ALINYAZISI SAATİ ( 1979-1988) Sezai Karakoç

Bunlarada Bakarsınız

(Onüçüncü Sağnak: kış sağnağı.
Ölüm.

Sonra çark bir daha dönecek: diriliş.)

1.

Ve Kudüs şehri. Gökte yapılıp yere indirilen şehir.

Tanrı şehri ve bütün insanlığın şehri.

Altında bir krater saklayan şehir.

Kalbime bir ağırlık gibi çöküyor şimdi.

Ne diyor ne diyor Kudüs bana şimdi

Hani Şam'dan bir şamdan getirecektin

Dikecektin Süleyman Peygamber'in kabrine

Ruhları aydınlatan bir lâmba

İfriti döndürecek insana:

Söndürecek canavarın gözlerini

İfriti döndürecek insana

Ve Kudüs'ü terkettiğin o ikindi

Birinci Cihan Harbi günü vakti

Kan sızdırıyor kaburga kemikleri

Karlı dağlardan indirdiğin atların

Bir evde perdeyi indiriyor bir kadın

Mahşerin perdesini kıyametin perdesini

Ağlıyor yere inen saçları

Göğü yırtan kefen beyazı elleri

**

Ve Kudüs şehri. Gökte yapılıp yere indirilen şehir.

Tanrı şehri ve bütün insanlığın şehri.

Yeşile dönmüş türbelerin demiri

Zamanın rüzgâr gibi esen zehriyle

Ve yatırlar patır patır kaçıyor geceleri

Boşaltıyorlar işgal edilmiş bir şehri boşaltır gibi

Kaçıyorlar Lût şehrinden kaçar gibi

Tuz heykele dönüşmemek için Tanrı gazabıyla

Susmuş minarelerin azabıyla

Yıkılmış cami kubbelerinin ıstırabıyla

Ve şehit kemiklerinin bakışı bir başka bakış

Artık burada taş bile durmak istemez

Ve ay'ı görmek istemez zeytin ağaçları

Eğilerek selâmlamazlar hilâli hurmalar

Artık ne Zekeriya ve ne İsa var

Sararmış bir tomar mı mucizeler

Ölülerin dirilişi şifa veren kelimeler

Ve ne de Miraçtan bir iz

Yerden yükselen kaya

**

Ve Kudüs şehri. Artık yer şehri, toprak şehri.

Bakır yaprakların, çelik gövdelerin, acımasız yüreklerin.

Demir köklerin, tunçtan ve uranyumdan dalların.

Kurşundan çiçeklerin şehri.

Gülle kusuyor ana rahmi

Bomba parçalıyor beynini bebeğin.

Tanklar saldırıyor evlere bir anda ev yok tank var

Uçak var gök yok utanç var

Ve kime karşı bütün bunlar

Masûm insanlara karşı

Binlerce yıl oturdukları yurtta kalmak isteyenlere karşı

Ve kim tarafından bütün bunlar

Roma'nın, Babil'in, Asur'un ve Firavunların

Ve nice milletlerin zulmünü görenler tarafından

Zalime olan öcünü mazlûmdan almak

Zalim olmak ve en zalim olmak

Ve artık ne İbrahim ne Yakup ve ne Musa var

Tersinden okunan Tevrat hükümleri

Karaya boyanmış Mezmurlar

**

Ve Kudüs şehri. İçiyle ve ruhuyla suskun

Göklere kaçmış hayaliyle

Bir pervane gibi ışığa uçmuş gönlüyle

Bir başka âleme göçmüş hakikati

Tanrı katına varmış

İki elini kavuşturup divana durmuş

Hüküm istemiş

Yeryüzüne yeryüzü kadısına

Hüküm ki:

Haksız yere bir insanı öldüren bütün insanlığı öldürmüş gibidir

Ve haksız yere insan öldürenin cezası ölüm

Ve fitne, Arzı fesada verme, daha büyük suç adam öldürmekten

Fitne bastırılıncaya kadar savaşın!

Yeryüzünden fesat kalkıncaya kadar

Ey insanlık, ey insanlar

Ey gündüzden daha gündüz,

Hakikatten daha hakikat Müslümanlar.

2.

Ne kadar uzaktık Dicle'den

Çok yakınında doğmuşken

Dicle ki aşağılarda köpüklerinden

Bir şehir doğurmuş Bağdat'tır bu senin ülken

Bağdat'tır bu kardeşim senin ülken

Ayın Dicle'ye düşüp toprağa yükselmesi yeniden

Ayna koparmak boyuna ayna koparmak güneşten

Açık ve seçik bir fetih kılıçla yarılan güneşten

Senin şehrin benim şehrim ve hepimizin şehri

Bir nehrin şehri ki bizi yıkamıştır ruh ve beden

İçimizde akmıştır gece ve gündüz demeden

Gövdesinde izler benekler taşır Kara Âmid kalesinden

Yaralar kaplan derisini cam gibi süsleyen

Gönül yaraları fizikötesinden

**

Ve bir şehir ki haber verir

Gök yaratılmadan önceki gökten

Zebercet seslerin ev kafesi oluşu

Diş diş bahçe parmaklıkları gümüşten

Hurmalar Dicle'nin çiçekleri peygamber armağanı

Veliler armağanı Bağdat'a doğru gelen

Boyuna gelen bin yıldan beri

Bin bin yıl daha öteye giden

Altın palmiyeler sulh ve sükûn defneleri

**

Görmedim Bağdat'ı ne kadar görmek istemişken

Bizi mahrum bırakmışlar birbirimizden

Kendimiz mahrum bırakmışızdır kendimizi kendimizden

Bağdat ki Kerbelâ şehitlerinin kanıdır harcı

İslâm Uygarlığının Başkenti

Harun Reşit barışı

İmam-ı Azam adaleti

Cüneyd'in gözleri

Geylâni'nin gönlü

Ve Halid'in zikri

Binbir gece ülkesi

Binbir gündüz gerçeği

Fuzuli'nin günü

Leyli vü Mecnun nefesi

Ve Hallaç-ı Mansur'un kanıyla besli

Gece meleği

Yaksam bütün lâmbaları

Çağırmak üzere ateş pervanelerini

Fitili kıssam ışık baharını

Yanmasın aşıkların yüreği

Bir aldanışla bir yanışla

Ulu bir kanışla bir yanışla

**

O çocuğun kederini biliyorum

Kaderi bir ağıt gibi sızdıran gönlüne

Bağdat bir sarnıca ine ine

Yaklaşıyor yeniden derinden derine

Çarpılmanın mermerine

**

Alçılar kırılıyor Lût gölü tuz gibi

Dicle kara bir fırtınada dönüyor fırdolayı

Çatlayan toprak karanlığın anası

Ve su, kurumuş çiçeklerin damıttığı

**

Kitap yüklü develer boğuldu

 Ateş yüklü atlar yüzerken yandı

Kördüğümdür halifenin sırrı

At nallarının altında

**

Kuşlar ki boğazları tıkanmış mercandan

Kıyamet habercisi çıkardığı seslerle

Zeytin ezmesi sergisi sonsuz bir asfaltta

Bilyeler üstünde kayan otomobiller göçünde

Bir halk gidiyor burdan bilinmeyen bir yere

Hâtıralarını savurarak sıcak bir rüzgârın küllerine

**

Ve haberci diyor ki: n'oldu Bağdat

Nerde onu koruyan sur ve perde

İnsan ki yaşar eserde

İnsan nerde ve eser nerde

**

Devrilen her taş benim taşım

Yıkılan her ev benim

Benden yıkılıyor hepsi ben yıkılıyorum

Yıkılan benim

**

Ve haberci diyor ki: yıkılan benim

Taşta suda hurmada

Kuş boğazında

Otomobil tekerinde petrol zerresinde

**

Her zerrede ölen benim

Ölen Bağdat benim

**

Ve diyor ki haberci:

Yanan ay sönen gün benim

Çöken akşam gelen geceyim ben

Neden anlamadın bütün bunları sen

Ey Bağdat'ın altın anahtarını küle çeviren

3.

Deniz köpüğünden kurulmuş kubbeler altında

Yıkayan hatıraları incir kamaşmalarıyla

Zeytinde tutuşan akşam mavisi ağıtlar

Güveyi çamaşırları kadar andırıyor baharı

**

Yerin altında bir şehir var yaza mahsus

Rüyalar, pınarları güneşle karıştırıp sayıklar

Ruhumuz, kıyamet aşısıyla damgalı damar damar

Kabirlerde, eski taşlarda, mahzenlerde mahpus

**

Ben Şam'ı bin yıl öncesinden bilirim

Annemin sütü kadar yakın bana

Babamın uğradığı son antik çarşı

Dedemin kılıcını dayadığı surlarına

**

Ey kalbimin içinde uyuyan şehir

Hiç bir uçak hiç bir tren hiç bir otomobil

Hiç bir muştu hiç bir belge hiç bir kanıt hiç bir

Seni alıp bana getirmemiştir

(Beni alıp sana gelememiştir)

**

Niçin göçtün benden ve nereye

Yükleyip gittin ağır kervanını

Neden aldatmadın karanlığın bezirganını

Boyanmış olan sarıya kızıla griye

**

Peygamberlerin türbeleri makamları

Mahallelerinde ağaçlarla çevrili

Altından suların aktığı

Bir sırrı fısıldayan yeşil rüzgârı

**

Tevrat çizgisi Zebur yankısı

İncil sesi Kur'an nefesi

Şam sokaklarının sabah öncesi

Ve güneşi yere indiren öğlesi

**

Atların aşık kemiğine kadar çıkmıştı

Seni son koruyanların kanı

Taşıdıkları yeşil peygamber sancağı

Dalgalanmıştı sağnak sağnak tepelerinde

**

Şehirde adım adım savaş...

Sokak sokak gerileme ve çekiliş

Maveraünnehir'den gelip de durmuş

Huzurunda peygamberlerin. Şimdi geri gidiş...

**

Nereye gidiş? Şehitler ülkesine elbet

Vahyin kanatlarıyla sedefleşen yer

Gecenin günün ortasında cennetler

Sonsuz balkonlardan gül saçılışı sepet sepet

**

Yeniden doğuş diriliş sûru çalınca

Benim geri döneceğim şehir Şam'dır

Bir Başşehre döner gibi dönecek askerler

Belki yorgun, fakat neşelerin en neşesiyle

**

Fırat sana geldiği zaman

Nasıl karşılayacaksın onu

Dicle sana geldiği zaman

Bir diriliş başlangıcı Bir kıyamet sonu —

Nasıl karşılayacaksın onu

**

Taşlarının içindeki cevher

Kederimin madeninden

Toprağın ruhumun yeraltında gezer

Bir gelgit depreminden boğazıma yükselen

**

Şam Şam Şam

Sana hangi kadırgamı göndersem

Sana hangi çektirimi yollasam

**

Sana hangi kucağımı uzatsam

**

Bir nar gibi koparılan Şam

Yabancı ellerce gerçek dalından

Güneşten ayırıp götürülen geceye

Renginden ruhundan anısından soyulan

**

Atların aşık kemiğine kadar çıkmıştı

Dünya yüzüne Allah adını yazan kan

Bir kan ki, İlgaz, Erciyes, Ağrı, Süphan

Dağları ırmaklarından akmıştı coşkun coşkun

**

Ve sonra ne yazık sonbahar büyük bozgun

Çıkageldi Büyük Halk ve Büyük Yurt için

İstanbul'u, Bağdat'ı, Şam'ı kaplayan mâtem için için

Kanatlarıyla siyah siyah bir kuzgun

**

Ama, umutsuzluk yok, en yakın ve keskin günde,

Sonunda dönecek talih, gelecek

Büyük Atlı Çileye batmış İslâm halkı için kurtarıcı

Görünecek ilkin Şam'da der gelenek saati

4.

Bütün dünya mahkûm gibi

Yalnız sen hürsün sabah yıldızı

Bizim zincirle bağlı her yanımız kolumuz kanadımız

Yalnız sen özgürsün sabah yıldızı

Güneş bile lekelenmiş

Yerden yükselen dumanlarla

Ay paslanmış

Geceden sisler ve puslarla

Yalnız sen saf lekesiz ve mâsum

Yalnız sen tertemiz

Gecenin eremediği

**

Gündüzden önce ulaşan

Kendi gönül sırrına

Ve günün soluğuyla sararmayan

Parçalanmaz aydınlık

Ve bölünmez ışık

Alınyazımızın tek ak noktası gibi parlayan

Sabah yıldızı

Bütün gece uykusuz kalsam

Bütün ömür susuz kalsam

Ne çıkar

Seni görürüm mutlak

Sabaha doğru

**

Sabah namazı

Senin kanatlarındır

İnsanı götüren

Hür ve aydınlık ufuklara doğru

**

Yıldızlar çekilir

Ve güneş erteler doğmasını

Ve sana kalır

Zaptedilmez öz vatan gibi

Gökyüzü

**

Ve sabah rüzgârı

Hafif hafif siler

Gözünde birikmiş yaşları

Kadifeden görünmez ellerle

**

Neden ağladın bu gece

Ve dün gece

Ve neden ağladın evvelki gece

Neden söyle

Sabah yıldızı

**

Bırak Beyrut'a ben ağlayayım

Altmış bin ölü verdi

Daha dün

Kardeş kardeşe

**

Ve Irak'ın ve İran'ın

Canım şehirlerine ağlayayım

Ölen kadınlarına ve çocuklarına ağlayayım

Avrupa'dan Rusya'dan Amerika'dan

Kan pahasına alınmış

Ölüm kusan silâhlarla

**

Bir kalb duracaksa

Acıdan ve ıstıraptan

O benim kalbim olsun

Senin kalbin değil

Sabah yıldızı

**

Ağlama ve dayan sabah yıldızı

Kalbin durabilir sonra

**

Bunca acı ve ıstırap levhası karşısında

Oysa sen daha çok lâzımsın

Sabah uyanan insanlara

Tanrı'nın bütün mâsum yaratıklarına

Gülümsemen gerek

Hatırlatman gerek onlara

Yüzyıllarca belki bin yıllarca

Mâsumluğun var olduğunu

**

Umut gibi ışı

Ezan gibi uzan her sabah

Ve rüyasına sız

Uyuyan o çocuğun

**

Bir kalb duracaksa

O benim kalbim olsun

Sınırları belli insan ömrünün çünkü

Ama senin yaşını

Ölüm saatini kim bilebilir

Şanı yüce

Tanrı'dan başka

5.

Bırak ben ağlayayım

Esir pazarında satılan Afganistan'a

Açlıktan milyonları kırılan Afrika'ya

Filipinler' e

Habeşistan'a Eritre'ye Filistin'e

Esaret prangasıyla kıvranan

Kafkaslar Azerbaycan Türkistan'a

Bütün milletlere ülkelere

Irmaklar gibi ben ağlayayım

Sen demir gibi olmalısın

Çelik gibi sabah yıldızı

**

Ceyhun dursun ben ağlayayım

Seyhun dursun ben ağlayayım

**

Sen diriliş yıldızısın

Büyük Tanığısın

Tanrı'ya inanmanın

**

Ve baharda

Tomurcuklanan gül

Senin doğuşunla açar gözlerini dünyaya

**

Seninle uyanmıştır çoban

Çağırmaktadır sürüsünü

Yeni gün taze vakte

**

Seninle uzay aynasında

Keskin sesini ayarlar

Şah horoz

**

Ve yankılar yankılar yankılar

Gökkubbede eşsiz yankılar

Dağlardan dağlara

Ovalardan ovalara

**

Sen demir gibi olmalısın

Çelik gibi

Sabah yıldızı

Kırılacak bir kadeh değilsin

Bu meyhanenin

Kepenkleri inerken

Sen ruhumun rönesansı

Göğe vurmuş yansıması

Kalbin saf aynası

Ve ta kendisisin şafağın

Ta kendisisin sabahın

**

Korkma seni gölgeleyemez

Karanlığın öbekleri

Seni örseleyemez

Sabaha kadar havlayan

Şerrin köpekleri

Çevrende halkalanmış 24 saat nöbette

Peygamber ocağının bebekleri

Yeryüzü melekleri

Kahraman

Asker tüfekleri

*

İçim gece yarılarında

Kömürleşen

Bir boşluk gibi

Onu yakacak ateş Yalnız

Sabah yıldızı

**

O yıldız ki

Tren

Sabah vakti geçerken

Sivas'tan

İlişir göğe

Bir sarı

Bir mavi

İğne gibi

**

Bundan mı ki

Sana

"Sarı yıldız Mavi yıldız"

Demiş halk şairi

**

O yıldız ki

Kur'an diline girmiş

İlk işaret olmuş

Büyük Birliğe

**

Ben onu benzetmem

Mitolojideki gibi

Güzelliğini insandan alan (yer insanından)

Hiç bir şeye

**

Soyut kalsın diye

Onu yakıştırdığım

Güzel olana değil sâde

Güzellik düşüncesine

Güzelliğin ta kendisine

6.

Kimse söndüremez seni

Sabah yıldızı İnsanlığın alınyazısısın

Altın çivilerle çakılmış

Zaman levhasının göğsüne

**

Ürkek bir güvercinin

Kalbi gibi atsa da nabzın

Sen çelik kalesisin secdenin ve sabrın

**

Kerpiç damlara

Sessizce sürünüp geçsen de

Ayın gölgesinde

Belli belirsiz

İletsen de bildirini

Güneşin ilk parlayışıyla

Sönecek çiğ tanelerine

Kimse bilmese de

Yine sen olacaksın

O güneşin gözbebeğinde

**

Güneş yakar

Sen ışıtırsın

Ateş denizinin çalkantılarından

Yüzü bulandıkça onun

Yüzünü aydınlatan

Suyunu durultan

Sen olacaksın onun

*

Ve o kadınlar nereye gittiler

Anne olan sevgili olan o kadınlar

Çocuklarının üzerine titreyen

Kirpiklerinde hep aynı

Sevgi ve merhamet ışığı

O kadınlar gökyüzüne mi çekildiler

Eleğimsağmalara mı göçtüler

Muratlarımızla birlikte Ve şimdi

Erkeklerin kötü alışkanlıklarına özentili

Bir kadınlar seli

Onlar gibi

Kumar içki ve şiddetin esiri

Ve kentte gece yarılarında

Tabanca sesleri

Bir kurşun senin de yüzünü sıyırmıştır

O terör yıllarında

Farketmişsindir sabah yıldızı

**

Yaşatmağa değil

Öldürmeğe inanmış

Diriltmeğe değil

Söndürmeğe kanmış

Bir takım eli silâhlılar

Seni de mutlaka seni de

O sonsuz sükûnet dünyasında

O her kımıldanışın bir altın değer kazandığı cihanda

Ürperttiler titrettiler sarstılar

En sefil bir kapitalizm taklidi

Ve komünizm ciridi

Kendi insanımızı

Ruhumuzu canımızı kanımızı

Eritip emdi, emdi eritti

Bir oyun böyle başladı

Bir oyun böyle gitti

Bir oyun böyle bitti

**

Hayır, sabah yıldızı

Gözümüzün bebeği

Gönlümüzün çiçeği

Sevgili Sabah yıldızı

Oyun bitmedi.

Bitti sanılan bu yerde

Yeniden başlayacak

İndi sanılan bu perde

Yeniden açılacak

Onların istediği gibi değil

Kaderin istediği biçimde

Kan seli olarak değil

Gül sağnağı halinde

Ve yeniden

O anneler o sevgililer

Geri gelecekler

Ve o aydın o yiğit çocuklarını getirecekler

Senin kurşunla yaralanmış

Kana batmış gözlerini

Ruhlarından akan

Ak ve billûr

Bir kevserle yıkayacaklar

Gök gök olacak Yer yer olacak

Ve yeniden başlayacak maceramız

Dünya ve âhiret hayatımız

7.

Ben düşüncede

Yeryüzünü dolaşıyorum

Sen düşünde

Gökyüzünü

Sabah yıldızı

Haritalar çiziyor ruhum

Acının utancın hıncın ve hüznün haritalarını

Umut dağları yükselmese

Muştu, nehirleri beklemese

Denizler denizlere direnmese

Yağmur ağaçlara örtünüş olmasa

Küller içinden çıkmasa

Yepyeni ve güçlü hakikatlerin hayalleri

Hayatın yükünü kim taşıyabilir

Bu ateşten kara parçalarında

Kuşlardan bahsetmek isterim sana

Güvercinlerden kırlangıçlardan

Hurmalardan çiçeklerden

Güllerden ve samanyollarından

Bütün bunlarla

Direniyoruz dünyaya

Yeraltından çıkan taşlarla

Göktaşlarıyla

Hisarlar kuruyoruz

Ölümün kara ölümün pususunca

Büyük savunma

Gecemiz gündüzümüz

Bir rehinden kurtarıyoruz

Tam satılacakken evimizi

Hep cehennemlerden gözlüyoruz cennetimizi

Bir eskiler alayım yankısına çevirmişiz geçmiş günlerimizi

Büyük şelâlelerle akan taptaze sesimizi

**

Sabah yıldızını

Ak yıldızını

Kaybetmiş ülke

 Sevgili ülke

Afganistan

**

Seni andım yine bu gece

Sattılar seni bir gün

Esirler pazarında Rusya'ya

Zavallı Afganistan

Hayır hayır zavallı değil

Kahraman Afganistan

**

Ruhları donmuş şahların

Sana yabancılaşmış aydınların

Attı seni kucağına Rusya'nın

Pakistan'a karşı

Zavallı Afganistan

Hayır hayır zavallı değil

Kahraman Afganistan

**

İleriyi göremediğinden

Habersiz olduğu için gelecekten

Ürküttüğü için kendinden

Attı seni esarete

İstemeden bilmeden Pakistan

Zavallı Afganistan

Hayır hayır zavallı değil

Kahraman Afganistan

**

Dünyayı bir kefeye

Kendini bir kefeye Koyan İran

Yalnız kendine açık

Kendi sorunu dışında sorun tanımayan

Umursamadı yanı başında

Gözler önünde

Çiğnenmesini bir kardeş ülkenin

**

Pakistan, İran, Türkiye

Dağıttılar birliklerini

En düşman ülkeler

Paktlar kurarken

Seni başbaşa koydular kaderinle

**

Ey islâm ülkeleri

Birlik sizin ana ilkenizken

Paramparça oldunuz

Niçin ve neden

**

Hergün biriniz bir ziyafet konusu

Kurda kuşa

Kalanlarınız da giriyor sıraya

Bekliyorlar

Kurban edilme nöbetini

**

Ama Afganistan'ın

Kahraman çocukları

Bir bir can verecek gerekirse

Yurtları mukaddesatları uğruna

**

Hindikuş dağlarında bugün

Bambaşka bir ateş yanıyor

Sönmez bir ateş bir ateş tohumu

Geleceğin diriliş meşaleleri için

**

Bir gün Hayber geçidinden

Kuş uçmaz dağlardan o

Sancak geçecek

Kurtuluş günü olacak o gün

Şehitlerin dirildiği gün

Ebedî anlam ve amaçta

8.

Yeryüzüne ayı indir o bir şehir olsun

Yaklaştıkça büyüyen

Ayrıntıları setleri bahçeleri

Yumuşak çizgileriyle ortaya çıkan

İşte ben o şehri yaşadım yıllarca

İstanbul'da parça parça

Çeşmelerinde ayı yaşadım

Servilerinde ayla birlik bölündüm

Ayla birlik yaralandım

İstanbul mezarlıklarını aydınlatan ayla

Soludum bölük bölük âhiretin

Keskin çizgili özgürlüğünü

Kanlı canlı özgürlüğünü ay kesmesi

İçtim sıcak bir yaz günü içilen buz gibi bir vişne şurubu benzeri

**

Kutsallığın ballı biberli çilekli çile kevserini

İstanbul'dur bu otuz yıl kana kana yaşadığım

Resmim âdeta taşlarına geçti

Ben İstanbul'da dağıldım zerre zerre

İstanbul damla damla içimde birikti

Mermer tozu gelip gelip içimde oluştu bir şehir

Bu yeryüzünden ve gökyüzünden ötedeki şehirdir

O bir kılıçtır Doğu'dan Batı'ya uzanıp

Çin ipeğinden örülmüş şeytan kozasını bölen

Darbeleriyle Batı çeliğini lime lime eden

O Tanrı'nın kılıç halindeki hilâli

İslâm ruhunun kristalleşmiş heykeli

İçimin sesi rüyamın öfkesi merhametimin şehri

İstanbul'a gel oruç günleri gez gör ve dinle derinden

Taştaki oymalarını incele bir er gözüyle

Semerkant'tan kalkıp gelmiş erlerin gözüyle gör her yeri

Camileri mezarlıkları çeşmeleri ve sebilleri

Git Sümbülefendi'ye servilerden sor olup biteni

Merkezefendi'de tüket maddeyi yırt maddeciliğin kefenini

Bağdat'ta ebedî bağı ruhun ve İlâhî hikmetlerin

Şam'da son sının manevî medeniyetlerin

Kozmik bakış metafizik sezgi

**

Bağdat'tan dal Şam'dan yaprak Diyarbekir'den çizgi

Hep İstanbul'da kırık dökük

Parçalanmış silinmiş sönmüş

Hayaletler gibi kaçmış gizliliklere

Loş boşluklara sığınmış kan rengi bir huzur arzusu

Sabah Karacaahmet'ten öten şafak kırmızısında savaş borusu

Sökün eder her sabah ufkun bir ucundan yeniçeriler

Su şırıltısından gök gürültüsüne değin

Bütün seslere düzen vermiş ebedî mehter

Yok olduysa da bu şehir ruhu ruhuma sindi

Ben yaşadıkça o yaşayacak bende

Kimbilir belki o da dirilecek benimle

İslâm Milletinin dirilişinde

O yeniden güneşin güneş ayın ay dünyanın dünya

İnsanın insan olduğu o günde

Ölümün biliyorum ey İstanbul diriliş içindir

Öyleyse indir ruhunun teslim bayraklarını indir göm toprağa

Doğrul ve kalk ayağa

Kemiklerinle etin arasında

Sonsuz güç topla korku ve muştuyla

Mucize muştusuyla

Yüreğim yırtılıyor çınlıyor ağlıyor yüreğim

Fırtına yaprak yaprak dökülüyor

Gecenin tüyleri savruluyor havaya

Ölümümü kutlayan Arz oğullarıyla

Mübarek toprağın anlamından bile yoksun

Taşın demirin mermerin ve tozun metafizik kadrine bile düşman

**

Kâbûs ruhumu çalmak isteyen hırsız

Madde dönüşür bin bir şeye ama ruh kaybolmaz

Altın madeni gibi pırıl pırıl kalır ve solmaz

9.

Ve ben karadan geldim ama denizi üstlendim

Denizi yüklendim âdeta denizle evlendim

Denizle yaşadım denizle öldüm

Öldükten sonra denizin gözlerini gördüm

Denizden denize yükseldim

Birliğin şarkısını işittim dinledim derinliklerinde

Sedeflerinden yapılmış İstanbul camilerinin taşları

Beyaz güvercin kanadı köpüklerinde kubbelerini gördüm camilerin

Bilirim atalarımız denizden yaptılar bu şehri

Ama gizleyerek saklayarak itiraf etmeyerek —

Bursa'dan gelen yeşil bu denizi boyadı gökten sonra

**

Ve trenler şifreli düdükleriyle trajedileri perdelerken

Dönüp bir köşeden ötede kaybolurken

Ben kayalarını denizin ahenkleştirdiği kıyılarda

Gerçeği koğaladım hayal meyal görünen kelimeler arkasında

**

Ve derken birden karaya sıçradım

Ayasofya Padişah türbeleriyle örtülmüş maskelenmiş şehzade mezarlarıyla

Kayboldu o deniz o kentle birlikte Rabbim bildir bana olup biteni

O yeşil ötesi ışığı o güneşi tahlil eden su çizgisini

**

Ve sen ey Avrupa yerin dibine batacaksın bitmez tükenmez suçlarına karşılık

**

Ve derken Ayasofya yüzüme çarpan karanlık

Serin ve kilim nakışlı kızıl gözlü dev bir cam gibi

Ve kılıcımın ucunda Ayasofya küçük bir bilya gibi

Uzatıyorum göklerin kubbesine bir ikram gibi

Gök sofrasında bir çeşni bir garnitür gibi

Kalk ve kavra ruhum bir kadavra gibi olan bu göksel yapıyı

Bir kartal taşırken yere düşmüş

Ve kalakalmış kaldığı yerde

Sonra karanlıklardan çıkan kargalar tünemiş üstüne

Yemişler ötesini berisini

Ey kozmiğin kemirdiği bir kent gibi yükselen yapı

**

Ey Allah'a açılan ve kapanan ulu kapı

Bir at gibi soluyorsun kulelerinle

Deniz öfkenin köpükleriyle benekli

Gel barışın köprüsü ol içimizde dışımızda

Yeniden sularından içelim kana kana

Savaşabilirim bugün bütün dünyayla

Gerekirse

Ruhumuzun susadığı hakikat olan

Evrensel İslâm Barışının zaferi için

Aşk için Tanrı hakikati aşkı için

Göğe çıkan İsa yere insin diye

Fazla çıkardılar göğe —

Gel ey Muhammed ve İsa hakikati

Burada sizi bekleyen bütün bir insanlık var

Bulutlar yaralı insanlar zehir saçan fırtınalar

Kara-düşünce fırtınalarıyla yüklü kurşun levha havalan

Savaşırım doğudan daha doğu

Doğrudan daha doğru olanı bulmak için

Zulme karşı savaşabilirim

İnsan başı yalnız Tanrı önünde eğilecektir

Ebedî hakikat budur

Bunun için savaşırım ben

Bunun için kanım helâl olsun

Şehrimin alnına özgür Tanrı aşkını yazmak

İstanbul'u yeniden Tanrı şehri yapmak

Bunun için savaşırım ben

**

Servi için savaşırım çınar için savaşırım

Tozlanmamış gün doğuşu için

Yıldızlar geceleri yeniden görünsün diye

Tuz deniz damlasında gülsün

Çam denizle gülüşsün

Su tenimizle barışsın

Ruhumuzla ışısın diye

Savaşçıyım ben atalarım gibi

İstanbul için savaşırım

Bağdat'ın dervişlik ortağı

Şam'ın kılıç kardeşi

Olan İstanbul için

Benim güneşimden öteye kimse gidemez

Benim güneşimin üstüne doğmadığı hayat hayat değil

"Benim duvarımdan yüksek duvar haraptır"

Gerçek özgürlüktür kölelik değil

Tanrı'ya kulluk İstanbul olacak yine gerçek özgürlüğün türküsü

Kıyamete kadar söylenecek türkü

10.

KIZKULESİ'NE GAZEL II

Ölümden korkuşun sembolü olan

Ölümden kurtuluşa yol arayan

Zehiri saklayan incir tatlılığında

Yılanı saklayan meyve sepetinde

Bizans mahzenlerinin yarı ışıklı sularında

Örülmüş tabiat ihanetinin masalı

Kuleye giydirilen ipek maske

Hayır bu bir iftira çizilmiş zaman pergeliyle

Metafizik bir dirilişe koşan ermişliğin eliyle

**

Denizin ortasında yükselmiş ışık anıtıdır o

İslâmm denizden güneşe yükselen sütunu gibi

Denizden yükselmiş bir Eyyûb Sultan gecesi mumu gibi

Geceyi gündüze dönüştüren ruh oyunu gibi

Bakireliğin kehânete kurban oluşu değil

Işığın şehre ilk kabul edilip dağıtılışının merkezi

Bizans dirilmek için ummasın ondan medet

O yalnız ve yalnız İslâmın dirilişine işaret

Bir şehâdet parmağı gibi yönelmiş Tanrı'ya

Kelebeği arıyı karıncayı konuk eder

Ördek sürülerini selâmlar martılara el eder

Yaz kış geçişlerinde etrafında döner leylekler

Leyleklere yön belirlemelerinde yol gösterir

Kız Kulesi Galata Kulesine nur gönderir

Giderir Ceneviz karanlığını

Bizans karanlığını her sabah

Her akşam sularda duyduğu müslüman ninnisiyle

Kazır büyük konuşmasını ruhumuzun derinliklerine

Yayar Semerkant kokulu ceviz yaprağı akşamını havaya

Yeşil bir duadır o en büyük aydınlığa

**

Batı güldü yüzümüze

Ama hep arkadan vurdu

Hep öyledir Batı

Ve hep öyle kalacak

Ey, doğunun iki yüzlü, batının iki yüzlülükten de artık yüzlü

**

Hainlikleri ve düşmanlıklarıyla karşılaşan

Saf ve temiz yürekli müslüman

Sen hep yalın kılıçla

Ve yüzyüze

Ve apaçık ilân ederek savaştın

Bunu bir onur işi saydın

Kaybettinse zırhsız savaştığından kaybettin

Müslümanlar

Sizin için büyük hayat tehlikesi var doğuda ve batıda

Batıdan iki defa korkun doğudan iki defa

Korkun demek sakının demek

Yoksa müslüman için korkmak ne demek

Doğu da batı da korksun senden geçmişte olduğu gibi

Korkut ve muştula buyruğunca

Yeniden söyle söyleyeceğini doğuya batıya

Çin, psikolojik incelikler ve duyarlıklar uygarlığı

Gerçekte mahrumdur hakikatin metafizik cevherinden

Onlar ne kadar batılı görünüm alırlarsa alsınlar

Yine emlidirler. Ayinleridir sabah akşam jimnastiği

İdealleri, bütün dünyayı istilâ

Kumların çölleri istilâsı gibi

Ve Hint, ne kadar metafizik görünümlü olursa olsun

Dinleri ve uygarlıkları: düşüncenin gölgesi duyarlık üstünde

Semboller tabiatın soyutlanışından

Onların da dünyayı istilâ niyetleri

Suların ovaları istilâsı gibi

**

Büyük Hakikatin gölgesi burdan vurmuşsa oraya

Kartalın gölgesi düşmüşse toprağa

Aldatmasın kendisini hintli

Kartal uzaklarda sonsuz gökyüzünde

Ve hakikat uzaklarda

**

Ve iki kere tehlikedir Batı senin için

Rusya... buzul, sonsuz kutup soğukluğu...

Dondurucu kış gibi gelip kavurmak ister her yeşili

Karanlık ülkelerden güneşi söndürmeğe gelmiş aydınlık ülkelere

—Yine de tümünde halkları ayırıyorum yönetimlerden

Halkları sürü gibi itiyorlar savaşa

Kullanıyorlar onları kızıl kara sarı esmer zulümler için

Onları nisbeten mazlûm ve hatta mağdur kabul ediyorum—

Ve ateş gibi Batı gittiği yeri yakar

Ruhunu kezzaba batırır insanın

Artık insan onursuz ve idealsiz

Yıllarca ve yüzyıllarca

Amaçsız donmuş kalakalır

Tanrı yardım etmezse

Diriliş ne güç!

Batı, ateş ve duman

Rus, kızıl buz

Hint, boğucu su,

Çin yutan kum çölü

Tanrım, müslüman ne korkunç âfetlerle çevrili!

11.

Tanrım, müslüman, ne korkunç âfetlerle çevrili

Hem âfakta hem enfüste

Hem dışta hem içte

Hem fizikte hem ruhta

Onu koru Tanrım

Ona acı ona yardım elini uzat

Senin halkındır onun halkı

Onu uyandır onu şuurlandır

Ona bilgi ve güç ver

İleriyi görüş gücü ver

O, yeşilin şiiridir

Yeşil şiirdir onun ruhu

Hızır'dır öncüsü artçısı bu halkın

Onlar tek sahibi metafiziğin

Ruh ve hakikat medeniyetinin

Onun uygarlığıdır hayata anlam veren

Aklı da aklı aşanı da fizikötesine götüren

Tabiatı verimlendiren

Ayı ay güneşi güneş eden

Çelişkileri bile ahenk olarak kullanan

Kavisleri bile dosdoğru

Zehir bile onda şifanın buyruğunda

Onlardır güneşi ve gölgeyi yerli yerine koyan

Bu dünya ve öteki dünya, hakikatin gölgesi

Tanrı aşkını yaşayanlardır onlar

Mevlâna görünür bir uçtan

Konya'dan Kubbe-i Hadra'dan

Muhyiddin-i Arabi İmam-ı Gazali

İmam-ı Rabbani ve Hallaç esintileriyle dolu uygarlık

Pancurlar var Hallaç gibi

Yaz sıcağında ruha açılan

Sabrın ve tevekkülün son ucu Geylâni

Halisliğin saf madeni Rüfai

Dünya nakışlarını silmiş kalbden

Kalb ahiret aşısının boyasıyla boyalı nakşi

Ey kalbim sen yine bunları ara

Ve bul yeniden

Çatıda setlerde ufuk çizgisinin olduğu her yerde

Her müslüman gönülde ve yüzde

Bin bir yol gider bir yola varır

Orda kalbimizin fidanı göğerir

Orda gönlümüzün çiçeği açar

Açar bir gün elbet yeniden gönlümüzün çiçekleri

Görülmemiş fizikötesine ait çiçekler

Mesnevi'nin Mânevi'nin

İhyâ'nın Mektubat'ın

İstanbul'un Bursa'nm

Diyarbekir'in Konya'nın

Erzurum'un Bağdat'ın Şam'ın

Kahire'nin ve bütün Afrika'nın

Mekke'nin ve Medine'nin gülleri

Ne tükenmezdir islâmın şehirleri

En büyüğünden en küçüğüne

Hangisini ansam eksik kalır

Sayılmaz güzellikleri iyilikleri

Kuala Lumpur'dan Darüsselâm'a kadar

Ve ayrıntılar ayrıntılar ayrıntılar

Merzifon'da sen gördün mü Kara Mustafa Paşa Cami'inde

Kesik insan başı gibi ağlayan yaşlı çınar köklerini

Gövdeyi geçen kökler —

Hamamlarını ve bedestenini

Gümüşhacıköy'ün camilerini

Mardin'in kaleyi andıran içiçe ve üstüste evleri

Ve kalesinde Hızır Makamı

Ve her kim Mardin kalesini bir kere görmüşse yedi kere görecek demektir —

Ve Bitlis kalesi

Dört mevsim baharı yaşayan Van Dağları

Erek Dağı, orda erilir bala ve tertemiz sırra

Yaşlanmazlığa

Hızır sırrına

Ey zaptedilmez ruh, yine sensin!

Seni hiç bir gem dizginliyemez

Süphan Dağı

Ağrı. Ruh volkanik bir dağ gibi erimiştir orda.

Herşey kurşun ve bakır

Ağırlıklar her yeri çökertmiş

Meteor taşı gelmiş gökten ve yeri yakmış

Küçük Ağrı'da yer yerin dibine batmış

Koparamazsın en ufak taşı bile yerinden

Taşlar eriyip donmuş

Aydan gelmiş bir maden

12.

Yol nedir yolun neresindeyiz

Dönüyor muyuz sonsuz bir dairede

Tarifsiz telâfisi olmayan bir gerilemede mi

Farkedilmeyen ama ansızın farkedilecek olan

İlerlemede miyiz hafif hafif birikip

Birden patlayan

Deprem dalgalan gibi gelip

Sükûneti duruşu blok blok düşüren

Önlenemez bir sonda mıyız

Bütün medeniyetlerin ölümü mü bu

Peki ne kalacaktır geriye

Yoksa tam tersine bir saflaşma mı

Eninde sonunda

Hakikate sahip olduğumuza göre

Rönesansımız dönemine mi girdik

Parçalanma ve bölünme dönemine mi

Ne olup ne bitiyor

Gün nereye gidiyor

Sana kalsa ikindi ya da akşam

Bana kalsa ikinci

İkinci kuşluk ve ikinci

Sabah alacakaranlığı

Çöp ve öz saman ve tane birbirlerinden mi ayrılıyor

Dikenler gülü mü reddediyor

Saklıyorlar mı geleceklerden

Kan boğacak mı hakikati

Sıkarak damarları

Gerilim

Yaralandık mı

Aklımız mı duyarlığımız mı yara aldı

Bütün belgeler yakıldı mı sandık sandık

Bütün sır İstanbul - Bağdat - Şam çizgisinde mi

Ya iki üçgen söz konusu biri dar biri geniş

Darını iç üçgeni söyledim. Geniş

Ya da dış üçgene gelince Afrika'dan Malezya'ya gider ta.

Ve orta daire Kahire - İslâmabat - Mekke...

Dokuz şehir kurtulsun,

Kurtulacaktır müslümanlar.

İnsanlık kurtulacaktır,

Diriliş fikri gitmelidir bu dokuz şehre akırmak gibi

Cennetten çağlayan

Işıklarla yıkanan

Öte yer öte zaman kınalı

Rüya oyalı

Arı gönül aşılı

Tanrım yeniden dirilişin tohumlarını

Saçmamız için fırsat ver

Kötülük ilkesini zayıflat

Direnişini kır yoğunluğunu seyrelt

Doğrulukla doldur doğumumuzu

Peygamberin zamanından bir...

Zaman düşür üstümüze

Hakikat içimizde göğersin

Yeniden o gümüş sükûnet gelsin

İkindilerimizin saatine

Suları dalga dalga arıtan gönüller ve havuza

Can gelsin suya dallarını sarkıtan asmalara

Yapraklardaki toz

Doğudan gelen o atlı silüetinin

Atının ayaklarından çıkan toz

Altın tozundan daha değerli

Bir  at ki yanında taşıyor bir başkaldırışı

Bütün başkaldırıları eskitip değersizleştiren başkaldırışı

Bir başkaldırı ötesi medeniyetini taşıyan karnında o at

Ve o atlı

Nereden geliyor o atlı Tanrı aşkından doğan o atlı

Yunus izli Mevlâna çizgili

Muhyiddin-i Arabi gölgeli Gazali hacimli

Develerin hörgücünde saklı hazineler

Moğol atlılarının Dicle'ye döktükleri

O hâzinelerin gizli şifreleri

Ve bin bir Bağdat mitolojisi

13.

En büyük acı şu: insanlık hadım edildi

Hakiki düşünceden gerçek duyarlıktan ve öz bilgiden

Bayrakların ve sancakların gerisindeki sancak söndürüldü

Karanlıktan sunî ışık yapıldı ve gerçek ışık öldü

Hayat dediğiniz ölüm ölüm sandığınız gerçek hayat

Diyarbekir'in yaz sıcağında meyankökü şerbetindeki tatla

Koka-kola zehri arasındaki fark bu

Benim yazlarım ebedîlik yelpazesinin kat kat açılışı

Çamlı ahşap köşklerin pancurlarının aralanışı

Dupduru denizin sonsuzluğa kardeş kabul edilişi

Gidersin yorgunluğunu gecelerin ve gündüzlerin

Yeniden özgürlüğe ve özgünlüğe çıkmak

Bize mahsus görüntüler Bursa İstanbul Konya Edirne

Bize mahsus görüntüler Diyarbekir

Ulu Cami Peygamber Camii Süleyman Camii

İçkale Aslanlı Çeşme

Dar sokaklar kapı içinde kapı uygarlık bu

Kendi uygarlığımız

Yenilememiz gereken

Ve diriltmemiz

Kopyadan taklitten dönmek

Ölümden dönmekten daha zor ama

Varolmanın tek şartı

Kaderin kaderle çarpışması

Kaderin kaderi ertelemesi

Kaderin kaderi yenmesi

Yeniden varolmanın sırrı

Dirilmek ve diriltmek görevi

Ölümün çürütemediği güzellik

Ben o güzelliği söylüyorum

Ben o güzelliği söylüyorum

Ölümün ötesindeki güzellik

**

Ben o güzelliği söylüyorum

Sonbaharın kızıl yapraklarındaki baharı

Ben o güzelliği söylüyorum

Açlık ve susuzluktan sonraki sofraları

Yakıcı çölün derinliğindeki ırmak

Yatır örtüsündeki yeşil sükûnetin bal peteği

Balın içindeki geometri vahyin kanıtı Cebrail izi

Cebrail'in gölge gibi geçerken bıraktığı iz gecede

Ben hep o güzelliği söylüyorum

Sh: 625-678

AĞUSTOS BÖCEĞİ BİR MEŞALEDİR

Böcek ki akıtıyor damla damla ağzından

Üzüm ballarında süzülmüş ağustosu

Titreyen şıngırdayan bir çocuk oyuncağı

Ağustos bu seste

Bu durmayı unutmuş seste

**

Çam diyor ağustos böceği

Çamlara kasideler söylüyor

Tanrı'ya yakarıyor nesli tükenmesin diye

Bu hanedanın

Ağaçlar içinde şah ağaç olan bu hanedanın

**

Ey masalcı adam iftira ettin sen

Bu harikalar harikası böceğe

Onu suçladın tembellikle

En çalışkan onu görüyorum ben

Hiç bir karşılık beklemeden

Yazı ağustosu çamı çınarı

Tanıtıyor bize yazı ağustosu çamı ve çınarı

**

Ağacın dalında güneşe doğru yaklaşarak

Suyun, bir damla suyun değerini altın ediyor

Çiğ damlası bir zümrüttür diyor

Susadıkça eşsiz sesiyle şarkılar söylüyor

 İlâhiler okuyor güneşe gönderiyor

Sen bunları levha levha kızart diyor

Bir daha yanmayacak şekilde kızart diyor

Kıyamete kadar kalsın insanlığa uzat diyor

**

Güneşi yakıcı güneş bilen gölgeyi reddeden

Gölgede saklanma kurnazlığını reddeden

Aç kalma pahasına olsa da öten

Susamanın armonilerini en iyi bilen

Mâtemden alevden bir gömlek giyen

Yapraktan bir saray ören

Sesini bir şehir gibi boşaltan nehre

Dağlara kırlara ve ormanlara zerre zerre

Sonra kış gelince karıncalar saklanır toprak altına

Herkes bir önlem almıştır o hariç

O hep iyiyi güzelliği yaşamış

Özgürlüğe dalıp çıkmış yalnız özgürlüğe

Öbürleri hep gerçekçilik taslamış

Ama o hep gerçeği aramış

Gerçeği aramağa çağırmış

Ve gerçeği yaşamış

**

Sizin acımanıza gülüp geçiyor

Sizi gidi faydacılar çıkarcılar sizi

Üzülmeyin evi yuvası yok diye

Kışlık erzak biriktirmemiş diye

Sizin acımanıza yok onun ihtiyacı

Sahtedir zaten acımanız

Siz ancak alay edersiniz acımasız —

Özgürlüğün sesidir o ürkmez korkmaz

Titremeden geçer gündüzden geceye

**

Bir başka ağustosta yeniden doğacaktır

Ağaçların tepelerinde güneşe en yakın yerde

Tanrı'nın sırrıyla bir mucizeyle

Oysa nesli kesilmeliydi size göre —

Ama hiç bir zaman hiç bir yerde

Sönmez Tanrı'nın yaktığı meşale

İsterse bir böcekte olsun o meşale

Temmuzda ağustosta ağaçlar cayır cayır yanarken

Yalnız o, odur teselli eden dayanın diyen

Yaşamanın en büyük ilkesi sabrı öğütleyen

Yavru kuşlara masallar anlatarak geceye serine götüren

Adeta güneşle onlar arasına sesiyle bir perde geren

Şırıl şırıl sesiyle onları serinleten

Gözlerine ışıltılı vahalar gösteren

Çeşmelerden su sesleri alıp getiren

Sesiyle — o ufacık gövdesinden tüten —

Dağ gibi sessiz korumasız bahçeyi örten

Herkese her yere mutluluk saçan sevinç serpen

Dünya cehennemine Cennet'i karşı diken

Işık kıyametine mızraklar havale eden

Harbeler gönderen oklar atan sesinden

Ağustos böceği deyip hor gördüğümüz

Minik göğsünde bir koskoca orkestra taşıyan

**

Hiç yere bir şey yaratmamış olanın

Bize gönderdiği bir muştucu o yaratık

Uyarıcı ve muştucu bir yaratık

Tanrı boş yere bir şey yaratmamıştır Anlayan için muştucu duyan için uyarıcı —

**

Ateşle dans eder o güneşle dans eder

Çırçıplak çıkar güneşin karşısına

Belki yaşayamaz güneşi eksik kışta

Fakat ardında unutulmaz bir yaz bırakır

Sh: 679-682

Kaynak: SEZAİ KARAKOÇ, GUN DOGMADAN-Şiirler, 2.baskı, DİRİLİŞ YAYINLARI

P.K. 1279, Sirkeci - İstanbul

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar