A Yel, Saçlarına es de Güzelim de, Seviyorum Seni

XXXV

Bitâb ey mâh ber yârem bigu yârâ agapûsî

Bizen ey bâd ber zulfeş ki ey zîbâ agapûsî

A Ay, sevgilimin üstüne doğ, ışıt onu da de ki: Seviyorum seni. A yel, saçlarına es de güzelim de, seviyorum seni.

Burdan da olsan, ordan da olsan; gelsen de, gelmesen de tamamıyla şekersin, tamamıyla helva; hem de ne helva. Seviyorum seni.

Kınanmayı duymam, isteyişte aczim yok; aşk oyuncak değil; gerçekten de gel, seviyorum seni.

Toprağa soksalar beni, gene gönlümü sana bağışlamışım, gene sevgilim sensin; gökyüzüne ağdırsalar beni, seviyorum seni.

Keşişler gibi dağ başına çıksam senin aşkını ararım; denizin dibine dalsam, gene o denizde seviyorum seni.

Yüzünün ışığından a ay yüzlüm, senin ihsanlarından a padişahım, zindan ova kesildi bana, o ovada da seviyorum seni.

Mademki onu görüp sarhoş olmuşum, iki elimi de utançtan yuyayım; yolunu tutayım da diyeyim: Seviyorum seni.

Aydın, güzel bir gönül huzuru dilber, benimle savaşıp duruyor; a gözyaşı, ona doğru ak da gel de, seviyorum seni.

Her can, ayağını öpmek için seni arıyor; kimsenin haddi yok ki buraya gel desin; seviyorum seni.

Bana duyar da kızar, geç gelirsen kimsesiz, yapayalnız kalırım; seviyorum seni.

Gül a bağ, a gül bahçesi; gül a selvi, a süsen, bize, seviyorum seni de de düşman kör olsun.

* Eski âdetine uy da gel, yanıma otur; o tatlı dudaklarını oynat, Mevlânâ de, seviyorum seni.

Hiçbir şeycikler bilmiyorum ben, sensin bilen, geri kalanını sen söyle a sevgili; söyleyince anlatıyorum seni, susunca da seviyorum seni.

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

İsmail Hakkı Altuntaş