Fark Sensin

Sevgi açlığım…

Sen hep mutlu ol. Hayır daha fazla iyi ve mutlu olmalısın.

İçimde bazen çok sıkıntım oluyor...bunun nedenini bulamıyorum. Ve bir sorun olacak hissi içime dolunca perişan oluyorum.

Sen her şeyin en güzeline o kadar layıksın ki…nasıl ifade edilmeli bu güzellik…bulsam tarifini sana anlatmak isterdim. Bence o güzelliğin kendisi sensin. Ve seninle doğru orantılı olmalı. Seni anlatmaya gerek var mı ki?

Seninle olmayan hiçbir şey beni mutlu etmiyor ki…çünkü mutlak mutluluk sensin.

Hayat bu her an mutlu olmak mümkün mü?

Değil...biliyorum da…ne yapacaksın?

İnsanın en huzurlu zamanı bence uyku olmalı. Ben bu konuda uykunun dahi engel olduğunu düşünüyorum. Uyku sevenlerin sığınak yeri ama…ben onu da istemiyorum. Çünkü uyanıkken her eşyada şeyde sen varsın. Uykuda rüyalarım seninle ama hatırlayamayınca neye yarar ki…sonra rüyalarım da sende… kıskanmayın aşkımı diyorum.

Çok tatlısın cennetim...onca kıskananın arasında seni sevmek…iftiharım. Birde kendine kalbinde yer bulmak mümkün oldu ya…şükür ediyorum.

Senin sevdiğini merak edip, kimdir diye düşünmeye başlayan insanlar vardır. O kimdir veya herkes onu bilmek hazzına kavuşmak iştiyaklarını düşünüyorum. Ancak sırrın kendisi sensin.

İnsanlar şarkılarda benim için söylensinler der… ben de aynısını diyorum. Ah o şarkıların dilinde benim sevdam var.

Ah…güzelim yanına gelecek yüzüne bakacak hiç kuvvetim yok. Yine de senin anışınla başlarım günüme… gecem ise inleme zamanım.

Gece gönül hastalarına inilti arkadaşı olur. Kimse ne zarar, ziyaretçisi iniltiler… en yakın dostlar. Benim gündüzümde geceden farkı kalmadı ki...inliyorum.

Ellerde kalan gül demetim…kokunu dağıtsan, bugün hava esintili, belki kokusu gelir de koklarım diyorum.

Ey saba yeli!

Neden bugün bir sükûnet var ki sende de...yoksa benim gibi üzüntülü müsün?

Yar yüzünü göremedin mi…yoksa göstermedi mi?

Üzülme ben yıllardır bekliyorum. Sen bir sabah göremedim diye hemen hayata küsüyorsun.

Ben ise umut çerağımın cılız ışığında gözlerime, kapanmayın, üzülmeyin, belki bugün, belki bir gün diye gözyaşımla siliyorum, acılı gözlerimi ve kalbimi, kararmış yüzümü.

Ağlar mı insan, sevinince ağlar... üzülür mü insan sevinince de…hep bir gözyaşı akar sebepsiz yanaklarına.

Sen olmayınca çöküyor bütün bedenim.Şu an adını andım ya üzerimden o bitkinlik gitti. Olsun ya diyorum.

Sevdam, hayatta benim tek kendimi bulduğum biri sensin…her şeyimle varımsın.

İnsanım sonuçta, suçlandığım olur ve kendimden saklanıyorum da…o kadar çok isterim ki sevdiğim beni bir duysa diye. Sever insan ancak sevilmek. O zamanlar beni bırakıyorlar, biraz çirkin yüzlüyüm diyorum ondan mı? Ancak sen bırakmadın beni... sen hep tuttun ve hiç vaz geçmedin... yok…yok dedin bırakamam seni, dedin

Eğer sende bıraksaydın kaybolurdum, inan ki…bu sonsuz karanlıkta. Bir de sen beni sevmekten korkmadın ötekileri hep korktular... benden neden korkarlar ki insanlar hala bulamıyorum bu sorunun Bence cevabı yine sen olmalısın…çünkü sen farklısın…

Farkı fark etmek gerekir. Ben bile zor farkettiğime göre…sevgilim

…

İsmail Hakkı Altuntaş

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar