Katarına Kat Beni
Çölden her akşam, her sabah
gider, gelir
Kara
tren,
katar
üstüne katarı
nasıl
çekiyor aşk binicisi
baştan
başa sarhoş katarı
buna
şaşma
Yol
kesen, katarının yolunu vuracakmış…
Ko-vursun
kesse
elimden, ben ağlayım.
Kulağıma
gelen kara trenin, duyulsa ıslık sesi
Güzelliğinden
değse cihana bir zerresi
Güneş,
aya vururdu.
Heveslendeğim,
özlemlerim,
aşktır
katarın kıblesi
Kendine
gel, susma
ahıyla
yollar gönül ateşim yalımlanır, aydınlanır
Katarı
burda bekletme; konak yeri değil burası
-Kara
trende sevgilinin ateşi yok dediler
Gönlüm
kırıldı, canım üzüldü;
bulmak için onu,
dağa vurdum kendimi.
Biliyorum
kara tren gitmelisin,
ne mutlu düzülen
katarıma
Yaralı
gönüllerin hatırı için, biraz daha yavaş git
Allah
için, hatırım için olsun,
Dudağım
kupkuru.. o yana bu yana dolanmaktayım;
gitme
burdan diyemiyorum
-sevgilimin
diyarından başka, bir yerde konaklama
Bana
aşkı gösterdin, aklımı başımdan alma,
Aşkın
sözüne nihayet yoktur.
Yol
sahibi, herşeyi anlıyan biri
Kulağım
halkalı, vefa davulunu çalıyorum.
Köpeklerin
havıyla katar, geri kalır mı yolundan?
Beni
üzen sensizlik
Nasıl
gideceğim, ne yapacağım,
ne
edeceğini kime soracağım?
Yularımı
çek, gece-gündüz katarına kat beni
Hasretini çekemem.
Korkum daireden çıkmaktır.
İsmail Hakkı Altuntaş
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar