M. İkbal’in Âlemlere Rahmet Olan Rasûlüllah Sallallâhü Aleyhi Ve Selleme Halini Arz Etmesi

Bunlarada Bakarsınız

• Ey zuhuru ile hayata gençlik getiren (Efendim), se­nin tecellin hayat rüyasının tabiridir.
• Yeryüzü, senin bargâhına^[1] saha olduğu için kıymet kazanmıştır. Asuman, senin barigâhının damını öpebildiği için ulvidir.
• Altı cihet, senin didarının nuru ile aydınlanmıştır. Türk, Tacik, Arap senin kölendir.
• Bu kâinatın mertebesi senin varlığınla yüksektir. Senin fakrın, bu kâinatın sermayesidir.
• Cihanda hayat mumunu yaktın, köleleri efendilik mertebesine yükselttin.
• Sensiz bu su ve çamur âleminin kalıpları hiç bir şeye malik olma­dıklarından dolayı utanç içinde idiler.
• Senin nefesin, çamurdan ateş vücuda getirince toprak yığınlarını Âdem halinde hayata kattı.
• Zerre, ay ve güneşin yakasına yapıştı. Yani kendi kudretinin ne derecelerde olduğunu idrak etti.
• Ben, seni gördüm. Babamdan ve anamdan daha çok sevdim.
• Aşk, bende bir ateş alevlendirmiştir. Benim canımı yaktığı için Allah ona uzun ömür versin.
• Ney gibi benim malım mülküm feryattır. O feryat benim viran evimin meş’alesidir.
• Gizli derdi açıp söyleyememek çok güç. Şarabı şişede gizlemek müşkül.
• Müslüman, Peygamber sırrından haberdar değil. Bu Kâbe, tekrar puthâne oldu.
• Her müslümanın koltuğunun altında bir Menât, bir Lât, bir Uzzâ ve Hübel putu var.
• Bizim şeyhimiz, Birehmenden daha kâfir.. Zira kafasında bir Su­menât ^[2] taşıyor.
• Araptan pılısını pırtısını toplayıp göç etmiş, Acemin meyhanesin­de sızmıştır.
• Acemin uzuvları yeis ve nevmidîden ^[3]sakatlanmış. Şarabı gözyaşından daha soğuk.
• Kâfir gibi ölümden korkuyor. Göğsünde diri bir kalbden eser yok.
• Onun na’şım tabiplere gösterdim. Mustafa’nın huzuruna getirdim.
• ölmüş idi. Ona Ab-ı Hayattan bahsettim. Kur’an sırlarından bir sır söyledim.
• Ona Necit dostlarından bir masal söyledim. Necit bahçesinden bir koku getirdim.
• Meclisi terennüm mumu ile aydınlattım. İslâm kavmine hayatın remzini öğrettim.
• «Bizi frenk büyüsü bağlamış» dedi. Onun bu mücadelesi frenk ka­nunu yüzünden.
• Ey Busayriye hırkasını, bana da Selman’ın kopuzunu veren Haz­ret-i Muhammed (sallallâhü aleyhi ve sellem)
• Bu yanlış düşünene, kendi elindeki malın kıymetini idrak edeme­yene hakikat zevkini ihsan et.
• Eğer benim gönlüm, cevhersiz bir ayna ise, sözlerimde Kur’an’ın ahkâmından başka bir şey gizlenmişse,
• Ey nuru ile asırların, dünyaların sabahım aydınlatan, kalbde olan şeyleri sen elbette görürsün.
• Düşüncemin şeref ve namus perdesini parça parça et, bu bahçeyi benim dikenimden kurtar.
• Göğsümdeki hayat pılı pırtısını toplayıp denk yap, İslâm milletini benim şerrimden koru.
• Benim değersiz ve semeresiz tarlamı yeşertme, bana nisan yağmu­rundan bir katre dahi verme.
• Üzümümün içinde şarabı kurut, benim şarabıma zehir dök.
• Beni mahşer gününde rezil-ü rüsva et, beni ayağını öpmekten mah­rum et.

***

• Eğer Kur’andaki sır incilerini delmişsem, müslümanlara hak söz söylemişsem;
• İhsanı ile insan olmayanları insan eden, bu sözlerimin ecri olarak bana duan kâfidir.

***

• Aziz ve Celil olan Allaha yalvar, benim aşkım bütün amellerimde tahakkuk etsin.

·        Sen mahzun canlara devlet ihsan edicisin, din ilminden nasip veri­cisin.        

·       Bana amel hususunda daha fazla sebat ihsan et; benim nisan damlamı inci haline getir.

• Dünyaya geldiğim zamandan beri benim başka bir arzum vardı. Bu arzu, gönül gibi göğsümde yerleşmişti. Bu arzu, bana hayat sa­bahımdan daha mahremdi.
• Babamdan senin ismini öğrendiğim anda gönlümde bu arzu ateşi alevlendi.
• Felek beni ihtiyarlattıkça, hayat kumarında beni harcadıkça,
• Bu arzu, daha gençleşiyor, bu eski şarab, daha ağırlaşıyordu.
• Bu arzu, benim tıynetimin içinde bir incidir. Gecemde yalnız bu yıldız parıldar.
• Bir zaman lâle yanaklılarla meşgul oldum: kıvırcık saçlıların sev­dasına düştüm.
• Ay yüzlülerle şarap içtim, huzur ve afiyet mumunu eteğimle sön­dürdüm.
• Elde ettiğim mahsulün etrafında şimşekler raksetti. Gönlümün kervanını eşkıya talan etti.

·    Lâkin bütün bunlara rağmen canımın şişesinden bu şarab dökül­medi. Bu halis altını elimden çıkarmadım.

• Aklım put yapan bir Azer’e benziyordu. Beline zünnar bağladı. Canımın mülkünde onun yaptığı putlar hükümrandı.
• Senelerce şüphe tuzağına düştüm. Kuru beynimden bu şüpheyi bir türlü koparıp atamıyordum.
• Karanlığım Hak nuruna, gecem şafak nuruna yabancı idi.
• İlm-i yakin’den bir harf okumamış, felsefenin şüphe diyarında kalmıştım.
• Buna rağmen bu arzu gönlümde sadef içinde inci, gibi yerleşmiş duruyordu.
• Nihayet bu arzu, gözümün kadehinden damladı. Gönlümde nağ­meler yarattı.
• Ey canımda kendisinden başka hiç bir şey mevcut olmayan, eğer emredersen bu emelimi açıklayayım:
• Hayatımda dinî amellerin ecir ve sevabı olmadığı için bu emel bana yakışmıyor.
• Onu açıklamaktan utanıyorum. Lâkin senin şefkatin bana cesa­ret veriyor.
• Senin merhametin bütün dünyaya şamildir: istiyorum ki Hicaz­da öleyim.
• Kalbinde Hakk’tan başka bir şey bulunmayan müslüman ne zama­na kadar puthanede zünnar bağlayıp kalacak ?
• Onun ömrü sona erdiği zaman, cesedini bir kilisenin kucağına defnederlerse yazık olur.
• Eğer benim vücudumun zerreleri senin kapından dirilir ve mah­şer hayatına katılırsa bu gün ne kadar bedbaht isem yarın o de­rece bahtiyar olurum.
• Senin bulunduğun şehir ne mübarek bir şehirdir. Senin mübarek vücuduna istirahatgâh olan toprak ne bahtiyar topraktır.
• «Orası benim yârimin meskeni, şahımın memleketidir. Âşık in­dinde vatan sevgisi budur.»
• Bahtımın yıldızını aydınlat ta bana duvarının gölgesinde bir me­zar ihsan et.
• Ta ki orada gönlüm huzura kavuşsun. Bu perişan cıva zerrelerine benzeyen varlığım bir derlenip toplansın.
• Feleğe diyeyim ki : «Bak benim huzur ve rahatıma; hayatımın başlangıcını gördün; sonuma bir bak.»^[4]

DUA

·        Ey âlemin vücudunda can gibi olan, sen bizim canımızsın; bizden kaçıyorsun.

·        Hayat udundaki nağme, senin feyzindendir. Senin yolundaki ölü­mü, hayat kıskanır.

·        Gene bu nâşâd gönlü huzura eriştir; gene sinelere gir ve onları bir mamure haline getir.

·        Gene bizden ar ye namusu iste, al. Ham âşıkları daha olgun hale gelir.

·        Biz kaderden şikâyet edip duruyoruz. Senin değerin çok yüksek; biz ise fakiriz.

·        Bu fakirlerden güzel yüzünü gizleme; Selman ve Bilâlin [^[5]] aş­kını ucuzca bize sat.

• Bize uykusuz göz, bitkin bir gönül ver. Gene bize cıva yaradılışı ver.
• Açık âyetlerinden gene bir âyet göster. Düşmanların boyunlar “huzu” ve “huşu” içinde bükülsün.
• Bu saman çöpünü bir yanar dağ haline getir. Bizim ateşimizle Hak­tan gayrı olan şeyleri yak, mahvet.
• Bu kavim, birlik ipini elden kaçıralıberi bin bir müşkile düştük.
• Biz yıldızlar gibi perişan, dağınık bir haldeyiz. Aynı yolda arkadaş olduğumuz halde birbirimizin yabancısıyız.
• Bu yaprakları tekrar bir şirazele;^[6] tekrar muhabbet âyinini tazele. Bizi gene o hizmete memur et.
• Kendi işini âşıklarına tevdi et. Yola düşenlere selâmet menzilini ihsan et, İbrahim’in imanının kuv­vetini ihsan et. ^[7]

---

[1] Bargâh: İçine izinle girilen yer, otağ, yüksek divan.

[2] Sümanat:(C.: Sümâni-Sümâniyât) Bıldırcın kuşu. (Kuş Beyinli)

[3] Nevmidî: Ümidsizlik, cesaret kırıklığı.

[4] Kaynak: İkbal,Rumuz-u Bîhodî(Benlikten Geçmenin Remizleri), trc. A.Nihat Tarlan,1958, İstanbul, s.58-60

^[5]Selman-ı Farsî ve Bilâl-i Habeşî radiyallâhü anhüm

[6] Şiraze: Ciltçilikte, kitap yapraklarını düzgün tutmaya yarayan ince örülmüş şerit.  

[7] Kaynak: İkbal,Esrâr-ı Hodi( Benliğin Sırları), trc. A.Nihat Tarlan,1958, İstanbul, s.65

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar