Cehennemin Ta Dibinde Oturdum, Tacı Tahtı Bıraktım Ben… Çünkü Bizim Ne Cennete İştahımız Var, Ne İyi Kişileri Özlüyoruz
XXXIX
Sevgilimizin kapısında korkakların işi gücü yok; ordakilerin hepsi
de padişah; kullara yer yok orda.
Bahtım, talihim var, kutlu kişiyim ben diye
övünüp nazlanıyorsan bil ki bu baht, bu talih, bu kutluluk, bizim devletimize,
bizim ikbalimize karşı bir ayıptır, bir ârdır ancak.
Yokluğunla-yoksulluğunla övünüyorsan yamalı
hırkayı al da var yürü; çünkü padişahımızın katında o giyim kuşam, o şatafat
ancak zünnârdır.
Tanrı nuru olduysan doğudan ta batıya dek
gidedur; çünkü bu çeşit oldukça o ışıklardan da pervamız yok bizim.
Tanrı sırrını bildiysen o yana eş dost ol;
çünkü bizim şu sırlarımız, o sırların huyunda husunda değil.
Bizim yolumuzda
gerçek ol, şu hileyi, düzeni bir yana bırak; çünkü meydanımız hilekârın,
düzenbazın at oynatacağı meydan değildir.
Sınırımızı ölçüp biçmek için kendine bir
pergel koşan da iş yok; a kardeş, sınırımız pergelle ölçülecek sınır değil ki.
Aşk sûfîlerinin bir başka tekkesi var; bizim
canımıza aş kâsesi, vakıf geliri yok orda.
Cehennemin ta dibinde oturdum, tacı tahtı
bıraktım ben; çünkü bizim ne cennete iştahımız var, ne iyi kişileri özlüyoruz.
Kaynak:
Cilt 3
Mevlânâ
Celâleddin-Divân-ı Kebîr-Hazırlayan : Abdülbâkiy GÖLPINARLI
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar