Fark Sensin
Sevgi açlığım…
Sen hep mutlu ol. Hayır daha fazla iyi ve mutlu olmalısın.
İçimde bazen çok sıkıntım oluyor...bunun nedenini
bulamıyorum. Ve bir sorun olacak hissi içime dolunca perişan oluyorum.
Sen her şeyin en güzeline o kadar layıksın ki…nasıl ifade
edilmeli bu güzellik…bulsam tarifini sana anlatmak isterdim. Bence o güzelliğin
kendisi sensin. Ve seninle doğru orantılı olmalı. Seni anlatmaya gerek var mı
ki?
Seninle olmayan hiçbir şey beni mutlu etmiyor ki…çünkü
mutlak mutluluk sensin.
Hayat bu her an mutlu olmak mümkün mü?
Değil...biliyorum da…ne yapacaksın?
İnsanın en huzurlu zamanı bence uyku olmalı. Ben bu konuda
uykunun dahi engel olduğunu düşünüyorum. Uyku sevenlerin sığınak yeri ama…ben
onu da istemiyorum. Çünkü uyanıkken her eşyada şeyde sen varsın. Uykuda
rüyalarım seninle ama hatırlayamayınca neye yarar ki…sonra rüyalarım da sende…
kıskanmayın aşkımı diyorum.
Çok tatlısın cennetim...onca kıskananın arasında seni
sevmek…iftiharım. Birde kendine kalbinde yer bulmak mümkün oldu ya…şükür
ediyorum.
Senin sevdiğini merak edip, kimdir diye düşünmeye başlayan
insanlar vardır. O kimdir veya herkes onu bilmek hazzına kavuşmak iştiyaklarını
düşünüyorum. Ancak sırrın kendisi sensin.
İnsanlar şarkılarda benim için söylensinler der… ben de
aynısını diyorum. Ah o şarkıların dilinde benim sevdam var.
Ah…güzelim yanına gelecek yüzüne bakacak hiç kuvvetim yok.
Yine de senin anışınla başlarım günüme… gecem ise inleme zamanım.
Gece gönül hastalarına inilti arkadaşı olur. Kimse ne
zarar, ziyaretçisi iniltiler… en yakın dostlar. Benim gündüzümde geceden farkı
kalmadı ki...inliyorum.
Ellerde kalan gül demetim…kokunu dağıtsan, bugün hava
esintili, belki kokusu gelir de koklarım diyorum.
Ey saba yeli!
Neden bugün bir sükûnet var ki sende de...yoksa benim gibi
üzüntülü müsün?
Yar yüzünü göremedin mi…yoksa göstermedi mi?
Üzülme ben yıllardır bekliyorum. Sen bir sabah göremedim
diye hemen hayata küsüyorsun.
Ben ise umut çerağımın cılız ışığında gözlerime,
kapanmayın, üzülmeyin, belki bugün, belki bir gün diye gözyaşımla siliyorum,
acılı gözlerimi ve kalbimi, kararmış yüzümü.
Ağlar mı insan, sevinince ağlar... üzülür mü insan
sevinince de…hep bir gözyaşı akar sebepsiz yanaklarına.
Sen olmayınca çöküyor bütün bedenim.Şu an adını andım ya
üzerimden o bitkinlik gitti. Olsun ya diyorum.
Sevdam, hayatta benim tek kendimi bulduğum biri sensin…her
şeyimle varımsın.
İnsanım sonuçta, suçlandığım olur ve kendimden saklanıyorum
da…o kadar çok isterim ki sevdiğim beni bir duysa diye. Sever insan ancak
sevilmek. O zamanlar beni bırakıyorlar, biraz çirkin yüzlüyüm diyorum ondan mı?
Ancak sen bırakmadın beni... sen hep tuttun ve hiç vaz geçmedin... yok…yok
dedin bırakamam seni, dedin
Eğer sende bıraksaydın kaybolurdum, inan ki…bu sonsuz
karanlıkta. Bir de sen beni sevmekten korkmadın ötekileri hep korktular...
benden neden korkarlar ki insanlar hala bulamıyorum bu sorunun Bence cevabı
yine sen olmalısın…çünkü sen farklısın…
Farkı fark etmek gerekir. Ben bile zor farkettiğime
göre…sevgilim
…
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar