Ay Karardıysa Korkup Titreme…Ay’a Bir Zarar Gelmez… Yalnız Sen Titremenle Kalırsın
XXXI
Temâşâ merov neh temâşâ tuyî
Cehân-o nehân-o hoveydâ tuyî
Seyre seyrana
gitme... işte sana seyir seyran; seyir de sensin, seyran da sen. dünya da
sensin, gizli de sen, görünen de sen.
Ne diye şuraya, buraya gidersin? Burdan da maksat sensin, ordan
da.
Ayrılığı,
buluşmayı yarına bırakma. Bugünün buyruk ıssı da sensin, yarının buyruk ıssı da
sen.
Yoksa ayrılığa
düştüm mü diyorsun? Ulaşan da sensin, ayrılığa düştüğünü sanan da sen.
Havva, Adem den
meydana geldi de Adem de sensin dedi; Havva da sen.
Hurma, fidanından doğdu da hurmanın geliri de sensin dedi
fidanına, gideri de sensin.
* Kendinden
dışarda bir Leylâ, bir Mecnun olma. Râmîn de sensin, güzelim Vîs de sen.
Gamların
ilacını dışarda arama... gamların panzehiri de sensin, ilacı da sen.
Ay karardıysa cilâsı gene senden. bizim ay yüzlümüz sensin, ay
yüzümüzü cilâlarsın.
Ay karardıysa
korkup titreme. Ay’a bir zarar gelmez; yalnız sen titremenle kalırsın.
Zahmeti
arttıran her şeyde bir artış ara. çünkü hem cansın, hem cana rahat, huzur
verensin sen.
Öyle bir
topluluksun ki topluluklara aldırış bile etmezsin. çünkü toplulukta da sen
varsın, topluluk olmasa da, y alnız olsan da var olan hep sensin.
O kutlu
kanadını bir açıver; çünkü hem arı duru göksün sen, hem Kafdağı’sın, hem
Zümrüdüanka’sın.
Başın
ağrımıyor; başını bağlama. kavga gününün fitne başı sensin, sen.
Bütün bir düny a bizi inkâr etse gam yok bize. gene de bizimsin
çünkü.
Alta gitme,
bizi yüce tutma. Aşağılarda oturma; yüce sensin, sen.
Beni-bizi
bırak, horlanmadan korkma... bizimle olunca da padişah sensin, biz olmayınca da
padişah sensin.
Yüzünü yu da kendi yüzünü seyret. o güzel yüzlü Yusuf sensin.
Yanlış; Yusuf
sensin ama Yakub da sensin; korkma, söyle: Zelîhâ da sensin.
Hani şüpheye
düşüyorsun ya. sanıyorum ki bu tam inançla şüphe de sensin gibi.
Şu balçık kıyıdan
geç. inciye doğru yol al; çünkü deniz sensin.
Yusuf gibi çık
şu varlık kuyusundan. çünkü bağ bahçe de sensin, güllük gülistanlık da; ova da
sensin, kır da.
Kıyamete dek senden söz açsam sonu gelmez. baş da sensin, son da
sen.
Kaynak:
Cilt 7-2
Mevlânâ
Celâleddin-Divân-ı Kebîr-Hazırlayan : Abdülbâkiy GÖLPINARLI
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar