Seni Ben Yarattım; Ne Diye Kırmayayım Seni Diyor…Peki, Ne Yapayım Ben?
— M —
Telhî nekoned şîrin-zekanem
Hâlî nekoned ez mey dehenem
Tatlı dudaklım acı sözler söylemez; ağzımdan şarabı eksik etmez.
Her sabah çağı beni soyar, gel der, elbiseni soyan benim.
Eve atlar gelir, mühlet vermez; yaptıklarını yeter bulmaz; peki,
ne yapayım ben?
Sağrağıyla sersemim; onu gördüm de bedenim can kesildi.
Yedi kat göğe sığmak ârdır, ayıptır ona... o, zâti gömleğimin için
de dolaşıp duruy or.
Onun tatlı şerbetiyle arslan gibi bir yüreğim var; onunla kavgaya
giriştim mi, tatlı sözlüyüm ben.
Benim pençemdesin deyip durmada; seni ben yarattım; ne diye kırmayayım
seni diyor.
Senin çenginim; her damarıma sen mızrap vuruyorsun da ben
ten-tenenem diye feryat ediyorum.
Hasılı benden gönlünü koparamazsın diyor; gönül yok ki bende; peki
ne yapayım ben?
Kaynak:
Cilt 7-2
Mevlânâ
Celâleddin-Divân-ı Kebîr-Hazırlayan : Abdülbâkiy GÖLPINARLI
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar