Sende Olandan Haberi Olsaydı Hızır Abıhayata Boş Verirdi

 

CLXXXVII

Gönlünde, abıhayat kaynağında, çayırlık çimenlikte bir Hızır var.

Sende olandan haberi olsaydı Hızır abıhayata boş verirdi.

Nuh’un gemisindeki rûha benziyorsun; can gül bahçesinde ilkbaharsın sen.

Varlıklar davulu yırtılsa yokluk gizliliğinden bayrak çekersin sen.

Şu dört tabiat yansa yakılsa gam değil, çünkü dördünün de canısın sen.

Varlığın ilk avcısısın sen; dünya cüzlerinin hepsi de avındır senin.

A işe işler katan, gâh bağlarsın, gâh açarsın; ne iştesin sen?

O, yüce bir selvi sanki, sen de gölgeye benziyorsun; o güney yeli, sense tozsun.

Gözüne uyanıklık sürmesini çekti de sandın ki dilediğini yapabilmek elinde.

Şu gök bile dileğiyle dönmüyor; şu arıklıkla, şu küçüklükle sen kim oluyorsun?

Sen misin yokluktan var eden seni? Ne diye boynunu uzatıp durursun?

Şu korkun bir delildir sana; bir başkasından korkuy orsun demek.

Kimsenin gönlü kendisinden korkmaz; kimsecikler kendinden yardım istemez.

Şu halde korkunla umun, saltanat sahibi, dileğine ermiş bir padişahın varlığına tanıktır.

Korkuyla umuttan yüceldin mi, Tanrı sıfatları gibi emniyete erersin.

Gemi korkar denizden, deniz değil; sen de kıyısı o lmay an bir denizde bir gemisin.

Senin senlik gemin kırıldı, parçalandı mı sus artık, bırak sözü.

Parçalanmış gemiyi kararsız dalgalardan başka kim sürer, götürür?

O kerem denizi lûtfularla, ihsanlarla kırık gemilerin kaptanıdır.

Sus ki aklın diline mühür vurulmuştur; yerinde otur, sular karardı.

 

Kaynak: Cilt 5

Mevlânâ Celâleddin-Divân-ı Kebîr-Hazırlayan : Abdülbâkiy GÖLPINARLI

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar