Sözden Kaldım
canım benim, anlatamam seni
dilim dönse, harfler yetmiyor
can… dudakla, harfle anlatılmaz ki
biliyorum… sözden usandın
sığındığım bir kimsem yok diyorum
yine de ben anlatış aynamı sana çevirdim
ne yapayım
söze açım
ayık olmak/olmamak mı… şaşkınım
sen anlam vermezsen…bir zevk katmasan
şu harflerle anlatılan buluşmanın da bir mânası olur mu
benden gizlenme
sen de bilirsin
sevgi, anlatışa sığmaz
başkaları da bilir/bilsin
ben senin, bir kulunum
hem de vefalı
istemesen de
seni canla-gönülle sevdim
ayrılamam kapının eşiğinden
el-aman
ben sensiz yok olur-giderim
yokluk dahi varlık kabul eder… halbuki ben
ondan da aşağılık bir hâldeyim
canım… sözsüz
seninle ben… sensiz-bensiz bir araya gelsek
tek olsak, bir olsak ne olur
biz bir olalım… kör olsun biri iki gören göz
tamam…her yerde binlerce gölgen var
onları da kendinden ayırmayabilirsin
fakat…hepsini gizle, ışığında yok et
bana göster güneşe benzeyen yüzünü
gölge gibi senden hiç ayrılmayan biri varsa
o da benim…diyebilmek isterim
İsmail Hakkı Altuntaş
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar