Rumi Şiirlerinden

ETME

Duydum ki

bizi bırakmaya azmediyorsun

etme

Başka bir yar

başka bir dosta meylediyorsun

etme

Sen yad eller dünyasında

ne arıyorsun yabancı

Hangi hasta gönüllüyü kasdediyorsun

etme

Çalma bizi

bizden bizi

gitme o ellere doğru

Çalınmış başkalarına

nazar ediyorsun

etme

Ey ay felek

harab olmuş

alt üst olmuş senin için

Bizi öyle harab

öyle alt üst ediyorsun

etme

Ey makamı var

ve yokun üzerinde olan kişi

Sen varlık sahasını

öyle terk ediyorsun

etme

Sen

yüz çevirecek olsan

ay kapkara olur gamdan

Ayın da evini yıkmayı kastediyorsun

etme

Bizim dudağımız kurur

sen kuruyacak olsan

Gözlerimizi

öyle yaş dolu ediyorsun

etme

Aşıklarla

başa çıkacak gücün

yoksa eğer

Aşka öyleyse

ne diye hayret ediyorsun

etme

Ey cennetin cehennemin

elinde olduğu kişi

Bize cenneti

öyle cehennem ediyorsun

etme

Şekerliğinin içinde

zehir zarar vermez bize

O zehiri

o şekerle sen bir ediyorsun

etme

Bizi sevindiriyorsun

huzurumuz kaçar öyle

Huzurumu bozuyorsun

sen mahvediyorsun

etme

Harama bulaşan gözüm

güzelliğinin hırsızı

Ey hırsızlığa da değen

hırsızlık ediyorsun

etme

İsyan et ey arkadaşım

söz söyleyecek an değil

Aşkın baygınlığıyla

ne meşk ediyorsun

etme

Mevlâna Celâleddin Rumî  kaddesellâhü sırrahu’l azîz

Seven ve sevilen arasında tek kalan hatıra aşklarıdır.

Eğer bir gün seversen;

Sevdiğin terk edince, ağıt yakacağın sana haber verilse, ki öyledir,

Niye sevdiğini kendine sor.

Sevdiğin, seni niye terk edecek diye.

Hakikatte vasıl olanların destanı hiç yok.

Aslında Hz. Şems bu ayrılığı ile kendine büyük ikramda bulunmuştur. Çünkü asıl terk eden Mevlâna idi.

Mevlâna o hale gelmişti ki uzayında Şems’in güneşinin ışıkları artık sönen yıldızlara dönmüştü. Vefalı dostun tek yapacağı şey sönmüş yıldızın kaybolmasından başka bir şey olmayacağı idi.

Yanan da o, yandıranda o, hepsi Hz. Mevlâna olmuştu.

GEL ARTIK

Ne aklım kaldı benim, ne dinim,

Ne kararım kaldı benim, ne sabrım,

Gel ne olur, gel artık.

Ne gönlümün derdini sor bana,

Ne sararan yüzümü sor bana,

Ne içimin ateşini sor bana,

Gel gözünle gör, gel artık.

Sıcağınla pişmiş bir somun gibi

O kıpkızıl, al al yüzümü sorma.

Gene ekmek gibi bayatlayıp bayatlayıp,

Gene ekmek gibi ufalana ufalana

Çaresiz, dökülmüşüm yollara,

Gel topla beni, gel artık.

Bir vakitler bir aynaydım,

Yüzünden izler toplamadaydım,

Şimdi buruştum, şimdi sarardım,

Gel gör beni, gel artık.

Dere gibi akıyorum sağa sola,

Ayrılık her yanımda pusuda

Sabahları yalvarırım yakarırım

Rüzgârların karşısında,

Gel ne olur, gel artık.

Başın kille ıslaksa da,

Ayağına diken batmışsa da,

Durma gel Allah aşkına,

Gel demeden kurtar beni.

Ey âşıklar peygamberi,

Gönül ateşinde yanmışım ben,

Boğulmuşum gözyaşına

Git sor Allahın seversen

Ne yol gösterir sevgili,

Ne çare yazar bana?

Mevlâna Celâleddin Rumî  kaddesellâhü sırrahu’l azîz

**

Diyorlar ki: Yaşıyorsun yaaa…..

-Istırap çeksem acısını benden çok duyacak yok!

-Sevincim de üzüntüm de yalnız aslında.

-Yaşadığım her şeyi yalnız yaşıyorum.

-Çünkü hakikatte yalnızım…diyor.

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar