YAVUZ SULTAN SELİM’İN BİR GAZELİ
1—
Askerimle İstanbul tahtından hareket edip İran tarafına sefere çıktım. Şah
İsmali melâmet kanına gark ettim.
2—
Mısır valisi can-ü gönülden benim azm-ü himmetimin kölesi oldu. Padişahlık
sancağını dokuz feleğin fevkine yükselttim.
3—
Nusret çengini [1]zafer
bezminde çalmaya başlar başlamaz bu müjde Irak mülkünden Hicaza kadar yayıldı, [2]
4—Kılıcımdan,
Maveraünnehir kana gark oldu. Düşmanın gözünü Isfahan sürmesinden mahrum ettim.
5—
Düşmana bir nazar edince gam sıtmasından ter içinde kaldı ve her kılından Amu
nehri aktı.
6—
Mülk tahtası [3] üzerinde
devlet şatrancını oynamaya başladığım zaman Hind şahı, âkil [4] askerimin
karşısında mağlûp bir fil haline geldi (pil-i mat).
7—
Ey Selimî, mihr-ü vefa potasında altın gibi eridikten sonra cihan mülkünün
parası üzerine benim ismim yazıldı. (204)
Yavuz
Sultan Selim Divanı, Prof. Dr. Ali Nihad TARLAN, İstanbul, 1946, s.214
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar