Beyaz Mürekkeple Yaz
..her zaman o iyi
anne sütünden
hiç olmazsa bir parça vardır..
Beyaz mürekkeple yazar kadın.
“Helene Cixous”
bugünüm fısıltılı
adını ansam yüreğim çatlar…nar gibi
ağızlarda dudaklarım…leylam derdi
şiirlerde şarkılarda gizlemiştim
sevincini yitirdi her şey
şimdi bir hiç gibi
neden sustu sevdiğimiz şarkılar
sızanlar aramıza hiç beklemediğimdi
hani anlarım bildiklerimi
bu ötekiler nereden çıktı
âlem bir yana biz bir yana
aklımın ucundan geçmiyorlardı
kar mı edindiler… sana bir an beni unutturmayı
ışığını söndürdüğünde gün …
kıskançlıklar şarkılarla dağılsın
tek duam sana âşık olmaktı
sözcüklerle…iniltilerle sevişmek
kalbime sarıl büyük aşkı beraber okuyalım
kırmızı dudaklarını bile ısırmak istiyorum
kınamasınlar…ne var ki…
sözcükleri kötü yapan
korkular ve gereksiz kuruntulardı
meftunum…kesiğim…âşıkım
senden ayırıyor diye aynaları siyah örtülerle kapattım
değil kimse…ben dahi salınmayayım
tutkulu bir aşkla beslenen ruhumu
senden başkası görmesin
kör karanlığımda bile tanrı’nın sesini duyarken
sonsuzluğun şarkısını beraber dinlerdik …
her gün gibi sesin
neden yok
gülüşlerim kayboldu da
beraber dinlediğimiz unutulmuş o güzel şarkılar
yüzüme dalga vurup geçiyor
ve sen yoksun…
ne olur…ışığım gel… yan sen bana
adını anayım omzuna yaslanıp
sabahımda akşamımda
karşılarken ve uğurlarken
yetmez zihnim …sen fısıldan
ya da beyaz mürekkeple yaz
okur kalbim
İsmail Hakkı Altuntaş
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar