SÎNEZENLER

SÎNEZENLER

Kerbelâ Vakasına Şahit Olanlar İçin Yazılan Sînezenler

Müellifi Belli Olan Sînezenler

HÜSEYN’İM VAY HÜSEYN’İM VAY (Hüseyin Yalçın)

Nece menim üzüm gülsün gör ne ezâlı Zeyneb’em

Gardaş Hüseyn bacın ölsün sene vefâlı Zeyneb’em

Gane dönüptü üreğim bu çölde yohdu kömeğim

Bu feleğe men ne deyim dilde nevâlı Zeyneb’em

Men Ebu’l-Fazıl bacısıydım Hüseyn’in eşgi nazıydım

Medine’de sâye salan Heyder u Zehra kızıydım

Felek meni yaman vurdu gülistânım hezân oldu

Güneş söndü ay tutuldu dünya mene zindan oldu

Derd elinnen gocalmışam âlemi eşge salmışam

Meni atıpdı Hüseyn’im tenha çöllerde galmışam

Gedip Hüseyn ay Ebu’l-Fazıl imdâda gel ay Ebu’l-Fazıl

Gözyaşımı kimse silmez çâresizem ay Ebu’l-Fazıl

Bacını sen de atıpsan nehr-i Elgem’de yatıpsan

Âlem Hüseyn’e ağlıyır sen Hüseyn’i ağladıpsan

Ebu’l-Fazıl can bir bak mene solan gülzâre dönmüşem

Çok yalvarıp o getile getligâhda sürünmüşem

Heymelere od vurdular külü göğe savurdular

Çöle dağıldı ahular feryat salıp gorhurdular

Ceylan gözlü Rugeyye’mi yana yana ahdarmışam

Ayağında dikenleri kirpiğimle çıkarmışam

Heymelerde ahşam çağı üreğimde Hüseyn dağı

Yanan çadırlara gurdum şam-ı gerîbân otağı

Yetimlere penâh oldum ağlaştılar men gahroldum

Sensiz gardaş toprak olup esen yellere savruldu

HÜSEYN'İM (Hüseyin Yalçın)

Emmen yucibisen Zeyneb’in Hüseyn

Gözel şehidisen Zeyneb’in Hüseyn

Tûr olan gelbime tecella-yı eşg

Zeyneb’in kelim’i, eşgisen Hüseyn

Gözümün önünde kesildi başın

Nazlı Zeyneb’iydim yeddi gardaşın

İndi de galmışam yârsız, kimsesiz

Zeyneb’in yaşamaz Hüseyn’im sensiz

Zeyneb’em dünyada heç gülmemişem

Gözümün yaşını heç silmemişem

Hüseyncan çöllerde sensiz ağladım

Düşman söz diyende eğilmemişem

Rugeyye’n ahtarır çöllerde seni

Goymadım o görsün başsız bedeni

Hey sorur, emmecan babam hardadı?

O bilmir balası intizârdadı!

Zeyneb’em bir günde ağardı başım

Ölüp Abbas kimi arslan gardaşım

Ekber’le Gasım’ın emmesi ölsün

Esğer gundağını Rubap bürünsün

Ganınla bir hına goydum başıma

Ağaran saçımı eyledim elvan

Bükülen belime bir bak Hüseyn’im

Gan olan zülfüme el çek Hüseyn’im

Gerçi kesilipdi ellerin senin

Yorgun Zeyneb’iyem yanan heymenin

Olaydı sînesi nur Fatime’nin

Sığınıp derdimi diyeydim Hüseyn

Tevessül eyledim anam Zehra’ya

Gelsin atam ile bu Kerbelâ’ya

Zeyneb’em beş yaştan ağlar galmışam

Vallah Kerbelâ’da men gocalmışam

Mehebbet dersini senden almışam

Kerim-i eşgim, hâcetimsen Hüseyn

Dünyaya göz açıp seni görmüşem

Mektebim, üstadım, dersimsen Hüseyn

Goymanam kefensiz galasan Hüseyn

Ağaran saçımı eylerem kefen

Olmuşam yâ Hüseyn deste diyenin

Sene men mersiye diyerem Hüseyn

Eyledim tilâvet bir ömür seni

Besmele’m, Fâtiha’m, İhlâs’ım Hüseyn

Görende Hüseyn’im ganlı sîneni

Galmadı mecâlim tükendi Hüseyn

Evvel dil açanda seni söyledim

Elif-Ba’m, ilk sedâm, aşinâm Hüseyn

Eşgin esrârını tefsir eyledim

Hakikat aynamda mihrâbım Hüseyn

HAYDAR GÜLÜ (Hüseyin Yalçın)

Mevlâ Hüseyn, Hüseyn, Mevlâ Hüseyn can

Zeyneb senin güzel eşgine gurbân

Hüseyn meni dertlere düçar ettin

Ağlar goyup Zeyneb’i, nece gettin?

Zehra gızı, şanlı bir mektebem men

Vefâlı yar Hüseyn’e, Zeyneb’em men

Men anadan dersi muhabbet aldım

Eşg-i Hüseyn sırrını gelbe saldım

Başda gare örtü eşgime perçem

Yar yolunda belâ çeken Zeyneb’em

Mevlâ menim cismime can dolupsan

Sen Zeyneb’te eşg u iman olupsan

Eşgin bu âlemde mene şan verdi

Âlem Kerbelâ’ma seccade serdi

Eşg bâdesi içtim canân elinden

Onun güzel adı düşmez dilimden

Yandırdı gelbimi hicrân yaresi

Oldum Hüseyn eşginin âvâresi

Senin gözel yolunda can goymuşam

Sensiz gardaş, bu canıma doymuşam

Haydar gülü, güllere sultânam men

Hak bülbülü dillere destânam men

MEVLÂ (Hüseyin Yalçın)

Kalbime yazmış Allah

Âşık-ı Kerbelâî

Aşkın elinde esir

Zeyneb-i Kerbelâî

Servetim varım Hüseyn’di

İzzetim, yârim Hüseyn’di

Gül bağım oldu virân

Gam gülü Kerbubelâî

Divâne oldum nâlân

Can-ı aşk u belâ

Ezânım kıblem Hüseyn’di

Selâmım secdem Hüseyn’di

Secdede geçsin ömrüm

Her gece zikrim Mevlâ

Türbetin oldu mührüm

Mihrâbı eşgim Mevlâ

Tesbihim zikrim Hüseyn’di

Namazım mührüm Hüseyn’di

Başıma indi gökler

Kıyamet oldu Mevlâ

Boynuna değen hançer

Ömrüme değdi Mevlâ

Kevserim sakim Hüseyn'di

Mestliğim ruhum Hüseyn'di

Eşgine âlem gurbân

Hüseynim etşân Mevlâ

Dilimde ismin her an

Gönlüme sultân Mevlâ

Ağamın adı Hüseyn’di

Mevlâmın adı Hüseyn’di

Fırtına tûfân Mevlâ

Aşkıma şahit çöller

Çöllere düştüm Mevlâ

Gönlümün yâdı Hüseyn’di

Duamın tadı Hüseyn’di

Kerbelâ rahlem oldu

Kitabı sensin Mevlâ

Kerbelâ kıblem oldu

Mihrabı sensin Mevlâ

İrfanım dinim Hüseyn’di

Kur’ân’ım kanım Hüseyn’di

İMDÂDA GEL GARDAŞ (Hüseyin Yalçın)

NAKARAT: Yalnız salıp düşman meni

İmdada gel gardaş imdada gel gardaş

Perçem yatıp gollar düşüp

Feryâda gel gardaş feryada gel gardaş

Ebbas-ı elemdâr menem

İslâm’a vefâdâr menem

Goy gollarımı salsınlar

Gardaştan üz döndermenem

İmdâda gel gardaş

Feryâda gel gardaş

Gözlerime ganlar dolup

Dört yanımı düşman alıp

Golları bedenen salıp

Ebu’l-Fazıl’ın yalnız galıp

İmdâda gel gardaş

Feryâda gel gardaş

Huseyin menim penâhımsan

Hem imamım gardaşımsan

Hem canım hem canânımsan

Can yaramın dermânısan

İmdada gel gardaş

Feryada gel gardaş

Kömek verip babam meni

İstekli gardaşım istekli gardaşım

Sene gurbân canım başım

Kerbelâ’da sen yoldaşım

İmdâda gel gardaş

Feryâda gel gardaş

(İMAM HÜSEYN’İN KARDEŞİ EBBAS’A CEVABI)

Saflar yarıp leşger gıran

Ordulara bozgun vuran

Geyretli gardaşım geyretli gardaşım

Zâlimlere gorhu salan

Din yolunda şehid olan

İzzetli gardaşım izzetli gardaşım

Hüseyn sesler can gurbânım

Ebu’l-Fazıl’ım elemdârım

Kerbelâ’da vefâdârım

İzzetli gardaşım geyretli gardaşım

KEFENSİZ (Hüseyin Yalçın)

NAKARAT: Yâ Hüseyn gurbân olum

Kerbubelâ’na gardaş

Yâ Hüseyn gurbân olum

Eşg u belâna gardaş

Kefenin harda senin

Ganına galtân gardaş

Zeyneb’i Mecnûn edip

Çöllere salan gardaş

Bu ne hâldir Hüseyn’im

Sînesi elvân gardaş

Fatime gurbânısan

Allah’a gurbân gardaş

Kesilip başın, elin

Elleri sâyem gardaş

Doğranıp gül bedenin

Men divâneyem gardaş

Yâ Hüseyin Zeyneb’inem

Kalk bana de “can” gardaş

Bacıyam mahreminem

Boynuma dolan gardaş

Eşginin esiriyem

Eşgime sultân gardaş

Men Hüseyn şairiyem

Şiirime destân gardaş

Gedirem Şam’a teref

Kûfe-yi virân gardaş

Olmuşam şan u şeref

Bayrağı iman gardaş

Yârinem, yâverinem

Rütbede etşân gardaş

Nâle-i Heyder’iyem

Kûfe’de tûfân gardaş

SENİN AŞKIN AĞA HÜSEYN (Hüseyin Yalçın)

Yüreğime mühür vurdun

Gâlû belâda yâ Hüseyn

Toprağımı sen yoğurdun

Kerbubelâ’da yâ Hüseyn

Senin aşkın ağa Hüseyn

Kalbimin iftihârıdır

Varlığımın sebebisin

Kanın aşkın pınarıdır

Ey gözümün nûru Hüseyn

Âşıkların Tûr’u Hüseyn

Aşkın ile ıslanmışım

Muhabbet yağmuru Hüseyn

Gözyaşıyla yıkanmışım

Kızıl renge boyanmışım

Ben anadan doğar iken

Senin aşkına yanmışım

Gözlerimin yaşı Hüseyn

Kurumasın hiçbir zaman

Sana matem tutacağım

Gözü yaşlı bağrı nâlân

Kerbubelâ güzel diyar

Sende yatar o nazlı yar

O Zeyneb’in güzelidir

İsmi Hüseyn kalbe yazar

HİKMET-İ KERBELÂ’NIN (Yaşar Topkaya)

İki sayfadan ibaret özeti Kerbelâ’nın

Saklı değil aşıkına hikmeti Kerbelâ’nın

Hayat verdi "o" akan kan sıratı Muhammed’e

Yaşattı dini İslâm’ı, zahmeti Kerbelâ’nın

Kerbelâ’da zulüm ile doğrandı can-ı Hüseyn

Kurbân oldu bu ümmete yaşattı dini Hüseyn

O gün ki zuhr eder Kaim, alınır kanı Hüseyn

Donatır bütün cihanı rahmeti Kerbelâ’nın

Virân oldu tahtı tacı devleti Süfiyâ'nın

Doğrulmadı yerden başı, bîvefâ Kûfiyân'ın

O günden beri kan ağlar iki gözü dünyanın

Dolaştı hep üzerinde töhmeti Kerbelâ’nın

Asırlardır azalmadı bitmedi bu ne yasdı

Fedâ etmek her şeyini, acep bu ne ihlâsdı

Ak sayfanın kahramanı Zeyneb, Ekber Abbas’dı

Kara sayfada çok fazla şirreti Kerbelâ’nın

HÜSEYN’EDİR ÖZLEMİM (Yaşar Topkaya)

Asırlardır hasretini çekerim

Yıllar! Hüseyn’edir özlemim benim

Kan ağlarım kanlı yaşlar dökerim

Seller! Hüseyn’edir özlemim benim

Sevgi madenidir, aşkın deryâsı

Odur gamlı gönüller vâveylâsı

Hüseyn her âşığın hazin sevdâsı

Yollar! Hüseyn’edir özlemim benim

Sevda çekenlere sevgilidir o

Nûr-ı Muhammed’in, bülbülüdür o

Cennet-i âlânın şâh gülüdür o

Dallar! Hüseyn’edir özlemim benim

Hüseyn’dir sevdâlı canlara canân

Hüseyn’dir kesik baş Kur’ân okuyan

Kalpleri Hüseyin aşkıyla yanan

Kullar! Hüseyn’edir özlemim benim

Her Muharrem ciğer dağlıyorum ya

Gözyaşı sel olup çağlıyorum ya

Nerde al kan görsem ağlıyorum ya

Allar! Hüseyn’edir özlemim benim

Bu mektep sevdâsı bol eyler bizi

Hakikate varan yol eyler bizi

Hüseyn aşkı başka hal eyler bizi

Hâller! Hüseyn’edir özlemim benim

Değmeyin yaralı kanar yüreğim

Yıllardır bu aşkla yanar yüreğim

Her çölü Kerbelâ sanar yüreğim

Çöller! Hüseyn’edir özlemim benim

Sönmeyen meş’âlem elimde benim

Rehberim sen oldun, yolumda benim

Adın ezber oldu dilimde benim

Diller! Hüseyn’edir özlemim benim

Uğraştım ağama yetmedi elim

Yıllardır perişan, perişan hâlim

Yandım; ta göklere savruldu külüm

Küller; Hüseyn’edir özlemim benim

Kokusu âleme saçılan güller

Hazân mevsiminde biçilen güller

Rengi kan kırmızı açılan güller

Güller, Hüseyn’edir özlemim benim

Asırlardır Kâbe’m, kıblem sen oldun

Feryâdım sen oldun, nâlem sen oldun

Hasretim hüzünüm, çilem sen oldun

Eller! Hüseyn’edir özlemim benim

Bu yol bize kutlu yol yâ Hüseyn

Cennet’tir sizinle çöl yâ Hüseyn

Acıyı eyledik bal yâ Hüseyn

Ballar! Hüseyn’edir özlemim benim

Sonuçsuz Hüseyn’e varmayan yollar

Zakkumdur Hüseyn kokmayan güller

Fırat kenarında kesilen kollar

Kollar! Hüseyn’edir özlemim benim

Hüseyn’siz hayaldir cennet gümanı

Hüseyn’siz kim buldu gerçek imanı

Ey sabâ yelleri müjde zamanı

Yeller! Hüseyn’edir özlemim benim

CANLANDIRDI KUR’ÂN’I (Yaşar Topkaya)

Canlandırdı Kur’ân’ı

Hüseyn’in nurlu başı

Oldu hakkın furkanı

Bin bir yaralı nâşı

Can vermeseydi Hüseyn

Kalmazdı din-i İslâm

Bu dine hayat veren

Hüseyin’dir ve’s-selâm

Nübbüvet bahçesinin

Şah gülüydü Hüseyin

Hakkın, hakkı söyleyen

Bülbülüydü Hüseyin

Hüseyn’in âşığıyım

Gözümden kanlar akar

Hüseyn’in derdi bizi

Bir ömür boyu yakar

Tûfânlı deryaların

Daim Nûh’udur Hüseyn

Muhammed-i İslâm’ın

Kalbi, ruhudur Hüseyn

Hüseyni yiğitliğin

Zehra idi kaynağı

Tutar âşıkları hep

Elde Hüseyn sancağı

Hüseyin’in âşığıyım

Ona fedâdır canım

Hüseyin’den hediye

Bana dinim, imanım

EY ŞEHİD (Yaşar Topkaya)

Selâm sana ey şehid, ey evlâdı Resulullah

Selâm sana ey şehid, vasiy-i Veliyyullah

Selâm olsun hem sana, hem pak zürriyetine

Senin ile kavuştu mazlum hürriyetine

Selâm sana ey şehid, ey ümmetin kurbânı

Selâm sana ey şehid, ey dini dirilten kanı

Selâm sana ey şehid, ey Fatıma’nın canı

Selâm olsun hem sana, hem pâkize ceddine

Sizler hayat verdiniz bu mektebe, bu dine

Selâm sana ey şehid, ey Zehra’nın muradı

Selâm sana ey şehid, ey Zeyneb’in feryadı

Selâm sana ey şehid, ey bayrak olan adı

Selâm olsun hem sana, hem sadık yaranına

Unutmaz Şia’n seni, yemin olsun canına

Selâm sana ey şehid, ey şehitler önderi

Selâm sana ey şehid, ey müminler serveri

Selâm sana ey şehid, ey mazlûmlar yâveri

Selâm olsun hem sana, hem onurlu davana

Kıyamete dek Şia’n yas tutacaktır sana

Selâm sana ey şehid, ey Şehid-i Kerbelâ

Selâm sana ey şehid, ey Zâhid-i Kerbelâ

Selâm sana ey şehid, ey Gâlib-i Kerbelâ

Selâm olsun hem sana, hem de âl-i abâ’ya

Neylerem o gözleri, ağlamaz Kerbelâ’ya?

HÜSEYN (Musa Aydın)

Hüseyn Hüseyn

Şehid Hüseyn

Yiğit Hüseyn

Mazlûm Hüseyn

Masum Hüseyn

Mevlâ Hüseyn

Vâlâ Hüseyn

Garib Hüseyn

Habib Hüseyn

Etşân Hüseyn

Kurbân Hüseyn

Âşık Hüseyn

Maşûk Hüseyn

İmân Hüseyn

İrfan Hüseyn

Sultân Hüseyn

İhsân Hüseyn

Ey can Hüseyn

Canân Hüseyn

Emân, Hüseyn

Mizân Hüseyn

Kur'ân Hüseyn

Furkan Hüseyn

Rahmet Hüseyn

Âyet Hüseyn

Hüccet Hüseyn

Nimet Hüseyn

Selâm Hüseyn

İmam Hüseyn

Ey Şâh Hüseyn

Penâh Hüseyn

İmdât Hüseyn

Hayat Hüseyn

Namaz Hüseyn

Niyaz Hüseyn

Server Hüseyn

Rehber Hüseyn

Ey yâr Hüseyn

Dildâr Hüseyn

Ey nur Hüseyn

Onur Hüseyn

Erbâb Hüseyn

Mehtâb Hüseyn

Ey hak Hüseyn

Müştâk Hüseyn

Cemâl Hüseyn

Kemâl Hüseyn

Şâhid Hüseyn

Şehid, Hüseyn

Râyet Hüseyn

Dâvet Hüseyn

Fermân Hüseyn

Dermân Hüseyn

HÜSEYN CAN (Musa Aydın)

Hüseyn can, ey Hüseyn can, ey Hüseyn can

Kanınla Kerbelâ oldu gülistân

Hüseyn can, ey Hüseyn can, ey Hüseyn can

Canınla buldu can, İslâm u Kur'ân

Sen ey ceddin Resûl'ün iftihârı

Sen ey Murtezâ'nın vecd u surûru

Sen ey Fâtımâ'nın gözünde nûru

Hüseyn can, ey Hüseyn can, ey Hüseyn can

Sen ey mazlumların mazlûm penâhı

Sen ey tûfânların keştiyy-i Nûh'u

Sen ey insanlığın izzetli ruhu

Hüseyn can, ey Hüseyn can, ey Hüseyn can

Sen ey nûr yolunun nurlu imâmı

Seni metheylemiş Hakk’ın kelâmı

Sen öğrettin bize hakkı, kıyâmı

Hüseyn can, ey Hüseyn can, ey Hüseyn can

Verdin âlemlere ders-i şehâdet

Adâlet, hürriyet, aşk u fazîlet

Sönmezsin asla ey şems-i velâyet

Hüseyn can, ey Hüseyn can, ey Hüseyn can

Susuz oldun şehîd sen ey Hüseyn can

Susadı aşkına her şey Hüseyn can

Hakk’a kurbân olan canına kurbân

Hüseyn can, ey Hüseyn can, ey Hüseyn can

Seni âlemlere anlattı bacın

Dinmedi, dinmeyecek asla acın

Oğlun Mehdî gelip alacak öcün

Hüseyn can, ey Hüseyn can, ey Hüseyn can

HÜSEYN, HÜSEYN, HÜSEYN, HÜSEYN (Musa Aydın)