Geçti Gitti; Bir Ben Kaldım, Bir Sen

CXXVIII

Heme hordend-o bereftend-o bemandem men- o tû

Çü merâ yâfteî sohbet-i her hâm mecû

Hepsi de içti, geçti gitti; bir ben kaldım, bir sen. beni buldun ya, artık her ham kişinin sohbetini arayıp durma.

Canının bütün yeşilliği, gençliği, gönül devletindendir... hele hele sen de çimen gibi, söğüt gibi şu ırmağın kıyısında kaladur, gitme.

Gönül evi güzelim ay yüzlülerle doludur. bir bölüğü Zelîhâ’ya benzer; bir bölüğü Yusuf yüzlüdür.

Hepsi de çevresinde halka halka el çırparak oynar. her biri el çırpıp usûl tutarak onun kuluyum ben diye bağırır durur.

O padişah kimin gönlüne gelir de şeref verirse o gönlün her yanı bağ bahçe ke silir; her yanında bir meclis kurulur, bir toy düzülür.~~^[107]~~

Ne diye olmayacak ümitlere düşer de dört bucakta da bir gürültüdür koparırsın. dağılıp gitmişsin, yarım günceğiz olsun toplanmamışsın.

Hele ey aşk, ben kulunum kölenim, çırağınım senin. pek güzel, pek iyi huylusun; huyun da güzel, yüzün de.

Meclisin sıcaklığısın, herkesin abıhayatısın.

herkes gönül kesilmiştir; alt yana da boş vermiş gitmiş, boğaza da.

Hele ey gönül, senin gözün benimkinden çok keskin; acaba o sokak başında Güneş’e, Ay’a benzeyen de kim?

Ay gibi, gök gibi yüzlercesi, onun yüzünden depremlere uğramış... Yüzlerce zincire benzeyen saç onun zincirine vurulmuş.

Yedi denize daha da denizler katsalar da y etmişe ulaşsa o geçmeye kalkıştı mı, ancak dizinin aşağısına çıkar.

* Yoksa o aşk mı? İnsana da benzemiyor zâti, padişahlar bile onun kapısına Eyaz olmuş, Kutlu kesilmiş.

Gök de ondan parıltı çalar, güneş de, yıldız da. Yusuf da ondan güzelleşmiş, güzel kokulara bürünmüş, gömleği de.

Bütün arslanlar onun saldırışına karşı topal eşeğe dönmüş. bütün Türkler onun güzelliğine karşı Hintli olmuş gitmiş.

Dudaklarını yum da lâ’l dudakları pek övme... Onun dudaklarına karşı hepsi de hiçtir, hiç tınma.

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

İsmail Hakkı Altuntaş