Şiir-Anton

يطفو صوتكِ

كنرجس ة نعسانة

فوقَ ماءِ الليلِ

فأصيرُ ساحلا يفكرُ بالغرقِ

Sesin süzülüyor

Uyuklayan bir nergis gibi

Geceleyin suyun üzerinde

Ben bir sahil oluyorum

Boğulmayı düşünen.

فمُكِ فراشةٌ وردية 

تطير من كلم ة إلى أخرى

وأنا وراءَها

أركضُ

في حدائقِ الصمتِ

Senin ağzın pembe bir kelebektir

Uçuyor

Bir kelimeden diğerine

Ve ben onun arkasındayım

Koşuyorum

Sessizliğin bahçelerinde

أحبُ الخريفَ

قالت لي

ومن ي ومِها

وأنا أتساقطُ

“Son baharı seviyorum”

Dedi bana

Onun günleri

Ve ben yavaş yavaş çöküyorum.

Sinan ANTON

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar