Beyaz Mürekkeple Yaz

 

 

..her zaman o iyi anne sütünden
hiç olmazsa bir parça vardır..
Beyaz mürekkeple yazar kadın.
“Helene Cixous”

 

bugünüm fısıltılı

adını ansam yüreğim çatlar…nar gibi

ağızlarda dudaklarım…leylam derdi

şiirlerde şarkılarda gizlemiştim

sevincini yitirdi her şey

şimdi bir hiç gibi

neden sustu sevdiğimiz şarkılar

sızanlar aramıza hiç beklemediğimdi

hani anlarım bildiklerimi

bu ötekiler nereden çıktı

âlem bir yana biz bir yana

aklımın ucundan geçmiyorlardı

kar mı edindiler… sana bir an beni unutturmayı

ışığını söndürdüğünde gün …

kıskançlıklar şarkılarla dağılsın

tek duam sana âşık olmaktı

sözcüklerle…iniltilerle sevişmek

kalbime sarıl büyük aşkı beraber okuyalım

kırmızı dudaklarını bile ısırmak istiyorum

kınamasınlar…ne var ki…

sözcükleri  kötü yapan

korkular ve gereksiz kuruntulardı

 

meftunum…kesiğim…âşıkım

senden ayırıyor diye aynaları siyah örtülerle kapattım

değil kimse…ben dahi salınmayayım

tutkulu bir aşkla beslenen ruhumu

senden başkası görmesin

kör karanlığımda bile tanrı’nın sesini duyarken

sonsuzluğun şarkısını beraber dinlerdik …

her gün gibi sesin

neden yok

gülüşlerim kayboldu da

beraber dinlediğimiz unutulmuş  o güzel şarkılar

yüzüme dalga vurup geçiyor

ve sen yoksun…

ne olur…ışığım gel… yan sen bana

adını anayım omzuna yaslanıp

sabahımda akşamımda

karşılarken ve uğurlarken 

yetmez zihnim …sen fısıldan

ya da beyaz mürekkeple yaz

okur  kalbim

İsmail Hakkı Altuntaş

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar