ŞEYTANIN VELİYE HİZMET ETMESİ

Bunlarada Bakarsınız

(Allah Teâlâ’ya teveccüh ederek dünyevî emelleri bırakırken Canın Kopmasında ve sökülmesindeki Sıkıntıda Şeytanın Veliye Yardımı Bahsinden)

Muhyiddin İbn Arabî kaddesellâhü sırrahu’l azîz, Futuhât-ı Mekkiyye’sinde buyurdu ki;

 Bilmelisin ki sûfilerde, Allah Teâlâ’ya teveccüh  ederken dünyevî emelleri bırakırken, canın kopması, sökülmesinde  bir inziac (sıkılma) olur. Bu kalbin gaflet uykusundan uyanarak vecd ve ünsiyet için hareket etmesini sağlamak içindir. Bu inziac, belirli bir konudaki illetin sonucudur. Başka bir ifadeyle illetler onu meydana getirir. Bu, nefsin kendisi için uygun olan bir halden çıkmış olarak aslına doğru hareket etmesidir. Bu sıkılmanın çeşidi nedenleri vardır. Bir kısmı canı arzu ile sıkarken bir kısmını korku sıkar. Bir kısmı tazim sıkar. Sâlikin ünsiyet ve vecd için sıkılması ise, bazen anlama, bazen kavuşma, bazen aktarma, bazen algılama şeklinde olabilir. Bunların bir kısmı ilahi düşünceden meydana gelirken bir kısmı melek kaynaklı düşünceden, bir kısmı şeytan kaynaklı düşünceden, nefs kaynaklı düşünceden meydana gelir.

Ancak bazen veli adına şeytan ve nefisten Allah’ın bir ihsanı olarak ilâhî bir anlayış meydana gelebilir.

Bu durumu, velîde şeytanın bir otoritesi vardır anlamınadır diye düşünmeyiz. Aksine şeytan, farkında değil iken, velinin hizmetindedir ve şeytan farkında değil iken sırrında kendisine ilham edilen bilgiye göre bu velinin derecesinin yükseltilmesi için çalışır. Yani:

“Velileri hata ve muhâlefetlere düşürmek için İblis’i uğraştırması Allah Teâlâ’nın gizli bir mekrindendir (Allah Teâlâ’nın İblis’e dönük gizli aldatmalarından birisidir.) Çünkü İblis, kendilerini düşürdüğünü zannederken, ariflerin derecelerini yükseltmek üzere çalışır.

Hâlbuki velileri bu hususta şeytana uymaktan (onun hile ve vesveselerine aldanmaktan) Allah Teâlâ muhafaza buyurmuştur. Böyle iken şeytan durmadan dâima boşuna çalışıp durmaktadır.

 Her ne zaman ki şeytan bir velîye bir şey hakkında bir vesvese verirse o velî şeytana (vesvesesine)  muhâlefet eder. Bu muhâlefeti ile o velî şeytanın bilmediği bir yönden terakkî eder.

Sonuç olarak İblis ârifleri derecelerinden düşürmek için gece ve gündüz çalışmaktadır. Onun bu gayreti âriflerin derecelerini yükselmektedir.  Şeytan bu durumu bilse de, olurda bir gün veli kulu aldatırım diye, bu halinden bir türlü vaz geçemez, Anla!”

NOT: Şeytan umudunu yitirmediği halde bizler niye hayata karşı umudumuzu yitiriyoruz.

Kaynak:

·        Muhyiddin İbn Arabî-Futuhât-ı Mekkiyye [17.Sifir. 208. Bölüm [İNZİAC]. hzl:Ekrem Demirli, 2011,İstanbul

·        El-İmâm El-Ârif Er-Rabbânî Abbülvehhâb Eş-Şa’rânî Kibrît-i Ahmer Fütûhât-ı Mekkiyye’den Seçmeler, Şubat 2006, Hatay/İZMİR, sh: 153

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar