Kanarım

 

Hangi sabah değil ki

Her sabah gibi yine seninle uyandım

Suretin güneş

Kalbin yansıyordu

Yine gözlerime yaş yerine

Kan dolduğunu gördüm

Uzaklarda varlığın…sıcaklığın içime değerken

Aşk beni kavuruyordu

Bilmezdim...sen öğrettin  aşkı

Yalnızlığını duydu mu

Engin dünyanda kayboluyorum

Kalbim yanıyor

Ruhum senindir, aldın beni

Biricik sevdam

Kalbime saf sevgiyi bağışladığından beri

Bir tanrı kaldı

Ben de neyim, sen o isen

Yalnızlığımı gidermek için

Bir ayna arıyorum

Ayna sen...görünen de

Seviyorum  dediğimde

Beni canlandıran

Kurtarıcı nefesini hemen duyuyorum

Aşığım yüksek ruhuna

Gel neredesin güvencinim, n'olur söyle!

Ruhumun sonsuz ışığı, gel sarıl bana…

Kainatın Kâbesi...yüzünde mihrabım

Gök çiçeğim

Bülbül nasıl feryat ediyorsa

Ruhumda  çağırıyor öyle seni

Sabret deme yine içime

İstemsizce...

Sana karşı konulmaz, dayanılmaz ki

Güzelliğini gördüğümden öte dilim tutuldu

Diyorsam inan bana

Günahımla sızımla körelmişim diye kınama

Tükenmez hazinem

Sık sık yazdığıma da bakıp şaşırma

Anbean bekliyorum seni

Dudağını bir öpersem…kanarım

Ölümsüzlük suyu içmiş...

Bir sen varsın derim

Hayalim…kanarım

İsmail Hakkı Altuntaş

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar