Seninle Ben Ölümsüz Cennetteyiz, Şekerkamışlığındayız
CXXV
Honok on dem ki neşînîm be eyvan men-o tu
Be du nekş-o be du sûret be yekî con men-o
tu
Ne mutlu zamandır, seninle sayvanda
oturduğum zaman. İki beden, iki şekil; fakat seninle canım bir.
Seninle bağa bahçeye gittim mi, bağın
bahçenin verdiği neşe, kuşların ötüşleri, cana can katar, insana abıhayat
sunar.
Gökteki yıldızlar bizi seyre gelirler. Seninle
ben de kendi ay yüzümüzü gösteririz onlara.
Gel, o darmadağın hurafelere aldırmayalım da
senliksiz-benliksiz, zevkle baş başa verelim, oturalım.
Sen, ben oracıkta o çeşit gülmeye koyulduk
mu, gökte duduların hepsi de şeker yemeye koyulur.
Bu daha da şaşılacak bir şey; senle ben hem
burda, bir bucaktayız; hem de şu solukta Irak’tayız, Horasan’dayız.
Hem şu şekilde,
bu toprağın üstündeyiz; hem de bir başka şekilde seninle ben ölümsüz
cennetteyiz, şekerkamışlığındayız.
Kaynak:
Cilt 7-2
Mevlânâ
Celâleddin-Divân-ı Kebîr-Hazırlayan : Abdülbâkiy GÖLPINARLI
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar