bir entelektüel koruma kursu. M., 2015.

2.     Ilchenko S. N. Gösteri medeniyeti: gerçekliğin sonu mu? SPb., 2014.

3.               Ilchenko S. N.   Medyada ­siyasi oyunlar                     

uzay. SPb., 2017.

4.     Ilchenko S. N. Medya bizi nasıl aldatıyor? Bilginin manipülasyonu. SPb., 2019.

5.     Kozlovsky B. Maksimum repost: Sosyal ağlar bizi sahte haberlere nasıl inandırıyor? M., 2018.

6.               Shkuratov               V. A.        Ekonomik ölüm sanatı.

Video dünyasının oluşturulması. Rostov-na-Donu, 2006.

7.     Fexeus, Henrik. Manipülasyon sanatı. Aldatılmanıza izin vermeyin. M., 2015.

Kendi kendine muayene için güvenlik soruları

1.      Medya veya gazeteciler tarafından bildirilen bilgilerin ­yanlışlığı ­sorununun yasal düzenleyicileri nelerdir ?

2.      Güvenilir olmayan bilgilerin yayınlanması ­durumunda sorumluluk nasıl dağıtılır ?

3.      Yayınlananların ­güvenilmez doğasının belirtileri nelerdir ? bilgi.

4.      Sahte bilgileri tespit etmek ­ve tanımlamak için hangi modern teknolojiler kullanılıyor ?

5.      Böyle bir fenomenin özünü “gerçeği kontrol etme” olarak belirleyin.

6.      Sahte bilgilerin ortaya çıktığı sürecin öznesi kimler olabilir ?

7.      Sahte bilgilerin başarılı ve etkili bir şekilde açığa çıkarılmasına ­örnekler verin .

Çözüm

Sahte gazetecilik ders kitabımız büyük ölçüde sona ­erdi . _ _ Ancak, izleyiciye iletilen bilgilerin doğruluğu ve yeterliliği ­arzusu ışığında gazetecilik mesleğini yetiştirmeye yardımcı olabilecek bir dizi uygulama ile henüz tanışmadınız .

Okuduğunuz metnin yazarı için , bugün sahtenin ne olduğu, neden bu kadar inatçı olduğu ­ve medyada bu kadar iyi kök saldığı ve çalışanlar için ­ne tür tehlikeler taşıdığı hakkında bilgi toplamak son derece önemliydi. medya alanı . Metni ­okuduktan sonra birçok kişi için aşikar hale geleceğini düşünüyorum : zamanla, sahte sadece mesleğimizden kaybolmakla kalmıyor , aynı zamanda çok başarılı bir şekilde mutasyona uğruyor ve ­herhangi bir şekilde bağlantılı olanlar için pratik bir faaliyet yöntemine dönüşüyor . bilgi.

Ancak şov medeniyetinin yazılı basın, televizyon, radyo ve network kaynakları ile olan ilişkilerinde ­mutlak bir güven şeklinde gazetecilere, medyanın kendisine ve izleyicilerine “iradesini” dayattığı gerçeğinden vazgeçmemeli ve bununla uzlaşmamalıdır . Gazetecilik mesleğinin ­temel ilkelerinden birini korumanız için size bir araç ve yollar sunuldu : okuyucularına, izleyicilerine, dinleyicilerine ­, kullanıcılarına çevremizde olup bitenler hakkında , bizi çevreleyen ampirik ­ortamda en yeterli bilgiyi iletme arzusu gerçeklik. Büyük ve bilge Amerikalı yazar Mark Twain'in ­dediği gibi , “gerçek, sahip olduğumuz en değerli şeydir; Dikkatli kullanalım."

Önerilen literatür listesi

YAZARIN SAHTELERLE İLGİLİ KİTAPLARI VE YAZILARI

1.     Ilchenko S.N. Yanlış bilgi kaynaklarının gazeteciliği: gösteri medeniyeti koşullarında bir güven krizi // Bilgi Yüzyılı ­. 2015. No. 2 ( “St. Petersburg'da Felsefe Günleri-2014” Forumu seminerinin tutanakları ), s. 217-227.

2.     Ilchenko S. N. Fake - yeni bir gösteri medeniyeti formatı ­// "Modern dünyada iletişim". Tüm Rusya Bilimsel ve Pratik Konferansı "Kitle İletişim Sorunları" Bildirileri. 15-16 Mayıs 2015 1. Bölüm. Profesör V. V. Tulupov'un genel editörlüğünde. Voronezh, 2015. - 144 s. -S.122-123.

3.     Ilchenko S. N. ­Modern medya ortamında siyasi bir format olarak sahte // İnsani vektör, 2015, Seri “Tarih ­. Politika Bilimi". 3 (43). s.98-101.

4.     Ilchenko S. N. Modern şov medeniyetinin bir unsuru olarak sahte gazetecilik ­// Dijital çağın gazeteciliği ­: meslek nasıl değişiyor: Stajyer materyalleri. bilimsel-pratik. konf. (Yekaterinburg, 14-15 Nisan 2016). Yekaterinburg: Ural Federal Üniversitesi, 2016. - 240 s. s. 110-112.

5.     Ilchenko S. N. Modern gazeteciliğin sahte bilinci ­// Bilgi teknolojisi bağlamında modern medya: s6. ilmi İkinci Tüm Rusya bilimsel-pratik bildirileri. konf. - St.Petersburg: SPGUTD, 2016. - 100 s. s.67-69 .

6.     Ilchenko S. N. Modern sahte gazetecilik yöntemi olarak provokasyon ­// Bilgi Yüzyılı. 2017. No. 1. ­St. Petersburg Eyalet Üniversitesi'nde Felsefe. 21. yüzyılın gazeteciliği : zor bir meslek için profesyonel ideoloji: mater. uluslararası bilimsel ve uygulamalı konferans, 11-12 Kasım 2016 / ed. A. N. Grishanina, S. G. Korkonosenko, sorumlu ed. S. G. Korkonosenko. - St.Petersburg: C. -Petersburg. durum un-t, Daha yüksek. okul dergi ve ağırlık iletişim, 2017. - 300 s. - S.74-82.

7.     Ilchenko S. N. Gazeteci ve ağ baştan çıkarmaları: pro ve ∞ntra // Modern medya ortamında gazeteci: coll. makaleler / ed. S. N. Ilchenko. SPb.: C. -Peterb. durum un-t, In-t “Daha yüksek. okul dergi ve ağırlık iletişim, 2017. - 194 s., 12.25 s. İle. 5-39.

8.     Ilchenko S. N. Elektronik medya uygulamasında sahte: ­güvenilirlik kriterleri // Mediascope. 2016. Sayı. 4. Erişim modu ­: http://www.mediascope.ru/2237

9.   Ilchenko S. N. Siyasi bilgilerin güvenilirliği ­: modern elektronik medyanın hayali mi gerçeği mi? // Elektronik medya ve toplumun siyasi hayatı: bir makale koleksiyonu / ed. S. N. Ilchenko. - St.Petersburg: C. -Petersburg. durum un-t, In-t “Daha yüksek. okul dergi ve ağırlık iletişim”, 2018. - 170 s. 104-114.

10.   Ilchenko S. N. Gösteri medeniyeti: gerçekliğin sonu mu? (monografi) St. Petersburg: IVESEP, 2014. - 198 s.

11.   Ilchenko S. N. Medya alanında siyasi oyunlar ­: monografi / S. N. Ilchenko. - St. Petersburg: IVESEP, 2017. - 292 s.

YASAL İŞLEMLER

1.   27 Aralık 1991 tarih ve 2124-1 sayılı “Kitle İletişim Araçları Üzerine ­” Kanunu // SND Gazetesi ve Rusya Federasyonu Silahlı Kuvvetleri. 1992. No.7 . Mad. 300.

2.   18 Temmuz 1995 tarihli Federal Yasa No. 108-FZ “Reklam Üzerine ­” // Rusya Federasyonu Mevzuatının Toplanması. 1995. No. 30. Mad. 2864.

3.    08.09.2001 tarihli ve 128-FZ sayılı “ ­Belirli Faaliyet Türlerinin Lisanslandırılmasına İlişkin” Federal Yasa // Rusya Federasyonu'nun Toplanan Mevzuatı . ­2001. Sayı 33 (bölüm I). Sanat. 3430.

4.   14 Kasım 2002 tarihli Federal Yasa No. 161-FZ “Devlet ­ve Belediye Üniter Teşebbüsleri Hakkında” // Rusya Federasyonu Mevzuatının Toplanması . ­2002. Sayı 48. Mad. 4746.

5.   Rusya Federasyonu Cumhurbaşkanı'nın 8 Ağustos 1998 tarih ve 511 sayılı “ Devlet Elektronik Kitle İletişim Araçlarının Çalışmalarının ­İyileştirilmesine İlişkin ­” Kararı, değiştirildiği şekliyle. // Mevzuatın toplanması. 1998. No. 19. Mad. 2079.

6.   Rusya Federasyonu Cumhurbaşkanı'nın 13 Eylül 2001 tarih ve 1031 sayılı Kararnamesi “Federal Devlet Üniter Teşebbüsü “Rus Televizyon ve Radyo Yayın Ağı”nın Kurulmasına Dair Değiştirilmiş şekliyle. // Rusya Federasyonu mevzuatının toplanması. 2001. Sayı 34. Mad. 3486.

7.   09.03.2004 tarih ve 314 sayılı Rusya Federasyonu Cumhurbaşkanı Kararı “Federal yürütme organlarının sistemi ve yapısı hakkında” // Rusya Federasyonu'nun Toplanan Mevzuatı. 2004. No. 11. Mad. 945.

8.   Bir gazetecinin mesleki etik kuralları (SSCB Gazeteciler Birliği Birinci Kongresi tarafından ­24 Nisan 1991'de konfederasyon bazında kabul edilmiştir ) // http://www.medialaw.ru/

9.   Bir Rus Gazeteci için Mesleki Etik Kuralları ( ­23 Haziran 1994'te Rusya Gazeteciler Kongresi tarafından onaylandı , Moskova) // http://www.medialaw.ru/

10.   Rusya Federasyonu Kültür ve Kitle İletişim Bakanlığı Kitle İletişim Dairesi'nin ­2006-2015 dönemi ­için Rusya'da televizyon ve radyo yayıncılığının gelişimi kavramı // http://www.medialaw.ru/

11.   Rusya Federasyonu Hükümeti'nin 07.12.1994 tarih ve 1359 sayılı “Rusya Federasyonu'nda televizyon ve radyo yayıncılığı alanında televizyon yayıncılığı, radyo yayıncılığı ve iletişim faaliyetlerine lisans verilmesi hakkında” Kararnamesi (“Televizyon yayıncılığı ve radyo yayıncılığının lisanslanmasına ilişkin Yönetmelik” ile ­birlikte ­) Rusya Federasyonu'nda radyo yayıncılığı”, “ ­Rusya Federasyonu'nda televizyon yayıncılığı ve radyo yayıncılığı lisanslarının verilmesi ve yeniden verilmesi için ücret alınmasına ilişkin usule ilişkin Yönetmelik”) // ­Rusya Federasyonu'nun Toplanan Mevzuatı. 1994. Sayı 34. Mad. 3604.

12.   “Tüm Rusya Devlet ­Televizyonu ” tüzüğü ile birlikte ­ve Radyo Yayın Şirketi”) // Rusya Federasyonu Mevzuatının Toplanması. 1998. Sayı 32. Mad. 3895.

13.   Rusya Federasyonu Hükümeti'nin 08.04.2004 tarih ve 193 sayılı Kararnamesi “Federal Basın ve Kitle ­İletişim Ajansı'nın Sorunları” // Rusya Federasyonu'nun Toplanan Mevzuatı. 2004. No. 15. Mad. 1485.

14.   Rusya Federasyonu Hükümeti'nin 26 Şubat 2004 tarih ve 111 sayılı “Tüm Rusya Devlet Televizyon ve Radyo Yayın ­Şirketi Hakkında” Kararı // Rusya Federasyonu Mevzuatının Toplanması. 2004. No. 10. Mad. 865.

15.   "Şiddete ve Zulme Karşı" Yayıncılar Tüzüğü (Devlet Dumasında 8 Haziran 2005'te altı federal kanalın (Perviy, Rossiya, NTV, TVC, STS ve REN TV) başkanları tarafından imzalanmıştır) // http://www. medialaw.ru/

16.        Yayıncılar    Sözleşmesi //                                      CMH-HH_Ru

http://www.smi-nn.ru/

17.   Reklam Yasası // Rusya Federasyonu Mevzuatının Toplanması. 2006. Sayı 12. 03/20/2006. Sanat. 1232.

FAYDALI OLABİLECEK REFERANS LİSTESİ

1.     Arendt H. Şiddet hakkında / Per. İngilizceden. G. M. Dashevsky. - M.: Yeni yayınevi, 2014. - 148 s.

2.     Bayarzhon N. Kısa bir fikri koruma kursu / Per. Fr. I. A. Kondakova, ed. O. G. Andreeva. - M. : Kuchkovo sahası, 2015. - 384 s.

3.     Barbuck Richard. İnternet devrimi. - M.: Ad Marginem Press, 2015. - 128 s.

4.     Baranov A. E. İnternet psikolojisi. - M.: RIOR, 2012. - 264 s.

5.               Bart R. Üçüncü His. M.: Ad Marginem, 2015. - 104 s.

6.     Barlett, Jamie. Yeraltı İnternet: ­Dünya Çapında Ağın Karanlık Yüzü / Jamie Bartlett; [başına. İngilizceden. Bay Reitman]. - Moskova: Eksmo, 2017. - 352 s.

7.     Belaya E. N. Kültürlerarası iletişim teorisi ve pratiği ­. - St. Petersburg, Forum, 2011. - 208 s.

8.     Belinskaya E. P. İnternet iletişiminin psikolojisi. - St. Petersburg, NOU VPO Moskova Psikolojik ve Sosyal Üniversitesi ­, 2013. - 192 s.

9.     Blokhin IN Ulusal ilişkiler dünyasında gazetecilik ­: siyasi işleyiş ve profesyonel katılım. - St. Petersburg: St. Petersburg Yayınevi. un-ta, 2008. - 469 s.

10.     Blokhin I. N. Kitle iletişim alanında kişilik ­:    rol analizinin başlangıcı: Monografi /

I. N. Blokhin. - CΠ6.: SCIENTIA, 2016. - 360 s.

11.     Bogdanov V.P. Herodotus'tan İnternete: ­eğlenceli kaynak çalışmaları üzerine denemeler. Moskova: Ves Mir Yayınevi, 2014. - 208 s.

12.    Bogomolov Yu.A. Uzun süreli veda: ­Değişen dünyada Rus sineması ve televizyonu. - M.: MİK, 2006. - 320 s.

13.     Baudrillard J. Terörizm Ruhu. Körfez'de savaş yoktu / J. Baudrillard; [başına. Fr. A. Kaçalova]. - M.: RIPOL classic, 2016. - 224 s.

14.     Bolz Norbert. ABC medyası. M.: Euro ­pa yayınevi, 2011. - 136 s.

15.     Botton Allen, de. Haberler. Kullanım kılavuzu ­/ Alain de Botton; [başına. İngilizceden. V. A. Weber]. - Moskova: ­"E" yayınevi, 2016. - 352 s.

16.     Weiband I. D. 5000 yıllık bilişim. - M.: Kara sincap, 2010. - 352 s.

17.     Vaynerçuk Gary. Bilgi etkisi. Gürültülü bir medya dünyasında duyulduğunuzdan nasıl emin olabilirsiniz? - St.Petersburg: Piter, 2015. - 240 s.

18.     Walraf G. Muhabir suçluyor: Çev. onunla. / Komp. MG Fedorov; Önsöz M. V. Zorka; Yorum. N. A. Kaitmazova. - M.: İlerleme, 1988. - 400 s.

19.     Wael Gonim. Devrim 2.0. - St.Petersburg: Lenizdat, 2012. - 352 s.

20.     Viren G. Modern medya: bilgi savaşı yöntemleri: Proc. Üniversite öğrencileri için el kitabı. M., 2013.

21.     Virilio P. Bilgi bombası. Aldatma stratejisi. M., 2002.

22.     Volkova I. I. Ekran iletişimi çağının Homo ludens : monografi. M., 2014.

23.     Dragunsky, Denis Viktorovich. Al ve dikizle ­[kompozisyon]. M., 2014.

24.     Klyuev Yu. V. Kitle iletişiminde siyasi söylem:             kamusal siyasetin analizi

etkileşimler. SPb., 2010.

25.     Barbrook, Richard. İnternet devrimi. M.: Ad Marginem Press, 2015. - 128 s.

26.            Bart R. Üçüncü His. M.: Ad Marginem, 2015. - 104 s.

27.     Blokhin I. N. Kitle iletişim alanında kişilik ­. Rol analizinin başlangıcı: Monograf / I. N. Blokhin. - St.Petersburg: SCIENTIA, 2016. - 321 s.

28.     Dragunsky DV Uzaklaşın ve dikizleyin: [deneme] / Denis ­Dragunsky. - Moskova: ACT: Düzenleyen Elena Shubina, 2014. - 378 s.

29.     Woolf Virjinya. Sinema. - M.: Ad Marginem Press, 2014. - 80 s.

30.     Greengard S. Nesnelerin interneti: gelecek zaten burada / Samuel Greengard; başına. İngilizceden. - M.: Alpina Yayınevi, 2017. - 188 s.

31.     Guttman A. Ritüelden kayda: ­Modern sporların doğası / çev. İngilizceden. ed. V. Nishukov. - M.: Gaidar Enstitüsü Yayınevi ­, 2016. - 304 s.

32.    Debor Guy. Gösteri Toplumu . M .: "Lo gos" yayınevi ­, 2000. - 184 s.

33.    Dmitriev A. V., Latynov V. V. Yakovlev I. G. Politika, siyaset bilimi, İnternet. M.: Modern İnsani Üniversite ­, 2002.

34.    Dragunsky DV Uzaklaşın ve dikizleyin: [deneme] / Denis ­Dragunsky. - Moskova: ACT: Düzenleyen Elena Shubina, 2014. - 378 s.

35.            Duman İskender. Şiddet. RU. - M.: Oksijen, 2008. - 384 s.

36.    Zizek Slava. Fantezi vebası. Kharkov: "Humanitarian Center" yayınevi, 2014. - 388 s.

37.    Giroux A. A. Kumarhane kapitalizmi çağında zombi siyaseti ve kültürü / Per. İngilizceden. - Kharkov: "Humanitarian Center" yayınevi, Vovk Yu.S., 2015. - 284 s.

38.    Zemlyanova L. M. İletişim ve bilgi ortamı ­. İngilizce-Rusça Açıklayıcı Kavramlar ve Terimler Sözlüğü ­M.: Moskova Üniversitesi Yayınevi, 2004. - 416 s.

39.    Ivanenko E. A., Koretskaya M. A., Svenkova E. V. Gorgon Takımyıldızı (medya etkileri üzerine deneme). - St. Petersburg: Aleteyya, 2012. - 328 s.

40.    Kazantseva Asya. İnternetteki biri yanılıyor! Tartışmalı konuların bilimsel araştırması / Asya Kazantseva. ­- Moskova: Yayınevi ­ACT : Corpus, 2016. - 376 s.

41.    Kaku M. Zihnin Geleceği / Michio Kaku; Başına. İngilizceden. - 4. baskı - M.: Alpina kurgu dışı, 2018. - 646 s.

42.    Kalbitzer J. Dijital paranoya: Aklınızı kaybetmeden çevrimiçi kalın / Jan Kalbitzer; başına. onunla. Irina Gerasi ­movich; hasta. Katerina Martinoviç. - Minsk: Söylem, 2018. - 192 s.

43.    Kara-Murza S. G. Bilincin manipülasyonu. - M.: Algo ­ritmi, 2000. - 736 s.

44.    Kara-Murza S. G. Bilincin Manipülasyonu-2 / Sergey Kara ­-Murza, Sergey Smirnov. - M.: Eksmo: Algoritma, 2008. - 528 s.

45.    Castells, M. İletişimin gücü [Metin]: ders kitabı. ödenek ­/ M. Castells ; başına. İngilizceden. N. M. Tylevich; bilimsel altında ed. A. I. Chernykh; Ulusal araştırma Üniversite "İktisat Yüksek Okulu". - M.: Ed. İktisat Yüksek Okulu Evi, 2016. - 564 s.

46.    Kozlovsky B. Maksimum repost: Sosyal ağlar ­bizi sahte haberlere nasıl inandırıyor / Borislav Kozlovsky ­. - M.: Alpina Yayınevi, 2018. - 198 s.

47.    Linebarger P. Psikolojik savaş. Kitle bilinci işleme teorisi ve pratiği ­. M.: CJSC "Centropoligraph", 2013. - 445 s.

48.    Leklezio J. M. G. Film izle / J. M. G. Leklezio; J. Jacob'ın Önsözü; Başına. Fr. sondan sonra D. Savosina. - M.: Metin, 2012. - 173 s.

49.   Levshenko FV Teknolojinin karanlık yüzü. İnternetin ruh üzerindeki etkisi. - M.: Danışmanlık ve Sistem ­Çözümleri Enstitüsü, 2016. - 250 s.

50.    Manoviç Lev. Yeni medyanın dili / Lev Manovich. - M.: Ag Marginem Press, 2018. - 400 s.

51.   Malysheva E. G. Rus spor medyasının söylemi: monografi / E. G. Malysheva. - Omsk: Om Yayınevi. durum un-ta, 2016. - 272 s.

52.    McConnell B., Huba J. İçerik Salgını: ­Sosyal Medyada Pazarlama ve Blogosfer. M.: Vershina, 2008.

53.    Markoff D. Homo Roboticus? Karşılıklı anlayış arayan insanlar ve makineler / John Markoff; Başına. İngilizceden. - M.: Alpina kurgu dışı, 2016. - 406 s.

54.   Miroshnikov B. N. Ağ faktörü. İnternet ve toplum ­. - M.: Kuchkovo sahası, 2015. - 288 s.

55.    Morozov Evgeny. İnternet bir yanılsama gibidir. Ağın Ters Yüzü / Evgeny Morozov; başına. İngilizceden. I. Krieger. - Moskova: ACT: CORPUS, 2014. - 528 s.

56.    Mei Yang. Hatalar üzerinde çalışın. Gardin gazetesi Ombudsmanının deneyimi . ­M.: Bilişim Hukuku Sorunları Enstitüsü, 2005. - 336 s.

57.    Nikolaev Kirill. Abdullaeva Shekiya. Entelektüel ­felç. Robotların dünyasında nasıl insan kalınır ve ­kendinizi kaybetmezsiniz / Kirill Nikolaeva, Shekiya Abdullaeva. - St.Petersburg, 2015. - 259 s.

58.   Orekhovskaya N. A. Sosyal iletişim. Ders kitabı: - St. Petersburg, Infra-M, Alfa-M, 2014. - 224 s.

59.   Pavlov A. Utanç Verici Zevk: ­Kitle Sinematografisinin Felsefi ve Sosyo-Politik Yorumları ­[Metin] / A. V. Pavlov. - M.: Ed. İktisat Yüksek Okulu, 2014. - 360 s.

60.   Pan, Alex Suchdong-Kim. Dijital maymunu evcilleştirmek. İnternet bağımlılığından nasıl kurtulurum [çeviri. İngilizce'den] / Alex Sujong-Kim Pan. - M.: ACT, 2014. - 319 s.

61.   Panarin I. N. Bilgi savaşı ve gücü. - M.: Güvenlik dünyası, 2001.

62.    Ed. Charles. Gazeteciliğin sonu. Sürüm 2.0. Sanayi ­, teknoloji ve siyaset / Per. İngilizceden. - Kh .: "İnsani Yardım Merkezi" yayınevi ­, E. V. Nikolaeva, 2016. - 308 s.

63.   Rainbow E. Telezombing. 100 etkili koruma yöntemi. - M.: ACT; Petersburg: Baykuş, 2007. - 127 s.

64.    Wright D. Blog pazarlaması. Satışları artırmanın, marka potansiyelini güçlendirmenin ve ­olağanüstü iş sonuçları elde etmenin devrim niteliğinde yeni bir yolu. - M.: Eksmo, 2008.

65.   Raspopova S. S., Bogdan E. N. Sahte haberler: Bilgi ­aldatmacası: Üniversiteler için ders kitabı / S. S. Raspopova, E. N. Bogdan. - M.: Aspect Press Yayınevi, 2018. - 112 s.

66.   Romanovsky I. I. Kitle iletişim araçları. Terimler ve kavramlar sözlüğü ­. - M.: Ed. Rusya Gazeteciler Birliği, 2004. - 480 s.

67.    Rylev K.E. Postmodernizm için bir tedavi süreci: ­modern kültür için bir rehber: Sat. makale / Konstantin Rylev. - M.: Kraft+, 2011. - 416 s.

68.   Samartsev O. R. Dijital Gerçeklik: Bilgi Çağının Gazeteciliği: Dönüşümün Faktörleri, Sorunlar ve Beklentiler / Oleg Samartsev. - Moskova: Yayın çözümleri ­, 2017 - 120 s.

69.   Seeberg D. Dijital Diyet: Gadget ve Teknoloji Bağımlılığı Nasıl Yenilir / Daniel Seeberg; başına. İngilizceden. - M.: Al ­pina Yayınevi, 2015. - 207 s.

70.    Scoble R. Konuşmak paradan daha değerlidir. Blog oluşturma, işletmelerin ve tüketicilerin iletişim kurma şeklini nasıl değiştiriyor? - M.: Kommersant; Petersburg: Piter ­, 2007.

71.   Smith, Daniel. Sherlock / Daniel Smith Gibi Düşün [başına. İngilizceden. Yu Suslova]. - Moskova: ACT Yayınevi, 2016. - 160 s.

72.    Soldatov A. Runet Savaşı: Yetkililer bilgileri nasıl manipüle ediyor ve her birimizi nasıl izliyor / Andrey Soldatov, Irina Bogoran; Başına. İngilizceden. - M.: Alpina Pablisher, 2017. - 342 s.

73.   Bülbül V. D. Mutlak silah. Psikolojik savaş ve medya manipülasyonunun temelleri . ­- M.: "E" yayınevi, 2015. - 320 s.

74.   Sontag, Susan. Yoruma Karşı ve Diğer Denemeler. - M.: Ad Marginem Press, 2014. - 352 s.

75.   Sontag, Susan. Başkalarının acılarına bakıyoruz. - M.: Ad Marignem Press LLC, 2014. - 96 s.

76.   Stevens-Davidowitz, Seth. Herkes yalan söyler. Arama motorları, Büyük Veri ve İnternet sizin hakkınızda her şeyi biliyor / Seth Stevens-Davilovich; [başına. İngilizceden. L. I. Stepanova]. - M.: Eksmo, 2018. - 384 s.

77.   Tokareva E. Sıradan bir bilgi savaşının notları ­. - M.: Yauza, Presskom, 2005. - 400 s.

78.   Thompson H.S. Bizi yendiler! Kan Sporu, Amerikan ­Doktrini ve Aptallığın Dönüşü / Hunter S. Thompson; Başına. İngilizceden. - M.: Alpina kurgu dışı, 2014. - 298 s.

79.   Tregubova E. Kremlin kazıcısının hikayeleri. - M.: Ad Marginem, 2003. - 282 s.

80.   Treski A. Video teorisi. Çevrimiçi video: videonun estetiği veya bozulması / Per. ­İngilizceden. - H .: "İnsani Yardım Merkezi" yayınevi, / Krivosheya E. A., Gritchina O. V., 2017. - 252 s.

81.    Tyurin Yu.P. Tarih ve film aldatmacaları: Sinema, gerçek ­ve tarih, manevi gelenekler. - M.: Sinematografi Araştırma Enstitüsü, 2008. - 296 s.

82.   Whelan, Charles. Çıplak istatistikler. En sıkıcı bilim hakkında en ilginç kitap / Charles Whelan; ­başına. İngilizceden. I. Verigina; [bilimsel. ed. A.Minko]. - M.: Mann, Ivanov ve Ferber ­, 2016. - 352 s.

83.    Fexeus, Henrik. Manipülasyon sanatı. Aldanmayın / H. Fexeus; başına. İsveçli E. Khokhlova. - Moskova: ACT yayınevi ­, 2015. - 304 s.

84.   Dört Franklin. Futbol dünyayı nasıl açıklıyor? İnanılmaz ­küreselleşme teorisi / Per. İngilizceden. - M.: CJSC "Olimp-Business", 2006. - 272 s.:

85.   Harris S. Yalanlar: Gerçeği söylemek neden her zaman daha iyidir / Sam Harris; Başına. agl'den - 2. baskı - M.: Alpina Yayınevi, 2018. - 122 s.

86.    Huff D. İstatistiklerle nasıl yalan söylenir / Darel Huff; Başına. İngilizceden. - 4. baskı - M.: Alpina Yayınevi, 2018. - 163 s.

87.   Zuckerman, Ethan. Yeni bağlantılar. İletişim çağında dijital kozmopolitler . ­- M.: Ad Marginem Press, 2015. - 336 s.

88.   Tsuladze A. Büyük manipülatif oyun. 1999-2000 seçimleri sırasında siyasi manipülasyon teknolojileri. - M., Algoritma, 2000. - 333 s.

89.     Sharkov F. I. Entegre İletişim. Reklam, halkla ilişkiler ve gazetecilikte yasal düzenleme. ­- St. Petersburg, Dashkov i K°, 2011. - 236 s.

90.           Shkuratov                V. A. Ekonomik ölüm     sanatı   .

Video dünyasının oluşturulması. Rostov-na-Donu, 2006.

91.     Shomova S. A. Gizemden sokak sanatına. Siyasal iletişimde arketipler üzerine denemeler [Metin] / S. A. Shomova; ­Ulusal Yigsled. Üniversite "İktisat Yüksek Okulu". - M.: Ed. İktisat Yüksek Okulu, 2016. - 262 s.

92.     Shomova S. A. Memler oldukları gibi: Proc. ödenek / S. A. Shomova. - M.: Aspect Press Yayınevi, 2018. - 136 s.

93.           Ekman P. Yalan psikolojisi. - St.Petersburg: Piter, 2009. - 272 s.

94.     Enzensberger, Hans. Bilinç endüstrisi. Medya teorisinin unsurları. - M.: Ad Marginem, Basın. 2016. - 96 s.

95.     Yaremenko Nikolay. Futbol sinir krizi geçirmenin eşiğinde. Halk oyununun hesaplaşmaları ve skandalları / Nikolay Yaremenko. - Moskova: AST, 2013. - 320 s.

96.     Yacino Malgorzata. bireycilik kültürü. - ­Kharkov: İnsani Yardım Merkezi, 2012. - 280 s.

97.     Bruns A. Bloglar Wikipedia Second Life ve ötesi. Üretimden üretime. NY.: Peter Land, 2008.

98.           Drezner DW Blogların gücü ve politikası. URL

99.     Horton JL Halkla İlişkiler ve bloglama - Bu Konuda Nasıl Düşünülür? URL: http://www.onlinepr.com/Holding/PRandBloggingarticle.pdf .

100.        Longman Çağdaş İngilizce Sözlüğü. Essex: Longman, 2001.

101.        Halkla ilişkiler. Kişisel medya çağında iletişim / Edelmann ve Technocrati, 2006. [ http://www.edelman.com/summit07/ yüklemeler/ BloggerSurvey_FINAL_Public_Relationships.pdf].

Özel bir kursu kredilendirmek için yaklaşık bir soru listesi

1.     "Sahte" nedir?

2.     Gösteri medeniyeti ve bilginin güvenilirliği ­sorunu .

3.     Gazetecilik pratiğinde ­sahte kullanım tipolojisi .

4.     Bir gazetecinin çalışma yöntemi olarak sahte bileşenler .

5.     1980'ler-1990'larda elektronik medya ve bilgiye güven sorunu.

6.     Sahte düşüncenin tezahürü için bir alan olarak bilgi savaşları ­.

7.     XXI yüzyılın başında yerel medyanın işleyişinin özellikleri.

8.     Bilginin önemi için bir kriter olarak güvenilirlik.

9.     Elektronik medya uygulamasında bilgilerin yorumlanma biçimleri ve türleri.

10.     Aşırı durumların yorumlanmasında sahte rolü.

11.     Aşırı durumlarda elektronik medyanın çalışmasının özellikleri ­.

12.     Modern bilgi savaşlarında politik bir format olarak sahte ­.

13.     Elektronik yayıncılığın siyasallaşması.

14.     Ajitasyon ve propaganda bağlamında sahte gazeteciliğin kullanılması ­.

15.     Halkın bilgisini manipüle etmenin bir yolu olarak sahte ­.

16.     Gösteri medeniyeti ve Rus medya sistemi üzerindeki etkisi.

17.     Modern Rusya'da kitle iletişim araçlarının faaliyetlerinin yasal dayanakları.

18.     Federal makamların seçimlerine medya katılımı deneyimi (1993-2015).

19.     Medya ve aşırı siyasi durumlar: renkli devrimler, terörizm, siyasi figürlerin tasfiyesi.

20.     Bölgesel düzeyde siyasi süreçlerde medyanın rolü.

21.     Siyasi süreçler bağlamında modern medyanın çalışma yöntemleri ­.

22.     Modern elektronik ­pratiğinde güvenilirlik sorunu _ _ KİTLE MEDYA.

23.     Modern yabancı medyanın faaliyetlerinin siyasi konuların kapsamı açısından analizi .

24.     Modern Rus medyasının faaliyetlerinin siyasi meseleler açısından analizi .

25.     Muhalefet ­medyasının yereldeki faaliyetlerinin özellikleri medya sistemi.

26.     Siyasi bir figürün medya portresi (öğrencinin tercihine göre).

27.     Modern dünyada ­bilgi savaşı teknikleri ve yöntemleri koşullar.

28.     Medya pratiğinde bir bilgi silahı olarak sahte .

29.     pratiğinde sahte tipoloji .

30.     Sahte gazeteciliğe alternatif .

31.     Modern medya pratiğinde sahtecilik türleri ve türleri .

32.     Modern medyadaki bilgilerin güvenilirliği için kriterler .

33.     Tematik sahteler.

34.     Sahte kültür.

35.     Tarihi sahteler

36.     Kavramların korelasyonu: "sahte", "yalan", "iftira", "dezenformasyon", karalama".

37.     Basılı medyada sahte kullanım özellikleri .

38.     yayıncılığında sahte kullanım özellikleri .

39.     yayıncılığında sahte kullanım özellikleri .

40.     Ağ alanında sahte işleyişin özellikleri .

41.      Sahte ve bloglama.

Ek 1

Görsel-işitsel
uygulamada sahte " disiplini için çalışma programının
yaklaşık planı KİTLE MEDYA. Özel Seminer»

Rusya Federasyonu Hükümeti
Saint Petersburg Devlet Üniversitesi

ÇALIŞMA PROGRAMI

-İşitsel Medya Pratiğinde
Sahte Özel Seminer

Görsel-işitsel medya pratiğinde sahte

Eğitim dil(ler)i - Rusça

Kredi birimlerinde emek girdisi (emek girdi limitleri) ­: 2

Sankt Petersburg

2016

Bölüm 1. Eğitim seanslarının özellikleri

1.1.           Eğitim oturumlarının amacı ve hedefleri

temel amacı, öğrencilere modern medya pratiğinde sahte olarak böylesine yeni bir olguyu ayrıntılı olarak inceleme fırsatı vermektir ; ­görsel-işitsel medyadaki bilgi ürünlerinde uygulama yollarına ­aşinalık ­; bir gazeteci tarafından kaynak materyalin bu tür organizasyonunun belirli biçimlerinin analizi ve eleştirel keşfi .­

, insan faktörünü ve izleyicinin ihtiyaçlarını dikkate alarak modern gazeteciliğin yapısı ve tür özellikleri hakkında gerçek bir fikir edinir . ­Kendi materyallerini oluştururken sorumluluk ve güvenilirlik doğrultusunda bir gazeteci olarak kendini geliştirme fırsatı bulan geleceğin profesyonelinin bakış açısı genişliyor. Öğrencinin, yeni yaratıcılık biçimleri ve türleri açısından yerel medyanın önceki deneyimleri hakkındaki bilgi ve fikirleri daha net hale gelir.

Derslere, Rus ve dünya medyasının uygulamalarından örneklerin bir gösterimi eşlik eder.

1.2.    Öğrencinin eğitim oturumlarının içeriğine hakim olmaya hazır olması için gereklilikler (önkoşullar)

Derslerin başlangıcında, öğrenci " ­Yaprak Dergisi" ana eğitim programının aşağıdaki disiplinlerinde ustalaşmalıdır:

Kitle iletişim araçlarının tekniği ve teknolojisi.

Kitle iletişim araçlarının teorisi ve pratiği.

1.3.    Öğrenme çıktılarının listesi (öğrenme ­gelir)

Bu disiplinde eğitim almış bir yüksek lisans öğrencisi:

-        Medya özelliklerini dikkate alarak, farklı format ve türlerdeki medya materyallerini yetkin bir şekilde değerlendirebilir ve analiz edebilir ­.

-        Mevcut türleri ve biçimleri, sahte çalışma ­biçimlerinin uygulanmasında kullanılan ifade araçlarını bilin medyada gazeteci .

-        Sahte formatların uygulanmasında kullanılan bir gazetecinin ­çalışmalarının gerçek teknolojilerini bilmek

-        Önerilen ­sahte yaratıcılık biçimlerinin orijinal tematik ve olgusal malzemeye uygunluğunu değerlendirebilecektir .

1.4.     Aktif ve etkileşimli eğitim ­biçimlerinin listesi sınıflar

Aktif eğitim oturumları biçimleri - anlatım-sunum ders-görselleştirme, seminerler: seminer-karşılıklı öğrenme, tartışma.

248

I.           Dönem 7           |

tam           zamanlı eğitim           |

I           ANA YOL           |

Çalışma süresi (modül)

I Mevcut ilerleme kontrolü formları, ara ve nihai sertifika türleri           |

Toplam

7. dönem

tam           zamanlı eğitim           |

I           ANA YOL           |

Çalışma süresi (modül)

I Emek yoğunluğu, eğitim işinin hacmi ve öğrenci gruplarının doluluk oranı |

2.1.                 Eğitim oturumlarının organizasyonu 2.1.1                Ana dil

HAYIR.

dersler

Öğrencilerin öğretmen ile iletişim çalışmaları

HAKKINDA

seminerler

HAYIR.

istişareler

pratik dersler

laboratuvar çalışmaları

HAYIR.

test kağıtları

denetimi biçimleri­

konuşma dili

akım kontrolü

ara sertifika

HAYIR.

Final Sınavı

bir öğretmenin rehberliğinde

ω S SU 2 ® ≡

Ara ­sertifika türleri­

bir öğretmenin huzurunda

£

kendim. köle. öğretim materyallerini kullanmak

Bağımsız ­çalışma

HAKKINDA'

akım kontrolü (kendi kendine çalışma)

nj nj

ara sertifika (kendi kendine çalışan)

Nihai sertifika türleri (     yalnızca nihai ­sertifika programları ve ek eğitim programları)

nihai sertifika (öz. çalışma.)

Aktif ve etkileşimli eğitim oturumlarının hacmi

Emek yoğunluğu

 

Bölüm 2. Eğitim oturumlarının organizasyonu, yapısı ve içeriği

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2.2.     Eğitim oturumlarının yapısı ve içeriği

Ana kurs                Ana yörünge                        Tam zamanlı eğitim

Çalışma süresi (modül): Yarıyıl 7

ders planı

Konu 1. Modern medyanın faaliyetlerinde baskın bir eğilim olarak sahte .

Medya sisteminin gelişiminin çeşitli aşamalarında bilgi sunumunun özgüllüğü . Medya söyleminde medyanın olanaklarını gerçekleştirmenin tarihsel deneyimi . Yerli medya ve sahte gazetecilik.

Konu 2. Medya durumundaki küresel değişiklikler ­bağlamında siyasi konuları ele alırken ­sahte kullanım özellikleri .

Modern bilginin ­ana kilit noktaları Rusya ile Batı arasındaki çatışma. Bilgi savaşı yöntemleri ­. Elektronik medya uygulamasında bilginin güvenilirliği sorunu .

seminer planı

Konu 1. Sahte nedir?

Gösteri medeniyeti ve bilginin güvenilirliği sorunu . Gazetecilik pratiğinde sahte kullanım tipolojisi .

Bir gazetecinin çalışma yöntemi ­olarak sahte bileşenlerin bileşenleri .

Konu 3. 1980'ler-1990'larda elektronik medya ve bilgiye güven sorunu.

Medya ve perestroyka. Glasnost politikası ve sansür rejimi ­. Yeni elektronik yayıncılık biçimlerinin ortaya çıkışı.

Konu 4. 1990'larda yerli elektronik ortam.

Bir iş olarak medya. Sahte düşüncenin tezahürü için bir alan olarak bilgi savaşları .­

Konu 5. XXI yüzyılın başında yerel medyanın işleyişinin özellikleri.

Bilginin önemi için bir kriter olarak güvenilirlik. Elektronik medya uygulamasında bilgi yorumlama ­biçimleri ve türleri ­.

Modern elektronik medya uygulamasında sahte .

Aşırı durumların yorumlanmasında sahte rolü . Aşırı durumlarda elektronik ortamın işleyişinin özellikleri ­.

Modern bilgi savaşlarında politik bir format olarak sahte .

Ukrayna krizi. Batı ve Rusya. Elektroniğin siyasallaşması­ yayın _ Sahte gazetecilik kullanımı .

Bir öğretmenin huzurunda bağımsız çalışma

Belirli bir durumla ilgili ağ kaynaklarının izlenmesi ve öğretmenin talimatlarıyla tartışılan konular.

Bölüm 3. Eğitim oturumlarının sağlanması

3.1.     Metodolojik destek

3.1.1        Disipline hakim olmak için yönergeler

Disipline başarılı bir şekilde hakim olmak, sınıfta derslerde çalışmayı ve pratik alıştırmaları ve ­bağımsız çalışmayı içerir. edinilen becerileri pekiştirmek için pratik bir görev yapmak . Disiplindeki temel eğitim, metodolojik destekli bağımsız çalışma şeklinde ve ayrıca bir öğretmenin huzurunda metodolojik ­destekli bağımsız çalışma şeklinde gerçekleştirilir . Disipline başarılı bir şekilde hakim olmanın temel ­koşulu, yaratıcı bir projenin gelişimini gösteren ayrıntılı bir tematik sunumun hazırlanmasıdır. Disipline hakim olmak ­, bir sınav şeklinde bir ara sertifikayı geçerek pratik ve ders verici aktif formları içerir .­

3.1.2        Bağımsız çalışmanın metodolojik desteği

Petersburg Eyalet Üniversitesi'nin web sitesinde yayınlanan UMM'ye bağlantılar - h ttp://jf.spbu. tr/stu/42 04.

1.      Ilchenko S. N., Okner O. A. İnternet çağında TV. SPb., 2004.

2.      Ilchenko S. N. Modern görsel-işitsel medya: yeni yayın biçimleri ve türleri. SPb., 2006.

3.     Ilchenko S. N. Yüzyılın başında yerli televizyon . SPb., 2009.

4.     Ilchenko S. N. Gösteri medeniyeti: gerçekliğin sonu mu ? SPb., 2014.

5.     Ilchenko S. N. Yanlış bilgi kaynaklarının gazeteciliği: gösteri medeniyeti koşullarında bir güven krizi // Bilgi Çağı. 2015. No. 2 (“St. Petersburg'da Felsefe Günleri-2014” Forumu seminerinin tutanakları), s. 217-227.

6.     Ilchenko S. N. Gösteri medeniyetinin politik alt yüzü: konuşma özgürlüğü yanılsamaları ve bilgi savaşı / İletişim araştırması. 2014. Sayı 2. S. 16-22.

7.     Ilchenko S. N. Modern medya ortamında siyasi bir format olarak sahte // İnsani vektör, 2015, “Tarih. Politika Bilimi". 3 (43). s.98-101.

3.1.3       İlerlemenin ­, mevcut ve ara sertifikasyonun ve ­değerlendirme kriterlerinin sürekli izlenmesini yürütme metodolojisi

Test 1 için sorular

1.     Sahte nedir?

2.     Gösteri medeniyeti ve bilginin güvenilirliği sorunu ­.

3.     Gazetecilik pratiğinde sahte kullanım tipolojisi ­.

4.     Bir gazetecinin çalışma yöntemi olarak sahte bileşenler.

5.     1980'ler-1990'larda elektronik medya ve bilgiye güven sorunu.

6.     Sahte düşüncenin tezahürü için bir alan olarak bilgi savaşları ­.

7.     XXI yüzyılın başında yerel medyanın işleyişinin özellikleri.

8.     Bilginin önemi için bir kriter olarak güvenilirlik.

9.     Elektronik medya uygulamasında bilgilerin yorumlanma biçimleri ve türleri.

10.     Aşırı durumların yorumlanmasında sahte rolü.

11.     Aşırı durumlarda elektronik medyanın çalışmasının özellikleri ­.

12.     Modern bilgi savaşlarında ­politik bir format olarak sahte .

13.     Elektronik yayıncılığın siyasallaşması .

14.     Ajitasyon ­ve propaganda bağlamında sahte gazeteciliğin kullanılması .

15.     Halkın bilgisini manipüle etmenin ­bir yolu olarak sahte .

Önerilen örnek ders konuları

1.    Gösteri medeniyeti ve Rus medya sistemi üzerindeki etkisi .

2.    Modern Rusya'da ­kitle iletişim araçlarının faaliyetinin yasal dayanakları .

3.    Federal makamların seçimlerine medya katılımı deneyimi ( 1993-2015 )

4.    Medya ve aşırı siyasi durumlar: renkli devrimler, terörizm, siyasi figürlerin tasfiyesi.

5.    Kitle iletişim araçlarının bölgesel düzeydeki ­siyasi süreçlerdeki rolü .

6.    Politik ­süreçler bağlamında modern medyanın çalışma yöntemleri .

7.     Modern elektronik ­pratiğinde güvenilirlik sorunu _ _ KİTLE MEDYA.

8.     Modern yabancı medyanın faaliyetlerinin siyasi konuların kapsamı açısından analizi .

9.     Modern Rus medyasının faaliyetlerinin siyasi meseleler açısından analizi .

10.       Muhalefet ­medyasının yereldeki faaliyetlerinin özellikleri medya sistemi.

11.       Siyasi bir figürün medya portresi (öğrencinin tercihine göre).

12.       Modern dünyada ­bilgi savaşı teknikleri ve yöntemleri koşullar.

13.     Medya pratiğinde bir bilgi silahı olarak sahte .

14.     pratiğinde sahte tipoloji .

15.     Sahte gazeteciliğe alternatif .

Akım kontrolü (ofset)

Bir öğrenci toplam sınıf oturumlarının yüzde 50'sinden fazlasına katılırsa ve seminer için tüm yazılı ödevleri zamanında ­tamamlarsa , o disiplinde otomatik kredi adayı olarak kabul edilebilir .

Mevcut kontrol (dönem ödevi)

ilk ­toplantıda tartışılır ve onaylanır. seminer oturumu. Konunun düzeltilmesi mümkündür, ancak en geç test oturumunun başlamasından bir ay öncesine kadar. Dönem ödevleri, sınav oturumunun başlamasından en geç bir hafta önce öğretmene teslim edilir .

Değerlendirme kriterleri (test)

Testin şekli sözlü, soru-cevap şeklindedir.

Öğrencinin bir cevap hazırlaması için 20 dakikası vardır.

“Geçti” notu, sınıfın tüm oturumlarına katılıp ­özel seminerde belirtilen konuları maksimum düzeyde anladığını göstermesi ve ayrıca dönem ödevi metnini zamanında sağlaması durumunda verilir.­

Başarısız notu, öğrencinin dönem ödevini zamanında vermemesi, sınıf derslerine katılmaması (yüzde 25'ten az) ve sınav sırasında öğretmenin sorularını yanıtlamaması durumunda verilir.

Testin tahmini süresi 90 dakikaya kadardır.

Değerlendirme kriterleri (dönem ödevi)

"Mükemmel" notu, uygun ciltte (en az 40.000 karakter) doldurulması, en az 15 basılı kaynak içermesi ve belirtilen konuyu kapsamlı ampirik malzemeye dayalı olarak açıklaması durumunda verilir ­.

Çalışma 35.000 ila 40.000 karakter arasında tamamlandıysa , 10 ila ­15 basılı kaynak içeriyorsa ve temelde belirtilen konuyu ampirik materyalin katılımıyla açıklıyorsa “İyi” derecesi verilir.

derecesi , çalışma gerekli minimum hacimde (30.000 ila 35.000 karakter arasında ) yapılırsa ­verilir, 19'a ­kadar basılı kaynak ­içerir ve belirtilen konuyu açıklar .

Yetersiz " derecelendirmesi , 30.000 karakterden az miktarda ­yapılırsa verilir , minimum ­içerir basılı kaynakların sayısı ve beyan edilen konu açıklanmamıştır.

herhangi bir olumlu değerlendirmesi, ancak yazarın metninin en az yüzde 75'ini içeriyorsa mümkündür .

3.1.4 Öğrencilerin eğitim sürecinin içeriğini ve kalitesini değerlendirmeleri ­için metodolojik materyaller

"Sağlanmadı / Sağlanmadı."

3.2.     personel _

3.2.1    Öğretmenlerin ve eğitim oturumları yürütmek üzere kabul edilen diğer kişilerin eğitimi ve (veya) nitelikleri

prosedürü geçen bilimsel bir dereceye sahip olan öğretmenler, kursun okunmasına dahil edilmelidir ­. tanıma ve denklik. Dersleri yöneten öğretmenler , ­öğretilen disiplinin profiline karşılık gelen temel bir eğitime ve/veya bilimsel bir dereceye sahip olmalıdır .

3.2.2    Eğitim desteği ve (veya) diğer personelin sağlanması

Eğitim desteği ve mühendislik personeli, ­uygun eğitime ve eğitim ekipmanıyla çalışma becerisine sahip olmalıdır .

3.3.     Lojistik

3.3.1       Dersleri yürütmek için izleyicilerin (binalar, yerler) özellikleri

Standart donanımlı konferans odaları. Sınıfları yürütmek için (istek üzerine) - tahtalı , bilgisayarlı ve video projektörlü bir izleyici tahsisi .­

3.3.2       Özel olmayan bilgisayar ekipmanı ve genel kullanım yazılımı dahil olmak üzere sınıf ekipmanının özellikleri.

Multimedya projektörü, bilgisayar veya dizüstü bilgisayar.

3.3.3       Özel ekipmanın özellikleri ­.

HAYIR.

3.3.4       Özel yazılımların özellikleri ­.

HAYIR.

3.3.5       Gerekli sarf malzemelerinin listesi ve hacimleri ­.

talebi üzerine derslerin düzenlenmesi ve yürütülmesi için gerekli miktarda renkli keçeli kalemler, süngerler, A4 kağıtlar ­zamanında teslim edilir.

3.4.     Bilgi Desteği

3.4.1       gerekli literatür listesi

1.      Bogomazov N. N. Basın, radyo ve televizyonun sosyal psikolojisi. M., 2010.

2.      Ivanov I.M. Posttotaliter dönemde Rus gazeteci ­. M., 2011.

3.      Gazetecilik soruşturması: yöntemin tarihi ve modern uygulama. SPb., M., 2012.

4.      Mikhailov G.S. Psikolojik süreçler ve medya etkileri. SPb., 2012.

Ek literatür listesi

1.      Blokhin İÇİNDE Ulusal ilişkiler dünyasında gazetecilik ­. Politik işleyiş ve profesyonel ­katılım. SPb., 2008.

2.      Bobrova I., Zimin V. Black PR? Beyaz GR! Renkli IR :). Bilgi kültürünün yönetimi. M.-SPb., 2006.

3.     Televizyon yaratıcılığının gerçek sorunları . Televizyon sahnesinde . M., 2003.

4.     Vasilyeva T. V., Osinsky V. G., Petrov G. N. Mesleki koordinat sisteminde ­radyo ve ­televizyon gazeteciliği . Bölüm 1, 2. St.Petersburg, 2002, 2003.

5.     Güç, ayna veya hizmetçi? modern ansiklopedi­ Rus gazeteciliği 2 ciltte M., 1998.

6.            Volkovsky N. L. Bilgi savaşları. SPb., 2003.

7.     Egorov V. Geçmiş ve gelecek arasında televizyon . M., 1999.

8.            Zasursky I. İkinci cumhuriyetin kitle iletişim araçları. M., 1999.

9.     Zasursky I. Rusya'nın Yeniden İnşası. 90'larda kitle iletişim araçları ve siyaset ­. M., 2001.

10.     Lider görseli. Politikacılar ­için psikolojik rehber . M., 1994.

11.     Kağan M., Kurtov A. Ejderha avı. Seçimler ve siyasi danışmanlık üzerine düşünceler . M., 2002.

12.        Kara-Murza S. Bilinç manipülasyonu. M., 2000.

13.        Karaulov A. Kremlin civarında. Diyaloglar. 2 ciltte M., 1993.

14.     Kovler A. Seçim teknolojileri: Rus ve ­yabancı deneyim. M., 1995.

15.     Melnik G. S. Kitle iletişim araçları: psikolojik süreçler ve etkiler. St.Petersburg, 1996.

16.        Olshansky D. Siyasette toplu ruh halleri . M., 1995.

17.        Siyaset ve medya. M., 2008.

18.        Pocheptsov G. G. Bilgi savaşları. Kiev, 2000.

19.     Sukhoterin L., Yudintsev I. devlet aygıtında bilgi çalışması. M., 2007.

20.     Sovyet sonrası Rusya'nın kitle iletişim araçları . M., 2005.

21.        Televizyon ve radyo yayını: tarih ve modernite. M., 2005.

22.        Televizyon ve radyo yayını: tarih ve modernite. M., 2008.

23.     Tsuladze Avtandil. Büyük manipülatif oyun. M., 2000.

24.     Shishkina M. Sosyal yönetim sisteminde halkla ilişkiler . SPb., 1999

25.     Prokhorov E.P. Gazetecilik ve demokrasi: ders kitabı. ödenek. M., 2004.

26.     Shkondin M. V. Kamu diyaloğunun bir faktörü olarak kitle iletişim sistemi . M., 2002.

3.4.2 Diğer bilgi kaynaklarının listesi

Beyan edilen konuyla ilgili radyo ve televizyon programlarının kayıtları .

4. Program geliştiricisi

Ilchenko Sergey Nikolaevich , Filoloji Doktoru , Doçent, St. Petersburg Devlet Üniversitesi Televizyon ve Radyo Gazeteciliği Bölümü Doçenti, sunucu ve Radio Petersburg'da kültürel ve eğitim programlarının yazarı , Nevskoe Vremya gazetesi köşe yazarı, editör - Cultural Petersburg gazetesinin başkanı

© S. N. Ilchenko, 2016

Ek 2

Atölye. Sahte nasıl ortaya çıkar

Ek 2.1. Mamedova I. V. Modern televizyonda terör ­eylemlerinin kapsamı (fragman)

BÖLÜM 2. TERÖRİZM FAALİYETLERİNİN YENİ TÜRÜ OLARAK 2016 GÜZEL TERÖR SALDIRISI

Bu bölüm tamamen, 14 Temmuz 2016'da Nice'de türünün ilk örneği olan bir araba saldırısı ­olan terör saldırısına ayrılmıştır . Saldırının gidişatına ve afetin müteakip soruşturmasına dayanarak , bazı noktalara ­dikkat çekiyoruz. medyadaki yayınlar ve yeni yol ­arasındaki ilişki _ bu saldırıyı gerçekleştiren Ayrıca bu saldırı örneğinde bulaşma etkisi ve medyanın sinematik etkisini de analiz ediyoruz . En ilginç olanı, Fransız medyasında bu tür terör saldırılarını haber yapmak için kullanılan tekniklerin ve yöntemlerin modernizasyonunun yanı sıra Rus medyasının 14 Temmuz 2016 olaylarına tepkisinin analizidir .­

2.1.    OLAYLARIN KRONOLOJİSİ 14 TEMMUZ 2016

olayların gidişatı

14 Temmuz , Fransa'daki en önemli ulusal bayramlardan biridir - Bastille Günü ve Fransızca'da La Fete Nationale gibi geliyor ^[110]. 1789'da bu gün , Fransız Devrimi sırasında Bastille kalesi basıldı ve ardından yıkıldı. Geleneksel olarak, bu kutlama Fransa'nın tüm bölgelerinde ve hatta yurtdışında kutlanır. Cote d'Azur ve Nice şehri bir istisna değildir.

akşamı Fransa saatiyle 22:00'de (CEST, UTC +2) ^[111]müzik eşliğinde bir havai fişek gösterisi ­planlandı. Akdeniz'deki çok sayıda tekneden yaylım ateşi açıldığı için, ­Promenade des Anglais bakılacak en iyi yer oldu.^[112] - Nice'in ana caddesi. Gösteriyi izlemeye gelenlerin toplam sayısını tahmin etmek mümkün ­değil : etkinliğe seyirci olarak katılım hiçbir şekilde kayıt ­altına alınmamış veya belgelenmemiştir .

Saat 22:30 civarında havai fişekler sona erdi. Görgü tanıklarının terör saldırısının başladığına ­dair ilk ifadeleri de aynı döneme ait . Saldırıyı gerçekleştirme aracı , Midlum 300 ^[113]model bir Renault kamyonuydu ve terörist , Tunuslu Mohamed Lauezh-Boulel'di . İngiliz Dolgusu'ndaki Lenval / Promenade otobüs durağından çok uzak olmayan bir yerde hareket etmeye başlayan sürücü , en fazla 30 km / s hızla hareket ediyordu, ancak en ­yoğun olana ulaştı . uch astka Promenade des Anglais ^[114], o 60-70 km / s ^[115]hızlandı . Kamyon "zikzaklar" çizerek hareket etti ­ve böylece olabildiğince çok insanı ezmeye çalıştı.

Teröristin eylemlerine ilk tepki veren polis ekipleri oldu. ­Üç kişi yaklaşık iki yüz metre ^[116]otomobilin peşinden koşarken ­, yoldan geçenlerden biri de kamyonu durdurmaya çalıştı ^[117]. Teröristi motosikletle yakaladı ­, aracını bir kamyonun tekerleklerinin altına attı ­, basamak üzerine çıktı ve açık pencereden Lauege-Bullel'e müdahale etmeye çalıştı. O anda sürücü bir tabancayla (7.65 kalibre ^[118]) karşılık vermeye başladı.

Kamyon yaklaşık iki kilometre daha gittikten sonra özel ­şehir müdahale birimi polisleri aracın kabinine ­ateş etmeye başladı . Genel olarak beş düzineden fazla atış yapan polis , teröristi öldürmeyi başardı .

Aracın gövdesinde uzun namlulu ­ateşli silah ve el bombalarının ^[119]maketleri bulundu .

Kamyonun kabininde belgeler , kredi kartları ve bir ­cep telefonu bulunduğundan , teröristin kimliği saldırıdan ­hemen sonra belirlendi . 31 yaşındaki Tunuslu Mohamed Lauezh -Boulel olduğu ortaya çıktı .

Terör saldırısına soruşturma

soruşturulması sırasında , Lauège - Boulel'in ^[120]gerçek saldırıdan iki gün önce soğutma ünitesi olan bir kamyon kiraladığı tespit edildi . Fransız yasalarına ­göre tatillerde şehre ağır vasıtaların ­girişi sınırlıdır , istisna sadece yemek teslimatı içindir . Terörist polis memurlarını bu şekilde kandırmayı başardı ­: dondurma dağıtıcısı kılığına giren ­Mohamed Lauej-Boulel , terör eyleminin kendisinden bir gün önce ^[121]Promenade des Anglais'e bir yumurta kargosu park etti .

Rus din alimi ve İslam alimi R. A. Silantiev, ­terör eyleminin nedenlerine atıfta bulunarak, “Bunun tamamen beklenmedik olduğu söylenemez: ­Fransa'da son futbol şampiyonasında artan bir terör tehdidi açıklandı, ama sonra her şey çalıştı". Ona göre, Fransız istihbarat servisleri "rahatladı ve acı bir darbeyi kaçırdı" ve ­birçok ülkede yasaklanan terör örgütü "IŞİD, Avrupa ülkeleri arasındaki ana kurbanını unutmadı ve Bastille'in yıldönümünde kendisini hatırlattı"

Fransa'nın Avrupa'daki cihatçıların ana hedefi olduğu fikri daha önce dile getirildi: Brookling Üniversitesi Ortadoğu Çalışmaları direktörü Daniel Byman, Slate dergisinde: terörizmle ilgili olarak yazdı. ­­­O zamandan beri Fransa, dünya çapındaki cihatçılar için sert ve deneyimli bir düşman oldu. Fransa, Orta Doğu'daki olaylarda kararlı bir şekilde yer alıyor - özellikle ­IŞİD'e karşı koalisyonun bir parçası. Ayrıca Fransa, ­Mali'de İslamcılara karşı başarılı bir askeri operasyon gerçekleştirdi ^[122].

Benzer şekilde birçok araştırmacı ­Fransa'daki Avrupa Futbol Şampiyonası konusunda da uyarıda bulundu: Europol başkanı Rob Wainwright, “Euro 2016 ­teröristler için cazip bir hedef. Kafeler, restoranlar ve konser ­salonları gibi zayıf hedeflere saldırmak son derece kolaydır. Polis için bu özel bir meydan okuma ^[123]. ”

terör saldırısı soruşturmasının en önemli sonuçlarından biri , ­bu saldırının uzun vadeli (bir yıldan fazla) planlandığını gösteren Fransız savcı François Molins'in ^[124]raporuydu ­. Lauege-Bullel'in dairesinde yapılan aramalar sonucunda, ­kişisel bilgisayarının tarayıcı geçmişinde şu arama sorguları bulundu: "medyanın ölü olduğu kaza görüntüleri", "korkunç bir kazadan sonra öldü", " insan kayıplarının olduğu korkunç kaza" ^[125]. Fransız medyasından İslamcı terör saldırıları hakkında bilgiler içeren kupürler de bulundu . En ilginç ve anlamlı olanı, Fransız ­Nice Matin gazetesinden , terör saldırısından altı ay önce, 1 Ocak 2016'da yayınlanan materyalle bir kupür . Haberin adı "Il fonce volontairement sur la terrasse d'un restaurante" idi.^[126] (“ Kasıtlı olarak restoranın terasına sürdü”) ve Yılbaşı gecesi sabah 5:00'te bir Mazda sürücüsünün kasıtlı olarak arabasını Ile-de-Beaute'nin yeni inşa edilmiş terasına sürdüğü bir olaya atıfta bulundu . restoran. Makale , olayların görgü tanıkları olan ­garsonun sözlerine atıfta bulundu :

"Je venais de m'asseoir, bir cafe lorsque j'ai vu une voiture s'engager au bout des arcades sur le trottoir için. Elle en tutuklanmış ve şef, kötü niyetli degager için çok değerli bir çağrıdır. Puis il a dirige of voiture is direction to the terasa, directment and nous.

“Arabayı gördüğümde kahve içiyordum. Durdu ve sürücü sanki ­dağılmamızı söylüyormuş gibi birkaç korna çaldı. Sonra arabasını doğruca terasa doğru bize doğrulttu.”

terasının ­bir fotoğrafı olan yayının elektronik versiyonunun arşivindedir . Ancak Facebook sosyal ağındaki yayın ­grubunda yer alan haberlere göre , Nice Matin gazetesinin basılı versiyonunda yayınlanan materyalin kapağında bu olayın sonuçlarının görüntüleri yer alıyordu.

2.2.    NICE'TAKİ TERÖR SALDIRISI ÖRNEĞİ ÜZERİNDE SİNEMATOGONİK ETKİ

Bu etkiyi gösteren bir örnek olarak , 11 Eylül 2001 olaylarından altı ay önce bir uçağı kaçırıp Dünya Ticaret kulelerinden birine gönderme fikrinin önerildiği The Lone Gunmen adlı televizyon dizisini seçtik . ^[127]Nice'deki terör ­saldırısı bu etkinin bir istisnası değildir : dünya kültüründe, sinemada ve hatta bilgisayar oyunlarında ­plana ­benzer çok sayıda durum vardı . Nice'de terör saldırısı Hemen hemen her aksiyon veya aksiyon filminde ana karakterin veya ana düşmanın kalabalığı bir arabaya "çarptığı" sahneler olduğu gerçeğini göz ardı etsek bile , yaya caddeleri ve bölgelerinden geçerek , kitlenin birkaç örneğini bulabilirsiniz. kültür, kelimenin tam anlamıyla terörist saldırıları gerçekleştirmenin yeni bir yöntemini gösteriyor .

1.      Zor Ölüm 3: İntikam ^[128]filmi John McTiernan'ın yönettiği 1995 . Aksiyon filmlerinin klasik bir örneği. Film , serinin beş bölümünün her birinde teröristlerle savaşmak zorunda kalan polis dedektifi Bruce ­Willis'in ­karakteri John McClain'in oynadığı beş filmlik bir serinin ­parçasıdır . Her filmin patlamaların yardımıyla terör saldırıları gerçekleştirme yöntemini göstermesine rağmen: binaları havaya uçurmak ­, arabaları bombalamak, Zor Ölüm 3 ­saldırıları organize etmenin yeni bir yöntemini - arabaları ortaya koyuyor. Kasetin ana "kötü adamı" Simon adlı ­terörist saldırılarından biri için 14 çalıntı damperli kamyon kullanıyor. Bu bölüm, sinematik etkinin başarılı bir örneği olarak kabul edilebilir.

2.      Sıradaki örnek , Nice saldırısından birkaç ay ­önce yayınlanan Captain America : Civil ­War ^[129]. Bizim tarafımızdan ele alınan bölüm, filmin konusu için anlamlı ve önemli değil , ancak bu çalışma bağlamında büyük önem taşıyor . Kasetin en başında (dokuzuncu dakikada ), Lagos'ta eylem gerçekleşirken , biyolojik silah hırsızlığı yapan çete, silahlarla ­dolu bir minibüste İntikamcılar'ın ana karakterlerinden saklanmaya çalışır . Suçlular , İntikamcılar'dan kurtulamayacaklarını anlayınca , Kurukafa ­çetesinin başı şu cümleyi söyler ­: " Kaçamayız, arabayı bırakacağız!" O ve suç ortakları arabadan atlarken, kamyonun ­kendisi hareket etmeye devam ederek pazardaki ve yiyecek tezgahlarındaki insanlara çarpıyor .

3.      vermek istediğimiz son örnek bir film ­kaseti değil. ve bir dizi değil , bir bilgisayar oyunu. Grand Theft Auto ( GTA , popüler bir alternatif isimdir ), oyuncunun görevleri ­tamamlarken kendini bir suçlu gibi hissetmesini sağlayan atari öğeleri içeren bir dizi aksiyon ­video oyunudur . Oyunun ­olay örgüsünü tamamlamak için uygulanması gerekli olmasına rağmen banka soygunu ve ­gümrük gibi çeşitli görevler " görevsiz zamanda" oyuncular , oyun dünyasının topraklarında serbestçe hareket eden bir sürüş simülatörü olarak GTA'yı kullanır . Böyle bir "hareketin ­" asıl amacı araba hırsızlığı yapmak ve para kazanmaktır (çalmaktır). Bir video barındırma şirketi olan YouTube , birçok­ araba çalan, yaya bölgelerine giren ve paralarını almak için insanları ezen oyuncuların ekran görüntüleri ( kişisel bilgisayar ­monitörü ekran kayıtları ) . GTA, bir hikaye ve ilerleme fikrinin arka planda kaybolup yerini sanal gerçeklikte basit bir varoluşa bıraktığı , amacı para biriktirmek olan oyun türüdür . Daha önce ­açıklanan "bulaşma etkisine " dayanarak , bu bilgisayarın oyun belirli bir oluşumuna ­katkıda bulunabilir dengesiz kullanıcıların kafasındaki fikirler .

Hem Grand Theft Auto oyununun hem de araba çalmaktan ­ve insanları öldürmekten oluşan oyun yönteminin (oyun süreci) önemli dağılımı ve yüksek popülaritesi ­nedeniyle , örnek üzerine inşa edilmiş terör eylemleri olarak adlandırmaya devam edeceğiz . Nice'de 14 Temmuz'da terör saldırısı , "GTA saldırıları". Bu isim , standart olmayan oyun tarzı ile ­bu terörist saldırıları gerçekleştirme yöntemlerinin benzerliğinden kaynaklanmaktadır .­

2.3.    TERÖR SALDIRILARININ MEDYA HABERİNDE YENİ İLKELER

2016 yılında Nice'de meydana gelen terör saldırısı , dünyadaki ilk GTA terör saldırısı olması nedeniyle tarafımızca bu çalışma için seçilmiştir - bir kamyonla sivilleri vurarak gerçekleştirilen bir terör eylemi. ­Medyada ­benzer acil durumları haber yapma konusunda köklü, dile getirilmeyen “gelenekler” ve uygulama yoktu, bu nedenle, ­14 Temmuz ­olayları örneğini kullanarak , bu tür felaketlerin haberleştirilmesinin evrimi izlenebilir ve doğrudan yeni yollar belirlenebilir. kapsama alanı.

Avrupa Stratejik ve Güvenlik Araştırmaları Merkezi'nin (ESISC) program direktörü Yevgenia Gvozdevaya, ­Gazeta.gi web sitesine verdiği bir röportajda, Nice'deki terör saldırısını “yeni bir “araba saldırıları” stratejisi” olarak nitelendirdi ^[130]. Ona göre, 14 Temmuz olayları “en az hazırlıkla, silah ve patlayıcılara erişim olmaksızın, tek başına bir teröristin ­dikkatli bir şekilde planlanmış ve koordine edilmiş bir saldırıyla karşılaştırılabilir sayıda kurbanla bir saldırı gerçekleştirebileceğini gösteren ­yeni bir trend oluşturdu. ­13 Kasım 2015'te Paris'te terör saldırısı " ^[131].

Nice'deki saldırıyı ­düzenleyen teröristin (Mohamed Lauege-Boulel) ­adının, fotoğraflarının ve "hayat öyküsünün" çeşitli yayınlarda aktif olarak yayınlanmasıyla bağlantılı olarak , Fransa'da ­bu tür acil durum haberlerinin kontrolü konusunda şiddetli bir tartışma başladı. Change.org'da bir imza kampanyası yayınlandı ^[132]. teröristlerin kişiliklerinin yayınlanmasını yasaklama girişimi ile . ­Temyiz başvurusunun yazarı, Fransız medyasının teröristleri "süperstar ­bayanlar" ("Pourquoi en faire une "süper yıldız" ^[133]) ile eşitlediğini, katillerin kişisel yaşamlarının halka açık hale geldiğini ve sansasyonellik için bir fırsat olduğunu iddia ediyor. Bazı medya, bilgileri güncelleme girişiminde , Mohamed Lauezh-Boulel'in büyük bir salsa aşığı olduğunu bile yazdı ­(“En quete d'information toujours plus pertinente, une chame a meme cru interessant de Precisionr que celui-ci “adorait la salsa) » ^[134]). Dilekçe, gerekli 150.000 imzayı topladı ve Fransa Görsel-İşitsel Araçlar Yüksek Konseyi başkanı Olivier Shramek'e gönderildi. Bu, Fransa vatandaşlarının kendi ­ifade özgürlüklerini ve bilgiye erişim özgürlüklerini herhangi bir şekilde sınırlama girişimlerinin son derece nadir görülen bir örneğidir.

Açıkçası, böyle yankılanan bir olay gözden kaçamazdı. Dilekçe gerekli sayıda imzayı aldıktan sonra ­, Fransız TV kanalları birer birer bu tür olayları geleneksel haber yapma yöntemlerini değiştirmeye başladı ­. "Modernleşme yoluna" ilk giren, günlük La Croix gazetesi oldu:

"On ne publiera que le prenom et 1'initiale du nom et pas de photo" ^[135]- "Fotoğrafları da dahil olmak üzere [teröristlerin] soyadları ve baş harfleri dışında hiçbir şey yayınlamayacağız";

"Avrupa 1" radyo istasyonu :

"@Europe1 ne citera plus les noms des teröristler a Uantenne pour ne pas en faire des heros, desire de la direction de la radio" ^[136]- "Europe 1 artık ­kahraman yapmamak için teröristleri yayında isimlendirmeyecek. Radyo istasyonu yönetiminin kararı.

BFMTV ve Le Monde , terörist saldırıların ardından yapılan yayınların kısıtlanması eğilimini destekleyen bir sonraki isimdi - ayrıca, bu tür görüntülerin ­"katilleri" yücelttiğini savunarak teröristlerin ­fotoğraflarını kullanmayı da reddettiler .­

Nice saldırısından sonra , ölümünden sonra yüceltmenin olası etkilerinden kaçınmak için artık cinayetlerin faillerinin fotoğraflarını yayınlamayacağız . Uygulamalarımızla ilgili diğer tartışmalar devam ediyor. Bu düşünceler, bu tartışmalar, modernitemizin tüm araçlarını bize çeviren bir düşmanın uygulamalarına bu uyarlamalar, nefret stratejisini kırmak, kendimizi inkar etmeden kazanmak istiyorsak çok önemlidir ^[137].

“Nice'deki saldırıdan sonra, ölümünden sonra yüceltmenin olası sonuçlarından kaçınmak için cinayetlerin yazarlarının fotoğraflarını yayınlamayacağız. Aydınlatma uygulamalarımız hakkında başka tartışmalar da var. Bu düşünceler, bu tartışmalar, bize karşı her türlü aracı kullanan düşmanın pratiğine bir ­uyarlamadır . Nefretin stratejisini kırmak istiyorsak, kendimizden vazgeçmeden kazanmak istiyorsak bunlar gereklidir” - Le Monde Direktörü Jérôme Fenoglio.

Basın özgürlüğünü kısıtlama girişiminin ana zaferi, Paris mahkemesinin Nice'deki terör ^[138]saldırısının fotoğraflarının yayınlanmasını yasaklaması oldu . Bu karar, bir teröristin ­Nice'teki Promenade des Anglais'de insanları nasıl ezdiğini gösteren şehir güvenlik kameralarından alınan fotoğrafların haftalık Paris Match gazetesinde ­yayınlanmasıyla bağlantılı olarak verildi . Mahkeme kararında , medya ve internet ortamındaki bu tür yayınları “ insan ­onurunu aşağılayıcı” olarak değerlendirdiğini vurguladı .

Nice'deki terör saldırısından birkaç gün sonra devlet yetkililerinin görsel-işitsel materyallerin dağıtımını kısıtlama ­kararı aldığını da belirtmekte fayda var .

21 Temmuz 2016'da Fransız medyası, Paris Kriminal Polisinin Terörle Mücadele Biriminin ­(SDAT), Nice video gözetim hizmetinden saldırıyla ilgili tüm videoları imha etmesini ve böylece "yetkisiz ­kullanımlarını " önlemesini talep ettiğini bildirdi ^[139].

2.4.    CANLI Terör Saldırısı

11 Eylül 2001 olayları sadece tüm Amerikalıları değil, tüm dünya toplumunu şok etti. Yanan Dünya Ticaret Merkezi ikiz kulelerinin görüntüleri, ister ­Amerika Birleşik Devletleri'nde, ister Çin'de veya Kongo'da olun, onu gören herkes için uzun süreli bir hatıradır . ­11 Eylül terör saldırısı dünyayı değiştirdi: devletler terörizmi bir numaralı sorun olarak görmeye başladılar ve teröre karşı mücadele en önemli öncelikleri oldu ­, insanlar artık ­nerede olurlarsa olsunlar kendilerini güvende hissetmiyorlar. Dünyanın bu "değişiminde" televizyon önemli bir rol oynuyor: tarihte ilk kez bu büyüklükte bir trajedi ­televizyon ekranlarında canlı olarak yayınlanmaya başlandı . ­21. yüzyılın ilk aylarındaki olaylar, S. N. Ilchenko'nun “ canlı terör saldırısı ” ^[140]olarak adlandırdığı bir olguya yol açtı . Tarih ilerledikçe birçok ­_ _ Bu terimi açıklayan örnekler : "Nord-Ost", Beslan şehrinde bir okulun ele geçirilmesi, ancak 11 Eylül terör saldırısı örneğinde ­havadan terör saldırısı olgusu istiyoruz .

2001 olaylarını hatırladığında , bir uçağın bir WTC kulesine ­çarptığını ve diğerinin çoktan yandığını hayal ediyorlar ­. Çoğu sadece bir uçağı hatırlıyor , ama aslında iki tane vardı . 11 Eylül saldırısı, bu olayların ­vahşetine ve dehşetine rağmen , örgütlenme açısından olağanüstü bir saldırıydı .

2001'de sabah 8:46'da ilk Boeing 767-200 , Kuzey Kulesi'ne (WTC-1) ^[141]çarptı . Bu patlamanın ardından tüm medya olay yerine geldi, gazeteciler ­canlı yayına geçerek olay yerinden haberleri filme aldı ­.

Yerel saatle 09:02'de ikinci uçak Güney Kulesi'ne (WTC-2) çarpar ve ­tüm TV kameralarının canlı yayınlarına giren ve anında dünya medyasına yayılan bu patlamadır ^[142]. Yanan ikiz kulelerin kareleri ­21. yüzyılın en ünlü görüntüsü haline gelir ve seyircinin hafızasında donar kalır.

El Kaide terör örgütü, ­birkaç aşamalı bir terör saldırısı planlayarak ­“havadan terör saldırısı” gibi bir olgunun temelini attı.

medyada felaketleri haber yapmanın ­yeni bir yolunun başlangıcını da işaret ediyordu : bugün ­terör saldırısının görselleştirilmesinden, daha ayrıntılı olarak analiz edeceğimiz sonuçlarının görselleştirilmesine doğru bir geçiş eğilimi var. sonraki ­bölümde

2.5.    RUS MEDYALARININ OLAYLARA TEPKİLERİ

14 TEMMUZ 2016

Nice'deki terör saldırısına bilgi aktarma makamlarının tepkisi belirsizdi: Bir yandan sosyal ağlar ellerinden gelenin en iyisini ­yaptı , diğer yandan dünya medyası bu tür felaketleri haber yapma konusundaki yetersizliklerini gösterdi ­.

birkaç dakika sonra, ­Twitter ve Instagram sosyal ağlarında bir dizi hashtag başlatıldı ­(örneğin, "#PortesOuvertesNice" - Paris saldırılarından sonra daha önce kullanılmış olan, biraz değiştirilmiş bir hashtag). akrabalar ve arkadaşlar kayıpları bulabilir, nerede olduklarını öğrenebilir ve ­kayıp arkadaşlarını bildirebilir. Ayrıca, sosyal ağ Facebook, arkadaşlarınızın güvende olup olmadığını izlemenizi sağlayan bir eklenti başlattı.

Medya biraz farklı davrandı ­. Profesyonel ve etik kuralların rehberliğinde medya, yalnızca doğrulanmış ve güvenilir bilgileri yayınlayarak paniğin yayılmasını en başta engellemek zorundaydı. ­Ancak pratikte medya, ­konunun sansasyonelliğinden yararlanarak ortaya çıkan herhangi bir bilgiyi yayınladı . ­Bu nedenle, medya aktif olarak bazı sahtekarlıkları yaydı.

1.      Teröristler rehin aldı. Bu bilgi 15 Temmuz'da " Life.News " çevrimiçi medyasında yayınlandı .^[143] ve daha da önemlisi, Dozhd TV kanalında ^[144]: "Nice'de rehinelerin alındığı da bildirildi." Ancak bu bilgi ­daha 14 Temmuz'da Fransa İçişleri Bakanlığı'nın tweet'iyle ve Fransız hükümetinin internet sitesinde yalanlandı: “Soyez sorumlu! Resmi veya yasal bilgilerden haberdar değilsiniz: Söylentilerin yayılmasına gerek yok! Il n'y a pas de prize d'otage"^[145] (“Sorumlu olun! Yalnızca resmi veya güvenilir bilgileri yayın: ­dikkat dedikodu yaymak ! Rehine yok ."

2.      "Eyfel Kulesi'ne Saldırı". "Moskovsky Komsomolets ­", olayların tarihçesinde "Paris'teki terör saldırısının" görgü tanıklarının bir video kaydını şu mesajla yayınladı ­: " Bir dizi terör saldırısı . Paris'te Eyfel Kulesi yakınlarında yangın çıktı . Ünlü dönüm noktası dumanla kaplandı ^[146]. Aslında Eyfel Kulesi'nde hiç yangın çıkmadı , yanındaki ­bir kamyon yanlışlıkla alev aldı ve anıtın eteğine ­yayılan dumana Bastille Günü şerefine düzenlenen şenlikli havai fişekler neden oldu . Paris ­polisi de bunu Twitter hesabından duyurdu : “Ne propagez pas de fausses rumeurs. Aucun #To urE iffel'i yaktı. Bir yangın kazara bir kamyonu eu lieu pont d'lena"^[147] ("Yanlış söylentiler yaymayın! Eyfel Kulesi'nde yangın yok. Lena Köprüsü'nde bir kamyonun kaza sonucu yanması").

3.      "Cannes'da terör saldırısı". Gazeta.ru , Cannes'daki saldırıyı da tarihçesinde bildirdi: "Bu arada ­Cannes'da bir kafeye el konulduğuna dair haberler var ^[148]. " Cannes yetkilileri bu tür raporlara yanıt olarak şu tweet'i attı: "Aux rumeurs infondees'e dikkat. Nous dementons Cannes'da bir kategoriye girin. Kanunsuzu geri getirin»^[149] (" Doğrulanmamış söylentilere dikkat edin. Cannes'daki herhangi bir saldırıyı kategorik olarak reddediyoruz . ­Dikkatli olun.")

Bu tür raporlar, sansasyon peşinde olsa bile , yalnızca mesleki ve etik kuralların değil, aynı zamanda Rusya Federasyonu'nun ­yasal temellerinin de tamamen ihlalidir .

Böylece , bu bölümde Nice saldırısını, GTA-tepaκτ gibi bir uygulama yöntemine dayanarak modern terörizmde ­yeni bir kelime olarak tanımladık . Çalışmanın bir parçası olarak, “bulaşma etkisinin” varlığını ve ­afetlerin medyada yer alması ile benzer bir modele göre gerçekleştirilen yeni terör saldırılarının ortaya çıkması arasındaki ilişkiyi doğrulayan materyalleri inceledik.­

, amacı teröristleri yüceltmek ve eylemlerini yaymak olmayan, teröristlerin fotoğraflarını ve adlarını kullanmamak gibi, Fransız medyasında ­terör eylemlerini haber yapmanın yeni yöntemlerini vurguladık .­

Ek olarak, görünürlük eksikliği ve terörist saldırıların sonuçlarının görselleştirilmesine geçiş ile “canlı saldırı” dan farklı olan, televizyonda GTA terörist saldırılarını haber yapmanın yeni bir yolunu belirledik .

Bu bölümün sonunda Rus medyasına dönerek Nice'teki saldırıların olduğu günkü gündemi belirledik ve Rus medyasında dolaşan bazı sahtekarlıkları tespit ettik ­.

BÖLÜM 3. NICE'TA TERÖR HABERCİLİĞİNİN SONUÇLARI

“bulaşma etkisi” gibi bir medya etkisinin etkisini ele almak için örnekler ­kullanacağız . Ayrıca, küresel GTA terörist saldırılarının olaylarını kapsayan Channel One materyallerinin niceliksel ve niteliksel bir içerik analizini, aralarında bir ilişki olup olmadığını belirlemek ­için yapacağız. kurbanların sayısı ve bilgi gündemi ve ­saldırı için ayrılan yayın süresinin miktarı .

Ek olarak, televizyonda bilgilerin görselleştirilmesi ve sunumundaki bir değişikliği ele alacağız ve ayrıca TV kanallarının görünürlükten güvenilmezliğe geçiş sorununa değineceğiz .

3.1.    KULLANARAK TERÖRİST EYLEMLER

14 TEMMUZ 2016 OLAYLARINDAN SONRA TIRLAR

2. Bölüm'de analiz edilen medyanın tüm etkileri arasında Nice'deki terörist saldırının haberleştirilmesinde en etkili olanın “bulaşma etkisi” olduğu ortaya çıktı . İnternetin ve çevrimiçi iletişimin artan rolüne rağmen televizyon, hâlâ en "prestijli" ve "ikna edici" kitle iletişim aracı ­olmaya devam ediyor ­. bilgi. Ve medya , daha önce yazdığımız gibi , bazı antisosyal insanları etkileyebilecek ­ve geri kalanlar arasında panik ve korkunun yayılmasına katkıda bulunabilecek olan terörizm fikrini yaymanın yanı sıra , terör saldırıları düzenleme yöntemleri hakkında alenen konuşuyor. .

Temmuz 2016'da tarihte ilk kez Gta _ ­_ - terör saldırısı. TV kanalları hemen bu tür saldırıları hazırlamanın ve gerçekleştirmenin tam planını anlatmaya başladı: terör eyleminin ilk gününde (15 Temmuz), ­Birinci Kanal'da Mohamed Lauezh-Boulel'in ^[150]yasal olarak nasıl bir kamyon kiraladığına dair mesajlar görünmeye başladı. ­Engellenen sete nasıl gidebildiğini ve bu kadar çok kurbanı nasıl başardığını.

“...Devasa bir kamyonun direksiyonundaki katil, polis tarafından ortadan kaldırılmadan önce, ­arkasında düzinelerce ölü ve sakat bırakarak neredeyse iki kilometre gitmeyi başardı. Görgü tanıkları, ­beyaz bir kamyonun zikzak çizerek gittiğini söyledi. Sürücüsü besbelli mümkün olduğu kadar çok insanı devirmeye çalışıyordu... "Doğrudan daha çok insanın olduğu yere doğru gidiyordu ­, set boyunca kıvrılıyordu . Sonra silah sesleri duydum," diyor Frank Sidoli ^[151].

“.Fransız gazetecilere göre, adam bir kurye servisinde şoför olarak çalışıyordu. Büyük olasılıkla, terörist eylemlerini önceden planladı: trajik olaylardan birkaç gün önce Nice yakınlarındaki komünlerden birinde ^[152]bir kamyon kiraladı ­.

“Yerel basına göre fail, ­kamyonu önceden ara sokaklardan birine, neredeyse yedi kilometrelik setin ortasına park etti ­. Havai fişekler söner sönmez direksiyona geçti ve ana kutlamaların yapıldığı yere gitti. Saldırgan daha fazla kurban almak için bir yandan diğer yana mekik dokudu ve periyodik olarak kaldırıma ^[153]çıktı .

hazırlanmasına ilişkin bu kadar fazla bilgi, ­benzer bir senaryoya göre yeni bir saldırı dalgasını kışkırtmaktan başka bir şey yapamazdı : zaten aynı yılın Aralık ayında, Berlin'de taşıma aracı olarak bir kamyon kullanılarak yeni bir terör saldırısı gerçekleşti. ­dışarı 2017'de Kudüs, Londra , Stockholm, Barselona, New York ve arabaların tekerlekleri altında yaklaşık 60 kişinin öldüğü diğer şehirlerde benzer olaylar arttı .­

Tarafımızdan derlenen olayların kronolojisini takip ederek (bkz. Bölüm ­2, Ek 2), tüm terör saldırılarının terörist gruplar tarafından organize edilmediği anlaşılabilir. Londra'daki ikinci terör saldırısı (19 Haziran 2017), Paris, Munster ve Toronto'daki saldırılar, İslamcı örgütlerle bağlantısı olmadığı görülen yalnız teröristler tarafından gerçekleştirilmiştir ­. Bazı saldırılar (7 Nisan'da Münster'de çarpışma) cihatçı saiklerin olmaması nedeniyle araştırmacılar tarafından terör eylemi olarak bile değerlendirilmedi ­. Örneğin Mir 24 kanalının yayınında şu duyuru yapıldı :

“ Alman polisi temsilcileri , Münster'de insanlarla çarpışma olayının terör saldırısı olmadığını söyledi . Almanya ­İçişleri Bakanı Horst Seehofer'e göre , kamyonun direksiyonunda yalnız bir suçlu olduğuna dair ikna edici kanıtlar var . ­48 yaşındaki bir adam ­olan Seehofer'e göre , Kafe ziyaretçilerini vuranların teröristlerle hiçbir bağlantısı yoktu . Olayla ilgili soruşturmanın ^[154]sürdüğünü belirtti . ”

birlikte , bu çalışmanın ilk bölümünde belirttiğimiz kriterlere göre , İslamcı saiklerin yokluğunun ­yanı sıra tek bir saldırı örgütünün olmadığını ­belirtmek önemlidir. saldırının terör saldırısı olarak sınıflandırılmamasının nedenleri . Ardından Alman Rheinische Post gazetesi, saldırının terör saldırısı ^[155]olduğunu iddia eden bir polis raporu yayınladı .

Medyanın ­geri verdiği hipotezini desteklemek için terör eylemlerinin “nicel” olarak nitelendirilmesi tercihi ­(ne kadar çok kurban olursa, konu o kadar aktif bir şekilde ele alınır), bu konuyla doğrudan ilgili TV yayınlarının sayısı için her bir GTA-tepaκτ'ı analiz ettik. Çalışma için Channel One TV kanalını seçtik ve saldırılardan sonraki gün ve bir hafta sonra haber yayınlarında ­GTA terörist saldırılarının kaç kez geçtiğini saydık .

Avrupa ve Kuzey Amerika'daki ­GTA saldırılarına ayrılan yayın materyali miktarı arasında bir fark bulduk ­. Genel olarak, "şiddet sarmalı" gibi bir medya etkisinin varlığından dolayı malzeme sayısındaki azalma eğilimi tahmin edilebilirdi ­: teröristlerin yöntemleri ­modernize edilmedi, tekrar tekrar tanıdık taktikler kullanıyorlar, toplum bu tür saldırılara karşı daha az duyarlı hale gelir , bu nedenle medyanın ­bu ­haber bültenlerine büyük miktarda yayın süresi ayırması artık karlı değildir - sansasyonellikleri kaybolmuştur. Ancak 17 Ağustos 2017'de Barselona'da meydana gelen terör saldırısının ardından yayın sayısındaki ciddi artış bizi şaşırttı. Niteliksel bir içerik analizi ile, o gün ne dünyada ne de Rusya Federasyonu'nda radikal, güncel veya sansasyonel olayların olmadığını gördük. Örneğin, Berlin'deki terör saldırısı sırasında (19 Aralık 2016), ­bu felaketle ilgili materyallerle birlikte, Channel One izleyicileri Rusya'nın Türkiye'deki büyükelçisinin öldürülmesi, ­Amerika Birleşik Devletleri'ndeki başkanlık seçimleri ve Hawthorn ile toplu zehirlenmeler ­. 17 Ağustos 2017'de bu tür haber değeri taşıyan olayların olmaması, Barça'daki saldırıya artan ilgiyi açıklıyor ­.

3.2.   KİTLE ÜZERİNDEKİ ETKİ TÜRÜNÜ DEĞİŞTİRME

GTA terör saldırılarının ortak bir özelliğini tespit edebildik : komisyon tutanaklarında terör eyleminin kendisinin ­video kayıtlarının tamamen yokluğu , bu felaketlerin sonuçlarının çok çeşitli görüntüleri. ­, hem görgü tanıkları hem de medya çalışanları tarafından filme alındı. Bu özellik, tüm GTA terör eylemleri ­için tipiktir ve bir terör eyleminin medya tarafından haberleştirilmesinde yeni bir eğilimin yansıması haline gelir. ­Canlı saldırıların başlangıçta medya tarafından yayınlanmak üzere planlandığı ve gerçek zamanlı olarak televizyon ekranlarına yansıyacak şekilde gerçekleştirildiği bir dönemde, GTA terör saldırıları görgü tanıklarını mesajlarının yayıncısı haline getiriyor. Modern dünyada, teknolojinin gelişmesiyle birlikte, herkes ­sadece bir kayıt cihazına ücretsiz erişime sahip değil, ­bir akıllı telefonda “cep baskısı” sahibi oluyoruz. Bugün, herhangi bir mobil cihazı kullanarak gerçekten yüksek kaliteli bir video kaydedebilir ­, düzenleyebilir, monte edebilir ve Web'e koyabilirsiniz. Bugün yıldırım hızında bilgi alışverişi çağında yaşıyoruz ­.

GTA terörist saldırılarının ortaya çıkmasıyla , bilgi yayıncısı haline gelenler sıradan insanlar oldu : ­korkunç bir felaketten kurtulan ve ölümcül tehlike altında olan, herhangi bir sosyal ağda olanların videolarını yayınlayan hazırlıksız görgü tanıkları çok ­daha etkili ­performans gösteriyor . profesyonel medya kodlarına bağlı kalmak yerine teröristlerin görevleri (genel paniğe neden olur) . Böylece , bilgi aktarım nesnesindeki bir değişiklikle ­, ve görselleştirme türü: medya, gerçekleştirildiği sırada ­terör eyleminin kendisini haber yapmaktan , büyük ölçüde görgü tanıklarının kayıtlarına dayanarak sonuçlarını haber yapmaya doğru ilerliyor .

saldırıdan sonraki ilk gün Kanal Bir , ­görgü tanıklarının kayıtlarını aktif olarak kullandı ^[156]ve ­dosyaladı . Tarafsız bir muhabir aracılığıyla değil , aynı zamanda son derece duygusal görgü tanıkları aracılığıyla bilgi :

"Bu korkutucu. Korkutucu. Bununla herhangi bir şekilde mücadele etmek gerekiyor çünkü onu olduğu gibi bırakmak imkansız. İnsanlara, çocuklara yazık, Ruslar, Fransızlar fark etmez ";

“Çekim başladı, herkes ­koştu , otele koştuk . İnsanlara yüz metre sürdü, sonra ondan ateş etmeye başladılar ­. Tüm aileler telef oldu . Birçoğu kendilerini denize attı, ardından polis onları aradı.

3.3.   GÖRÜNÜRLÜKTEN GÜVENİLİRLİĞE GEÇİŞ _

, terör eylemlerine ilişkin olayların ­görsel görüntülerinin olmaması ve ayrıca "doğrulama" olasılığı olmaksızın derhal bilgi ­sağlama ihtiyacı nedeniyle , doğrulanmamış haberlere dayanarak haber yapmaya başladı.

Haber türleri, teorik olarak, aktarım kanallarından bağımsız olarak , her şeyden önce güvenilirliği ve ikinci olarak, gerçeklerin yargılayıcı olmayan, duygusuz, kuru sunumunu ima eder.­

Uygulamada, bilgilerin televizyonda sunumu biraz farklı görünüyor.

Örneğin, Nice'deki terör eylemine adanmış 15 Temmuz 2016 tarihli yayında ­, başlığın kendisi yanlış bilgi içeriyor "Nice'de terör saldırısı: Ölüler listesinde 10'u çocuk olmak üzere 86 kişi var " ^[157]. Bu bilgi , "TASS" haber ajansının "Nice'deki terör saldırısında hayatını kaybedenlerin sayısı ­86 kişiye ulaştı" başlıklı haberin internet sitesinde yayınlanmasının ardından ortaya çıktı . ­Yazarlar, Fransa'nın Mağdurlara Yardımdan Sorumlu Dışişleri Bakanı Juliette Meadel'in sosyal ağ Twitter'dan alıntı yaptı :

"Yaşasın duygu, güzel bir #Attentat'ın kurbanlarından biri. J'adresse mes başsağlığı diliyor bir oğul epouse, ses enfants et sesproches" ve mesajın sansasyonel başlığını en "uygun" şekilde gösteren sözde bir çeviri yaptı :­

“Nice'de terör saldırısında yaralanan bir kişinin yaşamını yitirdiğini üzüntüyle öğrendik. Şu anda öldürülen insan sayısı 86.”

Gerçekte, bu Twitter gönderisi ­şu şekilde tercüme edilir:

“Nice'deki #terör saldırısı kurbanının dünkü ölümünden sonra duygusalım. Eşine, çocuklarına ve sevenlerine başsağlığı diliyorum."

, kamyonu durdurmak için ^[158]" kendini feda ettiği" iddia edilen bir motosikletçinin ölümü hakkında da konuştu : " Nice'de yaşananlarla ilgili her geçen gün daha fazla yeni ayrıntı geliyor . ­Edinilen bilgiye göre, teröristi durdurmaya çalışan motosikletli hayatını kaybetti.

motosikletçi için yeni bir araç için ^[159]para toplandığı bilgisini yayınladı . Materyal, ­TASS'ın bu kişinin kendi fotoğraflarını ve röportajdan kısa alıntıları içerir.

medya etkileri çerçevesinde “bulaşma etkisi”ni ayırmanın ­meşruiyetini sağlamış olduk ­. Küresel GTA terör saldırılarının olaylarını kapsayan Channel One materyallerinin niceliksel ve niteliksel bir içerik analizini gerçekleştirdik ve kurban sayısı ile bilgi gündemi ve ­saldırıya ayrılan yayın süresi arasındaki ilişkiyi belirledik . ­Böylece, bir "şiddet sarmalının" varlığından dolayı, hem medyanın hem de izleyicilerinin GTA -terör saldırılarına olan ilgisinin azaldığını gözlemledik.

görselleştirilmesi ve sunumundaki değişikliği de ele aldık ­ve TV kanallarının görünürlükten güvenilmezliğe geçiş sorununu belirledik.

Ek 3

K. A. Krupochkina. Televizyon programlarında
sporda doping konusu
(fragman)

BÖLÜM 2. SES VE GÖRÜNTÜ KULLANIMININ ANALİZİ -
TELEVİZYON GÖSTERİMLERİNDE DOPİNG HAKKINDA BİLGİLER

ARD TV kanalının Rus ­sporlarında dopingle ilgili belgesel programlarını sahtecilik ve manipülasyon tekniklerinin varlığı açısından ­inceleyeceğiz ve ayrıca yasal nitelikteki ihlallere dikkat edeceğiz ­. Ek olarak, bu çalışmanın yazarları ­makalelerde sunulan gerçekleri de kontrol edeceklerdir. "Icarus" belgesel filminin karşılaştırmalı bir analizi, bize izleyiciye bilgi sunumundaki genel eğilimleri belirleme fırsatı verecek ve Birinci Kanal araştırması "Yüksek Başarı Hastalıkları" nın bir analizi, bir alternatife bakmamızı sağlayacaktır. ­Bu tür malzemeleri yaratmanın yolu.

2.1.         Alman TV kanalı ARD'nin Rus sporlarında dopingle ilgili bir dizi televizyon programı

yazarın bu filmlere verdiği adla "bağımsız gazetecilik soruşturmaları" koleksiyonunda zaten ­15'ten fazla bölüm var. Rus sporlarında doping konulu ­ilk filmi yayınlamadan önce , ­ARD'nin serbest muhabiri Hajo Seppelt , dopingle mücadele konusunda ün kazanmıştı. 2006'da İspanyol bisikletçilerle işbirliği yapan bir Alman doktorun ­doping yaptıktan sonra ifşa etti. Film yayınlandıktan sonra ­Alman dopingle mücadele komitesinde değişiklikler oldu. Pekin Olimpiyatları ve Berlin'deki 2009 Dünya Atletizm Şampiyonası için çıkan filmlerinde kan dopingini anlatan Seppelt, 2011'de Kuzey Kore'de Spor ­filmini çekti . Kadınlar Dünya Kupası'nda Kuzey Koreli sporcuların doping ihlalleri hakkında bilinmeyen bir dünyaya bir bakış" . ^[160]Ve Eylül 2013'te Seppelt, yeni seçilen IOC Başkanı Thomas Bach'a yarım saatlik bir araştırma ayırdı , "Thomas Bach: The New Lord of the Rings?". ^[161]İlk durumda, kendisini antrenman seanslarından Kuzey Koreli futbolcuları vurmakla sınırladı ve ikincisinde, ­Bach'ın seçimlerdeki ana rakibi Denis Oswald ile röportaj yaptı. Hajo Seppelt bu filmlerle bir adalet savaşçısı olarak ün kazandı. Almanca yayınlarda sadece “doping uzmanı” olarak sunulur ^[162].

Rus sporlarında dopingle ilgili ilk film, ARD serbest muhabiri Hajo Seppelt tarafından Aralık 2014'te yayınlandı . "Gizli Doping: Rusya Şampiyonlarını Nasıl Eğitiyor" - iddiaya göre ^[163]Rus atletizmindeki devasa doping sistemini kanıtlıyor ­. " Secret Doping: In the Realm of Athletics' Shadows " ^[164]adlı ikinci film Ağustos 2015'te gösterime girdi . ­Dört Rus sporcunun doping yaptığına dair kanıtlar sunuyor. "Gizli ­uyuşturucu: Rus kırmızı ringa balığı"^[165] Mart 2016'da yayınlandı. Zaten sporcuların komplosunu ve RUSADA'nın şu anki başkanını anlatıyor. Üç ay sonra Seppelt, ­bir Alman TV muhabirinin ­Mutko'nun doping sistemindeki rolünü analiz ettiği bir sonraki film olan Secret Doping: X Hour for Russia'yı ^[166]yayınladı . Kasım 2016'da Zeppelt , Fransız ­Le Monde gazetesiyle "Gizli doping: patronaj" adlı bir film yaptı.^[167] - Rus sporcuların ve yetkililerin uluslararası federasyonların liderleriyle kurduğu ­komplo hakkında ­. Bu yılın Ocak ayında vizyona giren son film, genel çalışma dizisinden sıyrılıyor - zaman işleyişi ­sadece 10 dakika. "Yalanlar ve ikiyüzlülük", ^[168]Rus atletizminde doping sorununa geri dönüyor.

2.2.         Rus sporlarında doping konusunda Hajo Zeppelt tarafından yapılan gazetecilik soruşturmalarının analizi

2014'te Hajo Seppelt tarafından yayınlandı. Alman televizyon kanalı WDR tarafından “Gizli ­doping: Rusya şampiyonlarını nasıl hazırlıyor” yayınlandı . ­Soruşturma süresi 60 dakikadır. Sansasyonel filmin ana karakterleri Yulia Stepa ­nova (Rusanova) ve Vitaly Stepanov'dur. Yulia Rusanova , doping yapmaktan iki yıl ceza almış bir atletizm sporcusudur . ­Vitaly Stepanov, Rus Anti-Doping Ajansı'nın eski bir çalışanıdır.

video sekansında sahte ­e-posta mesajları yer alıyor. İlk olarak, genel sütundaki e-postalar, gönderen ve alıcı e-posta adreslerini içermez. İkincisi, mesajların kendileri ciddi dilbilgisi hatalarıyla Rusça yazılmıştır ­. Ayrıca Seppelt ­Rusça bilmiyor.

Filmin beşinci dakikasında Seppelt özel bir gerçeği zekice bir sistem olarak sunuyor: Mutko ve Stepanov'un filmdeki ortak fotoğrafı, Stepanov'un RUSADA'nın yapısındaki rolünün öneminin kanıtı.

Bir kez daha, yedinci dakikada dış ses metninin sahte bir onayını görüyoruz : ­Stepanov ailesinden WADA genel merkezine gönderilen resmi bir mektup yerine, video sekansı yalnızca üzerinde "doping" ve "doping" kelimelerinin bulunduğu bir A4 sayfası içeriyor. “EPO” büyük harflerle yazdırılır.

WADA tarafından reçetesiz yasaklanan ilaçların satın alınmasına ilişkin soruşturma da sahte olarak kabul edilebilir: video, pakette bu özel ilacın varlığına dair herhangi bir kanıt olmaksızın kaynak materyalden düzenlenmiştir.

Filmin 11. dakikasında ­atletizm antrenörü Alexei Melnikov'un konuşmasının olduğu iddia edilen bir ses kaydını duyuyoruz. Ancak ­orijinal ses duyulmaz, ancak Almanca çeviri tarafından tamamen bastırılır. Ses kaydının doğruluğuna dair hiçbir kanıt yok, ayrıca Seppelt mahkemede bunun güvenilmezliğini kendisi kabul etti.

Aynı zamanda, basmakalıpların aktivasyonu gibi manipülatif bir teknikle karşılaşıyoruz: Samara'ya girerken Hajo Seppelt, şehrin Sovyet yönetimi altında kapatıldığını hatırladı ve bundan, burada yaşayan insanların çok şey sakladığı ve hala konuşmaktan korktuğu sonucuna vardı. ­yabancılar

filmin ­13. dakikasında seyircinin kafasını karıştırıyor : Yetkili bir sporcu koçu olarak sunduğu isimsiz bir kişiyle yaptığı röportaj, doğrulanmamış ilk ­ifade, doping şemasıyla ilgili hikaye. ikincisi ve Portekizov'un rolü üçüncü. Bu yanlış gerçekler birlikte, izleyici için tamamen makul bir tablo oluşturuyor.

Sadece Portekizov'un rolünden değil ­, aynı zamanda devlet doping sisteminden de bahseden konuşmacılardan biri ­Samara teknik direktörü Oleg Popov'du. Bu muhbirin sözlerinin neden sorgulanabileceğini anlamak için ­Oleg Popov'un kim olduğunu hatırlamak yeterli. Ünlü bir cirit atıcı olan Lada Chernova'nın koçu ve kocasıdır ­. Sporcu sonuçlarıyla değil (tüm kariyeri boyunca, ancak 50 yaşına kadar oynadı, sadece bir kez Chernov için Rusya Şampiyonasını kazandı), doping nedeniyle ömür boyu diskalifiye edilmesiyle tanınıyor ­. B örneği otopsilerinden birinde (kurallara göre sporcunun huzurunda yapılır), doping görevlisinin elinden şişeyi kaptı ve kırmaya çalıştı (yine kurallara göre, numune uygunsuz kabul edilecek ve sporcu beraat edecekti), ­ancak kapasite güçlüydü.

16. dakikada yine sahte bir e-posta görüyoruz: düzenleyicide, alıcı olmadan ve cetvelden yazılmış metin ­. Üstelik mektuplardan birinin yazı tipi, postada kullanılmayan Comic Sans'a benziyordu .

Rusya Şampiyonası için Kazan'a yaptığı bir gezide ­Seppelt, tribünlerde seyirci olmamasını "yıllardır sporcuların doping altında start aldıklarına dair söylentiler olduğu" gerçeğiyle ilişkilendiriyor - ­mantıksız kanıt.

25. dakikada video sekansı, ­bizzat Vladimir Putin tarafından imzalandığı iddia edilen, açıkça sahte bir emir içeriyor ­. Birincisi, başkanın imzası yok ve ikincisi, emrin metni yazarın ekran dışı metniyle çelişiyor.

Sporcu olduğu iddia edilen Maria Savinova ile ­30. dakikada gösterilen gizli video görüntüleri mahkeme tarafından öncelikle yasadışı ve ikinci olarak güvenilmez olarak kabul edildi.

Bir başka Seppelt muhbiri, disk atıcı Yevgenia Pecherina, tekrarlanan ­doping nedeniyle 10 yıl diskalifiye edildi . Sözlerine yalnızca , Zeppelt filminde karşı çıktığı Tüm Rusya Atletizm Federasyonu'nun dopingle mücadele komisyonu tarafından diskalifiye kararı verildiği için inanmak imkansız .­

O zamanlar Moskova anti-doping laboratuvarının başkanı olan Grigory Rodchenkov da 2014 filminde rol alıyor. Ve o zamanki röportajını ve şimdi WADA ve McLaren Komisyonu ile işbirliğini karşılaştırırsak , Rodchenkov'un sözlerini ciddiye almanın ve hangi özel durumda doğruyu söylediğini anlamanın imkansız olduğu ortaya çıkıyor.

35. dakikada, filmin yazarı güvenilmez bilgileri kanıtlanmış gerçekler olarak listeler - bu, manipülasyon yöntemlerinden biridir - ­kanıtlanmış olduğu gibi yanlış bir tez sunarken yetkililere başvurma .­

53. dakikada hukuka aykırılığı ­ve güvenilmezliği mahkemece ispatlanan gizli kamera ile tekrar çekim yapıldı.

Soruşturmanın ilk bölümü, dizinin geri kalanı için bir tür temel oldu. "Gizli Doping: Atletizm Gölgeleri Ülkesinde" adlı ikinci film Ağustos 2015'te gösterime girdi . Her dizide olduğu gibi ilk üç dakika seyirciye son dizinin ana olaylarını gösteriyor: Yulia Stepanova, ­Kazarin'den hap alıyor, Shobukhova ­600 bin avroluk bir rüşvetten bahsediyor ve Savinova, koçu Alexei Melnikov tarafından kendisine sağlanan dopingi kullandığını itiraf ediyor. Filmin süresi 55 dakikadır. Bununla birlikte, ilk 3 dakika , ilk bölümden bilgi kesmekle ve sonraki 5 dakika Seppelt , ana karakterler olan Stepanov'lara ­ayrılmıştır .­

Filmin 8. dakikasında yazar, klişelerin aktivasyonu gibi bir teknik kullanıyor: "KGB Rusya'da faaliyet gösteriyor", "Rusya'da güvenli değil".

Tatyana Miazina, Kristina Ugarova, Anastasia Bazdyreva, Ekaterina Poistogova, Vladimir Kazarin ve Maria Savinova'nın konuşmalarının ses kaydı mahkeme ve Hajo Seppelt tarafından güvenilmez ve yasa dışı olarak kabul edildi.

Alman TV belgesel film yapımcısı da temel bilgileri gizlemek için böyle bir teknik kullanıyor: Svetlana Zhurova'dan bir alıntıyı bağlam dışı alıyor ve ­kendi yanlış beyanının kanıtı olarak sunuyor .­

Zeppelt'in kanıtlarının saçmalığına rağmen, Rus sporlarında dopingle ilgili birinci ve ikinci filmler aşağıdaki eylemleri gerektiriyordu:

1.   Kasım 2011'de, ­Richard McLaren'in "bağımsız komisyon" soruşturmasının sonuçlarına ilişkin raporunun ilk bölümü yayınlandı (veriler Seppelt'in filmlerine dayanmaktadır ve ­başka "kanıtlar" içermemektedir).

2.   McLaren raporunun yayınlandığı gün, WADA paneli , IAAF'ın WF LA'yı sürekli anti-doping kural ihlalleri nedeniyle yasaklamasını tavsiye ediyor ­.^[169]

3.   McLaren raporunun yayınlanmasının ertesi günü WADA , Moskova anti-doping laboratuvarının akreditasyonunu askıya aldı ­.

4.   Kasım 2015'te Uluslararası Atletizm Federasyonları Birliği yönetim kurulu, ­Rus milli takımını büyük uluslararası yarışmalara katılımdan çıkarmaya karar verdi .­

5.   Ocak 2016'da IAAF, Balakhnichev ve Melnikov'u ömür boyu askıya aldı.

6.   Ocak 2016'da Richard McLaren, bağımsız soruşturmasının ikinci bölümünü sundu.

Doğal olarak, Alman ­televizyon muhabiri için böylesine olumlu bir tepkinin ardından Seppelt durmamaya karar verdi. Mart 2016'da üçüncü bir film çıkardı: "Gizli Uyuşturucu: Rus kırmızı ringa balığı." Zaman İşleyişi - 28 dakika.

Filmin üçüncü dakikasında yine generalin ­belirli bir gerçeğin yerine geçtiğini görüyoruz: Seppelt'e göre Antseliovich'in Mutko ­ile fotoğrafı , onun devlet doping destek sistemindeki özel rolünün kanıtı.

ne tarihin, ne gönderenin ne de alıcının belirtilmediği sahte mektuplar, belgeler, sözleşmelerle karşılaşıyoruz .­

Filmin altıncı dakikasında Seppelt, ­kanıtlanmış olduğu gibi şüpheli bir gerçeği sunarken yetkililere itiraz olarak böyle bir teknik kullanıyor: RUSADA'nın diskalifiye edilmesi, Zeppelt'in “uzun yıllardır bu ajansta bir saçmalık yaratıldı” gibi sözler söylemesine izin veriyor. ve numunelerle manipülasyonlar yapılmıştır” diyerek ekranda RUSADA işaretini gösteriyor.

Yazar, RUSADA'nın eski başkanı Nikita Kamaev'in ölümüyle ilgili hikayede gerçeklerin dramatizasyonu ve şiddetlenmesi ile duygulara hitap ediyor ­. Yazara göre Kamaev kalp yetmezliğinden ölmedi, ancak fikrini "yanında mezara götürdüğü" yazılmamış bir kitap yüzünden öldürüldü .­

Üçüncü filmin çoğu, meldonium içeren Mildronate ilacına ayrılmıştır. Ocak 2016'dan beri yasaklanmıştır. Zeppelt'in uzmanı, bu ilacın ­vücudun inanılmaz derecede hızlı yenilenmesini desteklediğini ve ­zihinsel dayanıklılığı artırdığını iddia ediyor. Bununla birlikte, Warwick Coventry Üniversitesi'nden İngiliz profesör Victor Zammit de dahil olmak üzere birçok araştırmacı bunun tersini iddia ediyor: evet, meldonium kalp sorunları olan ­kişiler için kalp kasını iyi durumda tutmaya yardımcı oluyor, ancak pratik olarak ­sağlıklı bir vücudu etkilemez . üstelik sporculara da zarar verebilir ^[170]. Mildronate kullanıcılarının çoğu Doğu Avrupa'dan ­ve dolayısıyla Rusya'dan gelen sporculardır. Seppelt, bu gerçeği başka bir sansasyon olarak, Rus atletler tarafından dopingle mücadele kurallarının bir başka yüksek profilli ihlali olarak çarpıtıyor ­. Bununla birlikte, aşağıdaki bilgileri dikkate almaya değer: Mildronate, yalnızca BDT'de dağıtıldığı için Batı Avrupa ve Amerika'dan gelen sporcular tarafından kullanılmaz . ­32 yıldır Letonya'da üretilmektedir ve diğer ülkelerde kendi analogları olduğu için diğer ülkelerde popüler değildir . Meldonyum içeren doğrudan analogları yoktur . Ancak karnitin benzer bir etkiye sahiptir ve vücudu meldonyumdan daha fazla etkiler . ­Aynı zamanda , karnitin yasak ­değildir ve yabancı sporcular onu kullanır - Letonya Organik Sentez Enstitüsü müdürü ve meldonyumun mucidi Ivars Kalvins ^[171]bundan emindir ­. Bu nedenle, ­Seppelt'in araştırması ve Mildronate kullanımıyla ilgili yüksek profilli rakamları önceden önyargılı olarak kabul edilebilir.

Seppelt, meldonium skandalıyla ilgili araştırmasını bitirir ­ve başka bir soruna geçer: ­IAAF tarafından ömür boyu men edilen antrenörler, hâlâ sporcularla çalışmaktadır. Örnek olarak, Kursk'ta çalışan ve Moskova'dan 600 kilometre uzaklıktaki Gubkin'deki eğitim kampına giden Vladimir Mokhnev'i aldı. Seppelt, Gubkin'i Moskova'dan çok uzakta olduğu için "çok uzak bir Rus eyaleti" olarak adlandırıyor . ­Hatta mesafeyi gösterdiği bir haritayla da bu sözlerini doğruladı. Acaba Vladivostok, Novosibirsk veya Blagoveshchensk'e ne derdi?

Mokhnev, Yulia Stepanova'nın ilk koçuydu ve şimdi gerçekten genç sporcularla çalışıyor. Bununla birlikte, ayrıntılara girerseniz - ömür boyu askıya alma, ­bireysel sporculara tavsiyede bulunma hakkına sahip olmadığı anlamına gelmez. Aslında Mokhnev, VFLA'da çalışmıyor ve devlet kuruluşlarında koç olarak listelenmiyor. Aslında, Mokhnev atletizmde özel bir öğretmendir. Ve bu ­WADA ve IAAF kurallarınca yasaklanmış bir durum değildir .

Yarışma sırasında Gordeev'i tribünlerde otururken gösteren ­Seppelt, bunu şu metinle pekiştiriyor: "Bay ­Gordeev kirli işlerini tribünlerde yapıyor" - gerçeğin güzel bir sloganla bariz bir şekilde değiştirilmesi.

Seppelt, IOC'nin eylemsizliğini, başlı başına saçma olan Thomas Bach ve Vladimir Putin'in dostluğuyla ilişkilendiriyor. Seppelt, IAAF Konseyi üyelerinin Rus yetkililerle işbirliği yaptığına inanıyor. Karim İbrahim - Malezyalı memur,

Malezya'da dopingi desteklemekle suçlanan IAAF yönetim kurulunda görev yaptı . Meclisin 27 üyesinden biriydi . Hajo Seppelt için bu, IAAF Konseyi'nin tüm çalışanlarının, en azından en fazla şüphe altında, Rus atletizmindeki doping skandalına karıştığının kanıtı . ­Alman gazeteci, belirli bir vaka temelinde genel bir sonuca varmaktan çekinmez.

Üç ay sonra, Haziran 2016'da Seppelt, ­araştırmasının dördüncü bölümünü yayınladı: "Gizli Doping: Rusya için X-saat." Filmin Rio'daki olimpiyatlardan önce çıkması tesadüf değil. Zamanlama - 25 dakika.

İlk dakikada, dış ses metni şöyledir: "Suçlama: dünyanın en büyük ülkesinde doping kullanımına yönelik devlet sistemi" - etiketleme için bir cihaz.

Yanlış bir tezi ispatlarken oradaki bir otoriteye başvurmak gibi bir manipülasyon yöntemi var . ­Hajo Seppelt, önceki araştırmalarını ­güvenilir bir kaynak olarak göstererek bu tekniği güçlendirdi.

personel yazısının doğruluğunu teyit etmeyen gizli kamera ile illegal çekim görüyoruz . ­Birincisi, videodaki kişinin Yuri Gordeev olduğu söylenemez ve ikincisi, antrenman sahası daha çok bir şehir parkına benziyor ve profesyonel sporcular yerel sakinlere benziyor. Aynı zamanda Seppelt, ­bu videonun askıya alınan Yuri Gordeev'in çalışmalarının kanıtı olduğunu iddia ediyor.

Üstelik gazeteci bu videoyu gösterdikten sonra şu sonuca varıyor ­: Yuri Gordeev, Rusya şampiyonası sırasında doping sattı ­. Spekülasyonu gerçekle özdeşleştirmenin çarpıcı bir örneği.

Sekizinci dakikada Seppelt, ­tezi bir gerçekle değiştirmek için manipülatif bir teknik gösteriyor: “Dünyanın en büyük ülkesinde doping kontrolü. On binlerce sporcu. Birçoğu madalya umuyor. Ve Olimpiyatlar yılında sadece birkaç yüz doping testi yapıldı.”

Trekhgorny ZATO'dan bir sporcunun doping testini geçemeyen Almanya'dan bir doping görevlisi hakkındaki hikayenin abartılması ve dramatizasyonu, izleyicide olup bitenlerin sistematik doğasına dair bir his yaratıyor ­. İlk olarak kadın, "çok korktuğunu, çünkü kendisine yaklaşan kişilerin silahlı olduğunu ve ona KGB memurlarını hatırlattığını" iddia ediyor. Bununla birlikte, Rusya, Almanya veya Amerika Birleşik Devletleri olsun, devlet sırları rejimi tarafından korunan bir nesnenin korunması her zaman silahlıdır. KGB ile paralellikler kurmak manipülasyondur. İkinci olarak, doping görevlisi yine de tesis alanına girdi, ­sadece birkaç saat beklemesi gerekti. Birkaç saat herhangi bir rol oynamaz, çünkü bu süre dopingin vücuttan atılması önemsizdir.

Ayrıca 12. dakikada stereotiplere bir aktivasyon var. Yulia Stepanova, ­Rusya'da yaşamanın güvenli olmadığını bir kez daha söylüyor.

Seppelt, Nikita Kamaev'in ölümü konusuna geri dönüyor. Seppelt, Kamaev'in ölümünden altı ay önce bazı kişilerle temas kurduğunu ve Rus sporlarında doping hakkında sansasyonel bilgilere sahip olduğunu iddia ettiğini iddia ediyor. Bununla birlikte, bu metin Kamaev'in yazışmalarıyla değil, bir sahneyle destekleniyor - bir adam bilgisayar başında oturuyor ve bir miktar metin yazıyor. Yüzünde Nika Kamaev ile Werner Möller arasındaki yazışmalar şeklinde sahte delil : Alıcı ve gönderen sütunlarında isim yok.­

Yine manipülatif bir teknikle karşılaşıyoruz - ­fikir alışverişi altında. Möller, Kamaev'in ­Rusya'da devlet doping desteği hakkında bir kitap yayınlayacağını söylüyor ve Seppelt buradan Rusya'da bir devlet doping destek sistemi olduğu sonucuna varıyor.

Grigory Rodchenkov'un hikayesi veriliyor, ­neredeyse bir dakika boyunca sporda yasaklanmış doping maddelerinin dağıtım sistemi ­ve kullanımlarının gerçeklerinin gizlenmesi hakkında konuşuyor. Bununla birlikte, burada iki AMA var: birincisi, Rodchenkov'un orijinal konuşması hiç duyulmuyor - Almanca bir çeviri üst üste biniyor ve ikincisi, bu herhangi bir gerçekle doğrulanmıyor. Burada yine görüşün yerine gerçeğin ikame edilmesiyle karşı karşıyayız. Aynı zamanda Seppelt, Rodchenkov'un Rusya'dan ayrılmadan önce ­sistemin tüm yapısını ayrıntılı olarak anlattığını ve tüm kayıtları ­ve gerekli bilgileri ARD editörlerine sağladığını iddia ediyor. Ancak bu notlar gösterildiğinde, yalnızca Rodchenkov'un baş harfleri ve birkaç soyadı görünüyor. Bu belgenin özellikle Rodchenkov'a ait olduğuna dair bir kanıt yok.

Bakanı'nın dopingle mücadele konularında danışmanı ­Natalya Zhelanova'ya karşı olumsuz konuşuyor ( onu yolsuzlukla suçluyor). Burada başka bir manipülatif teknikle karşı karşıyayız : olumsuz bir imajın dönüştürülmesi ­: dış ses metni, Zhelanova'nın Mutko ile birlikte ­WADA başkanına Rusya'ya yönelik anti-doping soruşturmasını bozması için baskı yaptığını iddia ediyor.

Filmde Seppelt , Vitaly Mutko için yavaş yavaş bir yalancı imajı yaratır . Onu küçük şeylerden "mahkum eder" . Ömür boyu askıya alınan bir antrenör olan Viktor Chyogin ile açıklayıcı bir hikaye . Mutko, Zeppelt ile yaptığı bir röportajda Chogin'in gerçekten de işten uzaklaştırıldığını belirtti . Ancak, röportajın hemen ardından Zeppelt'e, ­Chogin'i Adler antrenman sporcularında gören bir Rus sporcudan bir telefon aldığı iddia edildi . ­Filmdeki diğer olaylar, ucuz bir dedektif hikayesine benziyor: “27 Nisan. Aniden gri bir minibüs belirir ­. Sergei her şeyi güvenli bir mesafeden filme alıyor. Sporculara bir polis arabasının eşlik etmesini izliyor . ­Yanlarında her zaman bir minibüs geçer. Yan camlar karartılmış ve arka koltukta neredeyse ayırt edilemeyen beyaz bir nokta var. Bu videolara daha yakından bakmamız gerekiyor ­. Nitekim arabanın arka koltuğunda bir kişi oturuyor. Victor Chogin orada saklanmıyor mu? Video sekansı şu şekilde ­: minibüs gerçekten de görünüyor, ancak arka koltuktaki kişi hiç görünmüyor. Seppelt durmadı - "tanınmış bir yüz tanıma uzmanı" olarak tanıttığı adama geldi. Ve bu uzman, Friedrich Rösing, bir şekilde sihirli bir şekilde videodaki siyah noktayı Chogin'in yıllar öncesinden bir ön yüz fotoğrafıyla eşleştirdi. Karar %99 benzerlik gösteriyor.

Filmin bariz absürtlüğüne rağmen, başarısızlık için ciddi kararlara yol açtı:

1.   uluslararası yarışmalara katılma hakkından mahrum bırakılması anlamına geliyordu. Karar, ­WADA tarafından da desteklendi ;

2.   Sochi Olimpiyatlarına Katılan Rusların Doping İddialarına Yönelik WADA Soruşturması” Raporunu sundu ;

3.   Richard McLaren'in raporunu sunmasından birkaç saat sonra , WADA resmi olarak Uluslararası Olimpiyat Komitesi ve ­Uluslararası Olimpiyat Komitesi'nin tavsiyesini ­yayınladı . Paralimpik Komitesi, tüm Rus sporcuların Rio de Janeiro'daki Olimpiyat Oyunlarına katılmalarını askıya aldı ve Rus yetkililerin , söz konusu Olimpiyat Oyunları da dahil olmak üzere uluslararası spor müsabakalarına katılmaları ­yasaklandı ;

4.   Temmuz 2017 Uluslararası Olimpiyat Komitesi iki komisyon kurdu :

-     Soçi 2014 Kış Olimpiyatları'nda anti-doping kural ihlalleri yapmış olabilecek bireysel Rus atletler ve onların çevrelerine karşı kanıtları inceleyen Oswald Komisyonu ;­

-     anti-doping örneklerinin olası sistematik ^[172]manipülasyonuna ilişkin önemli iddialarla ilgilenen Samuel Schmid Komisyonu ­;­

5.   7 Ağustos 2016'da Uluslararası Paralimpik Komitesi ­( IPC) , tüm Rus takımını Rio de Janeiro'daki Paralimpik Oyunlardan ^[173]uzaklaştırdı ;

Bunlar, Rus sporlarına karşı yürütülen kampanyanın yalnızca kısa özetleridir. Ancak Alman TV muhabiri Hajo Seppelt onlardan memnun değildi.

Kasım 2016'da, Fransız Le Monde gazetesi ile birlikte Hajo Seppelt, "Gizli ­doping: patronaj" adlı ^[174]beşinci filmi yayınladı . Rio de Janeiro'daki Yaz Olimpiyatları'ndan sonra ­Seppelt, Rus atletizminde en sevdiği doping konusuna geri döndü. Beşinci bölümün kahramanı , ikinci Zeppelt filminin gösterime girmesinin ardından Ocak 2016'da IAAF tarafından ömür boyu askıya alınan Tüm Rusya Atletizm Dernekleri Federasyonu'nun eski başkanı Valentin Balakhnichev'dir . 2015 yılında atletizm sporcuları Yulia Zaripova ve Tatyana Chernova ile iki doping ­vakasının ardından Balakhnichev , ARAF başkanlığından istifa etti . Krom ­numarası - 22 dakika.

, filmlerinin "uluslararası spor dünyasında ses getirdiğini" iddia ederek geçmiş çalışmalarına ­atıfta bulunur .

İkinci dakikada Zeppelt'in Fransız Le ­Monde gazetesinden meslektaşı , soruşturma yılında elde edilen verilerden şu sözlerle bahsetmeye başlıyor: "Elimizde kanıt yok ­ama sadece Shobukhova'nın değil, diğer beş sporcunun da olduğundan eminiz." doping yapıyorlardı ama IAAF çalışanları tarafından korunuyorlardı.”

Shobukhova'nın sporcuların pozitif doping testlerini gizlemek için para ödediği sözlerini kanıtlamak için seyirciye beyaz bir A4 kağıda basılmış bir metin gösteriliyor, burada her sporcunun adının karşısında (listede Valery Borchin, Olga Kaniskina, Vladimir Kirdyapkin, Yulia Zaripova, Sergey ­Kirdyapkin ve Liliya Shobukhova - hepsi uluslararası yarışmaların kazananları ) ­belirli bir miktara mal oluyor, eşdeğeri belirtilmiyor. Aynı zamanda, bu bir belge veya makbuz ise, üzerinde ne zaman ne de yer belirtilmez, alanlar ayrılmaz, sütun ve satır yoktur - belgenin gerçekliğine dair bir kanıt yoktur.

Seppelt'in araştırmalarının bu bölümünde, mektupları, belgeleri ve diğer bilgileri kanıtlamada bir yenilik ­var: gerçekler filmde grafik biçiminde görünüyor: bir mektup, belge veya sözleşme şablonu, bulanık bir arka plan üzerinde beyaz harflerle görünüyor . Mektubun metni de grafik şeklinde sunulmuştur. Bu metnin gerçekliğini kanıtlamak imkansızdır.

Lamian Diack'in figürü ayrı ayrı söylenmeli. Film çekildiğinde, IAAF başkanı Lamian Diack zaten Fransız polisi tarafından soruşturma altındaydı, bu nedenle Hajo Seppelt'in açıklamalarını Diack'in AFLA'nın Rus başkanı Balakhnichev ile yolsuzluk planlarına katılımına dayandırdığı kabul edilebilir . ­spekülasyon olarak.

Filmin yazarları bizi bir kez daha Balakhnichev'in IAAF'a yazdığı iddia edilen mektuba göz atmaya davet ediyor. ­Mektubun başlığı yine Almanca ne anlama geliyor ama gönderici satırında Kiril alfabesiyle “ Atletizm” yazıyor . Mektupta Balakhnichev, "büyük bir skandaldan kaçınmak " için pozitif doping testlerini gizlemeye yönelik mevcut planı sürdürmeyi öneriyor .

Yedinci dakikada Seppelt, güvenilir bir kaynak olarak 2014'teki ilk filmine tekrar atıfta bulunuyor .

Sekizinci dakikada gazeteci öznel tezlerini ­gerçekler biçiminde sunar . Bir video sekansı ona bu konuda yardımcı oluyor : Bilgisayarda “ yasalardan uzak şeyler yapmak ”, “toptan kontrol sistemi ”, “acımasız ­şantaj ” gibi ifadeler yazıyor .

Dokuzuncu dakikada Seppelt , kavramlarda bir değişiklik olarak böyle bir teknik kullanır : katı tanımlar, yeterli gerekçe olmaksızın uygulanır. Yazarlar, Balakhnichev ile Diack arasındaki bağlantıyı şu şekilde belirtiyorlar : videoda Diack ve Balakhnichev'in fotoğraflarını camın üzerine asıyorlar ve bir fotoğraftan diğerine beyaz bir kalemle oklar çiziyorlar , Diack'in Balakhnichev'den 1,5 milyon euro aldığını belirtiyor . pozitif dopingi ­gizleyin - altı Rus sporcunun testleri.

Filmin gerçek bir soruşturma görünümü alması için Diack'e "söz verirler" : bir gazeteci ve Diak ile ­her ikisinin de odak dışı gösterildiği ve diğer insanların sesleriyle (yani) seslendirildiği bir röportaj gösterirler . , bunun gerçekten Diack veya oğlu olduğunu anlamak imkansız ­). Diack, bu doğaçlama röportajda ­"Balakhnichev veya Rus sporculardan asla para istemediğini ve para isteseydi Vladimir Putin'i arayacağını" söylüyor.

22. dakikada ­Zeppelt'in Rus sporlarının yozlaşmış sisteminin gerçeklerine dair kanıtı şu şekilde: Gazetecinin ofisindeki masanın üzerinde belgelerin bulunduğu iki kalın klasör var , birine "para dolandırıcılığı", ikincisine "para dolandırıcılığı" ­deniyor ­. IAAF”.

Dramatizasyon ve duygu ve yüksek değerlere hitap eden yazarların filmin sonunda kullandığı ­"dolandırıcıların" fotoğraflarına bakan Seppelt, polisiye öykülerinde sıklıkla duyulabilecek rahatsız edici müziklere şöyle diyor: "Bu küresel bir olay. ­tüm dünya sporları için kriz. Ve eminim ki, tamamlanmasından hala çok uzak.

Ocak 2017'de Seppelt, Lies and Hypocrisy adlı başka bir film yayınladı. Film, IAAF komisyonunun Moskova ziyaretiyle aynı zamana denk geldi. Ana karakter, Rus koşucu Andrey Dmitriev'dir.

Filmde gerçek anlamda yeni bir bilgi yok. Seppelt, askıya alınan antrenörler Vladimir Mokhnev, Vladimir Kazarin, Viktor Chyogin, Yuri Gordeev'in çalışmaları konusuna tekrar dönüyor ve eski görüntüleri gösteriyor - önceki filmlerden "kanıt": Gordeev, yüzünün yerine karartma, Chyogin şeklinde bir minibüsün ­arka koltuğunda siyah bir nokta ­, Kazarin'in Stepanova haplarını nasıl verdiğine dair video.

Burada manipülatif bir teknikle de karşılaşıyoruz: kanaatin yerine gerçeğin konması. Dmitriev, sporcuların %70-80'inin ­doping kullandığını iddia ediyor. Yani 70? Veya 80? Görünüşe göre sporcu bu sayıları röportaj sırasında anında bulmuş ­. Doğal olarak, bu ­herhangi bir kanıtla desteklenmemektedir.

Filmin ilk bölümünün yayınlanmasının ardından ­18 Şubat 2015'te Tüm Rusya Atletizm Federasyonu film yapımcılarına dava açtı ­. İtibarın korunmasına yönelik davalar, sanıkların kalıcı olarak kayıtlı olduğu Samara ve Çelyabinsk mahkemelerine gönderildi.

Spor avukatı Andrey Patsev'e göre davanın ana nedeni , ­Seppelt'in her filminde varlığını defalarca tekrarladığı kaynak materyalleri elde etme olasılığıydı .­

16 Aralık 2015'te Moskova Basmanny Mahkemesi, ticari itibarın korunmasına ilişkin ARAF talebini kabul etti. Ancak, bu her şeyle ilginç değil ­. Duruşma sırasında ARAF temsilcileri kaynak materyalleri elde etmeyi umuyordu. Ama tamamen farklı bir şeye sahipler. ARD TV kanalının temsilcileri, Stepanov'ların bilgilerinin doğruluğunu kontrol etmediklerini itiraf ettiler. Orijinal materyaller hiçbir zaman temin edilmedi, çünkü ­ARD kurallarına göre arşiv onlarla birlikte sadece 3 ay saklanıyor. Ancak dava Şubat ayında açıldı - ardından filmin gösterime girmesinden 3 ay sonra henüz geçmemişti ama kimse kaynak kodunu görmedi.

Bu hikayedeki en önemli şey, Bay Seppelt ve ARD TV kanalının temsilcilerinin , Stepanov'ların ifadelerini doğru bulmadıklarını mahkeme işlemleri sırasında itiraf etmeleridir. ­Bu protokol tarafından onaylandı.

Hajo Zeppelt'in filmlerinin analizi yapıldı ("Gizli Doping: Rusya Şampiyonlarını Nasıl Eğitir", "Gizli Doping ­: Atletizm Gölge Aleminde ", "Gizli Doping: Rus Oyalama ", "Gizli Doping: Rusya için X Saat ", "Gizli Alman TV kanalı ARD'nin doping: himaye" ve " Yalanlar ve ikiyüzlülük") , filmlerde izleyiciyi etkileyen ­bireysel sahnelerin içeriği ve kullanılan ­manipülatif teknikler ve sahtekarlıkların analizi de dahil olmak üzere , aşağıdaki sonuçlara dayanak sağladı :

1.   dizi belgesel yaratmanın amacı , Rus sporları, Rus üst düzey yetkilileri ­ve hükümet yetkilileri , Rus sporcuları ve kuruluşları hakkında son derece ­olumsuz, aşağılayıcı bir imaj oluşturmaktı .

2.   Manipülatif teknikler, asılsız iddialar, sahneleme ­ve sahte videolar , Rus sporcuların büyük ölçekte uyuşturucu kullandığını ve ­devletin ( en yüksek makamlar dahil ) ­dopingle mücadeleyi sağlama yükümlülüklerini göz ardı ettiğini kanıtlamayı amaçlıyordu . ve dahası, Rus spor yıldızlarının yasadışı uyuşturucu kullandığı ve devletin "pozitif" doping testlerini gizlemelerine yardım ettiği, doping için bir devlet desteği sistemi oluşturdu . Ve Bay Mutko sadece bir suç ortağı ­değil , aynı zamanda sistemin "liderlerinden" biridir.

3.   Filmin yazarları, sistemle aynı fikirde olmayanlar için Rusya'da yaşamanın güvenli olmadığını gösterme görevini üstlendiler. Yazarlara göre, devletin doping destek sistemiyle ilgili gerçekleri ­kamuoyuna açıklamaya çalışan Rus vatandaşlarının ya öldürüldüğü ya da insanları ­ülkeyi terk etmek zorunda bırakacak kadar ­ciddi şekilde tehdit edildiği filmlerden anlaşılmaktadır .

Filmlerde yazarın dış ses konuşmasını veya konuşmacıların konuşmasını destekleyebilecek belgelenmiş hiçbir gerçek yoktur.

Filmler olayların objektif bir değerlendirmesinden yoksundur. Gerçekler olarak sunulan tüm ifadeler, aşağıdakiler gibi manipülatif teknikler temelinde inşa edilmiştir:

-     bilgilerin çarpıtılması ve yazarın keyfi varsayımları;

-    tek bir konuşmacının veya yazarın görüşünü güvenilir bir gerçek olarak ­yayınlamak ;

-    güvenilir bir bilgi kaynağı olarak önceki çalışmalarına atıfta bulunmak;

-    arsa planlarının, görsel-işitsel ­parçaların ve metin eklerinin önyargılı seçimi;

-    kahramanların konuşması çoğaltılmaz, ­Rusça konuşmanın hiç duyulmadığı bir Almanca çeviri eklenir;

-     sahte e-posta hesapları;

-     orijinal kaydı sağlamadan düzenlenmiş video materyali ­.

Tüm bu teknikler, yazar tarafından kesin kanıt eksikliğini gizlemek için kullanılmaktadır.

ve yazışmaların gizliliği konusundaki temel yasaları ihlal ediyor .­

Hajo Seppelt'in Rus sporları hakkındaki belgesel dizisinin bir analizi, birlikte ele alındığında, ­bu filmlerin ­Rus sporunu, Rus sporcuları ve organizasyonlarını ve bir bütün olarak Rusya'yı itibarsızlaştırmak için koordineli bir kampanya yürüttüğünü söylemek için temel sağlar.

Malzemelerin tekdüzeliğine ve ­kullanılan manipülatif tekniklere ve sahtelere dayanarak, tüm malzemelerin başlangıçta filmin amacını gerçekleştirmek için - Rusya'yı itibarsızlaştırmak için seçildiği sonucuna varılabilir.

2.3. "Icarus" ve "Yüksek Başarı Hastalıkları" belgesellerinin karşılaştırmalı analizi

ulusal bağımsız film festivali Sundance'de gösterildi ­. Filmin yönetmeni ve oyuncusu Bryan Vogel, ­filmi, Ağustos 2017'de Icarus'u dünya çapında yayınlayan Amerikan çevrimiçi sinema Netflix'e sattı ­. Mart 2018'de 90. Akademi Ödülleri'nde Icarus, en iyi belgesel uzun metrajlı film olarak kabul edildi.

Rus medyasında, Vogel'in filmi yalnızca elektronik spor yayınlarında geniş bir yanıt aldı: ­Sport Express için iki olumlu ^[175]eleştiri ve Sports.ru^[176] ve ­Championat.com'da negatif . _^[177]

Filmin süresi 121 dakikadır. Arsa merkezinde ­, doping yardımıyla bir bisiklet yarışını kazanmaya karar veren amatör bir bisikletçi Vogel var. Brian Fogel, filmi çekmek için bir doping öğretmeni arıyordu ve ABD Olimpiyat Komitesi'nin dopingle mücadele ­laboratuvarı müdürü Don Ketlin'e döndü, ancak deneyi reddetti ve yönetmeni o zamanki Moskova anti-doping başkanıyla tanıştırdı. doping laboratuvarı, Grigory ­Rodchenkov. Filmin çekimleri, Hajo Seppelt soruşturmasının ilk bölümünün yayınlanmasından birkaç ay önce başladı ve film 2017'de geniş çapta gösterime girdiğinde, ­entrikalarla ilgili tüm bilgiler zaten kamuoyuna duyurulmuştu. Ancak film her şeyden önce ilginç çünkü Rodchenkov'un yakın arkadaşı olan, Rusya'daki ­"devlet doping destek sistemini" ilk öğrenen ve ­profesörün Amerika Birleşik Devletleri'ne kaçmasına yardım eden Vogel oldu.

, hakikat için bir savaşçı imajı yaratıyor .­

Fogel'in Lance Armstrong'un hikayesini seçmesi tesadüfi değil: spor dünyasında benzersiz olmasına rağmen seyirci üzerinde büyük bir duygusal etki yaratıyor - aslında filmin başında anlatarak tüm doping sistemini sorguluyor ­.

ABD Dopingle Mücadele Laboratuvarı başkanı Don Catlin'in yorumları, ­mantıksız tezlerin kullanılması gibi manipülatif bir tekniğe bağlanabilir: Catlin'in "bağımsız" görüşü, filmin yazarı Brian Vogel'in bakış açısıyla tamamen örtüşüyor . Böylece, Vogel kenarda kalıyor ve seyircinin kendisi ihtiyaç duyduğu sonucu çıkarıyor - "tüm sporcular doping yapıyor", "tek bir anti-doping servisi ihlali ortaya çıkaramayacak", "Rodchenkov pek çok yanlış şey yaptı" ”.

, Rodchenkov ile Skype üzerinden konuşma durumunda ­seyirci üzerindeki duygusal etkiyi kullanıyor ­: Köpeğini Rodchenkov'a dostça gösterdiği, en sevdiği oyuncakları, Rodchenkov'un karısının da konuşmalarını nasıl izlediğini tartıştığı kareleri kasıtlı olarak kaldırmadı. Birincisi, izleyicilere Rodchenkov ve Vogel'in güvene dayalı bir ilişkisi olduğunu gösteriyor ­. İkincisi, hayvanları bu kadar çok seven bir insan nasıl hain olabilir?

Filmin 20. dakikasında Craig Reedy, Richard McLaren, Dick Pound ile yapılan röportajlar, giderek ­Vogel'in deneyini arka plana itiyor ve Rodchenkov'un Rus sporlarındaki ana teması ve dopingi haline getiriyor.

22. dakikada Rodchenkov'un Los Angeles'a gelişiyle klişelerin aktivasyonu gibi bir manipülasyon tekniğini gözlemleyebiliriz. Rodchenkov, ­Vogel'in “gerçek bir mafya” olduğunu , “Rusya'nın bir kötülük ve propaganda imparatorluğu” olduğunu ve “ ­WADA tarafından zulüm gören bir mafya” olduğunu söyleyerek kamera önünde milleti kendinden emin bir şekilde dolandırıyor. Vogel, bu tür diyaloglar aracılığıyla, ­Rodchenkov için her zaman her şeyi kontrol altında tutan bir süper profesör imajı yaratıyor ve izleyiciye Rusya'da bunu bildiklerini ima ediyor. Rodchenkov , "hayatta kalırsam" bir dahaki sefere buluşacaklarını söylüyor .­

Vogel'in doping deneyi başarısız oldu ­: yedi günlük turda, geçen yılın 13 sıra gerisinde 27. oldu. Bisiklet dördüncü aşamada bozulmadan önce bile geçen yılki sonuçların aynısını gösterdi - ana on liderden geri kaldı. Bu gerçek herhangi bir etki yaratmıyor çünkü tüm hikaye şimdiden Rodchenkov ile WADA arasındaki yüzleşmeye kaydı. Bununla birlikte, şu soru ortaya çıkıyor: Vogel, Rodchenkov ile çalışarak sonuçlara ulaşamadıysa, o zaman yönetmen neden hala bu profesörün bir dahi olduğunu iddia ediyor ve onu görmek için Moskova'ya gidiyor?

38. dakikada yine ­klişelerin aktivasyonu ile karşı karşıyayız: Moskova'ya gelişin video sekansı Kremlin'in planlarıdır (ana cazibe merkezinin bu olduğunu anlayabilirsiniz), ancak polisin, korumaların ve yükseklerin planlarıyla karıştırılmıştır . çitler, video sekansı, Rusya'nın sakladığı bir şeyleri olan bir ülke olduğu izlenimini yaratıyor. Sovyet Rusya ile ilişkili insanların klişelerini harekete geçiriyor .­

Rodchenkov, WADA'yı saklanamayacağınız bir kiliseye benzetiyor. Profesör ayrıca dopingle mücadele etmenin ve dürüst oynamanın imkansız olduğunu ima ediyor. "Dünyadaki en ünlü laboratuvarın (Rodchenkov, Moskova Anti-Doping Laboratuvarı'nı böyle adlandırıyor) devlete ait olduğu ­" açıklaması, burada yapılan her şeyin ­devlet tarafından kontrol edildiğini açıkça ortaya koyuyor. Ancak, nedense yönetmen ve Rodchenkov'un kendisi, Moskova Laboratuvarı'nın WADA'dan büyük bir güvenilirlik ve akreditasyona sahip olduğundan ve 2012 ve 2013'te lider olduğundan bahsetmiyor . ­dünyadaki analiz edilen örneklerin sayısına göre . ­Şu soru ortaya çıkıyor: WADA , Rus hükümetinin laboratuvar çalışmalarına müdahalesini bunca yıl nasıl fark etmedi?

Mordovia'dan votka, Rodchenkov'dan rap, Vogel ve ailesiyle bir tatil, izleyicilere ana karakterlerin gerçekten arkadaş olduklarını gösteriyor. Seyirci üzerinde bir kez daha duygusal bir etki görüyoruz: kahramanın özel hayatını öğrenen seyirci, ­onun imajına bağlanmaya ve hatta ­profesöre sempati duymaya başlıyor.

Filmin 42. dakikasında ­durumu dramatize eden ve durumu ağırlaştıran bir teknikle karşı karşıya kalıyoruz: ­Skype konuşması sırasında bağlantının kopması, Rodchenkov’un konuşmasındaki şifreli mesajlar, video ­serisine eşlik eden yoğun müzik gibi anlar, bir gerçek gerilim Ancak ­bir şeyin veya birinin Rodchenkov'un hayatını tehdit ettiğine dair hiçbir kanıt yoktu. Rodchenkov'un kendisi herhangi bir özel isim vermedi, şüpheli aramalardan bahsetmedi. Seyirci üzerinde duygusal etki.­

57. dakika Icarus: “Raporlardan birinde laboratuvarda KGB görevlilerinin olduğunu fark ettim. ABD Olimpiyat Komitesi anti-doping laboratuvarı başkanının ifadesi mantıksız ­, yersiz ve önemli bir bilgi taşımıyor. Birincisi, hangi raporun, hangi laboratuvarın ve saatin kaç olduğu bilinmiyor. İkincisi, KGB artık yok. Basmakalıpların ­ve duygusal etkinin yeniden etkinleştirilmesi.

Yönetmen, Rodchenkov'u sistemin bir katılımcısı değil , kurbanı yapıyor . Bu, profesörün haksız hapis ­ve intihar girişimi hakkındaki hikayesi sayesinde elde edilir . Burada aynı anda ­birkaç manipülatif teknik görüyoruz : çeviri ahlaki bir düzlemde tartışmalar ve artan duygusallık ­, durumun dramatizasyonu ve şiddetlenmesi.

Filmin ikinci saatinin 8. dakikasında cinayetle ilgili bir hikayenin yardımıyla seyirciler ­üzerinde ideal bir duygusal etki yöntemi görüyoruz : Rodchenkov'un okul arkadaşı Nikita Kamaev'in ölüm hikayesi , Rodchenkov'un tüm sözlerini doğruluyor gibi görünüyor . yaşam için olası bir tehdit hakkında . Kamaev'e rağmen, yetkiliye ­göre bilgi, kalp krizinden öldü , Fogel ve Rodchenkov , Rus yetkililer tarafından kasıtlı olarak "gönderildiğini" iddia ediyor . " Kendi kitabını yazdı ve Rusya'da kitap yazmak ­tehlikelidir ", Kamaev'in Rodchenkov'dan öldürülmesinin reddedilemez bir kanıtı . Ayrıca Rodchenkov'a göre, “Mutko tehlikeli bir ­insan, KGB'de görev yaptı ve herkesi öldürebilir. Onun için ahlak yok." Ancak şüpheler ve duygusal yorumlar dışında profesörün elinde hiçbir kanıt yoktur.

Sochi'deki dolandırıcılık planını daha önce gördük. Buradaki videodaki ­kanıt, ­bir ofiste oturan bir adamın garip bir fotoğrafıydı. Bu, olayların gizemlileştirilmesine bağlanabilir. Rodchenkov, bunun Rodchenkov'a açık doping testleri getiren FSB görevlisi olduğunu, onları yıkadığını ve FSB görevlisinin onları geri aldığını söyledi. Bununla birlikte, Berlinger numune şişelerinin üreticileri ve ­WADA görevlileri , flakonların ancak kapağı kırılarak açılabileceğini iddia etmektedir.

Rus sporcuların madalya için yarışamayacakları sözlerinin yer aldığı video sekansı şöyle: Elena Isinbayeva ödüllü ve Vladimir Putin ile. Putin'le fotoğrafa yorum ­: Işınbayeva, üst düzey arkadaşlarına rağmen Rio'ya gidemeyecek. Burada ilginçtir ki , WADA ve Rodchenkov'a göre Isinbayeva'ya karşı hiçbir şikayeti yoktu. Testlerinin pozitif çıkması nedeniyle değil, Rusya atletizm federasyonunun yasağı nedeniyle olimpiyatlara gitmedi .­

2016 Oyunları'nın Rusya Olimpiyat Şampiyonu ­Thomas Bach ve Putin'le birlikte Thomas Bach'ın yer aldığı video sekansıyla , “1984” metni ekran dışından geliyor : “Doğruluğuna inan , kasten yalan söylüyorsun ”, “ahlakı reddetmek, ilan etmek”, “Unutulması gerekeni unutun.” Yönetmen bu sözleri Thomas Bach, Vladimir Putin ve Rus atletler için kullanmıştı ama Rodchenkov , ­McLaren ve WADA için de geçerliydi . Ayrıca dopingle ilgili bir filmde 9 Mayıs geçit töreninden görüntüler ­ve Putin'in "Yaşasın" filmi oldukça tuhaf görünüyor .

İyi seçilmiş müzik sayesinde ­"Icarus" filminin gerçekten ­güçlü bir izlenim bıraktığını söylemeye değer . video sekansı ve belgesel tarzında çekim. Ancak bir belgesel soruşturması olarak yeni bilgi ­taşımamaktadır ve Hajo Seppelt'in araştırmalarından çok daha aşağı düzeydedir . "Icarus", geniş kitleleri etkilemek için yaratıldı . Çeşitli ­kullandığı Seppelt serisinin aksine . ­_ _ manipülatif teknikler ve çeşitli sahtekarlıklar , burada ­iki saat boyunca küçük bir dizi numara kullanıldı kitle bilinci üzerindeki etkisi :

-     tek taraflı malzeme temini;

-     Rodchenkov'un kendisinin duygusal argümanları;

-     olayların gizemlileştirilmesi;

-     bazı gerçeklerin bastırılması ve diğerlerinin desteklenmesi;

-     bağlamdan çıkarılmış;

-     klişelerin aktivasyonu (KGB tüm Rusya'yı elinde tutuyor);

-     bilgi ve görüş karışıklığı;

-    cinayetin yardımıyla seyirciler üzerinde duygusal etki (Kamenev'in intiharı, Rodchenkov'a yönelik tehditler)

-    korku yöntemi. Rusya'daki tüm doping destek sistemi hakkındaki hikayenin bir sonucu olarak, izleyiciye iki kötülükten daha azını seçme seçeneği sunulur: Rodchenkov artık o kadar kötü bir adam gibi görünmüyor ve ­hatta sempati uyandırıyor.

Tüm spor dünyasını etkisi altına alan tartışmalı durum filmde tek taraflı olarak sunuldu. Buna ek olarak, "Icarus" filmindeki Brian Vogel, bir Alman belgesel film yapımcısının araştırmalarına güvenilir bir doğrulanmış ­bilgi kaynağı olarak atıfta bulundu. Yönetmen ­, Rodchenkov'un tarihini ve bir bütün olarak Rus laboratuvarını ayrıntılı olarak anlatmak yerine, yalnızca filmin amacına uygun gerçekleri seçti ve bunları belirli bir ışık altında sundu. Böylece kendisi de sporculara doping satan bir profesörden Grigory Rodchenkov , Rus hükümetinin emirlerini yerine getiren sistemin kurbanı oldu . Ve filmin sonunda seyirciler için bir adalet savaşçısı haline geldi .

"Icarus" filminin incelenmesi ve TV kanalının incelemelerinin ­ardından ARD, materyallerin neredeyse aynı anda oluşturulduğu, belirli bir kanıt olmadan aynı bilgileri içerdiği , ­aynı manipülasyon tekniklerini kullandığı ve bu nedenle muhtemelen ortak hedefler izlediği ­sonucuna varabiliriz :

1.   Rusya'nın sadece 30 yılı aşkın bir süredir ­dopingi destekleyen kapalı bir ­güç olarak değil , aynı zamanda yaşamak için güvenli olmayan bir yer olarak da olumsuz bir imaj yaratması . “ Rusya'da kitap yazmak tehlikelidir, Rusya'da huzur bulamazsın , Rusya ­KGB memurları tarafından yönetilir ve ahlakları yoktur” sözleri film boyunca duyulur .

2.   Rus sporlarını itibarsızlaştırmak. Rodchenkov'un röportajına, Rus sporlarının dünya yıldızlarının gösterildiği bir video sekansı eşlik etti: Elena Isinbayeva, Alexander Tret ­Yakov, Sergei Shubenkov ve diğerleri. Sadece hepsi nihai olarak suçlanmadı, birçok sporcu (Tretyakov, Legkova) sonunda ­Şubat 2018'de Spor Tahkim Mahkemesi tarafından beraat etti .­

3.   Bach'ın imajını bir Rus casusu olarak yaratmak. Vladimir Putin'in fotoğrafları ­, Orwell'in kitabından alıntılar ve diğer manipülatif ­tekniklerle Bach'ın konuşmasına ilişkin belirsiz yorumlar, yönetmen, devlet doping destek sistemindeki kanıtlanmış iddialara rağmen IOC'nin Rusya'yı takip ettiğini gösterdi.

Kanal Bir filmi "Yüksek Başarı Hastalıkları"^[178] - Rusya'nın Seppelt soruşturmalarına bir tür tepkisi. 5 Aralık 2016 tarihinde yayınlanmıştır. Süre 50 dakikadır.

Araştırmanın yazarları Konstantin Panyushkin ve Ekaterina Berezovskaya, sporda terapötik dışlama konusuna döndüler . nedeniyle doping için ­fiilen fırsatlar tıbbi hastalık sertifikası .

Filmin 3. dakikasında yazarlar , sporcularla ilgili tüm bilgileri (konum verileri, doping testleri) ­depolayan ADAMS anti ­- doping sisteminin belgelerini gösterir . Bu belgeler hacker grubu Fancy Bears tarafından yayınlandı . Amerikalı jimnastikçi Simone Biles , Amerikalı tenisçiler Serena ve Venus ­Williams'ın, İngiliz bisikletçi Bradley Wiggins, Norveçli kayakçı Martin Sundby, WADA tarafından ­yasaklanan ilaçları kullanıyor .

Sundby'nin ve neredeyse tüm Norveç kros kayağı takımının iyi bilinen teşhisi astımdır. Sporcu iki kez aşırı dozda astım ilacı alırken yakalandı ve bunun için diskalifiye ile cezalandırıldı. Filmin yazarları , milli takım doktorlarının hafif bir tahrişi bile hastalığın gelişimi ile eşitlediğini ve sporculara ilaç yazdığını kabul eden eski Norveçli kayakçı Siri Halle ile röportaj yaptı . ­Halle'ye göre bu, kuvvetleri pistte daha iyi dağıtmaya ve yüksek hız göstermeye yardımcı oluyor.

Başka bir spor dalından bir sporcu olan Danimarkalı bisikletçi Mikael Rasmussen ile yaptığımız röportajın 4. dakikasında, en önemli startlardan önce kendisinin ve diğer takım arkadaşlarının terapötik bir istisna elde etmek için gerçekte var olmayan yaralanmalar icat ettiğini öğreniyoruz. ­İlaç, ­başlamadan sadece birkaç gün önce uygulandı, test yapmaya gerek yoktu, tüm zorluk evrak işlerindeydi ­. Yazarlar, Briton ­Bradley Wiggins'in de benzer bir taktik kullandığını iddia ediyor. Bununla birlikte, bir röportajda sporcunun kendisi, yaralanmayı icat etmediğini belirtir.

için, Londra kliniklerinden birinden bir doktorun 150'den fazla İngiliz profesyonel sporcu için terapötik istisnalar yazdığını kabul ettiği The Sunday Times'ın materyalinden örnek ­olarak alıntı yapıyor .

5. dakikada WADA'nın 2007-2013 Başkan Yardımcısı. Arne Ljungqvist, sporcular arasında birçok popüler sendromun ­olduğunu söyledi . Özellikle sadece ergenlerde görülen Dikkat Eksikliği ­Hiperaktivite Bozukluğunun profesyonel sporcular arasında çok yaygın olduğu belgelenmiştir, örneğin jimnastikçi Simone Baileys bundan muzdariptir.

Filmin 6. dakikasında önde gelen hiperaktivite bozukluğu uzmanı Edward Hallowell, dikkat eksikliği bozukluğunu tedavi etmek için kullanılan ilacın amfetamin olduğunu iddia ediyor. Kana girdikten sonra, hapın molekülleri hızla ­kafaya ulaşır, dürtüler güçlenir ve bu, ­odaklanmaya ve konsantre olmaya yardımcı olur. Amfetamin içeren Adderall'da cimnastikçi Simone Biles'in terapötik bir istisnası vardır.

Yazarlar, Rio'daki Olimpiyat Oyunlarından görüntüleri karşılaştırdılar: ­Aliya Mustafina ve Simone Biles, starttan bir dakika önce yaşadılar ­. Mustafina derin derin nefes alıyor, gergin bir şekilde ellerini ovuşturuyor ve Biles taş gibi bir sakinlikle aramayı bekliyor. Rusya Şampiyonu ­Lilia Akhaimova, artistik cimnastikte tüm hataların heyecandan kaynaklandığını söylüyor.

9. dakikada Amerikan sporlarında doping üzerine bir dizi araştırmanın yazarı ­Christopher Bell, Adderall'ın özelliklerinden bahsetti: Bu, kişiyi doğru zamanda daha güçlü yapan bir psikostimülandır. Simone Biles, resmi Twitter sayfasında ortaya çıktıktan sonra ­bu ilacı çocukluğundan beri kullandığını yazdı .­

Filmin yazarları, en prestijli kayak yarışı "Tour de Ski" nin üç kez kazananı Martin Sundby'nin astım ilacı salbutamol kullandığını iddia ediyor. İlaç molekülleri anında akciğerlerin en uzak köşelerine ulaşır ve bronşları genişletir ve kana daha fazla oksijen girer, bu da kaslara girer ­ve ek enerjiye dönüştürülür. Günde iki inhalasyon salbutamol astımı tedavi etmek için yeterliyse, WADA terapötik istisnalar dışında sporculara 16 inhalasyona izin verir.

10. dakikada filmin yazarı, Lozan Spor Tahkim Mahkemesi'nin Martin Sundby'nin izin verilen inhalasyon dozunu 9 kat aştığını belirten protokolünü gösteriyor. Yani bir ay boyunca günde 144 inhalasyon yaptı. Sporcu bu süre zarfında biri kazandığı 8 yarışa katıldı ve üç kez üçüncü oldu.

ve Norveç'te doping üzerine bir araştırma raporunun yazarı olan ­Christian Storm , 1992'de Olimpiyat madalyası kazanan 42 Norveçlinin aynı teşhisi ­- astım - paylaştığını söylüyor.

13. dakikada yorumu zaten filmin başında olan kayakçı Siri Halle, artık “ hastalığının ” öyküsünü ­tüm detaylarıyla anlatıyor . Sonuçları düşmeye başladı ve ekip doktoru , solunum yollarında ­hafif bir tahriş buldu . ve bunun astım ilacı - salbutamol - reçete etmek için yeterli olduğunu söyledi .

14. dakikada 1977-1978'de İtalyan atletizm takımının baş antrenörü. Sandro Donetti, sporcuların terapötik olarak dışlanmasına katlanmayı reddettiği için takımdan kovulduğunu iddia ediyor.

20. dakikada filmin yazarı Konstantin Panyushshkin, ­salbutamolün etkisini kendisi üzerinde test etmeye karar verdi: Münih maratonunu koşmak. Muhabir doping olmadan sadece 5 kilometre yol kat etti ve iki inhalasyon yardımıyla 10 kilometre daha koştu. Panyushkin başka bir testi geçti: doping olmadan ­saatte 13 kilometre hız kazanmayı başardı, dopingle ­- starttan 40 dakika önce 4 inhalasyon ve yarış sırasında 6 ek inhalasyon, saatte 14 kilometre hız kazandı. Pulmonoloji Araştırma Enstitüsü Müdürü Alexander Chuchalin, ­salbutamolün değiştirilmiş bir adrenalin olduğunu iddia ediyor.

Filmin 25. dakikasında Alman profesör Werner Franke, 2015 yılında ­WADA'nın 2014'tekinin iki katı olan 1.330 terapötik istisna yayınladığını söylüyor .

31. dakikada, filmin başında doping yaptığını itiraf eden Danimarkalı bisikletçi Mikael Rasmussen, terapötik ­istisnaları işleme koymasına yardım eden doktorun adını verdi. Bu Gerd Landers, İngiliz Gökyüzü Takımında beş kez Olimpiyat şampiyonu Bradley Wiggins ve Christopher Froome ile birlikte çalıştı. Bilgisayar korsanlarına göre ­, 10 terapötik istisnaları var. Rasmussen , Uluslararası ­Bisiklet Birliği'nin tıbbi direktörü Mario Zorzolli'nin bu istisnaları onayladığını söyledi. Ayrıca, Wiggins ve Froome'un sınır dışı edilmesini de onayladı. Rasmussen'in sözlerinin ardından Zorzolli istifa etti.

Bilgisayar korsanlarına göre 38. dakikada Williams kardeşlerin ­5 yıl içinde yalnızca narkotik ağrı kesiciler için 16'dan fazla terapötik istisnası var. Vücuda zarar vermeden iyileşmenizi sağlarlar.

Biri yasaklı maddeler listesini kontrol eden , diğeri terapötik ­istisnaları onaylayan iki WADA komisyonunda Gana ve Singapur'dan sadece iki doktor var. Geri kalanlar Büyük Britanya, ABD ve Almanya'nın temsilcileridir.

Channel One soruşturması, hem ­Zeppelt'in raporlarından hem de Icarus filminden belirgin şekilde farklıdır.

İlk olarak, sunum biçimine göre: filmin yazarları Konstantin Panyushkin ­ve Ekaterina Berezovskaya, kendileri herhangi bir açıklama veya sonuç çıkarmazlar ­, sözü yetkili uzmanlara verirler.

Seppelt'in filmlerinde olduğu gibi tek taraflı olarak sunulmaz . ­Doktorlarla yapılan görüşmeler, ­bilgisayar korsanlarının delilleri doping yaptıkları sporcuların yorumlarıyla karışıyor.

filmde, yazarların bahsettiği ­başta terapötik istisnalar olmak üzere kesinlikle tüm belgeler gösteriliyor. ­Kamera arkasında konuşulan tüm belgeler video sekansında yer almaktadır.

Seppelt'in filmlerinde olduğu gibi, konuşmacıların yabancı konuşmaları çeviri ile üst üste bindirilir . ­Bununla birlikte, Kanal Bir materyalinde, orijinal konuşmanın hacmi, üst üste bindirilmiş çevirinin doğruluğunu duyacak kadar yüksektir.

Beşincisi, ­ARD soruşturmalarıyla dolu sahte hesaplardan bahsetmeye gerek yok . Filmde iki kez sosyal ağ hesapları kullanıldı: ilk durumda, Simone Biles'in resmi Twitter hesabının ekran görüntülerini gördük (adın yanında mavi bir onay işareti ile onaylandı), ikinci durumda, İngilizlerden gelen e- postalar ­WADA'ya bisikletçi . Gerçeklikleri ­, bu harflerin video sekansında bisikletçi tarafından gösterilmesi ve ­e-posta adresinin gönderen ve muhatap sütununda görünmesiyle kanıtlanıyor.

Seppelt soruşturmalarında olduğu gibi gizli bir kamera ­veya isimsiz kaynaklar tarafından gönderilen video ve ses kayıtları ­kullanmak yerine , Channel One gazetecileri ­The Sunday Times, CNN, ADAMS gibi çeşitli ancak resmi ve yetkili kaynaklardan bilgi topladı. ve tabii ki konuşmacılar.

WADA'nın eski yöneticilerinden sporculara ve antrenörlere kadar çeşitli alanlardan uzmanların yetkili görüşleri , belgesel­ tedavi amaçlı istisnaların teyidi ve bu istisnaların yayınlanmasına ilişkin WADA'nın resmi istatistikleri , soruşturmanın doğruluğu ve meşruiyeti ­hakkında hiçbir şüpheye yer bırakmamaktadır .

İkinci bölümle ilgili sonuçlar

Belgesel filmlerin analizi -TV NAL soruşturmaları­ ARD ve Hajo Seppelt'in yanı sıra "Icarus" ve "Daha Yüksek Başarı Hastalıkları" filmlerinin karşılaştırmalı bir analizi, ilk bölümün materyallerine dayanarak oluşturulan hipotezleri doğruladı. Alman TV belgesel film yapımcısının filmleri , çok sayıda çeşitli manipülatif tekniğe ­dayanmaktadır ve asgari sayıda doğrulanmış ve güvenilir ­gerçekler içerirken , öznel bilgilerin varlığı ve duygusal sunumu , bu çalışmaların neredeyse hiç soruşturma malzemesi olarak hizmet edemeyeceğini göstermektedir. . Rus sporlarında dopingle ilgili olayların haberleştirilmesinde siyasi imaların varlığı da doğrulandı ­: Alman belgesel film yapımcısı ve Amerikalı yönetmenin her ­çalışmasında Vladimir Putin'in fotoğrafları ve ­KGB'den bahsediliyor . Sahte ve manipülatif tekniklerin yanı sıra , Rus sporunun ­yapısında belirli bir kişinin çalışması için yanlış belirtilen konum ve zaman çerçevesi gibi çalışmalarda fiili ihlaller de vardır , böyle bir ilacın açıklamasında yanlışlıklar vardır . Mildronat - Hajo Seppelt tarafından söylenen hemen hemen her şey İddialar ilacın mucidi tarafından reddediliyor.

Sergey Nikolaevich Ilchenko
SAHTE GAZETECİLİK.
ÖZEL KURS

---

^[3]Linebarger P. Psikolojik savaş. Kitle bilinci işleme teorisi ve pratiği ­. M., 2013. S. 356.

^[4]Linebarger P. Psikolojik savaş. S.178.

^[5]Bolz Norbert. ABC medyası. M., 2011. S. 17.

^[6] The Onion kaynağının gelişim yörüngesi de karakteristiktir . 1988 yılında matbu gazete olarak çıktı . Ve sadece 2013 yılında yayını ­durduruldu . Sahipler tamamen sitelerinin geliştirilmesine geçti. Projenin hedef kitlesi yaklaşık 10,6 milyon kullanıcıdır. Ken Doctor'un "Newsonomics: Twelve Trends That Will Change the News" (Newsonomics: Twelve Trends That Will Change the News) adlı kitabında açıklanan böyle bir şema, bir bütün olarak tüm küresel medya sistemi ­için bugün tipiktir . Böyle bir öngörücü yaklaşımda, haber içeriği oluşturmaya yönelik yeni ilkelerin araştırmacısının güvenilirliği sorununu pratikte görmezden gelmesi, aslında medya alanında sahte görünme olasılığını kabul etmesiyle ilgileniyoruz . ­Böyle sözde profesyonel bir yaklaşım için verimlilik ve görünürlük ilkeleri, bilginin doğruluğu ve nesnelliğinden daha önemlidir.

^[7]Bununla ilgili daha fazlasını görün: Ilchenko S. N. Gösteri medeniyeti: gerçekliğin sonu mu? SPb., 2014.

^[8]Vinogradov VV Kelimelerin tarihi. M.: Rus Dili Enstitüsü. VV Vinogradova ­, 1999. S. 98-99.

^[9]Baron Munchausen'in maceralarının bölümlerinden biriyle ilişkisini kurmak kolaydır .­

^[10]Birikh A.K., Mokienko V.M., Stepanova L.I. Rus Phraseology. Tarihsel ­etimolojik sözlük. M.: Astrel: AST: Lux, 2005. S. 117.

^[11] Bu terimin Rus dilinin yerli sözlüklerinden birinde nasıl tanımlandığı karakteristiktir: “ ÖRDEK , ördekler, eşler. (Fransızcadan çevrilmiştir . uydurma). Yanlış ­sansasyonel söylenti. Haberin bir ördek olduğu ortaya çıktı. Ördeği serbest bırakın. Gazete ördeği. "Bazen gülünç ördekler icat etti ve onları kovdu" (Leskov N.S.)".

^[12] Sokolov M.E. Gazete ördeği // Esprili edebiyat. URL: http://www.websets.ru/gazetnaya-utka/ (erişim tarihi: 3.11.2017).

^[13] http://www.e-reading.club/chapter.php/82108/2/Debor_-_Obshchestvo

Spektaklya.html "Gösteri Topluluğu"

^[14] Zakirova T. V., Kashin V. V. Sanal gerçeklik kavramı, Jean Baudrillard // Vestnik OGU. - 2012. - Temmuz (No. 7). - S.28-36 .

^[15] Baudrillard J. Simulacra ve simülasyon / per. Ö. Pechenkina - Tula, 2013. -

S. 11        [Elektronik                kaynak]        http://www.simulacrum.h16.ru/files/text/

simulacres.pdf

^[16]Baudrillard J. Tamamlanma toplumu. P.: Editions Denoël, 1970. S. 194.

^[17] Baudrillard J. Simülakrizimülasyon / per. Ö. Pechenkina - Tula, 2013. -

S. 20.       [Elektronik kaynak] http://www.simulacrum.h16.ru/files/text/

simulacres.pdf

^[18] Bart R. Seçilmiş Eserler: Göstergebilim. Poetika. - M.: Progress Publishing Group, Univers, 1994. [Elektronik kaynak]

http://www.lib.ru/CULTURE/BART/barthes.txt_with-big-pictures.html

^[19] McLuhan G.M. Medyayı Anlamak: İnsan Dış Uzantıları / çev.

V. Nikolaev - Moskova, 2011. - S. 246.

^[20] BaudrillardJ. Simülakri ve simülasyon / çev. O. Pechenkina - Tula, 2013. - S. 21 [Elektronik kaynak] http://www.simulacrum.h16.ru/files/text/simulacres.pdf

^[21] McLuhan G.M. Medyayı Anlamak: İnsan Dış Uzantıları / çev. V. Nikolaev. - Moskova, 2011. - S. 245.

^[22]Mankovskaya N.B. Postmodern Estetik. Petersburg: Aleteyya, 2000, s.57.

^[23]Journal "Seance", No. 32. [Elektronik kaynak] http://seance.ru/n/32/ mockumentary/mocumentary/

^[24] Baudrillard J. Simulacra ve simülasyon / çev. O. Pechenkina - Tula, 2013. -

S. 13        [Elektronik kaynak] http://www.simulacrum.h16.ru/files/text/

simulacres.pdf

^[25]Bülbül V. Mutlak silah. Psikolojik savaş ve medya manipülasyonunun temelleri ­. - M., 2015 ;

^[26] Baudrillard J. Simulacra ve simülasyon / çev. O. Pechenkina - Tula, 2013. -

S. 18.       [Elektronik kaynak] http://www.simulacrum.h16.ru/files/text/

simulacres.pdf

^[27] Baudrillard J. Simulacra ve simülasyon / çev. O. Pechenkina - Tula, 2013. -

S. 41.       [Elektronik kaynak] http://www.simulacrum.h16.ru/files/text/

simulacres.pdf

^[28]Ilchenko S. N. Gösteri medeniyeti: gerçekliğin sonu mu? - St.Petersburg, 198 s.

^[29] McLuhan G.M. Medyayı Anlamak: İnsan Dış Uzantıları / çev. V. Nikolaev. - Moskova, 2011. - S. 263.

^[30] Bild (Almanca Bild , ['bιlt], kelimenin tam anlamıyla - "resim, resim"), Almanya'nın en büyük ­günlük resimli tabloid gazetesidir. Günlük yaklaşık 12,1 milyon kişi okuyor (e-posta okuyucuları hariç).

^[31]Walraf G. Muhabir suçluyor. S.90.

yayınlar). Gazete, Almanya'daki tüm büfelerde ve mağazalarda satılmaktadır. Almanya'da ­"tabloid" olarak adlandırılır ve Almanca sarı basının önemli bir temsilcisidir ­.

, İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra İngiliz Silahlı Kuvvetleri'nde kaldığı sırada Hamburg'da tanıştığı Büyük Britanya'nın "magazin basını" modeline göre oluşturuldu .­

Gazetenin ilk sayısı 24 Haziran 1952'de toplam 455.000 tirajla yayınlandı , dört sayfaydı ve ücretsiz olarak dağıtıldı (daha sonra fiyat 10 fennig olarak belirlendi, şu anda büyük şehirlerde gazete 0,70'tir) . €).

, ilk olarak, karşılık gelen türdeki basılı yayınların kompozisyon-grafik modeli için tipik olan ­ve ikinci olarak, kitle izleyicileri üzerindeki etki kanalını gösteren görsel algı olarak bilgilere atıfta bulunması karakteristiktir. 20. yüzyılın ­sonunda ­egemen olacak.

²⁹ Bu kitaplardan ayrı parçalar, G. Walraf'ın “Muhabir Suçluyor” metin koleksiyonuna dahil edilmiştir. - M.: Progress, 1988. Bundan sonra alıntılar ve referanslar bu baskıya özel olarak verilmiştir.

^[33]G. Wallraf, yayının Hannover şubesinde çalıştı.

^[34]Michael K. ile ilgili yayınların başlıkları dikkat çekicidir - "Gerçek bir Rasputin'e benziyor ­", "Vampirin kız arkadaşı" çiçek yerine ­kan verdi.

^[35]Walraf G. Atıfta bulunulmuştur. operasyon S.182.

^[36]Valieva A.N. Medya-2014'teki manipülasyonlar: "sahte" ve "ördekler" // Amitel. URL: http://www.amic.ru/news/289944/ (erişim tarihi: 3.11.2017).

^[37]Dragunsky D. Uzaklaşın ve dikizleyin. - M.: ACT, 2014. C. 9.

^[38]Geçerken, sahtelerin kasıtlı (medya alanındaki çoğunluğu oluştururlar) ve kazara (çok daha azı vardır) olabileceğini not ediyoruz.

^[39] Fetzer, JH Bilgi: Doğru olmak zorunda mı? Akıllar ve Makineler. 2004.

227-229 .

^[40]Yeni bilgi ve gerçeklerin eksikliği nedeniyle, versiyonun kendisinin reddedilmiş olması ve bu uzay olayı konusunun dünya haberlerinin ikinci sırasına taşınması önemlidir.

^[41]12 Temmuz 2014 tarihli "Kanal Bir" konusu. [Elektronik kaynak]: https://www.1tv.ru/news/2014/07/12/37175-bezhenka_iz_slavyanska_

vspominaet_kak_pri_ney_kaznili_malenkogo_syna_i_zhenu_opolchentsa

^[42]Bart R. Üçüncü anlam / çev. S. Zenkin, G. Kosikov, M. Yampolsky. - M., 2015. S. 59.

^[43]Anlam, semantik analizin merkezi kavramlarından biridir (Yu. Kristeva).

^[44] Baudrillard J. Simulacra ve simülasyon / çev. O. Pechenkina - Tula, 2013. -

S.78 [Elektronik                        kaynak         ] http://www.simulacrum.h16.ru/files/text/                 

simulacres.pdf

^[45]Bülbül V. Mutlak silah. Psikolojik savaş ve medya manipülasyonunun temelleri ­. - M., 2015. S. 69.

^[46]http://evartist.narod.ru/text/71.htm

^[47]Poelueva L. A. Gazetecilikte gerçek: Tezin özeti. samimi dis. M, 1988. S. 5.

^[48]Denis E., Merrill J. Kitle İletişim Sohbetleri. M., 1997. S. 177.

^[49] Mencher M. Haber muhabirliği ve yazımı. Dubuque: WCB, 1994. S. 57.

^[50] Repkova T. Yeni zaman: demokratik bir toplumda profesyonel bir gazete nasıl yayınlanır ­. M.: GIPP, 2001. S. 133.

^[51]https://wciom.ru/index.php?id=236&uid=115679

^[52]Daha fazla ayrıntı için bakınız: Dzyaloshinsky I.M. Rusya'nın modern medya alanı ­: bir ders kitabı. M., 2015.

^[53]radyo oyunu yüzünden çıkan kavgayı ­anlatan We Interrupt This Program filminin çekimleri 2018'de ­planlanıyordu . Kısa bir süre önce, Amerikan haber ajanslarından birinin web sitesinde dinleyicilerin paniği efsanesi olan "şişirilmiş histeri" hakkında bir makale yayınlandığını belirtmekte fayda var ­. Gazetecinin belirttiği gibi, bu sahte örnek kendi yorumuyla ­bir efsanedir, ancak medyanın izleyiciler üzerindeki etkisinin canlı bir örneğidir.

^[54]Televizyon ve radyo yayını: tarih ve modernite. M., 2005. C. 15.

^[55]Daha fazla ayrıntı için bakın: Chelyshev V. "Sahte: eriştede yaşam" // Gazeteci. 2015.

Nisan. 86 .

^[56]Orada. S.87.

^[57]Sappak V.S. Televizyon ve biz. M.: Sanat, 1963.

^[58]Muratov S.A. Kısmi kamera: üniversite öğrencileri için bir ders kitabı. M., Aspect-Press, 2004. Sf. 116.

^[59] https://www.youtube.com/watch?v=UJI2Md6bqh8

^[60] http://tvkultura.ru/brand/show/brand_id/21985/

^[61]Poznin VF İnce ve ekran görüntüsünün ses çözümü. Petersburg, 2015. S. 39.

^[62]Taciz (İngilizce).

^[63] " Zarplata.ru" - Rusya'da iş ve personel bulmak için bir site. Portal çalışanları ayrıca işgücü piyasası araştırmaları yapmakta ve anketler yürütmektedir.

^[64]" Kurbanların" sayısı bile, bu tür suçlamaların sahte kaynağına ilişkin versiyonun lehine konuşuyor . ­Böylece ünlü Hollywood yapımcısı ve yönetmeni James Toback , 300'den fazla (!) Kadın tarafından tacizle suçlandı .

^[65]Free Encyclopedia'nın kanıtladığı gibi : Ekim 2017'nin sonunda, eğlence endüstrisindeki önemli isimlerin istifaları ve işten çıkarılmaları arasında Screen Junkies ortak sahibi Andy Saynor, Amazon Studios direktörü Roy Price, Sahne Sanatları Ajansı yetenek ajanı Tyler Gresham da vardı . ve Chris Savino'nun yaratıcısı Nickelodeon animasyon dizisi The Loud House . Kasım ayının başında durum daha ­da kızışıyor . Aktör Kevin Spacey, bir düzineden fazla erkeğe cinsel tacizde bulunmak ve saldırmakla suçlandı ve karşılığında özel muamele görmeye karar verdiğini açıkladı . Aktörler Jeremy ­Piven, Steven Seagal ve Ed Westwick , farklı kadınlardan çok sayıda suçlama aldı ve üçü de iddiaları reddetti. Aktörler Robert Napier, Jeffrey Tambor ve Mad Men'in yaratıcısı Matthew Weiner birer suçlama aldılar ve suçsuz olduklarını iddia ettiler . Oyuncu Dustin ­Hoffman bir reşit olmayanın ­uzun süredir devam eden cinsel taciz vakası için özür diledi . 10 Kasım 2017'de eski aktör ve model Scott Brunton , The Hollywood Reporter'a George Takei'nin 1981'de kendisine tecavüz ettiğini söyledi. Yazar Jessica Taich , Richard Dreyfus'u kendisine oral seks yapmaya zorlamakla suçladı; Dreyfus ayrıca kimseye saldırmadığını da belirtmişti .

Gazetecilikte de birkaç kişi dışlandı. Ekim ­ayında , Vox Media yazı işleri müdürü Lockhart Steele işini kaybetti . NBC News, ABC News çalışırken tacizle suçlanan Mark Galperin'den ayrıldı ­. Ayrıca bir kitap yayıncısıyla olan sözleşmesini de kaybetti . NPR'nin haber servisi başkanı Michael Oreskes, geçmiş ve mevcut işverenlerden gelen çeşitli iddialar nedeniyle kovuldu. Dergilerde iddialar bir dizi istifaya yol açtı: Artforum dergisi yayıncısı Knight Landesman, ­Genel Yayın Yönetmeni, Billboard The New Republic'in yayıncısı Stephen Blackwell Hamit Balık. Aynı yayının editörü Leon Wieseltier, sayısız suçlamadan sonra özür dilemek zorunda kaldı, adı ­The Atlantic'in baskısından çıkarıldı ve yaklaşan yayın projesi için fon kaybetti . ­Moda fotoğrafçısı Terry Richardson, Conde Nast'tan men edildi .

Webster'ın Halkla İlişkiler CEO'su Kirt Webster ve 25 kadının suçlamalarının ardından ünlü şef John Besh işlerini kaybetti ­. Fidelity Investments'ın iki üst düzey yöneticisi de kovuldu. Yerel ­düzeyde, Nashville'den bir müzik köşe yazarı ve Dartmouth College'daki birkaç profesör acı çekti.

Birçok siyasetçi ve seçilmiş yetkili de suçlamalarla karşı karşıya ­. Böylece beş kadın, Ala Bama'dan Senato adayı Roy Moore'u ­gençken cinsel tacizle suçladı. Birkaç kadın Senatör Deng Shen'i Minneso ­You ile suçladı. Altı kadın Senatör Jack Latval'a karşı suç duyurusunda bulunarak Senatör Joe Negron'u iddiaları araştırmaya zorladı. Colorado'da Temsilci Faith Winter, meslektaşı Steve Lebsock'u taciz etmekle suçladı. Altı kadın, eski Başkan George W. Bush'un rızaları olmadan kalçalarına dokunduğunu söyledi . ­Aktivistlerden biri, Illinois Senatörü Ira Silverstein'a karşı iddialarda bulundu ve bunun sonucunda ­Demokratik Senato Çoğunluk Grubu başkanı olarak görevini kaybedecek. Kentucky'de, 6 Kasım 2017'de siyasetçi Jeff Hoover, kendisine karşı bir ay önce benzer şikayetlerin yapıldığının ortaya çıkmasının ardından Meclis Başkanlığı görevinden istifa etti . ­Radyo ­spikeri, Minnesota Senatörü Al Franken'i 2006'da uyurken onu el yordamıyla ve öpmekle suçladı ve Franken özür diledi. 17 Kasım 2017'de, popüler televizyon sunucusu Ryan Seacrest'in eski bir E! stilisti tarafından cinsel taciz iddiasıyla soruşturma altına alındığı bildirildi .

^[66]Musakhanov I. Minsknash // Versiyon. 2018. Sayı 44 (669). 12-18 Kasım. s. 6-7.

^[67] Hakikat sonrası siyaset .

^[68] Terimin kökeni, ­2010 yılında çevrimiçi yayın Grist için köşesinde kullanan blog yazarı David Roberts'a atfedilir .

^[69] İşte son Brexit tarihinden tipik bir örnek . Vote Leave adlı bir kuruluş ­, İngiltere'nin AB üyeliğinin haftada 350 milyon sterline mal olduğu konusunda sürekli olarak medyayı koşturdu . Medya bu verileri doğrulamayı bile reddetti ve Mali Araştırma Enstitüsü ­bu miktarı "bilerek yanlış" olarak nitelendirdi . Ancak Oy Ver , referandum gününe kadar politikalarını yönlendirmek için verileri kullanmaya devam etti . Kampanya sırasında , Muhafazakar Parti'nin İngiliz milletvekili ve Vote Leave'in bir üyesi olan Sarah Wallastone ­, "gerçek sonrası siyaset" mekanizmalarının kullanımını şiddetle eleştirerek protesto için örgütten ayrıldı.

^[70]Erişim modu:                      https://www.vedomosti.ru/opinion/articles/2017/03/17/

681578-tri-goda

^[71]Erişim modu: https://www.dp.ru/a/2016/11/16/ Vremja_jemocionalnih_kak/

^[72]Ilchenko S. N. Medya alanında siyasi oyunlar. SPb., 2017.

^[73]Rusya'nın bölgelerinden birindeki okul çocuklarının sınıftaki bir tahtaya Rusya Federasyonu Başkanına doğrudan hakaret eden bir yazı yazdığına dair bir meme ile zaten üzücü bir örneğimiz var. Fotoğraf çektiler ve internete koydular. Sonuç, ­maymun taklidini çok andıran bu garip hareketin tatsız bir taklidiydi.

^[74]Bacon F. New Oragon, M., 1935.

^[75]Ignatenko A. Orta Çağ Arap-İslam kültürü bağlamında aldatma.

M., 1993.

^[76]Bununla ilgili daha fazlasını görün: Shcherbatykh Yu.V. Aldatma Sanatı. M., 2002.

^[77] D. I. Dubrovsky. aldatma. Felsefi ve psikolojik analiz. M., 2010.

^[78] Grachev G.V., Melnik I.K. Kişilik manipülasyonu. M.: Eksmo, 2003. - 153 s.

^[79]Znakov V.V. Gerçeği anlama psikolojisi, 1999.

^[80] Sıfatta çelişki (lat.).

^[81] Bülbül V. D. Mutlak silah. Psikolojik savaş ve medya manipülasyonunun ­temelleri . M., 2015. S. 89.

^[82]Gazetecilik soruşturması: yöntemin tarihi ve modern uygulama. SPb., M., 2012. S. 108.

^[83] 27 Aralık 1991 tarihli Rusya Federasyonu Kanunu N 2124-1 ( 3 Temmuz 2016'da değiştirildiği şekliyle ) “Kitle İletişim Araçları Üzerine” (değiştirildiği ve eklendiği şekliyle, 15 Temmuz 2016'da yürürlüğe girdi) [elektronik kaynak] //

http://www.consultant.ru/document/cons_doc_LAW_1511/eb178008150140de5365

49da7256cf0f9a01714d/

^[84]27 Aralık 1991 tarihli Rusya Federasyonu Kanunu N 2124-1 (3 Temmuz 2016'da değiştirildiği şekliyle) “Kitle İletişim Araçları Üzerine” (değiştirildiği ve eklendiği şekliyle, 15 Temmuz 2016'da yürürlüğe girdi) [elektronik kaynak] // http: / /www.consultant.ru/document/cons_doc_LAW_1511/cb538501fcf1adfcebe98a d1431bca6e50d08cc6/

^[85]Gazetecilik soruşturması: yöntemin tarihi ve modern uygulama. SPb., M., 2012. S. 133.

^[86]"Cuma" TV kanalının resmi web sitesi [elektronik kaynak] // https://friday.ru/about

^[87]Gazprom-Media medya holdinginin resmi web sitesi [elektronik kaynak] // http://www.gazprom-media.com/ru/company/show?id=17

^[88] Örnek olarak, dizinin ­1 Eylül 2016 ile 8 Aralık 2016 tarihleri arasında yayınlanan şu bölümleri ele alınmıştır : Tol Yatti ( ­7 Eylül 2016 tarihli ), Samara ( 14 Eylül 2016 tarihli ), Smolensk ( 21 Eylül 2016 tarihli sayı ), Kaliningrad ( 28 Eylül 2016 tarihli sayı), Khabarovsk ( 24 Ekim 2016 tarihli sayı), Yuzhno-Sakhalinsk ( 11 Ekim 2016 tarihli sayı), Vladivostok ( 18 Ekim 2016 tarihli sayı), Patrik Göletleri ( 7 Kasım 2016 tarihli sayı), parklar ( 8 Kasım 2016 sayısı), Moskova Devlet Üniversitesi ( ­9 Kasım 2016 sayısı ), bentler ( 10 Kasım 2016 sayısı), Eski Arbat ( ­14 Kasım 2016 sayısı ), Chistye Prudy ( 15 Kasım 2016 sayısı), aile kurumları ( 16 Kasım 2016 tarihli sayı ), TSUM ( 17 Kasım 2016 tarihli sayı), Tsvetnoy Bulvarı ( 21 Kasım 2016 tarihli sayı ), Üç İstasyon Meydanı ( Kasım tarihli sayı 22 Kasım 2016), Patrik Göletleri ( 23 Kasım 2016 tarihli sayı), Rublyovka ( 24 Kasım 2016 tarihli sayı), Kutuzovsky Prospekt ( 28 Kasım 2016 tarihli sayı), şehir merkezi ( 29 Kasım 2016 tarihli sayı), Kremlin ( 30 Kasım 2016 tarihli sayı ), Novy Arbat ( 1 Aralık 2016 tarihli sayı ), Modern ve trendy Kuruluşlar ( 5 Aralık 2016 sayı ), Yatak Odaları ( 6 Aralık 2016 sayı), Süper Aşçı işletmeleri ( 7 Aralık 2016 sayı) , Yeniden Kontroller ­( 8 Aralık 2016 sayısı). Bu arazilerin özelliklerini ele alalım ­.

^[89] Televizyon muhabiri: Yaratıcı etkinliğin temelleri: Proc. üniversite öğrencileri için el kitabı ­/ Ed. M. A. Berezhnoy. - M.: Aspect ­Press Yayınevi, 2015. - 216 s. 121'den .

^[90]Televizyon muhabiri: Yaratıcı etkinliğin temelleri: Proc. üniversite öğrencileri için el kitabı ­/ Ed. M. A. Berezhnoy. - M.: Aspect ­Press Yayınevi, 2015. - 216 s. 123'ten.

^[91]Büyük hukuk sözlüğü. - M.: Kızılötesi M. A. Ya Sukharev, V. E. Krutskikh, A. Ya Sukharev. 2003. - 650 s. 528.

^[92]Smolensk (21 Eylül 2016 tarihli sayı), Khabarovsk (4 Ekim 2016 tarihli sayı), Yuzhno-Sakhalinsk (11 Ekim 2016 tarihli sayı), Moskova Devlet Üniversitesi (9 Kasım 2016 tarihli sayı), bentler (10 Kasım tarihli sayı , 2016), Eski ­Arbat (14 Kasım 2016 sayısı), Tsvetnoy Bulvar (21 Kasım 2016 sayısı), Üç İstasyon Meydanı (22 Kasım 2016 sayısı), Rublyovka (24 Kasım 2016 sayısı), Kutuzovsky Prospekt (28 Kasım 2016 tarihli sayı), Yeni Arbat (1 Aralık 2016 tarihli sayı), modern ve trend kuruluşlar (5 Aralık 2016 tarihli sayı), yerleşim alanları (6 Aralık 2016 tarihli sayı).

^[93]Smolensk (21 Eylül 2016 tarihli yayın), Moskova Devlet Üniversitesi (9 Kasım 2016 tarihli yayın), setler (10 Kasım 2016 tarihli yayın), Eski Arbat (14 Kasım 2016 tarihli yayın), Tsvetnoy Bulvarı (21 Kasım tarihli yayın) , 2016), Üç İstasyon Meydanı (22 Kasım 2016 sayısı), Kutuzovsky Prospekt (28 Kasım 2016 sayısı), Novy Arbat (1 Aralık 2016 sayısı), modern ve modaya uygun kuruluşlar ( 5 Aralık 2016 ­sayısı ).

^[94] 15 Ağustos 1997 tarihli Rusya Federasyonu Hükümeti Kararnamesi N 1036 (4 Ekim 2012'de değiştirildiği şekliyle) “ Kamuya açık yemek hizmetlerinin sağlanmasına ilişkin Kuralların onaylanması üzerine ” [ ­elektronik sürüm] // http://www.consultant.ru/document/cons_doc_LAW_15559/ f6006c37110bc6aeeb3cf5cac7d5e5b206472240/

^[95] Vasilchikova N.V. Tüketici çıkarlarını nasıl koruyabilir: öneriler ­ve örnekler. M.: Omega-L, 2007. - 207 s. S.157 .

^[96] 27 Aralık 1991 tarihli Rusya Federasyonu Kanunu N 2124-1 ( 3 Temmuz 2016'da değiştirildiği şekliyle ) “Kitle İletişim Araçları Üzerine” (değiştirildiği ve eklendiği şekliyle, 15 Temmuz 2016'da yürürlüğe girdi) [elektronik kaynak] // http://www.consultant.ru/document/cons_doc_LAW_1511/cb538501fcf1adfcebe 98ad1431bca6e50d08cc6/

^[97] 27 Aralık 1991 tarihli Rusya Federasyonu Kanunu N 2124-1 ( 3 Temmuz 2016'da değiştirildiği şekliyle ) “Kitle İletişim Araçları Üzerine” (değiştirildiği ve eklendiği şekliyle, 15 Temmuz 2016'da yürürlüğe girdi) [elektronik kaynak] //

http://www.consultant.ru/document/cons_doc_LAW_1511/cb538501fcf1adfcebe 98ad1431bca6e50d08cc6/

^[98]27 Aralık 1991 tarihli ve 2124-1 sayılı Rusya Federasyonu Kanunu (3 Temmuz 2016'da değiştirildiği şekliyle) “Kitle İletişim Araçları Üzerine ­” (15 Temmuz 2016'dan itibaren geçerli olmak üzere değiştirilen ve eklenen şekliyle).

^[99]13 Haziran 1996 tarihli Rusya Federasyonu Ceza Kanunu No. 63-FZ (19 Aralık 2016'da değiştirildiği şekliyle).

^[100]27 Aralık 1991 tarihli ve 2124-1 sayılı Rusya Federasyonu Kanunu (3 Temmuz 2016'da değiştirildiği şekliyle) “Kitle İletişim Araçları Üzerine ­” (15 Temmuz 2016'dan itibaren geçerli olmak üzere değiştirilen ve eklenen şekliyle).

^[101] https://www.1tv.ru/news/2014/07/12/37175-bezhenka_iz_slavyanska_ vspo- minaet_kak_pri_ney_kaznili_malenkogo_syna_i_zhenu_opolchentsa

^[102] https://www.1tv.ru/news/2014/07/12/37175-bezhenka_iz_slavyanska_vspo-minaet_kak_pri_ney_kaznili_malenkogo_syna_i_zhenu_opolchentsa _

^[103]Ekman Paul. Cit. operasyon S.115.

^[104]Ekman Paul. Cit. operasyon S.116.

^[105]Ekman Paul. Cit. operasyon S.170.

^[106]kedilerin ortadan kaybolmasıyla ilgili söylentiler ve yanlış yorumlanan bilgilerin ­bir sonucu olarak bazı karakterlerin karar verdiği muhteşem ve eğlenceli bir bölümü burada nasıl hatırlayamazsınız? ­ne olmuştu... bir deprem. Buna göre panik söylentileri yayıldı ve panik başladı. Bunun sonucu ­, ambulansla götürülen kahramanlardan biri tarafından şöyle özetlendi: " ­Dünyevi gölge yok ama kurbanlar var."

^[107] Bununla ilgili bakınız: Samartsev O. R. Dijital Gerçeklik: Bilgi Çağının Gazeteciliği ­: Dönüşüm Faktörleri, Sorunlar ve Beklentiler / Oleg Samartsev. - Moskova: Yayın Çözümleri, 2017 - 120 s. 25-26.

^[108]Gazeteci. 2015. Sayı 5. S. 54-56.

^[109]Küçük test: Sevgili okuyucular, bu kelimeyi nasıl yanlış yazdığımı fark ettiniz mi?

^[110] La Fete Nationale (fr.) - Ulusal bayram.

^[111]23:00 Rusya saati (UTC +3).

^[112]Fr. Promenade des Anglais.

^[113] Ploquin F. Exclusif : 14-Juillet etablie par la polise de Tattentat kronologie de Nice // Marianne. - 2016. - 24 Temmuz . - Erişim modu: https://www.marianne.net/societe/exclusif-la-chronologie-de-lattentat-du-14-juillet-etablie-par-la-policiere-de-nice

^[114] Center Universitaire mediterraneen'den (Akdeniz Üniversite ­Merkezi) çok uzak değil .

^[115] Hopkins N. Bastille Günü saldırısı: "Histerik kalabalıklar ölümden kaçıyordu" // The Guardian. - 2016. - 15 Temmuz. Erişim Modu : https://www.theguardian.com/world/2016/jul/15/nice-truck-attack-victims-survivors-bastille-day-crowds

^[116]             http://ru.rfi.fr/frantsiya/20160715-le-figaro-kak-politsiya-ostanavlivala-

voditelya ubiitsu

^[117]Yoldan geçen bu kişinin Nice havaalanında Frank adında bir gümrük memuru olduğu ortaya çıktı. Bakın: http://tass.ru/mezhdunarodnaya-panorama/ 3485369

^[118] Güzel saldırı: Kamyon şoförünün Mohamed Lahouaiej-Bouhlel // BBC News olduğu doğrulandı. - 2016. - 15 Temmuz. - Erişim modu: http://www.bbc.com/news/world-europe-36808020

^[119]Peremitin G. Tatil sırasında saldırı: Nice'deki saldırı hakkında bilinenler ­// RBC. - 2016. - 15 Temmuz . Erişim modu: https://www.rbc.ru/society/ 15/07/2016/578810699a7947d5c140409b

^[120] Güzel saldırı: Kamyon şoförünün Mohamed Lahouaiej-Bouhlel // BBC News olduğu doğrulandı. - 2016. - 15 Temmuz. - Erişim modu : http://www.bbc.com/news/world-europe-36808020

^[121]Nice'deki katil sürücü, dondurma dağıtıcısı // Lenta.ru gibi davrandı . - 2016. - 15 Temmuz. Erişim modu: https://lenta.ru/news/2016/ 07/15/ice_cream_man

^[122] Granovsky G. Fransa, İslami teröristler için bir hedef haline geldi // Military Review. - 2015. - 17 Kasım. - Erişim modu: https://topwar.ru/ 86285-franciya-prevratilas-v-mishen-dlya-islamskih-terroristov.html

^[123]Orada.

^[124] Marciano C. Lahouaiej Bouhlel dragueur impenitant et Ultraviolent a Tinteret son zamanlarda pour le cihadisme // Le Nouvelle Republiquefr [Elektronik kaynak]. - 2016. -

18 Temmuz - Erişim modu: https://web.archive.org/web/20160719135927/

http://www.lanouvellerepublique.fr/France-Monde/Actualite/24-

Saat/n/İçindekiler/Makaleler/2016/07/18/Lahouaiej-Bouhlel-dragueur-

cihatçılık-2787009 için küstah-ve-aşırı-şiddetli-son zamanlarda-ilgi

^[125]Marciano C. Lahouaiej Bouhlel sabırsız ve Ultraviolent flörtü son zamanlarda cihatçılığa ilgi duyuyor // Le Nouvelle Republique.fr [Электронный ресурс]. - 2016. - 18 yıl . - Gönderim için: https://web.archive.org/web/20160719135927/

http://www.lanouvellerepublique.fr/France-Monde/Actualite/24-

Hours/n/Contents/Makaleler/2016/07/18/Lahouaiej-Bouhlel-dragueur- impenitent-et-ultraviyolen-al-son-faiz-for-cihatçılık-2787009

^[126]Fernandes F. Gönüllü olarak bir restoranın terasına koşar // Nice Matin. - 2016. - 1 января . - Teslimat adresi: http://www.nicematin.com/vie-locale/il-fonce-volontairement- sur -la-terrasse-d- un -restaurant- 10723

^[127]Mart 2001'de yayınlanan pilot bölüm, ABD hükümeti tarafından yapılan bir terör saldırısını tasvir ediyor: uzaktan kumandalı bir uçak ­neredeyse New York'taki Dünya Ticaret Merkezi binasına çarpıyor, ancak ABD hükümetinin çarpışması ­Silahlı Adamlar tarafından engelleniyor. Pilot bölüm 4 Mart 2001'de yayınlandı .

^[128] Orijinal "Die Hard with a Vengeance" da.

^[129]Orijinal "Kaptan Amerika: İç Savaş" ta

^[130]Vashchenko V. Nasıl kaçılır: İspanya'daki terör saldırılarının öğrettikleri / V. Vashchenko, I. Kryuchkov // Gazeta.™ [Elektronik kaynak]. - Erişim modu: https://www.gazeta.ru/social/2017/08/18/10837406.shtml

^[131]Orada.

^[132] Pour l'anonymat des teröristes dans les medias // Change.org: kampanyalarınız için küresel bir platform [Elektronik kaynak]. - Erişim modu: https://www.change.org/p/pour-l-anonymat-des-terroristes-dans-les-

m%C3%A9dias?recruiter=false&utm_source=share_petition&utm_medium=kopya nk&utm_campaign=share_petition&utm_term=622574

^[133]Fr. "neden onları süperstar yapalım?"

^[134] Jaussent V. Dikkat: medyadaki teröristlerin kim olduğunu öğrenmek mi istiyorsunuz ? - FranceInfo [Elektronik kaynak]. - 2017. - 27 Temmuz. - Erişim modu: https://www.francetvinfo.fr/faits-divers/terrorisme/saint-etienne-du-

rouvray/attentats-pourquoi-certains-appellent-a-ne-pas-reveler-l-identite-des-errores_1565231.html

^[135] Des medias choisissent d'"anonymiser" les auteurs d'attentats // Reuters [Elektronik kaynak]. -      2017. -                                                                        25 Temmuz. - Giriş türü:

https://fr.reuters.com/article/topNews/idFRKCN1071QO

^[136]Europe 1 daha da ileri gidiyor ve artık yayında teröristlerin isimlerini açıklamayacağını duyuruyor // Medias Info [Электронный ресурс]. - 2017. - 27 yıl. - Teslimat adresi: http://mediasinfosofficiel.over-blog.com/2016/07/europe-1-va-plus-loin-et-annonce-qu-elle-ne-devoilera-plus-les-noms-des- teröristler-al-antenna.html

^[137]Ayrıca fotoğraflar d'auteurs d'attentats dans des medias // Tribune de Geneve [Elektronik kaynak]. -                                                                        2017. -         27 Temmuz . - Erişim modu:

https://www.tdg.ch/monde/europe/photos-auteurs-dattentats-medias/story/24079315

^[138]Fransa'daki bir mahkeme, Nice'deki terör saldırısının fotoğraflarının yayınlanmasını yasakladı // TASS [Elektronik kaynak]. - 2017. - 13 Temmuz. - Erişim modu: http://tass.ru/mezhdunarodnaya-panorama/4413185

^[139]Medya: Nice yetkililerinden ­saldırının videosunu imha etmesi talep edilen özel hizmetler // RIA Novosti [Elektronik kaynak]. - 2016. - 21 Temmuz. - Erişim modu: https://ria.ru/world/20160721/1472556654.html

^[140] Ilchenko S. N. Gösteri medeniyetinin ekran mitolojisi olarak canlı bir terör saldırısı Vestnik VGIK. - 2011. - Sayı 9. - S. 100-108.

^[141] McAllister T. Bölüm 1. Giriş // Dünya Ticaret Merkezi Binası Performans ­Çalışması: Veri Toplama, Ön Gözlemler ve Öneriler // Federal Acil Durum Yönetimi Ajansı. - Eylül 2002. - S. 1-10. - Yardım için: https://www.fema.gov/pdf/library/fema403_ch1.pdf

^[142]Dünya Ticaret Merkezi Kulelerinin Çöküşüne İlişkin Nihai Rapor // NIST [Elektronik ­kaynak]. - 2005. - Eylül. - Erişim modu: https://www.nist.gov/ konular/felaket-başarısızlık çalışmaları/dünya-ticaret-merkez-afet-çalışması

^[143] Krivtsov A. Medya, Nice'de rehin alma hakkında haberler // Life .ru [Elektronik ­kaynak]. -                   2016. -                                                                15 Temmuz . - Erişim modu:

https://life.ru/t/%D0%BD%D0%BE%D0%B2%D0%BE%D1%81%D1%82%D0% B8/877674/smi_soobshchaiut_o_zakhvatie_zalozhnikov_v_nitstsie

^[144] Safronova V. Nice'deki terör saldırısı. Chronicle // Rain [Elektronik kaynak]. - 2016. - 15 Temmuz. - Erişim modu: https://tvrain.ru/articles/chto_pochitat-413335/

^[145] Cit. Alıntı: Joffrin L. Nice: tanımlayıcı les rumeurs, eviter les videos choquantes // Liberation. - 2016. - 15 Temmuz . - Erişim modu: http://www.liberation.fr/france/ 2016/07/15/nice-tanımlayıcı-les-rumeurs-eviter-les-videos-choquantes_1466284

^[146]Nice'de terör saldırısı, 80'den fazla ölü: çevrimiçi yayın // Moskovsky komsomolets ­[Elektronik kaynak]. - 2016. - 15 Temmuz. - Giriş türü:

http://www.mk.ru/incident/2016/07/15/terakt-v-nicce-desyatki-ubitykh-

onlinetranslyaciya.html

^[147]Cit. Alıntı: Joffrin L. Nice: tanımlayıcı les rumeurs, eviter les videos choquantes // Liberation. - 2016. - 15 Temmuz. - Erişim modu: http://www.liberation.fr/france/ 2016/07/15/nice-identifier-les-rumeurs-eviter-les-videos-choquantes_1466284

^[148]Nice'de saldırı. Düzinelerce ölü // Gazeta.ru [Elektronik kaynak]. -

2016. - 15 Temmuz. - Giriş türü:

https://www.gazeta.ru/social/2016/07/15/9691409.shtml _

^[149]Cit. yazan: Joffrin L. Nice: rumeurs tanımlayıcısı, choquantes videolarını eviter //

Kurtuluş. - 2016. - 15 Temmuz. - Giriş türü:

http://www.liberation.fr/france/2016/07/15/nice-identifier-les-rumeurs-eviter-les-videos-choquantes_1466284

^[150] Haberler 9:00: [15/07/2016 tarihli yayın ] / sunucu Alena Lapshina, muhabir Roman Kudrin. - Kanal Bir, 07/15/2016.

^[151] Haberler 9:00: [15/07/2016 tarihli yayın ] / sunucu Alena Lapshina, muhabir Roman Kudrin. - Kanal Bir, 07/15/2016.

^[152] Haberler 15:00: [15/07/2016 tarihinde yayınlandı ] / sunucu Alena Lapshina, muhabir Natalia Yuryeva. - Kanal Bir, 07/15/2016.

^[153] Haberler 15:00: [15/07/2016 tarihli yayın ] / sunucu Alena Lapshina, muhabir Antonina Kukushkina. - Kanal Bir, 07/15/2016.

^[154]Terörist bir saldırı değil: Munster // Mir 24'te [Elektronik kaynak ­] ameliyat edilen bir yalnız. - 2018. - 8 Nisan . - Erişim modu: https://mir24.tv/news/ 16299929∕ne-terakt-v-myunstere-orudoval-odinochka

^[155]Minute E. Polizei geht von Einzeltater aus // Rheinische Post. - 2018. - 8 Nisan ­. - Erişim modu : HYPERLINK "https://rp-online.de/nrw/panorama/anschlag-in-muenster-liveblog-polizei-geht-von-einzeltaeter-aus_aid-19977741"https://rp-online.de/nrw/panorama/anschlag-in-muenster-liveblog-polizei-geht-von-einzeltaeter-aus_aid-19977741

^[156] 21:00'deki haberler : [07/15/2016 tarihli yayın ] / sunucu Ekaterina Andreeva, ­muhabir Konstantin Panyushkin. - Kanal Bir, 07/15/2016.

^[157] 12:00'deki haberler : [07/15/2016 tarihli yayın ] / sunucu Ekaterina Andreeva, ­muhabir Konstantin Panyushkin. - Kanal Bir, 07/15/2016.

^[158] 15:00'deki haberler : [07/15/2016 tarihli yayın ] / sunucu Ekaterina Andreeva. - Kanal Bir, 07/15/2016.

^[159]Timofeev M. Fransa'da ­Nice // Tass'ta [Elektronik kaynaklar] başarıya ulaşan bir adam için bir motosiklet için para topladılar. - 2016. - Erişim modu: http://tass.ru/mezhdunarodnaya-panorama/3485369

^[160] Kuzey Kore'de Spor: Bilinmeyen bir dünyaya bakın. URL:

http://hajoseppelt.de/2011/07/sports-in-north-korea-look-at-an-unknown-world/ (erişim tarihi: 01.12.2017)

^[161]Thomas Bach: Yüzüklerin yeni efendisi. URL: http://hajoseppelt.de/2013/09/ thomas-bach-the-new-lord-of-the-rings/ . (erişim tarihi: 01.12.2017)

^[162]Doping Uzmanı Seppelt, Rusya'nın En Kötü Durum Sankion'unu seçti . URL: http://www.noz.de/deutschland-welt/sport/artikel/976864/doping-experte-seppelt-fordert-worst-case-sankion-fuer-russland-1 .                                                                     (başvuru tarihi:

12/01/2017)

^[163]Doping - Çok Gizli: Atletizm Gölgeli Dünyası . URL:

http://hajoseppelt.de/2015/08/doping-top-secret-the-shadowy-world-of-athletics/ (erişim tarihi: 10.12.2017)

^[164]Doping - Çok Gizli: Atletizm Gölgeli Dünyası . URL: http://hajoseppelt.de/ 2015/ 08/ doping-top-secret-the-shadowy-world-of-athletics/ (erişim tarihi: 10.12.2017)

^[165] Doping - Çok Gizli: Rusya'nın Kırmızı Herringleri. URL: http://hajoseppelt.de/2016/03/ doping-secret-russias-red-herrings/ (erişim tarihi: 12.12.2017)

^[166]Doping - Çok Gizli: Rusya için Hesaplaşma . URL: http://hajoseppelt.de/2016/06/ doping-top-secret-showdown-russia/ (erişim tarihi: 12/15/2017)

^[167]Doping - Çok Gizli: Koruma Raketi. URL: http://hajoseppelt.de/2016/11/ doping-çok-gizli-koruma-raket/ (erişim tarihi: 12/17/2017)

^[168]Yalanlar ve İkiyüzlülük - Yeni Bilgi Uçucu, Rus atletlerine ­karşı ciddi suçlamalarda bulunuyor . URL : HYPERLINK "http://hajoseppelt.de/2017/08/doping-top-secret-big-money-run-africas-athletes-sale/"http://hajoseppelt.de/2017/08/doping-top-secret-big-money-run-africas-athletes-sale/ (erişim tarihi: 20.12.2017)

^[169] Bağımsız Komisyon Raporu // https://www.wada-ama.org/sites/default/files/resources/files/wada_in Depended_commission_report_1_en.pdf ( ­Erişim tarihi: 12/10/2017)

^[170] Bir tenis dersi: Sharapova davasının arkasındaki bilimde keskin bir uygulama // http://pmj.bmj.com/content/early/2016/06/01/postgradmedj-2016-134124.long (tarih tarihi: 10.12.2017).

^[171] Sesti C., Simkhovich BZ, Kalvinsh I., Kloner RA Mildronat, Yeni Bir Yağ Asidi Oksidasyon İnhibitörü ve Antoanjinal Ajan, Hemodinamiği Etkilemeden Miyokard Enfarktüsü Boyutunu Azaltır ­. - J. Cardiovasc. Pharmacol., 2006, cilt. 47, N 3, s. 493-499.

^[172] De Kepper C. IOC Onursal Başkanına, IOC Üyelerine, IOC Onursal Üyelerine ­, Ulusal Olimpiyat Komiteleri Başkanlarına, Uluslararası Federasyon Başkanlarına Mektup // < https://stillmed.olympic.org/media/Document%20Library/ OlympicOrg /News/2017/02/2017 -02- 24- Karşıtlığın-Mevcut-Durum- Üzerine IOC -Mektubu-

Doping-SystemReformsEnglish.pdf#_ga=1.80709460.2120101887.1481125187>

^[173] IPC, Rus Paralimpik Komitesini derhal geçerli olmak üzere askıya alır ­// < https://www.paralympic.org/news/ipc-suspends-russian-paralympic- Committee-immediate-effect >

^[174] Doping - Çok Gizli: Koruma Raketi. URL: http://hajoseppelt.de/ 2016/11/doping-top-secret-protection-racket/ (Erişim: 12/17/2017)

^[175]Yalan nasıl gerçeğe dönüşür. Rodchenkov'un Icarus filminde söylediği şey.

URL:                https:// www. sport-express.ru/doping/reviews/kak-lozh-stanovitsya- _ _ _ _ _ _

pravdoy-chto-rasskazal-rodchenkov-v-filme-ikar-1291448/ (erişim tarihi: 03/01/2018)

^[176]Neden Brian Vogel'in Icarus'unu İzlemelisiniz? URL: https:// www. sports.ru/tribuna/blogs/medved 2006/1377521 . _ _ _ _ _ html (erişim tarihi ­: 03/01/2018)

^[177]Güneş beynimi eritti. Neden skandal filmi "Icarus" hiçbir şeyle ilgili değil. URL: https:// www. şampiyon _ com / diğer / makale- 3301965 -chto-pokazali-v-filme-ikar-grigorij-rodchenkov-obvinjaet-kreml-i-putina.html (erişim tarihi: 01.03.2018)

^[178]"Yüksek Başarı Hastalıkları" URL'si: https:// www.1 tv .ru/ doc / pro-sport / bolezni-vysshih-dostizheniy-dokumentalnyy-film- o -prieme-dopinga-zarubezhnymi-sportsmenami (erişim tarihi: 02/02/2018).

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar