Herkes Yeter Demiş, Sızmış, Yeterimiz Yok Bizim

LXXII

Dünyada kimseyle uyuşamayız, uzlaşamayız; gök kubbe altında bir ev kuramayız biz.

Mahmuruz, sarhoşuz, susuzuz, içtikçe içiyoruz; herkes yeter demiş, sızmış, yeterimiz yok bizim.

Rahmet denizidir bu, düşmansa üstündeki köpük, çerçöp; her çerçöp için gönül dalgasından vazgeçmeyiz biz.

* Burnu büyük Âd gibi, Semûd gibi şu yokluk alanında köşk kurmayız, çardak yapmayız biz.

O ölümsüzlük mülkünde Nuh gibi, Halil gibi aşk köşkünden başka bir yapı yapmayız biz.

Avlanmak istedik mi uçup gittiğimiz yer Kafdağı’dır, akbaba gibi leş avlamayız biz.

Güzelim tertemiz huriler dururken kahpecikleri kandıran o kapkara Şeytan’ı gelin almayız biz.

Kapkara hırs, tamah toprağına meyvesi cefa olan fidanı dikmeyiz biz.

Gözümüzde onun kutluluğunun tadı varken kutlu cana bile bakmayız biz.

Sus, bundan böyle, bizim cinsimizden olmadığı için pek o kadar nazma da, pek öyle kafiyeye de aldırış etmeyiz biz.

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

İsmail Hakkı Altuntaş