Ketencizâde Mehmed Rüştü Na’t ı şerif

Na’t ı şerif ve Hâk-pây-ı saâdet-ı peygamberiyyeye gönderilen arz-ı hâl suretidir :

Ey dil yine hem-râh olarak bâd-ı sabâya

Azm et taraf-ı dergeh-i mahbûb-ı Hudâya

Yüzler sürüp ol hâk-i ıtır-nâk-i latife

Ah eyleyerek ağlayarak başla recâya

Sıdk üzre salât ile selâm eyleyip evvel

Bed' eyle niyâza şeh-i iklim i bekâya

De ki seni Hallâk-ı cihân âleme rahmet

Gönderdi şeref geldi şehim her dü-serâya

Hâk-âverin iksirdir ey şâhid-i Levlâk

Kim dest-res olsa erişir hayr-ı gınâya

Her zerresi bir dürr-i girân mâyedir anın

Kim nâ'il olursa nazar etmez kimyâya

Kim cânına hırz eyler ise nüsha-i aşkın

Elbette o cân uğramaya sû-i kazâya

Her derde devâyı sana bahş eyledi

Mevlâ Elbette bulur çâre gelen dâr-ı şifâya

Ey hikmet-i hak üzre hâkim kande bu âciz

Lokman dahi bin cân ile tâlib o devâya

Her kim ki dahîlek sanadır iki cihânda

Eltâf-ı Hudâ ile erer izz ü alâya

Ta'zîm ile ismin anan ey mefhar-i âlem

Bî-rayb bulur her dü-serâ izzet ü pâye

Geldik der-i in'âmma el boş, yüzü kara

Me’luf-ı kadîmiz şehim ihsan u atâya

O nûr-ı mücessem senin evsâf-ı cemilin

Bildirmek içün nâzil olupdur nice aya

Ey ümmî-lakab ya ni kütübhâne-i allâm

İlmine eder hazret-i Kur ân kifâye

Esrârını ancak sana bildirdi o allâm

Hayret getirir noktası kutbu'l-ulemâya

Gülzâr-ı cihânda ne ki halk eyledi Hallâk

Sensin sebeb ancak bu kadar neşv ü nemâya

Senden güzelim Ka'be-i maksûda erildi

Beyt içre ne hâcet bakıla kıble-nümâya

Ümmîd ederim cennet-i vaslın gece gündüz

Hicrin bana dûzah gibidir koyma o caya

Bu hılkat-ı eşyaya sebeb sensin efendim

Eşyâ yine senden bulur her vech ile vâye

Feryâdıma efgânıma lutfunla nigâh et

Derdinle tenim inlemede benzedi nâya

Çirkâb-ı ma asîde harâb oldu vücûdum

Bir berk-i giyâh gibi gönül uydu hevâya

Meccânen eger cürmümü afv etmeseMevlâ

Nice gideyim mahkeme-i rûz-ı cezâya

Sen hâmi-i ümmetsin eyâ ma'den-i şefkat

Şefkat buyurup âsîleri eyle himâye

Bî-çârelere çâre şefâ'atle olur hep

Çünki iki şeydir elimizde bize mâye

Eltâf-ı Hudâ eyle şefâat dü-cihânda

Bir hısn-ı haşindir bütün erbâb-ı hatâya

Yakdı beni ser-tâ-be-kadem âteş-i gaflet

Salsan n'ola ey nahl-i kerem farkıma sâve

Bir bende-i nâçiz ki çâkerine yazıldım

Sâyende baş eğmem vükelâya vüzerâya

Hasta dilimin merhemi sende durur ancak

Yok fâ'ide sordumsa da pek çok hükemâya

Pergâr-sıfat merkez-i aşk üzre dolandım

Cânâ gireli dâ'ire-i havf u recâya

Şâhım dilerim aşk ile bu hâne-i kalbim

Ancak dola dola kim kalmaya yer hubb-ı sivâya

Ümmetlerini vuslat içün da vet edende

Ah n’ola muhâtab olabilsem o nidaya

Hurşîd-i cemâlin umarız ey şeh-i kevneyn

Hayra getirir kim baka mahsûf olan aya

Ömrüm bütün isyân ile geçdi nideyim âh

Adem düşicek zelle içün bunca bükâya

Bir tıfîın olunca peder ü mâderi mevcûd

Her derdini söyler ya anaya ya ataya

Ey menba'-ı şefkat ebeveynim sana kurbân

Zerre nice nisbet olunur şems-i duhâya

Yok hüsn-i amel peyki ecel gelmege hâzır

Şeytân ile nefs aldı beni böyle araya

Bilmem n'ideyim pençe-i a'dâda esirim

Ey şâh-ı cihân merhamet eyle üserâya

Mahlûkda yok ben gibi âsî vü perîşân

Ihsânını mebzûl buyurun böyle gedâya

Asûde olup görmeye hiç mihnet-i dâreyn

Sâyende erişsin o dahi kûy-ı rızâya

Vasfın ki senin câna safâ, ruha gıdâdır

Uşşâk temeyvül edemez özge gıdâya

Na'tın ki Bilâl okur idi vakt-i seherde

Aşk ile felekler de yanardı o sadâya

Ancak seni vasf etmek içün Hazret-i İzid

Ben anladığım bu hâli verdi şu arâya (?)

Tâ vird i zebân eyleyeler medh-i şerifin

Rûzî kıla in amini kısm-ı bülegâya

Hassân gibi RÜŞDİ kuluna atf-ı nigâh et

Sâyende o da mâlik ola hüsn-i edâya

*************

Bu kıllet-i ömr içre o denlü güneh etdim

Yüz binde biri sığmaya bu arz u semâya

Leyk sana ümmet ki beni eyledi Mevlâ

Hâşâ ki beni uğrada âlâm u cefâya

Bu ni'met-i uzmâya bedel Hazret-i Hakk a

Var ömrümü sarf eylesem az hamd ü senaya

Her demde hezârân salavât ruhuna olsun

Yârânına ahbâbma ashâb-ı safâya

Olsun dahi evlâdına ahfâdına cümle

Hem cümle cemâ1atına hem âl-i abâya

Ediyye ne vâki' ola mabeyni salâteyn

Elbette icâbet olacakdır o du'âya

Bu âciz ti bî çâre perîşân u zülfe

Sen sâhib olunca eder Allah vikâye

Münker yere sarf oldu bu nakdine-i ömrüm

Ahz edemedim su geleli dâr-ı fenâya

Pünhân u ayân etdiğim isyan heme ma’lûm

Mümkin mi kusûrum çekeyim semt-i hafâya

Tevhîd edip Allah'ı seni kim ede tasdik

Ümmîd ederim düşmeye o câh-ı gavâva

Bir dil ki ola aşk ile ma’mûr u müsellem

Hâşâ ki adû rahne ura böyle binâya

Ey ekrem-i âlî bana rahm et ki fakirim

Muhtâclığım benzemez özge fukaraya

RÜŞDÎ kuluna avn ü inayet ola dâiim

Dâ'im ola RÜŞDİ kuluna avn u inâve

Ol denlü salât ile selâm ola sana kim

İzz ü şerefin tek ana da olmaya gâve

Mef û lü Me fâ I lü Me fâ i lü Fe û lün

Medine-i Münevvere’de manzar-ı saadet olan makamdı mübârekden kubbe-i sa’âdet göründükde zuhûr eden na’t-ı şerif :

Yâ Nebiyyallah Cenâb-ı Hakk seni kılmış habib

Sebebden bâğ-ı vahdetde sen oldun andelîb

Enbiyâ vü evliyâ senden devâ ister kamu

Çün hakim-i mutlakm mülkünde bir sensin tabîb

Kûy-ı pâkinde nice şahlar gezer subh u mesâ

Ağlayıp feryâd edip boynun büküp ister nasîb

Niceler bu hâk-i pâke geldi yüzler sürdüler

Geldi mi eyâ benim-tek böyle bir miskin garîb

Dest-gîr ol yâ Resûlallah emândır el-emân

Nefs elinde âciz oldum çok eder mekr ü firîb

Nîm-nigehle her dü-âlemde kulun mesrûr kıl

Bu gedâvı pâdişâh etse çerâğ olmaz acîb

Senden özge yâ kime RÜŞDİ dahılek söylesin

Yâ Nebiyyallah Cenâb-ı Hakk seni kılmış habîb

Fâ i lâ tün Fâ i lâ tün Fâ i lâ tün Fâ i lün

Gazel

Garîk-i bahr-i isyânım dahilek ya Resulallah
Gedâyım, çok perişânım dahilek ya Resulallah

Cihanda kalmadı bir cürüm kim ben yapmadım anı
Sana geldim pişmânım dahilek ya Resulallah

Gelen müflis der-i in'amına mamûr olur mutlak
Bana rahm et ki virânım dahilek ya Resulallah

Heva-yı nefse uydum nefsim uydu dev meluna
Neden uydum nemidânem dahilek ya Resulallah

Sakalım ak, yüzüm kara, yaşım heftâde yetmiştir
Velâkin ehl-i imânım dahilek ya Resulallah

Cihanda zerre denlü ateşe takat getürmezken
Cehennemde nice yanam dahilek ya Resulallah

Ketencizâde-veş cümle günahkâre şefaat kıl
Bu hâl üzre duahanım dahilek ya Resulallah

Gazel

Yıldız âsâ geceler gözleyen ey mâh seni
Seyreder gün gibi elbette sehergâg seni

İsm-i a'zâmın senin nâm-ı şerifin oldu
Buldu hüsrân-ı ebed, bilmeyen eyvah seni

İsmini vird-i zebân eyleyen irşâd oldu
Hakk'ı bildi bilen ey mürşid-i agâh seni

Kim bugün yârin ola, yarın olurmuş yârin
İki âlemde bize yâr ede Allah seni

Nâil-i feyzin olan ârif-i billah oldu
Enbiyâ cündüne Hakk kıldı şehinşah seni

Âlem-i gayb u şühud sırrı sanadır mekşuf
Kıldı Hakk mahrem-i esrâr-ı haremgâh seni

Sâyeveş hâk-ı mezellette koma Rüşdi kulun
Kıl şefaat göre hak-bîn ile her gâh seni

Âşığım Ben Sana

Âşığım ben sana rûz-u ezelden
Sen benim şâhımsın ben senin benden

İster öldür kulun ister çırağ et
Râzıyım her ne ki gelirse senden

Cismim de senindir bu cân da senin
Mukîm de senin mihmân da senin

Derdim de senindir dermân da senin
Ben senden geçemem cân çıksa tenden

Sana kulluk için cihâna geldim
Leyk gayet yaman zamâna geldim

Bed-huylar elinden amâna geldim
Ayırma Rüşdî'yi hulk-ı hasenden

Güz Mesârif Destanı

Mevsimi geldi efendi git pelit al, dal da al
Çam, kavak, sorhun, tezek, saçma dahi herhâlde al

Tuz, çaşır, peynir, güzel yaprak bu günlerde gelir
Bir kuru tatlı erik, hurma ile yağ, bal da al

Sebze, kişmiş, bademiçi, fındıkiçi çok getir
Köme, pestil, bamyaya bak her ne var bakkalda al

İki yüz batman kadar un parası ver köylüye
Gendime, bulgur da gelsin, mercimek, şalgam da al

İşine elbette adem ihtiyat etmek gerek
Hasılı tut pendimi, kurbanlığı Şevval'da al

Et gelince zerzevat günden güne elbet gelir
İki yük ala pirinç alınca bir gırbal da al

Ademe bir şan imiş ahırda hayvan beslemek
Adımız var, şanımız var bari birkaç mal da al

Ot, saman, yonca ile arpa alınca dikkat et
Üç sepet, iki kürek, ahır yüzüne sal da al

At, katır, merkep, öküz lazımsa ihmal eyleme
Bir çekiç, bir kerpeten, çokca döğülmüş nal da al

İki top çilvari, üç top basma, on el havlusu
Üç tulum, beş top gezi, lahuri bir top şal da al

Vakıa bunlarsız olmaz bir çiçek gördüm bugün
Çarşıya git bir su'al et, bul anı dellal da al

Bir kazan, iki soba, bir lamba, üç çay güğümü
İki-üç seccade, iki hâlı, üç mangal da al

Biz de inci var velakin az olunca ar olur
Şimdilik çok istemem bundan otuz miskal da al

Otuzaltı tane altun, top dahi lazım bize
İki altun kordela saat, kıza halhal da al

"Ya bize çarşaf' dedi, "alası yok burda" dedim
Otuz altun Bağdad'a ba-posta et irsal da al

Küp, güveç, çömlek, çanak, fincan, tabak subardağı
Bir fıçı gaz, çokça boru, kapıya mandal da al

Pek ucuz bir makine gördüm piyango malıdır
Nerde ise oğlanı ardınca anın sal da al

Kakula, tarçın, biber, hem zencefil malumunuz
Çay, şeker daim alırsın bak da o emsalda al

Çok makama ile güllaç ve şurup, şehriyye hem
Her zaman lâzım bize attardan tutkal da al

Evdeki, hariçteki hizmetçiler muhtaçtır
Her ne isterlerse sor da, onlara partal da al

Bunca eşyayı kim alsın, kuvvetim yoktur dedim
"Mollalar gelsin efendi, bir iki hammal da al"

Neyleyim bilmem ki cebimde yoktur bir beyaz
Bu hayâl mekkaresi ikdam eder ki al da al

Elde para yok ise eşyaları ahzetmeğe
Eyleyip dainleri temin biraz imhâl da al

Parasız ancak bu alemde günah almak olur
Para yoktur söylesem havf eylerim der: çal da al

Kim güvensin bu cihanda bir tıfıl oğlum da yok
Dedi: sıdk ile Huda'dan isteyip etf'al da al

Bu kadar masraf ne kar ile olur sordum dedi:
"Doktor ol, ya avukat, ya dağda ol kattal da al"

Dedim ikbalim olaydı gelmez idim âleme
Dedi: "Ömründe yalan söz söyleme, ikbal de al"

Ah! dedim hâlim yaman; dedi ki: "tut rah-ı rıza"
Lutf-ı Hak'la himmet-i peygamberi hoş-hâl da al

Kesb-i rahat etmeğe alemde yol yok mu? dedim
Dedi: "Terk-i rahat-ı dünyada kıl ikmal da al"

Bildiği hâlde gönül o rahatı almaz dedim
"Hakk'a yalvar" dedi, Hakk kılsm anı meyyal da al

Ey civan ergenliğin bil kadrini, rahat yaşa
Ben de bir iş isterim derse bu bahre dal da al

Bulmak istersen eğer Rüşdi meta-ı izzeti
Kendini gene-i kanaat içre kıl, idhâl da al

Lutfuna mazhar buyur ya Rab Ketencizâde'yi
Cürmünü meccânen afv et koyma bu işgalda al

Bana

Bu cihâna geleli hayli zamân oldu bana

Öyle sandım ki kadîm üzre mekân oldu bana

Gün-be-gün za’fdan her hâl yamân oldu bana

Anladım göçmek için cümle nişân oldu bana

Cân gibi dost dediğim düşmen-i cân oldu bana