Nefret Edemez Miyim
ben geldim… sözleştiğimiz gibi
ne diyeceksin…
küstürenin de değilim
ey hayat!
nefret edemez miyim
çalakalem yazarken kalemini kırdın
mutlu olduğunda… kıskandın
kötülerin ellerinden...ancak bu gelir
böyle olmasına gerek yoktu ki...
bize hayat veren… can olan
şimdi kurumuş ağaçlar
boşalmış dallar… kuş konmaz
ben ağlamayayım mı.. düşene
değersiz bir misafiri bilmeyenlerden
goncası açılmasın diye üzerine dökülen
küllerden…nefret edemez miyim
anmayacak kadar…sevmezdi nefreti
sen ben demedin
geçer mi bu dünya…ağlatma
kızıl gülümü dikenlere karşı
unutacağımı sandılar
ummasınlar
beni üzen unutmak değil,
bu hali bilmem
kendime göre bir hayatım olurdu
tanıdıysam meğer, beraber
bir acının paydaşı
olmayayım mı
ölümüne...olmasa yaşam kadar
bir o kadar
İsmail Hakkı Altuntaş
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar