Öpmeyi Beceremiyorsun

CCXXIX

Zi mâ bergeşti-yo bâ gul futâdî

Du çeşm-i hîş sûy-ı gul guşâdî

Bizden ayrıldın da güle düştün; iki gözünü de güle diktin.

Gül, yüzümüzün şomluğu yüzünden senden kaçtı; gülden de vazgeçtim; tuttun, buracığa baş koydun.

Baş koydun ayağımı öpmek için; fakat öpemedin de gülü öptün.

Ustasın ama gül kokusunu alan o dudaklarla öpmeyi beceremiyorsun işte.

Kokusu gitsin diye o iki dudağı, ayağını bastığın toprakla ovmadayım.

A toprak, senden dudağımı nasıl kaldırabilirim ben? Fakat fitnenin başı sensin; gülü sen doğurdun.

Öylesine bir topraksın ki zaten; Tanrı’dan lûtuflar çalmışsın; hem hırsızsın sen, hem müritsin, hem murat.

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

İsmail Hakkı Altuntaş