Şiir-Anton
يطفو صوتكِ
كنرجس ة نعسانة
فوقَ ماءِ الليلِ
فأصيرُ ساحلا يفكرُ بالغرقِ
Sesin süzülüyor
Uyuklayan bir nergis gibi
Geceleyin suyun üzerinde
Ben bir sahil oluyorum
Boğulmayı düşünen.
فمُكِ فراشةٌ وردية
تطير من كلم ة إلى أخرى
وأنا وراءَها
أركضُ
في حدائقِ الصمتِ
Senin ağzın pembe bir kelebektir
Uçuyor
Bir kelimeden diğerine
Ve ben onun arkasındayım
Koşuyorum
Sessizliğin bahçelerinde
أحبُ الخريفَ
قالت لي
ومن ي ومِها
وأنا أتساقطُ
“Son baharı seviyorum”
Dedi bana
Onun günleri
Ve ben yavaş yavaş çöküyorum.
Sinan ANTON
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar