Sendeki Ayın Çevresinde Dönüp Duruyorum Ben
LXVII
Yüz kere öldüm, canım
efendim, şunu denedim ben, kokun geldi mi baktım gene dirilmişim.
Yüz kere can verdim, yerlere
serildim; fakat sesini duyunca tekrar doğdum.
Yüzünü gördüm mü kendimden
geçiyorum, yok oluyorum ey beni bayrama döndüren, ödağacı gibi yakıp yandıran
dilber.
Aşk doğanını tutmak için
gönlümde bir tuzak kurdum, fakat ters işlerle beni aldatan o doğan, bir kuş
gibi geldi de kapıverdi beni.
Ey erlerin gönüllerinde
dönüp duran şûle, gök kubbe gibi sendeki ayın çevresinde dönüp duruyorum ben.
Ne mutlu andı o an ki
yeniden yeniye ahitler ettim, fakat gene de bütün tövbeleri bozdum, önce
nasılsam gene öyle oldum gitti.
Padişaha benimle
erişebilirsin diye aklımı çeldi, yoldan çıkardı beni; aklın yanına gittim,
fakat akıldan da bir fayda görmedim.
Kaynak:
Cilt 1
Mevlânâ
Celâleddin-Divân-ı Kebîr-Hazırlayan : Abdülbâkiy GÖLPINARLI
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar