Taşıma Benim, Benim Taşıma
“Taşı’ımı put
yapanlar tanrıya taparlardı.”
tanrıma.. seviyorum
insan mükemmelse her an…secde eder… diyorum
emanet verilecek denildiğinde,
dayanamam diyen taşını da biliyorum.
tanrı’m, anasırı değil taşı kutsal kıldı
İsmail anasıyla
kurban
Kâbe eyledin Hacer’im
yaratılmışların efendisi
taşıma
bir öpüş verdi
seninle olmak ve hayat bulmak
seni sevmektir benim dinim imanım
tanrı olanlar için mi?
taş kalpli diyorlar
bende dönüp duruyorum.
geceyi açan, gündüzümü karartan seyrinle
ey sevgili
yerlere uzanmışken, senin
üzerinde akarken bedenim,
beni nasıl incitiyor.
ruh olabilsem, hava olabilsem ya da rüzgar,
incinmeden nasıl gidebilirim, diyorum.
sen incinmezsin.
tanrı incinmez ki.
fakat ben korkuyorum.
üzülmemden, üzüleceğin için
eğer sen kalbini yere indiriyorsan
bana da toprak olmak düşer.
toprak olur, sarmalarım seni
fakat kokuşmum halimi biraz hoş gör
tanrıma derim
biçareni seller ile dağıtıp perişan etme
uzaklara atarsan beni
saldâ’lığını kıskanırlar.
yüreğimden kopan nameleri
parlayan şimşeğe çevirme
divane olur…benden seni incitirler
seni sen olarak hiç görmedim ki
kulluğumu kabul eder misin?
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar