DUR EY NEFSİM!

 

Yanılmıyorsam bu sene okul döneminin son demleriydi. Okul çıkışında bir kermese gitmiştim.  Kermes dediysem öyle poğaça, börek vs. şeylerin hakim olduğu bir yer değildi. Gönül insanlarının bir araya geldiği ve hayrın amaç olduğu küçük çaplı bir organizasyondu.Uzunca bir süre orada kalıp çalışanlarla sohbet ettim ve kermesin sonlarına doğru zatı muhterem bir yazarın kendine ait olan kitabını imzalatma imkanı buldum. Size kişinin ya da kitabın adını zikretmek değil niyetim. Niyetim yazarın, imzalarken kitabın ilk sayfasına düştüğü notu aktarmak. Yazıda “Düşman istersen nefis yeter.” yazıyordu. Alıntıydı lakin ne kadar da içime dokunmuştu bir bilseniz. Ve ne kadar doğru ve yerindeydi. Hele ki benim hayatım için. Nefis, bizi öyle köleleştirmişti ki. Öyle değiştiriyordu ki bedenimizi. Biz farkına varmadan onun emrinde hareket eder olmuştuk. Hoş geçmiş zaman eki değildi ,geniş zamandı ritüeli. Lakin nefsimizin üzerimizde kurduğu baskıyı kaldırmak  ve her ne olursa olsun dur demek bizlerin elinde. Nefsim sana dur demek istiyorum. Dur artık kör etme gören gözlerimi. Dünya hayatına sürükleme beni. Neyleyeyim geçen zamanla köhneleşen bedenimi. Ben bugüne dair sadece nefsi olmayan hareketlerin görseli olmak istiyorum. Ben “Bugün Allah rızası için ne yaptın?” dendiğinde ibadetlerimle beraber nefsimin maşası olmadım demek istiyorum. Dur nefsim! Gençliğimi harap eden günler bırakmayayım zaman akışında. İman dolu kalsın yüreğim. Yolum hep İslam olsun. Dur nefsim! Dur ki gözlerimin önünde perdeler yerine ibadet dolu bir yaşamın öğrencisi olayım. Dur nefsim! Sözde kalmasın her şey. Fani olan şu hayatın, iman dolu gençleri bizler olalım. Dur Ey Nefsim!

Yazan: Bilenhanım

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar