Mesîh Değilsin Ki Bir Üfürmeyle Görmeyen Gözü Açasın

LIII

Meh-i mâ nîst münevver tu meger çerh derâyî

Zi tu por mâh şeved çerh çu berh çerh berâyî

Görünen Ay ışıklı değil ama gökyüzüne sen doğarsan o başka... gökyüzüne sen doğdun mu, gök Ay’la dolar gider.

Gökyüzü nedir, Ülker kim oluyor ki senin değerine y aklaşsın. sana lâyık olsalar bile o lâyık oluşu senden bulurlar.

Hepsi de hizmet etmeden, rüşvet vermeden elbiseler giyinirler. ben-biz yok değil miydi? Yokluktan benlik, bizlik sıfatını verdin bize.

Can benlik, bizlik yüzünden bir dükkândır açtı. yoksa hangi kolla Tanrı yayını çekebilirdi o.

Yanlışın var a can, yanlışın var; boyuna kendini incitip durma. Mesîh değilsin ki bir üfürmeyle görmeyen gözü açasın.

Seher çağında tan yerlerinden gök ışıyıp da Ay’ın bile yüzü kararınca yarı buçuk mum da kim oluyor ki ışığa ışık katabilsin.

Nasıl çekelim onu; nasıl çekelim; sen de gel de bâri beraber çekelim... çünkü o, şu gökyüzündeki mumdan da üstün bir halk ışığıdır.

Bir sineciği ne zorlarsın, âciz bir sinecikten, heveslerle dolu bir sinecikten ne diye Zümrüdüanka’nın, devlet kuşunun uçuşunu beklersin?

O, gündüzü gördü mü, bir bucakta ölür gider. ne diye gittin, ne diye öldün, neden böyle sölpüksün, neden böyle gevşeksin sen?

Altının, gümüşün nereye gitti, kolun kanadın nerede? Amcan, dayın hani; sen nerdesin, geriye dönüş nerde?

Hele gene gel, hele gene gel; nimete, naza gel. çünkü ölümden, ayrılıktan sonra gene seni gönderirim, yollarım ben.

Kolunu kanadını kestim; gamını duydum, ah edişini işittim... hele gene satın aldım seni, cefaya lâyık değilsin sen.

Ölümden sonra uç dışarıya, merhametimden bir haber al da yokluğa gittin mi, bir daha gelmezsin demesinler.

Ulu Tanrı, Tanrı kereminin biteviye gelmesini yazdı; yakınlaştı, göründü, bir devâ yolladı aşk.

Feilâtün feilâtün feilâtün feilâtün; sus, denize dal; sen vefa denizinin bir balığısın.

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

İsmail Hakkı Altuntaş