Prometheus- GOETHE
Karart
gözlerini Zeus,
Duman
duman bulutlarla;
Diken
başlarını yolan çocuk gibi de
Oyna
meşelerin, dağların doruklarıyla.
Ama
benim dünyama dokunamazsın,
Ne
senin yapmadığın kulübeme
Ne
de ateşi kıskandığın ocağıma.
Şu
evrende siz tanrılardan
Daha
zavallısı var mı bilmem:
Kurban
vergileri
Dua
üfürükleriyle beslenir
Haşmetli
varlığınız zar zor.
Size
umut bağlayan budalalar,
Çocuklar,
dilenciler olmasa
Yok
olur gidersiniz çoktan.
Ben
de bir çocukken
Ne
yapacağımı bilmez olunca
Çevirirdim
güneşe doğru
Görmediğini
gören gözlerimi:
Yakarışımı
dinleyerek
Bir
kulak varmış gibi yukarda:
Varmış
gibi derdimle dertlenecek
Benimkine
benzer bir yürek yukarıda.
Azgın
devlere karşı
Kim
yardım etti bana?
Kim
kurtardı beni ölümden,
Kim
kurtardı kölelikten?
Şu
benim yüreğim değil mi,
Kutsal
bir ateşle yanan yüreğim,
Her
işi başarmış olan
O
değil mi çoşup taşarak
Yukarıda
uyuyanı aldatarak
Başımı
beladan kurtaran?
Benim
seni kutlamam mı gerek? Niçin?
Hiç
derdine derman oldun mu sen
Derdine
derman bulamayanın?
Gözyaşını
sildin mi hiç
Başı
darda olanların?
Kim
adam etti beni?
Güçlüler
güçlüsü Zaman.
Ve
önü sonu gelmeyen Kader, değil mi?
Onlar
değil mi
Senin
de benim de efendilerimiz?
Sen
yoksa beni
Yaşamaktan
bıkar mı sandın?
Kaçar
çöllere giderim mi sandın
Açmıyor
diye
Bütün
düş tomurcukları?
Bak
işte, yerli yerindeyim;
Đnsanlar
yetiştiriyorum bana benzer;
Bütün
bir kuşak benim gibi,
Acılara
katlanacak, ağlayacak,
Gülecek,
sevinecek
Ve
aldırış etmeyecek sana
Benim
gibi!
Kaynak. Aiskhylos, Zincire Vurulmuş
Prometheus, (Çev. A.Erhat, S.Eyuboğlu), Ankara, 1967, s. 59-61.
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar