Sözden Kaldım

 

canım benim, anlatamam seni

dilim dönse, harfler yetmiyor

can… dudakla, harfle anlatılmaz ki

biliyorum… sözden usandın

sığındığım bir kimsem yok diyorum

yine de ben anlatış aynamı sana çevirdim

ne yapayım

söze açım

ayık olmak/olmamak mı… şaşkınım

sen anlam vermezsen…bir zevk katmasan

şu harflerle anlatılan buluşmanın da bir mânası olur mu

benden gizlenme

sen de bilirsin

sevgi, anlatışa sığmaz

başkaları da bilir/bilsin

ben senin, bir kulunum

hem de vefalı

istemesen de

seni canla-gönülle sevdim

ayrılamam kapının eşiğinden

el-aman

ben sensiz yok olur-giderim

yokluk dahi varlık kabul eder… halbuki ben

ondan da aşağılık bir hâldeyim

canım… sözsüz

seninle ben… sensiz-bensiz bir araya gelsek

tek olsak, bir olsak ne olur

biz bir olalım… kör olsun biri iki gören göz

tamam…her yerde binlerce gölgen var

onları da kendinden ayırmayabilirsin

fakat…hepsini gizle, ışığında yok et

bana göster güneşe benzeyen yüzünü

gölge gibi senden hiç ayrılmayan biri varsa

o da benim…diyebilmek isterim

İsmail Hakkı Altuntaş

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar