O Güzelim Bakışlarla Sarhoş Olmadın Mı

CCXII

Çirâ z’endîşeî biçâre geştî

Furû reftî be hod gam-hâre geştî

Ne diye bir düşünce yüzünden çaresiz kaldın; baş aşağı kendine daldın da gamlara battın?

Seni parça parça bir araya topladım ben; neden vesveseyle yüz parça oldun?

Benim aşk mülkümden varını yoğunu çektin, götürdün de, şu gurbet yurdunda böyle âvâre oldun gitti.

* Yeryüzünü senin için beşik yaptım; sense dondun, beşiğin tahtası oldun âdeta.

Taştan abıhayat akıttım sana, sen kupkuru âleme yüz tuttun, taş oldun, kaya kesildin.

Can oğlusun sen, işin gücün aşktır senin; ne diye gittin de her işe sarıldın böyle.

Yüzlerce defa yaralandığın evin gene de kapısına düştün, çevresinde dönüp durmadasın.

Yüzlerce tatlılar tattığın eveyse iyice inanmadın, kanmadın da kötülükler buyuran nefse kul oldun.

Sus, söz söylemek, ayıltır adamı. Halbuki sen, o güzelim bakışlarla sarhoş olmadın mı ki?

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

İsmail Hakkı Altuntaş